Ο Ρόλος της Γυναίκας στις Γραφές

«Αύτη θέλει ονομασθή ανδρίς [γυναίκα, ΜΝΚ], διότι εκ του ανδρός αύτη ελήφθη».—ΓΕΝΕΣΙΣ 2:23.

1, 2. (α) Πώς νομίζουν μερικοί ότι θεωρεί τις γυναίκες η Αγία Γραφή; (β) Για να είμαστε δίκαιοι, ποια σύγκριση θα πρέπει να κάνουμε, και τι δηλώνει ένα λεξικό;

ΠΩΣ θεωρούν οι Άγιες Γραφές τις γυναίκες; Οι γνώμες ως προς αυτό ποικίλλουν. Ένα πρόσφατο βιβλίο που ασχολείται με το θέμα δηλώνει: «Μια σύγχρονη προκατάληψη είναι ότι η Αγία Γραφή έχει υποτιμήσει τις γυναίκες». Μερικοί ισχυρίζονται ότι τόσο στο Εβραϊκό όσο και στο Ελληνικό τμήμα της, η Αγία Γραφή αντιμετωπίζει με σκληρό τρόπο τις γυναίκες. Είναι αλήθεια αυτό;

² Για να είμαστε δίκαιοι, θα ήταν κατάλληλο να εξετάσουμε πρώτα το πώς αντιμετωπίζονταν οι γυναίκες στους Βιβλικούς χρόνους από τους λαούς που δεν λάτρευαν τον Ιεχωβά. Σε μερικούς αρχαίους πολιτισμούς που ασκούσαν τη λατρεία της μητέρας-θεάς, οι γυναίκες τιμούνταν ως σύμβολα της γονιμότητας. Απ’ ό,τι φαίνεται, τις περιέβαλλαν με μεγάλη εκτίμηση στη Βαβυλωνία και στην Αίγυπτο. Αλλού, όμως, η κατάσταση ήταν διαφορετική. Στην αρχαία Ασσυρία ένας άντρας μπορούσε να χωρίσει τη γυναίκα του κατά βούληση, και μπορούσε ακόμα και να τη σκοτώσει αν δεν του ήταν πιστή. Έξω από το σπίτι ήταν υποχρεωμένη να φοράει καλύπτρα. Στην Ελλάδα και στη Ρώμη, μόνο οι πλούσιες γυναίκες, πολλές από τις οποίες ήταν εταίρες, δηλαδή πόρνες πολυτελείας, μπορούσαν να λάβουν εκπαίδευση και απολάμβαναν κάποια σχετική ελευθερία. Έτσι, είναι ευχάριστο που διαβάζουμε στο Νέο Διεθνές Λεξικό της Θεολογίας της Καινής Διαθήκης (The New International Dictionary of New Testament Theology):a «Σε αντίθεση με τον υπόλοιπο ανατολικό (θρησκευτικό) κόσμο, εκείνη [η γυναίκα στις Εβραϊκές Γραφές] αναγνωρίζεται ως άτομο και ως σύντροφος του άντρα». Αυτό δηλώνεται σαφώς στο τελευταίο βιβλίο των Εβραϊκών Γραφών, όπου ο προφήτης του Ιεχωβά περιγράφει τη γυναίκα κάποιου ως ‘σύζυγό του [σύντροφό του, ΜΝΚ]’ και προσθέτει: «Ας μη φέρηται μηδείς απίστως προς την γυναίκα της νεότητος αυτού».—Μαλαχίας 2:14, 15.

Δημιουργήθηκε ως Συμπλήρωμα του Άντρα

3 και υποσημείωση. (α) Αφού δημιούργησε ο Ιεχωβά τον Αδάμ, τι διορισμούς εργασίας τού έδωσε; (β) Αν και δεν είχε ακόμα σύζυγο, τι είναι βέβαιο σχετικά με τον Αδάμ πριν από τη δημιουργία της Εύας, και τι είναι βέβαιο επίσης για ‘τον έσχατο Αδάμ’, τον Ιησού;

³ Σύμφωνα με την Αγία Γραφή, ο Ιεχωβά δημιούργησε τον Αδάμ «από χώματος εκ της γης» και τον έθεσε στον κήπο της Εδέμ για να τον καλλιεργεί. Ο Θεός έφερε σε αυτόν τα άγρια θηρία του αγρού και τα πετούμενα ώστε να μπορέσει να τα μελετήσει και να τους δώσει ονόματα. Στη διάρκεια του χρόνου που απαιτήθηκε για να το κάνει αυτό, ο Αδάμ ήταν μόνος. Για τους διορισμούς που είχε λάβει από τον Ιεχωβά ως τότε ήταν τέλειος, πλήρης, δεν του έλειπε τίποτα.b Δεν είχε κάποιο ‘βοηθό όμοιο με αυτόν [ως συμπλήρωμά του, ΜΝΚ]’.—Γένεσις 2:7, 15, 19, 20.

