Ο Ιώβ Υπέμεινε—Το Ίδιο Μπορούμε να Κάνουμε και Εμείς!

«Να! Αποκαλούμε ευτυχισμένους εκείνους που έχουν υπομείνει».—ΙΑΚΩΒΟΥ 5:11.

1. Τι είπε ένας ηλικιωμένος Χριστιανός σχετικά με τις δοκιμασίες του;

‘Ο ΔΙΑΒΟΛΟΣ με κατατρέχει! Νιώθω ακριβώς όπως ο Ιώβ!’ Με αυτά τα λόγια ο Α. Χ. Μακμίλαν εξέφρασε τα αισθήματά του σε ένα στενό του φίλο στα κεντρικά γραφεία των Μαρτύρων του Ιεχωβά. Ο αδελφός Μακμίλαν τέλειωσε την επίγεια πορεία του σε ηλικία 89 χρονών στις 26 Αυγούστου 1966. Ο ίδιος γνώριζε ότι η αξία της πιστής υπηρεσίας των χρισμένων Χριστιανών, όπως ήταν εκείνος, θα ‘πήγαινε μαζί τους’. (Αποκάλυψη 14:13) Πράγματι, αυτοί θα συνέχιζαν χωρίς διακοπή την υπηρεσία τους στον Ιεχωβά μέσω ανάστασης σε αθάνατη ζωή στον ουρανό. Οι φίλοι του χάρηκαν που ο αδελφός Μακμίλαν έλαβε αυτή την ανταμοιβή. Ωστόσο, στη δύση της ζωής του πάνω στη γη, εκείνος ταλαιπωρήθηκε από διάφορες δοκιμασίες, στις οποίες συμπεριλαμβάνονταν προβλήματα υγείας που τον έκαναν να αντιλαμβάνεται έντονα τις προσπάθειες που έκανε ο Σατανάς για να διαρρήξει την ακεραιότητά του στον Θεό.

2, 3. Ποιος ήταν ο Ιώβ;

² Όταν ο αδελφός Μακμίλαν είπε ότι ένιωθε ακριβώς όπως ο Ιώβ, αναφερόταν σε έναν άνθρωπο ο οποίος είχε υπομείνει μεγάλες δοκιμές πίστης. Ο Ιώβ έζησε στη «γη της Αυσίτιδος [Ουζ, ΜΝΚ]», πιθανώς στη βόρεια Αραβία. Ως απόγονος του γιου τού Νώε, του Σημ, ήταν λάτρης του Ιεχωβά. Οι δοκιμές που υπέστη ο Ιώβ φαίνεται ότι συνέβησαν στο διάστημα μεταξύ του θανάτου του Ιωσήφ και του καιρού κατά τον οποίο ο Μωυσής αποδείχτηκε ευθύς. Στη διάρκεια εκείνης της περιόδου κανένας πάνω στη γη δεν ήταν ισάξιος του Ιώβ σε σχέση με τη θεοσεβή αφοσίωση. Ο Ιεχωβά θεωρούσε τον Ιώβ άμεμπτο, ευθύ, θεοφοβούμενο άνθρωπο.—Ιώβ 1:1, 8.

³ Ως «ο μεγαλήτερος πάντων των κατοίκων της Ανατολής», ο Ιώβ είχε πολλούς υπηρέτες καθώς και 11.500 ζώα. Τα πνευματικά, όμως, πλούτη είχαν ύψιστη σημασία για εκείνον. Όπως οι θεοσεβείς πατέρες σήμερα, έτσι και ο Ιώβ πιθανότατα δίδαξε τους εφτά γιους και τις τρεις κόρες του σχετικά με τον Ιεχωβά. Ακόμη και όταν τα παιδιά του δεν ζούσαν πλέον στο σπίτι του, εκείνος ενεργούσε ως οικογενειακός ιερέας προσφέροντας θυσίες για αυτά, μην τυχόν και είχαν αμαρτήσει.—Ιώβ 1:2-5.

4. (α) Γιατί θα πρέπει οι διωκόμενοι Χριστιανοί να συλλογίζονται τον άνθρωπο Ιώβ; (β) Αναφορικά με τον Ιώβ, ποια ερωτήματα θα εξετάσουμε;

⁴ Ο Ιώβ είναι ένα άτομο το οποίο μπορούν να συλλογίζονται οι διωκόμενοι Χριστιανοί προκειμένου να ενισχύονται ώστε να εγκαρτερούν υπομονετικά. «Να!» έγραψε ο μαθητής Ιάκωβος. «Αποκαλούμε ευτυχισμένους εκείνους που έχουν υπομείνει. Έχετε ακούσει για την υπομονή του Ιώβ και έχετε δει την έκβαση που έφερε ο Ιεχωβά, ότι ο Ιεχωβά είναι πολύ τρυφερός σε στοργή και ελεήμων». (Ιακώβου 5:11) Σαν τον Ιώβ, οι χρισμένοι ακόλουθοι του Ιησού καθώς και το σημερινό «μεγάλο πλήθος» χρειάζονται υπομονή προκειμένου να αντεπεξέρχονται στις δοκιμές πίστης. (Αποκάλυψη 7:1-9) Έτσι, τι δοκιμασίες υπέμεινε ο Ιώβ; Γιατί συνέβησαν αυτές; Επίσης, πώς μπορούμε εμείς να ωφεληθούμε από τις εμπειρίες του;

Ένα Φλέγον Ζήτημα

5. Χωρίς να το γνωρίζει ο Ιώβ, τι λάβαινε χώρα στον ουρανό;

⁵ Χωρίς να το γνωρίζει ο Ιώβ, ένα μεγάλο ζήτημα επρόκειτο να εγερθεί στον ουρανό. Μια ημέρα, ‘ήλθον οι υιοί του Θεού δια να παρασταθώσιν ενώπιον του Ιεχωβά’. (Ιώβ 1:6) Ο μονογενής Γιος του Θεού, ο Λόγος, ήταν παρών. (Ιωάννης 1:1-3) Παρόντες ήταν επίσης οι δίκαιοι άγγελοι καθώς και οι ανυπάκουοι αγγελικοί «υιοί του Θεού». (Γένεσις 6:1-3) Ο Σατανάς ήταν εκεί, εφόσον η εκδίωξή του από τον ουρανό δεν επρόκειτο να λάβει χώρα πριν από την εγκαθίδρυση της Βασιλείας το 1914. (Αποκάλυψη 12:1-12) Στις ημέρες του Ιώβ, ο Σατανάς επρόκειτο να εγείρει ένα φλέγον ζήτημα. Σύντομα θα έθετε υπό αμφισβήτηση την ορθότητα της κυριαρχίας του Ιεχωβά πάνω σε όλα τα πλάσματά Του.

6. Τι προσπαθούσε να κάνει ο Σατανάς, και πώς συκοφάντησε τον Ιεχωβά;

⁶ «Πόθεν έρχεσαι;» ρώτησε ο Ιεχωβά. Ο Σατανάς απάντησε: «Περιελθών την γην και εμπεριπατήσας εν αυτή πάρειμι». (Ιώβ 1:7) Ζητούσε να καταβροχθίσει κάποιον. (1 Πέτρου 5:8, 9) Με το να διαρρήξει την ακεραιότητα ατόμων που υπηρετούσαν τον Ιεχωβά, ο Σατανάς θα προσπαθούσε να αποδείξει ότι κανένας δεν θα υπάκουε πλήρως στον Θεό από αγάπη. Ο Ιεχωβά ασχολήθηκε με το ζήτημα και ρώτησε τον Σατανά: «Έβαλες τον νουν σου επί τον δούλον μου Ιώβ, ότι δεν υπάρχει όμοιος αυτού εν τη γη, άνθρωπος άμεμπτος και ευθύς, φοβούμενος τον Θεόν και απεχόμενος από κακού;» (Ιώβ 1:8) Ο Ιώβ ανταποκρινόταν σε θεϊκούς κανόνες οι οποίοι λάβαιναν υπόψη τις ατέλειές του. (Ψαλμός 103:10-14) Όμως, ο Σατανάς αντέτεινε το επιχείρημα: «Μήπως δωρεάν φοβείται ο Ιώβ τον Θεόν; δεν περιέφραξας κυκλόθεν αυτόν και την οικίαν αυτού και πάντα όσα έχει; τα έργα των χειρών αυτού ευλόγησας, και τα κτήνη αυτού επληθύνθησαν επί της γης». (Ιώβ 1:9, 10) Ο Διάβολος συκοφάντησε με αυτόν τον τρόπο τον Ιεχωβά, υπαινισσόμενος ότι κανένας δεν Τον αγαπάει ούτε Τον λατρεύει για αυτό που είναι αλλά ότι Εκείνος δωροδοκεί πλάσματα για να Τον υπηρετούν. Ο Σατανάς ισχυρίστηκε ότι ο Ιώβ υπηρετούσε τον Θεό για ιδιοτελές όφελος, όχι από αγάπη.

