11, 12. Πώς έχει δείξει μακροθυμία ο Ιεχωβά;

¹¹ Να στοχάζεστε Βιβλικά παραδείγματα. Η Γραφή περιέχει πολλά παραδείγματα ανθρώπων που ήταν μακρόθυμοι. Κάνοντας στοχασμούς γύρω από αυτές τις αφηγήσεις, μαθαίνουμε τρόπους για να εκδηλώνουμε μακροθυμία. Προτού εξετάσουμε κάποια από αυτά τα παραδείγματα, ας στρέψουμε την προσοχή μας στο πιο εξέχον παράδειγμα μακροθυμίας, τον Ιεχωβά.

¹² Στον κήπο της Εδέμ, ο Σατανάς συκοφάντησε το όνομα του Ιεχωβά και επιτέθηκε στην υπόληψή του ως δίκαιου και στοργικού Κυβερνήτη. Αντί να καταστρέψει αμέσως τον συκοφάντη, ο Ιεχωβά εκδήλωσε μακροθυμία και εγκράτεια, γνωρίζοντας ότι θα χρειαζόταν χρόνος για να αποδειχτεί ότι η δική Του διακυβέρνηση είναι η καλύτερη. Ενόσω περιμένει, έχει υπομείνει τη μομφή που συσσωρεύτηκε στο όνομά του. Επιπρόσθετα, ο Ιεχωβά περιμένει μακρόθυμα ώστε να έχουν και άλλοι άνθρωποι την ευκαιρία να αποκτήσουν αιώνια ζωή. (2 Πέτρ. 3:9, 15) Ως αποτέλεσμα, εκατομμύρια άνθρωποι τον έχουν γνωρίσει. Αν εστιάζουμε στα οφέλη της μακροθυμίας του Ιεχωβά, πιθανότατα θα μας είναι ευκολότερο να περιμένουμε τον δικό του καιρό για να φέρει το τέλος.

13. Πώς μιμείται τέλεια ο Ιησούς τη μακροθυμία του Πατέρα του; (Βλέπε επίσης εικόνα.)

¹³ Ο Ιησούς μιμείται τέλεια τη μακροθυμία του Πατέρα του. Εκδήλωνε αυτή την ιδιότητα όταν ήταν στη γη. Πιθανότατα, δεν του ήταν πάντοτε εύκολο να δείχνει μακροθυμία, ιδίως απέναντι στους υποκριτές γραμματείς και Φαρισαίους. (Ιωάν. 8:25-27) Εντούτοις, ακριβώς όπως ο Πατέρας του, έτσι και ο Ιησούς δεν οργιζόταν εύκολα. Δεν ανταπέδιδε όταν τον πρόσβαλλαν ή τον προκαλούσαν. (1 Πέτρ. 2:23) Ο Ιησούς υπέμενε μακρόθυμα τις δοκιμασίες χωρίς να παραπονιέται. Να γιατί η Γραφή μάς λέει να «αναλογιστούμε . . . εκείνον ο οποίος έχει υπομείνει τόσα εχθρικά λόγια που είπαν αμαρτωλοί»! (Εβρ. 12:2, 3) Με τη βοήθεια του Ιεχωβά, μπορούμε και εμείς να υπομείνουμε μακρόθυμα οποιεσδήποτε δοκιμασίες αντιμετωπίσουμε.

14. Τι μαθαίνουμε από την υπομονή του Αβραάμ; (Εβραίους 6:15) (Βλέπε επίσης εικόνα.)

¹⁴ Τι γίνεται αν οι προσδοκίες μας για το μέλλον δεν έχουν εκπληρωθεί ακόμα; Ίσως περιμέναμε να έρθει το τέλος πριν από πολύ καιρό. Ίσως φοβόμαστε ότι δεν θα ζήσουμε αρκετά για να το δούμε. Τι μπορεί να μας βοηθήσει να συνεχίσουμε να περιμένουμε υπομονετικά; Προσέξτε το παράδειγμα του Αβραάμ. Όταν ο Αβραάμ ήταν ένας άτεκνος 75χρονος, ο Ιεχωβά τού υποσχέθηκε: «Θα σε κάνω μεγάλο έθνος». (Γέν. 12:1-4) Είδε ο Αβραάμ να εκπληρώνεται αυτή η υπόσχεση; Όχι πλήρως. Αφού διέσχισε τον ποταμό Ευφράτη και περίμενε 25 χρόνια, ο Αβραάμ είδε όντως τη θαυματουργική γέννηση του γιου του τού Ισαάκ, και έπειτα από άλλα 60 χρόνια, γεννήθηκαν οι εγγονοί του Ησαύ και Ιακώβ. (Διαβάστε Εβραίους 6:15) Αλλά δεν είδε ποτέ τους απογόνους του να γίνονται μεγάλο έθνος και να κληρονομούν την Υποσχεμένη Γη. Εντούτοις, εκείνος ο πιστός άντρας απόλαυσε μια στενή φιλία με τον Δημιουργό του. (Ιακ. 2:23) Και όταν αναστηθεί, πόσο θα ενθουσιαστεί όταν μάθει ότι η πίστη και η υπομονή του έφεραν ευλογίες σε όλα τα έθνη! (Γέν. 22:18) Ποιο είναι το δίδαγμα; Εμείς προσωπικά μπορεί να μη δούμε την εκπλήρωση όλων των υποσχέσεων του Ιεχωβά αμέσως τώρα. Αν όμως είμαστε υπομονετικοί σαν τον Αβραάμ, μπορούμε να είμαστε βέβαιοι ότι ο Ιεχωβά θα μας ανταμείψει τώρα και ακόμα περισσότερο στον υποσχεμένο νέο κόσμο Του.​—Μάρκ. 10:29, 30.

15. Τι θα μπορούσαμε να εξετάσουμε στα πλαίσια της προσωπικής μας μελέτης;

¹⁵ Η Γραφή περιέχει πολλά άλλα παραδείγματα ανθρώπων που ήταν μακρόθυμοι, υπομονετικοί. (Ιακ. 5:10) Θα μπορούσατε να εξετάσετε τέτοια παραδείγματα στα πλαίσια της προσωπικής σας μελέτης.b Λόγου χάρη, αν και ο Δαβίδ χρίστηκε σε νεαρή ηλικία ως ο μελλοντικός βασιλιάς του Ισραήλ, χρειάστηκε να περιμένει αρκετά χρόνια προτού λάβει τη βασιλεία. Ο Συμεών και η Άννα λάτρευαν τον Ιεχωβά πιστά καθώς περίμεναν τον υποσχεμένο Μεσσία. (Λουκ. 2:25, 36-38) Καθώς μελετάτε τέτοιες αφηγήσεις, να αναζητάτε τις απαντήσεις στα ακόλουθα ερωτήματα: Τι μπορεί να βοήθησε αυτό το άτομο να εκδηλώσει μακροθυμία; Πώς ωφελήθηκε; Πώς μπορώ να το μιμηθώ; Ίσως ωφεληθείτε επίσης αν μάθετε για εκείνους που υπήρξαν ανυπόμονοι. (1 Σαμ. 13:8-14) Θα μπορούσατε να ρωτήσετε: “Τι μπορεί να συντέλεσε στην ανυπομονησία τους; Ποιες συνέπειες υπέστησαν;”