4, 5. (α) Όταν δεν ήταν πλέον καλό να είναι ο Αδάμ μόνος, τι έκανε ο Ιεχωβά; (β) Ποιο μακροπρόθεσμο διορισμό έδωσε ο Ιεχωβά στον Αδάμ και στην Εύα, και τι θα απαιτούσε αυτό και από τους δυο τους;

⁴ Ωστόσο, αφού πέρασε κάποιο διάστημα, ο Ιεχωβά διακήρυξε ότι δεν ήταν πλέον «καλόν να ήναι ο άνθρωπος μόνος», και κατόπιν έδωσε στον Αδάμ μια σύντροφο για να συνεργαστεί με αυτήν στις εργασίες που βρίσκονταν μπροστά. Αναισθητοποίησε τον Αδάμ, αφαίρεσε ένα από τα πλευρά του και το διαμόρφωσε σε γυναίκα, ‘οστούν εκ των οστέων του Αδάμ και σάρκα εκ της σαρκός του’. Τώρα ο Αδάμ θα είχε ένα ‘βοηθό’, ένα ‘συμπλήρωμα’ ή ολοκλήρωμα. «Και ευλόγησεν αυτούς ο Θεός· και είπε προς αυτούς ο Θεός, Αυξάνεσθε και πληθύνεσθε και γεμίσατε την γην και κυριεύσατε αυτήν, και εξουσιάζετε επί των ιχθύων της θαλάσσης και επί των πετεινών του ουρανού και επί παντός ζώου κινουμένου επί της γης».—Γένεσις 1:25, 28· 2:18, 21-23.

⁵ Προσέξτε ότι αυτός ο διορισμός δόθηκε σε «αυτούς», τόσο στον άντρα όσο και στη γυναίκα. Η συνεργασία τους δεν θα περιοριζόταν μόνο στο να γεμίσουν τη γη. Θα περιελάμβανε επίσης την κυρίευση της γης και την άσκηση κατάλληλης κυριαρχίας πάνω σε όλα τα κατώτερα πλάσματα. Αυτό θα απαιτούσε διανοητικές και πνευματικές ικανότητες, και τόσο ο άντρας όσο και η γυναίκα είχαν την απαραίτητη δυνατότητα για να τις αναπτύξουν σε αρμονία με το θέλημα του Θεού.

Ο Λογικός Ρόλος της Γυναίκας

6. (α) Τι υποδηλώνει η Αγία Γραφή σχετικά με τη σωματική δύναμη του άντρα και της γυναίκας αντίστοιχα; (β) Πώς θα ήταν καλό να σκέφτονται οι γυναίκες ώστε να αποδέχονται τη διευθέτηση του Ιεχωβά;

⁶ Φυσικά, η κυρίευση της γης θα απαιτούσε επίσης σωματική δύναμη. Με την απέραντη σοφία του, ο Ιεχωβά δημιούργησε τον Αδάμ πρώτο, έπειτα την Εύα. Αυτή δημιουργήθηκε «εκ του ανδρός», «δια τον άνδρα», και προφανώς με λιγότερη σωματική δύναμη από τον άντρα. (1 Τιμόθεον 2:13· 1 Κορινθίους 11:8, 9· παράβαλε 1 Πέτρου 3:7.) Αυτό είναι μια πραγματικότητα την οποία πολλές φεμινίστριες, και μερικές άλλες γυναίκες επίσης, φαίνεται ότι δυσκολεύονται να τη δεχτούν. Θα ήταν ασφαλώς πιο ευτυχισμένες αν προσπαθούσαν να καταλάβουν γιατί διευθέτησε ο Ιεχωβά τα πράγματα με αυτόν τον τρόπο, αποδεχόμενες έτσι το θεόδοτο ρόλο τους. Τα άτομα που παραπονούνται για τις διευθετήσεις του Θεού θα μπορούσαν να παραβληθούν με ένα αηδόνι που κάθεται σκυθρωπό μέσα στη φωλιά του επειδή δεν είναι τόσο δυνατό όσο ο γλάρος, αντί να πετάξει σε ένα ψηλό κλαδί κελαηδώντας με ευγνωμοσύνη για τα μοναδικά δώρα που του έχει δώσει ο Θεός.

