Η παραπάνω απόδοση του Ψαλμού 37:29 είναι από τη Μετάφραση Βασιλέως Ιακώβου. Όπως αληθεύει και με πολλές άλλες μεταφράσεις, αυτή αποδίδει σαν «γη» την Εβραϊκή λέξη ’εῤετς. Η λέξη ’εῤετς μπορεί να αναφέρεται σε μια ξεχωριστή περιφέρεια ή στην εδαφική περιοχή ενός έθνους, όπως στη ‘γη Σενναάρ’ ή στη ‘γη της Αιγύπτου’.—Γένεσις 10:10, 11· 21:21· Ψαλμός 78:12· Ιερεμίας 25:20.

Ωστόσο, δεν υπάρχει κανένας Γραφικός λόγος να περιορίσουμε τη λέξη ’εῤετς που αναφέρεται στον Ψαλμό 37:11, 29 απλά στη γη που δόθηκε στους Ισραηλίτες.

Σύμφωνα με Ένα Εβραϊκό και Αγγλικό Λεξικό της Παλαιάς Διαθήκης (Τζισένιας, Μπράουν, Ντράιβερ, και Μπριγκς· 1951) η λέξη ’εῤετς σημαίνει: «1. α. γη, ολόκληρη τη γη ([σε αντίθεση] με ένα μέρος) . . . β. γη, [σε αντίθεση] με τον ουρανό, . . . γ. γη =τους κατοίκους της γης . . . 2. γη =α. χώρα, εδαφική περιοχή . . . β. περιφέρεια, περιοχή . . . 3. α. έδαφος, την επιφάνεια του εδάφους . . . β. χώμα, σαν παραγωγικό». Το βιβλίο Μελέτες των Λέξεων της Παλαιάς Διαθήκης του Γουίλλιαμ Γουίλσον λέει για τη λέξη ’εῤετς: «Τη γη με τη μεγαλύτερη έννοια, τόσο τα κατοικήσιμα όσο και τα μη κατοικήσιμα μέρη· με κάποια συνοδευτική λέξη περιορισμού, χρησιμοποιείται για κάποιο τμήμα της επιφάνειας της γης, μια χώρα». Έτσι η πρώτη και κύρια σημασία της Εβραϊκής λέξης είναι ο πλανήτης μας ή η σφαίρα μας, η γη.

Είναι σημαντικό το ότι όταν μεταφράστηκαν τα εδάφια Ψαλμός 37:11, 29 στα Ελληνικά στη Μετάφραση των Εβδομήκοντα, η Εβραϊκή λέξη ’εῤετς αποδόθηκε με την Ελληνική λέξη γη, που «υπονοεί την καλλιεργήσιμη γη ή χώμα». Γη είναι η λέξη που χρησιμοποιείται στη σημαντική προφητεία του Ιησού στο εδάφιο Ματθαίος 5:5: «Μακάριοι οι πραείς, διότι αυτοί θέλουσι κληρονομήσει την γην».