Παγκόσμια Έκθεση

Αφρική και Γειτονικά Νησιά

Η Αφρική είναι μια διαιρεμένη ήπειρος ως αποτέλεσμα των φυλετικών και εθνικιστικών διενέξεων. Αλλά το εδάφιο Αποκάλυψη 7:9-14 προλέγει ότι «ένα μεγάλο πλήθος . . . από όλα τα έθνη και τις φυλές και τους λαούς και τις γλώσσες» θα ενωθεί στη λατρεία του Ιεχωβά, με την προοπτική της επιβίωσης στον ειρηνικό νέο κόσμο του. Πολλές χιλιάδες άτομα από όλη την Αφρική δίνουν πειστικές αποδείξεις για το ότι αποτελούν μέρος αυτού του ευτυχισμένου πλήθους.

Στο Κέιπ Τάουν της Νότιας Αφρικής, μια από τις αδελφές μας ξαφνιάστηκε όταν ένας οικοδεσπότης τη διέκοψε, ρωτώντας: «Ποιος είναι ο σκοπός σας;» Εκείνη απάντησε ευθέως: «Σκοπός μας είναι να αρχίσουμε Γραφικές μελέτες με τους ανθρώπους». Προς έκπληξή της ο άντρας αυτός απάντησε: «Λοιπόν, περάστε μέσα, ας αρχίσουμε τώρα!» Η αδελφή μας είχε μια θαυμάσια συζήτηση με αυτόν τον άντρα, ο οποίος ήταν Εβραίος, και κανόνισε να τον επανεπισκεφτεί με το σύζυγό της. Ο άντρας αυτός έχει κάνει εξαιρετική πρόοδο. Παράλληλα με τη μελέτη του, έχει διαβάσει ολόκληρη την Αγία Γραφή τέσσερις φορές και τρεις φορές ολόκληρο το βιβλίο Ο Μεγαλύτερος Άνθρωπος που Έζησε Ποτέ. Επίσης, διαθέτει χρόνο για να μεταδίδει την αλήθεια στους συγγενείς του. Είναι πάρα πολύ ευγνώμων που ο Ιεχωβά άνοιξε τα μάτια του για να δει την αλήθεια. Την ίδια ημέρα που τον επισκέφτηκε η αδελφή μας πρώτη φορά, αυτός είπε στην οικογένειά του: «Ελάτε να γνωρίσετε αυτούς τους ανθρώπους, γιατί μας τους έχει στείλει ο Θεός». Ο άνθρωπος αυτός σκεφτόταν να αυτοκτονήσει.

Οι οικογενειακοί δεσμοί μπορούν να παίξουν σημαντικό ρόλο στη διάδοση της αλήθειας. Μια βοηθητική σκαπάνισσα άρχισε κάποια μελέτη σε ένα χωριό του Μαυρίκιου. Ο Ντάρμεν, ένα περίεργο γειτονόπουλο, άκουγε με ενδιαφέρον. Επαναλάμβανε τα όσα άκουγε στους γονείς του, και ιδιαίτερα στη μητέρα του που ήταν Ινδουίστρια. Εκείνη πείστηκε ότι αυτά τα οποία μάθαινε τώρα ήταν η αλήθεια, και έτσι γκρέμισε το Ινδουιστικό ιερό που είχε στον κήπο της. Ο Ντάρμεν μιλούσε σε όλους τους συγγενείς που είχαν στο χωριό—αδέλφια, κουνιάδους, θείους, θείες και ξαδέλφια. Όταν έμαθε για το εδάφιο της ημέρας, άρχισε να το εξετάζει μαζί τους. Μερικά βράδια, 30 και πλέον άτομα συμμετείχαν σε αυτές τις συζητήσεις ως αργά. Έπειτα από λίγες εβδομάδες, ένα ζευγάρι ειδικών σκαπανέων διευθέτησε να μελετήσει μαζί τους. Δεκατρία άτομα από αυτή την οικογένεια είναι τώρα βαφτισμένα· άλλα τέσσερα είναι αβάφτιστοι ευαγγελιζόμενοι. Όσο για τον Ντάρμεν; Τώρα είναι παντρεμένος και μαζί με τη σύζυγό του υπηρετούν ως ειδικοί σκαπανείς.

Ο εμφύλιος πόλεμος έχει αναστατώσει σε μεγάλο βαθμό τη ζωή των ανθρώπων στη Λιβερία. Όταν οι ευαγγελιζόμενοι από το Μάνο Ρίβερ παρακολουθούσαν μια συνέλευση που διεξάχτηκε στη Μονρόβια, έγινε επίθεση στην περιοχή όπου έμεναν και ήταν αδύνατον να επιστρέψουν εκεί όλο το υπόλοιπο έτος. Αλλά ένας αβάφτιστος ευαγγελιζόμενος που είχε απομείνει εκεί συνέχισε να κηρύττει. Αν και δεν αισθανόταν ότι είχε τα προσόντα να χρησιμοποιήσει την Αίθουσα Βασιλείας, εφόσον δεν ήταν ακόμη βαφτισμένος, την προστάτεψε και δεν άφησε να τη λεηλατήσουν. Εξήγησε ότι προσπαθούσε επίσης να κάνει «ποιμαντικές επισκέψεις» σε εκείνους οι οποίοι προηγουμένως μελετούσαν, να διατηρήσει ζωντανό το ενδιαφέρον τους για την αλήθεια και διεξήγε συναθροίσεις στο σπίτι του. Αυτός ο άντρας βρισκόταν ανάμεσα σε εκείνους που βαφτίστηκαν φέτος στη Συνέλευση «Θεία Διδασκαλία».

Το κύριο χαρακτηριστικό αυτού του έτους στην Κεντρική Αφρικανική Δημοκρατία ήταν το κυβερνητικό διάταγμα της 20ής Ιανουαρίου 1993, με το οποίο άρθηκε πλήρως η απαγόρευση που είχε επιβληθεί στις δραστηριότητες των Μαρτύρων του Ιεχωβά. Αν και οι αδελφοί απολάμβαναν αξιοσημείωτη ελευθερία επί αρκετά χρόνια, τώρα έχουν νομική αναγνώριση. Αυτό τους έδωσε τη δυνατότητα να ανοίξουν και πάλι τις Αίθουσες Βασιλείας τους. Σχολεία, νοσοκομεία και πολλά κυβερνητικά γραφεία στη χώρα δεν λειτουργούν επειδή δεν υπάρχουν χρήματα για τους μισθούς. Ωστόσο, οι Μάρτυρες του Ιεχωβά, παρά τα οικονομικά τους προβλήματα, επισκεύασαν και έβαψαν και τις πέντε Αίθουσες Βασιλείας που υπάρχουν στην Μπάνγκι και τις χρησιμοποιούν ξανά ως κέντρα της αγνής λατρείας.

Η αντίθεση ανάμεσα στους Μάρτυρες του Ιεχωβά και στις άλλες θρησκευτικές ομάδες είναι ολοφάνερη σε μερικούς Αφρικανούς παρατηρητές. Ως αποτέλεσμα των διενέξεων μεταξύ των εθνοτήτων στα νότια του Ζαΐρ, μια ομάδα Κασάι η οποία διωκόταν από τους Κατάνγκα κατέφυγε στο σπίτι του αρχηγού σε ένα χωριό κοντά στην Καμίνα. Αφού τους έκανε ερωτήσεις για να μάθει τι είχε συμβεί, ο αρχηγός ρώτησε: ‘Υπάρχουν Μάρτυρες του Ιεχωβά εδώ ανάμεσά σας;’ Έψαξαν πρώτα και μετά απάντησαν: ‘Όχι’. Ο αρχηγός ρώτησε: ‘Γιατί όχι; Δεν υπάρχει κανείς Μάρτυρας του Ιεχωβά στο χωριό;’ ‘Υπάρχουν μερικοί’, απάντησαν. ‘Τότε, γιατί δεν υπάρχει κανείς εδώ;’ επέμεινε ο αρχηγός. Τελικά, αυτός είπε: ‘Τώρα βλέπετε γιατί οι Μάρτυρες του Ιεχωβά λένε ότι οι θρησκείες σας είναι ψεύτικες. Εκείνοι που σας καταδίωξαν είναι μέλη των δικών σας εκκλησιών, αλλά οι Μάρτυρες του Ιεχωβά δεν καταδιώκουν τους αδελφούς τους. Αντίθετα, τους καλοδέχονται και τους προστατεύουν’.

Όπου υπάρχει το πρόβλημα του αναλφαβητισμού, οι ευαγγελιζόμενοι διαπιστώνουν ότι είναι ανάγκη να διδάξουν όχι μόνο τη Γραφική αλήθεια αλλά παράλληλα ανάγνωση και γραφή. Μια σκαπάνισσα αδελφή από τη Ζιμπάμπουε, η οποία δίδασκε με αυτόν τον τρόπο τα άτομα με τα οποία μελετούσε, εξεπλάγη όταν προσφέρθηκαν να την πληρώσουν για τα μαθήματα που τους έκανε. Εκείνη έγραψε αργότερα: «Θυμήθηκα τον Γιεζεί, τον υπηρέτη του Ελισσαιέ, και το πώς χτυπήθηκε με λέπρα. Γι’ αυτό τους είπα: ‘Η ανταμοιβή μου θα είναι να σας βλέπω να κάνετε πρόοδο μαθαίνοντας την αλήθεια και να εφαρμόζετε αυτά που μαθαίνετε. Δεν θέλω χρήματα από εσάς’».—2 Βασ. 5:20-27.

