‘Ο Λόγος μου Συμβόλαιο’

ΕΧΟΥΝ περάσει 15 χρόνια από τότε που περπάτησα για τελευταία φορά σ’ αυτόν εδώ το δρόμο του Λονδίνου. Αν με βλέπατε τότε, με το μαύρο μου ημίψηλο καπέλο και με την κλειστή ομπρέλα μου στα χέρια, θα με περνούσατε για συνηθισμένο Άγγλο επιχειρηματία. Και πράγματι, ήμουν ένας απ’ αυτούς που ταξιδεύουν καθημερινά με τα δημόσια μέσα συγκοινωνίας προς «το Σίτι», την οικονομική περιοχή της πρωτεύουσας.

Λίγο πιο κάτω μένει η ‘γηραιά κυρία της Οδού Θρέντνιντλ’, η Τράπεζα της Αγγλίας. Κοντά της το Χρηματιστήριο Αξιών. Στην άλλη μεριά της γωνίας, βρίσκεται το κτίριο των Λόιντς του Λονδίνου, που είναι πασίγνωστοι στον κόσμο των ασφαλιστικών εταιριών. Η δουλειά μου όμως, με οδηγούσε στο δρόμο της Σεντ Μαίρη Αξ, στο τρίτο από τα κυριότερα χρηματιστήρια, το Βαλτικό.

Ανεβαίνοντας στην Κλίμακα των Επιχειρήσεων

Τελειώνοντας το σχολείο, το 1937, έπιασα δουλειά ως κλητήρας σε μια εμπορική εταιρία που είχε δοσοληψίες με την παγκόσμια ναυτιλία. Πήρα τη δουλειά μου ως κατώτερου υπαλλήλου στα σοβαρά και στόχευα στην προαγωγή. Έλπιζα κάποια μέρα να γίνω διευθυντής του τμήματος.

Εξακολουθούσα να είμαι ο πιο νεαρός υπάλληλος, όταν ξέσπασε ο Β΄ Παγκόσμιος Πόλεμος και διέκοψε τη σταδιοδρομία μου· το 1941 κατατάχτηκα στη Βασιλική Αεροπορία. Έπειτα από πέντε περίπου χρόνια, όταν έγινα και πάλι πολίτης, ξανάπιασα δουλειά στην ίδια εταιρία. Όμως τα πράγματα δεν ήταν όπως πρώτα. Μερικοί από εκείνους που ανήκαν παλιά στο προσωπικό δεν ήταν πια μαζί μας. Ο πόλεμος είχε μαζέψει τα λάφυρά του.

Σε σύντομο διάστημα μπήκα στη ρουτίνα και η γρήγορη προαγωγή μου στη θέση του διευθυντή με έφερε σε προσωπική επαφή με τους πελάτες της εταιρίας. Διαπραγματευόμουν δουλειές όπως η ναύλωση πετρελαιοφόρων και διευθετούσα τους ανεφοδιασμούς των πλοίων με καύσιμα. Για να επεκτείνουμε τις δουλειές μας, η εταιρία με πρότεινε ως αντιπρόσωπό της στο Βαλτικό Χρηματιστήριο.

Στο Βαλτικό

Το Βαλτικό Εμπορικό και Ναυτιλιακό Χρηματιστήριο έχει περήφανα υιοθετήσει για έμβλημα το γνωμικό «Ο Λόγος μας Συμβόλαιο». Στις αρχές του 1970, περίπου 700 εταιρίες είχαν ήδη ευθυγραμμιστεί μ’ αυτόν τον κανόνα του Χρηματιστηρίου. Είχαν επιφορτίσει τους 2.400 αντιπροσώπους τους με το καθήκον να ακολουθούν τις παραδόσεις που ανάγονταν στον 17ο αιώνα, τότε που καπετάνιοι και έμποροι συναντιόνταν στα καφενεία και έκλειναν αδιάσπαστα προφορικά συμβόλαια. Το Χρηματιστήριο εξακολουθεί να απαιτεί από τα μέλη του αυστηρή εντιμότητα στις συναλλαγές.

