Αιώνια Ζωή στη Γη​—Θεόδοτη Ελπίδα

«Η δημιουργία υποτάχθηκε στη ματαιότητα . . . με βάση την ελπίδα».​—ΡΩΜ. 8:20.

1, 2. (α) Γιατί είναι σημαντική για εμάς η ελπίδα της αιώνιας ζωής στη γη; (β) Γιατί είναι δύσπιστοι πολλοί όσον αφορά την προοπτική της αιώνιας ζωής στη γη;

ΙΣΩΣ θυμάστε τη χαρά που νιώσατε όταν πρωτοακούσατε ότι, στο εγγύς μέλλον, οι άνθρωποι δεν θα γερνούν ούτε θα πεθαίνουν πια, αλλά θα ζουν για πάντα στη γη. (Ιωάν. 17:3· Αποκ. 21:3, 4) Πιθανότατα μεταδίδετε με χαρά αυτή τη Γραφική ελπίδα σε άλλους. Εξάλλου, η ελπίδα της αιώνιας ζωής αποτελεί ουσιώδη πτυχή των καλών νέων τα οποία κηρύττουμε. Διαμορφώνει δε την όλη στάση μας απέναντι στη ζωή.

² Ως επί το πλείστον, οι θρησκείες του Χριστιανικού κόσμου έχουν αγνοήσει την ελπίδα της αιώνιας ζωής στη γη. Μολονότι η Αγία Γραφή διδάσκει ότι η ψυχή πεθαίνει, η πλειονότητα των εκκλησιών του Χριστιανικού κόσμου διδάσκουν την αντιγραφική δοξασία ότι ο άνθρωπος έχει αθάνατη ψυχή, η οποία συνεχίζει να ζει στο πνευματικό βασίλειο μετά θάνατον. (Ιεζ. 18:20) Γι’ αυτόν το λόγο, πολλοί είναι δύσπιστοι όσον αφορά την προοπτική της αιώνιας ζωής στη γη. Επομένως, θα μπορούσαμε να ρωτήσουμε: Υποστηρίζει πράγματι η Γραφή αυτή την ελπίδα; Αν ναι, πότε την αποκάλυψε ο Θεός για πρώτη φορά στους ανθρώπους;

«Υποτάχθηκε στη Ματαιότητα . . . με Βάση την Ελπίδα»

3. Πώς έγινε ο σκοπός του Θεού για τον άνθρωπο φανερός από την αρχή της ανθρώπινης ιστορίας;

³ Ο σκοπός του Ιεχωβά για την ανθρωπότητα έγινε φανερός από την αρχή κιόλας της ανθρώπινης ιστορίας. Ο Θεός έδειξε καθαρά ότι ο Αδάμ θα ζούσε για πάντα αν ήταν υπάκουος. (Γέν. 2:9, 17· 3:22) Αναμφίβολα, οι πρώτοι απόγονοι του Αδάμ έμαθαν για την πτώση του ανθρώπου από την τελειότητα, όπως επιβεβαιωνόταν άλλωστε από ορατές αποδείξεις. Η είσοδος του κήπου της Εδέμ ήταν αποκλεισμένη, οι δε άνθρωποι γερνούσαν και πέθαιναν. (Γέν. 3:23, 24) Με την πάροδο του χρόνου, η διάρκεια της ζωής του ανθρώπου μειώθηκε. Ο Αδάμ έζησε 930 χρόνια. Ο Σημ, που επέζησε από τον Κατακλυσμό, έζησε μόνο 600 χρόνια, ενώ ο γιος του ο Αρφαξάδ 438 χρόνια. Ο πατέρας του Αβραάμ, ο Θάρα, έζησε 205 χρόνια. Η διάρκεια της ζωής του Αβραάμ ήταν 175 χρόνια, του γιου του τού Ισαάκ 180 χρόνια και του Ιακώβ 147 χρόνια. (Γέν. 5:5· 11:10-13, 32· 25:7· 35:28· 47:28) Πολλοί άνθρωποι πρέπει να είχαν καταλάβει τι σήμαινε αυτή η μείωση​—η προοπτική της αιώνιας ζωής είχε χαθεί! Είχαν λόγους να ελπίζουν στην αποκατάσταση αυτής της προοπτικής;

4. Ποια βάση είχαν οι πιστοί άνθρωποι του παρελθόντος για να πιστεύουν ότι ο Θεός θα αποκαθιστούσε τις ευλογίες που είχε χάσει ο Αδάμ;

⁴ Ο Λόγος του Θεού λέει: «Η [ανθρώπινη] δημιουργία υποτάχθηκε στη ματαιότητα . . . με βάση την ελπίδα». (Ρωμ. 8:20) Ποια ελπίδα; Η πρώτη κιόλας προφητεία της Αγίας Γραφής έκανε λόγο για ένα «σπέρμα» που επρόκειτο να “πλήξει το φίδι στο κεφάλι”. (Διαβάστε Γένεση 3:1-5, 15) Η υπόσχεση για αυτό το Σπέρμα έδινε στους πιστούς ανθρώπους μια βάση για να ελπίζουν ότι ο Θεός δεν θα εγκατέλειπε το σκοπό που είχε για την ανθρωπότητα. Παρείχε σε ανθρώπους όπως ο Άβελ και ο Νώε λόγο για να πιστεύουν ότι ο Θεός θα αποκαθιστούσε τις ευλογίες που είχε χάσει ο Αδάμ. Εκείνοι ίσως είχαν συνειδητοποιήσει ότι το “πλήγμα στη φτέρνα του σπέρματος” θα περιλάμβανε την έκχυση αίματος.​—Γέν. 4:4· 8:20· Εβρ. 11:4.

5. Τι δείχνει ότι ο Αβραάμ είχε πίστη στην ανάσταση;

⁵ Σκεφτείτε τον Αβραάμ. Όταν δοκιμάστηκε, ο Αβραάμ «ουσιαστικά πρόσφερε τον Ισαάκ, . . . το μονογενή του γιο». (Εβρ. 11:17) Γιατί ήταν διατεθειμένος να κάνει κάτι τέτοιο; (Διαβάστε Εβραίους 11:19) Επειδή πίστευε στην ανάσταση! Η πίστη του Αβραάμ στην ανάσταση ήταν βάσιμη. Άλλωστε, ο Ιεχωβά είχε αναζωογονήσει τις αναπαραγωγικές του δυνάμεις, δίνοντας τη δυνατότητα στον ίδιο και στη σύζυγό του τη Σάρρα να αποκτήσουν γιο στα γηρατειά τους. (Γέν. 18:10-14· 21:1-3· Ρωμ. 4:19-21) Ο Αβραάμ είχε επίσης την υπόσχεση του Ιεχωβά. Ο Θεός τού είχε πει: «Μέσω του Ισαάκ θα είναι αυτό που θα αποκληθεί σπέρμα σου». (Γέν. 21:12) Επομένως, ο Αβραάμ είχε ισχυρούς λόγους για να αναμένει ότι ο Θεός θα ανάσταινε τον Ισαάκ.

6, 7. (α) Ποια διαθήκη σύναψε ο Ιεχωβά με τον Αβραάμ; (β) Πώς παρείχε ελπίδα για την ανθρωπότητα η υπόσχεση του Ιεχωβά στον Αβραάμ;

⁶ Λόγω της εξαιρετικής πίστης του Αβραάμ, ο Ιεχωβά σύναψε διαθήκη μαζί του όσον αφορά τους απογόνους του, ή αλλιώς το “σπέρμα” του. (Διαβάστε Γένεση 22:18) Το πρωτεύον μέρος του “σπέρματος” αποδείχτηκε ότι ήταν ο Ιησούς Χριστός. (Γαλ. 3:16) Ο Ιεχωβά είχε πει στον Αβραάμ ότι το «σπέρμα» του επρόκειτο να πληθυνθεί «σαν τα άστρα των ουρανών και σαν τους κόκκους της άμμου στην ακρογιαλιά»​—αριθμός τον οποίο ο Αβραάμ δεν μπορούσε να γνωρίζει. (Γέν. 22:17) Ωστόσο, αργότερα αυτός ο αριθμός αποκαλύφτηκε. Ο Ιησούς Χριστός και οι 144.000, οι οποίοι θα κυβερνήσουν μαζί του στη Βασιλεία του, απαρτίζουν το «σπέρμα». (Γαλ. 3:29· Αποκ. 7:4· 14:1) Η Μεσσιανική Βασιλεία αποτελεί το μέσο με το οποίο «όλα τα έθνη της γης . . . θα φέρουν ευλογία στον εαυτό τους».

