Απαξιωτική Μεταχείριση

«Την πρώτη μου χρονιά στο δημοτικό στην Ισπανία, τα παιδιά στην τάξη μου με κορόιδευαν συνέχεια επειδή ήμουν πιο κοντή από εκείνα. Σχεδόν κάθε μέρα γύριζα σπίτι κλαίγοντας».​—Τζένιφερ, κόρη Φιλιππινέζων μεταναστών.

«Όταν άλλαξα σχολείο, κάποιοι λευκοί συμμαθητές μου χρησιμοποιούσαν προσβλητικούς χαρακτηρισμούς εις βάρος μου. Καταλάβαινα ότι ήθελαν να με προκαλέσουν σε καβγά. Με κάποιον τρόπο κατάφερνα να κρατάω την ψυχραιμία μου​—μέσα μου, όμως, ένιωθα πόνο και απόρριψη».​—Τίμοθι, Αφροαμερικανός.

«Όταν ήμουν εφτά χρονών, υπήρχε διαμάχη μεταξύ των λαών Ίμπο και Χάουσα στη Νιγηρία. Το μίσος αυτό με επηρέασε, και άρχισα να κοροϊδεύω ένα παιδί από την τάξη μου που ήταν Χάουσα, αν και προηγουμένως ήμασταν φίλοι».​—Τζον, μέλος της εθνότητας Ίμπο.

«Μαζί με τη συνεργάτιδά μου στο ιεραποστολικό έργο, μιλούσαμε για το άγγελμα της Γραφής στους συνανθρώπους μας όταν κάποια παιδιά, υποκινούμενα από τους ντόπιους ιερείς, άρχισαν να μας ακολουθούν και να μας πετροβολούν. Οι ιερείς ήθελαν να φύγουμε από την πόλη».​—Όλγα.

ΕΧΕΤΕ υποστεί ποτέ ταπεινωτική μεταχείριση λόγω άδικων διακρίσεων, οι οποίες συνήθως πηγάζουν από προκατάληψη; Ίσως αυτό συνέβη με αφορμή το χρώμα του δέρματος, τη θρησκεία, την οικονομική κατάσταση, το φύλο ή την ηλικία σας. Όσοι βιώνουν τακτικά προκατειλημμένη μεταχείριση ζουν συνήθως με το φόβο περαιτέρω κακομεταχείρισης. Όταν περνούν μπροστά από μια ομάδα ανθρώπων, μπαίνουν σε ένα κατάστημα, αλλάζουν σχολείο ή παρευρίσκονται σε κάποια κοινωνική συγκέντρωση, μπορεί να σφίγγεται η καρδιά τους από την ανησυχία.

Επιπρόσθετα, τα θύματα της προκατάληψης και των διακρίσεων ίσως δυσκολεύονται να βρουν δουλειά ή ίσως λαβαίνουν κατώτερης ποιότητας ιατρική περίθαλψη και υποδεέστερη εκπαίδευση ή έχουν λιγότερα κοινωνικά προνόμια και νομικά δικαιώματα. Όταν δε οι διακρίσεις γίνονται με τις ευλογίες των αρχών, μπορούν να οδηγήσουν ως και σε εγκλήματα όπως οι εθνικές εκκαθαρίσεις και οι γενοκτονίες. Ένα αρχαίο παράδειγμα απόπειρας γενοκτονίας αναφέρεται στο Γραφικό βιβλίο της Εσθήρ. Παρατηρήστε τι ρόλο έπαιξε το μίσος και η προκατάληψη.​—Εσθήρ 3:5, 6.

Ο ρατσισμός και η μισαλλοδοξία μπορεί να υφίστανται ακόμη και εκεί όπου υπάρχουν νόμοι κατά των διακρίσεων. Κάποια πρώην Ύπατος Αρμοστής των Ηνωμένων Εθνών για τα Ανθρώπινα Δικαιώματα λέει: «Έξι δεκαετίες μετά την υιοθέτηση της Οικουμενικής Διακήρυξης για τα Ανθρώπινα Δικαιώματα . . . , οι αρχές της ισότητας και της απουσίας διακρίσεων κάθε άλλο παρά αποτελούν οικουμενική πραγματικότητα». Αυτό είναι ανησυχητικό, διότι η μετανάστευση και η εισροή προσφύγων έχουν αλλάξει σημαντικά τη δημογραφική σύνθεση πολλών χωρών.

