Τι Λέει στην Πραγματικότητα η Γένεση; — ΔΙΑΔΙΚΤΥΑΚΗ ΒΙΒΛΙΟΘΗΚΗ της Σκοπιάς

Η Άποψη της Αγίας Γραφής

Τι Λέει στην Πραγματικότητα η Γένεση;

ΟΙ «ΕΠΙΣΤΗΜΟΝΙΚΟΙ ΟΠΑΔΟΙ ΤΗΣ ΔΗΜΙΟΥΡΓΙΑΣ» λένε ότι, σύμφωνα με το Γραφικό βιβλίο της Γένεσης, έχουν περάσει λιγότερο από δέκα χιλιάδες χρόνια από τότε που ο Θεός δημιούργησε το σύμπαν. Λένε επίσης ότι η γη και οι μορφές της ζωής που υπάρχουν σ’ αυτή δημιουργήθηκαν σε έξι κατά γράμμα 24ωρες μέρες.

Από την άλλη μεριά, ο εξελικτικός τρόπος σκέψης θεωρεί τη Γένεση ως μύθο. Διδάσκει ότι το σύμπαν και η γη, με όλα τα ζωντανά πλάσματα που υπάρχουν σ’ αυτήν, είναι προϊόντα τυχαίας εξελικτικής διαδικασίας που καλύπτει δισεκατομμύρια χρόνια.

Ωστόσο, υπάρχουν πολλοί που δυσανασχετούν και με τις δυο αυτές θεωρίες. Μερικά μέρη της θεωρίας των επιστημονικών οπαδών της δημιουργίας φαίνεται να αντιφάσκουν με την κοινή λογική και επίσης είναι αντίθετα με τις αποδείξεις που μπορούμε να παρατηρήσουμε από μόνοι μας τριγύρω στη φύση. Ακόμη, πολλοί δυσκολεύονται να δεχτούν ότι η ζωή σ’ όλη τη θαυμάσια πολυπλοκότητά της είναι απλώς προϊόν τυφλών εξελικτικών δυνάμεων. Είναι επομένως αυτές οι δυο απόψεις οι μόνες που υπάρχουν;

Όχι. Υπάρχει και μια τρίτη άποψη. Είναι η άποψη των όσων λέει στην πραγματικότητα το ίδιο το Γραφικό βιβλίο της Γένεσης. Ας εξετάσουμε αυτή την τρίτη πιθανή άποψη.

Η Εξήγηση που Δίνει η Γένεση

Τα εισαγωγικά λόγια της Γένεσης μάς λένε: «Εν αρχή εποίησεν ο Θεός τον ουρανόν και την γην». (Γένεσις 1:1) Μήπως αυτά τα λόγια της Γένεσης λένε ότι αυτό συνέβηκε πριν από δέκα χιλιάδες χρόνια περίπου; Όχι, δεν αναφέρουν χρονική περίοδο. Επομένως, η «αρχή» θα μπορούσε να είχε γίνει πριν από δισεκατομμύρια χρόνια.

Ωστόσο, ακριβώς από την «αρχή», η Αγία Γραφή αναφέρει ότι μια νοήμονα ύπαρξη, ο Δημιουργός, διηύθυνε το δημιουργικό έργο. Αν και πολλοί επιστήμονες δυσανασχετούν μ’ αυτή την ιδέα, αυτή βρίσκεται σε αρμονία με τα συμπεράσματα των αστρονόμων που αποκαλύπτουν ότι το σύμπαν είχε πράγματι κάποια αρχή, ότι είναι πολύ καλά διατεταγμένο και ότι κυβερνιέται από καθορισμένους νόμους. Μια εύτακτη διάταξη που στηρίζεται σε νόμους μπορεί να προέλθει μόνο από μια νοήμονα διάνοια. Ενώ η επιστήμη μάς έχει εξηγήσει πολλούς από αυτούς τους νόμους, μόνο η Γένεση μάς υποδεικνύει την ύπαρξη του Νομοθέτη.

Κατόπιν, η αφήγηση της Γένεσης συνεχίζει για να περιγράψει τις πασίγνωστες έξι ‘μέρες’ της δημιουργίας. Αυτές οι μέρες, όμως, δεν ήταν το διάστημα στη διάρκεια του οποίου δημιουργήθηκε η ύλη της γης και το σύμπαν. Αυτά είχαν ήδη συμβεί «εν αρχή». Οι έξι μέρες της δημιουργίας ήταν, μάλλον, χρονικές περίοδοι στη διάρκεια των οποίων η αρχέγονη και αφιλόξενη γη έγινε σιγά-σιγά κατάλληλη για κατοικία.