⁷ Ο Αβραάμ δεν θα μπορούσε να είχε κατανοήσει την πλήρη σημασία της διαθήκης την οποία είχε συνάψει μαζί του ο Ιεχωβά. Εντούτοις, «περίμενε την πόλη που έχει πραγματικά θεμέλια», λέει η Γραφή. (Εβρ. 11:10) Αυτή η πόλη είναι η Βασιλεία του Θεού. Για να λάβει ευλογίες υπό αυτή τη Βασιλεία, ο Αβραάμ θα χρειαστεί να έρθει ξανά στη ζωή. Η αιώνια ζωή στη γη θα γίνει εφικτή για εκείνον μέσω της ανάστασης. Θα γίνει επίσης εφικτή για όσους θα επιζήσουν από τον Αρμαγεδδώνα και για όσους θα εγερθούν από τους νεκρούς.​—Αποκ. 7:9, 14· 20:12-14.

«Το Πνεύμα με Πιέζει»

8, 9. Γιατί το βιβλίο του Ιώβ δεν είναι απλώς μια αφήγηση για τις δοκιμασίες ενός ανθρώπου;

⁸ Στη χρονική περίοδο που μεσολάβησε ανάμεσα στο δισέγγονο του Αβραάμ, τον Ιωσήφ, και στον προφήτη Μωυσή, έζησε ένας άνθρωπος που λεγόταν Ιώβ. Το ομώνυμο Γραφικό βιβλίο, το οποίο πιθανώς συνέταξε ο Μωυσής, εξηγεί γιατί επέτρεψε ο Ιεχωβά να υποφέρει ο Ιώβ και ποια ήταν η έκβαση για εκείνον. Ωστόσο, το βιβλίο του Ιώβ δεν είναι απλώς μια αφήγηση για τις δοκιμασίες ενός ανθρώπου​—εστιάζει την προσοχή σε ζητήματα παγκόσμιας σπουδαιότητας. Το βιβλίο παρέχει ενόραση στο δίκαιο τρόπο με τον οποίο ασκεί ο Ιεχωβά την κυριαρχία του και αποκαλύπτει ότι τόσο η ακεραιότητα όσο και οι προοπτικές όλων των επίγειων υπηρετών του Θεού για ζωή σχετίζονται με το ζήτημα που εγέρθηκε στην Εδέμ. Αν και ο Ιώβ δεν κατανοούσε αυτό το ζήτημα, δεν άφησε τους τρεις φίλους του να τον κάνουν να πιστέψει ότι είχε αποτύχει ως τηρητής ακεραιότητας. (Ιώβ 27:5) Αυτό θα πρέπει να ενισχύσει την πίστη μας και να μας βοηθήσει να συνειδητοποιήσουμε ότι μπορούμε να διατηρήσουμε την ακεραιότητά μας και να υποστηρίζουμε την κυριαρχία του Ιεχωβά.

⁹ Αφού σταμάτησαν να μιλούν οι τρεις δήθεν παρηγορητές του Ιώβ, «ο Ελιού, ο γιος του Βαραχήλ του Βουζίτη, αποκρίθηκε». Τι τον υποκίνησε να μιλήσει; «Έχω γεμίσει λόγια», είπε. «Το πνεύμα με πιέζει μέσα στην κοιλιά μου». (Ιώβ 32:5, 6, 18) Μολονότι τα θεόπνευστα λόγια του Ελιού εκπληρώθηκαν με την αποκατάσταση του Ιώβ, είναι γεμάτα νόημα και για άλλους επίσης. Παρέχουν ελπίδα για όλους τους τηρητές ακεραιότητας.

10. Τι δείχνει ότι το άγγελμα του Ιεχωβά προς κάποιο άτομο έχει μερικές φορές ευρύτερη εφαρμογή στην ανθρωπότητα γενικά;

¹⁰ Μερικές φορές ο Ιεχωβά δίνει σε κάποιο άτομο ένα άγγελμα το οποίο έχει ευρύτερη εφαρμογή και στην ανθρωπότητα γενικά. Αυτό μπορεί να φανεί από την προφητεία του Δανιήλ που αφορούσε το όνειρο του Βαβυλώνιου Βασιλιά Ναβουχοδονόσορα σχετικά με ένα τεράστιο δέντρο που είχε κοπεί. (Δαν. 4:10-27) Μολονότι αυτό το όνειρο είχε μια εκπλήρωση στην περίπτωση του Ναβουχοδονόσορα, έστρεφε την προσοχή σε κάτι πολύ μεγαλύτερο. Υποδείκνυε ότι η θεϊκή κυριαρχία επί της γης, όπως εκφραζόταν μέσω μιας βασιλείας στη γραμμή του Βασιλιά Δαβίδ, θα ερχόταν και πάλι στο προσκήνιο έπειτα από μια περίοδο 2.520 ετών, η οποία άρχισε το 607 Π.Κ.Χ.a Η κυριαρχία του Θεού επί της γης άρχισε να ασκείται και πάλι με την ενθρόνιση του Ιησού Χριστού ως ουράνιου Βασιλιά το έτος 1914. Φανταστείτε πώς θα εκπληρώσει σύντομα η διακυβέρνηση της Βασιλείας τις προσδοκίες της υπάκουης ανθρωπότητας!

«Ας Απαλλαχτεί από το να Κατεβεί στο Λάκκο!»

11. Τι έδειχναν για τον Θεό τα λόγια του Ελιού;

¹¹ Αποκρινόμενος στον Ιώβ, ο Ελιού κάνει λόγο για κάποιον “αγγελιοφόρο, κάποιον εκπρόσωπο, έναν στους χίλιους, για να αναγγείλει στον άνθρωπο την ευθύτητά του”. Τι θα συμβεί αν αυτός ο αγγελιοφόρος «απευθύνει ικεσία στον Θεό για να ευαρεστηθεί σε αυτόν»; Ο Ελιού αναφέρει: «Τότε [ο Θεός] τον ευνοεί και λέει: “Ας απαλλαχτεί από το να κατεβεί στο λάκκο! Βρήκα λύτρο! Ας γίνει η σάρκα του πιο δροσερή από ό,τι στη νεότητά του, ας επιστρέψει στις ημέρες του νεανικού του σφρίγους”». (Ιώβ 33:23-26) Αυτά τα λόγια έδειχναν ότι ο Θεός ήταν πρόθυμος να δεχτεί «λύτρο», ή αλλιώς «κάλυμμα», για χάρη των μετανοημένων ανθρώπων.​—Ιώβ 33:24, υποσ. στη ΜΝΚ.

12. Ποια ελπίδα για την ανθρωπότητα γενικά αντανακλούν τα λόγια του Ελιού;

¹² Ο Ελιού πιθανότατα δεν κατανοούσε την πλήρη σημασία του λύτρου, όπως συνέβαινε και με διάφορους προφήτες οι οποίοι δεν κατανοούσαν από κάθε άποψη όλα όσα έγραφαν. (Δαν. 12:8· 1 Πέτρ. 1:10-12) Εντούτοις, τα λόγια του αντανακλούν την ελπίδα ότι κάποια ημέρα ο Θεός θα δεχόταν ένα λύτρο και θα απελευθέρωνε τον άνθρωπο από τη διαδικασία της γήρανσης και το θάνατο. Τα λόγια του Ελιού παρουσίαζαν την υπέροχη προοπτική της αιώνιας ζωής. Το βιβλίο του Ιώβ δείχνει επίσης ότι θα υπάρξει ανάσταση.​—Ιώβ 14:14, 15.

13. Ποιο νόημα διακρίνουν οι Χριστιανοί στα λόγια του Ελιού;

¹³ Σήμερα, τα λόγια του Ελιού εξακολουθούν να έχουν νόημα για εκατομμύρια Χριστιανούς οι οποίοι ελπίζουν να επιζήσουν από την καταστροφή του παρόντος συστήματος πραγμάτων. Οι ηλικιωμένοι επιζώντες θα επιστρέψουν στις ημέρες του νεανικού τους σφρίγους. (Αποκ. 7:9, 10, 14-17) Επιπλέον, οι πιστοί ευφραίνονται με την προοπτική να δουν τους αναστημένους να έχουν αποκατασταθεί όπως ήταν στις ημέρες της νεότητάς τους. Βέβαια, τόσο η αθανασία στον ουρανό για τους χρισμένους Χριστιανούς όσο και η αιώνια ζωή στη γη για τα «άλλα πρόβατα» του Ιησού εξαρτώνται από την άσκηση πίστης στη λυτρωτική θυσία του Χριστού.​—Ιωάν. 10:16· Ρωμ. 6:23.