Ο Σατανάς Επιτίθεται!

7. Με ποιον τρόπο προκάλεσε ο Διάβολος τον Θεό, και πώς αποκρίθηκε ο Ιεχωβά;

⁷ «Πλην», είπε ο Σατανάς, «τώρα έκτεινον την χείρα σου και έγγισον πάντα όσα έχει, δια να ίδης εάν δεν σε βλασφημήση κατά πρόσωπον». Πώς θα αποκρινόταν ο Θεός σε μια τόσο προσβλητική πρόκληση; «Ιδού», είπε ο Ιεχωβά. «Εις την χείρα σου πάντα όσα έχει· μόνον επ’ αυτόν μη επιβάλης την χείρα σου». Ο Διάβολος είχε πει ότι όλα όσα είχε ο Ιώβ ήταν ευλογημένα, ότι είχαν αυξηθεί και ότι τα περιέβαλλε ένας προστατευτικός κλοιός. Ο Θεός θα επέτρεπε να υποφέρει ο Ιώβ, αλλά το σώμα του έπρεπε να μείνει άθικτο. Αποφασισμένος να κάνει κακό, ο Σατανάς έφυγε από τη συνέλευση.—Ιώβ 1:11, 12.

8. (α) Ποιες υλικές απώλειες υπέστη ο Ιώβ; (β) Ποια ήταν η αλήθεια σχετικά με ‘το πυρ Θεού’;

⁸ Σύντομα, άρχισε η σατανική επίθεση. Ένας υπηρέτης του Ιώβ τού έφερε τα εξής άσχημα νέα: «Οι βόες ηροτρίαζον και αι όνοι έβοσκον πλησίον αυτών· και επέπεσαν οι Σαβαίοι και ήρπασαν αυτά· και τους δούλους επάταξαν εν στόματι μαχαίρας». (Ιώβ 1:13-15) Ο προστατευτικός κλοιός είχε αφαιρεθεί από την περιουσία του Ιώβ. Σχεδόν αμέσως, χρησιμοποιήθηκε άμεση δαιμονική δύναμη, διότι ένας άλλος υπηρέτης ανέφερε: «Πυρ Θεού έπεσεν εξ ουρανού και έκαυσε τα πρόβατα και τους δούλους και κατέφαγεν αυτούς». (Ιώβ 1:16) Πόσο διαβολικό ήταν το να δοθεί η εντύπωση πως ο Θεός ήταν υπεύθυνος για αυτή τη συμφορά που έπληξε τον ίδιο του τον υπηρέτη! Εφόσον η αστραπή έρχεται από τον ουρανό, θα ήταν εύκολο να κατηγορηθεί ο Ιεχωβά, αλλά στην πραγματικότητα η φωτιά ήταν δαιμονικής προέλευσης.

9. Πώς επηρέασε η οικονομική καταστροφή τη σχέση του Ιώβ με τον Θεό;

⁹ Καθώς ο Σατανάς συνέχιζε την επίθεση, ένας άλλος υπηρέτης ανέφερε ότι οι Χαλδαίοι είχαν αρπάξει τις καμήλες του Ιώβ και είχαν θανατώσει όλους τους άλλους υπηρέτες. (Ιώβ 1:17) Αν και ο Ιώβ υπέστη έτσι οικονομική καταστροφή, αυτό δεν κατέστρεψε τη σχέση του με τον Θεό. Θα μπορούσατε εσείς να υπομείνετε μεγάλη υλική απώλεια χωρίς να διαρρήξετε την ακεραιότητά σας στον Ιεχωβά;

Πλήττει Μεγαλύτερη Τραγωδία

10, 11. (α) Τι συνέβη στα δέκα παιδιά του Ιώβ; (β) Ύστερα από τον τραγικό θάνατο των παιδιών του Ιώβ, ποια άποψη είχε εκείνος για τον Ιεχωβά;

¹⁰ Ο Διάβολος δεν είχε τελειώσει με τον Ιώβ. Ένας ακόμη υπηρέτης ανέφερε: «Οι υιοί σου και αι θυγατέρες σου έτρωγον και έπινον οίνον εν τη οικία του αδελφού αυτών του πρωτοτόκου· και ιδού, ήλθε μέγας άνεμος εκ του πέραν της ερήμου και προσέβαλε τας τέσσαρας γωνίας του οίκου και έπεσεν επί τα παιδία, και απέθανον· και εγώ μόνος διεσώθην δια να σοι απαγγείλω». (Ιώβ 1:18, 19) Παραπληροφορημένα άτομα θα μπορούσαν να πουν ότι η καταστροφή που προξένησε εκείνος ο άνεμος ήταν ‘πράξη Θεού’. Ωστόσο, η δαιμονική δύναμη είχε αγγίξει τον Ιώβ σε ένα ιδιαίτερα ευαίσθητο σημείο.

¹¹ Βαθιά λυπημένος, ο Ιώβ «διέσχισε το επένδυμα αυτού και εξύρισε την κεφαλήν αυτού και έπεσεν επί την γην και προσεκύνησε». Παρ’ όλα αυτά, ακούστε τα λόγια του. ‘Ο Ιεχωβά έδωκε και ο Ιεχωβά αφήρεσεν· είη το όνομα Ιεχωβά ευλογημένον’. Η αφήγηση προσθέτει: «Εν πάσι τούτοις δεν ημάρτησεν ο Ιώβ και δεν έδωκεν αφροσύνην εις τον Θεόν». (Ιώβ 1:20-22) Ο Σατανάς νικήθηκε άλλη μια φορά. Τι θα κάναμε αν εμείς αντιμετωπίζαμε πένθος και λύπη ως υπηρέτες του Θεού; Η ανιδιοτελής αφοσίωση και η εμπιστοσύνη στον Ιεχωβά μπορούν να μας βοηθήσουν να υπομείνουμε ως τηρητές ακεραιότητας, ακριβώς όπως υπέμεινε ο Ιώβ. Οι χρισμένοι καθώς και οι σύντροφοί τους οι οποίοι έχουν επίγεια ελπίδα μπορούν σίγουρα να αντλήσουν παρηγοριά και δύναμη από αυτή την αφήγηση σχετικά με την υπομονή του Ιώβ.

Το Ζήτημα Γίνεται Περισσότερο Φλέγον

12, 13. Σε μια άλλη συνέλευση στον ουρανό, τι ζήτησε ο Σατανάς, και πώς αποκρίθηκε ο Θεός;

¹² Ο Ιεχωβά σύντομα συγκάλεσε άλλη μια συνέλευση στις ουράνιες αυλές. Ο Ιώβ είχε γίνει ένας άτεκνος, πάμφτωχος άνθρωπος που φαινομενικά είχε πληγεί από τον Θεό, αλλά η ακεραιότητά του παρέμενε άθικτη. Φυσικά, ο Σατανάς δεν θα παραδεχόταν ότι οι κατηγορίες του εναντίον του Θεού και του Ιώβ ήταν ψεύτικες. Τώρα, οι «υιοί του Θεού» επρόκειτο να ακούσουν τα επιχειρήματα και τα αντεπιχειρήματα καθώς ο Ιεχωβά χειρίστηκε τον Διάβολο με τέτοιον τρόπο ώστε να οδηγήσει το ζήτημα σε αποφασιστική αναμέτρηση.