Μήπως ήταν κατά γράμμα 24ωρη μέρα η καθεμιά από εκείνες τις έξι μέρες; Η Γένεση δεν λέει κάτι τέτοιο. Στην εβραϊκή γλώσσα (τη γλώσσα στην οποία γράφτηκε η Γένεση), η λέξη «μέρα» μπορεί να σημαίνει μακρές χρονικές περιόδους, ακόμη και χιλιάδων χρόνων. (Παράβαλε Ψαλμός 90:4· Γένεσις 2:4.) Για παράδειγμα, η ‘έβδομη μέρα’, στην οποία ζούμε τώρα, έχει διαρκέσει χιλιάδες χρόνια. (Γένεσις 2:2, 3) Γι’ αυτό, οι αποδείξεις δείχνουν ότι ολόκληρη η περίοδος των έξι ημερών θα πρέπει να θεωρείται ότι είχε διάρκεια δεκάδων χιλιάδων χρόνων.

«Κατά το Είδος Αυτών»

Η σειρά των έξι δημιουργικών εποχών δείχνει ότι εμφανίστηκαν διαδοχικά το νερό, η γη, το φως, η ατμόσφαιρα, τα φυτά, τα ψάρια, τα πουλιά, τα ζώα και τελικά οι άνθρωποι. (Γένεσις 1:3-27) Αυτή η σειρά εμφάνισης συμφωνεί σε γενικές γραμμές με τη σειρά που ανακάλυψαν οι επιστήμονες.

Αλλά στην αφήγηση της Γένεσης, στο κεφάλαιο 1, επαναλαμβάνεται αρκετές φορές μια αξιοσημείωτη δήλωση. Για παράδειγμα, σχετικά με την πέμπτη δημιουργική μέρα, το εδάφιο Γένεσις 1:21 μας λέει: «Και εποίησεν ο Θεός τα κήτη τα μεγάλα και παν έμψυχον κινούμενον, τα οποία εγέννησαν εν αφθονία τα ύδατα κατά το είδος αυτών». Σχετικά με την έκτη μέρα, το εδάφιο 24 λέει: «Ας γεννήση η γη ζώα έμψυχα κατά το είδος αυτών, κτήνη και ερπετά και ζώα της γης κατά το είδος αυτών».

Έτσι, αυτά που δημιουργήθηκαν ήταν τα είδη των ζώων, όχι κάθε ξεχωριστός τύπος τους. Αλλά τα διάφορα ‘είδη’ δημιουργήθηκαν χωριστά και δεν κατάγονταν το ένα από το άλλο. Μέσα σε κάθε «είδος», θα μπορούσε να υπάρχει μεγάλη ποικιλία, όπως παρατηρούμε στο «είδος» της γάτας ή στο «είδος» του σκύλου ή στο «είδος» των ανθρώπων. Αλλά οι γενετικοί παράγοντες τους οποίους τοποθέτησε σ’ αυτά τα ‘είδη’ ο Δημιουργός, θα τα κρατούσαν πάντοτε χωρισμένα το ένα από το άλλο. Αυτός είναι ο λόγος για τον οποίο μια γάτα και ένας σκύλος δεν μπορούν να ζευγαρώσουν και να δημιουργήσουν κάποια άλλη μορφή ζωής.

Είναι αλήθεια ότι αυτό αντιφάσκει με τη θεωρία της εξέλιξης. Αλλά δεν αντιφάσκει με κανένα από τα γεγονότα που έχουν παρατηρηθεί. Μολονότι τα ζώα γεννούν μεγάλη ποικιλία μέσα στο «είδος» τους, κανείς δεν έχει παρουσιάσει ποτέ τεκμηριωμένες αποδείξεις ότι ένα «είδος» ζώου έχει αναπαραχθεί ή εξελιχτεί σε κάποιο διαφορετικό «είδος».

Αλλά τι θα λεχτεί για τις ομοιότητες στη δομή που υπάρχουν ανάμεσα σε ορισμένα είδη ζώων; Αυτές μπορούμε να τις κατανοήσουμε αν σκεφτούμε ότι όλα τα ζώα είναι προϊόντα ενός Δημιουργού και ότι κατασκευάστηκαν από τα ίδια υλικά της γης για να ζουν σ’ ένα παρόμοιο περιβάλλον.