Ο Θάνατος Καταπίνεται από το Πρόσωπο της Γης

14. Τι δείχνει ότι οι Ισραηλίτες χρειάζονταν κάτι επιπλέον του Μωσαϊκού Νόμου για να τρέφουν την ελπίδα της αιώνιας ζωής;

¹⁴ Οι απόγονοι του Αβραάμ έγιναν ανεξάρτητο έθνος όταν σύναψαν με τον Θεό σχέση διαθήκης. Όταν ο Ιεχωβά τούς έδωσε το Νόμο, δήλωσε: «Πρέπει να τηρείτε τα νομοθετήματά μου και τις δικαστικές αποφάσεις μου, τα οποία αν εκτελεί ο άνθρωπος, θα ζήσει μέσω αυτών». (Λευιτ. 18:5) Εφόσον, όμως, δεν μπορούσαν να ανταποκρίνονται πλήρως στις τέλειες διατάξεις του Νόμου, οι Ισραηλίτες καταδικάζονταν από το Νόμο και χρειάζονταν απαλλαγή από αυτή την καταδίκη.​—Γαλ. 3:13.

15. Για ποια μελλοντική ευλογία έγραψε ο Δαβίδ υπό θεϊκή έμπνευση;

¹⁵ Μετά τον Μωυσή, ο Ιεχωβά ενέπνευσε και άλλους Βιβλικούς συγγραφείς να μνημονεύσουν την ελπίδα της αιώνιας ζωής. (Ψαλμ. 21:4· 37:29) Παραδείγματος χάρη, ο ψαλμωδός Δαβίδ ολοκλήρωσε έναν ψαλμό σχετικά με την ενότητα των αληθινών λάτρεων στη Σιών με τα εξής λόγια: «Εκεί διέταξε ο Ιεχωβά να υπάρχει η ευλογία, ναι, ζωή στον αιώνα».​—Ψαλμ. 133:3.

16. Μέσω του Ησαΐα, τι υποσχέθηκε ο Ιεχωβά για το μέλλον “όλης της γης”;

¹⁶ Ο Ιεχωβά ενέπνευσε τον Ησαΐα να προφητεύσει για την αιώνια ζωή στη γη. (Διαβάστε Ησαΐας 25:7, 8) Σαν αποπνικτικό «περικάλυμμα»​—ένα βαρύ σκέπασμα—​η αμαρτία και ο θάνατος έχουν επιβάλει ασφυκτικό κλοιό στην ανθρωπότητα. Ο Ιεχωβά διαβεβαιώνει το λαό του ότι θα καταπιεί, δηλαδή θα αφαιρέσει, την αμαρτία και το θάνατο «από όλη τη γη».

17. Ποιος προφητικός ρόλος του Μεσσία ανοίγει το δρόμο για την αιώνια ζωή;

¹⁷ Σκεφτείτε επίσης τη διαδικασία που όριζε ο Μωσαϊκός Νόμος αναφορικά με το κατσίκι για τον Αζαζήλ. Μία φορά το χρόνο, στην Ημέρα της Εξιλέωσης, ο αρχιερέας “έθετε και τα δυο του χέρια πάνω στο κεφάλι του ζωντανού κατσικιού και ομολογούσε πάνω σε αυτό όλα τα σφάλματα των γιων του Ισραήλ και τα έβαζε πάνω στο κεφάλι του κατσικιού, και το κατσίκι μετέφερε πάνω του όλα τα σφάλματά τους μέσα σε ερημική γη”. (Λευιτ. 16:7-10, 21, 22) Ο Ησαΐας προείπε την έλευση του Μεσσία, ο οποίος θα έπαιζε παρόμοιο ρόλο και θα βάσταζε «αρρώστιες», «πόνους» και «την αμαρτία πολλών», ανοίγοντας έτσι το δρόμο για την αιώνια ζωή.​—Διαβάστε Ησαΐας 53:4-6, 12.

18, 19. Ποια ελπίδα τονίζεται στα εδάφια Ησαΐας 26:19 και Δανιήλ 12:13;

¹⁸ Μέσω του Ησαΐα, ο Ιεχωβά είπε στο λαό του τον Ισραήλ: «Οι νεκροί σου θα ζήσουν. Τα πτώματά μας θα εγερθούν. Ξυπνήστε και κραυγάστε χαρούμενα, εσείς που κατοικείτε στο χώμα! Διότι η δροσιά σου είναι σαν τη δροσιά στις μολόχες και η γη θα αφήσει να πέσουν με γέννα ακόμη και εκείνοι που βρίσκονται ανίσχυροι στο θάνατο». (Ησ. 26:19) Οι Εβραϊκές Γραφές παρουσιάζουν ξεκάθαρα την ελπίδα της ανάστασης και της ζωής στη γη. Για παράδειγμα, όταν ο Δανιήλ ήταν σχεδόν 100 χρονών, ο Ιεχωβά τον διαβεβαίωσε: «Θα αναπαυτείς, αλλά θα σηκωθείς για τον κλήρο σου στο τέλος των ημερών».​—Δαν. 12:13.

¹⁹ Λόγω της ελπίδας της ανάστασης, η Μάρθα μπορούσε να πει στον Ιησού αναφορικά με το νεκρό αδελφό της: «Ξέρω ότι θα εγερθεί στην ανάσταση, την τελευταία ημέρα». (Ιωάν. 11:24) Μήπως οι διδασκαλίες του Ιησού και τα θεόπνευστα συγγράμματα των μαθητών του άλλαξαν αυτή την ελπίδα; Εξακολουθεί να είναι η αιώνια ζωή στη γη η ελπίδα την οποία προσφέρει ο Ιεχωβά στην ανθρωπότητα; Θα εξετάσουμε τις απαντήσεις σε αυτά τα ερωτήματα στο επόμενο άρθρο.

[Υποσημείωση]

Αιώνια Ζωή στη Γη​—Χριστιανική Ελπίδα;

«[Ο Θεός] θα εξαλείψει κάθε δάκρυ από τα μάτια τους, και ο θάνατος δεν θα υπάρχει πια».​—ΑΠΟΚ. 21:4.

1, 2. Πώς γνωρίζουμε ότι πολλοί Ιουδαίοι του πρώτου αιώνα έτρεφαν την ελπίδα της αιώνιας ζωής στη γη;

ΕΝΑΣ πλούσιος και εξέχων νεαρός έτρεξε προς τον Ιησού, γονάτισε μπροστά του και ρώτησε: «Δάσκαλε Αγαθέ, τι πρέπει να κάνω για να κληρονομήσω αιώνια ζωή;» (Μάρκ. 10:17) Εκείνος ο νεαρός ρωτούσε πώς μπορούσε να κληρονομήσει αιώνια ζωή​—αλλά αιώνια ζωή πού; Όπως εξετάσαμε στο προηγούμενο άρθρο, αιώνες νωρίτερα ο Θεός είχε δώσει στους Ιουδαίους την ελπίδα της ανάστασης και της αιώνιας ζωής στη γη. Αυτή η ελπίδα ήταν κοινή ανάμεσα σε πολλούς Ιουδαίους του πρώτου αιώνα.

² Η Μάρθα, μια φίλη του Ιησού, είχε προφανώς υπόψη της την αποκατάσταση της ζωής στη γη όταν είπε για το νεκρό αδελφό της: «Ξέρω ότι θα εγερθεί στην ανάσταση, την τελευταία ημέρα». (Ιωάν. 11:24) Είναι αλήθεια ότι οι Σαδδουκαίοι εκείνης της εποχής αρνούνταν την ανάσταση. (Μάρκ. 12:18) Ωστόσο, ο Τζορτζ Φουτ Μουρ λέει στο βιβλίο του Ο Ιουδαϊσμός στους Πρώτους Αιώνες της Χριστιανικής Εποχής (Judaism in the First Centuries of the Christian Era): «Διάφορα συγγράμματα . . . του δεύτερου ή του πρώτου αιώνα πριν από την κοινή μας χρονολογία επιβεβαιώνουν την πεποίθηση ότι, στο προσδοκώμενο μεταίχμιο της ιστορίας του κόσμου, οι νεκροί των περασμένων γενεών θα έρχονταν και πάλι στη ζωή εδώ στη γη». Ο πλούσιος που πλησίασε τον Ιησού ήθελε να αποκτήσει αιώνια ζωή στη γη.

