Άνθρωποι—Ποιοι Είμαστε;

ΦΑΙΝΕΤΑΙ ότι η ανθρωπότητα προβληματίζεται όσον αφορά το τι είναι στην πραγματικότητα ο άνθρωπος. Ο εξελικτής Ρίτσαρντ Λίκι παρατηρεί: «Επί αιώνες οι φιλόσοφοι ασχολούνται με διάφορες πτυχές τού τι είναι ο άνθρωπος ή το ανθρώπινο είδος. Αλλά εκείνο που προκαλεί κατάπληξη είναι ότι δεν υπάρχει κάποιος κοινά αποδεκτός ορισμός για το τι είναι ο άνθρωπος».

Ωστόσο, ο Ζωολογικός Κήπος της Κοπεγχάγης εξέφρασε θαρραλέα την άποψή του παρουσιάζοντας ένα ιδιαίτερο έκθεμα στο τμήμα με τα πρωτεύοντα θηλαστικά. Το Βιβλίο Έτους της Μπριτάνικα 1997 (1997 Britannica Book of the Year) εξηγεί: «Ένα ζευγάρι Δανών μετακόμισε σε προσωρινό κατάλυμα στο ζωολογικό κήπο με σκοπό να υπενθυμίζει στους επισκέπτες τη στενή τους συγγένεια με τους πιθήκους».

Διάφορα εγκυκλοπαιδικά έργα αποδέχονται μια τέτοια υποτιθέμενη στενή συγγένεια ορισμένων ζώων με τους ανθρώπους. Η Παγκόσμια Εγκυκλοπαίδεια του Βιβλίου (The World Book Encyclopedia), για παράδειγμα, λέει: «Τα ανθρώπινα όντα, μαζί με τους πιθήκους, τους λεμούριους και τους τάρσιους, αποτελούν την τάξη των θηλαστικών τα οποία ονομάζονται πρωτεύοντα».

Εντούτοις, το γεγονός είναι ότι οι άνθρωποι βρίθουν από μοναδικά χαρακτηριστικά τα οποία δεν ταιριάζουν με τη φύση των ζώων. Μεταξύ αυτών είναι η αγάπη, η συνείδηση, η ηθική, η πνευματικότητα, η δικαιοσύνη, το έλεος, το χιούμορ, η δημιουργικότητα, η αντίληψη του χρόνου, η αυτογνωσία, η αισθητική αντίληψη, το ενδιαφέρον για το μέλλον, η ικανότητα της συσσώρευσης γνώσης από γενιά σε γενιά και η ελπίδα ότι ο θάνατος δεν είναι το οριστικό τέλος της ύπαρξής μας.

Σε μια απόπειρα να συμβιβάσουν αυτά τα χαρακτηριστικά με τη φύση των ζώων, μερικοί στρέφουν την προσοχή στην εξελικτική ψυχολογία, η οποία είναι ένα κράμα εξέλιξης, ψυχολογίας και κοινωνικών επιστημών. Έχει ρίξει φως η εξελικτική ψυχολογία στο αίνιγμα της ανθρώπινης φύσης;

Ποιος Είναι ο Σκοπός της Ζωής;

«Η συλλογιστική της εξελικτικής ψυχολογίας είναι απλή», λέει ο εξελικτής Ρόμπερτ Ράιτ. «Ο ανθρώπινος νους, όπως και οποιοδήποτε άλλο όργανο, σχεδιάστηκε με σκοπό τη μετάδοση γονιδίων στην επόμενη γενιά· τα αισθήματα και οι σκέψεις που αυτός δημιουργεί κατανοούνται καλύτερα μέσα σε αυτά τα πλαίσια». Με άλλα λόγια, ολόκληρος ο σκοπός μας στη ζωή, όπως καθορίζεται από τα γονίδιά μας και αντανακλάται στις λειτουργίες του νου μας, είναι η αναπαραγωγή.

Πράγματι, «μεγάλο μέρος της ανθρώπινης φύσης», σύμφωνα με την εξελικτική ψυχολογία, «συνοψίζεται στο αδίστακτο γενετικό εγωιστικό συμφέρον». Το βιβλίο Το Ηθικό Ζώο (The Moral Animal) λέει: «Η φυσική επιλογή “θέλει” τους άντρες να έχουν σεξουαλικές σχέσεις με μια ατέλειωτη σειρά γυναικών». Σύμφωνα με αυτή την εξελικτική ιδέα, υπό ορισμένες περιστάσεις η ανηθικότητα για τις γυναίκες θεωρείται επίσης φυσιολογική. Ακόμα και η αγάπη των γονέων θεωρείται τέχνασμα το οποίο έχουν εμπνευστεί τα γονίδια για να εξασφαλιστεί η επιβίωση των απογόνων. Έτσι, μια άποψη τονίζει τη σπουδαιότητα της γενετικής κληρονομιάς προκειμένου να διασφαλιστεί η διαιώνιση της ανθρώπινης οικογένειας.

Μερικά βιβλία αυτοβοήθειας βασίζονται τώρα στο νέο ρεύμα της εξελικτικής ψυχολογίας. Ένα από αυτά λέει ότι η ανθρώπινη φύση «δεν είναι πολύ διαφορετική από τη φύση του χιμπατζή, τη φύση του γορίλα ή τη φύση του μπαμπουίνου». Επίσης δηλώνει: «Σε σχέση με την εξέλιξη, . . . εκείνο που μετράει είναι η αναπαραγωγή».

