1, 2. (α) Γιατί μας ενθαρρύνει το παράδειγμα όσων κηρύττουν πιστά σε τομείς όπου δεν υπάρχει ανταπόκριση; (Βλέπε εικόνα στην αρχή του άρθρου.) (β) Τι είπε ο Ιησούς για το έργο κηρύγματος «στον τόπο του»; (Βλέπε υποσημείωση.)

Ο ΣΕΡΤΖΙΟ ΚΑΙ Η ΟΛΙΝΤΑ είναι ένα ζευγάρι σκαπανέων άνω των 80 που ζει στις Ηνωμένες Πολιτείες. Τώρα τελευταία, τα πόδια τους πονάνε πολύ, κάτι που έχει δυσκολέψει τις μετακινήσεις τους. Ωστόσο, όπως κάνουν επί δεκαετίες, κάθε πρωί στις εφτά πηγαίνουν με τα πόδια σε μια πλατεία σε πολυσύχναστο μέρος της πόλης. Εκεί παίρνουν θέση στη συνηθισμένη τους γωνιά κοντά σε μια στάση λεωφορείου και προσφέρουν τα Γραφικά μας έντυπα στους περαστικούς. Οι περισσότεροι τους αγνοούν, αλλά εκείνοι παραμένουν στη θέση τους, χαμογελώντας σε όσους τους κοιτάζουν. Το μεσημέρι, παίρνουν σιγά σιγά τον δρόμο της επιστροφής. Το επόμενο πρωί στις εφτά είναι ξανά στην πλατεία. Στην πραγματικότητα, αυτό το πιστό ζευγάρι κηρύττει δραστήρια το άγγελμα της Βασιλείας εκεί έξι πρωινά την εβδομάδα, σε όλη τη διάρκεια του έτους.

² Όπως ο Σέρτζιο και η Ολίντα, έτσι και πολλοί πιστοί αδελφοί και αδελφές σε όλο τον κόσμο κηρύττουν επί δεκαετίες σε τομείς στον τόπο τους όπου δεν υπάρχει ανταπόκριση. Αν αντιμετωπίζετε και εσείς αυτή την πρόκληση, σας επαινούμε θερμά για την υπομονή σας.a Η σταθερότητά σας στην υπηρεσία του Ιεχωβά είναι πηγή ενθάρρυνσης για πολλούς​—ακόμα και για έμπειρους ομοπίστους σας. Προσέξτε πώς εκφράστηκαν κάποιοι επίσκοποι περιοχής: «Όταν συνεργάζομαι με τέτοιους πιστούς αδελφούς και αδελφές στη διακονία, το παράδειγμά τους με εμπνέει». «Η πιστότητά τους με ενθαρρύνει ώστε να δείχνω εγκαρτέρηση και θάρρος στη δική μου διακονία». «Το παράδειγμά τους με συγκινεί».

3. Ποια τρία ερωτήματα θα εξετάσουμε, και γιατί;

³ Για να εμμείνουμε με μεγαλύτερη αποφασιστικότητα στο έργο κηρύγματος που μας ανέθεσε ο Ιησούς και να το ολοκληρώσουμε, ας εξετάσουμε την απάντηση σε τρία ερωτήματα: Γιατί μπορεί κατά καιρούς να νιώθουμε αποθαρρυμένοι; Πώς μπορούμε να καρποφορούμε; Τι θα μας βοηθήσει να συνεχίσουμε να καρποφορούμε με υπομονή;

ΓΙΑΤΙ ΜΠΟΡΕΙ ΝΑ ΝΙΩΘΟΥΜΕ ΑΠΟΘΑΡΡΥΜΕΝΟΙ;

4. (α) Πώς επηρέασε τον Παύλο η αρνητική αντίδραση των περισσότερων Ιουδαίων; (β) Γιατί ένιωθε έτσι ο Παύλος;

⁴ Αν έχετε νιώσει ποτέ αποθαρρυμένοι κηρύττοντας σε τομείς όπου δεν υπάρχει πολλή ανταπόκριση, τότε μπορείτε να ταυτιστείτε με τον απόστολο Παύλο. Στα σχεδόν 30 χρόνια της διακονίας του, βοήθησε πάρα πολλά άτομα να γίνουν μαθητές του Χριστού. (Πράξ. 14:21· 2 Κορ. 3:2, 3) Εντούτοις, δεν κατάφερε να ωθήσει πολλούς Ιουδαίους να μεταστραφούν στην αληθινή λατρεία. Αντίθετα, οι περισσότεροι τον απέρριπταν και μερικοί μάλιστα τον δίωκαν. (Πράξ. 14:19· 17:1, 4, 5, 13) Πώς επηρέασε τον Παύλο αυτή η εχθρική αντίδραση των Ιουδαίων; Ο ίδιος παραδέχτηκε ευθέως: «Λέω την αλήθεια σύμφωνα με τον Χριστό . . . ότι έχω μεγάλη λύπη και ακατάπαυστο πόνο στην καρδιά μου». (Ρωμ. 9:1-3) Γιατί ένιωθε έτσι ο Παύλος; Διότι η καρδιά του ήταν στο έργο κηρύγματος. Κήρυττε στους Ιουδαίους επειδή νοιαζόταν βαθιά για αυτούς. Επομένως, πονούσε όταν τους έβλεπε να απορρίπτουν το έλεος του Θεού.

