Η Δύναμη ενός Καλοσυνάτου Λόγου
«Την καρδιά που έχει καμφθεί από την ανησυχία, πόσο μπορεί να την αναζωογονήσει ένας καλοσυνάτος λόγος!»—Παροιμίαι 12:25, Νοξ (Knox).
ΟΙ ΧΡΙΣΤΙΑΝΟΙ δεν είναι απρόσβλητοι από τις αντιξοότητες. Κατά καιρούς νιώθουν ανησυχία επειδή ζουν σε αυτούς τους ‘κρίσιμους καιρούς που είναι δύσκολοι στην αντιμετώπισή τους’.—2 Τιμόθεο 3:1.
Όταν αντιμετωπίζουμε τέτοιες συμφορές, τι ευλογία είναι να ακούμε καλοσυνάτα λόγια από έναν όσιο φίλο! «Εν παντί καιρώ αγαπά ο φίλος, και ο αδελφός γεννάται δια καιρόν ανάγκης», λέει η Αγία Γραφή. (Παροιμίαι 17:17) Ο πιστός άνθρωπος Ιώβ ήταν γνωστός ως τέτοιου είδους φίλος. Ακόμη και ο Ελιφάς είπε για αυτόν: «Όταν κάποιος σκόνταφτε, αδύναμος και κουρασμένος, τα λόγια σου τον ενθάρρυναν να σταθεί».—Ιώβ 4:4, Σημερινή Αγγλική Μετάφραση (Today’s English Version).
Εντούτοις, όταν ο ίδιος ο Ιώβ χρειαζόταν ενθάρρυνση, ο Ελιφάς και οι σύντροφοί του δεν είπαν καλοσυνάτα λόγια. Αυτοί κατηγόρησαν τον Ιώβ για τις αντιξοότητες που περνούσε, αφήνοντας να εννοηθεί ότι πρέπει να έκρυβε κάποιο σφάλμα. (Ιώβ 4:8) Η Βίβλος του Ερμηνευτή (The Interpreter’s Bible) σχολιάζει: «Αυτό που χρειάζεται ο Ιώβ είναι η συμπόνια μιας ανθρώπινης καρδιάς. Και αντί για αυτό, δέχεται ένα πλήθος από απόλυτα ‘αληθινά’ και απόλυτα όμορφα θρησκευτικά ρητορικά σχήματα και ηθικολογικές κοινοτοπίες». Ο Ιώβ αναστατώθηκε τόσο πολύ ακούγοντας τα λόγια του Ελιφά και των συντρόφων του ώστε αναγκάστηκε να αναφωνήσει: «Έως πότε θέλετε θλίβει την ψυχήν μου, και θέλετε με κατασυντρίβει με λόγους;»—Ιώβ 19:2.
Ποτέ δεν θα πρέπει να αναγκάσουμε ένα άτομο που υπηρετεί μαζί μας τον Θεό να αναφωνήσει με θλίψη εξαιτίας των απερίσκεπτων, χωρίς καλοσύνη λόγων μας. (Παράβαλε Δευτερονόμιον 24:15). Μια Βιβλική παροιμία προειδοποιεί: «Τα όσα λες μπορούν να διαφυλάξουν τη ζωή ή να την καταστρέψουν· γι’ αυτό, πρέπει να αποδέχεσαι τις συνέπειες των λόγων σου».—Παροιμίαι 18:21, Σημερινή Αγγλική Μετάφραση.
Αναγνωρίζοντας τη δύναμη της ομιλίας, ας ακολουθούμε το παράδειγμα του αποστόλου Παύλου. Ενώ βρισκόταν στη Μακεδονία, εκείνος «ενθάρρυνε αυτούς που βρίσκονταν εκεί με πολλά λόγια».—Πράξεις 20:2.