Απεναντίας, η Αγία Γραφή διδάσκει ότι ο Θεός δημιούργησε τους ανθρώπους για ένα σκοπό ανώτερο από την απλή αναπαραγωγή. Φτιαχτήκαμε κατά την «εικόνα» του Θεού με την ικανότητα να αντανακλούμε τις ιδιότητές του, ιδιαίτερα την αγάπη, τη δικαιοσύνη, τη σοφία και τη δύναμη. Προσθέστε σε αυτές τα ξεχωριστά χαρακτηριστικά των ανθρώπων που αναφέρθηκαν παραπάνω, και φαίνεται ξεκάθαρα γιατί η Αγία Γραφή τοποθετεί τους ανθρώπους πάνω από τα ζώα. Η Αγία Γραφή, στην πραγματικότητα, αποκαλύπτει ότι ο Θεός δημιούργησε τους ανθρώπους έτσι ώστε να έχουν, όχι μόνο την επιθυμία να ζουν για πάντα, αλλά και την ικανότητα να απολαύσουν την εκπλήρωση αυτής της επιθυμίας σε ένα δίκαιο νέο κόσμο φτιαγμένο από τον Θεό.—Γένεση 1:27, 28· Ψαλμός 37:9-11, 29· Εκκλησιαστής 3:11· Ιωάννης 3:16· Αποκάλυψη 21:3, 4.

Έχει Σημασία Τι Πιστεύουμε

Ο καθορισμός της ορθής άποψης δεν είναι καθόλου ακαδημαϊκό ζήτημα, επειδή το τι πιστεύουμε σχετικά με την καταγωγή μας μπορεί να επηρεάσει τον τρόπο με τον οποίο ζούμε. Ο ιστορικός Χ. Τζ. Γουέλς κατέγραψε τα συμπεράσματα στα οποία κατέληξαν πολλοί μετά την έκδοση του βιβλίου του Κάρολου Δαρβίνου Η Καταγωγή των Ειδών, το 1859.

«Επακολούθησε ηθική εξαχρείωση. . . . Υπήρξε σοβαρή απώλεια της πίστης μετά το 1859. . . . Οι επικρατέστεροι λαοί στο τέλος του δέκατου ένατου αιώνα πίστευαν ότι επικρατούσαν λόγω του Αγώνα για Ύπαρξη, στον οποίο οι ισχυροί και οι πανούργοι επιβάλλονται στους αδύναμους και στους ανυποψίαστους. . . . Ο άνθρωπος, αποφάνθηκαν, είναι κοινωνικό ζώο όπως ο ινδικός κυνηγετικός σκύλος. . . . Έκριναν σωστό ότι οι μεγάλοι σκύλοι της ανθρώπινης αγέλης πρέπει να εκφοβίζουν και να καθυποτάσσουν».

Ασφαλώς, είναι σημαντικό να αποκτήσουμε μια ορθή άποψη σχετικά με το ποιοι πραγματικά είμαστε. Επειδή, όπως ρώτησε και κάποιος εξελικτής, «αν ο απλός, ξεπερασμένος δαρβινισμός . . . απομύζησε την ηθική δύναμη του Δυτικού πολιτισμού, τι θα συμβεί όταν η νέα εκδοχή [της εξελικτικής ψυχολογίας] γίνει πλήρως αντιληπτή;»

Εφόσον το τι πιστεύουμε σχετικά με την καταγωγή μας επηρεάζει τις βασικές μας απόψεις για τη ζωή καθώς και για το ορθό και το εσφαλμένο, είναι ζωτικό να δούμε από κοντά το όλο ζήτημα.

Κατά την Εικόνα του Θεού ή των Ζώων;

Ο ΠΡΩΤΟΣ άνθρωπος Αδάμ αποκαλέστηκε “γιος του Θεού”. (Λουκάς 3:38) Κανένα ζώο δεν απόλαυσε ποτέ αυτή την τιμή. Εντούτοις, η Αγία Γραφή δείχνει ότι οι άνθρωποι έχουν μερικά κοινά στοιχεία με τα ζώα. Για παράδειγμα, τόσο οι άνθρωποι όσο και τα ζώα είναι ψυχές. Όταν ο Θεός έπλασε τον Αδάμ, «ο άνθρωπος έγινε ζωντανή ψυχή», λέει το εδάφιο Γένεση 2:7. Το εδάφιο 1 Κορινθίους 15:45 συμφωνεί: «Ο πρώτος άνθρωπος Αδάμ έγινε ζωντανή ψυχή». Οι άνθρωποι είναι ψυχές, συνεπώς η ψυχή δεν είναι κάποια άυλη οντότητα η οποία επιζεί μετά το θάνατο του σώματος.

Σχετικά με τα ζώα, το εδάφιο Γένεση 1:24 λέει: «Ας βγάλει η γη ζωντανές ψυχές κατά τα είδη τους, κατοικίδια ζώα και κινούμενα ζώα και θηρία της γης κατά το είδος τους». Έτσι, ενώ η Αγία Γραφή προσδίδει αξιοπρέπεια στους ανθρώπους αποκαλύπτοντας ότι δημιουργηθήκαμε κατά την εικόνα του Θεού, μας υπενθυμίζει επίσης την ταπεινή θέση που έχουμε ως γήινες ψυχές, μαζί με τα ζώα. Εντούτοις, υπάρχει και κάτι άλλο που έχουν κοινό οι άνθρωποι και τα ζώα.