5. (α) Τι μας ωθεί να κηρύττουμε στους συνανθρώπους μας; (β) Γιατί δεν είναι περίεργο να νιώθουμε κατά καιρούς αποθάρρυνση;

⁵ Όπως ο Παύλος, έτσι και εμείς κηρύττουμε στους ανθρώπους από εγκάρδιο ενδιαφέρον. (Ματθ. 22:39· 1 Κορ. 11:1) Γιατί; Επειδή γνωρίζουμε εκ πείρας πόσες ευλογίες επιφυλάσσονται για όσους αποφασίζουν να υπηρετούν τον Ιεχωβά. Όταν σκεφτόμαστε τα άτομα στον τομέα μας, λέμε στον εαυτό μας: “Μακάρι να μπορούσαμε να τους βοηθήσουμε να καταλάβουν τι χάνουν!” Γι’ αυτό, συνεχίζουμε να τους παροτρύνουμε να μάθουν την αλήθεια για τον Ιεχωβά και τον σκοπό του για την ανθρωπότητα. Στην ουσία, λέμε σε όσους κηρύττουμε: “Σας φέραμε ένα υπέροχο δώρο. Παρακαλούμε, δεχτείτε το”. Όταν λοιπόν οι άνθρωποι απορρίπτουν αυτό το δώρο, δεν είναι περίεργο να νιώθουμε «πόνο στην καρδιά» μας. Τέτοια αισθήματα δεν δείχνουν έλλειψη πίστης. Ίσα ίσα φανερώνουν ότι η καρδιά μας είναι στο έργο κηρύγματος. Γι’ αυτό, παρότι κάποιες στιγμές νιώθουμε αποθάρρυνση, υπομένουμε. Η Έλενα, που υπηρετεί ως σκαπάνισσα πάνω από 25 χρόνια, λέει κάτι που εκφράζει πολλούς από εμάς: «Το έργο κηρύγματος μου φαίνεται δύσκολο. Ωστόσο, δεν το αλλάζω με τίποτα».

ΠΩΣ ΜΠΟΡΟΥΜΕ ΝΑ ΚΑΡΠΟΦΟΡΟΥΜΕ;

6. Ποιο ερώτημα θα εξετάσουμε, και πώς θα το κάνουμε αυτό;

⁶ Γιατί μπορούμε να είμαστε βέβαιοι ότι, όπου και αν κηρύττουμε, η διακονία μας μπορεί να είναι καρποφόρα; Για να απαντήσουμε σε αυτό το σημαντικό ερώτημα, ας εξετάσουμε δύο παραβολές με τις οποίες ο Ιησούς δείχνει ότι χρειάζεται να καρποφορούμε. (Ματθ. 13:23) Η πρώτη αναφέρεται σε ένα κλήμα.

7. (α) Ποιους αντιπροσωπεύουν «ο καλλιεργητής», «το κλήμα» και «τα κλαδιά»; (β) Ποιο ερώτημα χρειάζεται απάντηση;

⁷ Διαβάστε Ιωάννης 15:1-5, 8. Προσέξτε ότι ο Ιησούς είπε στους αποστόλους του: «Με αυτό δοξάζεται ο Πατέρας μου, με το να κάνετε πολύ καρπό και να αποδεικνύεστε μαθητές μου». Ο Ιησούς είπε ότι ο Ιεχωβά είναι «ο καλλιεργητής», ο ίδιος ο Ιησούς είναι «το αληθινό κλήμα» και οι μαθητές του είναι «τα κλαδιά».b Ποιος είναι λοιπόν ο καρπός που πρέπει να κάνουν οι ακόλουθοι του Χριστού; Σε αυτή την παραβολή, ο Ιησούς δεν είπε ευθέως ποιος είναι αυτός ο καρπός, αλλά ανέφερε μια σημαντική λεπτομέρεια που μας βοηθάει να βρούμε την απάντηση.

8. (α) Σε αυτή την παραβολή, γιατί δεν μπορεί να αντιπροσωπεύει ο καρπός τους καινούριους μαθητές; (β) Τι χαρακτηρίζει τις απαιτήσεις του Ιεχωβά;

⁸ Αναφερόμενος στον Πατέρα του, ο Ιησούς δήλωσε: «Όποιο κλαδί σε εμένα δεν κάνει καρπό το αφαιρεί». Με άλλα λόγια, ο Ιεχωβά μάς θεωρεί υπηρέτες του μόνο αν κάνουμε καρπό. (Ματθ. 13:23· 21:43) Επομένως, στην εν λόγω παραβολή, ο καρπός που πρέπει να παράγει κάθε Χριστιανός δεν μπορεί να αντιπροσωπεύει τους καινούριους μαθητές που ίσως έχουμε το προνόμιο να κάνουμε. (Ματθ. 28:19) Διαφορετικά, οι πιστοί Μάρτυρες που δεν καταφέρνουν να κάνουν μαθητές επειδή κηρύττουν σε τομέα όπου δεν υπάρχει ανταπόκριση θα ήταν σαν τα άκαρπα κλαδιά στην παραβολή του Ιησού. Αλλά ένα τέτοιο συμπέρασμα είναι αδιανόητο! Γιατί; Διότι δεν μπορούμε να εξαναγκάσουμε τους ανθρώπους να γίνουν μαθητές. Θα ήταν αντίθετο με την αγάπη του Ιεχωβά να απορρίπτει τους υπηρέτες του επειδή δεν καταφέρνουν να κάνουν κάτι που δεν είναι στο χέρι τους. Οτιδήποτε μας ζητάει ο Ιεχωβά είναι πάντοτε εφικτό.​—Δευτ. 30:11-14.

9. (α) Με ποια δραστηριότητα κάνουμε καρπό; (β) Ποια παραβολή θα εξετάσουμε, και γιατί;

⁹ Ποιος είναι λοιπόν ο καρπός που πρέπει να κάνουμε; Σαφώς, πρέπει να αντιπροσωπεύει μια δραστηριότητα η οποία είναι μέσα στις δυνατότητες όλων μας. Ποια δραστηριότητα αποτελεί την ουσία της “καρποφορίας”; Το κήρυγμα των καλών νέων της Βασιλείας του Θεού.c (Ματθ. 24:14) Η παραβολή του Ιησού για τον σπορέα επιβεβαιώνει αυτό το συμπέρασμα. Ας εξετάσουμε αυτή τη δεύτερη παραβολή.