3. Ποιες ερωτήσεις θα εξεταστούν σε αυτό το άρθρο;

³ Σήμερα, πληθώρα θρησκειών και λογίων της Αγίας Γραφής δεν δέχονται την ελπίδα της αιώνιας ζωής στη γη ως Χριστιανική διδασκαλία. Οι περισσότεροι άνθρωποι ελπίζουν σε μετά θάνατον ζωή στο πνευματικό βασίλειο. Ως εκ τούτου, όταν πολλοί αναγνώστες των Χριστιανικών Ελληνικών Γραφών συναντούν τη φράση «αιώνια ζωή», νομίζουν ότι αναφέρεται πάντα σε ζωή στον ουρανό. Είναι όμως έτσι; Τι εννοούσε ο Ιησούς όταν έκανε λόγο για την αιώνια ζωή; Τι πίστευαν οι μαθητές του; Διδάσκουν οι Χριστιανικές Ελληνικές Γραφές την ελπίδα της αιώνιας ζωής στη γη;

Αιώνια Ζωή «στην Αναδημιουργία»

4. Τι πρόκειται να συμβεί «στην αναδημιουργία»;

⁴ Η Αγία Γραφή διδάσκει ότι οι χρισμένοι Χριστιανοί, αφού θα έχουν αναστηθεί, θα κυβερνήσουν τη γη από τον ουρανό. (Λουκ. 12:32· Αποκ. 5:9, 10· 14:1-3) Όταν, όμως, ο Ιησούς έκανε λόγο για την αιώνια ζωή, δεν είχε πάντα υπόψη του μόνο αυτή την ομάδα. Εξετάστε τι είπε στους μαθητές του μετά την αποχώρηση του πλούσιου νεαρού, ο οποίος έφυγε λυπημένος όταν άκουσε την πρόσκληση να αφήσει όλα του τα υπάρχοντα και να γίνει ακόλουθος του Χριστού. (Διαβάστε Ματθαίος 19:28, 29) Ο Ιησούς είπε στους αποστόλους του ότι θα συγκαταλέγονταν μεταξύ εκείνων που θα βασίλευαν και θα έκριναν «τις δώδεκα φυλές του Ισραήλ», δηλαδή τον κόσμο της ανθρωπότητας πέρα από την τάξη των ουράνιων αρχόντων. (1 Κορ. 6:2) Είπε ακόμη ότι «όποιος» τον ακολουθούσε θα λάβαινε ανταμοιβή. Και αυτά τα άτομα επίσης “θα κληρονομήσουν αιώνια ζωή”. Όλα αυτά πρόκειται να συμβούν «στην αναδημιουργία».

5. Ποιον ορισμό θα δίνατε για την «αναδημιουργία»;

⁵ Τι εννοούσε ο Ιησούς με τη λέξη «αναδημιουργία»; Η Αγία Γραφή, Μετάφραση από τα Πρωτότυπα Κείμενα, αποδίδει τη συγκεκριμένη λέξη ως «καινούριο κόσμο». Η Αγία Γραφή, Ν. Λούβαρι–Α. Χαστούπη, την αποδίδει «ανανέωσιν του κόσμου», ενώ Η Αγία Γραφή​—Νέα Διεθνής Μετάφραση (The Holy Bible​—New International Version) την αποδίδει «ανανέωση των πάντων». Εφόσον ο Ιησούς χρησιμοποίησε αυτή τη λέξη χωρίς εξήγηση, προφανώς αναφερόταν στην ελπίδα που διατηρούσαν οι Ιουδαίοι επί αιώνες. Οι συνθήκες πάνω στη γη επρόκειτο να αναδημιουργηθούν, ώστε να είναι τα πράγματα όπως ήταν στον κήπο της Εδέμ προτού αμαρτήσουν ο Αδάμ και η Εύα. Η αναδημιουργία θα εκπληρώσει την υπόσχεση που έδωσε ο Θεός ότι θα “δημιουργήσει νέους ουρανούς και νέα γη”.​—Ησ. 65:17.

6. Τι μας διδάσκει για την ελπίδα της αιώνιας ζωής η παραβολή των προβάτων και των κατσικιών;

⁶ Ο Ιησούς ανέφερε και πάλι την αιώνια ζωή στην ομιλία του για την τελική περίοδο του συστήματος πραγμάτων. (Ματθ. 24:1-3) «Όταν έρθει ο Γιος του ανθρώπου με τη δόξα του, και όλοι οι άγγελοι μαζί του», είπε, «τότε θα καθήσει στον ένδοξο θρόνο του. Και θα συγκεντρωθούν μπροστά του όλα τα έθνη, και αυτός θα χωρίσει τους ανθρώπους τον έναν από τον άλλον, όπως ο ποιμένας χωρίζει τα πρόβατα από τα κατσίκια». Όσοι θα λάβουν δυσμενή κρίση «θα απέλθουν σε αιώνια εκκοπή, αλλά οι δίκαιοι σε αιώνια ζωή». «Οι δίκαιοι» που θα λάβουν αιώνια ζωή είναι εκείνοι που υποστηρίζουν όσια τους χρισμένους με το πνεύμα «αδελφούς» του Χριστού. (Ματθ. 25:31-34, 40, 41, 45, 46) Εφόσον οι χρισμένοι εκλέγονται για να κυβερνήσουν στην ουράνια Βασιλεία, «οι δίκαιοι» πρέπει να είναι οι επίγειοι υπήκοοι αυτής της Βασιλείας. Η Αγία Γραφή προείπε: «[Ο Βασιλιάς του Ιεχωβά] θα έχει υπηκόους από θάλασσα σε θάλασσα και από τον Ποταμό ως τα πέρατα της γης». (Ψαλμ. 72:8) Αυτοί οι υπήκοοι θα απολαύσουν αιώνια ζωή στη γη.

Τι Δείχνει το Ευαγγέλιο του Ιωάννη;

7, 8. Για ποιες δύο διαφορετικές ελπίδες μίλησε ο Ιησούς στον Νικόδημο;

⁷ Σύμφωνα με όσα είναι καταγραμμένα στα Ευαγγέλια του Ματθαίου, του Μάρκου και του Λουκά, ο Ιησούς χρησιμοποίησε τη φράση «αιώνια ζωή» στις περιπτώσεις που προαναφέρθηκαν. Το Κατά Ιωάννη Ευαγγέλιο περιέχει 17 αναφορές του Ιησού στην αιώνια ζωή. Ας εξετάσουμε μερικές από αυτές για να δούμε τι είπε ο Ιησούς σχετικά με την ελπίδα της αιώνιας ζωής στη γη.

⁸ Σύμφωνα με τον Ιωάννη, ο Ιησούς μίλησε πρώτη φορά για την αιώνια ζωή σε κάποιον Φαρισαίο ονόματι Νικόδημο. Είπε στον Νικόδημο: «Αν κάποιος δεν γεννηθεί από νερό και πνεύμα, δεν μπορεί να μπει στη βασιλεία του Θεού». Όσοι μπαίνουν στη Βασιλεία των ουρανών πρέπει να “αναγεννηθούν”. (Ιωάν. 3:3-5) Ο Ιησούς δεν σταμάτησε εκεί. Συνέχισε μιλώντας για την ελπίδα που προσφέρεται σε ολόκληρο τον κόσμο. (Διαβάστε Ιωάννης 3:16) Ο Ιησούς αναφερόταν στην ελπίδα της αιώνιας ζωής τόσο για τους χρισμένους ακολούθους του στον ουρανό όσο και για άλλους στη γη.

9. Για ποια ελπίδα μίλησε ο Ιησούς στη Σαμαρείτισσα;

⁹ Μετά τη συνομιλία του με τον Νικόδημο στην Ιερουσαλήμ, ο Ιησούς ταξίδεψε βόρεια προς τη Γαλιλαία. Στο δρόμο, συνάντησε μια γυναίκα στην πηγή του Ιακώβ, κοντά στην πόλη Συχάρ της Σαμάρειας, και της είπε: «Όποιος . . . πιει από το νερό που θα του δώσω εγώ, δεν πρόκειται να διψάσει ποτέ, αλλά το νερό που θα του δώσω θα γίνει μέσα του πηγή νερού που θα αναβλύζει για να μεταδίδει αιώνια ζωή». (Ιωάν. 4:5, 6, 14) Αυτό το νερό συμβολίζει τις προμήθειες που έχει κάνει ο Θεός για την αποκατάσταση της αιώνιας ζωής σε όλη την ανθρωπότητα, περιλαμβανομένων και των ατόμων που θα ζήσουν στη γη. Το βιβλίο της Αποκάλυψης παρουσιάζει τον ίδιο τον Θεό να λέει: «Σε όποιον διψάει θα δώσω από την πηγή του νερού της ζωής δωρεάν». (Αποκ. 21:5, 6· 22:17) Επομένως, τα λόγια που είπε ο Ιησούς στη Σαμαρείτισσα για την αιώνια ζωή αφορούσαν, όχι μόνο τους χρισμένους κληρονόμους της Βασιλείας, αλλά και τους πιστούς ανθρώπους που έχουν επίγεια ελπίδα.