Η Αγία Γραφή εξηγεί: «Υπάρχει κάποια κατάληξη για τους γιους των ανθρώπων και κάποια κατάληξη για το ζώο, και η κατάληξή τους είναι ίδια. Όπως πεθαίνει αυτό, έτσι πεθαίνει και εκείνος . . . Δεν υπάρχει ανωτερότητα του ανθρώπου σε σχέση με το ζώο . . . Όλα πηγαίνουν στον ίδιο τόπο. Όλα έχουν γίνει από χώμα και όλα επιστρέφουν στο χώμα». Ναι, στο θάνατο, ο άνθρωπος και τα ζώα είναι επίσης όμοιοι. Και οι δύο επιστρέφουν «στη γη», «στο χώμα», από όπου προήλθαν.—Εκκλησιαστής 3:19, 20· Γένεση 3:19.

Αλλά γιατί οι άνθρωποι θλίβονται τόσο βαθιά από το θάνατο; Γιατί λαχταράμε να ζήσουμε για πάντα; Και γιατί πρέπει να έχουμε ένα σκοπό στη ζωή; Σίγουρα, διαφέρουμε πολύ από τα ζώα!

Σε Τι Διαφέρουμε από τα Ζώα

Θα ήσασταν ευτυχισμένοι αν περνούσατε όλη σας τη ζωή χωρίς να έχετε άλλο σκοπό από το να τρώτε, να κοιμάστε και να αναπαράγεστε; Αυτή η σκέψη προξενεί φρίκη ακόμα και στους ένθερμους εξελικτές. «Το σύγχρονο άνθρωπο, αυτόν το φωτισμένο σκεπτικιστή και αγνωστικιστή», γράφει ο εξελικτής Θ. Ντομπζάνσκι, «δεν μπορεί να μην τον απασχολήσουν, τουλάχιστον κατ’ ιδίαν, τα παλιά ερωτήματα: Έχει η ζωή μου κάποιο νόημα και σκοπό εκτός από το να παραμένω ζωντανός και να συνεχίζω την αλυσίδα της ζωής; Έχει το σύμπαν στο οποίο ζω κάποιο νόημα;»

Πράγματι, η άρνηση της ύπαρξης Δημιουργού δεν τερματίζει την έρευνα του ανθρώπου για νόημα στη ζωή. Παραθέτοντας τα λόγια του ιστορικού Άρνολντ Τόινμπι, ο Ρίτσαρντ Λίκι γράφει: «Αυτό το πνευματικό χάρισμα του [ανθρώπου] τον καταδικάζει σε έναν ισόβιο αγώνα για να συμφιλιωθεί με το σύμπαν στο οποίο έχει γεννηθεί».

Ωστόσο, τα βασικά ερωτήματα σχετικά με την ανθρώπινη φύση, την καταγωγή μας και την πνευματικότητά μας παραμένουν. Είναι προφανές ότι υπάρχει ένα αβυσσαλέο χάσμα ανάμεσα στον άνθρωπο και στα ζώα. Πόσο μεγάλο είναι αυτό το χάσμα;

Είναι το Χάσμα Αγεφύρωτο;

Ένα βασικό πρόβλημα της θεωρίας της εξέλιξης είναι το τεράστιο χάσμα που χωρίζει τους ανθρώπους από τα ζώα. Στ’ αλήθεια, πόσο τεράστιο είναι; Ας εξετάσουμε μερικά από τα πράγματα που έχουν πει οι ίδιοι οι εξελικτές για αυτό.

Ένας εξέχων υποστηρικτής της θεωρίας της εξέλιξης που έζησε το 19ο αιώνα, ο Τόμας Χ. Χάξλεϊ, έγραψε: «Κανένας δεν είναι πιο ακράδαντα πεπεισμένος από εμένα για το πόσο τεράστιο είναι το χάσμα ανάμεσα . . . στον άνθρωπο και στα θηρία . . . , επειδή μόνο αυτός κατέχει το θαυμάσιο χάρισμα της νοήμονης και λογικής ομιλίας . . . το οποίο τον θέτει σε εξυψωμένη θέση, σαν να βρίσκεται σε μια βουνοκορφή, πολύ πάνω από το επίπεδο των ασήμαντων συντρόφων του».

Ο εξελικτής Μάικλ Κ. Κορμπάλις παρατηρεί ότι «υπάρχει μια εντυπωσιακή ασυνέχεια ανάμεσα στους ανθρώπους και στα άλλα πρωτεύοντα θηλαστικά . . . “Ο εγκέφαλός μας είναι τριπλάσιος σε μέγεθος από ό,τι θα περιμέναμε για ένα πρωτεύον θηλαστικό του δικού μας μεγέθους”». Και ο νευρολόγος Ρίτσαρντ Μ. Ρέστακ εξηγεί: «Ο [ανθρώπινος] εγκέφαλος είναι το μόνο όργανο στο γνωστό σύμπαν που προσπαθεί να κατανοήσει τον εαυτό του».

Ο Λίκι αναγνωρίζει: «Η συνειδητότητα δημιουργεί ένα δίλημμα στους επιστήμονες, το οποίο μερικοί πιστεύουν ότι είναι άλυτο. Το αίσθημα της αυτογνωσίας που βιώνει ο καθένας μας είναι τόσο λαμπρό ώστε φωτίζει οτιδήποτε σκεφτόμαστε και κάνουμε». Επίσης λέει: «Η γλώσσα πράγματι δημιουργεί ένα χάσμα ανάμεσα στους Χόμο σάπιενς [ανθρώπους] και στον υπόλοιπο φυσικό κόσμο».