¹³ Ζητώντας εξηγήσεις από τον Σατανά, ο Ιεχωβά ρώτησε: «Πόθεν έρχεσαι;» Ποια ήταν η απάντηση; «Περιελθών την γην και εμπεριπατήσας εν αυτή πάρειμι». Ο Ιεχωβά επέστησε ξανά την προσοχή στον άμεμπτο, ευθύ, θεοφοβούμενο υπηρέτη Του, τον Ιώβ, ο οποίος εξακολουθούσε να κρατάει σταθερά την ακεραιότητά του. Ο Διάβολος απάντησε: «Δέρμα υπέρ δέρματος, και πάντα όσα έχει ο άνθρωπος θέλει δώσει υπέρ της ζωής αυτού· πλην τώρα έκτεινον την χείρα σου και έγγισον τα οστά αυτού και την σάρκα αυτού, δια να ίδης εάν δεν σε βλασφημήση κατά πρόσωπον». Γι’ αυτό, ο Θεός είπε: «Ιδού, αυτός εις την χείρα σου· μόνον την ζωήν αυτού φύλαξον». (Ιώβ 2:2-6) Υπαινισσόμενος ότι ο Ιεχωβά δεν είχε αφαιρέσει ακόμη όλους τους προστατευτικούς φραγμούς, ο Σατανάς ζήτησε να αγγιχτούν τα οστά και η σάρκα του Ιώβ. Δεν θα επιτρεπόταν στον Διάβολο να θανατώσει τον Ιώβ· όμως, ο Σατανάς γνώριζε ότι η σωματική ασθένεια θα έφερνε πόνο στον Ιώβ και ότι θα φαινόταν πως αυτός τιμωρούνταν από τον Θεό για κάποια κρυφά αμαρτήματα.

14. Με τι έπληξε ο Σατανάς τον Ιώβ, και γιατί δεν μπορούσε κανένας άνθρωπος να δώσει ανακούφιση σε αυτόν που υπέφερε;

¹⁴ Φεύγοντας από εκείνη τη συνέλευση, ο Σατανάς προχώρησε με χαιρεκακία. Έπληξε τον Ιώβ με «έλκος κακόν από του ίχνους των ποδών αυτού έως της κορυφής αυτού». Τι δυστυχία υπέμενε ο Ιώβ καθώς καθόταν ανάμεσα στις στάχτες και ξυνόταν με ένα κομμάτι από πήλινο αγγείο! (Ιώβ 2:7, 8) Κανένας ανθρώπινος γιατρός δεν μπορούσε να του δώσει ανακούφιση από αυτή την τρομερά οδυνηρή, απεχθή και ταπεινωτική πάθηση, διότι αυτή προκαλούνταν από σατανική δύναμη. Μόνο ο Ιεχωβά μπορούσε να θεραπεύσει τον Ιώβ. Αν είστε υπηρέτης του Θεού και υποφέρετε από προβλήματα υγείας, ποτέ να μην ξεχνάτε ότι ο Θεός μπορεί να σας βοηθήσει να υπομείνετε, και αυτός είναι σε θέση να σας δώσει ζωή σε ένα νέο κόσμο που θα είναι απαλλαγμένος από τις ασθένειες.—Ψαλμός 41:1-3· Ησαΐας 33:24, ΜΝΚ.

15. Τι παρότρυνε τον Ιώβ να κάνει η σύζυγός του, και πώς αντέδρασε εκείνος;

¹⁵ Τελικά, η σύζυγος του Ιώβ είπε: «Έτι κρατείς την ακεραιότητά σου; βλασφήμησον τον Θεόν και απόθανε». Η λέξη «ακεραιότητα» υποδηλώνει άμεμπτη αφοσίωση, και η σύζυγός του μπορεί να είχε μιλήσει σαρκαστικά ώστε να κάνει τον Ιώβ να βλασφημήσει τον Θεό. Όμως, εκείνος απάντησε: «Ελάλησας ως λαλεί μία εκ των αφρόνων γυναικών· τα αγαθά μόνον θέλομεν δεχθή εκ του Θεού, και τα κακά δεν θέλομεν δεχθή;» Ούτε αυτό το τέχνασμα του Σατανά έφερε αποτέλεσμα, διότι μας λέγεται: «Εν πάσι τούτοις δεν ημάρτησεν ο Ιώβ με τα χείλη αυτού». (Ιώβ 2:9, 10) Ας υποθέσουμε ότι ορισμένα εναντιούμενα μέλη τής οικογένειάς μας λένε πως είναι ανόητο να εξαντλούμαστε σε Χριστιανικές επιδιώξεις, και μας παροτρύνουν να απαρνηθούμε τον Ιεχωβά Θεό. Σαν τον Ιώβ, και εμείς μπορούμε να υπομείνουμε μια τέτοια δοκιμή επειδή αγαπούμε τον Ιεχωβά και επιθυμούμε να αινούμε το άγιο όνομά του.—Ψαλμός 145:1, 2· Εβραίους 13:15.

Τρεις Αλαζονικοί Απατεώνες

16. Ποιοι ήρθαν, δήθεν για να παρηγορήσουν τον Ιώβ, αλλά πώς τους κατηύθυνε ο Σατανάς;

¹⁶ Σε αυτό που αποδείχτηκε ότι ήταν άλλη μια σατανική πλεκτάνη, ήρθαν τρεις «φίλοι», δήθεν για να παρηγορήσουν τον Ιώβ. Ο ένας ήταν ο Ελιφάς, ο οποίος ίσως ήταν απόγονος του Αβραάμ μέσω του Ησαύ. Εφόσον ο Ελιφάς είχε το προβάδισμα στην ομιλία, αναμφίβολα εκείνος ήταν ο μεγαλύτερος στην ηλικία. Παρών, επίσης, ήταν και ο Βιλδάδ, απόγονος του Σουά, ενός από τους γιους που έκανε ο Αβραάμ με τη Χεττούρα. Ο τρίτος ήταν ο Σωφάρ, ο οποίος αποκαλούνταν Νααμαθίτης, πράγμα που προσδιόριζε την οικογένειά του ή τον τόπο διαμονής του, ίσως στη βορειοδυτική Αραβία. (Ιώβ 2:11· Γένεσις 25:1, 2· 36:4, 11) Όπως εκείνοι που προσπαθούν να κάνουν τους Μάρτυρες του Ιεχωβά να απαρνηθούν τον Θεό σήμερα, αυτοί οι τρεις κατευθύνονταν από τον Σατανά, ο οποίος προσπαθούσε να κάνει τον Ιώβ να παραδεχτεί την ενοχή του σε σχέση με ψεύτικες κατηγορίες, και να διαρρήξει την ακεραιότητά του.

17. Τι έκαναν οι τρεις επισκέπτες, και τι παρέλειψαν να κάνουν επί εφτά ημέρες και εφτά νύχτες;

¹⁷ Οι τρεις τους έδωσαν μια εντυπωσιακή παράσταση συμπόνιας, κλαίγοντας, σκίζοντας τα ρούχα τους και ρίχνοντας χώμα στο κεφάλι τους. Κατόπιν, όμως, κάθησαν μαζί με τον Ιώβ επί εφτά ημέρες και εφτά νύχτες χωρίς να πουν ούτε μια λέξη παρηγοριάς! (Ιώβ 2:12, 13· Λουκάς 18:10-14) Αυτοί οι τρεις αλαζονικοί απατεώνες υστερούσαν τόσο σε πνευματικότητα ώστε δεν είχαν τίποτε παρήγορο να πουν σχετικά με τον Ιεχωβά και τις υποσχέσεις του. Ωστόσο, κατέληγαν σε εσφαλμένα συμπεράσματα και ετοιμάζονταν να τα χρησιμοποιήσουν εναντίον του Ιώβ αμέσως μόλις θα είχαν συμμορφωθεί με την τυπική διαδικασία της δημόσιας εκδήλωσης λύπης. Είναι ενδιαφέρον ότι, προτού τελειώσει η εφταήμερη σιωπή, ο νεαρός Ελιού κάθησε σε κάποιο σημείο από το οποίο μπορούσε να ακούει τη συζήτηση.

