1. Ποια ενθάρρυνση έδωσε ο Ιεχωβά τον καιρό του στασιασμού στην Εδέμ;

ΑΠΟ τότε που η ανθρωπότητα αμάρτησε και έγινε ατελής, ο Ιεχωβά έχει αποδείξει ότι είναι Θεός που παρέχει ενθάρρυνση. Αμέσως μετά τον στασιασμό στην Εδέμ, έδωσε στους μελλοντικούς απογόνους του Αδάμ έναν λόγο να αναθαρρήσουν. Δεν είχαν χαθεί τα πάντα για την ανθρώπινη οικογένεια. Από τη στιγμή που θα γινόταν κατανοητή, η προφητική υπόσχεση του εδαφίου Γένεση 3:15 θα έδινε στην ανθρωπότητα την ελπίδα ότι τελικά «το αρχικό φίδι», ο Σατανάς ο Διάβολος, και όλα τα πονηρά του έργα επρόκειτο να καταστραφούν.​—Αποκ. 12:9· 1 Ιωάν. 3:8.

Ο ΙΕΧΩΒΑ ΕΝΘΑΡΡΥΝΕ ΤΟΥΣ ΑΡΧΑΙΟΥΣ ΥΠΗΡΕΤΕΣ ΤΟΥ

2. Πώς ενθάρρυνε ο Ιεχωβά τον Νώε;

² Ο υπηρέτης του Ιεχωβά ο Νώε έζησε σε έναν ασεβή κόσμο όπου οι μόνοι άνθρωποι που λάτρευαν τον Ιεχωβά ήταν μέλη της οικογένειάς του. Καθώς ολόγυρά του οργίαζαν η βία και οι σεξουαλικές διαστροφές, ο Νώε θα μπορούσε να αποθαρρυνθεί. (Γέν. 6:4, 5, 11· Ιούδα 6) Αλλά ο Ιεχωβά τού έδωσε πληροφορίες χάρη στις οποίες βρήκε το αναγκαίο θάρρος για να εμμείνει στην προσπάθειά του να “περπατάει με τον Θεό”. (Γέν. 6:9) Ο Ιεχωβά είπε στον Νώε ότι επρόκειτο να φέρει το τέλος εκείνου του πονηρού κόσμου και του έδωσε οδηγίες για να διασφαλίσει τη σωτηρία της οικογένειάς του. (Γέν. 6:13-18) Ο Ιεχωβά αποδείχτηκε για τον Νώε Θεός ενθάρρυνσης.

3. Πώς ενθαρρύνθηκε ο Ιησούς του Ναυή; (Βλέπε εικόνα στην αρχή του άρθρου.)

³ Αργότερα, και ο Ιησούς του Ναυή είχε να φέρει σε πέρας ένα δύσκολο εγχείρημα: να εγκαταστήσει τον λαό του Θεού στην Υποσχεμένη Γη. Μεταξύ άλλων χρειαζόταν να νικήσουν τους ισχυρούς στρατούς των εθνών που κατείχαν εκείνα τα εδάφη. Ο Ιησούς του Ναυή είχε κάθε λόγο να ανησυχεί. Ο Ιεχωβά το γνώριζε αυτό και έδωσε στον Μωυσή την εντολή να τον καθησυχάσει. Συγκεκριμένα είπε: «Διόρισε τον Ιησού και ενθάρρυνέ τον και ενίσχυσέ τον, επειδή εκείνος θα περάσει απέναντι μπροστά από αυτόν τον λαό και εκείνος θα τους οδηγήσει για να κληρονομήσουν τη γη που θα δεις». (Δευτ. 3:28) Προτού ο Ιησούς του Ναυή αναλάβει δράση, ο Ιεχωβά τον ενθάρρυνε με τα εξής λόγια: «Δεν σε διατάζω εγώ; Να είσαι θαρραλέος και ισχυρός. Μην τρομάξεις ούτε να φοβηθείς, επειδή ο Ιεχωβά ο Θεός σου είναι μαζί σου όπου και αν πηγαίνεις». (Ιησ. Ναυή 1:1, 9) Πόσο θα τον καθησύχασε αυτή η ενθάρρυνση!

4, 5. (α) Πώς ενθάρρυνε ο Ιεχωβά τον αρχαίο λαό του; (β) Πώς ενθάρρυνε ο Ιεχωβά τον Γιο του;

⁴ Ο Ιεχωβά, εκτός του ότι ενθάρρυνε μεμονωμένα άτομα, έλεγε επίσης λόγια ενθάρρυνσης στον λαό του ως σύνολο. Εξαγγέλλοντας μια προφητεία που αργότερα θα παρηγορούσε τους αιχμάλωτους Ιουδαίους στη Βαβυλώνα, ο Ιεχωβά δήλωσε: «Μη φοβάσαι, γιατί εγώ είμαι μαζί σου. Μην ανησυχείς, γιατί εγώ είμαι ο Θεός σου. Θα σε ενδυναμώσω, ναι, θα σε βοηθήσω· θα σε κρατήσω γερά με το δεξί μου χέρι της δικαιοσύνης». (Ησ. 41:10) Οι πρώτοι Χριστιανοί είχαν την ίδια βεβαιότητα, όπως και ο λαός του Θεού σήμερα.​—Διαβάστε 2 Κορινθίους 1:3, 4.