7. Γιατί ήταν ο Αδάμ σε κατάλληλη θέση για να ασκεί ηγεσία πάνω στην Εύα και στα παιδιά που θα γεννιόνταν, αλλά μήπως συνέβαινε αυτό εις βάρος της Εύας;

⁷ Προτού δημιουργηθεί η Εύα, ο Αδάμ αναμφίβολα απέκτησε μεγάλη πείρα στη ζωή. Στη διάρκεια αυτού του χρόνου, ο Ιεχωβά τού έδωσε ορισμένες οδηγίες. Ο Αδάμ θα έπρεπε να τις μεταδώσει αυτές στη σύζυγό του, ενεργώντας έτσι ως αντιπρόσωπος του Θεού. Λογικά, αυτός θα έπρεπε να αναλαμβάνει την ηγεσία σε όλα τα ζητήματα που αφορούσαν τη λατρεία και τα έργα τα σχετικά με τον Θεό, τα οποία επρόκειτο να φέρουν σε πέρας με σκοπό να επιτελέσουν το διορισμό τους. Όταν θα γεννιόνταν παιδιά, αυτός θα ήταν η κεφαλή της οικογένειας. Αυτό όμως δεν θα συνέβαινε εις βάρος της συζύγου του. Αντίθετα, θα ήταν προς όφελός της επειδή αυτή θα είχε κάποιον να την υποστηρίζει όταν θα ασκούσε τη δική της θεόδοτη εξουσία πάνω στα παιδιά της.

8. Ποια θεϊκή διευθέτηση περιγράφεται στην Αγία Γραφή;

⁸ Σύμφωνα με τη θεϊκή διευθέτηση, ο Αδάμ ήταν υπόλογος στον Ιεχωβά, η Εύα υπόκειτο στην ηγεσία του Αδάμ, όλα τα παιδιά θα ήταν υπό την κατεύθυνση των γονιών τους και τα ζώα ήταν σε υποταγή στο ανθρώπινο γένος. Ο άντρας και η γυναίκα είχαν τους ιδιαίτερους ρόλους τους, και ο καθένας τους θα μπορούσε να ζήσει μια ευτυχισμένη και παραγωγική ζωή. Έτσι, τα ‘πάντα θα γίνονταν ευσχημόνως και κατά τάξιν’.—1 Κορινθίους 11:3· 14:33, 40.

Η Αμαρτία Διέστρεψε το Ρόλο της Γυναίκας

9, 10. Ποιες ήταν για τον άντρα και τη γυναίκα οι συνέπειες της πτώσης στην αμαρτία, και σε τι έχει αποβεί αυτό για πολλές γυναίκες;

⁹ Όπως ήταν φυσικό, η εισβολή της αμαρτίας και της ατέλειας στον αρχικό Παράδεισο χάλασε αυτή την εύτακτη διευθέτηση. (Ρωμαίους 7:14-20) Έφερε δυσκολίες για το στασιαστή άντρα και την ανυπάκουη σύζυγό του. (Γένεσις 3:16-19) Έκτοτε, πολλοί ιδιοτελείς άντρες έχουν καταχραστεί τη δικαιωματική ηγεσία τους, φέρνοντας έτσι μεγάλα δεινά στις γυναίκες ανά τους αιώνες.

¹⁰ Προβλέποντας αυτή τη συγκεκριμένη συνέπεια της αμαρτίας, ο Ιεχωβά είπε στην Εύα: «Προς τον άνδρα σου θέλει είσθαι η επιθυμία σου, και αυτός θέλει σε εξουσιάζει». (Γένεσις 3:16) Αυτή η καταχρηστική καταδυνάστευση δεν ήταν η κατάλληλη άσκηση της ηγεσίας. Αντανακλά την αμαρτωλή κατάσταση του άντρα και επίσης την ατέλεια της γυναίκας, επειδή μερικές φορές οι γυναίκες έχουν υποφέρει εξαιτίας της προσπάθειάς τους να σφετεριστούν την εξουσία του συζύγου τους.