Μήπως, λοιπόν, η ύπαρξη μιας δίκαιης κοινωνίας αποτελεί απλώς όνειρο; Ή είναι δυνατόν να υπερνικηθούν η προκατάληψη και οι διακρίσεις; Τα ακόλουθα άρθρα ασχολούνται με αυτά τα ερωτήματα.

Προκατάληψη και Διακρίσεις​—Οι Ρίζες του Προβλήματος

«Όλοι οι άνθρωποι γεννιούνται ελεύθεροι και ίσοι στην αξιοπρέπεια και τα δικαιώματα. Είναι προικισμένοι με λογική και συνείδηση, και οφείλουν να συμπεριφέρονται μεταξύ τους με πνεύμα αδελφοσύνης».​—Άρθρο 1 της Οικουμενικής Διακήρυξης για τα Ανθρώπινα Δικαιώματα.

ΠΑΡΑ το υψηλό αυτό ιδεώδες, η προκατάληψη και οι διακρίσεις εξακολουθούν να μαστίζουν την ανθρωπότητα. Αυτή η θλιβερή πραγματικότητα αντικατοπτρίζει, όχι μόνο τους καιρούς στους οποίους ζούμε, αλλά και την ανθρώπινη ατέλεια. (Ψαλμός 51:5) Μολαταύτα, η κατάσταση δεν είναι αδιέξοδη. Είναι αλήθεια ότι ίσως δεν μπορούμε να εξαλείψουμε τις διακρίσεις που βλέπουμε γύρω μας, αλλά μπορούμε να προσπαθήσουμε να ξεριζώσουμε τις προκαταλήψεις που ενδεχομένως φωλιάζουν μέσα μας.

Ως πρώτο βήμα, θα ήταν καλό να αναγνωρίσουμε ότι όλοι, μηδενός εξαιρουμένου, είναι δυνατόν να αναπτύξουμε προκαταλήψεις. Το βιβλίο Κατανόηση της Προκατάληψης και των Διακρίσεων (Understanding Prejudice and Discrimination) λέει: «Ίσως τα σημαντικότερα συμπεράσματα που προκύπτουν από την έρευνα περί προκατάληψης είναι τα εξής: (1) κανείς ο οποίος είναι σε θέση να σκέφτεται και να μιλάει δεν έχει ανοσία στο μικρόβιο της προκατάληψης, (2) συνήθως χρειάζεται συνειδητή προσπάθεια και επίγνωση για να μειωθεί η προκατάληψη και (3) με επαρκή υποκίνηση κάτι τέτοιο είναι εφικτό».

Η εκπαίδευση έχει χαρακτηριστεί «το ισχυρότερο εργαλείο» στον αγώνα κατά της προκατάληψης. Για παράδειγμα, η σωστή εκπαίδευση μπορεί να εκθέσει τις ρίζες της προκατάληψης, να μας καταστήσει ικανούς να εξετάσουμε τη δική μας στάση πιο αντικειμενικά και να μας βοηθήσει να χειριστούμε σοφά την κατάσταση όταν είμαστε εμείς τα θύματα.

Οι Ρίζες του Προβλήματος

Η προκατάληψη κάνει τους ανθρώπους να διαστρέφουν, να παρερμηνεύουν ή ακόμη και να παραβλέπουν τα στοιχεία που συγκρούονται με τις δικές τους προκαθορισμένες απόψεις. Η προκατάληψη μπορεί να ξεκινήσει από κάποιες φαινομενικά αθώες οικογενειακές αξίες, οι οποίες όμως είναι παροδηγημένες, ή μπορεί να πυροδοτηθεί από άτομα τα οποία προάγουν εσκεμμένα αρνητικές απόψεις για άλλες φυλές ή πολιτισμούς. Μπορεί επίσης να υποδαυλιστεί από τον εθνικισμό και τις ψευδείς θρησκευτικές διδασκαλίες ή να είναι απόρροια υπέρμετρης υπερηφάνειας. Καθώς συλλογίζεστε τα ακόλουθα σημεία και τις συναφείς Γραφικές αρχές, σας καλούμε να εξετάσετε τη δική σας στάση για να διαπιστώσετε αν χρειάζονται κάποιες αλλαγές.

