16, 17. (α) Ποιες δυο καταστάσεις θα μπορούσαν να αποτελούν βάση για μια διαφορετική ανακοίνωση; (β) Ποια είναι η φύση αυτής της ανακοίνωσης;

¹⁶ Κατά καιρούς, κάποιος αβάφτιστος ευαγγελιζόμενος που έχει διαπράξει αδικοπραγία μπορεί να μην ανταποκρίνεται στη στοργική βοήθεια. Ή ένας αβάφτιστος ευαγγελιζόμενος μπορεί να αποφασίσει ότι δεν θέλει να εξακολουθήσει να προοδεύει προς το βάφτισμα, και να πληροφορήσει τους πρεσβυτέρους ότι δεν θέλει να αναγνωρίζεται ως ευαγγελιζόμενος. Τι πρέπει να γίνει; Δεν γίνεται ενέργεια αποκοπής για τέτοια άτομα, τα οποία στην πραγματικότητα δεν έχουν γίνει επιδοκιμασμένα από τον Θεό. Η διευθέτηση για την αποκοπή των ατόμων που διαπράττουν αδικοπραγία και δεν μετανοούν εφαρμόζεται σ’ εκείνους που ‘ονομάζονται αδελφοί’, στους βαφτισμένους. (1 Κορινθίους 5:11) Μήπως όμως αυτό σημαίνει ότι αγνοείται η αδικοπραγία; Όχι.

¹⁷ Οι πρεσβύτεροι έχουν την ευθύνη να ‘ποιμαίνουν το ποίμνιο που τους εμπιστεύτηκε ο Θεός’. (1 Πέτρου 5:2, ΝΔΜ) Αν δυο πρεσβύτεροι, καθώς προσφέρουν βοήθεια, αποφασίσουν ότι το αβάφτιστο άτομο που διαπράττει αδικοπραγία είναι αμετανόητο και δεν έχει τα προσόντα να είναι ευαγγελιζόμενος, θα πληροφορήσουν το άτομο σχετικά.d Ή αν κάποιος αβάφτιστος πει στους πρεσβυτέρους ότι δεν επιθυμεί πια να αναγνωρίζεται ως ευαγγελιζόμενος, εκείνοι θα δεχτούν την απόφασή του. Και στις δυο περιπτώσεις, είναι κατάλληλο να κάνει η Επιτροπή Υπηρεσίας της Εκκλησίας μια απλή ανακοίνωση σε κάποια κατάλληλη στιγμή, η οποία να λέει: «Ο/η . . . δεν είναι πια ευαγγελιζόμενος/η των καλών νέων».

18. (α) Αφού γίνει μια τέτοια ανακοίνωση, τι θα έχουν υπόψη τους οι Χριστιανοί όταν αποφασίζουν προσωπικά πώς θα ενεργούν; (β) Μήπως είναι απαραίτητο να αποφεύγουμε εντελώς τους αβάφτιστους που ήταν ένοχοι αδικοπραγίας στο παρελθόν;

¹⁸ Πώς θα θεωρούν οι Χριστιανοί αυτό το άτομο, από τότε κι έπειτα; Προηγουμένως, αυτό το άτομο ήταν ένας ‘άπιστος’ που παρακολουθούσε συναθροίσεις. Κατόπιν, ήθελε και είχε τα προσόντα να είναι ευαγγελιζόμενος των καλών νέων. Αυτό δεν συμβαίνει πια, κι έτσι αυτός είναι και πάλι άτομο του κόσμου. Η Αγία Γραφή δεν απαιτεί από τους Μάρτυρες να αποφεύγουν να μιλούν μαζί του, αφού αυτός δεν είναι αποκομμένος.e Ωστόσο, οι Χριστιανοί θα προσέχουν σ’ ό,τι αφορά ένα τέτοιο άτομο του κόσμου που δεν λατρεύει τον Ιεχωβά, όπως έκαναν και οι Ισραηλίτες σχετικά με τους απερίτμητους ξένους έποικους. Αυτή η προσοχή βοηθάει να προστατεύεται η εκκλησία από την «ολίγη ζύμη», δηλαδή το φθοροποιό στοιχείο. (1 Κορινθίους 5:6) Αν αυτός εκδηλώσει αργότερα γνήσια επιθυμία να κάνει Γραφική μελέτη, και αυτό φαίνεται κατάλληλο στους πρεσβυτέρους, ίσως αυτό να τον βοηθήσει να φτάσει στο σημείο να εκτιμήσει και πάλι τι προνόμιο είναι να υπηρετεί τον Ιεχωβά με το λαό Του.—Ψαλμός 100.

19. Πώς μπορούν οι πρεσβύτεροι να παράσχουν περαιτέρω βοήθεια σε μερικές περιπτώσεις;

¹⁹ Αν οι πρεσβύτεροι διακρίνουν ότι ένα συγκεκριμένο άτομο αυτού του είδους αποτελεί μεγάλη απειλή για το ποίμνιο, μπορούν να προειδοποιήσουν ιδιαιτέρως εκείνους που κινδυνεύουν. Για παράδειγμα, ο πρώην ευαγγελιζόμενος μπορεί να είναι ένας νεαρός που ενέδωσε στη μέθη ή στην ανηθικότητα. Παρά την ανακοίνωση ότι δεν είναι πια αβάφτιστος ευαγγελιζόμενος, αυτός θα μπορούσε να προσπαθήσει να έχει κοινωνική συναναστροφή με νεαρούς της εκκλησίας. Αν υπήρχε μια τέτοια κατάσταση, οι πρεσβύτεροι θα μιλούσαν ιδιαιτέρως στους γονείς εκείνων που κινδυνεύουν, ίσως δε και στους νεαρούς. (Εβραίους 12:15, 16, ΜΝΚ· Πράξεις 20:28-30)