10. (α) Σε αυτή την παραβολή, τι αντιπροσωπεύει ο σπόρος και το χώμα; (β) Τι παράγει ένα στάχυ;

¹⁰ Διαβάστε Λουκάς 8:5-8, 11-15. Στην παραβολή του σπορέα, ο σπόρος είναι «ο λόγος του Θεού», δηλαδή το άγγελμα της Βασιλείας. Το χώμα αντιπροσωπεύει τη συμβολική καρδιά του ανθρώπου. Ο σπόρος που έπεσε στο καλό χώμα ρίζωσε, βλάστησε και έγινε, ας πούμε, στάχυ. Τότε, “παρήγαγε 100 φορές περισσότερο καρπό”. Αλλά τι καρπό παράγει ένα στάχυ; Μήπως μικρά στάχυα; Όχι, παράγει καινούριους σπόρους, οι οποίοι μπορεί τελικά να αναπτυχθούν και να γίνουν στάχυα. Σε αυτή την παραβολή, ένας και μόνο σπόρος απέφερε εκατό. Πώς εφαρμόζεται αυτή η πτυχή της παραβολής στη διακονία μας;

11. (α) Πώς εφαρμόζεται η παραβολή του σπορέα στη διακονία μας; (β) Πώς παράγουμε καινούριους σπόρους της Βασιλείας;

¹¹ Για παράδειγμα, πριν από χρόνια κάποιοι Μάρτυρες ή οι Χριστιανοί γονείς μας μάς μίλησαν για τα νέα της Βασιλείας. Χάρηκαν όταν είδαν ότι η καρδιά μας ήταν δεκτική στο όμοιο με σπόρο άγγελμα της Βασιλείας. Όπως το καλό χώμα στην παραβολή του Ιησού κράτησε τον σπόρο, έτσι και εμείς δεχτήκαμε το άγγελμα και το κρατήσαμε. Ως αποτέλεσμα, το όμοιο με σπόρο άγγελμα της Βασιλείας ρίζωσε, αναπτύχθηκε και έγινε, σαν να λέγαμε, στάχυ το οποίο με τον καιρό ήταν έτοιμο να καρποφορήσει. Και όπως ένα στάχυ παράγει, όχι άλλα στάχυα, αλλά καινούριους σπόρους, έτσι και εμείς παράγουμε, όχι καινούριους μαθητές, αλλά καινούριους σπόρους της Βασιλείας.d Πώς παράγουμε καινούριους σπόρους της Βασιλείας; Κάθε φορά που με τον άλφα ή βήτα τρόπο κηρύττουμε το άγγελμα της Βασιλείας, αναπαράγουμε και σκορπίζουμε, σαν να λέγαμε, τον σπόρο που φυτεύτηκε στην καρδιά μας. (Λουκ. 6:45· 8:1) Επομένως, αυτή η παραβολή μάς διδάσκει ότι, αν συνεχίζουμε να κηρύττουμε το άγγελμα της Βασιλείας, “θα καρποφορούμε με υπομονή”.

12. (α) Ποιο δίδαγμα μπορούμε να αντλήσουμε από τις παραβολές του Ιησού για το κλήμα και για τον σπορέα; (β) Πώς σας επηρεάζει αυτό το δίδαγμα;

¹² Ποιο δίδαγμα μπορούμε να αντλήσουμε από τις παραβολές του Ιησού για το κλήμα και για τον σπορέα; Μας βοηθούν να κατανοήσουμε ότι η ικανότητά μας να καρποφορούμε δεν εξαρτάται από την ανταπόκριση των ανθρώπων στον τομέα μας. Απεναντίας, εξαρτάται από τη δική μας πιστότητα. Ο Παύλος ανέφερε την ίδια αλήθεια όταν είπε: «Ο καθένας θα λάβει την ανταμοιβή του σύμφωνα με τον κόπο του». (1 Κορ. 3:8) Η ανταμοιβή δίνεται σύμφωνα με τον κόπο που κάνουμε στο έργο, όχι σύμφωνα με τα αποτελέσματα του κόπου μας. Η Ματίλντα, που είναι σκαπάνισσα 20 χρόνια, λέει: «Χαίρομαι γνωρίζοντας ότι ο Ιεχωβά ανταμείβει τις προσπάθειές μας».

ΠΩΣ ΜΠΟΡΟΥΜΕ ΝΑ ΚΑΡΠΟΦΟΡΟΥΜΕ ΜΕ ΥΠΟΜΟΝΗ;

13, 14. Σύμφωνα με τα εδάφια Ρωμαίους 10:1, 2, για ποιους λόγους δεν θεωρούσε ο Παύλος χαμένη υπόθεση όσους αντιδρούσαν αρνητικά στο άγγελμα της Βασιλείας;

¹³ Τι θα μας βοηθήσει να συνεχίσουμε να καρποφορούμε με υπομονή; Όπως είδαμε, ο Παύλος είχε αποθαρρυνθεί από την αρνητική αντίδραση των Ιουδαίων στο άγγελμα της Βασιλείας. Παρ’ όλα αυτά, δεν τους θεωρούσε χαμένη υπόθεση. Προσέξτε τι είπε παρακάτω στην επιστολή του προς τους Χριστιανούς της Ρώμης σε σχέση με τα αισθήματά του για εκείνους τους Ιουδαίους: «Αυτό που επιθυμώ ολόκαρδα και για το οποίο ικετεύω τον Θεό είναι η σωτηρία τους. Διότι μαρτυρώ ότι έχουν ζήλο για τον Θεό, αλλά όχι σύμφωνα με ακριβή γνώση». (Ρωμ. 10:1, 2) Για ποιους λόγους ανέφερε ο Παύλος ότι άξιζε να συνεχίσει τη διακονία του;

¹⁴ Πρώτον, ο Παύλος εξήγησε γιατί συνέχιζε να κηρύττει στους Ιουδαίους. “Επιθυμούσε ολόκαρδα” να βρουν κάποιοι Ιουδαίοι τη σωτηρία. (Ρωμ. 11:13, 14) Δεύτερον, είπε ότι “ικέτευε τον Θεό” για αυτούς. Εκλιπαρούσε τον Θεό μέσω προσευχής να βοηθήσει κάποιους μεμονωμένους Ιουδαίους να δεχτούν το άγγελμα της Βασιλείας. Τρίτον, πρόσθεσε: «Έχουν ζήλο για τον Θεό». Έβλεπε στους ανθρώπους τις δυνατότητες που είχαν να κάνουν το καλό. Ο ζήλος, αν διοχετευτεί στη σωστή κατεύθυνση, μπορεί να μεταμορφώσει ειλικρινή άτομα σε ζηλωτές μαθητές του Χριστού, όπως ήξερε καλά ο Παύλος.