Στρέφοντας την προσοχή σε ένα άλλο θαύμα του ανθρώπινου νου, ο Πίτερ Ράσελ γράφει: «Η μνήμη είναι αναμφίβολα μια από τις πιο σημαντικές ικανότητες του ανθρώπου. Χωρίς αυτήν δεν θα υπήρχε μάθηση . . . , νοητική λειτουργία, εξέλιξη της γλώσσας ούτε καμιά από τις ιδιότητες . . . οι οποίες γενικά σχετίζονται με το να είναι κανείς άνθρωπος».

Επίσης, κανένα ζώο δεν αποδίδει λατρεία. Γι’ αυτό ο Έντουαρντ Ο. Γουίλσον παρατηρεί: «Η προδιάθεση για θρησκευτική πίστη αποτελεί την πλέον περίπλοκη και ισχυρή δύναμη στον ανθρώπινο νου και κατά πάσα πιθανότητα είναι ένα αδιάσπαστο κομμάτι της ανθρώπινης φύσης».

«Η ανθρώπινη συμπεριφορά δημιουργεί πολλά άλλα δαρβινικά μυστήρια», αναγνωρίζει ο εξελικτής Ρόμπερτ Ράιτ. «Ποιο σκοπό εξυπηρετεί το χιούμορ και το γέλιο; Γιατί οι άνθρωποι εξομολογούνται όταν είναι ετοιμοθάνατοι; . . . Ποιο σκοπό ακριβώς εξυπηρετεί η λύπη; . . . Όταν το άτομο έχει πια πεθάνει, πώς βοηθάει η διαδικασία της λύπης τα γονίδια;»

Η Ιλέιν Μόργκαν που είναι οπαδός της εξέλιξης παραδέχεται: «Τέσσερα από τα πιο ανεξιχνίαστα μυστήρια σχετικά με τους ανθρώπους είναι: (1) γιατί περπατούν στα δύο πόδια; (2) γιατί έχασαν το τρίχωμά τους; (3) γιατί μεγάλωσε τόσο πολύ ο εγκέφαλός τους; (4) γιατί έμαθαν να μιλούν;»

Πώς απαντούν σε αυτές τις ερωτήσεις οι εξελικτές; Η Μόργκαν εξηγεί: «Οι καθιερωμένες απαντήσεις σε αυτά τα ερωτήματα είναι: (1) “Δεν γνωρίζουμε ακόμα”· (2) “Δεν γνωρίζουμε ακόμα”· (3) “Δεν γνωρίζουμε ακόμα”, και (4) “Δεν γνωρίζουμε ακόμα”».

Μια Επισφαλής Θεωρία

Ο συγγραφέας του βιβλίου Ο Ασύμμετρος Πίθηκος (The Lopsided Ape) παρατήρησε ότι στόχος του «ήταν να παράσχει μια γενική μόνο εικόνα της εξέλιξης του ανθρώπου στο πέρασμα του χρόνου. Πολλά από τα συμπεράσματα είναι υποθετικά, βασισμένα κυρίως σε λίγα παλιά δόντια, κόκαλα και πέτρες». Μάλιστα, ακόμα και η αρχική θεωρία του ίδιου του Δαρβίνου δεν είναι αποδεκτή από πολλούς. Ο Ρίτσαρντ Λίκι λέει: «Η εκδοχή του Δαρβίνου για τον τρόπο με τον οποίο εξελιχθήκαμε κυριαρχούσε στην επιστήμη της ανθρωπολογίας μέχρι πριν από λίγα χρόνια, και αποδείχτηκε εσφαλμένη».

Πολλοί εξελικτές, σύμφωνα με την Ιλέιν Μόργκαν, «έχουν χάσει την εμπιστοσύνη τους στις απαντήσεις που νόμιζαν ότι γνώριζαν πριν από τριάντα χρόνια». Συνεπώς, δεν είναι να απορεί κανείς που μερικές από τις θεωρίες των εξελικτών έχουν καταρρεύσει.

Ολέθριες Συνέπειες

Μερικές μελέτες έχουν αποκαλύψει ότι ο αριθμός των θηλυκών με τα οποία ζευγαρώνει ένα αρσενικό ζώο έχει σχέση με τη διαφορά στο μέγεθος του σώματος μεταξύ των φύλων. Από αυτό, μερικοί έχουν συμπεράνει ότι οι σεξουαλικές συνήθειες των ανθρώπων πρέπει να είναι παρόμοιες με των χιμπατζήδων, εφόσον οι αρσενικοί χιμπατζήδες, όπως και οι αντίστοιχοι άνθρωποι, είναι λίγο μεγαλύτεροι σε μέγεθος από τους θηλυκούς. Έτσι, μερικοί υποστηρίζουν ότι, όπως γίνεται και με τους χιμπατζήδες, θα έπρεπε να επιτρέπεται στους ανθρώπους να έχουν περισσότερους από έναν ερωτικούς συντρόφους. Και, πράγματι, πολλοί άνθρωποι έχουν.