Από το 1954 και μετά, πήγαινα τακτικά στο κτίριο του Βαλτικού Χρηματιστηρίου, έκανα διάφορες συναλλαγές στον περίβολο του Χρηματιστηρίου, κανονίζοντας τις μεταφορές εμπορευμάτων με τα εμπορικά πλοία των ναυτιλιακών εταιριών. Όταν, για λογαριασμό της εταιρίας μου, έδινα το λόγο μου για μια συμφωνία, τότε αυτή η συμφωνία γινόταν υποχρέωση που δεν επρόκειτο να παραβώ, άσχετα με το πόσο θα άλλαζαν οι περιστάσεις αργότερα. Πάντοτε ακολουθούσα την ίδια αρχή και στην ιδιωτική μου ζωή.

Περίοδος Δοκιμής

Δεχόμουν την ύπαρξη του Θεού αλλά τίποτα παραπάνω. Στη διάρκεια του Β΄ Παγκόσμιου Πολέμου τα θρησκευτικά μου ιδανικά είχαν κλονιστεί. Οι κληρικοί κήρυτταν για ειρήνη, και παρ’ όλα αυτά ευλογούσαν τη συμμετοχή μας στον πόλεμο. ‘Πώς να εμπιστευτείς τέτοιους ανθρώπους;’ αναρωτιόμουν συχνά.

Το 1954, κάποιοι Μάρτυρες του Ιεχωβά άρχισαν να επισκέπτονται τη σύζυγό μου, τη Βιβ, και να της μιλούν για την Αγία Γραφή. Δεν της έφερα αντιρρήσεις γι’ αυτό, αλλά της έκανα ερωτήσεις που όπως πίστευα την έφερναν σε δύσκολη θέση. Καθώς οι ερωτήσεις μου γίνονταν ολοένα και πιο επιθετικές, η Βιβ δεν μπορούσε να απαντήσει και μου πρότεινε να με φέρει σε επαφή με κάποια κυρία που ήταν Μάρτυρας. Συμφώνησα.

Η κομψοντυμένη κυρία, που μου σύστησε η γυναίκα μου, απάντησε με σαφήνεια στις ερωτήσεις μου. Τη ρώτησα για την αθανασία της ψυχής κι εκείνη με συντομία μου απάντησε, παραθέτοντας το εδάφιο Ιεζεκιήλ 18:4: «Η ψυχή η αμαρτήσασα, αυτή θέλει αποθάνει». Μετά της έκανα αρκετές ερωτήσεις πάνω στην πολιτική. Εκείνη απάντησε ότι οι Μάρτυρες διακρατούν ουδέτερη στάση σε τέτοια ζητήματα, κι αυτό επειδή ο Ιησούς είχε πει πως οι μαθητές του δεν θα ήταν μέρος του κόσμου. Δεν μου άρεσε και πολύ αυτή η απάντηση. Αντέδρασα, ρωτώντας με απότομο και έντονο τρόπο: «Ναι, αλλά πού θα ήμασταν τώρα, αν δεν είχε πολεμήσει κανείς και είχε εισβάλει ο Χίτλερ;» Μου απάντησε ήρεμα ότι και οι Γερμανοί Μάρτυρες δεν είχαν δεχτεί να πολεμήσουν. Έμειναν προσκολλημένοι στα πιστεύω τους, ακόμα κι όταν αντιμετώπισαν εκτέλεση!

Άρχισα να μελετάω την Αγία Γραφή μαζί της, ελπίζοντας ότι θα κατάφερνα να ανατρέψω τα πιστεύω της. Σιγά-σιγά, η πίστη μου στην Αγία Γραφή μεγάλωνε. Αλλά, μήπως με κορόιδευαν; Τότε σκέφτηκα τους κληρικούς της περιοχής που έμενα. Θα τους έκανα τις ίδιες ερωτήσεις που έκανα και στους Μάρτυρες.

Έκλεισα ένα ραντεβού για μένα και τη γυναίκα μου, να επισκεφτούμε την εκκλησία και να συζητήσουμε με κάποιον. Εκείνη η συνάντηση ήταν ολέθρια, όσον αφορά την ενίσχυση της εμπιστοσύνης μου στην καθιερωμένη εκκλησία. Ο ιερέας απέρριπτε την αφήγηση της Γένεσης, ενώ ο Ιησούς την είχε δεχτεί! (Ματθαίος 19:3-6) Έφυγα απ’ αυτή τη συνάντηση, καθώς και από άλλες δυο παρόμοιες, έχοντας πειστεί ότι η Αγία Γραφή είναι ο Λόγος του Θεού και ότι οι Μάρτυρες του Ιεχωβά τον τηρούν πραγματικά και ζουν σύμφωνα μ’ αυτόν. Η πίστη μου έγινε πιο δυνατή.

