Ο όρος χαλαρή διαγωγή (ἀσέλγεια, Κείμενο) υποδηλώνει «ακολασία· αισχρότητα· αδιάντροπη διαγωγή· έκφυλη διαγωγή». Στο Νέο Ελληνοαγγλικό Λεξικό του Θάγιερ (The New Thayer’s Greek-English Lexicon), η εν λόγω λέξη του πρωτότυπου ελληνικού κειμένου ορίζεται ως «αχαλίνωτος πόθος . . . χυδαιότητα, αδιαντροπιά, θρασύτητα». Σύμφωνα με κάποιο άλλο λεξικό, η χαλαρή διαγωγή είναι μορφή συμπεριφοράς που «παραβιάζει κάθε όριο του κοινωνικά αποδεκτού».

Όπως δείχνουν οι προαναφερθέντες ορισμοί, η «χαλαρή διαγωγή» περιλαμβάνει δύο στοιχεία: (1) Η διαγωγή αυτή καθαυτή αποτελεί σοβαρή παραβίαση των νόμων του Θεού, και (2) η στάση του παραβάτη φανερώνει έλλειψη σεβασμού και θρασύτητα.

Συνεπώς, ο όρος «χαλαρή διαγωγή» δεν αναφέρεται σε κακή διαγωγή ασήμαντης φύσης. Αφορά πράξεις που αποτελούν σοβαρές παραβιάσεις των νόμων του Θεού και αντανακλούν ξεδιάντροπη ή θρασύτατα περιφρονητική στάση—πνεύμα που προδίδει έλλειψη σεβασμού ή ακόμα και περιφρόνηση για την εξουσία, τους νόμους και τους κανόνες. Ο Παύλος συνδέει τη χαλαρή διαγωγή με τις αθέμιτες σεξουαλικές σχέσεις. (Ρωμαίους 13:13, 14) Εφόσον τα εδάφια Γαλάτες 5:19-21 αναφέρουν τη χαλαρή διαγωγή μαζί με αρκετές αμαρτωλές πράξεις οι οποίες θα απέκλειαν κάποιον από το να κληρονομήσει τη Βασιλεία του Θεού, η χαλαρή διαγωγή αποτελεί αιτία για έλεγχο και πιθανή αποκοπή από τη Χριστιανική εκκλησία.

Ο Γραφικός όρος «χαλαρή διαγωγή» περιλαμβάνει πάντοτε σοβαρή αμαρτία, συχνά σεξουαλικής φύσης. Όταν οι πρεσβύτεροι προσπαθούν να διαπιστώσουν αν υπάρχει χαλαρή διαγωγή, πρέπει να αναζητούν ενδείξεις όπως η ξεδιαντροπιά, η αισχρότητα, η ρυπαρότητα, η αναισχυντία και οτιδήποτε προσβάλλει τη δημόσια αιδώ.