Αλλά αυτό που φαίνεται φυσιολογικό για τους χιμπατζήδες έχει γενικά αποδειχτεί καταστροφικό για τους ανθρώπους. Η αχαλίνωτη σεξουαλική συμπεριφορά, όπως δείχνουν τα γεγονότα, είναι ένας δρόμος που οδηγεί στη δυστυχία, «σπαρμένος» με διαλυμένες οικογένειες, εκτρώσεις, αρρώστιες, διανοητικά και συναισθηματικά τραύματα, ζήλια, βία στην οικογένεια και εγκαταλειμμένα παιδιά, τα οποία μεγαλώνοντας δεν μπορούν να προσαρμοστούν και συνεχίζουν το φαύλο κύκλο. Αν η φύση των ζώων ταιριάζει με εκείνη των ανθρώπων, τότε γιατί προξενείται τόσος πόνος;

Ο εξελικτικός τρόπος σκέψης δημιουργεί επίσης αμφιβολίες για την ιερότητα της ανθρώπινης ζωής. Με ποια βάση δεχόμαστε ότι η ανθρώπινη ζωή είναι ιερή αν πούμε ότι δεν υπάρχει Θεός και θεωρήσουμε τους εαυτούς μας απλώς ανώτερα ζώα; Μήπως εξαιτίας της νοημοσύνης μας; Αν συνέβαινε αυτό, τότε το ερώτημα που περιέχεται στο βιβλίο Η Ανθρώπινη Διαφορά (The Human Difference) θα ήταν πολύ κατάλληλο: «Είναι σωστό να μεταχειριζόμαστε τους ανθρώπους ως πιο πολύτιμους από τους σκύλους και τις γάτες απλώς και μόνο επειδή μας ευνόησε η [εξελικτική] διαδικασία;»

Καθώς διαδίδεται η νεότερη εκδοχή της εξελικτικής σκέψης, «αναπόφευκτα θα επηρεάσει βαθιά την ηθική σκέψη», λέει το βιβλίο Το Ηθικό Ζώο (The Moral Animal). Αλλά πρόκειται για μια απάνθρωπη ηθική η οποία στηρίζεται στην υπόθεση ότι έχουμε διαμορφωθεί με βάση τη «φυσική επιλογή», μια διαδικασία μέσω της οποίας, όπως το έθεσε ο Χ. Τζ. Γουέλς, «οι ισχυροί και οι πανούργοι επιβάλλονται στους αδύναμους και στους ανυποψίαστους».

Είναι αξιοσημείωτο ότι πολλές θεωρίες εξελικτών, οι οποίες στο διάβα των ετών έχουν φθείρει σταδιακά την ηθική, ανατράπηκαν από το επόμενο κύμα διανοουμένων. Αλλά το τραγικό είναι ότι η ζημιά που έχουν προξενήσει αυτές οι θεωρίες παραμένει.

Να Λατρεύουμε τη Δημιουργία ή τον Δημιουργό;

Η εξέλιξη στρέφει τα μάτια μας κάτω, προς τη δημιουργία, για να βρούμε απαντήσεις, όχι πάνω, προς τον Δημιουργό. Η Αγία Γραφή, απεναντίας, στρέφει τα μάτια μας πάνω, προς τον αληθινό Θεό, σε ό,τι αφορά τις ηθικές μας αξίες και το σκοπό μας στη ζωή. Επίσης εξηγεί γιατί πρέπει να αγωνιζόμαστε για να αποφεύγουμε την αδικοπραγία και γιατί μόνο οι άνθρωποι προβληματίζονται τόσο από το θάνατο. Επιπλέον, η εξήγηση που δίνει αναφορικά με το γιατί έχουμε την τάση να κάνουμε το κακό βρίσκει απήχηση στο νου και στην καρδιά του ανθρώπου. Σας προσκαλούμε να εξετάσετε αυτή την ικανοποιητική εξήγηση.

Ας Κοιτάξουμε Πάνω, Όχι Κάτω, για Απαντήσεις

Η ΕΞΕΛΙΞΗ διδάσκει ότι μια σειρά αλλαγών μάς ανήγαγε σταδιακά σε ανώτερη μορφή ζώων. Από την άλλη μεριά, η Αγία Γραφή λέει ότι στην αρχή ήμασταν τέλειοι, κατά την εικόνα του Θεού, αλλά έπειτα από λίγο, εισάχθηκε η ατέλεια και η ανθρωπότητα άρχισε μια μεγάλη κατηφορική πορεία.

Η πτώση των πρώτων μας γονέων, του Αδάμ και της Εύας, άρχισε όταν επιδίωξαν ηθική ανεξαρτησία και τραυμάτισαν τη συνείδησή τους παρακούοντας εσκεμμένα τον Θεό. Ήταν σαν να οδηγούσαν κάποιο όχημα, να πέρασαν ηθελημένα το προστατευτικό κιγκλίδωμα των νόμων του Θεού και να έπεσαν ορμητικά στο σημείο που βρισκόμαστε τώρα, υποφέροντας από τις ασθένειες, τα γηρατειά και το θάνατο, για να μην αναφέρουμε τις φυλετικές προκαταλήψεις, τα θρησκευτικά μίση και τους φρικτούς πολέμους.—Γένεση 2:17· 3:6, 7.

Γονίδια Ζώων ή Ελαττωματικά Γονίδια;

Βέβαια, η Αγία Γραφή δεν εξηγεί με επιστημονικούς όρους τι συνέβη στα τέλεια σώματα του Αδάμ και της Εύας όταν αυτοί αμάρτησαν. Η Αγία Γραφή δεν είναι επιστημονικό βιβλίο, όπως ακριβώς το εγχειρίδιο του κατασκευαστή ενός αυτοκινήτου δεν είναι αναλυτικό βιβλίο μηχανολογίας αυτοκινήτων. Αλλά όπως το εγχειρίδιο του κατασκευαστή, έτσι και η Αγία Γραφή είναι ακριβής· δεν είναι μύθος.

