Ο Μπομπ και η Τζόουν Ίσενσε, πρώην ιεραπόστολοι, προτίμησαν να αναθρέψουν την οικογένειά τους στην Κουένκα. Ενώ η δεκάχρονη κόρη τους, η Μιμή, έπαιζε μια μέρα στο σχολείο, την παρέσυρε κάτω από τις ρόδες του ένα απορριμματοφόρο όχημα. Την οδήγησαν γρήγορα σε μια κλινική. Έγιναν απεγνωσμένες προσπάθειες για να σώσουν τη ζωή της. Όταν έφτασε η ανήσυχη μητέρα της, η Μιμή διατηρούσε ακόμη τις αισθήσεις της και ψιθύρισε τα εξής: «Μητέρα, δεν θέλω να πεθάνω ακόμη. Δεν έχω διεξαγάγει ούτε μια Γραφική μελέτη!» Και το παιδί από μόνο του είπε στις νοσοκόμες ότι δεν ήθελε να χρησιμοποιηθεί καθόλου αίμα για τη θεραπεία της. Αυτή ήταν η πρώτη εμπειρία που είχε η κλινική με τους Μάρτυρες του Ιεχωβά. Και αποδείχτηκε αξέχαστη.

Έφτασε ο γιατρός. Αυτός είπε ότι ήταν απαραίτητο να χειρουργηθεί το παιδί για να προσδιοριστεί πόση βλάβη είχε γίνει εσωτερικά. Ο πατέρας εξήγησε ότι δεν είχε αντίρρηση να γίνει η εγχείρηση, αλλά «Χωρίς αίμα, παρακαλώ, επειδή η Αγία Γραφή απαγορεύει τη χρήση αίματος σε οποιαδήποτε μορφή!» (Πράξ. 15:28, 29) Ο γιατρός συγκλονίστηκε. Ποτέ προηγουμένως δεν είχε αντιμετωπίσει μια τόσο σοβαρή εγχείρηση όσο αυτή με την παράκληση να μη χρησιμοποιηθεί αίμα. Ο πατέρας είπε ότι αυτό αποτελούσε ευθύνη του γονέα και όχι του χειρούργου. Αυτός θα αναλάμβανε πλήρως την ευθύνη για το αποτέλεσμα. Το μόνο πράγμα που ζήτησε από το γιατρό ήταν, χωρίς να παραβιάσει το νόμο του Θεού σχετικά με το αίμα, να κάνει το καλύτερο που μπορούσε για να σώσει τη ζωή του παιδιού.

Ο γιατρός απάντησε με ταπεινότητα τα εξής: «Επειδή κι εγώ έχω τα δικά μου θρησκευτικά πιστεύω και θέλω να τα σέβονται οι άλλοι, γι’ αυτό θα σεβαστώ τα δικά σας. Θα κάνω ό,τι μπορώ».

Ακριβώς πριν οδηγηθεί στο χειρουργείο, η Μιμή είπε στον πατέρα της: «Μη στενοχωριέσαι, μπαμπά. Έχω ήδη προσευχηθεί στον Ιεχωβά».

Πέρασαν πάνω από πέντε ατέλειωτες ώρες. Σ’ αυτό το διάστημα πολλά άτομα τα οποία γνώριζαν την οικογένεια ή είχαν ακούσει για το ατύχημα ήρθαν στην κλινική και περίμεναν τα αποτελέσματα. Στο μεταξύ οι γονείς τούς εξηγούσαν ότι αν η κόρη τους πέθαινε, αυτοί είχαν τη βεβαιότητα ότι θα την ξανάβλεπαν στην ανάσταση. Ποια επίδραση είχε αυτό στους άλλους;

Ακούστηκαν σχόλια όπως τα ακόλουθα: «Κι εγώ επίσης είμαι πατέρας και ξέρω τι σημαίνει να χάσεις ένα παιδί· αλλά εσείς δείχνετε πολύ περισσότερη ηρεμία από όση θα έδειχνα εγώ». Κάποιος άλλος είπε: «Αν μπορούσα να έχω την πίστη που έχουν αυτοί οι άνθρωποι, τότε θα ήμουν ο πιο ευτυχισμένος άνθρωπος στη γη». Μια γειτόνισσα της οποίας ο σύζυγος είχε πεθάνει πριν από κάμποσο καιρό, ήρθε να τους παρηγορήσει και παρηγορήθηκε η ίδια. Αυτή είπε τα εξής: «Επί δυο χρόνια, από το θάνατο του άντρα μου, υποφέρω από κατάθλιψη· αλλά βλέποντας εσάς και την πίστη σας στον Θεό καθώς και την ελπίδα που έχετε μπόρεσα να βρω ευτυχία για πρώτη φορά».

Αλλά τι έγινε με το παιδί; Τελικά τελείωσε η παρατεταμένη εγχείρηση και οι ανήσυχοι γονείς πλησίασαν το γιατρό για να ακούσουν το πόρισμά του. Τα εσωτερικά όργανα είχαν υποστεί πολύ σοβαρή βλάβη. Η αρτηρία προς το διάφραγμα είχε κοπεί και το κορίτσι είχε χάσει πάνω από το μισό αίμα της. Σε αρκετά σημεία το συκώτι είχε υποστεί ρήγματα. Εξαιτίας της τρομακτικής πίεσης, το στομάχι είχε σπρωχτεί μέσα από το διάφραγμα. Το φορτηγό είχε σταματήσει μόλις λίγο πριν διαρρηχτεί η καρδιά.

Ο γιατρός είπε ότι εκτίμησε την ήρεμη στάση των γονέων, επειδή αυτό του έδωσε τη δυνατότητα να αρχίσει την εγχείρηση με πολύ πιο σταθερή διανοητική διάθεση. Η Μιμή ανάρρωσε σύντομα, προς μεγάλη χαρά όλων. Η όλη εμπειρία κατέληξε σε μια τεράστια μαρτυρία καθώς τα νέα διαδόθηκαν σ’ ολόκληρη την πόλη της Κουένκα. Ο ραδιοσταθμός έκανε σχόλια σχετικά με την αξιόλογη πίστη και τη γαλήνη που έδειξε η οικογένεια Ίσενσε. Ένας διακεκριμένος γιατρός είπε τα εξής στον πατέρα: «Θα πρέπει να ξέρεις ότι στους ιατρικούς κύκλους οι άνθρωποι αναφέρονται σ’ αυτή την περίπτωση ως πραγματικό θαύμα».

[Εικόνα στη σελίδα 238]

Οι πρώην ιεραπόστολοι Μπομπ και Τζόουν Ίσενσε και τα παιδιά τους. Αυτοί αντιμετώπισαν το ζήτημα της μετάγγισης αίματος