18. Γιατί επιζητούσε ο Ιώβ την ειρήνη στο θάνατο;

¹⁸ Ο Ιώβ έσπασε τελικά τη σιωπή. Καθώς δεν είχε αντλήσει καθόλου παρηγοριά από τους τρεις επισκέπτες, καταράστηκε την ημέρα της γέννησής του και αναρωτήθηκε γιατί παρατεινόταν η αξιοθρήνητη ζωή του. Ο ίδιος επιζητούσε την ειρήνη στο θάνατο, χωρίς να φαντάζεται καν ότι θα μπορούσε ποτέ να ξανανιώσει πραγματική χαρά προτού πεθάνει, τώρα που είχε χάσει τα υπάρχοντά του, πενθούσε και ήταν σοβαρά άρρωστος. Όμως, ο Θεός δεν θα άφηνε τον Ιώβ να υποστεί βλάβη μέχρι του σημείου να πεθάνει.—Ιώβ 3:1-26.

Οι Κατήγοροι του Ιώβ Επιτίθενται

19. Σχετικά με ποια πράγματα κατηγόρησε ψευδώς ο Ελιφάς τον Ιώβ;

¹⁹ Ο Ελιφάς μιλούσε πρώτος στους τρεις γύρους της συζήτησης η οποία δοκίμασε περαιτέρω την ακεραιότητα του Ιώβ. Στην πρώτη του ομιλία, ο Ελιφάς ρώτησε: «Τις αθώος ων απωλέσθη;» Ο ίδιος κατέληξε στο συμπέρασμα ότι ο Ιώβ πρέπει να είχε κάνει κάτι κακό ώστε να λάβει τιμωρία από τον Θεό. (Ιώβ, κεφάλαια 4, 5) Στη δεύτερη ομιλία του, ο Ελιφάς χλεύασε τη σοφία του Ιώβ και ρώτησε: «Τι εξεύρεις, και δεν εξεύρομεν;» Ο Ελιφάς υπαινίχτηκε ότι ο Ιώβ προσπαθούσε να δείξει πως ήταν ανώτερος από τον Παντοδύναμο. Καθώς τέλειωνε τη δεύτερη επίθεσή του, περιέγραψε τον Ιώβ ως ένοχο αποστασίας, δωροδοκίας και δόλου. (Ιώβ, κεφάλαιο 15) Στην τελική ομιλία του, ο Ελιφάς κατηγόρησε ψευδώς τον Ιώβ για πολλά αδικήματα—ότι ήταν άρπαγας, ότι στερούσε το ψωμί και το νερό από εκείνους που είχαν ανάγκη και ότι καταδυνάστευε τις χήρες και τα ορφανά.—Ιώβ, κεφάλαιο 22.

20. Τι είδους επιθέσεις έκανε ο Βιλδάδ εναντίον του Ιώβ;

²⁰ Δεύτερος στον καθένα από τους τρεις γύρους της συζήτησης ήταν ο Βιλδάδ, ο οποίος συνήθως ακολουθούσε το γενικό θέμα που έθετε ο Ελιφάς. Οι ομιλίες του Βιλδάδ ήταν συντομότερες αλλά πιο καυστικές. Αυτός μάλιστα κατηγόρησε τα παιδιά του Ιώβ ότι αδικοπραγούσαν και ότι επομένως άξιζαν να πεθάνουν. Με εσφαλμένη λογίκευση, χρησιμοποίησε το εξής παράδειγμα: Όπως ο πάπυρος και ο ‘σχοίνος [καλαμιά, ΜΝΚ]’ ξεραίνονται και πεθαίνουν χωρίς νερό, έτσι συμβαίνει με ‘όλους εκείνους που λησμονούν τον Θεό’. Αυτή η δήλωση είναι αληθινή, αλλά δεν εφαρμοζόταν στον Ιώβ. (Ιώβ, κεφάλαιο 8) Ο Βιλδάδ κατέταξε τις ταλαιπωρίες που περνούσε ο Ιώβ ανάμεσα σε εκείνες που επέρχονται στους ασεβείς. (Ιώβ, κεφάλαιο 18) Στη σύντομη τρίτη ομιλία του, ο Βιλδάδ παρέταξε επιχειρήματα για το ότι ο άνθρωπος είναι ‘σκουλήκι’ και επομένως είναι ακάθαρτος ενώπιον του Θεού.—Ιώβ, κεφάλαιο 25.

21. Για ποιο πράγμα κατηγόρησε ο Σωφάρ τον Ιώβ;

²¹ Ο Σωφάρ ήταν ο τρίτος που μιλούσε στη συζήτηση. Γενικά, η επιχειρηματολογία του ακολουθούσε εκείνη του Ελιφά και του Βιλδάδ. Ο Σωφάρ κατηγόρησε τον Ιώβ για πονηρία και τον παρότρυνε να απαλλαχτεί από τις αμαρτωλές συνήθειές του. (Ιώβ, κεφάλαια 11, 20) Ύστερα από δύο γύρους, ο Σωφάρ σταμάτησε να μιλάει. Δεν είχε τίποτε να προσθέσει στον τρίτο γύρο. Εντούτοις, σε ολόκληρη τη συζήτηση, ο Ιώβ αντέκρουε με θάρρος τους κατηγόρους του. Για παράδειγμα, σε κάποιο σημείο είπε: «Άθλιοι παρηγορηταί είσθε πάντες. Έχουσι τέλος αι ματαιολογίαι;»—Ιώβ 16:2, 3.

Μπορούμε να Υπομείνουμε

22, 23. (α) Όπως και στην περίπτωση του Ιώβ, πώς μπορεί να καταπιαστεί ο Διάβολος με την προσπάθεια τού να διαρρήξει την ακεραιότητά μας στον Ιεχωβά Θεό; (β) Αν και ο Ιώβ υπέμενε διάφορες δοκιμές, τι θα μπορούσαμε να ρωτήσουμε σχετικά με τη στάση του;

²² Σαν τον Ιώβ, και εμείς μπορεί να αντιμετωπίζουμε περισσότερες από μία δοκιμασίες κάθε φορά, και ο Σατανάς μπορεί να χρησιμοποιεί την αποθάρρυνση ή άλλα μέσα προσπαθώντας να διαρρήξει την ακεραιότητά μας. Ίσως να προσπαθεί να μας στρέψει ενάντια στον Ιεχωβά σε περίπτωση που έχουμε οικονομικές δυσκολίες. Αν κάποιο αγαπημένο μας πρόσωπο πεθάνει ή αν εμείς έχουμε προβλήματα υγείας, ο Σατανάς μπορεί να επιζητεί να μας κάνει να κατηγορήσουμε τον Θεό. Όπως έκαναν οι φίλοι του Ιώβ, ίσως μάλιστα κάποιος να μας κατηγορήσει ψευδώς. Όπως είπε ο αδελφός Μακμίλαν, ο Σατανάς πιθανώς να ‘μας κατατρέχει’, αλλά εμείς μπορούμε να υπομείνουμε.

²³ Όπως είδαμε μέχρι στιγμής, ο Ιώβ υπέμενε τις διάφορες δοκιμασίες του. Όμως, μήπως μόλις και μετά βίας υπέμενε; Μήπως στην πραγματικότητα είχε συντετριμμένο πνεύμα; Ας δούμε αν ο Ιώβ είχε πραγματικά χάσει κάθε ελπίδα.

Η Ανταμοιβή του Ιώβ—Πηγή Ελπίδας

‘Ευλόγησεν ο Ιεχωβά τα έσχατα του Ιώβ μάλλον παρά τα πρώτα’.—ΙΩΒ 42:12.