Συναναστροφές. Οι άνθρωποι είναι από τη φύση τους κοινωνικά όντα, και αυτό είναι καλό. Μάλιστα η Αγία Γραφή λέει ότι «εκείνος που απομονώνεται θα επιζητεί τη δική του ιδιοτελή επιθυμία» και θα αψηφά την πρακτική σοφία. (Παροιμίες 18:1) Εντούτοις, πρέπει να επιλέγουμε τις συναναστροφές μας σοφά, διότι μπορούν να ασκήσουν ισχυρή επιρροή πάνω μας. Γι’ αυτό και οι σοφοί γονείς νοιάζονται πολύ για τις συναναστροφές των παιδιών τους. Μελέτες έχουν δείξει ότι παιδιά ηλικίας μόλις τριών ετών μπορούν να αναπτύξουν ρατσιστικές προκαταλήψεις, παρατηρώντας τη στάση, τα λόγια και τις χειρονομίες των άλλων. Ασφαλώς, και οι ίδιοι οι γονείς πρέπει να κάνουν το καλύτερο που μπορούν ώστε να αποτελούν θετική επιρροή για τα παιδιά τους, έχοντας υπόψη ότι η γονική επιρροή είναι συνήθως ο πιο καθοριστικός παράγοντας για τη διαμόρφωση των αξιών ενός παιδιού.

◼ Τι λέει η Αγία Γραφή; «Εκπαίδευε το παιδίον εις την οδόν την οποίαν πρέπει να βαδίζη, και δεν θα απομακρυνθή από αυτήν ακόμη και όταν θα είναι γέρων». (Παροιμίες 22:6, Η Αγία Γραφή, Ν. Λούβαρι​-Α. Χαστούπη) «Αυτός που περπατάει με σοφούς θα γίνει σοφός, αλλά αυτός που έχει δοσοληψίες με τους άφρονες θα έχει κακή κατάληξη». (Παροιμίες 13:20) Αν είστε γονέας, θα ήταν καλό να αναρωτηθείτε: “Κατευθύνω εγώ τα παιδιά μου στο δρόμο που είναι ορθός και δίκαιος ενώπιον του Θεού; Συναναστρέφομαι ανθρώπους που με επηρεάζουν θετικά; Αποτελώ εγώ καλή επιρροή για τους άλλους;”​—Παροιμίες 2:1-9.

Εθνικισμός. Ένα λεξικό ορίζει τον εθνικισμό ως «εθνική συνείδηση η οποία χαρακτηρίζεται από την πεποίθηση ότι ένα έθνος υπερέχει όλων των άλλων και η οποία δίνει ιδιαίτερη έμφαση στην προβολή του πολιτισμού του και των συμφερόντων του εις βάρος άλλων εθνών». Ο Ίβο Ντουκάτσεκ, καθηγητής πολιτικών επιστημών, παρατήρησε στο βιβλίο του Διαμάχη και Συνεργασία Μεταξύ Εθνών (Conflict and Cooperation Among Nations): «Ο εθνικισμός διαιρεί την ανθρωπότητα σε παρατάξεις που δείχνουν αμοιβαία έλλειψη ανεκτικότητας. Ως αποτέλεσμα, οι άνθρωποι σκέφτονται πρώτα ως Αμερικανοί, Ρώσοι, Κινέζοι, Αιγύπτιοι ή Περουβιανοί και κατόπιν ως άνθρωποι​—αν σκέφτονται καθόλου ως άνθρωποι». Ένας πρώην γενικός γραμματέας του ΟΗΕ έγραψε: «Πάρα πολλά από τα προβλήματα που αντιμετωπίζουμε σήμερα οφείλονται σε εσφαλμένες αντιλήψεις . . . μερικές εκ των οποίων υιοθετήθηκαν σχεδόν ασυναίσθητα. Μεταξύ αυτών είναι και η αντίληψη του στενού εθνικισμού​—“είναι η πατρίδα μου, είτε έχει δίκιο είτε άδικο”».

◼ Τι λέει η Αγία Γραφή; «Ο Θεός αγάπησε τον κόσμο [όλη την ανθρωπότητα] τόσο πολύ, ώστε έδωσε τον μονογενή του Γιο, για να μην καταστραφεί όποιος ασκεί πίστη σε αυτόν, αλλά να έχει αιώνια ζωή». (Ιωάννης 3:16) «Ο Θεός δεν είναι προσωπολήπτης, αλλά σε κάθε έθνος όποιος τον φοβάται και εργάζεται δικαιοσύνη είναι ευπρόσδεκτος σε αυτόν». (Πράξεις 10:34, 35) Αναρωτηθείτε: “Εφόσον ο Θεός δείχνει αμερόληπτη αγάπη​—η οποία αγκαλιάζει τους ανθρώπους όλων των εθνών, μεταξύ αυτών και εμένα​—δεν πρέπει εγώ να προσπαθώ να τον μιμούμαι, ιδίως αν ισχυρίζομαι ότι είμαι θεοφοβούμενο άτομο;”