Ασία

Στην Ανατολή φύτεψε ο Ιεχωβά τον αρχικό παράδεισο και έθεσε τους πρώτους ανθρώπους. Αυτοί απέτυχαν να εκτιμήσουν τα όσα είχε κάνει για αυτούς ο Ιεχωβά. Αλλά σήμερα, υπάρχουν εκατοντάδες χιλιάδες άτομα από την Ανατολή που αποδεικνύουν ότι εκτιμούν αληθινά τις δίκαιες οδούς του Ιεχωβά, και αυτοί με ζήλο μεταδίδουν σε άλλους τα νέα για το σκοπό που έχει ο Θεός να κάνει όλη τη γη παράδεισο.

Μια αδελφή στην Ιαπωνία η οποία πρέπει να εργάζεται πλήρες ωράριο για να συντηρήσει την οικογένειά της απολαμβάνει παράλληλα και την υπηρεσία σκαπανέα. Πώς τα καταφέρνει; Κάνει καλή χρήση του χρόνου που περνάει στο τρένο κάθε μέρα. Κάθε διαδρομή διαρκεί μιάμιση ώρα. Χρειάζεται να είναι διακριτική, αλλά καθώς τα άτομα που χρησιμοποιούν τη συγκοινωνία παίρνουν το ίδιο τρένο κάθε μέρα, αυτή κάνει και επανεπισκέψεις στα άτομα που την ακούν. Δίνει, κατά μέσο όρο, 167 περιοδικά κάθε μήνα και έχει αρχίσει εφτά Γραφικές μελέτες, εκεί, στο τρένο.

Μια σκαπάνισσα στη Μαλαισία επισκέφτηκε αρκετές φορές μια γυναίκα με την οποία μελετούσε στο παρελθόν, αλλά δεν έβρισκε κανέναν στο σπίτι. Ωστόσο ένας γείτονας με άγρια όψη πάντοτε την κοιτούσε καχύποπτα. «Γιατί να μη μιλήσω σε αυτόν τον άντρα;» σκέφτηκε η αδελφή. «Είναι εδώ κάθε φορά που έρχομαι και ίσως μπορεί να μου πει πού βρίσκεται η γυναίκα». Αυτός τη χαιρέτησε απότομα: «Τι θέλεις εσύ; Τι κάνεις εδώ;» Αλλά, το εκπληκτικό είναι ότι αφού της είπε πως η γυναίκα είχε μετακομίσει, άκουσε για το άγγελμα της Αγίας Γραφής και στην πραγματικότητα συμφώνησε να μελετήσει, με κάποια δόση ενθουσιασμού μάλιστα. Την πρώτη φορά που έγινε η μελέτη, παρευρισκόταν η σύζυγός του και ένας συνάδελφος, που ήταν ένθερμο μέλος μιας αίρεσης του Χριστιανισμού, και ο οποίος προσπάθησε να σταματήσει τη Γραφική μελέτη. Αλλά ο άντρας παρατηρώντας την ηρεμία της αδελφής και τις λογικές απαντήσεις της στις προφορικές επιθέσεις που της έκανε εκείνος, είπε στο συνάδελφό του να κοιτάζει τη δουλειά του και να τον αφήσει να μελετάει όπως του άρεσε. Η πρόοδος ήταν ραγδαία. Αυτός ήταν επαγγελματίας μέντιουμ, αλλά όταν έμαθε ότι η Αγία Γραφή καταδικάζει τον πνευματισμό, πέταξε αμέσως όλα τα πνευματιστικά του σύνεργα. Αυτός και η σύζυγός του παρακολουθούν τώρα τις εκκλησιαστικές συναθροίσεις κάθε εβδομάδα.

Μια σκαπάνισσα από την Ινδία έκανε έργο από σπίτι σε σπίτι όταν συνάντησε τρεις κοπέλες που πήγαιναν στο κολέγιο. Αν και ήταν Ινδουίστριες, αυτές δέχτηκαν να κάνουν Γραφική μελέτη όταν τους το πρότεινε η αδελφή, επειδή έψαχναν να βρουν απαντήσεις σε πολλά ερωτήματα που είχαν. Με τον καιρό, πήραν το βιβλίο Ο Άνθρωπος σε Αναζήτηση του Θεού και το διάβασαν. Αυτό το βιβλίο τις έπεισε πέρα ως πέρα ότι η ειδωλολατρία είναι εσφαλμένη. Εξήγησαν στη μητέρα τους τι είχαν μάθει, και κατόπιν εκείνη πέταξε όλα τα είδωλα των θεών της. Τα κορίτσια απαλλάχτηκαν από τον πίνακα Ουίτζα που είχαν. Αργότερα είπαν: «Το 1992 ήταν ένα αξέχαστο έτος για εμάς. Τον Ιανουάριο βγήκαμε από τη ‘Βαβυλώνα τη Μεγάλη’ απομακρύνοντας τα είδωλα. Τον Απρίλιο αρχίσαμε να παρακολουθούμε τακτικά τις συναθροίσεις. Τον Αύγουστο γίναμε αβάφτιστες ευαγγελιζόμενες. Τον Οκτώβριο βαφτιστήκαμε και οι τέσσερις. Το Νοέμβριο οι δύο από εμάς γίναμε βοηθητικές σκαπάνισσες σε τακτική βάση, και το Δεκέμβριο διεξήγαμε δέκα Γραφικές μελέτες, μια από τις οποίες με την 71χρονη γιαγιά μας».

Ευαγγελιζόμενοι από την Ταϋλάνδη διαπιστώνουν ότι όλο και περισσότεροι άνθρωποι στον τομέα εκεί δέχονται παρενοχλήσεις από τους δαίμονες. Στο Νάχον Σαβάν, το σπίτι στο οποίο ζούσε ένα αντρόγυνο ήταν γεμάτο είδωλα. Καθώς το ζευγάρι προόδευε στη Γραφική μελέτη που έκανε, ο σύζυγος ανέφερε ότι συνέβαιναν στο σπίτι τους πολλά παράξενα πράγματα που δεν τους άφηναν να κοιμηθούν. Είπε επίσης ότι όταν η σύζυγός του προσπάθησε να πάει στην Αίθουσα Βασιλείας, αισθάνθηκε σαν να την τραβούσε κάποιος προς τα πίσω, εμποδίζοντάς την να φύγει από το σπίτι. Ο ευαγγελιζόμενος έστρεψε την προσοχή τους στην ύλη του ειδικού βιβλιαρίου Πνεύματα των Νεκρών. Ο άντρας αναγνώρισε ότι αυτά που περιέγραφε το βιβλιάριο ήταν ακριβώς ό,τι αντιμετώπιζαν. Ο αδελφός τού έδειξε από τις Γραφές τι ήταν αναγκαίο να κάνει προκειμένου να έχει την ευλογία του Ιεχωβά. (Δευτ. 7:25, 26· 1 Ιωάν. 5:21) Την επόμενη μέρα αυτός ζήτησε από τους αδελφούς να τον βοηθήσουν να βγάλει από το σπίτι του όλα τα είδωλα καθώς και άλλα θρησκευτικά αντικείμενα—αρκετά για να γεμίσουν ένα φορτηγό—και να τα κάψουν μπροστά του έξω από την πόλη. Η πίστη του ενισχύθηκε πολύ όταν είδε ότι τα είδωλα, τα αντικείμενα στα οποία προηγουμένως έστρεφε την αφοσίωσή του, ήταν ανίκανα να σώσουν τον εαυτό τους. Από εκείνο το σημείο και έπειτα, ο οικοδεσπότης απελευθερώθηκε από τη δύναμη των δαιμόνων και έκανε καλή πνευματική πρόοδο.

Πολλοί νεαροί, εξαιτίας της αβεβαιότητας που τους διακατέχει σχετικά με το τι τους επιφυλάσσει το μέλλον, ψάχνουν για απαντήσεις. Μερικοί παίρνουν βοήθεια από το ειδικό βιβλιάριο Απολαύστε Ζωή στη Γη για Πάντα! και από το βιβλίο Οι Νεαροί Ρωτούν—Αποτελεσματικές Απαντήσεις. Μια Βουδίστρια μητέρα από τη Σρι Λάνκα έγραψε: «Επωφελούμαι από την ευκαιρία για να σας ευχαριστήσω από τα βάθη της καρδιάς μου επειδή βοηθήσατε την κόρη μου να βρει το σωστό δρόμο. Χάρηκα πολύ όταν είδα το βιβλίο που δώσατε στην κόρη μου. Νομίζω ότι αυτό είναι το πολυτιμότερο δώρο που πήρε ποτέ στη ζωή της. Το διαβάζει ξανά και ξανά, το έχω διαβάσει και εγώ μάλιστα. Έτσι, θα ήθελα και πάλι να σας ευχαριστήσω από τα βάθη της καρδιάς μου για το όμορφο αυτό δώρο».