Όταν ο Αδάμ και η Εύα συγκρούστηκαν με τον προστατευτικό φραγμό των νόμων του Θεού, ο οργανισμός τους υπέστη βλάβη. Στη συνέχεια, άρχισε η αργή πτώση προς το θάνατο. Μέσω των νόμων της κληρονομικότητας, τα παιδιά τους, η ανθρώπινη οικογένεια, κληρονόμησαν την ατέλεια. Έτσι πεθαίνουν και αυτά.—Ιώβ 14:4· Ψαλμός 51:5· Ρωμαίους 5:12.

Δυστυχώς, η κληρονομιά μας περιλαμβάνει την τάση προς την αμαρτία, η οποία έρχεται στην επιφάνεια με τη μορφή εγωισμού και ανηθικότητας. Το σεξ, ασφαλώς, έχει την κατάλληλη θέση του. Ο Θεός έδωσε την εξής εντολή στο πρώτο ανθρώπινο ζευγάρι: «Να είστε καρποφόροι και να πληθυνθείτε και να γεμίσετε τη γη». (Γένεση 1:28) Και ως στοργικός Δημιουργός, φρόντισε ώστε η εκπλήρωση αυτής της εντολής να φέρνει ευχαρίστηση στο σύζυγο και στη σύζυγο. (Παροιμίες 5:18) Αλλά η ανθρώπινη ατέλεια οδήγησε σε κατάχρηση του σεξ. Στην πραγματικότητα, η ατέλεια αγγίζει κάθε πλευρά της ζωής μας, περιλαμβανομένης της λειτουργίας του νου και του σώματός μας, όπως όλοι μας γνωρίζουμε.

Αλλά η ατέλεια δεν εξάλειψε την αίσθησή μας περί ηθικής. Αν πραγματικά το θέλουμε, μπορούμε να πάρουμε το «τιμόνι» και να αποφύγουμε τις παγίδες της ζωής πολεμώντας την τάση να εκτραπούμε στην αμαρτία. Ασφαλώς, κανένας ατελής άνθρωπος δεν μπορεί να πολεμήσει με πλήρη επιτυχία την αμαρτία, και ο Θεός δείχνοντας έλεος το λαβαίνει αυτό υπόψη του.—Ψαλμός 103:14· Ρωμαίους 7:21-23.

Γιατί Δεν Θέλουμε να Πεθάνουμε

Η Αγία Γραφή επίσης ρίχνει φως σε ένα ακόμα αίνιγμα για το οποίο η εξέλιξη δεν δίνει κάποια ικανοποιητική εξήγηση: τη φυσιολογική απροθυμία του ανθρώπου να δεχτεί το θάνατο, μολονότι ο θάνατος ίσως φαίνεται φυσικός και αναπόφευκτος.

Όπως αποκαλύπτει η Αγία Γραφή, ο θάνατος προξενήθηκε από την αμαρτία, από την ανυπακοή στον Θεό. Αν οι πρώτοι μας γονείς παρέμεναν υπάκουοι, θα είχαν ζήσει για πάντα, μαζί με τα παιδιά τους. Ο Θεός, στην πραγματικότητα, είχε προγραμματίσει την ανθρώπινη διάνοια με την επιθυμία για αιώνια ζωή. «Επίσης έθεσε την αιωνιότητα στις καρδιές των ανθρώπων», λέει το εδάφιο Εκκλησιαστής 3:11, σύμφωνα με τη Νέα Διεθνή Μετάφραση (New International Version). Η καταδίκη τους σε θάνατο, όμως, προξένησε μια εσωτερική σύγκρουση στους ανθρώπους, μια διαρκή δυσαρμονία.

Για να διευθετήσουν αυτή την εσωτερική σύγκρουση και να κατευνάσουν τη φυσιολογική επιθυμία για διαρκή ζωή, οι άνθρωποι επινόησαν όλων των ειδών τις πεποιθήσεις, από τη διδασκαλία της αθανασίας της ψυχής μέχρι την πίστη στη μετενσάρκωση. Οι επιστήμονες ερευνούν το μυστήριο της γήρανσης επειδή και αυτοί θέλουν να αποτρέψουν το θάνατο ή τουλάχιστον να τον αναβάλουν. Οι άθεοι εξελικτές απορρίπτουν την επιθυμία για αιώνια ζωή ως ένα τέχνασμα, μια απάτη από μέρους της εξέλιξης, επειδή δεν συμφωνεί με την άποψή τους ότι οι άνθρωποι είναι απλώς ανώτερα ζώα. Από την άλλη μεριά, η δήλωση της Αγίας Γραφής ότι ο θάνατος είναι εχθρός εναρμονίζεται με τη φυσιολογική επιθυμία μας για ζωή.—1 Κορινθίους 15:26.

Παρέχουν, λοιπόν, τα σώματά μας κάποιες ενδείξεις για το ότι είχαμε την προοπτική να ζούμε για πάντα; Η απάντηση είναι ναι! Ο ανθρώπινος εγκέφαλος και μόνο μας καταπλήσσει με τις αποδείξεις του γεγονότος ότι φτιαχτήκαμε να ζούμε πολύ περισσότερο από όσο ζούμε.