11. Τι αληθεύει για πολλές γυναίκες, και τι έγραψε κάποια συγγραφέας σχετικά με τις γυναίκες της εποχής των πατριαρχών;

¹¹ Αλλά ανάλογα με το βαθμό στον οποίο ακολουθήθηκαν οι αρχές της Αγίας Γραφής, πολλές γυναίκες βρήκαν ικανοποίηση και ευτυχία. Αυτό συνέβαινε ακόμα και στην εποχή των πατριαρχών. Μιλώντας για εκείνη την περίοδο στο βιβλίο της Η Αγία Γραφή σε Γένος Θηλυκό (La Bible au Féminin), η συγγραφέας Λορ Εϊνάρ γράφει: «Εκείνο που είναι ιδιαίτερα αξιοσημείωτο σε όλες αυτές τις αφηγήσεις είναι ο σπουδαίος ρόλος που έπαιζαν οι γυναίκες, το κύρος που είχαν στα μάτια των πατριαρχών, οι θαρραλέες πρωτοβουλίες τους και το κλίμα ελευθερίας μέσα στο οποίο ζούσαν».

Οι Γυναίκες υπό το Νόμο του Μωυσή

12, 13. (α) Ποια ήταν η θέση των γυναικών υπό το Νόμο του Μωυσή; (β) Υπό το Νόμο, σε ποια κατάσταση βρίσκονταν, από πνευματική άποψη, οι γυναίκες;

¹² Σύμφωνα με τους νόμους του Ιεχωβά που δόθηκαν μέσω του Μωυσή, τις συζύγους θα έπρεπε να τις ‘αγαπούν’. (Δευτερονόμιον 13:6, ΜΝΚ) Η αξιοπρέπεια των γυναικών θα έπρεπε να γίνεται σεβαστή σε σεξουαλικά ζητήματα, και καμιά γυναίκα δεν θα έπρεπε να κακοποιείται σεξουαλικά. (Λευιτικόν 18:8-19) Άντρες και γυναίκες ήταν ίσοι ενώπιον του Νόμου αν βρίσκονταν ένοχοι μοιχείας, αιμομιξίας ή κτηνοβασίας. (Λευιτικόν 18:6, 23· 20:10-12) Η πέμπτη εντολή απαιτούσε να αποδίδεται ίση τιμή στον πατέρα και στη μητέρα.—Έξοδος 20:12.

¹³ Πάνω απ’ όλα, ο Νόμος παρείχε στις γυναίκες κάθε δυνατότητα να αναπτύξουν την πνευματικότητά τους. Ωφελούνταν από την ανάγνωση του Νόμου. (Ιησούς του Ναυή 8:35· Νεεμίας 8:2, 3) Απαιτούνταν από αυτές να τηρούν τις θρησκευτικές γιορτές. (Δευτερονόμιον 12:12, 18· 16:11, 14) Συμμετείχαν στο εβδομαδιαίο Σάββατο και μπορούσαν να κάνουν ευχή Ναζηραίου. (Έξοδος 20:8· Αριθμοί 6:2) Είχαν προσωπική σχέση με τον Ιεχωβά και προσεύχονταν σε αυτόν ατομικά.—1 Σαμουήλ 1:10.

14. Τι λέει ένας Καθολικός λόγιος της Αγίας Γραφής σχετικά με τις Εβραίες γυναίκες, και τι μπορεί να ειπωθεί για το ρόλο της γυναίκας υπό το Νόμο;