Ευρώπη

Σε πολλές χώρες, οι οικονομικές συνθήκες είναι δύσκολες. Όμως, οι υπηρέτες του Ιεχωβά έχουν ‘πολλά να κάνουν στο έργο του Κυρίου’. (1 Κορ. 15:58) Αντί να θρηνούν για την ανεργία, οι Μάρτυρες στη Φινλανδία επωφελούνται από την ευκαιρία που έχουν να αφιερώσουν περισσότερο χρόνο για να βοηθήσουν ανθρώπους να διακρίνουν γιατί οι καιροί είναι τόσο δύσκολοι και γιατί χρειαζόμαστε τη Βασιλεία του Θεού.

Πώς συμμετέχουν οι νεαροί ευαγγελιζόμενοι σε αυτή τη δράση; Να ένα παράδειγμα: Μια αδελφή στη Φινλανδία βγήκε στην υπηρεσία αγρού μαζί με την πεντάχρονη κόρη της. Συνάντησαν έναν άνθρωπο ο οποίος, εξαιτίας της προκατάληψης που είχε, δεν ήταν διατεθειμένος να μιλήσει με την αδελφή. Αλλά όταν η κόρη της του έδωσε ένα φυλλάδιο, αυτός δεν μπορούσε να το αρνηθεί. Αργότερα, όταν η σύζυγός του βρήκε το φυλλάδιο πάνω στο τραπέζι της κουζίνας, το διάβασε. Της άρεσαν αυτά που έλεγε σχετικά με την ελπίδα του παραδείσου. Ζήτησε από την Εταιρία να της στείλει το βιβλίο Ζείτε για Πάντα και άρχισε να το διαβάζει. Όταν ήρθαν ξανά ευαγγελιζόμενοι στην πόρτα της, άρχισε να κάνει Γραφική μελέτη. Ο σύζυγός της εναντιώθηκε. Όμως, αφού είδε πώς κατασκευάστηκε μια Αίθουσα Βασιλείας μέσα σε δυο μέρες, εκείνος είπε: «Αν οι Μάρτυρες του Ιεχωβά μπορούν και κάνουν πράγματα σαν και αυτά, πρέπει να υπάρχει κάτι πολύ μεγαλύτερο πίσω από την οργάνωση». Άρχισε και αυτός να μελετάει, και οι δυο τους βαφτίστηκαν ύστερα από ένα χρόνο.

Πολλές εκκλησίες στην Πορτογαλία καλύπτουν τον τομέα τους κάθε εβδομάδα και εξακολουθούν να βρίσκουν προβατοειδή άτομα. Μια αδελφή αφηγείται: «Πριν βγω στην υπηρεσία κάθε πρωί, προσεύχομαι στον Ιεχωβά να με βοηθήσει να βρω κάποιον που να ενδιαφέρεται να μελετήσει την Αγία Γραφή». Μια μέρα, αυτή η αδελφή διευθέτησε να κάνει μελέτη με το προσωπικό ενός κομμωτηρίου. Αργότερα, όταν η μελέτη κανονίστηκε να γίνει στο σπίτι της αδελφής, εμφανίστηκε μόνο μια γυναίκα. Αυτή είπε: ‘Οι άλλοι δεν ενδιαφέρονται, αλλά εγώ ενδιαφέρομαι’. Μέσα σε ένα μήνα, αυτή η ίδια διεξήγε δυο μελέτες. Σύντομα βαφτίστηκε και ανέλαβε το έργο σκαπανέα.

Αν και είχαν ενωθεί σε γάμο σύμφωνα με το τσιγγάνικο (ρομανικό) έθιμο, ένα ζευγάρι στη Σουηδία παντρεύτηκε σε αρμονία με τις απαιτήσεις του σουηδικού νόμου, και αυτοί παρουσίασαν τον εαυτό τους για βάφτισμα ως Μάρτυρες του Ιεχωβά το 1992. Λόγω του σεβασμού που τρέφουν για το σύζυγο οι άλλοι Τσιγγάνοι, αυτός μπόρεσε να αρχίσει πολλές Γραφικές μελέτες. Τον Ιανουάριο του 1993 διεξήγε 21 μελέτες. Μια μελέτη διεξαγόταν με μια ομάδα τόσο μεγάλη, ώστε ο αδελφός ρώτησε αν μπορεί να χρησιμοποιεί την Αίθουσα Βασιλείας. Όταν ο επίσκοπος περιοχής πήγε μαζί του για τη μελέτη, 26 ενήλικοι Τσιγγάνοι βρίσκονταν στο διαμέρισμα περιμένοντας τη μελέτη. Όμως, ο καινούριος αδελφός είπε: «Δεν μπορώ να καταλάβω πού πήγαν οι υπόλοιποι σήμερα. Συνήθως έρχονται 40 με 50 άτομα εδώ». Η μελέτη διεξάχτηκε σε τρεις γλώσσες—σουηδική, κροατική και ρομανική. Εκείνο που ελκύει αυτά τα άτομα είναι, όχι μόνο οι ευλογίες που θα φέρει ο νέος κόσμος, αλλά περισσότερο η αγάπη του Θεού καθώς και η αμερόληπτη και απροκατάληπτη στάση που παρατηρείται ακόμη και τώρα ανάμεσα στο λαό του Ιεχωβά.

Με σκοπό την αποφυγή του διπλασιασμού των εργασιών και την καλύτερη χρήση των χρηματικών πόρων, έχουν λάβει χώρα μεγάλες αλλαγές στο έργο το οποίο επιτελούν αρκετά τμήματα. Σε αυτά περιλαμβάνονται τα τμήματα της Ολλανδίας και της Ελβετίας. Το τμήμα της Ολλανδίας φροντίζει για τη μετάφραση που γίνεται στην ολλανδική· συντονίζει επίσης την παραγωγή και τη διανομή βιντεοκασετών για την Ευρώπη. Όμως, η εκτύπωση των ολλανδικών περιοδικών καθώς και η αποθήκευση και η αποστολή των εντύπων για την Ολλανδία γίνονται τώρα από το τμήμα της Γερμανίας. Με παρόμοιο τρόπο, η Γερμανία τώρα χειρίζεται την εκτύπωση και την αποστολή που διεκπεραίωνε προηγουμένως η Ελβετία. Μερικά μέλη της οικογένειας Μπέθελ τα οποία υπηρετούσαν στο Έμεν της Ολλανδίας προσφέρθηκαν εθελοντικά να βοηθήσουν σε άλλα τμήματα· έτσι δυο άτομα διορίστηκαν να πάνε στη Βρετανία, τέσσερα στη Γερμανία και εφτά στη Νιγηρία, όπου εγκαθίσταται το τετράχρωμο πιεστήριο από την Ολλανδία. Διάφορα μηχανήματα από την Ελβετία θα χρησιμοποιηθούν για να βελτιωθεί η εκτύπωση στις Φιλιππίνες, και ένα αντρόγυνο από την Ελβετία θα πάει για λίγο εκεί προκειμένου να βοηθήσει. Ένας ακόμη αδελφός από την Ελβετία πρόκειται να υπηρετήσει στη Νιγηρία. Άλλοι θα υπηρετήσουν ξανά ως σκαπανείς.

Εδώ και εκατό και πλέον χρόνια, οι αδελφοί μας δίνουν μαρτυρία στην Ιρλανδία, και η υπομονετική εμμονή τους εξακολουθεί να φέρνει αποτελέσματα. Μια ευαγγελιζόμενη στο Τιπερέρι άρχισε Γραφική μελέτη με έναν ντόπιο, τον Μάικλ. Με το πέρασμα του χρόνου, όμως, αυτός προσπαθούσε να αποφύγει την ευαγγελιζόμενη. Όταν η ευαγγελιζόμενη αντιλήφτηκε τι συνέβαινε, αυτή και μια άλλη αδελφή πήγαν να τον βρουν στο μπαρ επειδή πίστευαν ότι υπήρχε γνήσιο ενδιαφέρον. Μόλις μπήκαν οι αδελφές στο μπαρ, επικράτησε σιγή, επειδή όλοι γνώριζαν ποιες ήταν. Οι ευαγγελιζόμενες απλώς υπενθύμισαν στον Μάικλ τις διευθετήσεις που είχαν κάνει για μελέτη. Αφού έφυγαν οι αδελφές, εκείνος προσπάθησε να δικαιολογήσει την κατάσταση λέγοντας στους άλλους άντρες: «Να, έπρεπε να φτιάξω το φούρνο της και το ξέχασα!» Αλλά κατάλαβε ότι δεν μπορούσε πια να συνεχίσει να αποφεύγει τις αδελφές.

