Το Μάρτιο του 1978 ο Γουμπίε Αϊέλε ξυλοκοπήθηκε μέχρι θανάτου λόγω της προσκόλλησής του στις Γραφικές αρχές. Τους επόμενους μήνες θανατώθηκε ο Αϊέλε Ζελέλου, που ήταν σκαπανέας και πρεσβύτερος, και ο Χάιλου Γεμίρου, που ήταν ευαγγελιζόμενος, και τα πτώματά τους αφέθηκαν σ’ ένα δρόμο της Αντίς Αμπέμπα μια ολόκληρη μέρα, για να τα δουν όλοι.

Το Δεκέμβριο του 1982 συνέλαβαν έξι Μάρτυρες λόγω της ουδέτερης Χριστιανικής στάσης τους. Κι αυτοί ήταν άντρες θάρρους και βοήθησαν πολλούς συγκρατουμένους να δεχτούν την ελπίδα της Βασιλείας. Έπειτα από τρία χρόνια, τους πήραν από τη φυλακή και κανείς δεν τους είδε ξανά. Τους εκτέλεσαν όλους.

Στην Ντέσι, μια πόλη που βρίσκεται στα βόρεια του κεντρικού τμήματος της χώρας, ο Δημάς Άμντι, δάσκαλος και πατέρας πέντε παιδιών, έμεινε πάνω από πέντε χρόνια στη φυλακή όπου και τον βασάνιζαν συνέχεια: στην αρχή, καταναγκαστικά έργα· κατόπιν έξι μήνες απομόνωση αλυσοδεμένος σε κυρτωμένη θέση, έπειτα αρρώστησε και δεν του δόθηκε ιατρική περίθαλψη· μετά τον άφησαν γυμνό για δυο μήνες και γέμισε ψείρες· στη συνέχεια τον μετέφεραν σ’ ένα κελί στο οποίο υπήρχαν κι άλλοι φυλακισμένοι που πέθαιναν από τύφο. Τελικά, αφού καταστράφηκε η υγεία του και το σώμα του είχε εξασθενίσει από τον καρκίνο, τον έβγαλαν από τη φυλακή για να πεθάνει. Πέθανε στις 4 Φεβρουαρίου 1991, πιστός μέχρι το τέλος και με ακλόνητη ελπίδα στην ανάσταση.—Παράβαλε Εβραίους 11:37-40.

[Εικόνα στη σελίδα 177]

Πρόσωπα που περιμένουμε να δούμε στην ανάσταση. Όλοι δολοφονήθηκαν επειδή έμειναν όσιοι στα καλά νέα. Από πάνω αριστερά: Αϊέλε Ζελέλου, Χάιλου Γεμίρου, Γουμπίε Αϊέλε, Κάμπα Αγιάνα, Γκεμπερεγιοχάνες Αδανόμ, Αντέρα Τεσόμι, Γουοντίμου Ντέμερα, Κάζα Γκεμπερεμέντιν, Έσετου Μίντου