10. Αφού θεράπευσε κάποιον άνθρωπο στη δεξαμενή της Βηθζαθά, τι είπε ο Ιησούς για την αιώνια ζωή στους θρησκευτικούς εναντιουμένους;

¹⁰ Την επόμενη χρονιά, ο Ιησούς βρισκόταν ξανά στην Ιερουσαλήμ. Εκεί θεράπευσε κάποιον άρρωστο στη δεξαμενή της Βηθζαθά. Ο Ιησούς εξήγησε στους Ιουδαίους που επέκριναν την ενέργειά του ότι «ο Γιος δεν μπορεί να κάνει απολύτως τίποτα με δική του πρωτοβουλία, αλλά μόνο ό,τι βλέπει να κάνει ο Πατέρας». Αφού τους είπε ότι ο Πατέρας «έχει παραδώσει όλη την κρίση στον Γιο», ο Ιησούς δήλωσε: «Αυτός που ακούει το λόγο μου και πιστεύει εκείνον που με έστειλε έχει αιώνια ζωή». Είπε επίσης: «Έρχεται η ώρα κατά την οποία όλοι όσοι είναι στα μνημεία θα ακούσουν τη φωνή του [Γιου του ανθρώπου] και θα βγουν, όσοι έκαναν καλά πράγματα σε ανάσταση ζωής, όσοι έπραξαν απαίσια πράγματα σε ανάσταση κρίσης». (Ιωάν. 5:1-9, 19, 22, 24-29) Τα όσα είπε ο Ιησούς στους Ιουδαίους διώκτες έδειχναν ότι εκείνος ήταν που είχε διοριστεί από τον Θεό για να εκπληρώσει την Ιουδαϊκή ελπίδα της αιώνιας ζωής στη γη και ότι θα το έκανε αυτό ανασταίνοντας τους νεκρούς.

11. Πώς γνωρίζουμε ότι η ελπίδα της αιώνιας ζωής στη γη συμπεριλαμβάνεται στα λόγια του Ιησού που είναι καταγραμμένα στα εδάφια Ιωάννης 6:48-51;

¹¹ Στη Γαλιλαία, χιλιάδες άνθρωποι οι οποίοι ήθελαν να φάνε το ψωμί που προμήθευσε θαυματουργικά ο Ιησούς άρχισαν να τον ακολουθούν. Ο Ιησούς τούς μίλησε για ένα άλλο είδος ψωμιού​—«το ψωμί της ζωής». (Διαβάστε Ιωάννης 6:40, 48-51) «Το ψωμί που θα δώσω εγώ είναι η σάρκα μου», είπε. Ο Ιησούς έδωσε τη ζωή του, όχι μόνο για όσους θα κυβερνούσαν μαζί του στην ουράνια Βασιλεία του, αλλά και «για χάρη της ζωής του κόσμου» της λυτρώσιμης ανθρωπότητας. «Αν κανείς φάει από αυτό το ψωμί», δηλαδή ασκήσει πίστη στη λυτρωτική δύναμη της θυσίας του Ιησού, θα έχει την προοπτική της αιώνιας ζωής. Πράγματι, η δήλωση του Ιησού «θα ζήσει για πάντα» συμπεριλάμβανε τη μακραίωνη Ιουδαϊκή ελπίδα της αιώνιας ζωής στη γη κατά τη διάρκεια της βασιλείας του Μεσσία.

12. Σε ποια ελπίδα αναφερόταν ο Ιησούς όταν είπε στους εναντίους του ότι “θα δώσει αιώνια ζωή στα πρόβατά του”;

¹² Αργότερα, στη διάρκεια της Γιορτής της Αφιέρωσης στην Ιερουσαλήμ, ο Ιησούς είπε στους εναντίους του: «Εσείς . . . δεν πιστεύετε, επειδή δεν είστε από τα πρόβατά μου. Τα πρόβατά μου ακούν τη φωνή μου, και εγώ τα γνωρίζω, και με ακολουθούν. Και τους δίνω αιώνια ζωή». (Ιωάν. 10:26-28) Μήπως ο Ιησούς μιλούσε μόνο για ζωή στον ουρανό ή είχε υπόψη του και την αιώνια ζωή σε έναν επίγειο παράδεισο; Πρόσφατα, ο Ιησούς είχε παρηγορήσει τους ακολούθους του με τα λόγια: «Μη φοβάσαι, μικρό ποίμνιο, επειδή ο Πατέρας σας έχει επιδοκιμάσει το να σας δώσει τη βασιλεία». (Λουκ. 12:32) Ωστόσο, στη διάρκεια αυτής της ίδιας Γιορτής της Αφιέρωσης, ο Ιησούς είπε: «Και άλλα πρόβατα έχω, που δεν είναι από αυτή τη μάντρα· και εκείνα πρέπει να τα φέρω». (Ιωάν. 10:16) Επομένως, όταν ο Ιησούς μίλησε σε εκείνους τους εναντίους, τα λόγια του περιλάμβαναν τόσο την ελπίδα της ουράνιας ζωής για το «μικρό ποίμνιο» όσο και την ελπίδα της αιώνιας ζωής στη γη για εκατομμύρια «άλλα πρόβατα».

Μια Ελπίδα που Δεν Χρειαζόταν Εξήγηση

13. Τι εννοούσε ο Ιησούς όταν είπε: «Θα είσαι μαζί μου στον Παράδεισο»;

¹³ Στη διάρκεια του μαρτυρίου του στο ξύλο του βασανισμού, ο Ιησούς έδωσε αδιαμφισβήτητη επιβεβαίωση για το ποια ήταν η ελπίδα της ανθρωπότητας. Κάποιος κακοποιός που ήταν κρεμασμένος στο ξύλο δίπλα του τού είπε: «Ιησού, θυμήσου με όταν έρθεις στη βασιλεία σου». Ο Ιησούς τού υποσχέθηκε: «Αληθινά σου λέω σήμερα, θα είσαι μαζί μου στον Παράδεισο». (Λουκ. 23:42, 43) Εφόσον αυτός ο άνθρωπος ήταν προφανώς Ιουδαίος, δεν είχε ανάγκη από κάποια εξήγηση για τον Παράδεισο. Γνώριζε για την ελπίδα της αιώνιας ζωής στη γη σε έναν μελλοντικό κόσμο.

14. (α) Τι δείχνει ότι η αναφορά στην ουράνια ελπίδα ήταν δυσνόητη για τους αποστόλους; (β) Πότε απέκτησαν οι ακόλουθοι του Ιησού σαφή κατανόηση για την ουράνια ελπίδα;

¹⁴ Αυτό που χρειαζόταν εξήγηση, όμως, ήταν η αναφορά του Ιησού στην ουράνια ελπίδα. Όταν είπε στους μαθητές του ότι θα πήγαινε στον ουρανό για να τους ετοιμάσει τόπο, εκείνοι δεν κατάλαβαν τι εννοούσε. (Διαβάστε Ιωάννης 14:2-5) «Έχω πολλά ακόμη να σας πω», τους ανέφερε αργότερα, «αλλά δεν μπορείτε να τα αντέξετε προς το παρόν. Ωστόσο, όταν έρθει εκείνος, το πνεύμα της αλήθειας, θα σας οδηγήσει σε όλη την αλήθεια». (Ιωάν. 16:12, 13) Μόνο μετά την Πεντηκοστή του 33 Κ.Χ., όταν χρίστηκαν με το πνεύμα του Θεού ως μελλοντικοί βασιλιάδες, διέκριναν οι ακόλουθοι του Ιησού ότι οι θρόνοι τους θα ήταν στον ουρανό. (1 Κορ. 15:49· Κολ. 1:5· 1 Πέτρ. 1:3, 4) Η ελπίδα της ουράνιας κληρονομιάς ήταν αποκάλυψη και αποτέλεσε το επίκεντρο των θεόπνευστων επιστολών στις Χριστιανικές Ελληνικές Γραφές. Επιβεβαιώνουν όμως αυτές οι επιστολές την ελπίδα του ανθρωπίνου γένους για αιώνια ζωή στη γη;

Τι Λένε οι Θεόπνευστες Επιστολές;

15, 16. Πώς παραπέμπουν στην ελπίδα της αιώνιας ζωής στη γη η θεόπνευστη επιστολή προς τους Εβραίους και τα λόγια του Πέτρου;

¹⁵ Ο απόστολος Παύλος, στην επιστολή του προς τους Εβραίους, αποκάλεσε τους ομοπίστους του “άγιους αδελφούς, μετόχους της ουράνιας κλήσης”. Ωστόσο, δήλωσε επίσης ότι ο Θεός έχει υποτάξει στον Ιησού «την κατοικημένη γη που θα έρθει». (Εβρ. 2:3, 5· 3:1) Η λέξη οἰκουμένη που χρησιμοποιείται στο πρωτότυπο κείμενο των Χριστιανικών Ελληνικών Γραφών αναφέρεται πάντοτε στη γη που κατοικείται από ανθρώπους. Άρα λοιπόν, η «κατοικημένη γη που θα έρθει» είναι το μελλοντικό σύστημα πραγμάτων στη γη υπό τη διακυβέρνηση του Ιησού Χριστού. Τότε ο Ιησούς θα εκπληρώσει την υπόσχεση του Θεού: «Οι δίκαιοι θα γίνουν κάτοχοι της γης και θα κατοικούν για πάντα σε αυτήν».​—Ψαλμ. 37:29.