⁵ Αλλά και ο ίδιος ο Ιησούς έλαβε ενθάρρυνση από τον Πατέρα του. Όταν βαφτίστηκε, άκουσε μια φωνή από τον ουρανό να λέει: «Αυτός είναι ο Γιος μου ο αγαπητός, τον οποίο έχω επιδοκιμάσει». (Ματθ. 3:17) Πόσο πρέπει να τον ενίσχυαν αυτά τα λόγια σε όλη την επίγεια διακονία του!

Ο ΙΗΣΟΥΣ ΠΑΡΕΙΧΕ ΕΝΘΑΡΡΥΝΣΗ

6. Πώς παρέχει ενθάρρυνση η παραβολή για τα τάλαντα;

⁶ Ο Ιησούς μιμούνταν το παράδειγμα του Πατέρα του. Η παραβολή για τα τάλαντα, την οποία αφηγήθηκε ο Ιησούς στα πλαίσια της προφητείας του για την τελική περίοδο του συστήματος πραγμάτων, ενθαρρύνει την πιστότητα. Ο κύριος τίμησε καθέναν από τους πιστούς δούλους με τα λόγια: «Πολύ καλά, αγαθέ και πιστέ δούλε! Ήσουν πιστός σε λίγα. Θα σε διορίσω σε πολλά. Μπες στη χαρά του κυρίου σου». (Ματθ. 25:21, 23) Τι ισχυρή ενθάρρυνση για να συνεχίσουμε να υπηρετούμε τον Ιεχωβά πιστά!

7. Πώς ενθάρρυνε ο Ιησούς τους αποστόλους του και ιδιαίτερα τον Πέτρο;

⁷ Οι απόστολοι του Ιησού πολλές φορές λογομαχούσαν για το ποιος ήταν μεγαλύτερος, αλλά εκείνος τους ενθάρρυνε υπομονετικά προτρέποντάς τους να είναι ταπεινοί και να γίνονται υπηρέτες, όχι αφεντικά. (Λουκ. 22:24-26) Ιδιαίτερα ο Πέτρος τον απογοήτευσε επανειλημμένα. (Ματθ. 16:21-23· 26:31-35, 75) Αντί να τον απορρίψει, ο Ιησούς τον ενθάρρυνε και μάλιστα του ανέθεσε να ενισχύει τους αδελφούς του.​—Ιωάν. 21:16.

ΕΝΘΑΡΡΥΝΣΗ ΣΤΟΥΣ ΑΡΧΑΙΟΥΣ ΚΑΙΡΟΥΣ

8. Πώς ενθάρρυνε ο Εζεκίας τους στρατιωτικούς αρχηγούς και τον λαό του Ιούδα;

⁸ Ακόμα και προτού ο Γιος του Ιεχωβά έρθει στη γη και θέσει τέλειο παράδειγμα παροχής ενθάρρυνσης, οι πιστοί υπηρέτες του Ιεχωβά αντιλαμβάνονταν την ανάγκη να ενθαρρύνουν ο ένας τον άλλον. Όταν ο Εζεκίας αντιμετώπιζε την ασσυριακή απειλή, συγκέντρωσε τους στρατιωτικούς αρχηγούς και τον λαό του Ιούδα για να τους ενθαρρύνει. «Και ο λαός πήρε δύναμη από τα λόγια του».​—Διαβάστε 2 Χρονικών 32:6-8.

9. Τι μας διδάσκει το βιβλίο του Ιώβ για την παροχή ενθάρρυνσης;

⁹ Ο Ιώβ, παρότι χρειαζόταν ο ίδιος παρηγοριά, έδωσε στους τρεις “ανυπόφορους παρηγορητές” του ένα μάθημα ενθάρρυνσης. Τους είπε ότι, αν ήταν στη θέση τους, “θα τους ενίσχυε με τα λόγια του στόματός του, και η παρηγοριά των χειλιών του θα τους ανακούφιζε”. (Ιώβ 16:1-5) Εν τέλει, ο Ιώβ έλαβε ενθάρρυνση από τον Ελιού και από τον ίδιο τον Ιεχωβά.​—Ιώβ 33:24, 25· 36:1, 11· 42:7, 10.

10, 11. (α) Γιατί χρειαζόταν ενθάρρυνση η κόρη του Ιεφθάε; (β) Ποιοι αξίζουν παρόμοια ενθάρρυνση σήμερα;

¹⁰ Ένα άλλο αρχαίο παράδειγμα ατόμου που χρειαζόταν ενθάρρυνση είναι η κόρη του Ιεφθάε. Προτού βγει να πολεμήσει τους Αμμωνίτες, ο κριτής Ιεφθάε έκανε μια ευχή στον Ιεχωβά λέγοντάς του ότι, αν του έδινε τη νίκη, θα αφιέρωνε στην υπηρεσία Του στο αγιαστήριο το πρώτο άτομο που θα έβγαινε να τον συναντήσει μετά τη μάχη. Όπως εκτυλίχθηκαν τα πράγματα, το άτομο που βγήκε να γιορτάσει μαζί του τη νίκη του ήταν η κόρη του, το μοναδικό του παιδί. Η καρδιά του Ιεφθάε ράγισε. Αλλά εκπλήρωσε την ευχή του και έστειλε την παρθένα κόρη του στη Σηλώ για να υπηρετεί στη σκηνή της μαρτυρίας όλη την υπόλοιπη ζωή της.​—Κριτ. 11:30-35.

