Ο Ραφαέλ Κοέγιο ήταν ένα άτομο το οποίο έψαχνε για κοινωνική δικαιοσύνη από τα νιάτα του. Αυτό τον οδήγησε να γίνει μέλος του Κομμουνιστικού Κόμματος το 1936. Επί εφτά χρόνια αυτός συμμετείχε σε διαδηλώσεις και διαμαρτυρίες. Απογοητευμένος, αποσύρθηκε από το κόμμα και αναμείχτηκε σε διάφορα άλλα κόμματα. Σ’ αυτά δοκίμασε και κακή φήμη και εξοχότητα. Κάποτε ο πρόεδρος του Ισημερινού τον διόρισε πρεσβευτή σε μια ειδική συνάντηση που έγινε υπό την αιγίδα των Ηνωμένων Εθνών. Εντούτοις, κάποια άλλη φορά, όταν η αντιπολίτευση βρισκόταν στην εξουσία, τον έκλεισαν στη φυλακή. Εκεί στη φυλακή τον επισκέφτηκε ο Άλμπερτ Χόφμαν και του άφησε το βιβλίο «Έστω ο Θεός Αληθής».

Ύστερα από εφτά χρόνια ένας άντρας με καλοσυνάτη εμφάνιση επισκέφτηκε το σπίτι του Ραφαέλ Κοέγιο, ο οποίος αφηγείται: «Κατάλαβα αμέσως ότι ήταν κάποιος που τον περίμενα χωρίς να το ξέρω. Ο Άλμπερτ Χόφμαν έψαχνε και πάλι να με βρει». Άρχισε μια μελέτη με το βιβλίο «Αύτη Εστίν η Αιώνιος Ζωή». Ο Ραφαέλ δεν χρειάστηκε πολύ χρόνο για να βρει αυτό που αναζητούσε όλα αυτά τα χρόνια—την κατανόηση ότι η αληθινή δικαιοσύνη θα έρθει μόνο μέσω της Βασιλείας του Θεού. Το βάφτισμά του το 1959 προκάλεσε πολλή συγκίνηση, επειδή ήταν πασίγνωστος ως πολιτικός επί 20 και πλέον χρόνια.

Όπως ακριβώς αυτός ήταν δραστήριος μαχητής υπέρ της ανθρώπινης δικαιοσύνης, τώρα έγινε ισχυρός υπερασπιστής της θείας δικαιοσύνης. Αναπολώντας το παρελθόν, ο αδελφός Κοέγιο θυμάται τα εξής: «Είχα το προνόμιο να μιλήσω για τη δικαιοσύνη του Ιεχωβά σε ανθρώπους όλων των τάξεων, από πρώην προέδρους μέχρι πολύ ταπεινούς εργάτες». Επειδή ήταν καλά εξοικειωμένος με το Παλάθιο ντε Χουστίθια (Δικαστικό Μέγαρο) της Γκουαγιακίλ έχοντας υπηρετήσει εκεί ως εφέτης, γύρισε για να δώσει μαρτυρία στον καθένα από τις δεκάδες των δικαστών και των δικηγόρων που βρίσκονταν εκεί. Ως αποτέλεσμα, δημιούργησε ένα εκτεταμένο δρομολόγιο περιοδικού με πρώην συναδέλφους του.

[Εικόνα στη σελίδα 233]

Ο Ραφαέλ Κοέγιο, που ήταν κάποτε εφέτης, δίνει μαρτυρία σε πρώην συναδέλφους στο Δικαστικό Μέγαρο της Γκουαγιακίλ