Η Άποψη της Αγίας Γραφής
Δικαιολογείται Ποτέ η Λαϊκή Αντίσταση;
«ΟΤΑΝ βλέπεις να βιάζουν και να σκοτώνουν τους δικούς σου ανθρώπους», είπε ένας καθολικός ιεραπόστολος 30 χρονών, «όταν βλέπεις ολόκληρες πόλεις να τις ξεκληρίζουν οι στρατιώτες και παιδιά να τα παίρνουν από τα σπίτια τους και να τα επιστρατεύουν, και όταν συνειδητοποιείς ότι το 2 τοις εκατό του πληθυσμού ελέγχει ήδη τα τρία τέταρτα του πλούτου, δεν μπορείς να κρύβεις το κεφάλι σου μέσα σε μια Αγία Γραφή και να αγνοείς αυτές τις πραγματικότητες».—Τα πλάγια γράμματα δικά μας.
Αν ήσασταν στη θέση αυτού του ιεραπόστολου τι θα κάνατε; Θα παίρνατε μέρος σε κάποια ειρηνική διαδήλωση ή σε κάποια απεργία; Και τι θα γινόταν αν αυτά δεν έφερναν την απαραίτητη αλλαγή; Μήπως τότε θα ήταν δικαιολογημένη η βία; Μια επανάσταση ή ένα πραξικόπημα; Τι συστήνουν οι «πνευματικοί ηγέτες» της εποχής μας; Σημειώστε τις ακόλουθες εκθέσεις:
◻ Ένας κληρικός στη Νικαράγουα είπε ότι υπηρετεί τον Θεό με το να υπηρετεί το λαό και την επανάσταση.
◻ Στις Φιλιππίνες ένας διάκονος απελάθηκε από τη χώρα επειδή υποκινούσε πολιτικές αναταραχές και παρουσίαζε τον Ιησού σαν επαναστάτη.
◻ Στην Κεντρική Αμερική ιερείς και καλόγριες πήραν το μέρος των ανταρτών σε μια προσπάθεια να ανατρέψουν μια κυβέρνηση.
Οι πράξεις τους διασαλπίζουν ένα δυνατό και σαφές μήνυμα: Η λαϊκή αντίσταση είναι δικαιολογημένη ή ακόμα θεωρείται σαν ένα χριστιανικό καθήκον. Αλλά, είναι έτσι τα πράγματα, ακόμη και στις περιπτώσεις που τα κίνητρα και οι στόχοι είναι ειλικρινείς και ανθρωπιστικοί; Ποια είναι η άποψη της Αγίας Γραφής;
‘Στάση Ενάντια στον Θεό’;
Ο Θεός έχει μια σαφώς καθορισμένη τακτική σχετικά με τις ανθρώπινες κυβερνήσεις ή εξουσίες. Η Αγία Γραφή δηλώνει: ‘Δεν υπάρχει εξουσία παρά από τον Θεό· οι υπάρχουσες εξουσίες βρίσκονται τοποθετημένες στις ανάλογες θέσεις τους κάτω από τη διευθέτηση του Θεού’. Ναι, ο Ιεχωβά Θεός έχει την απαραίτητη δύναμη είτε να αναμιχθεί είτε να βάλει τέλος σε όλες τις υπάρχουσες εξουσίες οποιαδήποτε στιγμή. Αν αυτές λειτουργούν, είναι επειδή εκείνος το επιτρέπει.—Ρωμαίους 13:1, ΜΝΚ.
Αφού πιστοποιεί το γεγονός αυτό, η Αγία Γραφή προσθέτει: ‘Ώστε εκείνος που αντιτάσσεται στην εξουσία έχει πάρει στάση ενάντια στη διευθέτηση του Θεού· εκείνοι που έχουν πάρει στάση εναντίον της θα λάβουν για τους εαυτούς τους την τιμωρία’. (Ρωμαίους 13:2, ΜΝΚ) Έχοντας υπόψη αυτά τα λόγια, μπορεί ένας χριστιανός να λέει ευσυνείδητα ότι ‘υπηρετεί τον Θεό υπηρετώντας μια επανάσταση’; Παίρνει κάποιος ‘στάση ενάντια στον Θεό’ με το να συμμετέχει, ή ακόμα και να υποστηρίζει, ενέργειες που προκαλούν άμεσα την υπάρχουσα κυβερνητική εξουσία;
Ας ψάξουμε στην ιστορία της Αγίας Γραφής για απάντηση. Προς το τέλος του έβδομου αιώνα π.Χ., ο Ιεχωβά επέτρεψε στη Βαβυλωνιακή Αυτοκρατορία να κυριέψει το λαό Ισραήλ, κάνοντας τον Σεδεκία της Ιερουσαλήμ έναν υποτελή βασιλιά. Όμως, ύστερα από οχτώ χρόνια υποταγής, ο Σεδεκίας αισθάνθηκε υποχρεωμένος να αντιταχτεί σε αυτή τη διευθέτηση. Στράφηκε στην Αίγυπτο για βοήθεια. Δεν επρόκειτο να επιτρέψει άλλο σε μια ξένη δύναμη—και μάλιστα ειδωλολατρική—να κυριαρχεί πάνω στο λαό του Θεού. Τα κίνητρά του φαίνονταν αγνά. Αλλά πώς έβλεπε ο Θεός το ζήτημα; Μήπως επρόκειτο να γίνει ο Σεδεκίας ένας επιδοκιμασμένος από τον Θεό «μαχητής της λευτεριάς»; Όχι! Γιατί με το να επαναστατήσει ενάντια στη Βαβυλώνα, επαναστατούσε συνάμα και ενάντια στον Θεό. Εξαιτίας αυτής της επανάστασης, ο Ιεχωβά αποφάσισε να πεθάνει ο Σεδεκίας ως αιχμάλωτος στη Βαβυλώνα.—2 Βασιλέων 24:17-20· Ιεζεκιήλ 17:15, 16.