15. Πώς μπορούμε να μιμούμαστε τον Παύλο; Δώστε παραδείγματα.

¹⁵ Πώς μπορούμε να μιμούμαστε τον Παύλο; Πρώτον, αγωνιζόμαστε να διατηρούμε ολόκαρδη επιθυμία να βρούμε οποιουσδήποτε ίσως έχουν «τη σωστή διάθεση για αιώνια ζωή». Δεύτερον, ικετεύουμε μέσω προσευχής τον Ιεχωβά να ανοίξει την καρδιά των ειλικρινών ατόμων. (Πράξ. 13:48· 16:14) Η Σιλβάνα, η οποία είναι σκαπάνισσα σχεδόν 30 χρόνια, λέει: «Προτού πάω σε ένα σπίτι στον τομέα μου, προσεύχομαι στον Ιεχωβά και του ζητάω να μου δώσει θετική στάση». Προσευχόμαστε επίσης στον Θεό να μας κατευθύνουν οι άγγελοι να βρούμε τα ειλικρινή άτομα. (Ματθ. 10:11-13· Αποκ. 14:6) Ο Ρόμπερτ, που είναι σκαπανέας πάνω από 30 χρόνια, παρατηρεί: «Είναι συναρπαστικό να συνεργαζόμαστε με τους αγγέλους, οι οποίοι ξέρουν τι συμβαίνει στη ζωή του κάθε οικοδεσπότη». Τρίτον, προσπαθούμε να βλέπουμε στους ανθρώπους τις δυνατότητες που έχουν να κάνουν το καλό. Όπως λέει ο Καρλ, ένας πρεσβύτερος που βαφτίστηκε πριν από 50 και πλέον χρόνια: «Ψάχνω για το παραμικρό σημάδι που θα μπορούσε να φανερώσει ότι ένα άτομο είναι ειλικρινές​—ίσως ένα χαμόγελο, ένα ευγενικό βλέμμα ή μια ερώτηση που γίνεται με καλό κίνητρο». Ναι, όπως ο Παύλος, έτσι και εμείς μπορούμε να καρποφορούμε με υπομονή.

«ΑΣ ΜΗΝ ΑΝΑΠΑΥΤΕΙ ΤΟ ΧΕΡΙ ΣΟΥ»

16, 17. (α) Τι μας διδάσκει η οδηγία που υπάρχει στο εδάφιο Εκκλησιαστής 11:6; (β) Δείξτε με παράδειγμα πώς μπορεί το έργο σποράς να επηρεάσει τους ανθρώπους που μας παρατηρούν.

¹⁶ Ακόμα και αν φαίνεται ότι το άγγελμα της Βασιλείας που κηρύττουμε δεν αγγίζει τις καρδιές των ανθρώπων, δεν πρέπει να υποτιμούμε τον αντίκτυπο του έργου σποράς που επιτελούμε. (Διαβάστε Εκκλησιαστής 11:6) Ομολογουμένως, πολλοί άνθρωποι δεν μας ακούν, αλλά δεν παύουν να μας παρατηρούν. Προσέχουν την ευπρεπή μας εμφάνιση, την ευγενική μας συμπεριφορά και το θερμό μας χαμόγελο. Με τον καιρό, η διαγωγή μας μπορεί να βοηθήσει κάποιους να καταλάβουν ότι η αρνητική άποψη που έχουν για εμάς ίσως τελικά να μην είναι σωστή. Ο Σέρτζιο και η Ολίντα αντιλήφθηκαν μια τέτοια αλλαγή.

¹⁷ Ο Σέρτζιο αφηγείται: «Κάποιο διάστημα δεν πηγαίναμε στην πλατεία επειδή ήμασταν άρρωστοι. Όταν ξαναπήγαμε, οι περαστικοί μάς ρωτούσαν: “Τι γίνατε; Μας λείψατε”». Η Ολίντα προσθέτει χαμογελώντας: «Οι οδηγοί των λεωφορείων μάς χαιρετούσαν και μερικοί μας φώναζαν: “Μπράβο σας!” Ζητούσαν μάλιστα και τα περιοδικά μας». Και προς έκπληξη του ζευγαριού, ένας κύριος τους πλησίασε στο σταντ, τους πρόσφερε μια ανθοδέσμη και τους ευχαρίστησε για το έργο τους.

18. Γιατί είστε αποφασισμένοι να “καρποφορείτε με υπομονή”;

¹⁸ Πράγματι, όσο δεν “αναπαύεται το χέρι μας” από το να σπέρνουμε τον σπόρο της Βασιλείας, έχουμε και εμείς πολύτιμη συμμετοχή στην επίδοση “μαρτυρίας σε όλα τα έθνη”. (Ματθ. 24:14) Πάνω από όλα, γευόμαστε βαθιά χαρά γνωρίζοντας ότι έχουμε την επιδοκιμασία του Ιεχωβά, επειδή εκείνος αγαπάει όλους όσους «καρποφορούν με υπομονή»!

1, 2. (α) Ποιες πληροφορίες έδωσε ο Ιησούς στους μαθητές του λίγο πριν από τον θάνατό του; (Βλέπε εικόνα στην αρχή του άρθρου.) (β) Γιατί είναι σημαντικό να θυμόμαστε τους λόγους για τους οποίους κηρύττουμε; (γ) Τι θα εξετάσουμε;

ΤΟ ΤΕΛΕΥΤΑΙΟ βράδυ πριν από τον θάνατό του, ο Ιησούς συζήτησε πολλή ώρα με τους μαθητές του. Μεταξύ άλλων, τους διαβεβαίωσε για τη βαθιά του αγάπη. Επίσης, τους είπε μια παραβολή για ένα κλήμα, όπως είδαμε στο προηγούμενο άρθρο. Μέσω εκείνης της παραβολής, ο Ιησούς τούς πρότρεψε “να κάνουν πολύ καρπό”​—να κηρύττουν το άγγελμα της Βασιλείας με υπομονή.​—Ιωάν. 15:8.

