Ενώ ο Ιεχωβά, ο οποίος είναι Πνεύμα (Ιωα 4:24· 2Κο 3:17), υπήρχε ανέκαθεν, δεν ισχύει το ίδιο για την ύλη από την οποία είναι φτιαγμένο το σύμπαν. Συνεπώς, όταν ο Ιεχωβά δημιουργούσε τους κατά γράμμα ουρανούς και την κατά γράμμα γη, δεν χρησιμοποίησε προϋπάρχουσα ύλη. Αυτό γίνεται σαφές από το εδάφιο Γένεση 1:1 που λέει: «Στην αρχή ο Θεός δημιούργησε τους ουρανούς και τη γη». Αν η ύλη υπήρχε ανέκαθεν, θα ήταν άτοπη η χρήση του όρου «αρχή» αναφορικά με τα υλικά πράγματα. Ωστόσο, αφού πρώτα δημιούργησε τη γη, ο Θεός έπλασε όντως «από τη γη κάθε θηρίο του αγρού και κάθε πετούμενο πλάσμα των ουρανών». (Γε 2:19) Έπλασε επίσης τον άνθρωπο «από χώμα της γης» και φύσηξε στα ρουθούνια του την πνοή της ζωής ώστε ο άνθρωπος έγινε ζωντανή ψυχή.—Γε 2:7.

Κατάλληλα, το εδάφιο Ψαλμός 33:6 λέει: «Με το λόγο του Ιεχωβά έγιναν οι ουρανοί, και με το πνεύμα του στόματός του όλο το στράτευμά τους». Ενόσω η γη ήταν ακόμη «άμορφη και έρημη και υπήρχε σκοτάδι πάνω στην επιφάνεια των υδάτινων βαθών», η ενεργός δύναμη του Θεού περιφερόταν πάνω από την επιφάνεια των νερών. (Γε 1:2) Επομένως, ο Θεός χρησιμοποίησε την ενεργό του δύναμη, ή αλλιώς το «πνεύμα» του (εβρ., ρούαχ), για να επιτελέσει το δημιουργικό σκοπό του. Τα πράγματα που έχει δημιουργήσει πιστοποιούν, όχι μόνο τη δύναμή του, αλλά και τη Θειότητά του. (Ιερ 10:12· Ρω 1:19, 20) Και εφόσον ο Ιεχωβά «είναι Θεός, όχι ακαταστασίας, αλλά ειρήνης» (1Κο 14:33), το δημιουργικό του έργο χαρακτηρίζεται από ευταξία και όχι από χάος ή τύχη. Ο Ιεχωβά υπενθύμισε στον Ιώβ ότι είχε κάνει συγκεκριμένα βήματα όταν θεμελίωνε τη γη και έφραζε τη θάλασσα, και υπαινίχθηκε ότι υπάρχουν «νομοθετήματα των ουρανών». (Ιωβ 38:1, 4-11, 31-33) Επιπλέον, τα δημιουργικά και τα άλλα έργα του Θεού είναι τέλεια.—Δευ 32:4· Εκ 3:14.

Αφού δημιούργησε τον μονογενή του Γιο, ο Ιεχωβά τον χρησιμοποίησε για να φέρει σε ύπαρξη τους ουράνιους αγγέλους. Αυτό συνέβη πριν από τη θεμελίωση της γης, όπως αποκάλυψε ο Ιεχωβά όταν, μεταξύ άλλων, ρώτησε τον Ιώβ: «Πού ήσουν εσύ όταν εγώ θεμελίωσα τη γη . . . όταν τα πρωινά άστρα κραύγασαν μαζί χαρούμενα και όλοι οι γιοι του Θεού άρχισαν να αλαλάζουν επευφημώντας;» (Ιωβ 38:4-7) Μετά τη δημιουργία αυτών των ουράνιων πνευματικών πλασμάτων, πλάστηκαν, ή αλλιώς φέρθηκαν σε ύπαρξη, οι υλικοί ουρανοί και η γη, καθώς και όλα τα στοιχεία. Και εφόσον ο Ιεχωβά είναι ο κύριος υπεύθυνος για όλο αυτό το δημιουργικό έργο, το έργο αυτό αποδίδεται στον ίδιο.—Νε 9:6· Ψλ 136:1, 5-9.

Όταν οι Γραφές λένε: «Στην αρχή ο Θεός δημιούργησε τους ουρανούς και τη γη» (Γε 1:1), αφήνουν τα πράγματα αόριστα ως προς το χρόνο. Επομένως, η χρήση του όρου «αρχή» δεν επιδέχεται αμφισβήτηση, ανεξάρτητα από την ηλικία που ίσως επιδιώκουν να προσδώσουν οι επιστήμονες στην υδρόγειο σφαίρα και στους διάφορους πλανήτες, καθώς και σε άλλα ουράνια σώματα. Ο χρόνος της δημιουργίας των υλικών ουρανών και της γης θα μπορούσε στην πραγματικότητα να τοποθετηθεί πριν από δισεκατομμύρια χρόνια.