ΔΡΑΚΟΝΤΑΣ

Η λέξη δράκων του πρωτότυπου ελληνικού κειμένου αναφέρεται σε ένα τρομακτικό τέρας, σε ένα αδηφάγο πλάσμα όμοιο με ερπετό. Εμφανίζεται 13 φορές στην Αγία Γραφή, αλλά μόνο στο κατ’ εξοχήν συμβολικό βιβλίο της Αποκάλυψης, και αντιπροσωπεύει τον Σατανά τον Διάβολο. Αυτός είναι ο “μεγάλος πυρόχρωμος δράκοντας με τα εφτά κεφάλια και τα δέκα κέρατα”, η δε ουρά του σέρνει πίσω του «το ένα τρίτο των άστρων του ουρανού», δηλαδή εκείνους οι οποίοι, αφού ενέδωσαν στον πειρασμό να υλοποιηθούν ως άνθρωποι πριν από τον Κατακλυσμό, στη συνέχεια έγιναν δαίμονες. (Απ 12:3, 4· Ιου 6) Μαζί με αυτούς τους δαίμονες εκδιώχθηκε από τον ουρανό και καταρρίφθηκε στη γη ο Σατανάς ο Δράκοντας. «Ρίχτηκε κάτω, λοιπόν, ο μεγάλος δράκοντας, το αρχικό φίδι, εκείνος που αποκαλείται Διάβολος και Σατανάς». (Απ 12:7-9) Από αυτή την υποβιβασμένη κατάσταση διώκει το υπόλοιπο της «γυναίκας» του Θεού, εκείνους που έχουν «το έργο της επίδοσης μαρτυρίας».—Απ 12:13-17.

Ο όμοιος με δράκοντα Σατανάς είναι επίσης αυτός που δίνει δύναμη και μεγάλη εξουσία στο συμβολικό θηρίο με τα εφτά κεφάλια και τα δέκα κέρατα και ακολούθως γίνεται αντικείμενο της λατρείας ανθρώπων από “όλη τη γη”. (Απ 13:2-4) Ο Ιωάννης βλέπει επίσης σε όραμα ότι οι κοάζουσες, βατραχοειδείς, “εμπνευσμένες από δαίμονες εκφράσεις”, που απευθύνονται «προς τους βασιλιάδες ολόκληρης της κατοικημένης γης», βγαίνουν από το στόμα του Δράκοντα, του Σατανά, καθώς και από το στόμα του «θηρίου» και του «ψευδοπροφήτη». Αυτό έχει ως αποτέλεσμα να συγκεντρωθούν εκείνοι οι άρχοντες και οι υποστηρικτές τους «στον πόλεμο της μεγάλης ημέρας του Θεού του Παντοδύναμου . . . στον τόπο που ονομάζεται στην εβραϊκή Αρ-Μαγεδών [Αρμαγεδδών]». (Απ 16:13-16) Έπειτα από αυτόν τον πόλεμο, το μεγαλύτερο όλων των πολέμων, ο “άγγελος” που κατεβαίνει από τον ουρανό θα πιάσει «το δράκοντα, το αρχικό φίδι, ο οποίος είναι ο Διάβολος και ο Σατανάς», θα τον δέσει και θα τον ρίξει στην άβυσσο για χίλια χρόνια.—Απ 20:1-3· βλέπε ΣΑΤΑΝΑΣ.