Μέσα στην Εκκλησία

11, 12. (α) Ποια ήταν μια πηγή επιζήμιων ιδεών στην εκκλησία του πρώτου αιώνα; (β) Πώς αποτύγχαναν μερικοί Χριστιανοί να υποστηρίζουν σταθερά τις θεϊκές διδασκαλίες;

¹¹ Εξετάστε άλλη μια πιθανή πηγή επιζήμιων ιδεών. Μολονότι δεν προτίθεται να διδάξει ψεύδη, κάποιος αφιερωμένος Χριστιανός μπορεί να αναπτύξει τη συνήθεια να μιλάει αστόχαστα. (Παροιμίες 12:18) Λόγω της ατελούς μας φύσης, όλοι μερικές φορές σφάλλουμε με τη γλώσσα μας. (Παροιμίες 10:19· Ιακώβου 3:8) Όπως φαίνεται, στις ημέρες του αποστόλου Παύλου υπήρχαν μερικοί στην εκκλησία οι οποίοι δεν έλεγχαν τη γλώσσα τους και αναμειγνύονταν σε ανώφελες αντιλογίες γύρω από λέξεις. (1 Τιμόθεο 2:8) Υπήρχαν άλλοι οι οποίοι είχαν πολύ μεγάλη ιδέα για τις απόψεις τους και έφταναν μάλιστα στο σημείο να αμφισβητούν την εξουσία του Παύλου. (2 Κορινθίους 10:10-12) Αυτό το πνεύμα οδηγούσε σε άσκοπες συγκρούσεις.

¹² Μερικές φορές, αυτές οι διαφωνίες κλιμακώνονταν σε «βίαιες λογομαχίες για επουσιώδη πράγματα», διαταράσσοντας την ειρήνη της εκκλησίας. (1 Τιμόθεο 6:5· Γαλάτες 5:15) Σχετικά με όσους προξενούσαν αυτούς τους διαπληκτισμούς, ο Παύλος έγραψε: «Αν κανείς διδάσκει άλλα δόγματα και δεν παραδέχεται τα υγιή λόγια, τα λόγια του Κυρίου μας Ιησού Χριστού, ούτε τη διδασκαλία που είναι σύμφωνη με τη θεοσεβή αφοσίωση, είναι φουσκωμένος από υπερηφάνεια, καθώς δεν κατανοεί τίποτα, αλλά ασθενεί διανοητικά σχετικά με ερωτήματα και διαφωνίες γύρω από λέξεις. Από αυτά τα πράγματα προέρχονται φθόνος, έριδα, υβριστικά λόγια, πονηρές υποψίες».​—1 Τιμόθεο 6:3, 4.

13. Ποια ήταν η διαγωγή των περισσότερων Χριστιανών τον πρώτο αιώνα;

¹³ Ευτυχώς, στους αποστολικούς χρόνους, η πλειονότητα των Χριστιανών ήταν πιστοί και παρέμεναν προσηλωμένοι στο έργο της διακήρυξης των καλών νέων της Βασιλείας του Θεού. Ήταν απασχολημένοι φροντίζοντας «τα ορφανά και τις χήρες στη θλίψη τους» και κρατούσαν τον εαυτό τους «χωρίς κηλίδα από τον κόσμο», δίχως να χάνουν το χρόνο τους σε μάταιες διαφωνίες γύρω από λέξεις. (Ιακώβου 1:27) Απέφευγαν τις «κακές συναναστροφές» ακόμη και μέσα στη Χριστιανική εκκλησία προκειμένου να περιφρουρούν την πνευματικότητά τους.​—1 Κορινθίους 15:33· 2 Τιμόθεο 2:20, 21.

14. Αν δεν είμαστε προσεκτικοί, πώς μπορεί η φυσιολογική ανταλλαγή απόψεων να εκφυλιστεί σε επιζήμιες λογομαχίες;

¹⁴ Παρόμοια, οι καταστάσεις που περιγράφονται στην παράγραφο 11 δεν είναι αντιπροσωπευτικές των εκκλησιών των Μαρτύρων του Ιεχωβά σήμερα. Εντούτοις, οφείλουμε να αναγνωρίσουμε ότι μπορεί να υπάρξουν τέτοιες μάταιες διαφωνίες. Ασφαλώς, είναι φυσιολογικό να εξετάζουμε τις Βιβλικές αφηγήσεις ή να αναρωτιόμαστε για πτυχές του υποσχεμένου νέου κόσμου που δεν έχουν αποκαλυφτεί ακόμη. Επίσης, δεν υπάρχει τίποτε το εσφαλμένο στην ανταλλαγή απόψεων γύρω από προσωπικά ζητήματα, όπως είναι το ντύσιμο και η εμφάνιση ή η επιλογή ψυχαγωγίας. Ωστόσο, αν γίνουμε δογματικοί σε ό,τι αφορά τις ιδέες μας και προσβαλλόμαστε όταν οι άλλοι δεν συμφωνούν μαζί μας, η εκκλησία μπορεί τελικά να διαιρεθεί σε σχέση με ασήμαντα ζητήματα. Αυτό που αρχίζει ως αβλαβής συζήτηση γύρω από συνηθισμένα πράγματα μπορεί να γίνει πραγματικά επιζήμιο.

19, 20. (α) Πώς ενεργούν οι πρεσβύτεροι με διάκριση όταν βοηθούν άτομα που μιλούν άσοφα; (β) Πώς αντιμετωπίζει η εκκλησία όσους επιμένουν να προωθούν ψευδείς διδασκαλίες;

¹⁹ Η διάκριση είναι επίσης ζωτική για τους πρεσβυτέρους, όταν καλούνται να βοηθήσουν άτομα που μιλούν άσοφα. (2 Τιμόθεο 2:7) Μερικές φορές, κάποια μέλη της εκκλησίας μπορεί να εμπλακούν σε αντιλογίες σχετικά με επουσιώδεις και θεωρητικούς ισχυρισμούς. Για να προστατέψουν την ενότητα της εκκλησίας, οι πρεσβύτεροι πρέπει να χειρίζονται γρήγορα τέτοια προβλήματα. Συγχρόνως, αποφεύγουν να αποδίδουν εσφαλμένα κίνητρα στους αδελφούς τους και δεν βιάζονται να τους θεωρήσουν αποστάτες.

²⁰ Ο Παύλος περιέγραψε το πνεύμα με το οποίο πρέπει να δίνεται η βοήθεια, λέγοντας: «Αδελφοί, ακόμη και αν ένας άνθρωπος κάνει κάποιο εσφαλμένο βήμα προτού το αντιληφθεί, εσείς που έχετε πνευματικά προσόντα να προσπαθείτε να διορθώσετε αυτόν τον άνθρωπο με πνεύμα πραότητας». (Γαλάτες 6:1) Μιλώντας συγκεκριμένα για Χριστιανούς που παλεύουν με αμφιβολίες, ο Ιούδας έγραψε: «Να δείχνετε έλεος σε μερικούς που έχουν αμφιβολίες· να τους σώζετε αρπάζοντάς τους από τη φωτιά». (Ιούδα 22, 23) Φυσικά, αν έπειτα από επανειλημμένες νουθεσίες κάποιος επιμένει να προωθεί ψευδείς διδασκαλίες, οι πρεσβύτεροι χρειάζεται να αναλάβουν αποφασιστική δράση ώστε να προστατέψουν την εκκλησία.​—1 Τιμόθεο 1:20· Τίτο 3:10, 11.