¹¹ Όσο δύσκολο και αν ήταν αυτό για τον Ιεφθάε, πρέπει να ήταν ακόμα δυσκολότερο για την κόρη του, η οποία συμμορφώθηκε πρόθυμα με την απόφαση του πατέρα της. (Κριτ. 11:36, 37) Αποποιήθηκε λοιπόν το δικαίωμα να παντρευτεί, να κάνει παιδιά και να διατηρήσει το όνομα και την κληρονομιά της οικογένειας. Αναμφίβολα είχε μεγάλη ανάγκη από παρηγοριά και ενθάρρυνση. Η Βιβλική αφήγηση αναφέρει: «Καθιερώθηκε το εξής έθιμο στον Ισραήλ: Κάθε χρόνο, οι κοπέλες του Ισραήλ πήγαιναν να δώσουν έπαινο στην κόρη του Ιεφθάε του Γαλααδίτη τέσσερις ημέρες τον χρόνο». (Κριτ. 11:39, 40) Οι ανύπαντροι Χριστιανοί που χρησιμοποιούν την αγαμία τους για να ασχολούνται περισσότερο με «τα πράγματα του Κυρίου» επίσης αξίζουν έπαινο και ενθάρρυνση.​—1 Κορ. 7:32-35.

ΟΙ ΑΠΟΣΤΟΛΟΙ ΕΝΘΑΡΡΥΝΑΝ ΤΟΥΣ ΑΔΕΛΦΟΥΣ ΤΟΥΣ

12, 13. Πώς ενίσχυσε ο Πέτρος τους αδελφούς του;

¹² Το βράδυ πριν από τον θάνατό του, ο Ιησούς είπε στον απόστολο Πέτρο: «Σίμων, Σίμων, δες! Ο Σατανάς ζήτησε να σας κοσκινίσει όπως το σιτάρι. Αλλά εγώ έκανα δέηση για εσένα να μην εξαντληθεί η πίστη σου· και εσύ, όταν επιστρέψεις, ενίσχυσε τους αδελφούς σου».​—Λουκ. 22:31, 32.

¹³ Ο Πέτρος αποδείχτηκε στυλοβάτης της πρώτης Χριστιανικής εκκλησίας. (Γαλ. 2:9) Ενθάρρυνε τους αδελφούς του με το θαρραλέο του παράδειγμα την Πεντηκοστή αλλά και στα χρόνια που ακολούθησαν. Προς το τέλος της μακρόχρονης διακονίας του, έγραψε μια επιστολή στους συγχριστιανούς του. Εξηγώντας γιατί το έκανε αυτό, δήλωσε: «Σας έγραψα λίγα λόγια για να σας ενθαρρύνω και να σας διαβεβαιώσω ότι αυτή είναι η αληθινή παρ’ αξίαν καλοσύνη του Θεού. Μείνετε σταθεροί σε αυτήν». (1 Πέτρ. 5:12) Οι θεόπνευστες επιστολές του Πέτρου έχουν αποτελέσει πηγή ενθάρρυνσης για τους Χριστιανούς στο διάβα των αιώνων μέχρι και σήμερα. Πόσο χρειαζόμαστε αυτή την ενθάρρυνση καθώς προσμένουμε την εκπλήρωση των υποσχέσεων του Ιεχωβά!​—2 Πέτρ. 3:13.

14, 15. Πώς έχουν αποτελέσει πηγή ενθάρρυνσης για τους Χριστιανούς στο διάβα των αιώνων τα θεόπνευστα συγγράμματα του αποστόλου Ιωάννη;

¹⁴ Ο απόστολος Ιωάννης ήταν άλλος ένας στυλοβάτης της πρώτης Χριστιανικής εκκλησίας. Η καθηλωτική αφήγηση του Ευαγγελίου του σχετικά με τη διακονία του Ιησού υπήρξε πηγή ενθάρρυνσης για τους Χριστιανούς στο διάβα των αιώνων, και εξακολουθεί να είναι. Μόνο στο δικό του Ευαγγέλιο έχει καταγραφεί η δήλωση του Ιησού ότι η αγάπη είναι το διακριτικό γνώρισμα των αληθινών μαθητών του.​—Διαβάστε Ιωάννης 13:34, 35.

¹⁵ Οι τρεις επιστολές του Ιωάννη περιέχουν και αυτές πολύτιμες αλήθειες. Όταν νιώθουμε να «γονατίζουμε» από το βάρος της αμαρτίας, δεν παρηγορούμαστε διαβάζοντας ότι «το αίμα του Ιησού . . . μας καθαρίζει από κάθε αμαρτία»; (1 Ιωάν. 1:7) Και αν η καρδιά μας εξακολουθεί να μας καταδικάζει, δεν νιώθουμε έναν κόμπο στον λαιμό και δεν δακρύζουμε από ευγνωμοσύνη όταν διαβάζουμε ότι «ο Θεός είναι μεγαλύτερος από την καρδιά μας»; (1 Ιωάν. 3:20) Μόνο ο Ιωάννης έγραψε ότι «ο Θεός είναι αγάπη». (1 Ιωάν. 4:8, 16) Η δεύτερη και η τρίτη επιστολή του επαινούν τους Χριστιανούς που συνεχίζουν να «περπατούν στην αλήθεια».​—2 Ιωάν. 4· 3 Ιωάν. 3, 4.