1. Τι κάνει ο Ιεχωβά για τα μέλη του λαού του, ακόμη και όταν οι δοκιμασίες τούς καθιστούν πάρα πολύ αδύναμους;

Ο ΙΕΧΩΒΑ «γίνεται μισθαποδότης σε εκείνους που τον εκζητούν ένθερμα». (Εβραίους 11:6) Επίσης, υποκινεί τα μέλη του αφοσιωμένου λαού του να δίνουν μαρτυρία με θάρρος, ακόμη και αν οι δοκιμασίες τούς έχουν καταστήσει αδύναμους σαν νεκρούς. (Ιώβ 26:5· Αποκάλυψη 11:3, 7, 11) Αυτό αποδείχτηκε αληθινό στην περίπτωση του Ιώβ ο οποίος υπέφερε. Αν και τον κακολόγησαν τρεις ψευτοπαρηγορητές, εκείνος δεν σώπασε από φόβο για τους ανθρώπους. Απεναντίας, έδωσε μαρτυρία με τόλμη.

2. Αν και έχουν υποφέρει διωγμό και κακουχίες, πώς έχουν αντεπεξέλθει στις δοκιμασίες τους διάφοροι Μάρτυρες του Ιεχωβά;

² Πολλοί σύγχρονοι Μάρτυρες του Ιεχωβά έχουν υποφέρει τόσο μεγάλο διωγμό και κακουχίες ώστε κόντεψαν να πεθάνουν. (2 Κορινθίους 11:23) Όμως, σαν τον Ιώβ, έδειξαν αγάπη για τον Θεό και έπραξαν δικαιοσύνη. (Ιεζεκιήλ 14:14, 20) Επίσης, αντεπεξήλθαν στις δοκιμασίες τους αποφασισμένοι να ευαρεστούν τον Ιεχωβά, ενισχυμένοι ώστε να δίνουν μαρτυρία με τόλμη, και γεμάτοι γνήσια ελπίδα.

Ο Ιώβ Δίνει Μαρτυρία με Τόλμη

3. Τι είδους μαρτυρία έδωσε ο Ιώβ στην τελική του ομιλία;

³ Στην τελική του ομιλία, ο Ιώβ έδωσε ακόμη μεγαλύτερη μαρτυρία από αυτήν που είχε δώσει προηγουμένως. Αυτός αποστόμωσε πλήρως τους ψευτοπαρηγορητές του. Με καυστικό σαρκασμό, είπε: «Πόσον εβοήθησας τον αδύνατον»! (Ιώβ 26:2) Ο Ιώβ εξύψωσε τον Ιεχωβά, του οποίου η δύναμη κρεμάει τη γήινη σφαίρα μας στο μηδέν μέσα στο διάστημα και κάνει να αιωρούνται πάνω από τη γη τα φορτωμένα με νερό σύννεφα. (Ιώβ 26:7-9) Παρ’ όλα αυτά, ο Ιώβ είπε ότι τέτοια θαύματα ‘δεν είναι παρά τα κρόσσια των οδών του Ιεχωβά’.—Ιώβ 26:14, ΜΝΚ.

4. Τι είπε ο Ιώβ σχετικά με την ακεραιότητα, και γιατί μπορούσε να εκφραστεί με αυτόν τον τρόπο;

⁴ Βέβαιος για την αθωότητά του, ο Ιώβ δήλωσε: «Έως να εκπνεύσω, δεν θέλω απομακρύνει την ακεραιότητά μου απ’ εμού». (Ιώβ 27:5) Σε αντίθεση με τις ψεύτικες κατηγορίες που εκτοξεύτηκαν εναντίον του, εκείνος δεν είχε κάνει τίποτε που να αξίζει αυτά που του είχαν συμβεί. Ο Ιώβ γνώριζε ότι ο Ιεχωβά δεν ακούει τις προσευχές των αποστατών αλλά ότι θα ανταμείψει τους τηρητές ακεραιότητας. Αυτό μπορεί κάλλιστα να μας θυμίσει ότι σύντομα η λαίλαπα του Αρμαγεδδώνα θα καταρρίψει τους ασεβείς από τη θέση δύναμης που κατέχουν, και εκείνοι δεν πρόκειται να διαφύγουν από το αμείλικτο χέρι του Θεού. Μέχρι τότε, αυτοί που ανήκουν στο λαό του Ιεχωβά θα περπατούν στην ακεραιότητά τους.—Ιώβ 27:11-23.

5. Πώς όρισε ο Ιώβ την αληθινή σοφία;

⁵ Φανταστείτε τους τρεις κατά κόσμον σοφούς που άκουγαν καθώς ο Ιώβ έδειχνε ότι ο άνθρωπος έχει χρησιμοποιήσει τις ικανότητές του για να βρίσκει χρυσάφι, ασήμι και άλλους θησαυρούς στη γη και στη θάλασσα. Όμως, συνέχισε ο ίδιος, «η τιμή της σοφίας είναι υπερτέρα των πολυτίμων λίθων». (Ιώβ 28:18) Οι ψευτοπαρηγορητές του Ιώβ δεν μπορούσαν να αγοράσουν αληθινή σοφία. Η πηγή της είναι ο Δημιουργός του ανέμου, της βροχής, της αστραπής και του κεραυνού. Πράγματι, ο ευλαβικός ‘φόβος του Ιεχωβά, ούτος είναι η σοφία, και η αποχή από του κακού σύνεσις’.—Ιώβ 28:28.

6. Γιατί μίλησε ο Ιώβ σχετικά με την πρότερη ζωή του;

⁶ Παρά τα όσα υπέφερε, ο Ιώβ δεν έπαψε να υπηρετεί τον Ιεχωβά. Αντί να απομακρυνθεί από τον Ύψιστο, αυτός ο άνθρωπος ακεραιότητας λαχταρούσε την προηγούμενη ‘στενή σχέση που είχε με τον Θεό’. (Ιώβ 29:4, ΜΝΚ) Ο Ιώβ δεν κόμπαζε όταν αφηγούνταν το πώς ‘ελευθέρωνε τον φτωχό βοώντα, φορούσε δικαιοσύνη και ήταν πατέρας στους φτωχούς’. (Ιώβ 29:12-16) Αντίθετα, παρέθετε τα γεγονότα της ζωής του ως πιστού υπηρέτη του Ιεχωβά. Έχετε δημιουργήσει εσείς τέτοιο θαυμάσιο υπόμνημα; Ασφαλώς, ο Ιώβ εξέθετε επίσης το πόσο ψεύτικες ήταν οι κατηγορίες που εκτόξευσαν οι τρεις ευσεβοφανείς απατεώνες.

7. Τι είδους άτομο υπήρξε ο Ιώβ;

⁷ Ο Ιώβ είχε γίνει περίγελος διαφόρων νεαρών ‘των οποίων τους πατέρες δεν θα έβαζε ούτε μαζί με τα σκυλιά του ποιμνίου του’. Οι άνθρωποι τον βδελύττονταν και τον έφτυναν. Αν και ήταν ταλαιπωρημένος σε μεγάλο βαθμό, δεν του δείχτηκε καθόλου στοχαστικό ενδιαφέρον. (Ιώβ 30:1, 10, 30) Όμως, επειδή ήταν ολοκληρωτικά αφοσιωμένος στον Ιεχωβά, ο ίδιος είχε καθαρή συνείδηση και μπορούσε να πει: «Ας με ζυγίση δια της στάθμης της δικαιοσύνης και ας γνωρίση ο Θεός την ακεραιότητά μου». (Ιώβ 31:6) Ο Ιώβ δεν ήταν μοιχός ούτε μηχανορράφος, και δεν παρέλειπε να βοηθάει τους φτωχούς. Αν και ήταν κάποτε πλούσιος, ποτέ δεν εμπιστεύτηκε στα υλικά πλούτη. Επιπλέον, ο Ιώβ δεν συμμετείχε σε ειδωλολατρία με το να αποδίδει αφοσίωση σε άψυχα πράγματα, όπως είναι η σελήνη. (Ιώβ 31:26-28) Εμπιστευόμενος στον Θεό, έθεσε θαυμάσιο παράδειγμα ως τηρητής ακεραιότητας. Παρ’ όλα όσα υπέφερε και παρά την παρουσία των ψευτοπαρηγορητών, ο Ιώβ παρουσίασε μια αριστοτεχνική υπεράσπιση και έδωσε έξοχη μαρτυρία. Αφού τέλειωσε την ομιλία του, εκείνος απέβλεπε στον Θεό ως Κριτή και Μισθαποδότη του.—Ιώβ 31:35-40.