Ο Λόγος Μου Συμβόλαιο

Καθώς συνέχιζα τη Γραφική μου μελέτη, άρχισα να συνειδητοποιώ πού θα με οδηγούσε. Ανησυχούσα για την υπόληψή μου, όχι μόνο στην περιοχή που εργαζόμουν, στην οποία ήμουν ανερχόμενο στέλεχος επιχείρησης, αλλά και στην περιοχή που έμενα και στην οποία ήμουν γνωστός για τη συμμετοχή μου στα σπορ. Αναρωτιόμουν τι θα έλεγαν οι άνθρωποι, όταν θα μάθαιναν πως είχα ασπαστεί τα πιστεύω των Μαρτύρων.

Εφόσον είχα συμφωνήσει να συμμετέχω στο κήρυγμα των καλών νέων μαζί με τους Μάρτυρες της περιοχής μας, δεν θα έπαιρνα πίσω το λόγο μου. Έλπιζα ότι με το να τους συνοδεύσω, έστω και για μια φορά, θα τους έδειχνα ότι δεν φοβόμουν. Πρότεινα να επισκεφτούμε ανθρώπους που έμεναν σε κάποιο δρόμο, όπου δεν γνώριζα κανέναν. Στο πρώτο-πρώτο σπίτι, εγώ και ο σύντροφός μου βρήκαμε άτομα που ήθελαν να μάθουν την αλήθεια και αρχίσαμε Γραφική μελέτη, από την πρώτη κιόλας επίσκεψη.

Την επόμενη βδομάδα, αντιμετώπισα ξανά την ίδια πρόκληση. Το πρωί είχα ήδη πάρει την απόφασή μου. Εγώ είχα την αλήθεια και τώρα ένιωθα υποχρεωμένος να βοηθήσω κι άλλους να τη μάθουν.

Στις επαγγελματικές μου σχέσεις έπρεπε να σκέφτομαι καθαρά για να συγκρίνω τα βραχυπρόθεσμα πλεονεκτήματα με τα μακροπρόθεσμα αποτελέσματα. Έτσι αποφάσισα να υπηρετώ τον Ιεχωβά και να αφιερώνω στο έργο του όσο περισσότερο χρόνο μπορούσα. Θα ασχολιόμουν λιγότερο με την εργασία μου, τόσο ώστε να μπορώ να φροντίζω την οικογένειά μου. Στις 8 Ιανουαρίου 1956, βαφτίστηκα συμβολίζοντας έτσι δημόσια την αφιέρωσή μου στο να κάνω το θέλημα του Θεού.

Ιεράρχηση στις Ασχολίες

Παλιά, η Βιβ κι εγώ σχεδιάζαμε να φύγουμε από το διαμέρισμά μας, να πάμε σε μεγαλύτερο σπίτι και να μεγαλώσουμε την οικογένειά μας. Τώρα όμως, βάζοντας πρώτα τα συμφέροντα της Βασιλείας στη ζωή, πήραμε την απόφαση να μείνουμε όπως ήμαστε. Το 1969, μόλις η κόρη μας τέλειωσε το σχολείο και ανέλαβε το ολοχρόνιο κήρυγμα, άνοιξε και για μένα ο δρόμος να επεκτείνω τη διακονία μου. Ζήτησα να συναντηθώ με το γενικό διευθυντή της εταιρίας μου, για να του πω ότι σχεδίαζα να μετριάσω τις ώρες της κοσμικής μου εργασίας.

Σκεφτόμουν ξανά και ξανά τι θα του έλεγα. Με σεβασμό, θα του πρότεινα τρεις λύσεις: Δώστε μου μια δουλειά με μειωμένο ωράριο, απολύστε με ή παραιτούμαι. Άκουσε τις προτάσεις μου, μου έριξε ένα πλατύ χαμόγελο, και είπε: «Περίμενε να ακούσεις και τη δική μου πρόταση. Νομίζω ότι θα σε κάνει να αλλάξεις τις ιδέες σου». Συνέχισε και μου εξήγησε ότι το διοικητικό συμβούλιο είχε βγάλει ομόφωνα την απόφαση να διοριστώ μέλος του διοικητικού συμβουλίου της εταιρίας με τετραπλάσιο μισθό και με τη διαβεβαίωση ότι σε τρία χρόνια θα γινόμουν πρόεδρος της εταιρίας. Ελπίζοντας να με μεταπείσει, πρόβαλε το εξής επιχείρημα: «Με τον αυξημένο σου μισθό θα μπορείς κάλλιστα να πληρώνεις μερικούς ανθρώπους να κάνουν το έργο των Μαρτύρων που θα έκανες εσύ». Λυπήθηκα βλέποντας πόσο πολύ είχε παρεξηγήσει την άποψή μου σχετικά με το έργο του Θεού.