16, 17. Πώς ενθάρρυνε ο απόστολος Παύλος τους πρώτους Χριστιανούς;

¹⁶ Τον πρώτο αιώνα, ο απόστολος που έκανε περισσότερα από κάθε άλλον για την ενθάρρυνση των αδελφών του ήταν πιθανώς ο Παύλος. Από ό,τι φαίνεται, κατά τις απαρχές της Χριστιανοσύνης, οι περισσότεροι απόστολοι παρέμεναν στην Ιερουσαλήμ όπου εξακολουθούσε να εδρεύει το κυβερνών σώμα. (Πράξ. 8:14· 15:2) Οι Χριστιανοί στην Ιουδαία κήρυτταν τον Χριστό σε ανθρώπους που λόγω της επιρροής του Ιουδαϊσμού πίστευαν σε έναν και μόνο Θεό. Από την άλλη πλευρά, ο απόστολος Παύλος στάλθηκε από το άγιο πνεύμα να κηρύξει στους ανθρώπους των εθνών του ελληνορωμαϊκού κόσμου, οι οποίοι λάτρευαν πολλούς θεούς.​—Γαλ. 2:7-9· 1 Τιμ. 2:7.

¹⁷ Ο Παύλος ταξίδεψε εκτεταμένα στην περιοχή όπου σήμερα είναι η Τουρκία, καθώς και στην Ελλάδα και στην Ιταλία, ιδρύοντας Χριστιανικές εκκλησίες ανάμεσα στους μη Ιουδαίους. Εκείνοι οι νεοπροσήλυτοι Χριστιανοί “υπέφεραν στα χέρια των συμπατριωτών τους” και χρειάζονταν ενθάρρυνση. (1 Θεσ. 2:14) Γύρω στο 50 Κ.Χ., ο Παύλος έγραψε στη νεοσύστατη εκκλησία της Θεσσαλονίκης: «Ευχαριστούμε πάντοτε τον Θεό όταν αναφέρουμε όλους εσάς στις προσευχές μας, γιατί θυμόμαστε διαρκώς το πιστό σας έργο, τον γεμάτο αγάπη κόπο σας και την υπομονή που δείχνετε». (1 Θεσ. 1:2, 3) Επίσης τους πρότρεψε να ενισχύουν ο ένας τον άλλον, λέγοντάς τους: «Να ενθαρρύνετε ο ένας τον άλλον και να εποικοδομείτε ο ένας τον άλλον».​—1 Θεσ. 5:11.

ΕΝΑ ΚΥΒΕΡΝΩΝ ΣΩΜΑ ΠΟΥ ΕΔΙΝΕ ΕΝΘΑΡΡΥΝΣΗ

18. Πώς ενθάρρυνε το κυβερνών σώμα του πρώτου αιώνα τον Φίλιππο;

¹⁸ Το κυβερνών σώμα του πρώτου αιώνα αποδείχτηκε πηγή ενθάρρυνσης τόσο για εκείνους που ασκούσαν την ηγεσία όσο και για τους Χριστιανούς γενικά. Όταν ο ευαγγελιστής Φίλιππος κήρυξε για τον Χριστό στους Σαμαρείτες, είχε την πλήρη υποστήριξη του κυβερνώντος σώματος. Δύο μέλη του, ο Πέτρος και ο Ιωάννης, στάλθηκαν να προσευχηθούν για να λάβουν οι καινούριοι πιστοί άγιο πνεύμα. (Πράξ. 8:5, 14-17) Πόσο ενθαρρυντική πρέπει να ήταν αυτή η υποστήριξη εκ μέρους του κυβερνώντος σώματος τόσο για τον ίδιο τον Φίλιππο όσο και για εκείνους που είχε μεταστρέψει στη Χριστιανοσύνη!

19. Πώς επηρέασε την πρώτη Χριστιανική εκκλησία η επιστολή που έστειλε το κυβερνών σώμα;

¹⁹ Αργότερα, το κυβερνών σώμα κλήθηκε να αποφασίσει αν οι μη Ιουδαίοι Χριστιανοί έπρεπε να περιτέμνονται, όπως απαιτούσε ο Νόμος του Μωυσή από τους Ιουδαίους. (Πράξ. 15:1, 2) Υπό την καθοδήγηση του αγίου πνεύματος και κατόπιν λογικής ανάλυσης των Γραφών, οι υπεύθυνοι αδελφοί αποφάσισαν ότι αυτό δεν ήταν πλέον απαραίτητο, και έγραψαν μια σχετική επιστολή προς τις εκκλησίες. Εκπρόσωποι του κυβερνώντος σώματος στάλθηκαν να την παραδώσουν. Το αποτέλεσμα; Οι εκκλησίες «τη διάβασαν και χάρηκαν με την ενθάρρυνση».​—Πράξ. 15:27-32.

20. (α) Πώς ενθαρρύνει το Κυβερνών Σώμα σήμερα τη διεθνή αδελφότητα; (β) Ποιο ερώτημα θα απαντηθεί στο επόμενο άρθρο;

²⁰ Σήμερα, το Κυβερνών Σώμα των Μαρτύρων του Ιεχωβά παρέχει ενθάρρυνση στα μέλη των οικογενειών Μπέθελ, στους ειδικούς ολοχρόνιους διακόνους που υπηρετούν στον αγρό, αλλά και σε ολόκληρη τη διεθνή αδελφότητα των αληθινών Χριστιανών. Το αποτέλεσμα είναι το ίδιο με τον πρώτο αιώνα​—χαιρόμαστε με την ενθάρρυνση! Επιπρόσθετα, το 2015 το Κυβερνών Σώμα εξέδωσε το ειδικό βιβλιάριο Επιστρέψτε στον Ιεχωβά, το οποίο έχει αποδειχτεί πλούσια πηγή ενθάρρυνσης για πολλά άτομα σε όλο τον κόσμο. Αλλά μήπως μόνο όσοι βρίσκονται σε θέσεις εξουσίας οφείλουν να μιμούνται τον Ιεχωβά παρέχοντας ενθάρρυνση; Θα δούμε την απάντηση στο επόμενο άρθρο.

