ΠΡΟΚΕΙΜΕΝΟΥ να συλλάβουμε το νόημα των όσων είδαν οι ερευνητές μέσα από το Άλβιν, χρειάζεται να καταλάβουμε λίγο τον τρόπο με τον οποίο είναι κατασκευασμένη η γη. Το έδαφος κάτω από τα πόδια μας πιστεύεται ότι αποτελείται από ένα άκαμπτο στρώμα (που ονομάζεται λιθόσφαιρα) το οποίο βρίσκεται πάνω σε μια μάζα τηγμένου, βραδύρρευστου πετρώματος. Προφανώς, αυτό το άκαμπτο εξωτερικό στρώμα έχει μέσο βάθος περίπου 100 χιλιόμετρα και, κατά προσέγγιση, αποτελεί μόνο το 0,6 τοις εκατό του όγκου του πλανήτη. Το εξώτατο τμήμα του, ο φλοιός, είναι ακανόνιστο, πιο παχύ κάτω από τις ηπείρους και με πάχος μόλις 6 χιλιόμετρα κάτω από το σύστημα μεσοωκεάνιων ράχεων.

Επιπρόσθετα, αυτό το στερεό εξωτερικό περίβλημα δεν είναι ένα ενιαίο κομμάτι, όπως το κέλυφος ενός άθικτου αβγού. Αντίθετα, φαίνεται ότι είναι διασπασμένο σε αρκετές μεγάλες, άκαμπτες πλάκες και σε πολλές μικρότερες, που ονομάζονται όλες τεκτονικές πλάκες. Αυτές σχηματίζουν τις ηπείρους και τις ωκεάνιες λεκάνες. Οι πλάκες κινούνται η μια σε σχέση με την άλλη. Στο σημείο όπου αποκλίνουν, γίνονται πιο λεπτές και δημιουργούν τα ρήγματα των μεσοωκεάνιων ράχεων. Παγκόσμια, οι πλάκες κινούνται κατά μέσο όρο περίπου 3 εκατοστά το χρόνο.

[Διάγραμμα/Εικόνα στη σελίδα 4, 5]

(Για το πλήρως μορφοποιημένο κείμενο, βλέπε έντυπο)

Φλοιός της γης

Μανδύας (εν μέρει τηγμένος)

Τάφρος

Ζώνη καταβύθισης

Τεκτονική πλάκα

Ρήγμα

Όταν αποκλίνουν οι πλάκες, δημιουργούνται ρήγματα

[Εικόνα]

Το σύστημα μεσοωκεάνιων ράχεων διατρέχει περιμετρικά ολόκληρη τη γη, όπως είναι η ραφή σε ένα μπαλάκι του τένις

[Ευχαριστίες]

NOAA/Department of Commerce