Μιλάει ο Ελιού

8. Ποιος ήταν ο Ελιού, και πώς έδειξε και σεβασμό και θάρρος;

⁸ Εκεί κοντά βρισκόταν ο νεαρός Ελιού, απόγονος του γιου τού Ναχώρ, του Βουζ, και επομένως μακρινός συγγενής του φίλου τού Ιεχωβά, του Αβραάμ. (Ησαΐας 41:8, ΜΝΚ) Ο Ελιού έδειξε σεβασμό για τους γεροντότερους ακούγοντας και τις δύο πλευρές στη συζήτηση. Όμως, μίλησε θαρραλέα σχετικά με ζητήματα στα οποία εκείνοι είχαν άδικο. Για παράδειγμα, ο θυμός του άναψε επειδή ο Ιώβ «εδικαίονεν εαυτόν μάλλον παρά τον Θεόν». Η οργή του Ελιού στράφηκε ιδιαίτερα εναντίον των ψευτοπαρηγορητών. Οι δηλώσεις τους φαίνονταν να εξυψώνουν τον Θεό, αλλά στην πραγματικότητα επέσυραν μομφή σε αυτόν εφόσον έπαιρναν το μέρος του Σατανά στην αντιλογία. «Πλήρης λόγων» και υποκινούμενος από το άγιο πνεύμα, ο Ελιού ήταν αμερόληπτος μάρτυρας του Ιεχωβά.—Ιώβ 32:2, 18, 21.

9. Πώς έδωσε ο Ελιού κάποια ένδειξη αποκατάστασης για τον Ιώβ;

⁹ Ο Ιώβ είχε φτάσει στο σημείο να ενδιαφέρεται περισσότερο για τη δική του δικαίωση παρά για τη δικαίωση του Θεού. Στην πραγματικότητα, ο Ιώβ είχε έρθει σε αντιπαράθεση με τον Θεό. Όμως, καθώς η ψυχή του Ιώβ πλησίαζε στο θάνατο, υπήρχε κάποια ένδειξη αποκατάστασης. Πώς θα γινόταν αυτό; Ο Ελιού υποκινήθηκε να πει ότι ο Ιεχωβά είχε ευνοήσει τον Ιώβ με το εξής άγγελμα: «Λύτρωσον αυτόν από του να καταβή εις τον λάκκον· εγώ εύρηκα εξιλασμόν. Η σαρξ αυτού θέλει είσθαι ανθηροτέρα νηπίου· θέλει επιστρέψει εις τας ημέρας της νεότητος αυτού».—Ιώβ 33:24, 25.

10. Μέχρι ποιο βαθμό επρόκειτο να δοκιμαστεί ο Ιώβ, αλλά για ποιο πράγμα μπορούμε να είμαστε βέβαιοι σύμφωνα με το εδάφιο 1 Κορινθίους 10:13;

¹⁰ Ο Ελιού διόρθωσε τον Ιώβ επειδή είπε πως δεν αξίζει να βρίσκει κάποιος ευχαρίστηση στον Θεό με το να διακρατεί ακεραιότητα. Όπως είπε ο Ελιού: «Μη γένοιτο να υπάρχη εις τον Θεόν αδικία, και εις τον Παντοδύναμον ανομία. Επειδή κατά το έργον του ανθρώπου θέλει αποδώσει εις αυτόν». Ο Ιώβ ενήργησε βιαστικά τονίζοντας τη δική του δικαιοσύνη, αλλά το έκανε αυτό χωρίς να έχει επαρκή γνώση και ενόραση. Ο Ελιού πρόσθεσε: «Ο Ιώβ να εξετασθή έως τέλους [να δοκιμαστεί στο έπακρο, ΜΝΚ]· επειδή απεκρίθη ως οι άνθρωποι οι ασεβείς». (Ιώβ 34:10, 11, 35, 36) Παρόμοια, η πίστη και η ακεραιότητά μας μπορούν να αποδειχτούν πλήρως μόνο αν ‘δοκιμαστούμε στο έπακρο’ κατά κάποιον τρόπο. Όμως, ο στοργικός ουράνιος Πατέρας μας δεν θα μας αφήσει να πειραστούμε πέρα από αυτό που μπορούμε να αντέξουμε.—1 Κορινθίους 10:13.

11. Όταν δοκιμαζόμαστε οδυνηρά τι θα πρέπει να θυμόμαστε;

¹¹ Ο Ελιού, συνεχίζοντας, έδειξε ξανά ότι ο Ιώβ έδινε υπερβολική έμφαση στη δική του δικαιοσύνη. Η προσοχή θα πρέπει να επικεντρώνεται στον Μεγαλειώδη Πλάστη μας. (Ιώβ 35:2, 6, 10) Ο Θεός «δεν θέλει ζωοποιήσει τον ασεβή· εις δε τους πτωχούς δίδει το δίκαιον», είπε ο Ελιού. (Ιώβ 36:6) Κανείς δεν μπορεί να ζητήσει λογαριασμό από τον Θεό για την οδό Του και να πει ότι είναι άδικος. Αυτός είναι περισσότερο εξυψωμένος από ό,τι εμείς μπορούμε να γνωρίζουμε, και τα χρόνια του είναι σε ανεξερεύνητο βαθμό ατέλειωτα. (Ιώβ 36:22-26) Όταν δοκιμαζόμαστε οδυνηρά, ας θυμόμαστε ότι ο αιώνιος Θεός μας είναι δίκαιος και ότι θα μας ανταμείψει για τα πιστά έργα μας που γίνονται προς αίνο του.

12. Τι καταδεικνύουν οι τελικές εκφράσεις του Ελιού σχετικά με την εκτέλεση της κρίσης του Θεού εναντίον των ασεβών;

¹² Καθώς μιλούσε ο Ελιού, μια θύελλα ετοιμαζόταν να ξεσπάσει. Ενώ αυτή πλησίαζε, η καρδιά του Ελιού άρχισε να σκιρτάει και να τρέμει. Ο ίδιος αναφέρθηκε σε διάφορα μεγάλα πράγματα που έχει κάνει ο Ιεχωβά, και είπε: «Ακροάσθητι τούτο, Ιώβ· στάθητι και συλλογίσθητι τα θαυμάσια του Θεού». Σαν τον Ιώβ, και εμείς χρειάζεται να συλλογιζόμαστε τα θαυμάσια έργα τού Θεού και την αξιοπρέπειά του η οποία εμπνέει φόβο. «Τον Παντοδύναμον, δεν δυνάμεθα να εννοήσωμεν αυτόν», είπε ο Ελιού. «Είναι υπέροχος κατά την δύναμιν και κατά την κρίσιν και κατά το πλήθος της δικαιοσύνης, δεν καταθλίβει [την αφθονία της δικαιοσύνης δεν θα υποβιβάσει, ΜΝΚ]. Δια τούτο οι άνθρωποι φοβούνται αυτόν». (Ιώβ 37:1, 14, 23, 24) Οι τελικές εκφράσεις του Ελιού μάς υπενθυμίζουν πως, όταν ο Θεός σύντομα θα εκτελέσει κρίση εναντίον των ασεβών, αυτός δεν θα υποβιβάσει την κρίση και τη δικαιοσύνη, και θα διαφυλάξει εκείνους που τον φοβούνται ως ευλαβικοί λάτρεις του. Τι προνόμιο είναι να βρισκόμαστε ανάμεσα σε τέτοιους τηρητές ακεραιότητας οι οποίοι αναγνωρίζουν τον Ιεχωβά ως τον Παγκόσμιο Κυρίαρχο! Να υπομένετε όπως υπέμεινε ο Ιώβ, και ποτέ να μην αφήσετε τον Διάβολο να σας απομακρύνει από την ευλογητή θέση που κατέχετε ανάμεσα σε αυτά τα ευτυχισμένα πλήθη.