Ρατσισμός. Οι ρατσιστές πιστεύουν ότι «οι διαφορές στην ανθρώπινη προσωπικότητα και στις ικανότητες είναι θέμα φυλής και ότι μια συγκεκριμένη φυλή υπερέχει από τις άλλες», λέει ένα λεξικό. Εντούτοις, όπως αναφέρει Η Παγκόσμια Εγκυκλοπαίδεια του Βιβλίου (The World Book Encyclopedia), οι ερευνητές «δεν έχουν ανακαλύψει καμία επιστημονική βάση για τέτοιους ισχυρισμούς [φυλετικής] υπεροχής». Οι κατάφωρες αδικίες που υποθάλπει ο ρατσισμός, όπως είναι η συστηματική στέρηση των δικαιωμάτων κάποιων ανθρώπων από συνανθρώπους τους, αποτελούν οδυνηρή απόδειξη για το ότι αυτός βασίζεται σε ψεύδη και πλάνες.

◼ Τι λέει η Αγία Γραφή; «Η αλήθεια θα σας ελευθερώσει». (Ιωάννης 8:32) «[Ο Θεός] έκανε από έναν άνθρωπο κάθε έθνος ανθρώπων». (Πράξεις 17:26) «Δεν βλέπει ο Θεός όπως βλέπει ο άνθρωπος, επειδή ο άνθρωπος βλέπει ό,τι είναι ορατό στα μάτια· αλλά ο Ιεχωβά βλέπει την καρδιά». (1 Σαμουήλ 16:7) Αναρωτηθείτε: “Προσπαθώ εγώ να βλέπω όλους τους ανθρώπους όπως τους βλέπει ο Θεός; Προσπαθώ να μάθω τι είδους άτομα είναι πραγματικά οι άλλοι​—ίσως αυτοί που ανήκουν σε διαφορετική φυλή ή πολιτισμό​—γνωρίζοντας κάποιους από αυτούς προσωπικά;” Όταν γνωρίζουμε τους ανθρώπους σε προσωπικό επίπεδο, είναι πιο εύκολο να δούμε πέρα από παροδηγητικές στερεότυπες απόψεις.

Θρησκεία. Το βιβλίο Η Φύση της Προκατάληψης (The Nature of Prejudice) λέει: «Όταν οι άνθρωποι χρησιμοποιούν τη θρησκεία τους για να δικαιολογήσουν [ιδιοτελείς επιδιώξεις] και εθνοτικά συμφέροντα, είναι αναπόφευκτο να συμβούν απεχθή πράγματα. Τότε είναι που η θρησκεία συμπράττει με την προκατάληψη». Σύμφωνα με το ίδιο βιβλίο, προκαλεί ιδιαίτερη εντύπωση το πόσο εύκολα πολλοί θρησκευόμενοι «φαίνεται να περνούν από την ευσέβεια στην προκατάληψη». Απόδειξη τούτου είναι οι εκκλησίες που αποκλείουν άτομα με βάση φυλετικά κριτήρια, καθώς επίσης το μίσος και η βία που υπάρχουν μεταξύ θρησκευμάτων και οι τρομοκρατικές ενέργειες που υποκινούνται από τη θρησκεία.

◼ Τι λέει η Αγία Γραφή; «Η σοφία που κατεβαίνει από πάνω [από τον Θεό] είναι . . . ειρηνική, λογική, . . . δεν κάνει μεροληπτικές διακρίσεις». (Ιακώβου 3:17) «Οι αληθινοί λάτρεις θα λατρεύουν τον Πατέρα με πνεύμα και [θρησκευτική] αλήθεια». (Ιωάννης 4:23) «Να αγαπάτε τους εχθρούς σας και να προσεύχεστε για εκείνους που σας διώκουν». (Ματθαίος 5:44) Αναρωτηθείτε: “Προωθεί η θρησκεία μου τη γνήσια αγάπη προς όλους, ακόμη και προς εκείνους που ίσως θέλουν να με βλάψουν; Είναι η πόρτα της εκκλησίας μου ανοιχτή για κάθε είδους ανθρώπους, ανεξάρτητα από την εθνικότητα, το χρώμα του δέρματος, το φύλο, το εισόδημα ή την κοινωνική θέση τους;”