² Ωστόσο, ο Ιησούς είπε στους μαθητές του, όχι μόνο τι χρειαζόταν να κάνουν, αλλά επίσης γιατί έπρεπε να το κάνουν. Τους εξήγησε τους λόγους για τους οποίους έπρεπε να κηρύττουν. Γιατί είναι σημαντικό να εξετάσουμε αυτούς τους λόγους; Όταν θυμόμαστε γιατί χρειάζεται να συνεχίζουμε να κηρύττουμε, υποκινούμαστε να δίνουμε «μαρτυρία σε όλα τα έθνη» με υπομονή. (Ματθ. 24:13, 14) Ας εξετάσουμε λοιπόν τέσσερις Γραφικούς λόγους για τους οποίους κηρύττουμε. Επιπρόσθετα, θα εξετάσουμε τέσσερα δώρα από τον Ιεχωβά τα οποία μας βοηθούν να καρποφορούμε με υπομονή.

ΔΟΞΑΖΟΥΜΕ ΤΟΝ ΙΕΧΩΒΑ

3. (α) Ποιος λόγος για να κηρύττουμε αναφέρεται στο εδάφιο Ιωάννης 15:8; (β) Τι αντιπροσωπεύουν τα σταφύλια στην παραβολή του Ιησού, και γιατί είναι εύστοχη αυτή η παρομοίωση;

³ Ο πρώτιστος λόγος για τον οποίο συμμετέχουμε στο έργο κηρύγματος είναι για να δοξάζουμε τον Ιεχωβά και να αγιάζουμε το όνομά του ενώπιον των ανθρώπων. (Διαβάστε Ιωάννης 15:1, 8) Προσέξτε ότι ο Ιησούς παρομοίασε τον Πατέρα του, τον Ιεχωβά, με καλλιεργητή ο οποίος παράγει σταφύλια. Παρομοίασε δε τον εαυτό του με κλήμα και τους ακολούθους του με κλαδιά. (Ιωάν. 15:5) Επομένως, τα σταφύλια αντιπροσωπεύουν κατάλληλα την καρποφορία της Βασιλείας που παράγουν οι ακόλουθοι του Χριστού. Ο Ιησούς είπε στους αποστόλους του: «Με αυτό δοξάζεται ο Πατέρας μου, με το να κάνετε πολύ καρπό». Όπως τα κλήματα που παράγουν καλά σταφύλια φέρνουν τιμή στον καλλιεργητή τους, έτσι και εμείς φέρνουμε τιμή, ή αλλιώς δόξα, στον Ιεχωβά όταν κηρύττουμε το άγγελμα της Βασιλείας όσο καλύτερα μπορούμε.​—Ματθ. 25:20-23.

4. (α) Με ποιους τρόπους αγιάζουμε το όνομα του Θεού; (β) Πώς βλέπετε εσείς το προνόμιο που έχετε να αγιάζετε το όνομα του Θεού;

⁴ Με ποιον τρόπο αγιάζουμε το όνομα του Θεού όταν κηρύττουμε; Εμείς δεν μπορούμε να κάνουμε το όνομα του Θεού πιο ιερό. Είναι ήδη ιερό, ή αλλιώς άγιο, με την απόλυτη έννοια. Προσέξτε όμως τι δήλωσε ο προφήτης Ησαΐας: «Τον Ιεχωβά των στρατευμάτων​—Αυτόν να θεωρείτε άγιο». (Ησ. 8:13) Μεταξύ άλλων, αγιάζουμε το όνομα του Θεού θεωρώντας το ξεχωριστό από κάθε άλλο όνομα και βοηθώντας και άλλους να το θεωρούν άγιο. (Ματθ. 6:9, υποσ.) Για παράδειγμα, όταν διακηρύττουμε την αλήθεια για τις θαυμάσιες ιδιότητες του Ιεχωβά και τον αναλλοίωτο σκοπό του για την ανθρωπότητα, υπερασπιζόμαστε το όνομα του Θεού απέναντι στα ψέματα και στις συκοφαντίες του Σατανά. (Γέν. 3:1-5) Επίσης, αγιάζουμε το όνομα του Θεού όταν αγωνιζόμαστε να βοηθήσουμε τους ανθρώπους στον τομέα μας να αντιληφθούν ότι ο Ιεχωβά είναι άξιος “να λάβει τη δόξα, την τιμή και τη δύναμη”. (Αποκ. 4:11) Ο Ρούνε, ο οποίος είναι σκαπανέας εδώ και 16 χρόνια, λέει: «Είμαι ευγνώμων που μου έχει δοθεί η ευκαιρία να είμαι μάρτυρας του Δημιουργού του σύμπαντος. Αυτό μου δημιουργεί την επιθυμία να συνεχίζω να κηρύττω».

ΑΓΑΠΑΜΕ ΤΟΝ ΙΕΧΩΒΑ ΚΑΙ ΤΟΝ ΓΙΟ ΤΟΥ

5. (α) Ποιος λόγος για να κηρύττουμε αναφέρεται στα εδάφια Ιωάννης 15:9, 10; (β) Πώς τόνισε ο Ιησούς την ανάγκη για υπομονή;

⁵ Διαβάστε Ιωάννης 15:9, 10. Η εγκάρδια αγάπη μας για τον Ιεχωβά και για τον Ιησού είναι ένας σημαντικός λόγος για τον οποίο κηρύττουμε το άγγελμα της Βασιλείας. (Μάρκ. 12:30· Ιωάν. 14:15) Ο Ιησούς είπε στους μαθητές του όχι απλώς να είναι στην αγάπη του αλλά να “παραμείνουν στην αγάπη του”. Γιατί; Επειδή για να ζει κάποιος ως αληθινός μαθητής του Χριστού τον έναν χρόνο μετά τον άλλον απαιτείται υπομονή. Ο Ιησούς τόνισε την ανάγκη για υπομονή χρησιμοποιώντας επανειλημμένα διάφορους τύπους του ρήματος «παραμένω» στη σύντομη περικοπή των εδαφίων Ιωάννης 15:4-10.