¹⁴ Σχολιάζοντας σχετικά με τις Εβραίες γυναίκες, ο Καθολικός λόγιος της Αγίας Γραφής Ρολάν ντε Βο γράφει: «Όλη η σκληρή εργασία στο σπίτι έπεφτε ασφαλώς σε αυτήν· φύλαγε τα κοπάδια, εργαζόταν στα χωράφια, μαγείρευε το φαγητό, έγνεθε, και ούτω καθεξής. Όλες αυτές οι φαινομενικές αγγαρείες, ωστόσο, όχι μόνο δεν μείωναν τη θέση της, αλλά, αντίθετα, την έκαναν να κερδίζει την εκτίμηση των άλλων. . . . Κι αυτά τα σπάνια αποσπάσματα που μας δίνουν την ευκαιρία να ρίξουμε μια ματιά στην κλειστή ατμόσφαιρα της οικογενειακής ζωής δείχνουν ότι ο σύζυγος της Ισραηλίτισσας γυναίκας την αγαπούσε και τη λάβαινε υπόψη του, και επίσης ότι την αντιμετώπιζε ως ίση. . . . Και δεν υπάρχει αμφιβολία ότι αυτή ήταν η συνηθισμένη εικόνα. Ήταν μια πιστή απεικόνιση της διδασκαλίας που διαφυλαγόταν ευλαβώς στη Γένεση, όπου λέγεται ότι ο Θεός είχε δημιουργήσει τη γυναίκα ως σύντροφο που θα βοηθούσε τον άντρα, και στην οποία θα έπρεπε αυτός να προσκολληθεί (Γε 2:18, 24)· και το τελευταίο κεφάλαιο των Παροιμιών εξυμνεί την καλή νοικοκυρά, που ευλογείται από τα παιδιά της και είναι το καμάρι του συζύγου της (Πα 31:10-31)». (Αρχαίος Ισραήλ—Η Ζωή και οι Θεσμοί του [Ancient Israel—Its Life and Institutions]) Αναμφισβήτητα, όταν ο Νόμος τηρούνταν στον Ισραήλ, οι γυναίκες δεν είχαν κακή μεταχείριση.

Εξέχουσες Γυναίκες

15. (α) Με ποιον τρόπο είναι η διαγωγή της Σάρρας παράδειγμα σωστής σχέσης ανάμεσα σε έναν άντρα και στη σύζυγό του; (β) Γιατί είναι η περίπτωση της Ραάβ άξια προσοχής;

¹⁵ Οι Εβραϊκές Γραφές περιέχουν πολλά παραδείγματα γυναικών οι οποίες ήταν εξέχοντα άτομα στην υπηρεσία του Ιεχωβά Θεού. Η Σάρρα παρέχει ένα θαυμάσιο παράδειγμα όσον αφορά το πώς μπορεί μια ευσεβής γυναίκα να είναι υποτακτική στο σύζυγό της και ταυτόχρονα να τον βοηθάει όταν αυτός παίρνει αποφάσεις. (Γένεσις 21:9-13· 1 Πέτρου 3:5, 6) Η περίπτωση της Ραάβ είναι αξιοπρόσεκτη. Διαψεύδει την κατηγορία ότι ο Ιεχωβά έχει φυλετικές προκαταλήψεις και ότι αντιμετωπίζει με σκληρό τρόπο τις γυναίκες. Η Ραάβ ήταν μια μη Ισραηλίτισσα πόρνη. Ο Ιεχωβά όχι μόνο τη δέχτηκε ως λάτρισσά του, αλλά λόγω της μεγάλης πίστης της, η οποία υποστηριζόταν από έργα που περιελάμβαναν και την αλλαγή τρόπου ζωής, την ανακήρυξε δίκαιη. Επιπλέον, την αντάμειψε δίνοντάς της το εξαιρετικό προνόμιο να γίνει πρόγονος του Μεσσία.—Ματθαίος 1:1, 5· Εβραίους 11:31· Ιακώβου 2:25.

16. Τι δείχνει καθαρά το παράδειγμα της Αβιγαίας, και γιατί ήταν δικαιολογημένη η πορεία ενέργειας που ακολούθησε αυτή;

¹⁶ Κάτι που μας δείχνει καθαρά ότι ο Ιεχωβά δεν απαιτεί από τη σύζυγο να εκδηλώνει τυφλή υποταγή στο σύζυγό της είναι η περίπτωση της Αβιγαίας. Ο σύζυγός της ήταν ένας πλούσιος άντρας, με μεγάλα κοπάδια προβάτων και κατσικιών. Αλλά ήταν «σκληρός, και κακός εις τας πράξεις αυτού». Η Αβιγαία αρνήθηκε να ακολουθήσει το σύζυγό της στην κακή του πορεία. Εκδηλώνοντας σύνεση, φρόνηση, ταπεινότητα και ευστροφία, πρόλαβε μια κατάσταση που θα μπορούσε να αποβεί καταστροφική για το σπιτικό της, και ευλογήθηκε πλούσια από τον Ιεχωβά.—1 Σαμουήλ 25:2-42.