Υπερηφάνεια. Η υπερηφάνεια, υπό τη μορφή της υπέρμετρης αυτοεκτίμησης ή υπεροψίας, μπορεί να κάνει κάποιον πιο επιρρεπή στην προκατάληψη. Για παράδειγμα, μπορεί να τροφοδοτήσει αισθήματα ανωτερότητας ή περιφρόνηση για τους λιγότερο μορφωμένους ή τους φτωχούς. Μπορεί επίσης να κάνει ένα άτομο εύπιστο σε όποια προπαγάνδα εξυψώνει τη δική του εθνότητα. Ευφυείς προπαγανδιστές, όπως ο ναζιστής δικτάτορας Αδόλφος Χίτλερ, έχουν υποθάλψει σκόπιμα την εθνική και τη φυλετική υπερηφάνεια για να κερδίσουν την υποστήριξη των μαζών και να δυσφημήσουν όσους θεωρούνταν διαφορετικοί ή ανεπιθύμητοι.

◼ Τι λέει η Αγία Γραφή; «Όποιος είναι υπερήφανος στην καρδιά είναι απεχθής στον Ιεχωβά». (Παροιμίες 16:5) “Μην κάνετε τίποτα από φιλόνικη διάθεση ή από εγωισμό, αλλά με ταπεινοφροσύνη να θεωρείτε τους άλλους ανώτερους από εσάς”. (Φιλιππησίους 2:3) Αναρωτηθείτε: “Μήπως νιώθω κρυφή ευχαρίστηση όταν ακούω κολακευτικά σχόλια για τη φυλή ή το έθνος μου ή υποτιμητικά σχόλια για άλλους; Έχω την τάση να ζηλεύω όσους διαθέτουν ταλέντα τα οποία εγώ δεν έχω ή απεναντίας χαίρομαι ειλικρινά για τις ικανότητές τους;”

Εύλογα η Αγία Γραφή προειδοποιεί: «Περισσότερο από όλα όσα πρέπει να φυλαχτούν, προφύλασσε την καρδιά σου, γιατί από αυτήν εξέρχονται οι πηγές της ζωής». (Παροιμίες 4:23) Να θεωρείτε, λοιπόν, την καρδιά σας αληθινά πολύτιμη, και να μην επιτρέπετε σε τίποτα να τη διαφθείρει! Αντιθέτως, φροντίστε να είναι πλήρης θεϊκής σοφίας. Μόνο τότε “η ικανότητα σκέψης και η διάκριση θα σας διαφυλάττουν, για να σας διασώζουν από τον κακό δρόμο, από τον άνθρωπο που λέει διεστραμμένα πράγματα”.​—Παροιμίες 2:10-12.

Τι μπορείτε, όμως, να κάνετε αν είστε εσείς το θύμα της προκατάληψης ή των διακρίσεων; Το επόμενο άρθρο εξετάζει αυτό το ζήτημα.

[Πρόταση που τονίζεται στη σελίδα 6]

Όταν γνωρίζουμε τους ανθρώπους σε προσωπικό επίπεδο, είναι πιο εύκολο να δούμε πέρα από παροδηγητικές στερεότυπες απόψεις

Η Αγάπη Νικάει την Προκατάληψη

«Ένα νέο είδος θρησκευτικής κοινότητας εμφανίστηκε για πρώτη φορά στην ιστορία: δεν επρόκειτο για έναν λαό που ασκούσε την εθνική του θρησκεία, αλλά για μια ομάδα ατόμων που ενεργούσαν εθελούσια και είχαν ξεπεράσει τις κοινωνικές, τις φυλετικές και τις εθνικές διακρίσεις: άντρες και γυναίκες συνάγονταν ενώπιον του θεού τους απλώς ως άτομα».​—Ιστορία της Χριστιανοσύνης (A History of Christianity), του Πολ Τζόνσον.

ΚΑΘΩΣ η αληθινή Χριστιανοσύνη εξαπλωνόταν στη Ρωμαϊκή Αυτοκρατορία, οι άνθρωποι έβλεπαν κάτι εκπληκτικό​—μια διεθνή πνευματική οικογένεια που είχε μάθει να συμβιώνει με αληθινή ειρήνη και ενότητα. Το μυστικό της ειρήνης αυτής της «οικογένειας» ήταν η γνήσια αγάπη, η οποία δεν βασιζόταν απλώς στο συναίσθημα, αλλά στις αρχές που διδάσκει ο Θεός.