6. Πώς δείχνουμε ότι θέλουμε να παραμείνουμε στην αγάπη του Χριστού;

⁶ Πώς δείχνουμε ότι θέλουμε να παραμείνουμε στην αγάπη του Χριστού και να συνεχίσουμε να έχουμε την επιδοκιμασία του; Τηρώντας τις εντολές του. Για να το πούμε απλά, ο Ιησούς μάς λέει: “Να με υπακούτε”. Μας ζήτησε απλώς να κάνουμε αυτό που έκανε και ο ίδιος, διότι πρόσθεσε: «Όπως εγώ έχω τηρήσει τις εντολές του Πατέρα και παραμένω στην αγάπη του». Ο Ιησούς δίνει το παράδειγμα.​—Ιωάν. 13:15.

7. Πώς συνδέονται η υπακοή και η αγάπη;

⁷ Όσον αφορά τη σύνδεση ανάμεσα στην υπακοή και στην αγάπη, ο Ιησούς είχε πει νωρίτερα στους αποστόλους του: «Όποιος έχει τις εντολές μου και τις τηρεί, εκείνος είναι που με αγαπάει». (Ιωάν. 14:21) Επιπλέον, εκτελώντας την εντολή του Ιησού να πάμε και να κηρύξουμε, δείχνουμε και την αγάπη μας για τον Θεό, διότι οι εντολές του Ιησού φανερώνουν τον τρόπο σκέψης του Πατέρα του. (Ματθ. 17:5· Ιωάν. 8:28) Ανταποκρινόμενοι στην εκδήλωση της αγάπης μας, ο Ιεχωβά και ο Ιησούς μάς κρατούν στην αγάπη τους.

ΠΡΟΕΙΔΟΠΟΙΟΥΜΕ ΤΟΥΣ ΑΝΘΡΩΠΟΥΣ

8, 9. (α) Ποιον επιπρόσθετο λόγο έχουμε για να κηρύττουμε; (β) Γιατί τα λόγια του Ιεχωβά στα εδάφια Ιεζεκιήλ 3:18, 19 και 18:23 μας υποκινούν να συνεχίζουμε να κηρύττουμε;

⁸ Έχουμε άλλον έναν λόγο για να συνεχίζουμε το έργο κηρύγματος. Κηρύττουμε για να δώσουμε προειδοποίηση. Στη Γραφή, ο Νώε αποκαλείται “κήρυκας”. (Διαβάστε 2 Πέτρου 2:5) Το έργο κηρύγματος που έκανε πριν από τον Κατακλυσμό προφανώς περιλάμβανε μια προειδοποίηση για την επερχόμενη καταστροφή. Πώς βγάζουμε αυτό το συμπέρασμα; Προσέξτε τι είπε ο Ιησούς: «Όπως ήταν οι άνθρωποι εκείνες τις ημέρες πριν από τον Κατακλυσμό, που έτρωγαν και έπιναν, και οι άντρες παντρεύονταν και οι γυναίκες δίνονταν σε γάμο, μέχρι την ημέρα που ο Νώε μπήκε στην κιβωτό, και δεν έδωσαν προσοχή μέχρι που ήρθε ο Κατακλυσμός και τους σάρωσε όλους, έτσι θα γίνει και στην παρουσία του Γιου του ανθρώπου». (Ματθ. 24:38, 39) Παρά την αδιαφορία των ανθρώπων, ο Νώε διακήρυττε πιστά το προειδοποιητικό άγγελμα που του είχε δοθεί.

⁹ Σήμερα, εμείς κηρύττουμε το άγγελμα της Βασιλείας για να δώσουμε στους ανθρώπους την ευκαιρία να μάθουν ποιο είναι το θέλημα του Θεού για την ανθρωπότητα. Όπως ο Ιεχωβά, έτσι και εμείς επιθυμούμε διακαώς να ανταποκριθούν στο άγγελμα και να “εξακολουθήσουν να ζουν”. (Ιεζ. 18:23) Ταυτόχρονα, όταν κηρύττουμε από σπίτι σε σπίτι και σε δημόσιους χώρους, προειδοποιούμε όσο το δυνατόν περισσότερους ανθρώπους ότι η Βασιλεία του Θεού θα έρθει και θα φέρει τέλος σε αυτόν τον ασεβή κόσμο.​—Ιεζ. 3:18, 19· Δαν. 2:44· Αποκ. 14:6, 7.

ΑΓΑΠΑΜΕ ΤΟΝ ΠΛΗΣΙΟΝ ΜΑΣ

10. (α) Ποιος λόγος για να κηρύττουμε αναφέρεται στο εδάφιο Ματθαίος 22:39; (β) Αφηγηθείτε πώς βοήθησαν ο Παύλος και ο Σίλας έναν δεσμοφύλακα στους Φιλίππους.

¹⁰ Ένας άλλος σημαντικός λόγος για να συνεχίζουμε το έργο κηρύγματος είναι ο εξής: Κηρύττουμε επειδή αγαπάμε τον πλησίον μας. (Ματθ. 22:39) Αυτή η αγάπη μάς υποκινεί να υπομένουμε στο έργο, αναγνωρίζοντας ότι αν αλλάξουν οι περιστάσεις των ανθρώπων μπορεί να αλλάξει και η στάση τους. Σκεφτείτε την εμπειρία που είχε ο Παύλος και ο συνεργάτης του ο Σίλας. Στην πόλη των Φιλίππων, οι εναντιούμενοι τους έριξαν στη φυλακή. Κατόπιν, τα μεσάνυχτα, ένας σεισμός συντάραξε ξαφνικά τη φυλακή και άνοιξε τις πόρτες της. Ο δεσμοφύλακας φοβήθηκε ότι οι φυλακισμένοι είχαν δραπετεύσει και ήταν έτοιμος να αυτοκτονήσει. Αλλά ο Παύλος φώναξε: «Μην κάνεις κακό στον εαυτό σου!» Ο αναστατωμένος δεσμοφύλακας ρώτησε: «Τι πρέπει να κάνω για να σωθώ;» Εκείνοι του είπαν: «Πίστεψε στον Κύριο Ιησού και θα σωθείς».​—Πράξ. 16:25-34.

