Πώς μπορεί το DNA να διαβάζεται και να αντιγράφεται με τόση αξιοπιστία; Οι τέσσερις χημικές βάσεις που χρησιμοποιούνται στην ανεμόσκαλα του DNA—A, T, G και C—σχηματίζουν τα σκαλοπάτια συνδεόμενες πάντα με τον ίδιο τρόπο: η A με την T, και η G με τη C. Αν στη μία πλευρά του σκαλοπατιού υπάρχει η A, στην άλλη υπάρχει πάντα η T, ενώ η G ενώνεται πάντα με τη C. Επομένως, αν έχετε τη μια πλευρά της ανεμόσκαλας, ξέρετε ποια είναι η μορφή της άλλης πλευράς. Όπου η μία πλευρά έχει το συνδυασμό GTCA, η άλλη πρέπει να έχει το συνδυασμό CAGT. Τα κομμάτια των σκαλοπατιών διαφέρουν σε μήκος, αλλά όταν συνδέονται με τα συμπληρωματικά τους, τα ολοκληρωμένα σκαλοπάτια που προκύπτουν έχουν ενιαίο μήκος.
Η διαπίστωση αυτή οδήγησε τους επιστήμονες σε άλλη μια σημαντική ανακάλυψη όσον αφορά αυτό το αξιοθαύμαστο μόριο: το DNA έχει τις τέλειες προϋποθέσεις για να αντιγράφεται ξανά και ξανά. Η ενζυμική μηχανή που αντιγράφει το DNA προσλαμβάνει ελεύθερες μονάδες αυτών των τεσσάρων χημικών στοιχείων από το περιβάλλον του πυρήνα. Έπειτα τις χρησιμοποιεί για να συμπληρώνει κάθε σκαλοπάτι στον ανοιγμένο κλώνο του DNA.
Συνεπώς, το μόριο του DNA μοιάζει πραγματικά με βιβλίο το οποίο διαβάζεται και αντιγράφεται ξανά και ξανά. Στο διάστημα που ζει κατά μέσο όρο ο άνθρωπος, το DNA αντιγράφεται περίπου 10.000.000.000.000.000 φορές με καταπληκτική ακρίβεια.28