Τις αρχές αυτές ενσάρκωσε ο Ιησούς Χριστός, που υπήρξε και ο ίδιος αντικείμενο μίσους και εμπαθούς προκατάληψης. (1 Πέτρου 2:21-23) Πρώτα πρώτα, καταγόταν από τη Γαλιλαία, και οι Γαλιλαίοι​—στην πλειονότητά τους γεωργοί και ψαράδες​—καταφρονούνταν από τους θρησκευτικούς ηγέτες του Ιουδαϊσμού στην Ιερουσαλήμ. (Ιωάννης 7:45-52) Επίσης, ο Ιησούς ήταν εξαίρετος δάσκαλος, και ο κοινός λαός τον αγαπούσε και τον σεβόταν. Αυτό διήγειρε το φθόνο των θρησκευτικών ηγετών σε τέτοιον βαθμό ώστε άρχισαν να διαδίδουν ψέματα για αυτόν, και μάλιστα σχεδίασαν να τον σκοτώσουν!​—Μάρκος 15:9, 10· Ιωάννης 9:16, 22· 11:45-53.

Ωστόσο, ο Ιησούς δεν “ανταπέδιδε κακό αντί κακού”. (Ρωμαίους 12:17) Για παράδειγμα, όταν κάποιοι Φαρισαίοι τού έκαναν ερωτήσεις με ειλικρίνεια, εκείνος τους απαντούσε ευγενικά, παρότι αυτοί ανήκαν σε μια Ιουδαϊκή αίρεση η οποία του εναντιωνόταν. (Ιωάννης 3:1-21) Μάλιστα υπήρξαν περιπτώσεις που γευμάτισε με Φαρισαίους, μεταξύ αυτών και με έναν που του φέρθηκε με κάποια προκατάληψη. Πώς εκδήλωσε αυτή την προκατάληψη; Εκείνον τον καιρό, το έθιμο απαιτούσε να πλένουν τα πόδια του φιλοξενουμένου. Ο Φαρισαίος, όμως, δεν έκανε αυτή την ευγενική χειρονομία στην περίπτωση του Ιησού. Μήπως ο Ιησούς προσβλήθηκε; Όχι. Χρησιμοποίησε εκείνη τη βραδιά για να διδάξει ένα ωραίο μάθημα περί συμπόνιας και συγχωρητικότητας.​—Λουκάς 7:36-50· 11:37.

Ο Ιησούς Αγαπούσε τους Περιφρονημένους

Μια από τις πιο γνωστές παραβολές του Ιησού είναι η παραβολή του καλού Σαμαρείτη, στην οποία κάποιος Σαμαρείτης φρόντισε με δικά του έξοδα έναν Ιουδαίο που είχε πέσει θύμα ξυλοδαρμού και ληστείας. (Λουκάς 10:30-37) Γιατί ήταν τόσο ευγενής η πράξη του Σαμαρείτη; Στην πραγματική ζωή, υπήρχε αμοιβαία περιφρόνηση μεταξύ Ιουδαίων και Σαμαρειτών. Μάλιστα, η λέξη «Σαμαρείτης» χρησιμοποιούνταν συχνά από τους Ιουδαίους ως υποτιμητικός χαρακτηρισμός, τον οποίο απηύθυναν ακόμα και στον Ιησού. (Ιωάννης 8:48) Δεδομένης αυτής της κατάστασης, ο Ιησούς χρησιμοποίησε την πλέον δυναμική παραβολή για να δείξει τι εστί αμερόληπτη αγάπη προς τον πλησίον.

Ο Ιησούς υποστήριξε τα λόγια του με το παράδειγμά του, θεραπεύοντας κάποιον λεπρό Σαμαρείτη. (Λουκάς 17:11-19) Επιπλέον, δίδαξε άλλους Σαμαρείτες που έδειχναν εκτίμηση, και έκανε μάλιστα μια εκτενή συζήτηση με μια Σαμαρείτισσα​—γεγονός ιδιαίτερα αξιοσημείωτο. (Ιωάννης 4:7-30, 39-42) Γιατί το λέμε αυτό; Διότι οι συντηρητικοί Ιουδαίοι ραβίνοι δεν μιλούσαν σε καμία γυναίκα δημοσίως​—ούτε καν σε στενή συγγενή τους​—πόσο μάλλον σε Σαμαρείτισσα!