17. (α) Ποιο εξέχον προνόμιο είχαν μερικές γυναίκες στον Ισραήλ; (β) Ποιο μάθημα περιέχει το παράδειγμα της Μαριάμ για τις Χριστιανές γυναίκες στις οποίες δίνονται κάποια προνόμια υπηρεσίας;

¹⁷ Μερικές γυναίκες ήταν μάλιστα προφήτισσες. Αυτό συνέβη στην περίπτωση της Δεβόρρας, στον καιρό των Κριτών. (Κριταί, κεφάλαια 4 και 5) Η Όλδα ήταν προφήτισσα στον Ιούδα, λίγο καιρό πριν από την καταστροφή της Ιερουσαλήμ. (2 Βασιλέων 22:14-20) Η περίπτωση της Μαριάμ είναι επίσης άξια προσοχής. Μολονότι αναφέρεται ως προφήτισσα, απεσταλμένη του Ιεχωβά, φαίνεται ότι αυτό το προνόμιο την έκανε να επαρθεί κάποια στιγμή. Δεν αναγνώρισε την εξουσία που είχε δώσει ο Ιεχωβά στο νεότερο αδελφό της, τον Μωυσή, για να ηγείται του Ισραήλ, και τιμωρήθηκε γι’ αυτό, αν και απ’ ό,τι φαίνεται μετανόησε και αποκαταστάθηκε.—Έξοδος 15:20, 21· Αριθμοί 12:1-15· Μιχαίας 6:4.

Οι Γυναίκες στον Ιουδαϊσμό

18, 19. Ποια ήταν η θέση των γυναικών στον Ιουδαϊσμό, και πώς συνέβη αυτό;

¹⁸ Όπως έχουμε δει, ο Νόμος του Μωυσή προστάτευε τα δικαιώματα των γυναικών και, όταν τηρούνταν, επέτρεπε στις γυναίκες να ζουν μια ικανοποιητική ζωή. Αλλά με το πέρασμα του χρόνου, και ιδιαίτερα μετά την καταστροφή της Ιερουσαλήμ το 607 Π.Κ.Χ., αναπτύχθηκε η θρησκεία του Ιουδαϊσμού, η οποία βασιζόταν περισσότερο σε προφορικές παραδόσεις παρά στο γραπτό Νόμο του Ιεχωβά. Από τον τέταρτο αιώνα Π.Κ.Χ. κι έπειτα, ο Ιουδαϊσμός αφομοίωσε πολλά από την ελληνική φιλοσοφία. Σε γενικές γραμμές, οι Έλληνες φιλόσοφοι δεν έδωσαν προσοχή στα δικαιώματα των γυναικών, κι έτσι υπήρξε μια ανάλογη επιδείνωση της θέσης των γυναικών μέσα στον Ιουδαϊσμό. Από τον τρίτο αιώνα Π.Κ.Χ., οι γυναίκες άρχισαν να διαχωρίζονται από τους άντρες στις Ιουδαϊκές συναγωγές και τις απέτρεπαν από το να διαβάζουν την Τορά (το Νόμο του Μωυσή). Η Ιουδαϊκή Εγκυκλοπαίδεια (Encyclopaedia Judaica) παραδέχεται: «Αυτό είχε ως αποτέλεσμα μόνο λίγες γυναίκες να είναι μορφωμένες». Η εκπαίδευση προοριζόταν κυρίως για τα αγόρια.

¹⁹ Στο βιβλίο του Η Ιερουσαλήμ στην Εποχή του Ιησού (Jerusalem in the Time of Jesus), ο Τζ. Τζερεμάιας γράφει: «Γενικά, η θέση των γυναικών στη θρησκευτική νομοθεσία εκφράζεται πλήρως με αυτή τη διαρκώς επαναλαμβανόμενη φράση: ‘Γυναίκες, (Εθνικοί) δούλοι και παιδιά’. . . . Μπορούμε να προσθέσουμε σε όλα αυτά ότι υπήρχαν και πολλές περιφρονητικές απόψεις σχετικά με τις γυναίκες. . . . Έχουμε συνεπώς την εντύπωση ότι ο Ιουδαϊσμός στην εποχή του Ιησού προωθούσε επίσης μια πολύ υποτιμητική άποψη για τις γυναίκες».