1. Γιατί πρότρεψε ο απόστολος Παύλος τους Εβραίους Χριστιανούς να ενθαρρύνουν ο ένας τον άλλον όλο και περισσότερο;

ΓΙΑΤΙ πρέπει να εντείνουμε τις προσπάθειές μας για να ενθαρρύνουμε τους άλλους; Ο απόστολος Παύλος μάς εξηγεί τον λόγο στην επιστολή του προς τους Εβραίους Χριστιανούς, στους οποίους είπε: «Ας σκεφτόμαστε ο ένας τον άλλον ώστε να παρακινούμε σε αγάπη και καλά έργα, μη παύοντας να συναθροιζόμαστε, όπως έχουν συνήθεια μερικοί, αλλά ενθαρρύνοντας ο ένας τον άλλον, και τόσο περισσότερο όσο βλέπετε την ημέρα να πλησιάζει». (Εβρ. 10:24, 25) Μέσα σε πέντε μόλις χρόνια, οι Ιουδαίοι Χριστιανοί που ζούσαν στην Ιερουσαλήμ θα έβλεπαν να πλησιάζει μια «ημέρα του Ιεχωβά» και θα αναγνώριζαν το σημείο που τους είχε δώσει ο Ιησούς ώστε να φύγουν από εκείνη την πόλη για να σωθούν. (Πράξ. 2:19, 20· Λουκ. 21:20-22) Εκείνη η ημέρα του Ιεχωβά ήρθε το 70 Κ.Χ., όταν οι Ρωμαίοι εκτέλεσαν την κρίση του Ιεχωβά εναντίον της Ιερουσαλήμ.

2. Γιατί πρέπει σήμερα να μας απασχολεί ολοένα και περισσότερο το να ενθαρρύνουμε ο ένας τον άλλον;

² Σήμερα, έχουμε κάθε λόγο να πιστεύουμε ότι η ημέρα του Ιεχωβά, η οποία «είναι μεγάλη και εμπνέει τεράστιο δέος», πλησιάζει. (Ιωήλ 2:11) Ο προφήτης Σοφονίας είπε: «Η μεγάλη ημέρα του Ιεχωβά πλησιάζει! Πλησιάζει και έρχεται πολύ γρήγορα!» (Σοφ. 1:14) Αυτή η προφητική προειδοποίηση ισχύει και για την εποχή μας. Δεδομένου ότι η ημέρα του Ιεχωβά είναι τόσο κοντά, ο Παύλος μάς λέει να «νοιαζόμαστε ο ένας για τον άλλον ώστε να παρακινούμε σε αγάπη και καλά έργα». (Εβρ. 10:24, υποσ.) Πρέπει λοιπόν να ενδιαφερόμαστε ολοένα και περισσότερο για τους αδελφούς μας ώστε να τους ενθαρρύνουμε όποτε χρειάζεται.

ΠΟΙΟΙ ΧΡΕΙΑΖΟΝΤΑΙ ΕΝΘΑΡΡΥΝΣΗ;

3. Τι δήλωσε ο απόστολος Παύλος σχετικά με την ενθάρρυνση; (Βλέπε εικόνα στην αρχή του άρθρου.)

³ «Η ανησυχία καταβαρύνει την καρδιά του ανθρώπου, αλλά ο καλός λόγος την κάνει χαρούμενη». (Παρ. 12:25) Αυτό αληθεύει για όλους μας. Όλοι έχουμε ανάγκη να ακούμε ενθαρρυντικά λόγια κάπου κάπου. Ο Παύλος έδειξε ότι ακόμα και κάποιος που έχει την ευθύνη να ενθαρρύνει άλλους χρειάζεται και ο ίδιος εποικοδόμηση. Στους Χριστιανούς που ζούσαν στη Ρώμη έγραψε τα εξής: «Θέλω πολύ να σας δω για να σας μεταδώσω κάποιο πνευματικό δώρο ώστε να γίνετε σταθεροί· ή μάλλον για να ενθαρρυνθούμε αμοιβαία ο ένας από την πίστη του άλλου, τόσο τη δική σας όσο και τη δική μου». (Ρωμ. 1:11, 12) Ναι, ο Παύλος, ο οποίος παρείχε εξαιρετική ενθάρρυνση στους άλλους, κάποιες φορές χρειαζόταν και ο ίδιος εποικοδόμηση.​—Διαβάστε Ρωμαίους 15:30-32.

4, 5. Ποιους μπορούμε να ενθαρρύνουμε σήμερα, και γιατί;

⁴ Όσοι ζουν αυτοθυσιαστική ζωή πρέπει να επαινούνται. Μεταξύ αυτών είναι οι πιστοί σκαπανείς. Πολλοί έχουν κάνει μεγάλες θυσίες ώστε να αφήσουν χώρο στη ζωή τους για το σκαπανικό. Το ίδιο αληθεύει για τους ιεραποστόλους, τους Μπεθελίτες, τους επισκόπους περιοχής και τις συζύγους τους, καθώς και για εκείνους που υπηρετούν σε απομακρυσμένα μεταφραστικά γραφεία. Όλοι αυτοί κάνουν θυσίες στη ζωή τους προκειμένου να αφιερώνουν περισσότερο χρόνο στην ιερή υπηρεσία. Ως εκ τούτου, οφείλουμε να τους ενθαρρύνουμε. Επίσης, όσοι χρειάστηκε για κάποιον λόγο να περιορίσουν τη δράση τους, αλλά η καρδιά τους είναι ακόμα στην ολοχρόνια υπηρεσία, είναι ευγνώμονες όταν λαβαίνουν ενθάρρυνση.