Φτιαχτήκαμε να Ζούμε για Πάντα

Ο εγκέφαλος ζυγίζει περίπου 1,4 κιλά και περιέχει 10 με 100 δισεκατομμύρια νευρώνες, από τους οποίους ούτε δύο, όπως λέγεται, δεν είναι ακριβώς όμοιοι. Ο κάθε νευρώνας μπορεί να επικοινωνεί μέχρι και με 200.000 διαφορετικούς νευρώνες, ανεβάζοντας σε αστρονομικά ύψη τον αριθμό των διαφορετικών κυκλωμάτων, ή οδών, που υπάρχουν στον εγκέφαλο. Και σαν να μην έφτανε αυτό, «ο κάθε νευρώνας είναι ένας πολύπλοκος κομπιούτερ» από μόνος του, λέει το περιοδικό Σαϊεντίφικ Αμέρικαν (Scientific American).

Ο εγκέφαλος πλέει σε μια χημική σούπα, η οποία επηρεάζει τον τρόπο λειτουργίας των νευρώνων. Και ο εγκέφαλος έχει πολύ υψηλότερο επίπεδο πολυπλοκότητας ακόμα και από τον πιο ισχυρό κομπιούτερ. «Σε κάθε κεφάλι», γράφουν ο Τόνι Μπουζάν και ο Τέρενς Ντίξον, «υπάρχει ένα τρομερά πανίσχυρο, συμπαγές και αποτελεσματικό όργανο, του οποίου η ικανότητα φαίνεται να εκτείνεται τόσο περισσότερο προς το άπειρο όσο πιο πολλά μαθαίνουμε για αυτό». Παραθέτοντας τα λόγια του καθηγητή Πιότρ Ανόχιν, προσθέτουν: «Δεν έχει υπάρξει ακόμα κανένας άνθρωπος που να μπορεί να χρησιμοποιήσει όλες τις δυνατότητες του εγκεφάλου του. Γι’ αυτό δεν δεχόμαστε κανέναν απαισιόδοξο υπολογισμό για τα όρια του ανθρώπινου εγκεφάλου. Δεν έχει όρια».

Αυτά τα καταπληκτικά γεγονότα αψηφούν το μοντέλο της εξέλιξης. Γιατί να «δημιουργήσει» η εξέλιξη για τους απλούς κατοίκους των σπηλαίων, ή έστω και για τους σύγχρονους πολύ μορφωμένους ανθρώπους, ένα όργανο με τη δυνατότητα να εξυπηρετεί ένα εκατομμύριο ή ακόμα και ένα δισεκατομμύριο ζωές; Πράγματι, η αιώνια ζωή είναι η μόνη λογική απάντηση! Αλλά τι θα πούμε για το σώμα μας;

Το βιβλίο Επιδιόρθωση και Ανανέωση—Ταξίδι Μέσα στο Νου και στο Σώμα (Repair and Renewal—Journey Through the Mind and Body) δηλώνει: «Ο τρόπος με τον οποίο αυτοθεραπεύονται τα οστά, οι ιστοί και τα όργανα που έχουν υποστεί βλάβη είναι δίχως άλλο ένα θαύμα. Και αν το σκεφτούμε για λίγο, θα διαπιστώσουμε ότι η αθόρυβη αναγέννηση του δέρματος, των μαλλιών και των νυχιών—καθώς και άλλων τμημάτων του σώματος—είναι φοβερά εκπληκτική: Συνεχίζεται σε 24ωρη βάση, τη μια εβδομάδα μετά την άλλη, στην κυριολεξία ξαναφτιάχνοντάς μας, από βιοχημική άποψη, πολλές φορές στη διάρκεια της ζωής μας».

Στον ορισμένο του καιρό, ο Θεός δεν θα δυσκολευτεί καθόλου να κάνει αυτή τη θαυματουργική διαδικασία της αυτοανανέωσης να συνεχίζεται αιώνια. Και τότε, επιτέλους, «θα εκμηδενιστεί ο θάνατος». (1 Κορινθίους 15:26) Αλλά για να είμαστε αληθινά ευτυχισμένοι, χρειαζόμαστε κάτι παραπάνω από αιώνια ζωή. Χρειαζόμαστε ειρήνη—ειρήνη με τον Θεό και με τους συνανθρώπους μας. Αυτή η ειρήνη μπορεί να πραγματοποιηθεί μόνο αν οι άνθρωποι αγαπούν αληθινά ο ένας τον άλλον.

Ένας Νέος Κόσμος Βασισμένος στην Αγάπη

«Ο Θεός είναι αγάπη», λέει το εδάφιο 1 Ιωάννη 4:8. Τόσο ισχυρή είναι η αγάπη—ιδιαίτερα η αγάπη του Ιεχωβά Θεού—ώστε αποτελεί το θεμελιώδη λόγο για τον οποίο μπορούμε να ελπίζουμε ότι θα ζήσουμε για πάντα. «Ο Θεός αγάπησε τον κόσμο τόσο πολύ», λέει το εδάφιο Ιωάννης 3:16, «ώστε έδωσε τον μονογενή του Γιο, για να μην καταστραφεί όποιος ασκεί πίστη σε αυτόν, αλλά να έχει αιώνια ζωή».