Επιπλέον, η Γένεση παρέχει απάντηση σ’ ένα πρόβλημα που δεν μπορούν να το λύσουν οι επιστήμονες: Από πού προήλθε η ζωή; Οι επιστήμονες προσπαθούν με διάφορες θεωρίες να απαντήσουν σ’ αυτό το ερώτημα, αλλά στην ουσία δεν μπορούν. Και η σκληρή πραγματικότητα που επανειλημμένα έχει αποδειχτεί στα επιστημονικά εργαστήρια είναι ότι η ζωή μπορεί να προέλθει μόνο από ζωή που ήδη υπάρχει και από το ίδιο «είδος» ζωής.

Ακόμη, η Γένεση μάς λέει ότι η ζωή υπήρχε πριν την εμφάνιση του σύμπαντος και ότι όλες οι άλλες μορφές ζωής που υπάρχουν στον ουρανό και στη γη προέρχονται από την αρχική Πηγή της ζωής, τον παντοδύναμο Δημιουργό, ο οποίος λέει ότι το όνομά του είναι Ιεχωβά. Η επιστήμη δεν μπορεί να βρει καλύτερη εξήγηση, τέτοια που να είναι σε αρμονία με όλα τα επιστημονικά γεγονότα που μπορούμε να παρατηρήσουμε.—Ψαλμός 36:9· 83:18, ΜΝΚ· Ησαΐας 42:8, ΜΝΚ· Αποκάλυψις 4:11, ΜΝΚ.

Η Αρχή του Ανθρώπου

Σύμφωνα με τη Γένεση, το τελευταίο δημιουργικό έργο πάνω στη γη ήταν ο ίδιος ο άνθρωπος: ‘Και έπλασε Ιεχωβά ο Θεός τον άνθρωπον από χώματος εκ της γης· και ενεφύσησεν εις τους μυκτήρας αυτού πνοήν ζωής, και έγεινεν ο άνθρωπος εις ψυχήν ζώσαν’. (Γένεσις 2:7) Και οι επιστήμονες επίσης θεωρούν ότι ο άνθρωπος είναι μεταγενέστερος σε σύγκριση με τις άλλες μορφές ζωής.

Ωστόσο, αυτό που αντικρούει το εδάφιο είναι η δοξασία στην οποία πιστεύουν οι περισσότεροι επιστημονικοί οπαδοί της δημιουργίας, ότι ο άνθρωπος έχει μια αθάνατη ψυχή ξεχωριστή και διαφορετική από το σώμα του. Λέγεται ότι μετά το θάνατο αυτή η ψυχή φεύγει από το σώμα. Εντούτοις, η Γένεση, καθώς και πολλά άλλα μέρη των Γραφών, δείχνει ότι ο άνθρωπος δεν έχει ψυχή, ως κάτι το άυλο που κατοικεί μέσα του. Μάλλον, είναι ψυχή. Όταν ο άνθρωπος πεθάνει, περνάει στην ανυπαρξία περιμένοντας να αναστηθεί. (Εκκλησιαστής 9:5, 10· Ιωάννης 5:28, 29· Πράξεις 24:15· Αποκάλυψις 20:12, 13) Η Αγία Γραφή παρομοιάζει το θάνατο με ύπνο από τον οποίο κάποιος μπορεί να ξυπνήσει στην ανάσταση.—Ιωάννης 11:11, 43, 44.

Η δήλωση του εδαφίου Γένεσις 2:7 αντικρούει επίσης τη θεωρία της εξέλιξης και με έναν άλλο τρόπο. Δείχνει ξεκάθαρα ότι ο άνθρωπος δημιουργήθηκε κατευθείαν από τον Θεό και ότι δεν κατάγεται από τα ζώα.

Είναι αξιόπιστη η δήλωση της Γένεσης; Η επιστήμη δεν έχει να παρουσιάσει καμιά απόδειξη που να δείχνει ότι ο άνθρωπος κατάγεται από τα ζώα. Δεν υπάρχει καμιά απόδειξη που να δείχνει ότι τα απολιθώματα από πιθηκοειδή όντα που ανακαλύφτηκαν στην Αφρική και σε άλλα μέρη ήταν κατά κάποιο τρόπο πρόγονοι του ανθρώπου. Πράγματι, αν ζούσαν σήμερα, πιθανότατα θα τοποθετούνταν σε ζωολογικούς κήπους μαζί με τους άλλους πίθηκους. Οποιαδήποτε απολιθώματα συγγενεύουν πολύ στενά με τους ανθρώπους, στη δομή του σκελετού και στο μέγεθος, πιθανότατα ήταν απλώς κάποιος κλάδος της ανθρώπινης οικογένειας.