Ύστερα από αυτό, ο Μάικλ σημείωσε καλή πρόοδο. Παντρεύτηκε τη Μέι, η οποία, αν και ήταν στην αρχή καχύποπτη για το θερμό ενδιαφέρον που έδειχναν οι αδελφές, δέχτηκε να μελετήσει. Κατόπιν ο Μάικλ και η Μέι άρχισαν να μεταδίδουν αυτά που μάθαιναν στην αδελφή της Μέι, την Μπρέντα. Το 1993 βαφτίστηκαν και οι τρεις. Στο μεταξύ, άρχισε να μελετάει και να παρακολουθεί τις συναθροίσεις ο αδελφός της Μέι και η φίλη του, καθώς και ο μικρότερος αδελφός του Μάικλ και η σύζυγός του. Έτσι, επειδή η αδελφή μας έδειξε εμμονή, εφτά άτομα ωφελούνται από την αλήθεια.

Η πεντάχρονη Σάρα, στην Αυστρία, είναι ένα πολύ εκδηλωτικό παιδί και συχνά μιλάει στους ανθρώπους που περνάνε έξω από το σπίτι της. Σε μια περίπτωση, απηύθυνε σε μια νεαρή γυναίκα την εύστοχη ερώτηση: «Καπνίζετε;» Όταν η γυναίκα απάντησε όχι, η Σάρα είχε έτοιμη την επόμενη ερώτηση: «Μήπως είστε Μάρτυρας του Ιεχωβά;» Κάπως σαστισμένη, η γυναίκα απάντησε: «Ναι!» Αυτό την ώθησε να πάει να μιλήσει στη μητέρα τής Σάρας. Εξήγησε ότι, αν και είχε ανατραφεί ως Μάρτυρας, είχε χάσει κάθε επαφή με τους αδελφούς. Ζήτησε από τη μητέρα της Σάρας να την επισκεφτεί. Πόσο αληθεύουν τα λόγια του εδαφίου Ματθαίος 21:16: «Από το στόμα νηπίων και βρεφών που θηλάζουν έχεις ετοιμάσει αίνο»!

Υπήρχε μεγάλη χαρά μεταξύ των Μαρτύρων του Ιεχωβά στη Σλοβακία στις 24 Μαρτίου 1993 όταν καταχωρήθηκε νομικά το θρησκευτικό σωματείο των Μαρτύρων του Ιεχωβά, τερματίζοντας έτσι με επίσημο τρόπο την απαγόρευση η οποία είχε επιβληθεί 43 και πλέον χρόνια νωρίτερα. Κατόπιν ακολούθησε μια παρόμοια ενέργεια την 1η Σεπτεμβρίου στην Τσεχία. Υπάρχουν πολλά άτομα σε αυτές τις χώρες τα οποία έχουν απογοητευτεί από τη θρησκεία και την πολιτική. Μερικοί από αυτούς αναζητούν την αλήθεια. Αυτό αλήθευε στην περίπτωση ενός ηλικιωμένου αντρογύνου στην Μπόμπρον να Όραβε της Σλοβακίας. Η γυναίκα ρώτησε τον ιερέα για την Αγία Γραφή, αλλά εκείνος απάντησε: «Χάνκα, διάλεξε κάποιο καλύτερο βιβλίο να διαβάσεις». Ωστόσο, αυτή και ο σύζυγός της επέμειναν να διαβάζουν την Αγία Γραφή. Έκαναν αλλαγές στη ζωή τους σε αρμονία με τα όσα μάθαιναν. Για να ικανοποιήσουν την πνευματική τους πείνα, είχαν γίνει συνδρομητές πολλών θρησκευτικών περιοδικών. Τώρα συμφώνησαν να μελετήσουν την Αγία Γραφή με τους Μάρτυρες. Όπως είπε αργότερα η γυναίκα, ένιωσε από την αρχή κιόλας της συζήτησης που έκανε με τους σκαπανείς ότι ο ίδιος ο Θεός τούς είχε στείλει.

Κεντρική και Νότια Αμερική

‘Κοιτάξτε! Οι δικοί μου δούλοι θα ξεφωνίζουν χαρούμενα λόγω της καλής κατάστασης της καρδιάς’. (Ησ. 65:14, ΜΝΚ) Αυτή η καλή, με πνευματική έννοια, κατάσταση της καρδιάς είναι φανερή ανάμεσα στους Μάρτυρες του Ιεχωβά στο Μεξικό. Παρά τη συντονισμένη εναντίωση που ασκεί η Καθολική Εκκλησία, στις 7 Μαΐου 1993, η κυβέρνηση του Μεξικού καταχώρησε νομικά τα δυο θρησκευτικά σωματεία μας: το Λα Τόρε ντελ Βιχία (La Torre del Vigía, A.R.) και το Λος Τεστίγκος ντε Χεϊοβά εν Μέχικο (Los Testigos de Jehová en México, A.R.). Από εκείνη την ημερομηνία οι Μάρτυρες του Ιεχωβά έγιναν επίσημα αναγνωρισμένη θρησκεία. Ανυπομονούν να τοποθετήσουν τώρα, για πρώτη φορά, επιγραφές που θα δείχνουν δημόσια ποιες είναι οι Αίθουσες Βασιλείας τους.

Πέρυσι, σχηματίστηκαν 445 καινούριες εκκλησίες. Ο συνολικός αριθμός των ευαγγελιζομένων ανήλθε στους 375.351 τον Ιούνιο. Ο αριθμός αυτών που παρακολούθησαν την Ανάμνηση ήταν 1.349.998. Καθώς αυξάνονται οι ευαγγελιζόμενοι, γίνεται πιο συχνά έργο στον τομέα. Σε έναν τομέα όπου έχει γίνει πολύ έργο, δυο αδελφές επισκέφτηκαν ένα σπίτι όπου η εξοργισμένη οικοδέσποινα αναφώνησε: «Σας έχω ήδη πει ότι δεν θέλω να έρχεστε στο σπίτι μου με το άγγελμά σας. Γιατί δεν συμμορφώνεστε;» Η μία από τις αδελφές μας απάντησε: «Κοιτάξτε, είμαστε πολλοί που κηρύττουμε. Χωρίς αμφιβολία θα το είπατε σε κάποιους από τους συντρόφους μας. Ωστόσο, μπορούμε να κάνουμε κάποιες διευθετήσεις ώστε να μη σας επισκέπτεται κανείς. Σας παρακαλούμε δώστε μας το όνομά σας και την πλήρη διεύθυνσή σας και εμείς θα δώσουμε αυτές τις πληροφορίες σε όλους τους Μάρτυρες της περιοχής, οπότε δεν θα σας ξαναεπισκεφτεί κανείς». Τότε η οικοδέσποινα είπε: «Όχι, δεν χρειάζεται να πάτε και στο άλλο άκρο. Μπορείτε να εξακολουθήσετε να με επισκέπτεστε αλλά όχι τόσο συχνά, σας παρακαλώ». Δεν πέρασε πολύς καιρός και οι αδελφές συνάντησαν τη γυναίκα αυτή στην Αίθουσα Βασιλείας. Τι είχε συμβεί; Όταν κάποια άλλη ευαγγελιζόμενη την επισκέφτηκε, συμφώνησε να μελετήσει την Αγία Γραφή!

Αν και η Γαλλική Γουιάνα έχει το μικρότερο πληθυσμό από τις χώρες της Νότιας Αμερικής, το ενδιαφέρον για τα πνευματικά πράγματα ανθεί εκεί. Τον Απρίλιο, το τμήμα ανέφερε τον 21ο διαδοχικό ανώτατο αριθμό σε ευαγγελιζομένους, οι οποίοι αφιερώνουν 14,5 ώρες ο καθένας στην υπηρεσία αγρού κάθε μήνα. Σε αυτή, επίσης, τη χώρα ‘το ελάχιστο έχει γίνει χίλια’, και οι αδελφοί χαίρονται να αποτελούν μέρος του ‘ισχυρού έθνους’ που αινεί τον Ιεχωβά παγκόσμια.—Ησ. 60:22.

Η αντίθεση που υπάρχει ανάμεσα στους Μάρτυρες και στους υπολοίπους ελκύει τα άτομα που αγαπούν τη δικαιοσύνη. Μια ηλικιωμένη αδελφή από το Καράκας της Βενεζουέλας πήγε στην τράπεζα για να πάρει χρήματα. Χωρίς να μετρήσει τα χρήματα, τα έβαλε μέσα στο πορτοφόλι της. Αλλά όταν έφτασε στο σπίτι, ανακάλυψε ότι ο ταμίας τής είχε δώσει 1.200 μπολίβαρ (περ. 2.600 δρχ.) παραπάνω. Τηλεφώνησε στην τράπεζα και είπε στον ταμία ότι, αν στο τέλος της ημέρας ανακάλυπτε ότι του έλειπαν χρήματα, θα έπρεπε να την ενημερώσει. Στις 5:00 μ.μ. ο ταμίας πήγε στο σπίτι της αδελφής και της είπε ότι του έλειπαν 1.200 μπολίβαρ. Όταν η αδελφή τού έδωσε τα χρήματα, αυτός αναφώνησε: «Είναι η πρώτη φορά μέχρι τώρα που το κάνει κάποιος αυτό! Θα μπορούσα να χάσω τη δουλειά μου». Η αδελφή χρησιμοποίησε την ευκαιρία τότε καθώς και σε μελλοντικές επισκέψεις που έκανε στην τράπεζα για να δώσει μαρτυρία. Σύντομα ο νεαρός άρχισε Γραφική μελέτη και παρακολουθεί τις συναθροίσεις στην Αίθουσα Βασιλείας.