⁵ Μια άλλη ομάδα που αξίζει ενθάρρυνση είναι οι αδελφοί και οι αδελφές που παραμένουν άγαμοι επειδή θέλουν να υπακούσουν στη νουθεσία να παντρευόμαστε «μόνο εν Κυρίω». (1 Κορ. 7:39) Παρόμοια, οι σκληρά εργαζόμενες σύζυγοι το εκτιμούν όταν ακούν εποικοδομητικά λόγια από τους συζύγους τους. (Παρ. 31:28, 31) Επίσης, οι Χριστιανοί που παραμένουν πιστοί παρά τον διωγμό ή κάποια ασθένεια έχουν ανάγκη από ενθάρρυνση. (2 Θεσ. 1:3-5) Ο Ιεχωβά και ο Χριστός παρηγορούν όλους αυτούς τους πιστούς υπηρέτες.​—Διαβάστε 2 Θεσσαλονικείς 2:16, 17.

ΟΙ ΠΡΕΣΒΥΤΕΡΟΙ ΑΓΩΝΙΖΟΝΤΑΙ ΝΑ ΠΑΡΕΧΟΥΝ ΕΝΘΑΡΡΥΝΣΗ

6. Ποιος είναι ο ρόλος των πρεσβυτέρων όπως περιγράφεται στα εδάφια Ησαΐας 32:1, 2;

⁶ Διαβάστε Ησαΐας 32:1, 2. Ο Ιησούς Χριστός, μέσω των χρισμένων αδελφών του και των πιστών “αρχόντων” από τα άλλα πρόβατα, παρέχει ενθάρρυνση και καθοδηγία στους απελπισμένους και στους αποθαρρυμένους σε αυτόν τον δύσκολο καιρό. Και έτσι πρέπει να συμβαίνει, διότι αυτοί οι πρεσβύτεροι δεν “εξουσιάζουν” την πίστη των άλλων αλλά “είναι συνεργάτες” για τη χαρά των αδελφών τους.​—2 Κορ. 1:24.

7, 8. Εκτός από το να λένε ενθαρρυντικά λόγια, πώς μπορούν οι πρεσβύτεροι να εποικοδομούν τους άλλους;

⁷ Ο απόστολος Παύλος έθεσε παράδειγμα προς μίμηση. Έγραψε στους διωκόμενους Χριστιανούς στη Θεσσαλονίκη: «Νιώθοντας λοιπόν τρυφερή στοργή για εσάς, ήμασταν αποφασισμένοι να σας προσφέρουμε, όχι μόνο τα καλά νέα του Θεού, αλλά και τον ίδιο μας τον εαυτό, επειδή σας αγαπήσαμε πολύ».​—1 Θεσ. 2:8.

⁸ Θέλοντας να δείξει ότι δεν αρκούν πάντοτε τα ενθαρρυντικά λόγια, ο Παύλος είπε στους πρεσβυτέρους της Εφέσου: «Πρέπει να βοηθάτε εκείνους που είναι αδύναμοι και . . . πρέπει να θυμάστε τα λόγια του Κυρίου Ιησού, ο οποίος είπε: “Μεγαλύτερη ευτυχία νιώθει κάποιος όταν δίνει παρά όταν λαβαίνει”». (Πράξ. 20:35) Ο Παύλος ήταν πρόθυμος, όχι μόνο να ενθαρρύνει τους αδελφούς του, αλλά επίσης “να δαπανήσει και να δαπανηθεί εντελώς για” αυτούς. (2 Κορ. 12:15) Παρόμοια, οι πρεσβύτεροι θα πρέπει, όχι μόνο να ενθαρρύνουν και να παρηγορούν τους αδελφούς τους με τα λόγια, αλλά και να τους εποικοδομούν δείχνοντας ειλικρινές προσωπικό ενδιαφέρον.​—1 Κορ. 14:3.

9. Πώς μπορούν οι πρεσβύτεροι να δίνουν συμβουλή με ενθαρρυντικό τρόπο;

⁹ Η εποικοδόμηση των άλλων μπορεί να περιλαμβάνει και συμβουλή, αλλά και σε αυτή την περίπτωση οι πρεσβύτεροι πρέπει να ακολουθούν το Γραφικό πρότυπο σχετικά με το πώς μπορεί να δοθεί συμβουλή με ενθαρρυντικό τρόπο. Ο ίδιος ο Ιησούς έθεσε έξοχο παράδειγμα σε αυτόν τον τομέα μετά τον θάνατο και την ανάστασή του. Χρειαζόταν να δώσει αυστηρή συμβουλή σε κάποιες εκκλησίες στη Μικρά Ασία, αλλά προσέξτε πώς το χειρίστηκε. Προτού δώσει συμβουλή, επαίνεσε θερμά τις εκκλησίες στην Έφεσο, στην Πέργαμο και στα Θυάτειρα. (Αποκ. 2:1-5, 12, 13, 18, 19) Είπε στην εκκλησία της Λαοδίκειας: «Εγώ, όλους εκείνους για τους οποίους νιώθω στοργή, τους ελέγχω και τους διαπαιδαγωγώ. Να είσαι λοιπόν ζηλωτής και να μετανοήσεις». (Αποκ. 3:19) Οι πρεσβύτεροι οφείλουν να μιμούνται το παράδειγμα του Χριστού όταν χρειάζεται να δώσουν συμβουλή.

