Πώς Μπορείτε να Υπομείνετε Συμφορές
«ΔΙΑ ΤΗΣ ΥΠΟΜΟΝΗΣ σας αποκτήσατε τας ψυχάς σας». Ο Ιησούς Χριστός είπε τα λόγια αυτά όταν έδωσε την προφητεία του σχετικά με τον ‘έσχατο καιρό’. (Λουκάς 21:19· Δανιήλ 12:4) Στη δήλωσή του, προεξέχουν τα εξής δύο σημεία: (1) Η υπομονή είναι απαραίτητη για τη σωτηρία μας, και (2) είναι δυνατόν να υπομείνουμε.
Αλλά πώς μπορείτε να αντέξετε; Για να απαντήσουμε σ’ αυτό το ερώτημα, πρέπει πρώτα να μάθουμε γιατί επιτρέπει ο Ιεχωβά να έρχονται παθήματα και διωγμοί πάνω στους δούλους του.
Παθήματα και Διωγμοί—Γιατί;
Ο πρώτος λόγος είναι γιατί ο Σατανάς αμφισβήτησε την ορθότητα και τη δικαιοσύνη της κυριαρχίας του Ιεχωβά. (Γένεσις 3:1-19) Ο Ιεχωβά δέχτηκε να ανταποκριθεί σ’ αυτή την πρόκληση χάρη του ίδιου του ονόματός του και χάρη άλλων.
Ο Θεός επίσης επέτρεψε να υποφέρει ο λαός του για σκοπούς που μπορούν να αποδειχθούν ότι είναι ωφέλιμοι σε μας αν βλέπουμε την ταλαιπωρία με τον ορθό τρόπο. Για παράδειγμα, αν υπομένουμε κάτω από δοκιμασία χωρίς δυσφορία για τις συμφορές μας, αποδεικνύουμε ότι η πίστη μας είναι γνήσια, το είδος της πίστης που ευαρεστεί τον Θεό. (1 Πέτρου 1:6, 7· Εβραίους 11:6) Αλλά οι ταλαιπωρίες μπορούν επίσης να φέρουν στην επιφάνεια ελαττώματα της προσωπικότητας όπως είναι η περηφάνια, η ανυπομονησία και η αγάπη για ανέσεις. Με τη βοήθεια του πνεύματος του Θεού, μπορούμε να εργαστούμε για να υπερνικήσουμε τέτοια χαρακτηριστικά και πληρέστερα ‘να φορέσουμε τη νέα προσωπικότητα’.—Κολοσσαείς 3:9-14.
Ο ψαλμωδός το εξέφρασε αυτό πολύ θαυμάσια, λέγοντας: «Καλόν έγινεν εις εμέ ότι εταλαιπωρήθην, διά να μάθω τα διατάγματά σου». (Ψαλμός 119:71) Τι θαυμάσιος τρόπος για να βλέπουμε την ταλαιπωρία! Να μην παραπονιόμαστε ούτε να γογγύζουμε. Να μην ενδιαφερόμαστε ιδιοτελώς για κάποια προσωπική απώλεια που μπορεί να προκάλεσε η ταλαιπωρία. Αντίθετα, εδώ κατανοούμε σοφά ότι αυτά που επέτρεψε ο Ιεχωβά να επέλθουν πάνω στον ψαλμωδό μπόρεσαν να τον βοηθήσουν να εκτιμήσει πληρέστερα τα διατάγματα του Ιεχωβά. Αφήνουμε τα παθήματα να έχουν τα ίδια αποτελέσματα σε μας;
Ο απόστολος Παύλος ωφελήθηκε από τη θλίψη που δοκίμασε στην περιοχή της Ασίας. Από τη μια μεριά, η δυσκολία αυτή τον έκανε να εξαρτάται πληρέστερα από τον Ιεχωβά και από την άλλη υπογράμμισε την πίστη του αποστόλου στην ανάσταση, γιατί υπέμεινε τις ταλαιπωρίες του με πλήρη εμπιστοσύνη «εις τον Θεόν τον εγείροντα τους νεκρούς». (2 Κορινθίους 1:8-10) Ναι, ο Παύλος απόλαυσε οφέλη επειδή υπέμεινε παθήματα.
Το ίδιο αληθεύει και για τους Χριστιανούς εκείνους που βλέπουν σωστά τις ταλαιπωρίες σήμερα. Στη Ζιμπάμπουε, μια χώρα η οποία κάποτε μαστιζόταν από ανταρτοπόλεμο, μια εκκλησία του λαού του Ιεχωβά μετακόμισε σ’ ένα ασφαλές χωριό. Λόγω των συνθηκών του πολέμου, καθένας από τους τρεις διορισμένους πρεσβυτέρους στην εκκλησία είχε χάσει ένα παιδί στο θάνατο. Επιπλέον, οι ντόπιοι άνθρωποι ασκούσαν μεγάλη πίεση σ’ αυτούς τους Χριστιανούς γονείς να συμβιβάσουν την πίστη τους με το να κατευνάσουν τα πνεύματα που λεγόταν ότι είχαν θυμώσει. Πώς αισθάνθηκαν οι πρεσβύτεροι γι’ αυτό; Μιλώντας ο ένας από αυτούς αντιπροσωπευτικά και για τους τρεις τους, είπε: «Όσο το έθνος βρίσκεται σε πόλεμο, βρισκόμαστε κι εμείς σε πόλεμο με τα πονηρά πνεύματα. Υπερέχουμε από τον εχθρό [τις πονηρές πνευματικές δυνάμεις] κατά το ότι έχουμε μια ελπίδα, μια ζωντανή ελπίδα. Έτσι, ακόμη κι αν πεθάνουμε στον πόλεμο, εφόσον πεθαίνουμε πιστοί στον Ιεχωβά, θα αναστηθούμε. Θα έχουμε νικήσει τον εχθρό». Αυτοί οι τρεις πιστοί άντρες ποτέ δεν λησμόνησαν τη δύναμη του Ιεχωβά να τους ελευθερώσει. Παρατηρώντας τη σταθερή τους στάση κι εμείς πρέπει να είμαστε πεπεισμένοι ότι μπορούμε να υπομείνουμε!