Καθώς δίνουν μαρτυρία, οι σκαπανείς στη Χιλή συνειδητοποιούν πλήρως ότι ο Ιεχωβά κατευθύνει το έργο. (1 Κορ. 3:9) Ένα ζευγάρι στη νότια Χιλή ήταν έτοιμο να γυρίσει σπίτι έπειτα από μια μέρα κατά την οποία δαπάνησαν εννέα ώρες εργαζόμενοι σε έναν απομακρυσμένο τομέα. Στον κεντρικό δρόμο, τους προσπέρασε το τελευταίο λεωφορείο για το Αντούκο. Ήταν κουρασμένοι και πεινασμένοι και είχαν να διανύσουν με τα πόδια μια απόσταση 40 χιλιομέτρων σε ανηφόρα. Είχε αρχίσει να σκοτεινιάζει και ο καιρός ψύχρανε. Τα άλλα τροχοφόρα περνούσαν και αυτά σαν να μην υπήρχε το ζευγάρι. Καθώς περπατούσαν, αναρωτιούνταν τι είχε υπόψη τους ο Ιεχωβά για αυτούς. Τότε, χωρίς να κάνουν κανένα σήμα, ένα λεωφορείο που πήγαινε προς την αντίθετη κατεύθυνση σταμάτησε να τους πάρει· έτσι ανέβηκαν στο λεωφορείο. Όταν έφτασαν σε πόλη και κατέβηκαν εκεί, θυμήθηκαν ένα ζευγάρι το οποίο είχαν γνωρίσει πριν από μερικούς μήνες. Μήπως αυτοί ήξεραν κάποιον που να έχει αυτοκίνητο για να τους πάει στο Αντούκο; Ο οικοδεσπότης είχε μια καλύτερη ιδέα: «Γιατί δεν μένετε απόψε μαζί μας;»

Όταν οι σκαπανείς δέχτηκαν, η οικοδέσποινα χάρηκε και αναφώνησε: ‘Τώρα λοιπόν σας έχουμε αποκλειστικά στη διάθεσή μας για να απαντήσετε στα ερωτήματά μας!’ Και πράγματι έκαναν πολλά ερωτήματα—για τον Ιεχωβά, τους χρισμένους, τον πιστό δούλο, το μεγάλο πλήθος, το θηρίο, και ούτω καθεξής! Αυτοί είχαν πάρει ένα αντίτυπο του βιβλίου Ζείτε για Πάντα και το είχαν μελετήσει σε βαθμό που ήξεραν από μνήμης ένα μεγάλο μέρος του. Πόσο είχαν προσευχηθεί να τους βοηθήσει κάποιος να καταλάβουν περισσότερα! «Και να που ήρθατε εσείς!» Έπειτα από μια μακρά και ικανοποιητική συζήτηση, η φιλόξενη αυτή οικογένεια τους σερβίρισε ένα νοστιμότατο γεύμα και κατόπιν τους οδήγησε σε ένα άνετο κρεβάτι. Πόσο ευγνώμονες ήταν εκείνοι οι σκαπανείς που ο Ιεχωβά τους είχε χρησιμοποιήσει με αυτόν τον τρόπο!

Μερικές φορές, αυτό που διασπάει τη σκληρή αντίσταση των εναντιουμένων δεν είναι τα επιχειρήματα αλλά η καλοσύνη. Όπως δηλώνει το εδάφιο Παροιμίαι 25:15 «η γλυκεία γλώσσα συντρίβει οστά». Η Μπρουμίλντα Καστίλο, Μάρτυρας και πρώην καλόγρια, επισκέφτηκε μια αφοσιωμένη Καθολική οικογένεια στο σπίτι τους στον Ισημερινό. Όταν η γυναίκα είδε τη Μάρτυρα, άρχισε να φωνάζει βρίζοντάς την. Η αδελφή μας δεν προσπάθησε να αντικρούσει τις κατηγορίες· απλώς χαμογέλασε, ευχαρίστησε τη γυναίκα και είπε ότι σίγουρα θα μπορούσε να της μιλήσει κάποια άλλη φορά. Φεύγοντας, η αδελφή μας συνάντησε το σύζυγο ο οποίος, όχι μόνο είχε την ίδια αντίδραση με τη σύζυγό του, αλλά και διέταξε την αδελφή Καστίλο να φύγει από το κτήμα του. Εκείνη και πάλι χαμογέλασε, τον ευχαρίστησε και είπε ότι έλπιζε να του μιλήσει κάποια άλλη φορά. Όταν ο σύζυγος και η σύζυγος συζήτησαν τι είχε συμβεί, προβληματίστηκαν. Πώς μπορούσε να χαμογελάσει και να τους ευχαριστήσει τη στιγμή που της φέρθηκαν με τόση αγένεια; Εντυπωσιάστηκαν τόσο πολύ, ώστε ο σύζυγος προσκάλεσε μέσα στο σπίτι τον επόμενο Μάρτυρα που τους επισκέφτηκε. Ο Μάρτυρας τους προσκάλεσε στη συνάθροιση και πήγαν. Ποιο ήταν το πρώτο άτομο που τους χαιρέτησε; Η αδελφή στην οποία είχαν φερθεί τόσο άσχημα. Της ζήτησαν εγκάρδια συγνώμη και εκείνη επωφελήθηκε από την ευκαιρία και άρχισε να τους επισκέπτεται.

Κάποια ημέρα, ο άντρας ρώτησε τη γνώμη της για το παρεκκλήσι που είχε χτίσει στο κτήμα του, και το οποίο ήταν γεμάτο θρησκευτικές αναπαραστάσεις. Εκείνη ρώτησε μήπως τυχόν θα θύμωνε μαζί της αν του έλεγε την αλήθεια. «Φυσικά όχι», απάντησε αυτός. «Θα κάνεις ό,τι λέει η Αγία Γραφή ότι πρέπει να κάνεις;» ρώτησε. «Θα το κάνω, σήμερα κιόλας», υποσχέθηκε. Έτσι, στη συνέχεια του έδειξε τι λέει η Καθολική Βίβλος για τη χρήση θρησκευτικών αναπαραστάσεων. Τότε, αυτός είπε: «Θέλω να με βοηθήσεις να απαλλαγώ από αυτές τις θρησκευτικές αναπαραστάσεις». Χρειάστηκαν τέσσερις ημέρες για να βγάλει όλες τις θρησκευτικές αναπαραστάσεις και να τις κάψει.

Όλοι όσοι γίνονται υπηρέτες του Ιεχωβά χρειάζεται να φορέσουν τη νέα προσωπικότητα. Για μερικούς ανθρώπους, όμως, αυτό μπορεί να φαίνεται ακατόρθωτο. Στη βορειοανατολική Βραζιλία, ένας νεαρός ο οποίος είχε συμφωνήσει να μελετήσει την Αγία Γραφή είχε πολύ κακή φήμη. Η οικογένειά του έλεγε ότι κάθε ημέρα σχεδόν όλο και κάποιος πήγαινε στο σπίτι του για να πάρει χρήματα για τα χρέη που έβαζε κάθε φορά που έπινε. Οι γονείς του φοβούνταν διαρκώς μήπως τον σκοτώσει κανείς. Όλοι έλεγαν στους σκαπανείς που έκαναν τη μελέτη: «Χάνετε το χρόνο σας με αυτόν. Δεν θα αλλάξει ποτέ». Αλλά «ο λόγος του Θεού είναι ζωντανός και ασκεί δύναμη». (Εβρ. 4:12) Όταν ο άντρας αυτός σταμάτησε να πίνει και να ζει ανήθικα, όλη η πόλη εντυπωσιάστηκε. Οι γονείς του αναφώνησαν: «Ξαναμπήκε η ειρήνη στο σπιτικό μας!» Χάρη στις αλλαγές που έκανε, άλλοι τρεις από την οικογένειά του μελετούν και παρακολουθούν τις συναθροίσεις.