ΟΧΙ ΑΠΟΚΛΕΙΣΤΙΚΗ ΕΥΘΥΝΗ ΤΩΝ ΠΡΕΣΒΥΤΕΡΩΝ

10. Πώς μπορούμε όλοι μας να εποικοδομούμε ο ένας τον άλλον;

¹⁰ Η παροχή ενθάρρυνσης δεν αποτελεί αποκλειστική ευθύνη των πρεσβυτέρων. Ο Παύλος πρότρεψε όλους τους Χριστιανούς να λένε “ό,τι είναι καλό για εποικοδόμηση ανάλογα με την ανάγκη, να μεταδίδουν ό,τι είναι ωφέλιμο” στους άλλους. (Εφεσ. 4:29) Ο καθένας μας πρέπει να είναι άγρυπνος για να παρατηρεί τις ανάγκες των άλλων. Ο Παύλος έδωσε την εξής συμβουλή στους Εβραίους Χριστιανούς: «Ενισχύστε τα χέρια που κρέμονται και τα αδύναμα γόνατα, και να κάνετε ευθείς δρόμους για τα πόδια σας, ώστε να μην εξαρθρωθεί το κουτσό αλλά, απεναντίας, να γιατρευτεί». (Εβρ. 12:12, 13) Όλοι μας, ακόμα και τα νεαρά άτομα, μπορούμε να εποικοδομούμε ο ένας τον άλλον με λόγια ενθάρρυνσης.

11. Ποια βοήθεια έλαβε η Μαρτ όταν πέρασε μια περίοδο κατάθλιψης;

¹¹ Η Μαρτ,a μια αδελφή που πέρασε μια περίοδο κατάθλιψης, γράφει: «Κάποια μέρα που προσευχόμουν για ενθάρρυνση, συνάντησα μια ηλικιωμένη αδελφή η οποία μου έδειξε στοργή και συμπόνια, κάτι που χρειαζόμουν ιδιαίτερα εκείνο το διάστημα. Επίσης, μου αφηγήθηκε την προσωπική της εμπειρία με την ίδια δοκιμασία που αντιμετώπιζα και εγώ. Ως αποτέλεσμα, δεν ένιωθα πια τόσο μόνη». Ίσως ούτε η ίδια η ηλικιωμένη αδελφή δεν φανταζόταν πόσο θετική επίδραση θα είχαν τα λόγια της στη Μαρτ.

12, 13. Με ποιους τρόπους μπορούμε να εφαρμόσουμε έμπρακτα τη συμβουλή που δίνεται στα εδάφια Φιλιππησίους 2:1-4;

¹² Ο Παύλος έδωσε την εξής συμβουλή σε όλα τα μέλη της εκκλησίας των Φιλίππων: «Αν ενθαρρύνετε ο ένας τον άλλον όντας ενωμένοι στον Χριστό, αν παρηγορείτε ο ένας τον άλλον από αγάπη, αν εκδηλώνετε ενδιαφέρον ο ένας για τον άλλον, αν υπάρχει ανάμεσά σας τρυφερή στοργή και συμπόνια, κάντε πλήρη τη χαρά μου εκδηλώνοντας το ίδιο φρόνημα και έχοντας την ίδια αγάπη, απολύτως ενωμένοι, έχοντας στον νου την ίδια σκέψη. Μην κάνετε τίποτα από φιλόνικη διάθεση ή από εγωισμό, αλλά με ταπεινοφροσύνη να θεωρείτε τους άλλους ανώτερους από εσάς, καθώς φροντίζετε, όχι μόνο για τα δικά σας συμφέροντα, αλλά και για τα συμφέροντα των άλλων».​—Φιλιπ. 2:1-4.

¹³ Ναι, όλοι μας πρέπει να προσπαθούμε να φροντίζουμε για τα συμφέροντα των άλλων, “παρηγορώντας ο ένας τον άλλον από αγάπη”, “εκδηλώνοντας ενδιαφέρον ο ένας για τον άλλον” και δείχνοντας «τρυφερή στοργή και συμπόνια» ώστε να ενθαρρύνουμε τους αδελφούς και τις αδελφές μας.

ΠΗΓΕΣ ΕΝΘΑΡΡΥΝΣΗΣ

14. Τι μπορεί να αποτελέσει πηγή ενθάρρυνσης;

¹⁴ Όταν μαθαίνουμε ότι άτομα που βοηθήσαμε στο παρελθόν παραμένουν πιστά, αυτό μπορεί να αποτελέσει πραγματική πηγή ενθάρρυνσης. Το ίδιο ίσχυε και στην περίπτωση του αποστόλου Ιωάννη, ο οποίος έγραψε: «Τίποτα δεν μου δίνει μεγαλύτερη χαρά από το να ακούω ότι τα παιδιά μου περπατούν στην αλήθεια». (3 Ιωάν. 4) Πολλοί σκαπανείς μπορούν να επιβεβαιώσουν πόσο ενθαρρύνονται όταν ακούν ότι κάποια άτομα που τα βοήθησαν πριν από χρόνια να έρθουν στην αλήθεια παραμένουν πιστά και ίσως μάλιστα κάνουν σκαπανικό. Και μόνο το να θυμίσουμε σε έναν αποθαρρυμένο σκαπανέα κάποιες παλιές χαρές μπορεί να αποτελέσει πραγματική πηγή παρηγοριάς.