Ο Ιεχωβά Απαντάει στον Ιώβ

13, 14. (α) Σχετικά με τι άρχισε ο Ιεχωβά να ρωτάει τον Ιώβ; (β) Ποια σημεία μπορούμε να αντλήσουμε από τις άλλες ερωτήσεις που έθεσε ο Θεός στον Ιώβ;

¹³ Πόσο έκπληκτος πρέπει να ένιωσε ο Ιώβ όταν ο Ιεχωβά τού μίλησε μέσα από τον ανεμοστρόβιλο! Αυτή η θύελλα ήταν πράξη του Θεού, ανόμοια με το δυνατό άνεμο που χρησιμοποίησε ο Σατανάς για να γκρεμίσει το σπίτι και να θανατώσει τα παιδιά του Ιώβ. Ο Ιώβ έμεινε άναυδος καθώς ο Θεός ρωτούσε: «Πού ήσο ότε εθεμελίονον την γην; . . . Τις έθεσε τον ακρογωνιαίον λίθον αυτής, ότε τα άστρα της αυγής έψαλλον ομού και πάντες οι υιοί του Θεού ηλάλαζον;» (Ιώβ 38:4, 6, 7) Ο Ιεχωβά κατέκλυσε τον Ιώβ με διαδοχικές ερωτήσεις σχετικά με τη θάλασσα, το νεφελώδες ένδυμα της γης, την αυγή, τις πύλες του θανάτου, το φως και το σκοτάδι, καθώς και τους αστερισμούς. Ο Ιώβ δεν μπορούσε να πει τίποτε όταν ρωτήθηκε: «Γνωρίζεις τους νόμους του ουρανού;»—Ιώβ 38:33.

¹⁴ Άλλες ερωτήσεις κατέδειξαν ότι, προτού δημιουργηθεί ο άνθρωπος και του δοθεί εξουσία πάνω στα ψάρια, στα πτηνά, στα ζώα και στα ερπετά, ο Θεός προμήθευε ό,τι χρειάζονταν αυτά—χωρίς καμιά ανθρώπινη βοήθεια ή συμβουλή. Οι επιπρόσθετες ερωτήσεις του Ιεχωβά ανέφεραν πλάσματα όπως τον άγριο ταύρο («μονόκερων», ΝΜ), τη στρουθοκάμηλο και το άλογο. Ο Ιώβ ρωτήθηκε: «Εις την προσταγήν σου ανυψούται ο αετός και κάμνει την φωλεάν αυτού εν τοις υψηλοίς;» (Ιώβ 39:27) Φυσικά όχι! Φανταστείτε την αντίδραση του Ιώβ όταν ο Θεός τον ρώτησε: «Ο διαδικαζόμενος προς τον Παντοδύναμον θέλει διδάξει αυτόν;» Δεν είναι άξιο απορίας το γεγονός ότι ο Ιώβ είπε: «Ιδού, εγώ είμαι ουτιδανός· τι δύναμαι να αποκριθώ προς σε; Θέλω βάλει την χείρα μου επί το στόμα μου». (Ιώβ 40:2, 4) Εφόσον ο Ιεχωβά έχει πάντοτε δίκιο, αν μπούμε ποτέ στον πειρασμό να παραπονεθούμε εναντίον του, θα πρέπει να ‘βάλουμε το χέρι μας πάνω στο στόμα μας’. Οι ερωτήσεις του Θεού μεγάλυναν επίσης την υπεροχή, την αξιοπρέπεια και τη δύναμή του, όπως αυτές εκδηλώνονται στη δημιουργία.

Ο Βεεμώθ και ο Λευιάθαν

15. Ποιο ζώο θεωρείται γενικά ότι είναι ο Βεεμώθ, και ποια είναι μερικά από τα χαρακτηριστικά του;

¹⁵ Ο Ιεχωβά ανέφερε κατόπιν τον Βεεμώθ, ο οποίος γενικά θεωρείται ότι είναι ο ιπποπόταμος. (Ιώβ 40:15-24) Αξιοπρόσεκτο λόγω του τεράστιου μεγέθους, του μεγάλου βάρους και του σκληρού δέρματός του, αυτό το φυτοφάγο ζώο «τρώγει χόρτον». Οι πηγές της δύναμης και της ενέργειάς του βρίσκονται στα ‘νεφρά του [ισχία του, ΜΝΚ]’ και στον ‘ομφαλό [τένοντες, ΜΝΚ] της κοιλιάς του’. Τα οστά των ποδιών του είναι τόσο ισχυρά όσο είναι οι «χάλκινοι σωλήνες». Ο Βεεμώθ δεν πανικοβάλλεται από τα νερά των χειμάρρων αλλά κολυμπάει με ευκολία ενάντια στο ρεύμα.

16. (α) Σε ποιο πλάσμα ταιριάζει η περιγραφή του Λευιάθαν, και ποια είναι μερικά στοιχεία σχετικά με αυτό; (β) Τι μπορεί να υποδηλώσει η δύναμη του Βεεμώθ και του Λευιάθαν σε σχέση με την εκπλήρωση διορισμών στην υπηρεσία του Ιεχωβά;

¹⁶ Ο Θεός ρώτησε επίσης τον Ιώβ: «Δύνασαι να σύρης έξω τον Λευιάθαν δια αγκίστρου; Ή να περιδέσεις την γλώσσαν αυτού με φορβιάν;» Η περιγραφή του Λευιάθαν ταιριάζει στον κροκόδειλο. (Ιώβ 41:1-34) Αυτός δεν κάνει συνθήκη ειρήνης με κανέναν, και κανείς σοφός άνθρωπος δεν είναι τόσο παράτολμος ώστε να προκαλέσει αυτό το ερπετό. Τα βέλη δεν το τρέπουν σε φυγή, και αυτό «γελά εις το σείσμα της λόγχης». Ο οργισμένος Λευιάθαν κάνει την άβυσσο να κοχλάζει σαν λέβητας μυροποιού. Το γεγονός ότι ο Λευιάθαν και ο Βεεμώθ ήταν πολύ πιο ισχυροί από τον Ιώβ βοήθησε στο να ταπεινωθεί αυτός. Και εμείς επίσης πρέπει να αναγνωρίζουμε ταπεινά ότι δεν είμαστε κραταιοί από μόνοι μας. Χρειαζόμαστε θεόδοτη σοφία και δύναμη για να αποφεύγουμε τα φαρμακερά δόντια του Σατανά, του Φιδιού, και για να εκπληρώνουμε τους διορισμούς μας στην υπηρεσία του Ιεχωβά.—Φιλιππησίους 4:13· Αποκάλυψη 12:9.