Βόρεια Αμερική και Νησιά της Καραϊβικής

Αρκετές φορές ο Ιησούς τόνισε τη σπουδαιότητα του να αγαπάμε τον πλησίον μας σαν τον εαυτό μας. Υπάρχουν πολλοί τρόποι με τους οποίους μπορούμε να δείξουμε αυτή την αγάπη. Μια αδελφή από τη Μαρτινίκα γράφει: ‘Ένα πρωί, ενώ πήγαινα με το αυτοκίνητο στη δουλειά, πήρα μαζί μου μια κοπέλα που δεν φαινόταν να είναι καλά. Ενώ πηγαίναμε προς την πόλη, της μίλησα για το σκοπό του Θεού και για τις ευλογίες του νέου κόσμου. Εκείνη είπε ότι η μητέρα της ήταν Μάρτυρας του Ιεχωβά, αλλά η δική της ζωή ήταν γεμάτη βάσανα και δεν πίστευε ότι ο Θεός μπορούσε να κάνει κάτι για να βελτιωθεί η κατάστασή της. Της πρότεινα να μελετήσει μαζί μου την Αγία Γραφή επί ένα μήνα και δέχτηκε. Αφού πέρασε ο μήνας αυτός, τη ρώτησα αν ήθελε να συνεχίσει. «Οπωσδήποτε», είπε αυτή.

Η οικογενειακή της κατάσταση ήταν άθλια. Αργότερα, όταν ο σύζυγός της, ο οποίος είχε άλλη γυναίκα, την ανάγκασε να φύγει από το σπίτι, βοήθησα και αυτήν και τα παιδιά της. Τελικά, εκείνη έφυγε από τη Μαρτινίκα και πήγε στη Γαλλία, όπου της είχαν προσφέρει εργασία.

Λίγο καιρό αργότερα, χτύπησε την πόρτα μου ο σύζυγός της. Αρχικά φοβήθηκα. Αλλά αυτός είχε εντυπωσιαστεί βαθιά από την αλλαγή της συζύγου του και από τη δική μου διαγωγή. Είχε έρθει να ζητήσει Γραφική μελέτη’.

Μια σκαπάνισσα η οποία είναι και δασκάλα σε ένα σχολείο της Τζαμάικα λέει ότι, δείχνοντας ενδιαφέρον και καλοσύνη για τους ανθρώπους, συχνά είναι σε θέση να τους βοηθήσει και πνευματικά. Αυτή παρατήρησε ότι μερικοί μαθητές στο σχολείο όπου εργαζόταν δυσκολεύονταν σε ένα συγκεκριμένο μάθημα, και έτσι προσφέρθηκε με καλοσύνη να τους δώσει επιπρόσθετη βοήθεια. Για να τους βοηθήσει να εκτιμήσουν την αξία της εκπαίδευσης, χρησιμοποίησε επίσης ύλη από το βιβλίο Οι Νεαροί Ρωτούν. Χάρη στα όσα έκανε, η στάση εκείνων που παρατηρούσαν τη συμπεριφορά της άλλαξε. Ως αποτέλεσμα, μπόρεσε να αρχίσει τέσσερις Γραφικές μελέτες και έδωσε πολλά έντυπα.

Ένα αεροπλάνο που αγοράστηκε πρόσφατα, το οποίο εξυπηρετεί περισσότερο το έργο μας από το άλλο που είχαμε στο παρελθόν, χρησιμοποιείται τώρα από το τμήμα της Αλάσκας για την επιτάχυνση του έργου μαρτυρίας σε απομονωμένα χωριά. Ο ρυθμός αυτής της δραστηριότητας είναι περίπου διπλάσιος από ό,τι τα περασμένα χρόνια.

Δυο ευαγγελιζόμενοι στη Δομινικανή Δημοκρατία επισκέφτηκαν κάποιο σπίτι και είδαν μέσα ένα ζευγάρι να προσεύχεται γονατιστό. Περίμεναν ώσπου το ζευγάρι τελείωσε την προσευχή και κατόπιν ξαναχτύπησαν. Όταν οι άνθρωποι ήρθαν στην πόρτα, υποδέχτηκαν τους ευαγγελιζομένους με τα εξής λόγια: «Σε ευχαριστούμε, Θεέ, που άκουσες την προσευχή μας». Αυτοί δέχτηκαν αμέσως τη βοήθεια που τους πρόσφεραν οι αδελφοί προκειμένου να μελετήσουν την Αγία Γραφή. Δυο ημέρες αργότερα, όταν εξέτασαν τα εδάφια που καταδικάζουν τη χρήση ειδώλων, ζήτησαν αμέσως συγνώμη από τους αδελφούς και μάζεψαν όλες τις εικόνες που είχαν στο σπίτι. (Δευτ. 7:25) Ο άντρας στράφηκε στη σύζυγό του και τη ρώτησε: «Είμαστε με τον Ιεχωβά ή με τον Διάβολο;» «Με τον Ιεχωβά», αποκρίθηκε εκείνη. Έπειτα, έκαψαν όλες τις εικόνες τους—που ήταν πολλές. Από πνευματική άποψη τα χωράφια είναι λευκά για θερισμό στη Δομινικανή Δημοκρατία, και πρόσφατα ήταν χαρά για τους τοπικούς Μάρτυρες να υποδεχτούν 150 και πλέον άλλους Μάρτυρες οι οποίοι έχουν έρθει από το εξωτερικό για να βοηθήσουν στη σύναξη.

Τα Νησιά του Ειρηνικού

Η 1η Μαρτίου 1993 ήταν σημαντική ημέρα για τους αδελφούς μας στις Φιλιππίνες. Την ημέρα εκείνη, το Ανώτατο Δικαστήριο ανέτρεψε παμψηφεί μια απόφαση που είχε εκδοθεί από το ίδιο δικαστήριο το 1959. Το δικαστήριο επικύρωσε το δικαίωμα των Μαρτύρων του Ιεχωβά «να αρνούνται να χαιρετούν τη σημαία των Φιλιππίνων λόγω των θρησκευτικών τους πεποιθήσεων». Έτσι, οι μαθητές δεν πρόκειται να αποβάλλονται από τα σχολεία, είτε αυτά είναι δημόσια είτε ιδιωτικά, επειδή για θρησκευτικούς λόγους απέχουν από το χαιρετισμό της σημαίας, από το να ψέλνουν τον εθνικό ύμνο και από το να δίνουν τον προβλεπόμενο πατριωτικό όρκο.

Μια αδελφή στο νησί Γκουάμ, η οποία εργάζεται σε κοσμική εργασία πλήρους απασχόλησης, ήθελε να διευρύνει τη διακονία της. Λαχταρούσε να νιώσει τη χαρά των ευαγγελιζομένων οι οποίοι αφηγούνταν εμπειρίες σχετικά με καρποφόρες Γραφικές μελέτες. Προσευχόταν συχνά στον Ιεχωβά για αυτό το θέμα. Καθώς εξέταζε τις περιστάσεις της, άρχισε να αντιλαμβάνεται ότι ίσως θα μπορούσε να αρχίσει Γραφικές μελέτες, και μάλιστα εκεί όπου εργαζόταν κάθε ημέρα. Αφού ζήτησε από τον Ιεχωβά να της δώσει θάρρος και να την υποστηρίξει, άρχισε να μιλάει με τους συνεργάτες της. Αρχικά, αυτό ήταν δύσκολο· οι άλλοι γελοιοποιούσαν όσους έδειχναν ενδιαφέρον. Προκειμένου να φέρει διάφορα άτομα σε επαφή με τα καλά νέα, η αδελφή προετοιμαζόταν καλά και διαπίστωσε ότι η προσευχή αποτελούσε σημαντικό μέρος της προετοιμασίας που έκανε. Όταν πλησίαζαν κοσμικές γιορτές, εξηγούσε ποια ήταν η Γραφική βάση για το ότι αρνιόταν να συμμετάσχει σε αυτές. Έψαχνε για έντυπα που θα ήταν ιδιαίτερα κατάλληλα για κάθε άτομο. Σε μια περίπτωση, διάβαζε απλώς ήσυχα τη Γραφή της σε κάποιο σημείο όπου μια συνεργάτρια μπορούσε να τη βλέπει. Πράγματι, κεντρίστηκε η περιέργεια εκείνης της νεαρής γυναίκας και άρχισε μελέτη. Σιγά-σιγά, η αδελφή άρχισε να διεξάγει προοδευτικές Γραφικές μελέτες. Όταν μεταφέρθηκε σε άλλο τμήμα, άνοιξε ο δρόμος για καινούριες ευκαιρίες. Μια γυναίκα η οποία έκανε Γραφική μελέτη σύστησε την αδελφή σε μια καλή της φίλη που έδειξε επίσης ενδιαφέρον και η οποία με τη σειρά της μίλησε στη μητέρα της, στον αδελφό της και στην κουνιάδα της. Όλα αυτά τα άτομα μελετούσαν τακτικά. Τόσο πολλά άτομα έδειξαν ενδιαφέρον που η αδελφή μας αναγκάστηκε να ζητήσει από άλλους ευαγγελιζομένους να τη βοηθήσουν να φροντίζει για αυτά. Ναι, η αδελφή μας έχει μάθει ότι θετικά αποτελέσματα και πολλή χαρά μπορούν να προκύψουν από την επίδοση ανεπίσημης μαρτυρίας.

