Αγάπη προς τους «Συγγενείς στην Πίστη»
ΟΙ ΓΝΗΣΙΟΙ Χριστιανοί συνδέονται μεταξύ τους με ένα δεσμό όμοιο με αυτόν που έχουν τα μέλη της οικογένειας. Πράγματι, από τον πρώτο αιώνα Κ.Χ. αναφέρονται ο ένας στον άλλον ως «αδελφό» και «αδελφή». (Μάρκος 3:31-35· Φιλήμονα 1, 2) Αυτά δεν είναι απλώς λόγια· περιγράφουν το πώς νιώθουν ο ένας για τον άλλον οι λάτρεις του Θεού. (Παράβαλε 1 Ιωάννη 4:7, 8.) Ο Ιησούς είπε: «Από αυτό θα γνωρίσουν όλοι ότι είστε μαθητές μου, αν έχετε αγάπη μεταξύ σας».—Ιωάννης 13:35.
Αυτή η αγάπη έγινε έκδηλη τον Ιούλιο του 1997 όταν, έπειτα από μια παρατεταμένη ξηρασία, ακολούθησαν καταρρακτώδεις βροχές και πλημμύρες στη Χιλή. Ξαφνικά, πολλοί άνθρωποι χρειάζονταν τρόφιμα, ρούχα και άλλα είδη. Σε περιπτώσεις καταστροφών, οι Μάρτυρες του Ιεχωβά προσπαθούν να ενεργούν σύμφωνα με τη νουθεσία του Παύλου προς τους Γαλάτες: «Άρα λοιπόν, ενόσω έχουμε καιρό ευνοϊκό για αυτό, ας εργαζόμαστε το καλό προς όλους αλλά κυρίως προς εκείνους με τους οποίους είμαστε συγγενείς στην πίστη».—Γαλάτες 6:10.
Έτσι, οι Μάρτυρες του Ιεχωβά οργανώθηκαν γρήγορα για να ανταποκριθούν. Συνέλεξαν, ταξινόμησαν, συσκεύασαν και στη συνέχεια έστειλαν στην πληγείσα περιοχή τρόφιμα, ρούχα και άλλα παρόμοια είδη. Τα παιδιά δώρισαν μάλιστα παιχνίδια! Μια αδελφή έμεινε έκπληκτη όταν είδε την Αίθουσα Βασιλείας γεμάτη με προμήθειες που είχαν σταλεί ως βοήθεια. «Στεκόμουν άναυδη, μη ξέροντας αν έπρεπε να γελάσω ή να κλάψω», λέει. «Ήταν ό,τι ακριβώς χρειαζόμασταν».
Κατόπιν, απροσδόκητα, έγινε σεισμός σε κάποιο τμήμα της ίδιας περιοχής η οποία είχε πληγεί από τις πλημμύρες. Πολλά σπίτια γκρεμίστηκαν. Για να αντιμετωπιστούν οι ανάγκες, συγκροτήθηκαν περισσότερες επιτροπές παροχής βοήθειας. Οι Περιφερειακές Επιτροπές Οικοδόμησης, οι οποίες κανονικά ασχολούνται με την κατασκευή κτιρίων όπου συναθροίζονται οι Μάρτυρες του Ιεχωβά, συνέβαλαν και αυτές παρέχοντας την υποστήριξή τους. Ποιο ήταν το αποτέλεσμα; Απλά και απέριττα σπίτια—τα οποία σχεδιάστηκαν και οικοδομήθηκαν από αδελφούς—προσφέρθηκαν ως δώρο σε εκείνους που έχασαν το σπίτι τους. Μολονότι αυτά τα σπίτια δεν ήταν πολυτελή, είχαν τεράστια διαφορά από εκείνα που έδιναν με δάνειο κοσμικοί φορείς παροχής βοήθειας και τα οποία δεν είχαν πατώματα και παράθυρα ούτε ήταν βαμμένα.
Μερικοί αδελφοί διένυσαν μεγάλες αποστάσεις για να βοηθήσουν. Ο εισηγητής κάποιας Περιφερειακής Επιτροπής Οικοδόμησης έκανε μια εκτεταμένη περιήγηση επί δύο συνεχείς ημέρες—παρ’ όλο που είναι καθηλωμένος σε αναπηρική καρέκλα. Ένας τυφλός αδελφός εργάστηκε σκληρά μεταφέροντας δοκάρια στον ξυλουργό ο οποίος τα έκοβε στο επιθυμητό μέγεθος. Κάποιος κουφός αδελφός έπαιρνε τα δοκάρια και τα πήγαινε στο μέρος όπου τα χρειάζονταν.
Πολλοί παρατηρητές εντυπωσιάστηκαν από τη βοήθεια που πρόσφεραν οι αδελφοί. Σε κάποια πόλη, ένα αστυνομικό όχημα είχε σταθμεύσει κοντά στο σπίτι μιας αδελφής το οποίο επισκευαζόταν. Οι αστυνομικοί ήταν απορημένοι. Κάποιος ρώτησε έναν αδελφό: «Ποιοι είναι αυτοί οι εργάτες που φαίνονται τόσο ευτυχισμένοι, και πόσο πληρώνονται;» Ο αδελφός εξήγησε ότι ήταν όλοι εθελοντές. Ένας από τους αστυνομικούς εξήγησε ότι κατέβαλλε κάθε μήνα κάποιο ποσό ως συνεισφορά στην εκκλησία του, αλλά ο ιερέας του δεν τον είχε καν επισκεφτεί μετά το σεισμό! Την επόμενη ημέρα η αδελφή δέχτηκε ένα τηλεφώνημα από κάποιον αξιωματικό της αστυνομίας. Είχε παρατηρήσει και αυτός τους εργάτες. Είπε ότι είχε εντυπωσιαστεί τόσο πολύ από το ενθουσιώδες πνεύμα των εργατών ώστε σκεφτόταν σοβαρά να βοηθήσει και αυτός!
Πράγματι, οι προσπάθειες για την παροχή βοήθειας στη Χιλή αποτέλεσαν μια χαρωπή εμπειρία για τους εθελοντές και έδωσαν άριστη μαρτυρία στους παρατηρητές.