«ΓΙΑ ΜΑΡΤΥΡΙΑ»

Για να αποδειχτεί ότι η απαγόρευση που επιβλήθηκε στη Μόσχα ήταν παράνομη, το Δεκέμβριο του 2004 οι δικηγόροι μας προσέφυγαν στο Ευρωπαϊκό Δικαστήριο των Δικαιωμάτων του Ανθρώπου. (Βλέπε το πλαίσιο «Γιατί μια Απόφαση Ρωσικού Δικαστηρίου Επανεξετάζεται στη Γαλλία», στη σελίδα 6.) Έξι χρόνια αργότερα, στις 10 Ιουνίου 2010, το Δικαστήριο εξέδωσε ομόφωνη απόφαση που δικαίωνε πλήρως τους Μάρτυρες του Ιεχωβά!e Το Δικαστήριο εξέτασε όλες τις κατηγορίες που μας βάρυναν και αποφάνθηκε ότι ήταν εντελώς αβάσιμες. Δήλωσε επίσης ότι η Ρωσία είχε τη νομική υποχρέωση να «τερματίσει την παραβίαση που διαπιστώθηκε από το Δικαστήριο και να επανορθώσει, στο βαθμό που είναι δυνατόν, τη βλάβη που έχει προκληθεί».​—Βλέπε το πλαίσιο «Η Απόφαση του Δικαστηρίου», στη σελίδα 8.

Τα σαφώς διατυπωμένα συμπεράσματα του Δικαστηρίου αναφορικά με την προστασία που παρέχει στη δράση των Μαρτύρων του Ιεχωβά η Ευρωπαϊκή Σύμβαση για τα Δικαιώματα του Ανθρώπου είναι δεσμευτικά, όχι μόνο για τη Ρωσία, αλλά και για τα 46 άλλα κράτη-μέλη του Συμβουλίου της Ευρώπης. Επιπλέον, λόγω της διεξοδικής και εμπεριστατωμένης ανάλυσης του νόμου και των γεγονότων, νομικοί, δικαστές, νομοθέτες και ειδικοί επί των ανθρωπίνων δικαιωμάτων σε όλο τον κόσμο θα διαβάσουν τα συμπεράσματα αυτά με ενδιαφέρον. Για ποιο λόγο; Διότι το Δικαστήριο, για να καταλήξει στην απόφασή του, ανέτρεξε, όχι μόνο σε οχτώ αποφάσεις που είχε εκδώσει προηγουμένως υπέρ των Μαρτύρων του Ιεχωβά, αλλά και σε εννιά υποθέσεις που είχαν ήδη κερδίσει οι Μάρτυρες του Ιεχωβά ενώπιον των ανωτάτων δικαστηρίων της Αργεντινής, του Ηνωμένου Βασιλείου, των Ηνωμένων Πολιτειών, της Ιαπωνίας, της Ισπανίας, του Καναδά, της Νότιας Αφρικής και της Ρωσίας. Οι αναφορές αυτές και η δυναμική αντίκρουση των κατηγοριών της εισαγγελίας της Μόσχας από μέρους του Δικαστηρίου παρέχουν στην παγκόσμια κοινότητα των Μαρτύρων του Ιεχωβά ένα ισχυρό εργαλείο για την υπεράσπιση της πίστης και των δραστηριοτήτων τους.

[Πλαίσιο στη σελίδα 8]

Η Απόφαση του Δικαστηρίου

Ακολουθούν τρία σύντομα αποσπάσματα από την απόφαση του Δικαστηρίου.

Μια κατηγορία ήταν ότι οι Μάρτυρες του Ιεχωβά διαλύουν οικογένειες. Το Δικαστήριο αποφάνθηκε διαφορετικά, δηλώνοντας:

«Η προέλευση της σύγκρουσης έγκειται στην αντίσταση και στην απροθυμία των μη θρησκευόμενων μελών να δεχτούν και να σεβαστούν την ελευθερία που έχει ο θρησκευόμενος συγγενής τους να γνωστοποιεί και να ασκεί τη θρησκεία του».​—Παρ. 111.

Επίσης, το Δικαστήριο δεν βρήκε στοιχεία που να υποστηρίζουν την κατηγορία για «έλεγχο του νου» και δήλωσε:

«Το Δικαστήριο θεωρεί αξιοσημείωτο το γεγονός ότι τα [ρωσικά] δικαστήρια δεν ανέφεραν το όνομα ούτε ενός ατόμου του οποίου το δικαίωμα στην ελευθερία συνείδησης είχε υποθετικά παραβιαστεί μέσω τέτοιων μεθόδων».​—Παρ. 129.

Μια άλλη κατηγορία ήταν ότι οι Μάρτυρες του Ιεχωβά, αρνούμενοι τις μεταγγίσεις αίματος, προξενούν βλάβη στην υγεία των πιστών. Το Δικαστήριο αποφάνθηκε το αντίθετο:

«Η ελευθερία τού να δέχεται ή να απορρίπτει κάποιος συγκεκριμένη ιατρική θεραπεία, ή να επιλέγει εναλλακτική μορφή θεραπείας, είναι ζωτική για τις αρχές της αυτοδιάθεσης και της προσωπικής αυτονομίας. Ένας ενήλικος ασθενής ικανός για δικαιοπραξία είναι ελεύθερος να αποφασίσει, λόγου χάρη, αν θα υποβληθεί ή όχι σε εγχείρηση ή θεραπεία ή, με την ίδια λογική, αν θα δεχτεί μετάγγιση αίματος».​—Παρ. 136.