Ενώ ήταν στο νεκροταφείο, ένας έφηβος ευαγγελιζόμενος στην Αυστραλία είδε κάποια Φιλιππινέζα να κλαίει πάνω σε ένα μνήμα. Άρχισε μαζί της μια συζήτηση και επέστησε την προσοχή της στην επιγραφή που ήταν χαραγμένη στην ταφόπετρα του παππού του: «Κοιμάται περιμένοντας την ανάσταση». Αυτό άνοιξε το δρόμο για περαιτέρω μαρτυρία. Διευθέτησαν να συναντηθούν την επόμενη εβδομάδα στο ίδιο μέρος, αλλά εκείνη δεν ήρθε. Ο νεαρός ευαγγελιζόμενος έδειξε επιμονή. Αυτός και η μητέρα του έψαξαν όλες τις αγγελίες θανάτου στην τοπική εφημερίδα ώσπου βρήκαν ένα όνομα που φαινόταν φιλιππινέζικο. Με τη βοήθεια του τηλεφωνικού καταλόγου, ήρθαν σε επαφή με τη γυναίκα. Αυτή εξήγησε ότι δεν ήρθε στο ραντεβού εξαιτίας κάποιων συγκοινωνιακών προβλημάτων. Ωστόσο, ήταν έντονο το ενδιαφέρον της και διευθέτησαν να κάνουν Γραφική μελέτη. Το ενδιαφέρον για τους ανθρώπους σε συνδυασμό με την επιμονή φέρνουν καλά αποτελέσματα.

Χώρες στις Οποίες οι Συνθήκες Έχουν Γίνει πιο Ευνοϊκές

Στα πέντε χρόνια που πέρασαν έχουν πραγματοποιηθεί εκπληκτικές αλλαγές. Σε τουλάχιστον 35 χώρες, έχουν απομακρυνθεί τα εμπόδια που αναχαίτιζαν την πιο ελεύθερη διακήρυξη του αγγέλματος της Βασιλείας. Σε πολλές από αυτές τις χώρες είτε έχει αρθεί η απαγόρευση είτε έχει καταχωρηθεί νομικά το θρησκευτικό σωματείο των Μαρτύρων του Ιεχωβά. Τι τεράστιος αγρός έχει ανοιχτεί! Τι γίνεται για να καλλιεργηθεί αυτός ο αγρός;

Δώδεκα ιεραπόστολοι έχουν σταλθεί στην Εσθονία, καθώς επίσης και 20 ειδικοί σκαπανείς από τη Φινλανδία. Τουλάχιστον 200 επιπλέον ευαγγελιζόμενοι πήγαν και εγκαταστάθηκαν στην Εσθονία για να υπηρετήσουν σε τομείς όπου η ανάγκη είναι μεγαλύτερη. Οι αδελφοί αναφέρουν: «Ο πληθυσμός της Εσθονίας με μεγάλη προθυμία κάνει συζητήσεις γύρω από την Αγία Γραφή. Σχεδόν όλοι δέχονται ευπρόσδεκτα το άγγελμα».

Στη Μάαρντου της Εσθονίας, παραχωρήθηκε στους αδελφούς ένα οικόπεδο δωρεάν για να οικοδομήσουν την Αίθουσα Βασιλείας τους, αλλά ο δήμαρχος έθεσε ορισμένους όρους: (1) Οι Μάρτυρες έπρεπε να κλαδέψουν τα φυτά στο μικρό πάρκο που υπάρχει δίπλα στην αίθουσα· (2) η Αίθουσα Βασιλείας έπρεπε να αποπερατωθεί ως τις 15 Οκτωβρίου 1993· (3) οι συναθροίσεις να είναι ανοιχτές για όλους τους κατοίκους της πόλης· και (4) να μεταδώσουν οι Μάρτυρες στους κατοίκους της Μάαρντου το άγγελμα της Αγίας Γραφής και να τους διδάξουν το σωστό τρόπο για να ζουν. Οι αδελφοί συμμορφώθηκαν με μεγάλη χαρά και με τις τέσσερις απαιτήσεις του δημάρχου!

Από τότε που καταχωρήθηκε νομικά το έργο των Μαρτύρων του Ιεχωβά στα νησιά του Πράσινου Ακρωτηρίου το 1991, έχουν διοριστεί δέκα ιεραπόστολοι σε αυτόν τον τομέα. Τι είδους αποτελέσματα απολαμβάνουν; Ένα ζευγάρι ιεραποστόλων αναφέρει ότι διεξάγουν μελέτες με 70 άτομα, μερικά από τα οποία άρχισαν και αυτά να διεξάγουν μελέτες με άλλους ύστερα από δυο ή τρεις μόνο μήνες. Ένας απομονωμένος όμιλος έξι ευαγγελιζομένων χάρηκε όταν 150 άτομα ήρθαν να ακούσουν την ομιλία του επισκόπου περιοχής. Επίσης, ένα εθνικό τηλεοπτικό δίκτυο κάλυψε την οικοδόμηση της πρώτης Αίθουσας Βασιλείας η οποία κατασκευάστηκε σε αυτή τη χώρα.

Στις 8 Ιανουαρίου 1993, το Ανώτατο Δικαστήριο του Ζαΐρ αποφάνθηκε ότι η απαγόρευση των Μαρτύρων του Ιεχωβά ήταν παράνομη. Φέτος, 75.944 ευαγγελιζόμενοι συμμετείχαν στη διακονία αγρού σε αυτή τη χώρα. Αυτοί διεξήγαγαν 163.454 οικιακές Γραφικές μελέτες. Επιπλέον, 310.088 άτομα παρευρέθηκαν στην Ανάμνηση.

Πριν από 25 και πλέον χρόνια, η καμποτζιανή κυβέρνηση αρνήθηκε να ανανεώσει τις βίζες των Τζορτζ και Καρολάιν Κράουφορντ, έτσι αυτοί χρειάστηκε να εγκαταλείψουν εκείνον τον ιεραποστολικό διορισμό. Από τότε και ύστερα, για το μεγαλύτερο μέρος αυτού του χρονικού διαστήματος, δεν υπήρχαν Μάρτυρες στην Καμπότζη. Ωστόσο, ο διευθυντής του Υπουργείου Θρησκευμάτων της Καμπότζης είχε την καλοσύνη να δεχτεί τον αδελφό Κράουφορντ πέρσι. Ο διευθυντής ήθελε να μάθει με ποιον τρόπο θα ωφελούνταν ο λαός της Καμπότζης αν επιτρεπόταν στους ιεραποστόλους μας να ξαναμπούν στη χώρα. Άλλες θρησκευτικές ομάδες υποσχέθηκαν υλικά οφέλη. Όμως, ο αδελφός Κράουφορντ εξήγησε ότι οι Μάρτυρες του Ιεχωβά διδάσκουν τους ανθρώπους να ζουν σύμφωνα με τους νόμους και τις αρχές της Αγίας Γραφής και ότι αυτό φέρνει πνευματικά, ηθικά και πρακτικά οφέλη· εξήγησε επίσης ότι εκείνοι που ενεργούν έτσι γίνονται καλύτεροι πολίτες. Ο υπουργός ευχαριστήθηκε. Δόθηκε αμέσως έγκριση να μπουν δυο ιεραπόστολοι στη χώρα και θα ακολουθούσαν και άλλοι. Στις 20 Ιανουαρίου 1993, οι αδελφοί έλαβαν μια επιστολή με την οποία δινόταν άδεια στην Εταιρία Σκοπιά να ανοίξει ένα γραφείο στην πρωτεύουσα, την Πνομ Πενχ, για το κήρυγμα της Χριστιανικής θρησκείας του «Ιεχωβά».

Ύστερα από μια 40χρονη απαγόρευση των Μαρτύρων του Ιεχωβά στη Ρουμανία, αυτοί απέκτησαν νομική αναγνώριση το 1990. Οι αδελφοί έχουν κάνει καλή χρήση των καινούριων συνθηκών στις οποίες βρίσκονται. Σημειώθηκε αύξηση 15 τοις εκατό στον αριθμό των διαγγελέων της Βασιλείας το έτος που πέρασε. Έχουν ήδη κατασκευαστεί ή είναι υπό κατασκευή 130 Αίθουσες Βασιλείας. Μερικοί ευαγγελιζόμενοι παίρνουν την πρωτοβουλία να πάνε σε περιοχές όπου δεν υπάρχουν Μάρτυρες. Το Σεπτέμβριο του 1991, δυο σκαπάνισσες αδελφές πήγαν και εγκαταστάθηκαν στη μικρή πόλη Ουρζιτσένι, 57 χιλιόμετρα από το Βουκουρέστι. Τότε δεν υπήρχε κανένας Μάρτυρας σε αυτή την πόλη· τώρα 10 άτομα έχουν βαφτιστεί και 66 άτομα παρευρέθηκαν στην Ανάμνηση. Ποιος διεξάγει τις συναθροίσεις; Στην αρχή, τις οργάνωναν και τις διεξήγαγαν οι αδελφές. Τώρα, ένας διακονικός υπηρέτης, ένας αδελφός σχεδόν 80 ετών, ταξιδεύει μια απόσταση 30 χιλιομέτρων τρεις φορές την εβδομάδα για να διεξαγάγει τις συναθροίσεις. Μια φορά το μήνα, έρχονται πρεσβύτεροι από το Βουκουρέστι για να εκφωνήσουν μια δημόσια ομιλία και να διεξαγάγουν τη μελέτη Σκοπιάς στον όμιλο.