Επίσης, η σχέση του ανθρώπου με το ‘χώμα εκ της γης’, όπως εκτίθεται στη Γένεση, είναι αναμφισβήτητη. Όλα τα χημικά στοιχεία που απαρτίζουν το ανθρώπινο σώμα βρίσκονται στο ‘χώμα εκ της γης’. Πράγματι, ο άνθρωπος στηρίζεται σ’ αυτό το ‘χώμα’ για να συνεχίσει να υπάρχει. Συντηρεί και αναζωογονεί το σώμα του με τροφές οι οποίες αποτελούνται από θρεπτικές ουσίες που βρίσκονται στο ‘χώμα εκ της γης’, λαβαίνοντάς τες μέσω των φυτών και των ζώων που τρώει.

Άγριος—Ή Γιος του Θεού;

Μια άλλη περιγραφή της δημιουργίας του ανθρώπου βρίσκεται στο εδάφιο Γένεσις 1:26. Εκεί ο Θεός λέει: «Ας κάμωμεν άνθρωπον κατ’ εικόνα ημών, καθ’ ομοίωσιν ημών· και ας εξουσιάζη επί των ιχθύων της θαλάσσης και επί των πετεινών του ουρανού και επί των κτηνών και επί πάσης της γης και επί παντός ερπετού, έρποντος επί της γης». (Γένεσις 1:26) Εφόσον η Αγία Γραφή μάς λέει ότι ο Θεός είναι πνεύμα, πρέπει να κατανοήσουμε ότι η φράση «κατ’ εικόνα ημών» σημαίνει ότι ο άνθρωπος κατέχει θεϊκές ιδιότητες.

Η δήλωση αυτή εξηγεί, με τρόπο που η εξέλιξη ποτέ δεν θα μπορούσε, το λόγο για τον οποίο ο άνθρωπος είναι τόσο διαφορετικός από τα ζώα. Μόνο ο άνθρωπος μπορεί να ελέγχει τα ζώα και τη βλάστηση που τον περιβάλλει. Μόνο ο άνθρωπος έχει αίσθηση της ηθικής και συνείδηση. Μόνο ο άνθρωπος έχει μεγάλη ελευθερία εκλογής και τέτοια αναπτυγμένη νοημοσύνη. Μόνο ο άνθρωπος έχει την ικανότητα να κατανοεί την ύπαρξη του Θεού και το δώρο της ομιλίας με το οποίο μιλάει σ’ Αυτόν. Το Journal of Semitic Studies (Περιοδικό Σημιτικών Μελετών) λέει: «Η ανθρώπινη ομιλία είναι ένα μυστήριο· είναι ένα θεϊκό δώρο».

Οι εξελικτές παριστάνουν τους πρώτους ανθρώπους ως κτηνώδεις και άγριους. Χωρίς αμφιβολία, μερικά από τα πρώτα μέλη της ανθρώπινης φυλής διέπραξαν πολλές αγριότητες. Αλλά και ο σύγχρονος άνθρωπος υπήρξε επίσης άγριος, όπως πιστοποιούν τα εκατό εκατομμύρια άτομα που σφαγιάστηκαν στους πολέμους αυτού του αιώνα. Ακόμη και μέχρι σήμερα, συνεχίζει να συμπεριφέρεται άγρια! Παρ’ όλα αυτά, η Αγία Γραφή δείχνει ότι οι ηθικές και οι διανοητικές δυνατότητες του πρώτου ανθρώπου δεν ήταν κατώτερες από αυτές του σύγχρονου ανθρώπου. (Παράβαλε Γένεσις 4:20-22· 5:22· 6:9.) Αυτό δεν αντιφάσκει με τα γεγονότα που έχουν παρατηρηθεί. Πάρτε, για παράδειγμα, τις ζωγραφιές στους τοίχους του Σπηλαίου Λασκώ στη Γαλλία που έγιναν από προϊστορικούς, όπως τους λένε, ανθρώπους. Η ευαισθησία και η καλλιτεχνική ικανότητα που είναι φανερές σ’ αυτές τις ζωγραφιές προκαλούν μεγάλο θαυμασμό ακόμη και σήμερα.

