ΕΝΑΣ ΠΟΝΗΡΟΣ ΚΑΙ ΟΚΝΗΡΟΣ ΔΟΥΛΟΣ

14, 15. Εννοούσε άραγε ο Ιησούς ότι ένας μεγάλος αριθμός χρισμένων αδελφών του θα αποδεικνύονταν πονηροί και οκνηροί; Εξηγήστε.

¹⁴ Στην παραβολή, ο τελευταίος δούλος έθαψε το τάλαντό του αντί να κάνει εμπόριο με αυτό ή έστω να το καταθέσει στους τραπεζίτες. Αυτός ο δούλος έδειξε κακό πνεύμα, εφόσον εργάστηκε εσκεμμένα ενάντια στα συμφέροντα του κυρίου του. Δικαίως, ο κύριος τον αποκάλεσε “πονηρό και οκνηρό”. Ο κύριος αφαίρεσε το τάλαντο από αυτόν και το έδωσε σε εκείνον που είχε δέκα. Κατόπιν, πέταξε τον πονηρό δούλο «έξω στο σκοτάδι». «Εκεί θα [ήταν] το κλάμα του και το τρίξιμο των δοντιών του».​—Ματθ. 25:24-30· Λουκ. 19:22, 23.

¹⁵ Όταν ο Ιησούς είπε ότι ο ένας από τους τρεις δούλους έκρυψε το τάλαντό του, μήπως εννοούσε ότι το ένα τρίτο των χρισμένων ακολούθων του θα αποδεικνύονταν πονηροί και οκνηροί; Όχι. Προσέξτε τα συμφραζόμενα. Στην παραβολή για τον πιστό και φρόνιμο δούλο, ο Ιησούς μίλησε για έναν κακό δούλο που χτυπούσε τους συνδούλους του. Δεν προέλεγε όμως ότι θα εμφανιζόταν μια τάξη κακού δούλου. Αντιθέτως, προειδοποιούσε τον πιστό δούλο να μην εκδηλώσει τα χαρακτηριστικά ενός κακού δούλου. Παρόμοια, στην παραβολή για τις δέκα παρθένες, ο Ιησούς δεν εννοούσε ότι οι μισοί από τους χρισμένους ακολούθους του θα ήταν σαν τις πέντε ανόητες παρθένες. Απεναντίας, προειδοποιούσε τους πνευματικούς αδελφούς του για το τι θα συνέβαινε αν έχαναν την επαγρύπνησή τους και δεν αποδεικνύονταν έτοιμοι.f Με βάση αυτά τα συμφραζόμενα, φαίνεται λογικό να συμπεράνουμε ότι, στην παραβολή για τα τάλαντα, ο Ιησούς δεν ήθελε να πει ότι ένας μεγάλος αριθμός χρισμένων αδελφών του στις τελευταίες ημέρες θα γίνονταν πονηροί και οκνηροί. Απεναντίας, προειδοποιούσε τους χρισμένους ακολούθους του σχετικά με την ανάγκη να παραμείνουν επιμελείς​—να “κάνουν εμπόριο” με το τάλαντό τους—​και να αποφύγουν τη στάση και τις ενέργειες ενός πονηρού δούλου.​—Ματθ. 25:16.