15. Ποιος είναι ένας τρόπος με τον οποίο μπορούμε να ενθαρρύνουμε εκείνους που υπηρετούν πιστά;

¹⁵ Πολλοί επίσκοποι περιοχής έχουν αναφέρει πόσο ενθαρρύνθηκαν οι ίδιοι και οι σύζυγοί τους όταν έλαβαν έστω και ένα σύντομο ευχαριστήριο σημείωμα για την επίσκεψή τους σε κάποια εκκλησία. Το ίδιο μπορεί να ισχύει και για τους πρεσβυτέρους, τους ιεραποστόλους, τους σκαπανείς και τα μέλη της οικογένειας Μπέθελ που λαβαίνουν εκφράσεις εκτίμησης για την πιστή τους υπηρεσία.

ΠΩΣ ΜΠΟΡΟΥΜΕ ΟΛΟΙ ΝΑ ΠΑΡΕΧΟΥΜΕ ΕΝΘΑΡΡΥΝΣΗ

16. Τι χρειάζεται για να ενθαρρύνουμε κάποιον;

¹⁶ Θα ήταν λάθος να νομίζουμε ότι δεν μπορούμε να παρέχουμε ενθάρρυνση επειδή δεν είμαστε ιδιαίτερα ομιλητικοί. Δεν χρειάζονται πολλά για να αποτελέσουμε πηγή ενθάρρυνσης​—ίσως αρκεί ένα ζεστό χαμόγελο όταν χαιρετάμε κάποιον. Αν ο άλλος δεν μας ανταποδώσει το χαμόγελο, ίσως αυτό να υποδηλώνει ότι υπάρχει κάποιο πρόβλημα. Σε μια τέτοια περίπτωση, μπορεί να παρηγορήσουμε αυτό το άτομο απλώς και μόνο αν καθίσουμε και το ακούσουμε.​—Ιακ. 1:19.

17. Πώς βοηθήθηκε ένας νεαρός αδελφός που ένιωθε καταρρακωμένος;

¹⁷ Ένας νεαρός αδελφός, ο Ανρί, καταρρακώθηκε βλέποντας στενούς του συγγενείς, μεταξύ αυτών και τον πατέρα του που ήταν άλλοτε αξιοσέβαστος πρεσβύτερος, να φεύγουν από την αλήθεια. Ένας επίσκοπος περιοχής αποδείχτηκε πηγή ενθάρρυνσης για τον Ανρί. Τον πήγε κάπου να πιουν έναν καφέ και του έδωσε την ευκαιρία να εκφράσει τα συναισθήματά του. Ο Ανρί κατάλαβε ότι το μόνο που μπορούσε να κάνει για να βοηθήσει την οικογένειά του να επιστρέψει στην αλήθεια ήταν να εγκαρτερήσει ο ίδιος πιστά. Παρηγορήθηκε ιδιαίτερα διαβάζοντας τον 46ο Ψαλμό καθώς και τα εδάφια Σοφονίας 3:17 και Μάρκος 10:29, 30.

18. (α) Τι έγραψε ο βασιλιάς Σολομών σχετικά με την ενθάρρυνση; (β) Ποια προτροπή έδωσε ο απόστολος Παύλος;

¹⁸ Τα παραδείγματα της Μαρτ και του Ανρί δείχνουν ότι μπορούμε να δώσουμε ενθάρρυνση σε έναν αδελφό ή μια αδελφή που έχει ανάγκη παρηγοριάς. Ο βασιλιάς Σολομών έγραψε: «Ο λόγος που λέγεται την κατάλληλη στιγμή​—πόσο καλός είναι! Το χαρούμενο βλέμμα χαροποιεί την καρδιά· η καλή είδηση αναζωογονεί τα κόκαλα». (Παρ. 15:23, 30, υποσ.) Επιπρόσθετα, διαβάζοντας κάτι από τη Σκοπιά ή από τον ιστότοπό μας μπορούμε να αναζωογονήσουμε ένα αποκαρδιωμένο άτομο. Ο Παύλος έδειξε ότι το να ψάλουμε μαζί έναν ύμνο της Βασιλείας μπορεί να αποτελέσει πηγή ενθάρρυνσης όταν έγραψε: «Να διδάσκετε και να ενθαρρύνετε ο ένας τον άλλον με ψαλμούς, αίνους προς τον Θεό και πνευματικούς ύμνους που ψάλλονται από ευγνωμοσύνη, υμνώντας στην καρδιά σας τον Ιεχωβά».​—Κολ. 3:16· Πράξ. 16:25.

19. Γιατί θα γίνεται η αμοιβαία ενθάρρυνση ολοένα και πιο σημαντική στις ημέρες που έρχονται, και τι πρέπει να κάνουμε;

¹⁹ Η αμοιβαία ενθάρρυνση θα γίνεται ολοένα και πιο σημαντική καθώς βλέπουμε την ημέρα του Ιεχωβά «να πλησιάζει». (Εβρ. 10:25) Όπως είπε ο Παύλος στους Χριστιανούς της εποχής του, «να ενθαρρύνετε ο ένας τον άλλον και να εποικοδομείτε ο ένας τον άλλον, όπως και κάνετε».​—1 Θεσ. 5:11.