17. (α) Πώς ‘είδε ο Ιώβ τον Θεό’; (β) Τι αποδείχτηκε από τις ερωτήσεις στις οποίες δεν κατάφερε να απαντήσει ο Ιώβ, και πώς μπορεί αυτό να βοηθήσει εμάς;

¹⁷ Ολοκληρωτικά ταπεινωμένος, ο Ιώβ αναγνώρισε την εσφαλμένη άποψη που διακρατούσε και παραδέχτηκε ότι είχε μιλήσει χωρίς γνώση. Ωστόσο, είχε εκφράσει πίστη ότι θα ‘έβλεπε τον Θεό’. (Ιώβ 19:25-27) Πώς θα μπορούσε να συμβεί αυτό, εφόσον κανένας άνθρωπος δεν μπορεί να δει τον Ιεχωβά και να συνεχίσει να ζει; (Έξοδος 33:20) Στην πραγματικότητα, ο Ιώβ είδε την εκδήλωση της θεϊκής δύναμης, άκουσε τα λόγια του Θεού, και ανοίχτηκαν τα μάτια της κατανόησής του ώστε να δει την αλήθεια σχετικά με τον Ιεχωβά. Γι’ αυτό, ο Ιώβ ‘βδελύχθηκε τον εαυτό του [έκανε αναίρεση, ΜΝΚ] και μετανόησε με χώμα και σποδό’. (Ιώβ 42:1-6) Οι πολλές ερωτήσεις στις οποίες δεν κατάφερε να απαντήσει είχαν αποδείξει την υπεροχή του Θεού και είχαν καταδείξει τη μικρότητα του ανθρώπου, ακόμη και ενός ανθρώπου τόσο αφοσιωμένου στον Ιεχωβά όσο ήταν ο Ιώβ. Αυτό μάς βοηθάει να διακρίνουμε ότι δεν πρέπει να βάζουμε τα δικά μας συμφέροντα πάνω από τον αγιασμό του ονόματος του Ιεχωβά και τη δικαίωση της κυριαρχίας Του. (Ματθαίος 6:9, 10) Το πρώτιστο ενδιαφέρον μας θα πρέπει να είναι να διακρατούμε ακεραιότητα στον Ιεχωβά και να τιμούμε το όνομά του.

18. Τι χρειαζόταν να κάνουν οι ψευτοπαρηγορητές τού Ιώβ;

¹⁸ Όμως, τι έγινε με τους αυτοδικαιούμενους ψευτοπαρηγορητές; Ο Ιεχωβά θα μπορούσε δικαιολογημένα να θανατώσει τον Ελιφά, τον Βιλδάδ και τον Σωφάρ επειδή δεν είπαν την αλήθεια σχετικά με αυτόν, όπως έκανε ο Ιώβ. «Λάβετε . . . εις εαυτούς επτά μόσχους και επτά κριούς και υπάγετε προς τον δούλον μου Ιώβ», είπε ο Θεός, «και προσφέρετε ολοκαύτωμα υπέρ εαυτών· ο δε Ιώβ ο δούλος μου θέλει ικετεύσει υπέρ υμών». Οι τρεις ψευτοπαρηγορητές έπρεπε να ταπεινώσουν τον εαυτό τους για να συμμορφωθούν. Ο τηρητής ακεραιότητας Ιώβ έπρεπε να προσευχηθεί για εκείνους, και ο Ιεχωβά θεώρησε αποδεκτή την προσευχή του. (Ιώβ 42:7-9) Τι συνέβη όμως με τη σύζυγο του Ιώβ, η οποία τον είχε παροτρύνει να βλασφημήσει τον Θεό και να πεθάνει; Φαίνεται ότι αυτή συμφιλιώθηκε με τον Ιώβ μέσω του ελέους του Θεού.

Οι Υποσχεμένες Ανταμοιβές μάς Δίνουν Ελπίδα

19. Όσον αφορά τον Ιώβ, πώς έδειξε ο Ιεχωβά την υπεροχή Του επί του Διαβόλου;

¹⁹ Μόλις ο Ιώβ σταμάτησε να ανησυχεί για τα όσα υπέφερε, και αποκαταστάθηκε στην υπηρεσία του Θεού, ο Ιεχωβά άλλαξε τα πράγματα για αυτόν. Αφού ο Ιώβ προσευχήθηκε για τους τρεις ψευτοπαρηγορητές, ο Θεός ‘έστρεψε την αιχμαλωσία του’ και του έδωσε «διπλάσια πάντων των όσα είχε πρότερον». Ο Ιεχωβά έδειξε την υπεροχή Του επί του Διαβόλου με το να στρέψει προς τα πίσω το χέρι του Σατανά το οποίο προκάλεσε την ασθένεια, και με το να θεραπεύσει θαυματουργικά τον Ιώβ. Ο Θεός επίσης απώθησε τις δαιμονικές ορδές και τις κράτησε μακριά περιβάλλοντας και πάλι τον Ιώβ με έναν προστατευτικό κλοιό που δημιουργούνταν από το αγγελικό Του στρατόπεδο.—Ιώβ 42:10· Ψαλμός 34:7.

20. Με ποιους τρόπους αντάμειψε και ευλόγησε ο Ιεχωβά τον Ιώβ;

²⁰ Οι αδελφοί, οι αδελφές και οι παλιοί γνώριμοι του Ιώβ έρχονταν για να φάνε μαζί του, να του δείξουν τη συμπόνια τους και να τον παρηγορήσουν για τη συμφορά την οποία είχε επιτρέψει ο Ιεχωβά να επέλθει σε αυτόν. Ο καθένας τους έδωσε στον Ιώβ χρήματα και ένα χρυσό ‘ενώτιο’. Ο Ιεχωβά ευλόγησε ‘τα έσχατα του Ιώβ περισσότερο από τα πρώτα’, ώστε εκείνος έφτασε στο σημείο να έχει 14.000 πρόβατα, 6.000 καμήλες, 1.000 ζεύγη βοδιών και 1.000 θηλυκά γαϊδούρια. Ο Ιώβ απέκτησε επίσης εφτά γιους και τρεις κόρες, όσα παιδιά είχε προηγουμένως. Οι κόρες του—η Ιεμιμά, η Κεσιά και η Κερέν-αππούχ—ήταν οι ωραιότερες γυναίκες «της γης», και ο Ιώβ τούς έδωσε κληρονομιά μεταξύ των αδελφών τους. (Ιώβ 42:11-15) Επιπλέον, ο Ιώβ έζησε άλλα 140 χρόνια και είδε τέσσερις γενιές απογόνων του. Η αφήγηση καταλήγει ως εξής: «Ετελεύτησεν ο Ιώβ, γέρων και πλήρης ημερών». (Ιώβ 42:16, 17) Η παράταση της ζωής του ήταν θαυματουργικό έργο του Ιεχωβά Θεού.

21. Πώς μας βοηθάει η Γραφική αφήγηση σχετικά με τον Ιώβ, και τι θα πρέπει να είμαστε αποφασισμένοι να κάνουμε;

²¹ Η Γραφική αφήγηση σχετικά με τον Ιώβ μάς κάνει να είμαστε περισσότερο άγρυπνοι ως προς τις επινοήσεις του Σατανά και μας βοηθάει να διακρίνουμε το πώς η παγκόσμια κυριαρχία συνδέεται με την ανθρώπινη ακεραιότητα. Όπως ο Ιώβ, όλοι όσοι αγαπούν τον Θεό θα δοκιμαστούν. Αλλά μπορούμε να υπομείνουμε όπως υπέμεινε ο Ιώβ. Εκείνος πέρασε τις δοκιμασίες του με πίστη και ελπίδα, και οι ανταμοιβές του ήταν πολλές. Ως υπηρέτες του Ιεχωβά σήμερα, εμείς έχουμε αληθινή πίστη και ελπίδα. Μάλιστα, τι μεγαλειώδη ελπίδα έχει θέσει ενώπιον του καθενός μας ο Μεγάλος Μισθαποδότης! Το να κρατούν στο νου τους την ουράνια ανταμοιβή θα βοηθήσει τους χρισμένους να υπηρετούν τον Θεό όσια στο υπόλοιπο της ζωής τους πάνω στη γη. Πολλά άτομα που έχουν επίγειες προοπτικές δεν θα πεθάνουν ποτέ, αλλά εκείνοι που θα πεθάνουν θα ανταμειφτούν με ανάσταση στον Παράδεισο στη γη, μαζί με τον ίδιο τον Ιώβ. Έχοντας αυτή τη γνήσια ελπίδα στην καρδιά και στο νου, είθε όλοι όσοι αγαπούν τον Θεό να αποδείξουν τον Σατανά ψεύτη με το να στέκονται σταθερά στο πλευρό του Ιεχωβά ως τηρητές ακεραιότητας και πιστοί υποστηρικτές της παγκόσμιας κυριαρχίας του.