Δεν δίστασα καθόλου ως προς το τι να κάνω. Είχα δώσει το λόγο μου στον Ιεχωβά ότι θα κάνω το θέλημά του, και μάλιστα ότι αυτό θα ερχόταν πριν από οτιδήποτε άλλο. Τελικά ο γενικός διευθυντής συμφώνησε να δουλέψω με μειωμένο ωράριο, με την προϋπόθεση ότι αυτό δεν θα ήταν σε βάρος της επιχείρησης. Δέχτηκα σημαντική μείωση στο μισθό μου.

Ο Ιεχωβά, όμως, δεν με απογοήτευσε. Έπειτα από τέσσερις μήνες, με έκαναν μέλος του διοικητικού συμβουλίου της εταιρίας, αυτή τη φορά με τη συμφωνία ότι θα συνέχιζα να δουλεύω με μειωμένο ωράριο, και μου έδωσαν ξανά το μισθό που έπαιρνα πριν.

Βοηθώντας Άλλους να Εμπιστευτούν τον Θεό

Ανάμεσα στους στενούς συνεργάτες μου στη ναυτιλιακή εταιρία που δούλευα, βρήκα άτομα που ανταποκρίθηκαν στο άγγελμα του Ύψιστου, τον οποίο μπορεί κανείς να εμπιστευτεί. Και πράγματι, ήταν χαρά μου να βοηθήσω τους τέσσερις απ’ αυτούς και τις οικογένειές τους να προχωρήσουν και να αφιερώσουν τη ζωή τους στο να κάνουν το θέλημα του Θεού.

Προς το τέλος της δεκαετίας του 1960 και στις αρχές της δεκαετίας του 1970, έλαβαν χώρα γρήγορες αλλαγές στον κόσμο των επιχειρήσεων. Η εταιρία μου ενώθηκε μαζί με άλλες. Τελικά την ανέλαβε μια πολυεθνική εταιρία, κι επειδή δεν δεχόμουν να εργαστώ ξανά με πλήρες ωράριο, παραιτήθηκα από τη δουλειά μου το 1972.

Η αλλαγή αυτή των περιστάσεων μου έδωσε το ελεύθερο να επιδιώξω σταδιοδρομία ολοχρόνιου διακόνου. Έπειτα όμως, καθώς οι οικονομικές αποδοχές μου λιγόστευαν, αποφάσισα να αναλάβω να δίνω κατά περιόδους διαλέξεις σχετικά με τη ναυσιπλοΐα. Τότε ακριβώς μου πρότειναν να γίνω περιοδεύων διάκονος και να επισκέπτομαι τις εκκλησίες των Μαρτύρων. Από τότε δεν μας έχει λείψει τίποτα, ούτε στη γυναίκα μου ούτε σ’ εμένα.

Σήμερα ο κόσμος των επιχειρήσεων έχει αλλάξει. Οι κανόνες και οι ηθικές αρχές έχουν διαβρωθεί. Υπάρχει μεγαλύτερος και πιο σκληρός ανταγωνισμός. Φαίνεται να υπάρχουν περισσότεροι εχθροί παρά φίλοι. Ωστόσο, εγώ έχω τη χαρά να ταξιδεύω ως επίσκοπος περιφερείας σε μια αρκετά μεγάλη περιοχή της Αγγλίας. Πόσο ωραίο είναι να δουλεύεις ανάμεσα σε ανθρώπους που θέτουν την εμπιστοσύνη τους πλήρως στον Θεό, ο οποίος λέει: «Είπα ότι θα το κάνω και θα το κάνω»! (Ησαΐας 55:11, The Living Bible [Η Ζωντανή Βίβλος])—Όπως το αφηγήθηκε ο Τεντ Χάνινγκς.

[Εικόνα στη σελίδα 13]

Σε μια συνέλευση των Μαρτύρων του Ιεχωβά, υπηρετώντας ως επίσκοπος περιφερείας