Πιστές Γυναίκες που Πρόσμεναν τον Μεσσία

20, 21. (α) Παρά την περιφρονητική στάση των Ιουδαίων θρησκευτικών ηγετών απέναντι στις γυναίκες, τι άτομα επρόκειτο να βρεθούν ανάμεσα σε εκείνους που επαγρυπνούσαν καθώς πλησίαζε ο καιρός του Μεσσία; (β) Τι δείχνει ότι η Ελισάβετ και η Μαρία είχαν βαθιά θεοσεβή αφοσίωση;

²⁰ Αυτή η περιφρονητική στάση απέναντι στις γυναίκες ήταν ένας ακόμα τρόπος με τον οποίο οι Ιουδαίοι ραβί ‘ακύρωναν το λόγο του Θεού χάρη της παράδοσής τους’. (Μάρκος 7:13) Όμως, παρά την περιφρόνηση, καθώς πλησίαζε ο καιρός του ερχομού του Μεσσία, μερικές θεοσεβείς γυναίκες επαγρυπνούσαν. Μια από αυτές ήταν η Ελισάβετ, σύζυγος του Λευίτη ιερέα Ζαχαρία. Αυτή και ο σύζυγός της ήταν ‘δίκαιοι ενώπιον του Θεού, περιπατούντες εν πάσαις ταις εντολαίς και τοις δικαιώμασι του Ιεχωβά άμεμπτοι’. (Λουκάς 1:5, 6) Η Ελισάβετ ευνοήθηκε από τον Ιεχωβά με το να γίνει μητέρα του Ιωάννη του Βαφτιστή, αν και ήταν στείρα και μεγάλη σε ηλικία.—Λουκάς 1:7, 13.

²¹ Υποκινούμενη από το άγιο πνεύμα, η Ελισάβετ εξέφρασε βαθιά αγάπη για μια άλλη θεοσεβή γυναίκα των ημερών της, μια συγγενή της που ονομαζόταν Μαρία. Όταν, προς τα τέλη του 3 Π.Κ.Χ., ο άγγελος Γαβριήλ πληροφόρησε τη Μαρία ότι θα συνελάμβανε θαυματουργικά ένα παιδί (τον Ιησού), την αποκάλεσε ‘εξαιρετικά ευνοημένη’, και πρόσθεσε: ‘ο Ιεχωβά είναι μαζί σου’. Σύντομα ύστερα από αυτό, η Μαρία επισκέφτηκε την Ελισάβετ, η οποία ευλόγησε αυτήν και το αγέννητο παιδί που είχε στην κοιλιά της, αποκαλώντας τον Ιησού ‘Κύριό’ της πριν από τη γέννησή του ακόμα. Τότε, η Μαρία άρχισε να αινεί τον Ιεχωβά δίνοντας εύγλωττη μαρτυρία για τη βαθιά θεοσεβή αφοσίωσή της.—Λουκάς 1:28, ΜΝΚ· 1:31, 36-55.

22. Μετά τη γέννηση του Ιησού, ποια θεοφοβούμενη γυναίκα έδειξε ότι ήταν από τα άτομα που πρόσμεναν τον Μεσσία;

²² Όταν γεννήθηκε ο Ιησούς και τον έφερε η Μαρία στο ναό, στην Ιερουσαλήμ, για να τον παρουσιάσει στον Ιεχωβά, μια άλλη θεοφοβούμενη γυναίκα, η ηλικιωμένη προφήτισσα Άννα, εξέφρασε τη χαρά της. Ανέπεμψε ευχαριστίες στον Ιεχωβά και μιλούσε για τον Ιησού σε όλους όσους πρόσμεναν ανυπόμονα τον υποσχεμένο Μεσσία.—Λουκάς 2:36-38.

23. Πώς μιλάει ο απόστολος Πέτρος για τις πιστές γυναίκες της προχριστιανικής εποχής, και ποιες ερωτήσεις θα εξεταστούν στο άρθρο που ακολουθεί;

²³ Συνεπώς, καθώς πλησίαζε ο καιρός για την επίγεια διακονία του Ιησού, υπήρχαν ακόμα ‘άγιες γυναίκες που έλπιζαν στον Θεό’. (1 Πέτρου 3:5) Μερικές από αυτές τις γυναίκες έγιναν μαθήτριες του Χριστού. Πώς τις αντιμετώπιζε ο Ιησούς; Επίσης, υπάρχουν σήμερα γυναίκες οι οποίες αποδέχονται με χαρά το ρόλο τους, όπως αυτός περιγράφεται στην Αγία Γραφή; Αυτές οι ερωτήσεις θα εξεταστούν στο άρθρο που ακολουθεί.