Πώς βλέπει, όμως, ο Θεός ένα άτομο που έχει μεν προκαταλήψεις αλλά παλεύει να τις ξεριζώσει από την καρδιά του; Και πάλι η Αγία Γραφή μάς παρηγορεί βοηθώντας μας να δούμε σε βάθος αυτό το ζήτημα.

Ο Θεός Είναι Υπομονετικός Μαζί Μας

Τον πρώτο αιώνα, πολλοί Ιουδαίοι Χριστιανοί ήταν αρχικά επηρεασμένοι από παλιές προκαταλήψεις για τους μη Ιουδαίους, αρκετοί εκ των οποίων γίνονταν Χριστιανοί. Πώς χειρίστηκε ο Ιεχωβά Θεός αυτό το ενδεχομένως διαιρετικό πρόβλημα; Εκπαίδευσε τη Χριστιανική εκκλησία υπομονετικά. (Πράξεις 15:1-5) Αυτή η υπομονή απέδωσε καρπούς, γιατί όπως αναφέρεται στην εισαγωγή αυτού του άρθρου, οι Χριστιανοί “ξεπέρασαν τις κοινωνικές, τις φυλετικές και τις εθνικές διακρίσεις”. Ως αποτέλεσμα, «οι εκκλησίες συνέχισαν να σταθεροποιούνται στην πίστη και να αυξάνουν σε αριθμό κάθε ημέρα».​—Πράξεις 16:5.

Ποιο είναι το δίδαγμα; Μην παραιτείστε, αλλά συνεχίστε να αποβλέπετε στον Θεό, ο οποίος δίνει γενναιόδωρα σοφία και ηθικό σθένος σε όσους “ζητούν με πίστη”. (Ιακώβου 1:5, 6) Θυμάστε την Τζένιφερ, τον Τίμοθι, τον Τζον και την Όλγα από το πρώτο άρθρο αυτής της σειράς; Όταν η Τζένιφερ πήγε στο γυμνάσιο, είχε πλέον αναπτυχθεί πνευματικά και είχε μάθει να αγνοεί τις ρατσιστικές προσβολές και τα σχόλια για το ύψος της. Όταν κάποιο άλλο κορίτσι λίγο καιρό αργότερα έγινε στόχος προσβλητικής συμπεριφοράς από κάποιους συμμαθητές, η Τζένιφερ την υπερασπίστηκε και την παρηγόρησε.

Τι βοηθούσε τον Τίμοθι να κρατάει την ψυχραιμία του όταν οι συμμαθητές του τον προκαλούσαν με ρατσιστικές προσβολές; Ο ίδιος λέει: «Δεν ήθελα να φέρω μομφή στο όνομα του Ιεχωβά Θεού. Επίσης, υπενθύμιζα συνεχώς στον εαυτό μου ότι πρέπει “να νικάμε το κακό με το καλό” και να μην επιτρέπουμε στο κακό να μας νικήσει εκείνο».​—Ρωμαίους 12:21.

Ο Τζον ξεπέρασε την προκατάληψη που είχε για τον Χάουσα συμμαθητή του. «Όταν μεγάλωσα», θυμάται, «γνωρίστηκα με μερικούς φοιτητές Χάουσα οι οποίοι έγιναν φίλοι μου. Συνεργαζόμουν με έναν από αυτούς σε μια ομαδική εργασία και τα πηγαίναμε πολύ καλά. Τώρα προσπαθώ να βλέπω τους ανθρώπους ως άτομα και όχι ως μέλη κάποιας φυλής».

Η Όλγα και η συνεργάτιδά της δεν δείλιασαν όταν αντιμετώπισαν διωγμό από μοχθηρούς εναντιουμένους, αλλά παρέμειναν ακλόνητες, με την πεποίθηση ότι κάποιοι θα εκτιμούσαν το άγγελμα της Γραφής. Και όντως έτσι ανταποκρίθηκαν πολλοί. «Περίπου πενήντα χρόνια αργότερα», λέει η Όλγα, «με πλησίασε κάποιος και μου έδωσε ένα όμορφο πουγκί με μερικές πετρούλες. Πάνω σε αυτές ήταν χαραγμένες Χριστιανικές ιδιότητες, όπως η αγαθότητα, η καλοσύνη, η αγάπη και η ειρήνη. Έπειτα μου είπε ότι ο ίδιος ήταν ένα από εκείνα τα αγόρια που με είχαν πετροβολήσει και ότι τώρα ήταν Χριστιανός αδελφός μου. Μαζί με το πουγκί, αυτός και η σύζυγός του μου πρόσφεραν και ένα μεγάλο μπουκέτο με λευκά τριαντάφυλλα».