Η Πραγματική Σημασία της Γένεσης

Επομένως, τα πρώτα κεφάλαια της Γένεσης παρέχουν μια εικόνα για το πώς άρχισαν τα πράγματα. Ωστόσο, η Γένεση δεν είναι λεπτομερειακό επιστημονικό εγχειρίδιο ούτε προοριζόταν για να είναι κάτι τέτοιο. Οι πληροφορίες που περιέχει έχουν ένα βαθύτερο σκοπό.

Για παράδειγμα, δείχνει ότι η ευτυχία του ανθρώπου εξαρτιόταν από το αν αυτός συνέχιζε να ενεργεί σε αρμονία με τους σκοπούς του Δημιουργού του. Αλλά, όταν ο άνθρωπος αρνήθηκε να αναγνωρίσει αυτή την υποχρέωση και στασίασε ενάντια στις διευθετήσεις του Θεού, έχασε την αρχική του ευτυχία και ξέπεσε γρήγορα στην αμαρτία, στο θάνατο και στην αγριότητα που εξακολουθούμε να βλέπουμε.—Γένεσις 3:1-18· Δευτερονόμιον 32:4, 5.

Ωστόσο, τα πρώτα κεφάλαια της Γένεσης δείχνουν ότι αμέσως μετά το στασιασμό του ανθρώπου, ο Θεός έκανε το πρώτο βήμα του μακροπρόθεσμου σκοπού του για να αποκαταστήσει το ανθρώπινο γένος στην αρχική του ευτυχία. Θα ερχόταν κάποιο «σπέρμα» για να εξουδετερώσει τα κακά αποτελέσματα της αμαρτίας του ανθρώπου. (Γένεσις 3:15) Το ποιος θα ήταν εκείνο το Σπέρμα αποτελεί εξέχον θέμα μεγάλου μέρους της υπόλοιπης Αγίας Γραφής. Και αφού αυτή αναγράφει ότι το Σπέρμα ήρθε τελικά στο πρόσωπο του Μεσσία, του Ιησού, έπειτα συνεχίζει για να περιγράψει πώς οι διευθετήσεις που έχει κάνει ο Θεός, συγκεντρώνοντας την προσοχή στον Ιησού, θα αντιστρέψουν την τραγική πορεία που έχουν ακολουθήσει οι άνθρωποι. Περιγράφει επίσης πώς ολόκληρη η γη θα μεταμορφωθεί σε παράδεισο κατοικημένο από τέλειους ανθρώπους, παράδεισο όπου ο πόλεμος, η βία, το έγκλημα, η δυστυχία, ακόμη και η αρρώστια και ο θάνατος δεν θα πλήξουν ποτέ ξανά την ανθρώπινη οικογένεια.—Ψαλμός 46:9· Αποκάλυψις 21:4, 5.

Ναι, η Γένεση δεν είναι απλώς η ιστορία της δημιουργίας, αλλά περιλαμβάνει πολύ περισσότερα. Στήνει το σκηνικό για όλη την ιστορία της ανθρωπότητας—το παρελθόν, το παρόν και το μέλλον. Είναι αδύνατον να κατανοήσουμε μεγάλο μέρος της ιστορίας, και την ίδια τη ζωή, αν παραλείψουμε εκείνα τα σπουδαία πρώτα βήματα. Πράγματι, θέτουμε το μέλλον μας σε κίνδυνο αν αγνοήσουμε τι λέει στην πραγματικότητα η Γένεση.—1 Ιωάννου 2:15-17.

[Πρόταση που τονίζεται στη σελίδα 24]

Η αφήγηση της Γένεσης για τη δημιουργία δεν αντιφάσκει με κανένα από τα γεγονότα που έχουν παρατηρηθεί

[Πρόταση που τονίζεται στη σελίδα 25]

Τα γεγονότα επιβεβαιώνουν την αφήγηση της Γένεσης ότι τα ζωντανά πλάσματα δημιουργήθηκαν «κατά το είδος αυτών»

[Πρόταση που τονίζεται στη σελίδα 27]

Η Αγία Γραφή δείχνει ότι ολόκληρη η γη θα γίνει παράδεισος

[Εικόνα στη σελίδα 26]

Χωρίς την αφήγηση της Αγίας Γραφής, δεν μπορούμε να εξηγήσουμε την ανθρώπινη ιστορία ή το σκοπό της ζωής