«Τα παιδιά . . . χρειάζονται την ενθάρρυνση όπως τα φυτά χρειάζονται το νερό», εξηγεί ο εκπαιδευτικός Τίμοθι Έβανς. «Με την ενθάρρυνση, ένα παιδί νιώθει ότι έχει αξία και ότι το εκτιμούν». Ωστόσο, ζούμε σε κρίσιμους καιρούς. Οι άνθρωποι είναι ιδιοτελείς, η στοργή είναι λιγοστή και η ενθάρρυνση σπανίζει. (2 Τιμ. 3:1-5) Μερικοί γονείς δεν επαινούν τα παιδιά τους επειδή οι δικοί τους γονείς δεν τους έδωσαν ποτέ την παραμικρή ενθάρρυνση.

⁸ Ο Θεός δεν θεωρούσε ότι, εφόσον ο ίδιος και ο αγαπημένος του Γιος είχαν εργαστεί μαζί επί αναρίθμητους αιώνες, δεν υπήρχε ανάγκη να επαινέσει και να ενθαρρύνει τον Ιησού όταν ήταν στη γη. Αντιθέτως, σε δύο περιπτώσεις ο Ιησούς άκουσε τον Πατέρα του να μιλάει από τον ουρανό και να λέει: «Αυτός είναι ο Γιος μου ο αγαπητός, τον οποίο έχω επιδοκιμάσει». (Ματθ. 3:17· 17:5) Ο Θεός επαίνεσε με αυτόν τον τρόπο τον Ιησού και τον διαβεβαίωσε ότι τα πήγαινε καλά. Ο Ιησούς πρέπει να ενθαρρύνθηκε τις δύο φορές που άκουσε αυτά τα λόγια​—στην αρχή της διακονίας του και τον τελευταίο χρόνο της επίγειας ζωής του. Επίσης, ο Ιεχωβά έστειλε έναν άγγελο για να ενισχύσει τον Ιησού στις ώρες οδύνης που πέρασε τη νύχτα πριν από τον θάνατό του. (Λουκ. 22:43) Αν είμαστε γονείς, ας ακολουθούμε το παράδειγμα του Ιεχωβά ενθαρρύνοντας τακτικά τα παιδιά μας και επαινώντας τα όταν τα πηγαίνουν καλά. Πρέπει δε να τους παρέχουμε ιδιαίτερη υποστήριξη αν αντιμετωπίζουν δοκιμασίες της ακεραιότητάς τους τη μια μέρα μετά την άλλη στο σχολείο.

9. Τι μαθαίνουμε από τον τρόπο με τον οποίο συμπεριφερόταν ο Ιησούς στους αποστόλους του;

⁹ Ιησούς. Τη νύχτα κατά την οποία ο Ιησούς θέσπισε την Ανάμνηση, ένα αρνητικό χαρακτηριστικό που εντόπισε στους αποστόλους του ήταν η υπερηφάνεια. Ο Ιησούς τούς έπλυνε ταπεινά τα πόδια, αλλά εκείνοι εξακολουθούσαν να λογομαχούν για το ποιος ήταν ο μεγαλύτερος. Ο δε Πέτρος ένιωθε υπερβολική αυτοπεποίθηση. (Λουκ. 22:24, 33, 34) Ωστόσο, ο Ιησούς επαίνεσε τους πιστούς του αποστόλους για το ότι είχαν παραμείνει προσκολλημένοι σε εκείνον κατά τις δοκιμασίες του. Πρόβλεψε ότι θα έκαναν έργα μεγαλύτερα από τα δικά του, και τους διαβεβαίωσε ότι ο Θεός ένιωθε στοργή για εκείνους. (Λουκ. 22:28· Ιωάν. 14:12· 16:27) Θα μπορούσαμε να αναρωτηθούμε: “Δεν πρέπει και εγώ να μιμούμαι τον Ιησού επαινώντας τα παιδιά μου καθώς και άλλους για αυτά που κάνουν καλά αντί να εστιάζω στις αστοχίες τους;”

Ο Αντρέας, πατέρας δύο παιδιών, λέει: «Η ενθάρρυνση βοηθάει τα παιδιά να ωριμάσουν τόσο πνευματικά όσο και συναισθηματικά. Τους εντυπώνεις τις συμβουλές δίνοντάς τους ενθάρρυνση. Τα παιδιά μας ξέρουν ποιο είναι το σωστό, αλλά με τη διαρκή μας ενθάρρυνση τους γίνεται τρόπος ζωής το να κάνουν το σωστό».