Ακόμη και σε μερικές χώρες όπου οι Μάρτυρες του Ιεχωβά βρίσκονται μέχρι στιγμής υπό απαγόρευση, αυτοί μπορούν να εκτελούν τη διακονία τους με λιγότερα εμπόδια. Σε μια τέτοια χώρα, οι ευαγγελιζόμενοι τώρα κάνουν έργο πιο εντατικά στον τομέα τους και επισκέπτονται κάθε σπίτι αντί να χτυπούν μια πόρτα εδώ και μια εκεί για να μην τους εντοπίσουν. Σε μια πόλη, οι αρχές σταμάτησαν μια ομάδα ευαγγελιζομένων, έλεγξαν τις ταυτότητές τους και τους ανέκριναν. Οι αδελφοί εξήγησαν ότι ήταν σπουδαστές της Αγίας Γραφής και ότι ήθελαν να μεταδώσουν σε άλλους αυτά που μάθαιναν. Οι αρχές τούς ζήτησαν συγνώμη για την ενόχληση και τους άφησαν ελεύθερους. Ήταν μια χαρωπή ημέρα θεοκρατικής υπηρεσίας.

Σε μια άλλη χώρα όπου οι Μάρτυρες του Ιεχωβά υπέφεραν απάνθρωπη κακομεταχείριση, οι αδελφοί τώρα τελευταία συναθροίζονται και κηρύττουν πιο ελεύθερα. Πρόκειται για τη Μαλάουι. Στο παρελθόν, όταν οι αδελφοί είχαν μια μικρή συνέλευση, έστηναν ένα χορταρένιο φράχτη γύρω από το σπίτι ώστε το φως από τις λάμπες να μη φαίνεται έξω. Σε μια περιοχή, όμως, αντιλήφτηκαν ότι οι τοπικοί αξιωματούχοι, οι οποίοι γνώριζαν για τις συναθροίσεις τους, δεν αναλάμβαναν πλέον δράση εναντίον τους· έτσι, όταν έγινε πρόσφατα μια συνέλευση, δεν έχτισαν φράχτη και μάλιστα έψαλαν ύμνους. Σε μια άλλη περιοχή, όταν ένας αδελφός κήρυττε στην αγορά, ένας ντόπιος αξιωματούχος ο οποίος τον είδε είπε: «Μη μας φοβάστε πια. Εμείς θέλουμε να κηρύττετε, και θα έπρεπε και εμείς ακόμη να γίνουμε δικοί σας». Σε μια άλλη περιοχή, δέχτηκε να κάνει Γραφική μελέτη ένας άντρας ο οποίος, σαν τον Σαούλ από την Ταρσό, υπήρξε αρχηγός εκείνων που δίωκαν τους Μάρτυρες. Σύντομα προστέθηκαν και άλλοι στη μελέτη και ο αριθμός εκείνων που μελετούσαν ανήλθε στα 26 άτομα. Αφού βαφτίστηκε ο πρώτος άντρας, ο αριθμός εκείνων που μελετούσαν, ως αποτέλεσμα της αλλαγμένης πορείας του, ανήλθε στα 66 άτομα. Επιτέλους, στις 12 Αυγούστου 1993, άρθηκε η 26χρονη απαγόρευση των Μαρτύρων του Ιεχωβά που υπήρχε στη Μαλάουι. Τι αιτία για ευφροσύνη!

Οι εξελίξεις στην Αλβανία υπήρξαν πράγματι ενθαρρυντικές. Στα τέλη του Οκτωβρίου, στάλθηκαν στην Αλβανία 16 ειδικοί σκαπανείς από την Ιταλία και 4 από την Ελλάδα. Ύστερα από μια μόνο εβδομάδα στην Αλβανία, ενώ μόλις άρχιζαν να μαθαίνουν τη γλώσσα, είχαν ξεκινήσει 90 Γραφικές μελέτες! Στο Αργυρόκαστρο, κάποιος εκφωνητής ενός ραδιοφωνικού σταθμού εντυπωσιάστηκε τόσο με αυτά που μάθαινε από έναν ειδικό σκαπανέα ώστε ανακοίνωσε τα εξής ενώ βρισκόταν στον αέρα: «Οι Μάρτυρες του Ιεχωβά θα σας επισκεφτούν στο σπίτι σας. Θα σας πουν πώς να έχετε ευτυχισμένη οικογενειακή ζωή και θα σας διδάξουν τι λέει η Αγία Γραφή. Ανοίξτε την πόρτα σας. Ακούστε τους».

Από τότε που άρθηκε η απαγόρευση των Μαρτύρων του Ιεχωβά στο Μπενίν το 1990, πλήθη ανθρώπων συρρέουν στις συναθροίσεις των Μαρτύρων του Ιεχωβά. Το έτος που πέρασε, 15.951 άτομα παρευρέθηκαν στην Ανάμνηση—σχεδόν πέντε φορές ο αριθμός των ευαγγελιζομένων. Σε μια εκκλησία με 37 ευαγγελιζομένους, 698 άτομα ήταν παρόντα!

Το 1992, έγιναν τα τελικά βήματα που οδήγησαν στη χορήγηση νομικής αναγνώρισης στους Μάρτυρες του Ιεχωβά στο Τόγκο, σημειώνοντας έτσι το τέλος της απαγόρευσης που είχε επιβληθεί το 1978. Χιλιάδες άνθρωποι ήταν πρόθυμοι να μελετήσουν την Αγία Γραφή με τους Μάρτυρες του Ιεχωβά. Το 1993, οι 7.125 ευαγγελιζόμενοι διεξήγαγαν 19.014 οικιακές Γραφικές μελέτες. Στην πρωτεύουσα, τη Λομέ, υπάρχουν 4.200 ευαγγελιζόμενοι σε 33 εκκλησίες, οι οποίες συναθροίζονται σε έξι Αίθουσες Βασιλείας. Αυτοί χρειάζονται επειγόντως περισσότερους τόπους συναθροίσεων. Μολονότι υπήρχαν πολιτικές αναταραχές, κατά τη διάρκεια των οποίων περίπου 300.000 πρόσφυγες έφυγαν από τη Λομέ και πήγαν σε γειτονικές χώρες, το Κυβερνών Σώμα διευθέτησε να λειτουργήσει ένα νέο γραφείο τμήματος εκεί την 1η Ιουνίου 1993. Πόσο ενθαρρυντικό ήταν αυτό για τους αδελφούς στο Τόγκο!

Το Φεβρουάριο του 1993, άρθηκε η 23χρονη απαγόρευση που είχε επιβληθεί στους Μάρτυρες του Ιεχωβά του Καμερούν. Σχολιάζοντας την απόφαση της κυβέρνησης, μια εφημερίδα του Καμερούν έγραψε τα εξής σχετικά με το λαό του Ιεχωβά: «Από κοινωνικής πλευράς, αυτοί εκδηλώνουν συμπεριφορά η οποία δεν έχει καμιά σχέση με την υποκρισία εκείνων που βρίσκονται γύρω τους, ... αυτοί κηρύττουν μέσω του παραδείγματός τους». Η εφημερίδα πρόσθεσε ότι, τώρα που δόθηκε ελευθερία λατρείας στους Μάρτυρες, «όλες οι παλιές εκκλησίες του Χριστιανικού κόσμου αντιμετωπίζουν μια μεγάλη πρόκληση». Παρά τη μακρόχρονη απαγόρευση, υπάρχουν 19.268 Μάρτυρες στο Καμερούν, και 67.671 άτομα παρευρέθηκαν στην Ανάμνηση εκεί το χρόνο που πέρασε.

Τι μπορούμε να πούμε για τις χώρες που αποτελούσαν την πρώην Σοβιετική Ένωση; Όπως αναφέρθηκε νωρίτερα, μερικές από τις πιο συναρπαστικές συνελεύσεις του 1993 διεξάχτηκαν σε αυτό το μέρος του κόσμου. Σε 12 από αυτές τις χώρες, οι αδελφοί μας αφιέρωσαν το έτος που πέρασε ένα σύνολο 14.180.165 ωρών στο έργο διακήρυξης της Βασιλείας, 14.973 καινούριοι μαθητές βαφτίστηκαν και τον καιρό της Ανάμνησης συγκεντρώθηκαν 256.242 άτομα για να γιορτάσουν την επέτειο του θανάτου τού Ιησού Χριστού. Ναι, είναι φανερό ότι και αυτές οι χώρες θα εκπροσωπηθούν κατάλληλα στο ‘μεγάλο πλήθος από όλα τα έθνη και τις φυλές και τους λαούς και τις γλώσσες’ το οποίο θα επιζήσει από την επερχόμενη μεγάλη θλίψη με την προοπτική της αιώνιας ζωής στο δίκαιο νέο κόσμο του Ιεχωβά.—Αποκ. 7:9, 14.