Όταν η Προκατάληψη και οι Διακρίσεις Δεν θα Υπάρχουν Πια!

Σύντομα η προκατάληψη και οι διακρίσεις θα εκλείψουν. Πώς θα γίνει αυτό; Κατ’ αρχάς, η γη θα έχει ως μοναδικό Κυβερνήτη της εκείνον που απέδειξε ότι «δεν θα κρίνει με βάση αυτό που βλέπουν τα μάτια του»​—τον Ιησού Χριστό. (Ησαΐας 11:1-5) Επιπρόσθετα, οι επίγειοι υπήκοοι του Ιησού θα αντανακλούν τότε τέλεια τη δική του στάση, εφόσον όλοι τους θα έχουν εκπαιδευτεί από εκείνον και τον Πατέρα του, τον Ιεχωβά Θεό.​—Ησαΐας 11:9.

Αυτή η πνευματική εκπαίδευση βρίσκεται ήδη σε εξέλιξη, προετοιμάζοντας το λαό του Θεού για ζωή σε ένα εντελώς νέο σύστημα πραγμάτων. Θα θέλατε να επωφεληθείτε και εσείς από αυτό το δωρεάν εκπαιδευτικό πρόγραμμα, κάνοντας τη δική σας Γραφική μελέτη;a Να είστε βέβαιοι ότι ο Θεός δεν είναι προσωπολήπτης. Θέλημά του είναι «να σωθούν κάθε είδους άνθρωποι και να έρθουν σε ακριβή γνώση της αλήθειας».​—1 Τιμόθεο 2:3, 4.

[Υποσημείωση]

[Πρόταση που τονίζεται στη σελίδα 8]

Σύντομα η προκατάληψη και οι διακρίσεις θα πάψουν να μαστίζουν την ανθρωπότητα

[Πλαίσιο/​Εικόνα στη σελίδα 8, 9]

ΘΕΪΚΕΣ ΑΡΧΕΣ ΓΙΑ ΤΗ ΖΩΗ ΜΑΣ

◼ «Μην ανταποδίδετε κακό αντί κακού σε κανέναν. . . . Να νικάς το κακό με το καλό». (Ρωμαίους 12:17-21) Ποιο είναι το δίδαγμα; Η κακία των άλλων ας αναδεικνύει τη δική σας καλοσύνη. «Με μίσησαν χωρίς αιτία», είπε ο Ιησούς Χριστός. Ωστόσο, εκείνος δεν αντέδρασε με τον ίδιο τρόπο.​—Ιωάννης 15:25.

◼ «Ας μη γινόμαστε εγωιστές, . . . φθονώντας ο ένας τον άλλον». (Γαλάτες 5:26) Ο φθόνος και η ακατάλληλη υπερηφάνεια είναι πράγματα πνευματικώς επιζήμια, καθώς συχνά οδηγούν στο μίσος και στην προκατάληψη.​—Μάρκος 7:20-23.

◼ «Όλα όσα θέλετε, λοιπόν, να κάνουν σε εσάς οι άνθρωποι πρέπει και εσείς, παρόμοια, να κάνετε σε αυτούς». (Ματθαίος 7:12) Αναρωτηθείτε: “Πώς θέλω εγώ να μου φέρονται;” Έτσι να φέρεστε και εσείς στους άλλους, ανεξάρτητα από την ηλικία, το χρώμα του δέρματος, τη γλώσσα ή τον πολιτισμό τους.

◼ «Να καλοδέχεστε ο ένας τον άλλον, όπως και ο Χριστός καλοδέχτηκε εμάς». (Ρωμαίους 15:7) Προσπαθείτε να γνωριστείτε με ανθρώπους από διαφορετικό υπόβαθρο και πολιτισμό, ιδίως αν είναι και αυτοί υπηρέτες του Θεού;​—2 Κορινθίους 6:11.

◼ «Ακόμη και αν ο πατέρας μου και η μητέρα μου με εγκαταλείψουν, ο Ιεχωβά θα με δεχτεί». (Ψαλμός 27:10) Όπως και αν σας φέρονται οι άλλοι, ο Θεός δεν θα σας εγκαταλείψει ποτέ αν παραμένετε όσιοι σε αυτόν.

[Εικόνα στη σελίδα 7]

Ο καλός Σαμαρείτης βοηθάει έναν Ιουδαίο που έπεσε θύμα ληστείας