Η περίπτωση του Σεδεκία δεν είναι η μοναδική. Η ιστορία έχει δείξει επανειλημμένα ότι η λαϊκή αντίσταση, ακόμα και όταν υπαγορεύεται από καλά κίνητρα, δεν μπορεί να φέρει μόνιμες λύσεις στα ανθρώπινα προβλήματα. Είναι γεγονός ότι οι εξεγέρσεις και οι επαναστάσεις συχνά τείνουν να επιδεινώνουν την κατάσταση. Σε πολλές περιπτώσεις, μετά τη φαινομενική επιτυχία μιας επανάστασης, οι ίδιοι οι «ελευθερωτές» έγιναν τελικά ένοχοι τυραννίας και καταπίεσης. Με τον καιρό, μια νέα γενιά καταπιεσμένων επιδιώκει μια καινούρια επανάσταση. Ένας τέτοιος φαύλος κύκλος έχει λάβει χώρα σε πολλές χώρες. Για παράδειγμα, σε μια χώρα στη Νότια Αμερική έγινε πρόσφατα το 189ο πραξικόπημα μέσα σε 154 χρόνια!
Ανθρώπινη Αποτυχία—Γιατί;
Γιατί συμβαίνει να μην μπορούν ειλικρινείς άνθρωποι να ελευθερώσουν την ανθρωπότητα από την εκμετάλλευση και την καταπίεση; Απλούστατα επειδή τους λείπουν δυο πράγματα—η σοφία και η δύναμη. Δεν απορούμε που η Αγία Γραφή μάς προειδοποιεί: «Μη πεποίθατε επ’ άρχοντας, επί υιόν ανθρώπου, εκ του οποίου δεν είναι σωτηρία».—Ψαλμός 146:3.
Για να δώσουμε ένα παράδειγμα, οραματιστείτε τον εαυτό σας σε ένα νοσοκομείο να περιμένετε να σας γίνει μια χειρουργική επέμβαση. Φωνάζετε δυνατά από τον πόνο και την ταλαιπωρία. Ξαφνικά, ένας περαστικός θυρωρός σας ακούει, αρπάζει ένα νυστέρι, και προσφέρεται να σας βοηθήσει για να σας φέρει την ανακούφιση που τόσο πολύ έχετε ανάγκη. Θα τον αφήνατε να σας εγχειρήσει; Μα και βέβαια όχι! Γιατί; Επειδή απλώς και μόνο η αγάπη και η συμπόνια του δεν του παρέχουν τα απαραίτητα προσόντα για μια τόσο δύσκολη δουλειά. Το μόνο που θα κατάφερναν οι ενέργειές του θα ήταν να επιδεινώσουν τους πόνους σας, ακόμα και να σας θέσουν σε θανάσιμο κίνδυνο. Μια τέτοια συμπεριφορά θα χαρακτηριζόταν από αλαζονεία και μεγάλη ανευθυνότητα και θα αγνοούσε το γεγονός ότι έχει ήδη οριστεί ο χρόνος για να σας εγχειρήσει ένα αρμόδιο άτομο. Θα ήταν πάρα πολύ καλύτερο, αν απλώς σας διαβεβαίωνε ότι η βοήθεια έρχεται από στιγμή σε στιγμή.
Με παρόμοιο τρόπο, σήμερα οι αληθινοί χριστιανοί δεν εμπλέκονται στη λαϊκή αντίσταση. Περιμένουν τη μέρα και την ώρα που θα λάβει χώρα η αρμόδια επέμβαση του Θεού. Μόνο εκείνος έχει τη σοφία και τη δύναμη να φέρει μόνιμες λύσεις στην ανθρωπότητα. Μέσω του έργου τους κηρύγματος, οι Μάρτυρες του Ιεχωβά διαβεβαιώνουν αυτούς που υποφέρουν από τις αδικίες ότι η ανακούφιση αυτή θα έρθει σύντομα.—Ησαΐας 9:6, 7· 11:3-5.
Στο μεταξύ, μπορούμε να ακολουθούμε οποιοδήποτε νόμιμο και ειρηνικό μέσο υπάρχει για να κατοχυρώνουμε και να υπερασπιζόμαστε τα δικαιώματά μας και να επιζητούμε ανακούφιση από την καταπίεση. Όμως αν αυτά αποτύχουν, θα ήταν λάθος να στραφούμε στη λαϊκή αντίσταση. Ο απόστολος Παύλος συμβουλεύει σχετικά μ’ αυτό: «Ει δυνατόν, όσον το αφ’ υμών ειρηνεύετε μετά πάντων ανθρώπων. Μη εκδικήτε εαυτούς, αγαπητοί, αλλά δότε τόπον τη οργή· διότι είναι γεγραμμένον· Εις εμέ ανήκει η εκδίκησις, εγώ θέλω κάμει ανταπόδοσιν, λέγει Κύριος [Ιεχωβά (ΜΝΚ)]». Οι γνήσιοι και υπάκουοι χριστιανοί βάζουν αυτήν τη σοφή νουθεσία στην καρδιά τους.—Ρωμαίους 12:18, 19.
[Ευχαριστία για την προσφορά της εικόνας στη σελίδα 23]
Reuters/Bettmann Newsphotos