Όταν ο Διωγμός Είναι Βάναυσος
‘Αλλά τι θα γίνει αν ο διωγμός είναι βάναυσος, και χρησιμοποιούνται βίαιες μέθοδοι βασανισμού;’ μπορεί να ρωτήσετε. ‘Μπορούμε και τότε ακόμη να υπομείνουμε και να μην εξασθενήσουμε στην πίστη;’ Οι πρώτοι Χριστιανοί μπόρεσαν να αντέξουν φρικτή μεταχείριση χωρίς να συμβιβάσουν την πίστη τους.
Παρόμοια, πλήρης πίστη στον Ιεχωβά δείχτηκε από έναν σύγχρονο Χριστιανό που ζούσε σε μια απομονωμένη αγροτική περιοχή της Ζιμπάμπουε. Ήταν μόνος σε μια περίπτωση επειδή η γυναίκα του είχε φύγει για να επισκεφθεί την παντρεμένη τους κόρη. Ξαφνικά, τον πλησίασαν μερικοί ένοπλοι άντρες οι οποίοι του απηύθυναν ψεύτικες κατηγορίες εξαιτίας της Χριστιανικής του στάσης. Αφού τον χτύπησαν σκληρά, οι άνθρωποι αυτοί έδεσαν ανάμεσα στα πόδια του καυτά τούβλα και τον έβαλαν επίσης να περπατάει πάνω σε τέτοια τούβλα. Μετά τον άφησαν μόνο να πεθάνει. Επειδή η ξαφνική αλλαγή των συνθηκών στην περιοχή έκανε αδύνατα τα ταξίδια, η γυναίκα του ανθρώπου δεν ήξερε τι είχε συμβεί στον άντρα της. Οι γείτονες διατάχθηκαν επί ποινή θανάτου να μην τον βοηθήσουν. Έτσι έμεινε μόνος σ’ αυτή την κατάσταση για τρεις ολόκληρους μήνες περιμένοντας κάθε μέρα να πεθάνει.
Αυτός ο ταλαίπωρος Χριστιανός μπόρεσε να διατηρηθεί στη ζωή με τα αποθέματα νερού και καλαμποκιού που υπήρχαν σπίτι του. Αλλά λόγω της κακής μεταχείρισης που είχε δεχτεί, δεν μπορούσε να περπατήσει. Γι’ αυτό, όταν τελείωσαν τα καυσόξυλα, που υπήρχαν εκεί, έπρεπε να σπάσει τα έπιπλά του και να τα χρησιμοποιήσει για να ανάβει φωτιά να μαγειρεύει. Το νερό ήταν γεμάτο σκουλήκια. Τα εγκαύματά του συνέχισαν να μολύνονται.
Αυτή ήταν η κατάσταση του αδελφού όταν μπόρεσε τελικά η γυναίκα του να γυρίσει σπίτι μετά από τρεις μήνες. Φαντασθείτε πώς αισθάνθηκε όταν τον είδε! Αμέσως, έκανε προετοιμασίες για να τον πάει σε νοσοκομείο. Για να το κάνει αυτό, χρειάστηκε να τον πάει με καροτσάκι στην πλησιέστερη στάση του λεωφορείου και από εκεί να τον πάει στην πόλη όπου υπήρχε νοσοκομείο. Μετά από τρεις εβδομάδες, βγήκε από το νοσοκομείο και πήγε στο σπίτι της κόρης του, όπου έλαβε πνευματική βοήθεια και ενθάρρυνση από τα μέλη της εκκλησίας των Μαρτύρων του Ιεχωβά εκείνης της περιοχής.
Τι βοήθησε αυτόν τον όσιο υποστηρικτή της Βασιλείας του Θεού να υπομείνει βάναυση μεταχείριση; Για τρεις μήνες ήταν εντελώς μόνος του. Περίμενε ότι θα πέθαινε. Κι όμως, όταν ρωτήθηκε πώς αισθάνθηκε στη διάρκεια αυτής της δοκιμασίας, η απάντησή του ήταν, «πίστευα πως ο Ιεχωβά ήταν μαζί μου πάντοτε». Δεν παραπονέθηκε για τους διώκτες του ούτε θρηνολογούσε για όσα του είχαν συμβεί—είχε τη σταθερή πεποίθηση ότι ο Ιεχωβά ποτέ δεν εγκαταλείπει τους όσιους δούλους του.—Ψαλμός 37:28.
Ναι, οι Χριστιανοί μπορούν να υπομείνουν. Γνωρίζουν ότι αν ο Ιεχωβά επιτρέπει θλίψη, είναι για καλό σκοπό, και είναι δυνατόν να υπομείνουν. Ο Λόγος του Θεού και οι πείρες άλλων μας βεβαιώνουν γι’ αυτό το γεγονός. (Ματθαίος 24:13) Ωστόσο, καθώς υπομένουμε στις δοκιμασίες, χρειάζεται συχνά να παρηγορηθούμε, έτσι δεν είναι; Αλλά πού πρέπει να στραφούμε για παρηγοριά;