¹⁶ Και ο απόστολος Πέτρος επίσης έγραψε υπό θεϊκή έμπνευση για το μέλλον του ανθρωπίνου γένους. Ανέφερε τα εξής: «Οι ουρανοί και η γη που υπάρχουν τώρα είναι αποταμιευμένα για τη φωτιά και φυλάττονται μέχρι την ημέρα της κρίσης και της καταστροφής των ασεβών ανθρώπων». (2 Πέτρ. 3:7) Τι θα αντικαταστήσει τους κυβερνητικούς ουρανούς και την πονηρή ανθρώπινη κοινωνία που υπάρχουν σήμερα; (Διαβάστε 2 Πέτρου 3:13) Θα τα αντικαταστήσουν “νέοι ουρανοί”​—η Μεσσιανική Βασιλεία του Θεού​—και «νέα γη»—μια δίκαιη ανθρώπινη κοινωνία αληθινών λάτρεων.

17. Πώς περιγράφεται η ελπίδα του ανθρωπίνου γένους στα εδάφια Αποκάλυψη 21:1-4;

¹⁷ Το τελευταίο βιβλίο της Αγίας Γραφής συγκινεί την καρδιά μας με ένα όραμα που παρουσιάζει την ανθρωπότητα εξυψωμένη σε τελειότητα. (Διαβάστε Αποκάλυψη 21:1-4) Αυτή υπήρξε η ελπίδα των πιστών ανθρώπων από τότε που χάθηκε η ανθρώπινη τελειότητα στον κήπο της Εδέμ. Οι ευθείς θα ζουν για πάντα στον Παράδεισο στη γη χωρίς να γερνούν. Αυτή η ελπίδα είναι καλά θεμελιωμένη τόσο στις Εβραϊκές Γραφές όσο και στις Χριστιανικές Ελληνικές Γραφές, και συνεχίζει να ενισχύει τους πιστούς υπηρέτες του Ιεχωβά μέχρι σήμερα.​—Αποκ. 22:1, 2.

Αιώνια Ζωή στη Γη​—Η Ελπίδα Ανακαλύπτεται Ξανά

«Εσύ, Δανιήλ, κράτησε μυστικούς τους λόγους . . . ως τον καιρό του τέλους. Πολλοί θα περιτρέχουν και η αληθινή γνώση θα γίνει άφθονη».​—ΔΑΝ. 12:4.

1, 2. Ποια ερωτήματα θα εξεταστούν σε αυτό το άρθρο;

ΕΚΑΤΟΜΜΥΡΙΑ άνθρωποι σήμερα κατανοούν ξεκάθαρα τη Γραφική βάση για την ελπίδα της αιώνιας ζωής σε έναν επίγειο παράδεισο. (Αποκ. 7:9, 17) Στην αρχή της ανθρώπινης ιστορίας, ο Θεός αποκάλυψε ότι ο άνθρωπος δεν πλάστηκε για να ζει λίγα χρόνια και κατόπιν να πεθαίνει, αλλά για να ζει αιώνια.​—Γέν. 1:26-28.

² Η εξύψωση της ανθρωπότητας στην τελειότητα που είχε χάσει ο Αδάμ συμπεριλαμβανόταν στην ελπίδα που έτρεφε ο Ισραήλ. Οι Χριστιανικές Ελληνικές Γραφές εξηγούν με ποιον τρόπο θα καταστήσει ο Θεός δυνατή για το ανθρώπινο γένος την αιώνια ζωή στον Παράδεισο στη γη. Γιατί, λοιπόν, χρειαζόταν να ανακαλυφτεί ξανά η ελπίδα της ανθρωπότητας; Πώς ήρθε στο φως και έγινε γνωστή σε εκατομμύρια ανθρώπους;

Η Ελπίδα Συσκοτίζεται

3. Γιατί δεν προκαλεί έκπληξη το γεγονός ότι συσκοτίστηκε η ελπίδα της ανθρωπότητας για την αιώνια ζωή στη γη;

³ Ο Ιησούς προείπε ότι θα εμφανίζονταν ψευδοπροφήτες που θα διέφθειραν τις διδασκαλίες του και ότι η πλειονότητα των ανθρώπων θα παροδηγούνταν. (Ματθ. 24:11) Ο απόστολος Πέτρος προειδοποίησε τους Χριστιανούς: «Θα υπάρξουν και ψευδοδιδάσκαλοι μεταξύ σας». (2 Πέτρ. 2:1) Ο απόστολος Παύλος μίλησε για “μια χρονική περίοδο στην οποία [οι άνθρωποι] δεν θα ανέχονταν την υγιή διδασκαλία, αλλά, σύμφωνα με τις επιθυμίες τους, θα συσσώρευαν για τους εαυτούς τους δασκάλους για να τους γαργαλούν τα αφτιά”. (2 Τιμ. 4:3, 4) Ο Σατανάς είναι αυτός που παροδηγεί τους ανθρώπους και έχει χρησιμοποιήσει την αποστατική Χριστιανοσύνη για να συσκοτίσει τη συγκινητική αλήθεια σχετικά με το σκοπό του Θεού για τον άνθρωπο και τη γη.​—Διαβάστε 2 Κορινθίους 4:3, 4.

4. Ποια ελπίδα για την ανθρωπότητα έχουν απορρίψει οι αποστάτες θρησκευτικοί ηγέτες;

⁴ Οι Γραφές εξηγούν ότι η Βασιλεία του Θεού είναι μια κυβέρνηση στον ουρανό η οποία θα συντρίψει και θα βάλει τέλος σε όλες τις ανθρωποποίητες κυβερνήσεις. (Δαν. 2:44) Στη διάρκεια της χιλιετούς διακυβέρνησης του Χριστού, ο Σατανάς θα είναι φυλακισμένος στην άβυσσο, οι νεκροί θα αναστηθούν και η ανθρωπότητα θα ανυψωθεί σε τελειότητα στη γη. (Αποκ. 20:1-3, 6, 12· 21:1-4) Ωστόσο, οι αποστάτες θρησκευτικοί ηγέτες του Χριστιανικού κόσμου έχουν υιοθετήσει άλλες ιδέες. Παραδείγματος χάρη, ο Εκκλησιαστικός Πατέρας του τρίτου αιώνα Ωριγένης από την Αλεξάνδρεια καταδίκαζε όσους πίστευαν στις επίγειες ευλογίες της Χιλιετίας. Ο Καθολικός θεολόγος Αυγουστίνος της Ιππώνας (354-430 Κ.Χ.) «υποστήριξε την άποψη ότι δεν θα υπάρξει χιλιετία», λέει Η Καθολική Εγκυκλοπαίδεια (The Catholic Encyclopedia).a

5, 6. Για ποιο λόγο αντιτάχθηκαν ο Ωριγένης και ο Αυγουστίνος στην ιδέα της χιλιετίας;

⁵ Για ποιο λόγο αντιτάχθηκαν ο Ωριγένης και ο Αυγουστίνος στην ιδέα της χιλιετίας; Ο Ωριγένης ήταν μαθητής του Κλήμεντος του Αλεξανδρέα, ο οποίος δανείστηκε την αντίληψη περί αθανασίας της ψυχής από την αρχαία ελληνική παράδοση. Όντας βαθιά επηρεασμένος από τις πλατωνικές αντιλήψεις για την ψυχή, ο Ωριγένης «ενσωμάτωσε στη Χριστιανική διδασκαλία όλο το φάσμα της διδασκαλίας περί αθανασίας της ψυχής, παίρνοντάς το από τον Πλάτωνα», παρατηρεί ο θεολόγος Βέρνερ Γιάγκερ. Ως αποτέλεσμα, ο Ωριγένης μετέθεσε τις επίγειες ευλογίες της Χιλιετίας στο πνευματικό βασίλειο.

⁶ Προτού μεταστραφεί στη «Χριστιανοσύνη» σε ηλικία 33 ετών, ο Αυγουστίνος είχε γίνει νεοπλατωνιστής​—οπαδός μιας άλλης θεώρησης του πλατωνισμού την οποία ανέπτυξε ο Πλωτίνος τον τρίτο αιώνα. Μετά τη μεταστροφή του, ο Αυγουστίνος διατήρησε το νεοπλατωνικό τρόπο σκέψης του. «Η διάνοιά του ήταν η χοάνη στην οποία η θρησκεία της Καινής Διαθήκης συγχωνεύτηκε απόλυτα με την πλατωνική παράδοση της ελληνικής φιλοσοφίας», λέει Η Νέα Εγκυκλοπαίδεια Μπριτάνικα (The New Encyclopædia Britannica). Ο Αυγουστίνος εξήγησε τη Χιλιετή Βασιλεία που παρουσιάζεται στην Αποκάλυψη, κεφάλαιο 20, δίνοντάς της «αλληγορική έννοια», δηλώνει Η Καθολική Εγκυκλοπαίδεια, και προσθέτει: «Αυτή η εξήγηση . . . υιοθετήθηκε από τους μετέπειτα Δυτικούς θεολόγους, και έτσι δεν υποστηρίχτηκε πια η ιδέα της χιλιετίας με την αρχική της μορφή».

