Παρέμεινε Αγνός Παρά τη Διαφθορά

Σε μικρή ακόμη ηλικία, ο Σαμουήλ γνώρισε από κοντά την πονηρία και τη διαφθορά σε όλο τους το μεγαλείο. Ο Ηλεί είχε δύο γιους, τον Οφνεί και τον Φινεές. Η αφήγηση του Σαμουήλ αναφέρει: «Οι γιοι του Ηλεί . . . ήταν άχρηστοι άνθρωποι· δεν αναγνώριζαν τον Ιεχωβά». (1 Σαμουήλ 2:12) Τα δύο σημεία αυτού του εδαφίου είναι αλληλένδετα. Ο Οφνεί και ο Φινεές ήταν «άχρηστοι άνθρωποι»​—στην κυριολεξία, σύμφωνα με το πρωτότυπο εβραϊκό κείμενο, «γιοι της αναξιότητας»—​επειδή δεν σέβονταν τον Ιεχωβά. Αδιαφορούσαν παντελώς για τους δίκαιους κανόνες και τις δίκαιες απαιτήσεις του. Και αυτή ήταν η πρωταρχική αιτία για όλες τις άλλες αμαρτίες τους.

Ο Νόμος του Θεού προέβλεπε λεπτομερώς τα καθήκοντα των ιερέων και τον τρόπο με τον οποίο έπρεπε να προσφέρουν θυσίες στη σκηνή του​—και δικαιολογημένα! Εκείνες οι θυσίες συμβόλιζαν τις προμήθειες που είχε κάνει ο Θεός για συγχώρηση των αμαρτιών, έτσι ώστε να μπορεί ο λαός να είναι καθαρός ενώπιόν του, άξιος της ευλογίας και της καθοδηγίας του. Αλλά ο Οφνεί και ο Φινεές έκαναν τους συνιερείς τους να μεταχειρίζονται τις προσφορές με μεγάλη ασέβεια.c

Φανταστείτε τον μικρό Σαμουήλ να βλέπει με μάτια ορθάνοιχτα να συνεχίζονται τέτοιες φοβερές καταχρήσεις ατιμωρητί. Πόσους και πόσους δεν θα είδε​—φτωχούς, ταπεινούς, καταπιεσμένους ανθρώπους—​να έρχονται στην ιερή σκηνή της μαρτυρίας ελπίζοντας να βρουν λίγη πνευματική παρηγοριά και δύναμη, αλλά να φεύγουν απογοητευμένοι, πληγωμένοι ή εξευτελισμένοι! Και πώς θα ένιωσε όταν έμαθε ότι ο Οφνεί και ο Φινεές αψηφούσαν επίσης τους νόμους του Ιεχωβά σχετικά με τη σεξουαλική ηθική, έχοντας σχέσεις με μερικές γυναίκες που υπηρετούσαν εκεί, στη σκηνή της μαρτυρίας! (1 Σαμουήλ 2:22) Ίσως έλπιζε ότι ο Ηλεί θα έκανε κάτι για να διορθώσει τα πράγματα.

Ο Ηλεί ήταν το πλέον ενδεδειγμένο άτομο για να αντιμετωπίσει την κατάσταση που πήγαινε από το κακό στο χειρότερο. Ως αρχιερέας, ήταν υπεύθυνος για όσα συνέβαιναν στη σκηνή της μαρτυρίας. Ως πατέρας, είχε την υποχρέωση να διορθώσει τους γιους του. Εξάλλου, έβλαπταν τόσο τον εαυτό τους όσο και αναρίθμητους άλλους σε όλη τη χώρα. Ωστόσο, ο Ηλεί απέτυχε και στους δύο ρόλους, και ως πατέρας και ως αρχιερέας. Απλώς μάλωσε τους γιους του με άτολμο, χλιαρό τρόπο. (1 Σαμουήλ 2:23-25) Αλλά οι γιοι του χρειάζονταν πολύ πιο ισχυρή διαπαιδαγώγηση. Έκαναν αμαρτίες άξιες θανάτου!

Τα πράγματα έφτασαν σε τέτοιο σημείο ώστε ο Ιεχωβά έστειλε στον Ηλεί “έναν άνθρωπο του Θεού”, κάποιον προφήτη που δεν κατονομάζεται, με δυναμικό άγγελμα κρίσης. Ο Ιεχωβά είπε στον Ηλεί: «Τιμάς τους γιους σου περισσότερο από εμένα». Ο Θεός, λοιπόν, προείπε ότι οι πονηροί γιοι του Ηλεί θα πέθαιναν μέσα σε μία ημέρα και ότι η οικογένειά του θα υφίστατο μεγάλα δεινά, χάνοντας μάλιστα την προνομιούχα θέση που είχε στην ιερατική τάξη. Άλλαξε καθόλου εκείνη η οικογένεια έπειτα από αυτή την ισχυρή προειδοποίηση; Η αφήγηση δεν αποκαλύπτει κάποια αλλαγή στη στάση τους.​—1 Σαμουήλ 2:27–3:1.