11, 12. (α) Πώς σχετίζεται με τη διακονία μας η αφήγηση για τον δεσμοφύλακα; (β) Για ποιο πράγμα πρέπει να είμαστε διαθέσιμοι;

¹¹ Πώς σχετίζεται με το έργο κηρύγματος η αφήγηση για τον δεσμοφύλακα; Προσέξτε: Ο δεσμοφύλακας άλλαξε στάση και ζήτησε βοήθεια μόνο μετά τον σεισμό. Παρόμοια, μερικά άτομα σήμερα που μέχρι στιγμής δεν έχουν ανταποκριθεί στο άγγελμα της Γραφής μπορεί να αλλάξουν στάση και να αρχίσουν να αναζητούν βοήθεια όταν ο κόσμος τους συγκλονιστεί ξαφνικά από ένα συνταρακτικό γεγονός. Λόγου χάρη, κάποιοι στον τομέα μας ίσως να έχασαν τη δουλειά τους ύστερα από πολλά χρόνια και να βρίσκονται σε κατάσταση σοκ. Άλλοι ίσως είναι καταρρακωμένοι επειδή πρόσφατα διαλύθηκε ο γάμος τους. Κάποιοι άλλοι ίσως να έχουν σαστίσει επειδή διαγνώστηκε ότι πάσχουν από σοβαρή ασθένεια ή να είναι συντετριμμένοι από τον θάνατο ενός αγαπημένου τους προσώπου. Όταν συμβαίνουν τέτοια πράγματα, μερικοί άνθρωποι μέσα στη στενοχώρια τους πιθανώς σκέφτονται ερωτήματα για το νόημα της ζωής τα οποία άλλοτε δεν περνούσαν από το μυαλό τους. Μπορεί μάλιστα να αναρωτιούνται: “Τι πρέπει να κάνω για να σωθώ;” Όταν τους συναντήσουμε, ίσως θελήσουν να ακούσουν το ελπιδοφόρο άγγελμά μας για πρώτη φορά στη ζωή τους.

¹² Συνεπώς, συνεχίζοντας πιστά να κηρύττουμε, διασφαλίζουμε ότι θα είμαστε διαθέσιμοι για να δώσουμε παρηγοριά στους ανθρώπους όταν θα είναι έτοιμοι να τη δεχτούν. (Ησ. 61:1) Η Σαρλότ, η οποία μετράει 38 χρόνια στην ολοχρόνια υπηρεσία, λέει: «Οι άνθρωποι σήμερα είναι μπερδεμένοι. Χρειάζονται μια ευκαιρία για να ακούσουν τα καλά νέα». Ο Έιβορ, που κάνει σκαπανικό εδώ και 34 χρόνια, παρατηρεί: «Σήμερα, περισσότερο από ποτέ, πολλοί άνθρωποι είναι πεσμένοι ψυχολογικά. Θέλω πραγματικά να τους βοηθήσω. Αυτό με υποκινεί να κηρύττω». Η αγάπη για τον πλησίον είναι όντως ένας σημαντικότατος λόγος για να συνεχίζουμε τη διακονία μας!

ΔΩΡΑ ΠΟΥ ΜΑΣ ΒΟΗΘΟΥΝ ΝΑ ΥΠΟΜΕΙΝΟΥΜΕ

13, 14. (α) Ποιο δώρο αναφέρεται στο εδάφιο Ιωάννης 15:11; (β) Πώς θα γίνει δική μας η χαρά του Ιησού; (γ) Πώς επηρεάζει η χαρά τη διακονία μας;

¹³ Το τελευταίο βράδυ πριν από τον θάνατό του, ο Ιησούς ανέφερε επίσης στους αποστόλους του κάποια δώρα που θα τους βοηθούσαν να καρποφορούν με υπομονή. Για ποια δώρα πρόκειται, και πώς ωφελούμαστε από αυτά;

¹⁴ Το δώρο της χαράς. Μήπως είναι δυσβάστακτο φορτίο η υπακοή στην εντολή του Ιησού να κηρύττουμε; Κάθε άλλο. Όταν ο Ιησούς είπε την παραβολή του για το κλήμα, πρόσθεσε ότι, ως κήρυκες της Βασιλείας, θα γευόμαστε χαρά. (Διαβάστε Ιωάννης 15:11) Μάλιστα μας διαβεβαίωσε ότι η χαρά του θα γίνει δική μας. Πώς; Όπως αναφέρθηκε προηγουμένως, ο Ιησούς παρομοίασε τον εαυτό του με κλήμα και τους μαθητές του με κλαδιά. Το κλήμα στηρίζει τα κλαδιά. Όσο τα κλαδιά παραμένουν προσκολλημένα στο κλήμα, λαβαίνουν από αυτό νερό και θρεπτικές ουσίες. Παρόμοια, αν εμείς παραμένουμε ενωμένοι με τον Χριστό ακολουθώντας πιστά τα βήματά του, γευόμαστε την ίδια χαρά που έχει και αυτός καθώς επιτελεί το θέλημα του Πατέρα του. (Ιωάν. 4:34· 17:13· 1 Πέτρ. 2:21) Η Χάνε, η οποία είναι σκαπάνισσα πάνω από 40 χρόνια, λέει: «Η χαρά που νιώθω πάντα μετά το έργο με ωθεί να συνεχίζω την υπηρεσία μου στον Ιεχωβά». Πράγματι, η βαθιά εδραιωμένη χαρά μας μάς δίνει τη δύναμη να συνεχίζουμε να κηρύττουμε ακόμα και σε δύσκολους τομείς.​—Ματθ. 5:10-12.

