Μ’ αυτόν τον τρόπο η στάση των αδελφών έγινε πιο θεοκρατική και διορατική, και το υπηρεσιακό έτος 1967 σημειώθηκε αύξηση 21 τοις εκατό με 253 ευαγγελιζομένους συνολικά.

Ο αριθμός των ευαγγελιζομένων στην Αιθιοπία έφτασε τους 500. Επίσης, ένα μεγάλο φορτίο εντύπων είχε εισαχθεί στη χώρα.

Όμως προμηνύονταν δυσκολίες. Καθώς περνούσαν οι μήνες, διάφορες ραδιοφωνικές εκπομπές κατηγορούσαν εξοργισμένα τους Μάρτυρες του Ιεχωβά. Είκοσι και πλέον αποστάτες συνεργάστηκαν με τους κληρικούς, βοηθώντας τους να γράψουν συκοφαντικά άρθρα.

Σε μια περιοχή, οι αστυνομικοί μπήκαν στην αίθουσα συναθροίσεων, κατέσχεσαν 70 Άγιες Γραφές και έθεσαν υπό κράτηση μερικούς Μάρτυρες για σύντομο χρονικό διάστημα. Στη συνέχεια σφραγίστηκε η Αίθουσα Βασιλείας στην Ασμάρα, υποχρεώνοντας έτσι την εκκλησία να συναθροίζεται και πάλι σε μικρούς ομίλους. Ωστόσο το έργο δεν επιβραδύνθηκε. Το 1971 βαφτίστηκαν συνολικά 142 καινούρια άτομα και παρευρέθηκαν 2.302 στην Ανάμνηση του θανάτου του Χριστού.

Σχηματίστηκαν νέοι όμιλοι σε απομονωμένες περιοχές, και δυο επίσκοποι περιοχής περιόδευαν και φρόντιζαν για τις 25 εκκλησίες και τους ομίλους, καθώς και για τα απομονωμένα ενδιαφερόμενα άτομα. Σύντομα οι ευαγγελιζόμενοι ξεπέρασαν τους 1.000, και το 1974 σημειώθηκε ένα ανώτατο όριο 1.844 ατόμων.

Εκπρόσωποι του τμήματος από το Ναϊρόμπι μπορούσαν να κάνουν έργο περιοχής στην Αιθιοπία και, όταν επισκέπτονταν τις εκκλησίες, να συμβάλλουν στην εξομάλυνση μερικών σοβαρών διαφωνιών που είχαν οι διορισμένοι πρεσβύτεροι των εκκλησιών. Σε ορισμένες εκκλησίες, η Μελέτη Σκοπιάς γινόταν υπό μορφή διαλογικής αντιπαράθεσης. Ένας ντόπιος επίσκοπος περιοχής προήγε τις δικές του ιδέες και όχι αυτά που έλεγε η Αγία Γραφή, γι’ αυτό χρειάστηκε να αντικατασταθεί αυτό το άτομο. Τέτοιου είδους προβλήματα επιβράδυναν την αύξηση από το 1964 ως το 1966 και ο αριθμός των ευαγγελιζομένων παρέμεινε γύρω στα 200 άτομα.