7. Ποια ψευδής δοξασία έχει υπονομεύσει την ελπίδα του ανθρώπου για αιώνια ζωή στη γη, και πώς;

⁷ Η ελπίδα της ανθρωπότητας για την αιώνια ζωή στη γη υπονομεύτηκε από μια αντίληψη που ήταν κοινή στην αρχαία Βαβυλώνα και επεκτάθηκε σε όλο τον κόσμο​—την αντίληψη ότι ο άνθρωπος έχει αθάνατη ψυχή ή πνεύμα που απλώς κατοικεί μέσα στο υλικό σώμα. Όταν ο Χριστιανικός κόσμος υιοθέτησε αυτή την αντίληψη, οι θεολόγοι διαστρέβλωσαν τις Γραφές κάνοντας διάφορα εδάφια που περιγράφουν την ουράνια ελπίδα να φαίνονται σαν να διδάσκουν ότι όλοι οι καλοί άνθρωποι πηγαίνουν στον ουρανό. Σύμφωνα με αυτή την άποψη, η ζωή του ανθρώπου στη γη προορίζεται να είναι παροδική​—μια δοκιμή για να καθοριστεί αν αξίζει να ζήσει στον ουρανό. Κάτι παρόμοιο είχε συμβεί και με την ελπίδα που έτρεφαν οι αρχαίοι Ιουδαίοι για την αιώνια ζωή στη γη. Καθώς οι Ιουδαίοι αποδέχονταν σταδιακά την ελληνική αντίληψη περί έμφυτης αθανασίας της ψυχής, η ελπίδα που έτρεφαν αρχικά για ζωή στη γη εξασθένησε. Πόσο διαφέρει αυτό από τον τρόπο με τον οποίο παρουσιάζεται ο άνθρωπος μέσα στην Αγία Γραφή! Ο άνθρωπος είναι υλικό πλάσμα, όχι πνευματικό. Ο Ιεχωβά είπε στον πρώτο άνθρωπο: «Χώμα είσαι». (Γέν. 3:19) Η παντοτινή κατοικία του ανθρώπου είναι η γη, όχι ο ουρανός.​—Διαβάστε Ψαλμός 104:5· 115:16.

Εκλάμψεις Αλήθειας Μέσα στο Σκοτάδι

8. Τι είπαν μερικοί λόγιοι του 17ου αιώνα σχετικά με την ελπίδα του ανθρώπου;

⁸ Μολονότι οι περισσότερες θρησκείες που ομολογούν ότι είναι Χριστιανικές δεν δέχονται την ελπίδα της αιώνιας ζωής στη γη, ο Σατανάς δεν κατάφερνε πάντα να συσκοτίζει την αλήθεια. Διαμέσου των αιώνων, κάποιοι προσεκτικοί αναγνώστες της Γραφής διέκριναν εκλάμψεις αλήθειας καθώς κατανοούσαν ορισμένες πτυχές του τρόπου με τον οποίο θα αποκαταστήσει ο Θεός την τελειότητα στην ανθρωπότητα. (Ψαλμ. 97:11· Ματθ. 7:13, 14· 13:37-39) Μέχρι το 17ο αιώνα, η μετάφραση και η εκτύπωση της Βίβλου είχαν συμβάλει στην ευρύτερη διάδοση των Γραφών. Το 1651, κάποιος λόγιος έγραψε ότι, εφόσον μέσω του Αδάμ οι άνθρωποι έχασαν «τον παράδεισο και την αιώνια ζωή επί της γης», έτσι και «χάρη στον Χριστό όλοι θα ξανάρθουν στη ζωή και θα ζήσουν επί της γης· διαφορετικά η σύγκριση δε θα ήταν σωστή». (Διαβάστε 1 Κορινθίους 15:21, 22) Ένας γνωστός ποιητής του αγγλόφωνου κόσμου, ο Τζον Μίλτον (1608-1674), έγραψε το ποίημα Χαμένος Παράδεισος (Paradise Lost) καθώς και τη συνέχειά του Ανακτημένος Παράδεισος (Paradise Regained). Σε αυτά τα έργα του, ο Μίλτον αναφέρθηκε στην ανταμοιβή που θα λάβουν οι πιστοί σε έναν επίγειο παράδεισο. Αν και ο Μίλτον αφιέρωσε μεγάλο μέρος της ζωής του στη μελέτη της Αγίας Γραφής, αναγνώρισε ότι η Γραφική αλήθεια δεν θα μπορούσε να κατανοηθεί πλήρως παρά μόνο στον καιρό της παρουσίας του Χριστού.

9, 10. (α) Τι έγραψε ο Ισαάκ Νεύτων σχετικά με την ελπίδα της ανθρωπότητας; (β) Γιατί φαινόταν πολύ μακρινός για τον Νεύτωνα ο καιρός της παρουσίας του Χριστού;

⁹ Ο διάσημος μαθηματικός Σερ Ισαάκ Νεύτων (1642-1727) είχε και αυτός μεγάλο ενδιαφέρον για την Αγία Γραφή. Είχε αντιληφθεί ότι οι άγιοι θα εγερθούν σε ουράνια ζωή και θα κυβερνήσουν αόρατα μαζί με τον Χριστό. (Αποκ. 5:9, 10) Όσο για τους υπηκόους της Βασιλείας, ο Νεύτων έγραψε: «Η γη θα συνεχίσει να κατοικείται από θνητούς [ανθρώπους] μετά την ημέρα της κρίσης, και μάλιστα όχι μόνο για 1.000 χρόνια, αλλά για πάντα».

¹⁰ Ο Νεύτων πίστευε ότι η παρουσία του Χριστού θα λάβαινε χώρα αιώνες αργότερα. «Ένας λόγος για τον οποίο ο Νεύτων τοποθετούσε τη Βασιλεία του Θεού τόσο μακριά στο μέλλον ήταν η βαθιά απαισιοδοξία που ένιωθε βλέποντας την τριαδική αποστασία να έχει επικρατήσει ολόγυρά του», είπε ο ιστορικός Στίβεν Σνόμπελεν. Τα καλά νέα εξακολουθούσαν να είναι καλυμμένα. Και ο Νεύτων δεν διέκρινε στον ορίζοντα κάποιο Χριστιανικό κίνημα που θα κήρυττε αυτά τα καλά νέα. Όπως έγραψε ο ίδιος: «Αυτές οι προφητείες του Δανιήλ και του Ιωάννη [στη δεύτερη περίπτωση, οι προφητείες της Αποκάλυψης] δεν θα μπορούσαν να γίνουν κατανοητές παρά μόνο στον καιρό του τέλους». Ο Νεύτων εξήγησε: «“Κατόπιν”, λέει ο Δανιήλ, “πολλοί θα περιτρέχουν, και η γνώση θα αυξηθεί”. Διότι το Ευαγγέλιο πρέπει να κηρυχτεί σε όλα τα έθνη πριν από τη μεγάλη θλίψη και το τέλος του κόσμου. Ο όχλος με τους φοίνικες στα χέρια, ο οποίος βγαίνει από αυτή τη μεγάλη θλίψη, δεν μπορεί να είναι αναρίθμητος και από όλα τα έθνη, παρά μόνο αν γίνει αναρίθμητος λόγω του κηρύγματος του Ευαγγελίου προτού έρθει αυτή η θλίψη».​—Δαν. 12:4· Ματθ. 24:14· Αποκ. 7:9, 10.

11. Γιατί παρέμεινε η ελπίδα της ανθρωπότητας στο σκοτάδι για τους περισσότερους ανθρώπους την εποχή που ζούσαν ο Μίλτον και ο Νεύτων;

¹¹ Την εποχή που ζούσαν ο Μίλτον και ο Νεύτων, ήταν επικίνδυνο να εκφράζει κανείς απόψεις αντίθετες προς το επίσημο δόγμα της εκκλησίας. Γι’ αυτό, μεγάλο μέρος των λόγιων Βιβλικών μελετών τους δεν δημοσιεύτηκε παρά μόνο μετά το θάνατό τους. Η Μεταρρύθμιση του 16ου αιώνα δεν μεταρρύθμισε τη δοξασία της έμφυτης αθανασίας της ψυχής, ενώ οι κύριες Προτεσταντικές εκκλησίες εξακολούθησαν να διδάσκουν την άποψη του Αυγουστίνου ότι η Χιλιετία ανήκε στο παρελθόν, όχι στο μέλλον. Έχει αυξηθεί, όμως, η γνώση στον καιρό του τέλους;

«Η Αληθινή Γνώση θα Γίνει Άφθονη»

12. Πότε επρόκειτο να γίνει άφθονη η αληθινή γνώση;

¹² Ο Δανιήλ προείπε μια πολύ θετική εξέλιξη για «τον καιρό του τέλους». (Διαβάστε Δανιήλ 12:3, 4, 9, 10) «Εκείνον τον καιρό οι δίκαιοι θα λάμψουν τόσο φωτεινά όσο ο ήλιος», είπε ο Ιησούς. (Ματθ. 13:43) Πώς έγινε άφθονη η αληθινή γνώση στον καιρό του τέλους; Εξετάστε μερικές ιστορικές εξελίξεις στις δεκαετίες πριν από το 1914, το έτος κατά το οποίο άρχισε ο καιρός του τέλους.