15. (α) Ποιο δώρο αναφέρεται στο εδάφιο Ιωάννης 14:27; (β) Γιατί μας βοηθάει η ειρήνη να καρποφορούμε;

¹⁵ Το δώρο της ειρήνης. (Διαβάστε Ιωάννης 14:27) Νωρίτερα το τελευταίο βράδυ πριν από τον θάνατο του, ο Ιησούς είπε στους αποστόλους του: «Σας δίνω την ειρήνη μου». Πώς μας βοηθάει αυτό το δώρο, η ειρήνη του Ιησού, να καρποφορούμε; Καθώς υπομένουμε, νιώθουμε στην καρδιά μας ένα διαρκές αίσθημα ειρήνης επειδή γνωρίζουμε ότι έχουμε την επιδοκιμασία του Ιεχωβά και του Ιησού. (Ψαλμ. 149:4· Ρωμ. 5:3, 4· Κολ. 3:15) Ο Ουλφ, ο οποίος βρίσκεται στην ολοχρόνια υπηρεσία εδώ και 45 χρόνια, λέει: «Το έργο κηρύγματος με κουράζει σωματικά, αλλά μου φέρνει αληθινή ικανοποίηση και δίνει πραγματικό νόημα στη ζωή μου». Πόσο ευγνώμονες είμαστε που έχουμε ευλογηθεί με διαρκή εσωτερική ειρήνη!

16. (α) Ποιο δώρο αναφέρεται στο εδάφιο Ιωάννης 15:15; (β) Πώς θα μπορούσαν οι απόστολοι να παραμείνουν φίλοι του Ιησού;

¹⁶ Το δώρο της φιλίας με τον Ιησού. Όταν ο Ιησούς εξέφρασε την επιθυμία του «να γίνει πλήρης» η χαρά των αποστόλων, τους εξήγησε τη σπουδαιότητα της αυτοθυσιαστικής αγάπης. (Ιωάν. 15:11-13) Κατόπιν είπε: «Σας αποκαλώ φίλους». Τι πολύτιμο δώρο​—φιλία με τον Ιησού! Τι έπρεπε να κάνουν οι απόστολοι για να παραμείνουν φίλοι του; Έπρεπε “να πηγαίνουν και να κάνουν καρπό”. (Διαβάστε Ιωάννης 15:14-16) Δύο χρόνια νωρίτερα, ο Ιησούς είχε δώσει στους αποστόλους την εξής οδηγία: «Καθώς πηγαίνετε, να κηρύττετε: “Η Βασιλεία των ουρανών έχει πλησιάσει”». (Ματθ. 10:7) Άρα εκείνο το τελευταίο βράδυ, τους παρότρυνε να υπομείνουν στο έργο που είχαν αρχίσει. (Ματθ. 24:13· Μάρκ. 3:14) Η εκτέλεση της εντολής του Ιησού αποτελούσε πρόκληση, αλλά μπορούσαν να τα καταφέρουν και έτσι να παραμείνουν φίλοι του. Πώς; Χάρη σε ένα ακόμα δώρο.

17, 18. (α) Ποιο δώρο αναφέρεται στο εδάφιο Ιωάννης 15:16; (β) Πώς θα βοηθούσε τους μαθητές του Ιησού αυτό το δώρο; (γ) Ποια δώρα μάς ενισχύουν σήμερα;

¹⁷ Το δώρο της απάντησης στις προσευχές. Ο Ιησούς δήλωσε: «Ό,τι και αν ζητήσετε από τον Πατέρα στο όνομά μου [θα] σας το δώσει». (Ιωάν. 15:16) Πόσο θα ενίσχυσε τους αποστόλους αυτή η υπόσχεση!a Παρότι δεν το αντιλαμβάνονταν απόλυτα, η επίγεια ζωή του Ηγέτη τους σύντομα θα τελείωνε. Αλλά δεν θα έμεναν χωρίς υποστήριξη. Ο Ιεχωβά ήταν έτοιμος να απαντήσει στις προσευχές τους και να τους δώσει κάθε αναγκαία βοήθεια ώστε να εκτελέσουν την εντολή να κηρύξουν το άγγελμα της Βασιλείας. Και όντως, πολύ σύντομα είδαν τον Ιεχωβά να απαντάει στις προσευχές τους για βοήθεια.​—Πράξ. 4:29, 31.

¹⁸ Το ίδιο ισχύει και σήμερα. Καθώς καρποφορούμε με υπομονή, έχουμε τη φιλία του Ιησού. Επιπρόσθετα, μπορούμε να είμαστε βέβαιοι ότι ο Ιεχωβά είναι έτοιμος να απαντήσει στις προσευχές μας και να μας βοηθήσει να υπερπηδήσουμε τα εμπόδια που ίσως συναντούμε καθώς κηρύττουμε τα καλά νέα της Βασιλείας. (Φιλιπ. 4:13) Πόσο ευγνώμονες είμαστε για αυτές τις ευλογίες​—τις απαντήσεις στις προσευχές μας και τη φιλία με τον Ιησού! Αυτά τα δώρα του Ιεχωβά μάς ενισχύουν για να συνεχίζουμε να καρποφορούμε.​—Ιακ. 1:17.

19. (α) Γιατί συνεχίζουμε να συμμετέχουμε στο έργο κηρύγματος; (β) Τι μας βοηθάει να ολοκληρώσουμε το έργο του Θεού;

¹⁹ Όπως είδαμε σε αυτό το άρθρο, συνεχίζουμε να συμμετέχουμε στο έργο κηρύγματος για να δοξάζουμε τον Ιεχωβά και να αγιάζουμε το όνομά του, για να δείχνουμε την αγάπη μας για τον Ιεχωβά και τον Ιησού, για να δώσουμε επαρκείς προειδοποιήσεις και για να δείχνουμε αγάπη για τον πλησίον. Επίσης, δώρα όπως η χαρά, η ειρήνη, η φιλία με τον Ιησού και οι απαντήσεις στις προσευχές μας μάς ενισχύουν ώστε να ολοκληρώσουμε το έργο του Θεού. Πόσο θα χαίρεται ο Ιεχωβά παρατηρώντας τις ολόψυχες προσπάθειές μας να “κάνουμε πολύ καρπό”!