[Υποσημειώσεις]

Ερωτήσεις για Ανασκόπηση

◻ Με ποιον τρόπο διέφερε η αντιμετώπιση των γυναικών στον Ισραήλ από την αντιμετώπισή τους σε άλλες χώρες;

◻ Ποιες ήταν οι σχετικές θέσεις του Αδάμ και της Εύας, και γιατί;

◻ Ποια θέση είχαν οι Ισραηλίτισσες υπό το Νόμο, και μήπως βρίσκονταν σε μειονεκτική θέση από πνευματική άποψη;

◻ Ποια είναι μερικά μαθήματα που μπορούμε να πάρουμε από τη ζωή γυναικών που ήταν εξέχουσες στις Εβραϊκές Γραφές;

◻ Ποια θαυμάσια παραδείγματα πίστης μπορούν να βρεθούν παρά τις απόψεις του Ιουδαϊσμού;

[Πλαίσιο στη σελίδα 10]

‘Η ΓΥΝΗ Η ΦΟΒΟΥΜΕΝΗ ΤΟΝ ΙΕΧΩΒΑ’

‘10 Γυναίκα ενάρετον τις θέλει ευρεί; Διότι η τοιαύτη είναι πολύ τιμιωτέρα υπέρ τους μαργαρίτας. 11 Η καρδία του ανδρός αυτής θαρρεί επ’ αυτήν, και δεν θέλει στερείσθαι αφθονίας. 12 Θέλει φέρει εις αυτόν καλόν και ουχί κακόν, πάσας τας ημέρας της ζωής αυτής. 13 Ζητεί μαλλίον και λινάριον και εργάζεται ευχαρίστως με τας χείρας αυτής. 14 Είναι ως τα πλοία των εμπόρων· φέρει την τροφήν αυτής από μακρόθεν. 15 Και εγείρεται ενώ είναι έτι νυξ και δίδει τροφήν εις τον οίκον αυτής και έργα εις τας θεραπαίνας αυτής. 16 Θεωρεί αγρόν και αγοράζει αυτόν· εκ του καρπού των χειρών αυτής φυτεύει αμπελώνα. 17 Ζώνει την οσφύν αυτής με δύναμιν και ενισχύει τους βραχίονας αυτής. 18 Αισθάνεται ότι το εμπόριον αυτής είναι καλόν· ο λύχνος αυτής δεν σβύνεται την νύκτα. 19 Βάλλει τας χείρας αυτής εις το αδράκτιον και κρατεί εν τη χειρί αυτής την ηλακάτην. 20 Ανοίγει την χείρα αυτής εις τους πτωχούς και εκτείνει τας χείρας αυτής προς τους ενδεείς. 21 Δεν φοβείται την χιόνα δια τον οίκον αυτής· διότι πας ο οίκος αυτής είναι ενδεδυμένοι διπλά. 22 Κάμνει εις εαυτήν σκεπάσματα· το ένδυμα αυτής είναι βύσσος και πορφύρα. 23 Ο ανήρ αυτής γνωρίζεται εν ταις πύλαις, όταν κάθηται μεταξύ των πρεσβυτέρων του τόπου. 24 Κάμνει λεπτόν πανίον και πωλεί· και δίδει ζώνας εις τους εμπόρους. 25 Ισχύν και ευπρέπειαν είναι ενδεδυμένη· και ευφραίνεται δια τον μέλλοντα καιρόν. 26 Ανοίγει το στόμα αυτής εν σοφία· και επί της γλώσσης αυτής είναι νόμος ευμενείας. 27 Επαγρυπνεί εις την κυβέρνησιν του οίκου αυτής και άρτον οκνηρίας δεν τρώγει. 28 Τα τέκνα αυτής σηκόνονται και μακαρίζουσιν αυτήν· ο ανήρ αυτής, και επαινεί αυτήν· 29 πολλαί θυγατέρες εφέρθησαν αξίως, αλλά συ υπερέβης πάσας. 30 Ψευδής είναι η χάρις και μάταιον το κάλλος· η γυνή η φοβουμένη τον Ιεχωβά, αυτή θέλει επαινείσθαι. 31 Δότε εις αυτήν εκ του καρπού των χειρών αυτής· και τα έργα αυτής ας επαινώσιν αυτήν εν ταις πύλαις’.—Παροιμίαι 31:10-31.

[Εικόνα στις σελίδες 8, 9]

Η θέση της γυναίκας στην οικογένεια ήταν αξιοπρεπής