13. Τι έγραψε ο Κάρολος Τέηζ Ρώσσελ μετά την ανάλυση του ζητήματος της αποκατάστασης;

¹³ Στα τέλη του 19ου αιώνα, διάφορα ειλικρινή άτομα προσπαθούσαν να κατανοήσουν «το υπόδειγμα των υγιών λόγων». (2 Τιμ. 1:13) Ένας από αυτούς ήταν ο Κάρολος Τέηζ Ρώσσελ. Το 1870 ο ίδιος και μερικοί άλλοι εκζητητές της αλήθειας σχημάτισαν μια τάξη για μελέτη της Γραφής. Το 1872 ανέλυσαν το ζήτημα της αποκατάστασης. Ο Ρώσσελ έγραψε αργότερα: «Μέχρι εκείνον τον καιρό, δεν είχαμε διακρίνει καθαρά τη μεγάλη διαφορά ανάμεσα στην αμοιβή της δοκιμαζόμενης τώρα εκκλησίας και στην αμοιβή των πιστών του κόσμου». Η αμοιβή της δεύτερης ομάδας θα είναι «η αποκατάσταση της τέλειας ανθρώπινης φύσης την οποία απολάμβανε κάποτε στην Εδέμ ο προγεννήτορας και προπάτοράς τους, ο Αδάμ». Ο Ρώσσελ αναγνώρισε ότι σε αυτή τη μελέτη της Αγίας Γραφής είχε βοηθηθεί από άλλους. Σε ποιους αναφερόταν;

14. (α) Με ποιον τρόπο κατανοούσε ο Χένρι Νταν το εδάφιο Πράξεις 3:21; (β) Σύμφωνα με τον Νταν, ποιοι θα ζήσουν για πάντα στη γη;

¹⁴ Ο Χένρι Νταν ήταν ένας από αυτούς. Είχε γράψει σχετικά με την “αποκατάσταση όλων των πραγμάτων για τα οποία μίλησε ο Θεός μέσω του στόματος των αγίων του προφητών της αρχαιότητας”. (Πράξ. 3:21) Ο Νταν γνώριζε ότι αυτή η αποκατάσταση περιλάμβανε και την ανύψωση της ανθρωπότητας σε τελειότητα στη γη κατά τη διάρκεια της Χιλιετούς Βασιλείας του Χριστού. Ο Νταν ασχολήθηκε επίσης με ένα ερώτημα που είχε προβληματίσει πολλούς: Ποιοι είναι αυτοί που θα ζήσουν για πάντα στη γη; Εξήγησε ότι εκατομμύρια άνθρωποι θα αναστηθούν, θα διδαχτούν την αλήθεια και θα έχουν την ευκαιρία να ασκήσουν πίστη στον Χριστό.

15. Τι διέκρινε ο Τζορτζ Στορς σχετικά με την ανάσταση;

¹⁵ Το 1870, και ο Τζορτζ Στορς επίσης έφτασε στο συμπέρασμα ότι οι άδικοι θα αναστηθούν και θα έχουν την ευκαιρία να ζήσουν αιώνια. Διέκρινε ακόμη από τις Γραφές ότι, όποιο αναστημένο άτομο δεν ανταποκριθεί σε αυτή την ευκαιρία, «θα καταλήξει στο θάνατο, έστω και αν ο “αμαρτωλός είναι εκατό χρονών”». (Ησ. 65:20) Ο Στορς ζούσε στο Μπρούκλιν της Νέας Υόρκης και εξέδιδε το περιοδικό Βιβλικός Εξεταστής (Bible Examiner).

16. Τι διαχώρισε τους Σπουδαστές της Γραφής από το Χριστιανικό κόσμο;

¹⁶ Ο Ρώσσελ διέκρινε από την Αγία Γραφή ότι είχε έρθει ο καιρός να γνωστοποιηθούν ευρέως τα καλά νέα. Γι’ αυτό, το 1879 άρχισε να εκδίδει το περιοδικό Η Σκοπιά της Σιών και Κήρυξ της του Χριστού Παρουσίας, που τώρα λέγεται Η Σκοπιά​—Αναγγέλλει τη Βασιλεία του Ιεχωβά. Μέχρι τότε, ελάχιστοι κατανοούσαν την αλήθεια σχετικά με την ελπίδα του ανθρωπίνου γένους, αλλά τώρα διάφοροι όμιλοι Σπουδαστών της Γραφής σε πολλές χώρες λάβαιναν και μελετούσαν τη Σκοπιά. Η πεποίθηση ότι μόνο λίγοι θα πάνε στον ουρανό, ενώ εκατομμύρια άλλοι θα ζήσουν ως τέλειοι άνθρωποι στη γη, διαχώρισε τους Σπουδαστές της Γραφής από τις περισσότερες εκκλησίες του Χριστιανικού κόσμου.

17. Πώς έγινε άφθονη η αληθινή γνώση;

¹⁷ Ο προειπωμένος “καιρός του τέλους” άρχισε το 1914. Έγινε όντως άφθονη η αληθινή γνώση σχετικά με την ελπίδα της ανθρωπότητας; (Δαν. 12:4) Το 1913, τα κηρύγματα του Ρώσσελ δημοσιεύονταν σε 2.000 εφημερίδες με συνολικό αναγνωστικό κοινό 15.000.000 ατόμων. Μέχρι το τέλος του 1914, πάνω από 9.000.000 άτομα σε τρεις ηπείρους είχαν δει το «Φωτόδραμα της Δημιουργίας»​—ένα πρόγραμμα που συνδύαζε κινηματογραφική ταινία με διαφάνειες και εξηγούσε τη Χιλιετή Βασιλεία του Χριστού. Από το 1918 ως το 1925, η ομιλία «Εκατομμύρια που Ζουν Τώρα Δεν θα Πεθάνουν Ποτέ», η οποία εξηγούσε την ελπίδα της αιώνιας ζωής στη γη, παρουσιάστηκε από υπηρέτες του Ιεχωβά σε 30 και πλέον γλώσσες παγκόσμια. Το 1934, οι Μάρτυρες του Ιεχωβά συνειδητοποίησαν ότι όσοι είχαν την ελπίδα να ζήσουν για πάντα στη γη έπρεπε να βαφτίζονται. Αυτή η κατανόηση τους γέμισε με ανανεωμένο ζήλο για το κήρυγμα των καλών νέων της Βασιλείας. Σήμερα, η προοπτική της αιώνιας ζωής στη γη γεμίζει την καρδιά εκατομμυρίων ατόμων με ευγνωμοσύνη για τον Ιεχωβά.

«Ένδοξη Ελευθερία» Προ Οφθαλμών!

18, 19. Ποια θαυμάσια ποιότητα ζωής προλέγουν τα εδάφια Ησαΐας 65:21-25;

¹⁸ Ο προφήτης Ησαΐας έγραψε υπό θεϊκή έμπνευση για το είδος της ζωής που θα απολαμβάνει ο λαός του Θεού στη γη. (Διαβάστε Ησαΐας 65:21-25) Μερικά δέντρα που υπήρχαν πριν από περίπου 2.700 χρόνια, όταν ο Ησαΐας έγραψε εκείνα τα λόγια, προφανώς εξακολουθούν να υπάρχουν και σήμερα. Μπορείτε να φανταστείτε τον εαυτό σας να ζει τόσο πολύ, με σφρίγος και καλή υγεία;

¹⁹ Η ζωή δεν θα είναι μια σύντομη διαδρομή από την κούνια ως τον τάφο, αλλά θα προσφέρει ατέλειωτες ευκαιρίες για να χτίζουμε, να φυτεύουμε και να μαθαίνουμε. Σκεφτείτε τις φιλίες που θα μπορείτε να καλλιεργείτε. Τέτοιες σχέσεις που βασίζονται στην αγάπη θα συνεχίσουν να αναπτύσσονται επ’ άπειρον. Τι «ένδοξη ελευθερία» θα απολαμβάνουν τότε στη γη “τα παιδιά του Θεού”!​—Ρωμ. 8:21.

[Υποσημείωση]