Αιώνια ζωή! Τι θαυμάσια προοπτική! Αλλά εφόσον έχουμε κληρονομήσει την αμαρτία, δεν έχουμε δικαίωμα στη ζωή. «Ο μισθός που πληρώνει η αμαρτία είναι θάνατος», λέει η Αγία Γραφή. (Ρωμαίους 6:23) Το ευτύχημα, όμως, είναι ότι η αγάπη υποκίνησε τον Γιο του Θεού, τον Ιησού Χριστό, να πεθάνει για χάρη μας. Ο απόστολος Ιωάννης έγραψε για τον Ιησού: «Εκείνος παρέδωσε την ψυχή του για εμάς». (1 Ιωάννη 3:16) Ναι, έδωσε την τέλεια ανθρώπινη ζωή του ως «λύτρο σε αντάλλαγμα για πολλούς», ώστε εμείς που ασκούμε πίστη σε αυτόν να έχουμε τη δυνατότητα να διαγραφούν οι αμαρτίες μας και να απολαύσουμε αιώνια ζωή. (Ματθαίος 20:28) Η Αγία Γραφή εξηγεί: «Ο Θεός απέστειλε τον μονογενή του Γιο στον κόσμο για να κερδίσουμε εμείς ζωή μέσω αυτού».—1 Ιωάννη 4:9.

Πώς θα πρέπει, λοιπόν, να ανταποκρινόμαστε στην αγάπη που έχουν δείξει για εμάς ο Θεός και ο Γιος του; Η Αγία Γραφή συνεχίζει: «Αγαπητοί, αν έτσι μας αγάπησε ο Θεός, τότε και εμείς έχουμε την υποχρέωση να αγαπάμε ο ένας τον άλλον». (1 Ιωάννη 4:11) Πρέπει να μάθουμε να αγαπάμε, επειδή αυτή η ιδιότητα θα αποτελέσει τον ακρογωνιαίο λίθο στο νέο κόσμο του Θεού. Σήμερα πολλοί έχουν αναγνωρίσει τη σπουδαιότητα της αγάπης, ακριβώς όπως τονίζεται από τον Ιεχωβά Θεό στο Λόγο του, την Αγία Γραφή.

Το βιβλίο Η Αγάπη και η Θέση της στη Φύση (Love and Its Place in Nature) παρατήρησε ότι χωρίς αγάπη «τα παιδιά μπορεί να πεθάνουν». Εντούτοις, αυτή η ανάγκη για αγάπη δεν σταματάει όταν οι άνθρωποι μεγαλώνουν. Ένας κορυφαίος ανθρωπολόγος παρατήρησε ότι η αγάπη «βρίσκεται στο κέντρο όλων των ανθρώπινων αναγκών, ακριβώς όπως ο ήλιος βρίσκεται στο κέντρο του ηλιακού μας συστήματος . . . Το παιδί που δεν έχει νιώσει αγάπη είναι βιοχημικά, φυσιολογικά και ψυχολογικά πολύ διαφορετικό από εκείνο που την έχει νιώσει. Μάλιστα, το πρώτο αναπτύσσεται διαφορετικά από το δεύτερο».

Μπορείτε να φανταστείτε πώς θα είναι η ζωή όταν όλοι όσοι βρίσκονται στη γη αγαπούν αληθινά ο ένας τον άλλον; Ναι, κανένας δεν θα είναι πλέον προκατειλημμένος απέναντι σε κάποιο άτομο επειδή ανήκει σε διαφορετική εθνικότητα ή επειδή είναι μέλος άλλης φυλής ή έχει διαφορετικό χρώμα από το δικό του! Υπό τη διαχείριση του διορισμένου Βασιλιά του Θεού, του Ιησού Χριστού, η γη θα γεμίσει ειρήνη και αγάπη, σε εκπλήρωση του θεόπνευστου Βιβλικού ψαλμού:

«Θεέ, δώσε τις δικαστικές σου αποφάσεις στο βασιλιά . . . Είθε να κρίνει τους ταλαιπωρημένους του λαού, να σώσει τους γιους του φτωχού και να συντρίψει αυτόν που διαπράττει απάτη. . . . Στις ημέρες του θα βλαστάνει ο δίκαιος, καθώς και αφθονία ειρήνης μέχρι που να μην υπάρχει η σελήνη. Και θα έχει υπηκόους από θάλασσα σε θάλασσα και από τον Ποταμό ως τα πέρατα της γης. Διότι θα ελευθερώσει τον φτωχό που κραυγάζει για βοήθεια, καθώς και τον ταλαιπωρημένο και τον αβοήθητο. Θα λυπηθεί τον ασήμαντο και τον φτωχό, και τις ψυχές των φτωχών θα τις σώσει».—Ψαλμός 72:1, 4, 7, 8, 12, 13.

Δεν θα επιτραπεί στους πονηρούς να ζήσουν στο νέο κόσμο του Θεού, όπως ακριβώς υπόσχεται ένας άλλος Βιβλικός ψαλμός: «Όσοι πράττουν το κακό θα εκκοπούν, αλλά όσοι ελπίζουν στον Ιεχωβά, αυτοί θα γίνουν κάτοχοι της γης. Λίγο ακόμη και ο πονηρός δεν θα υπάρχει πια· και θα παρατηρήσεις τον τόπο του, και εκείνος δεν θα υπάρχει. Οι πράοι όμως θα γίνουν κάτοχοι της γης και θα βρίσκουν εξαιρετική ευχαρίστηση στην αφθονία της ειρήνης».—Ψαλμός 37:9-11.

Τότε, οι διάνοιες και τα σώματα όλων των υπάκουων ανθρώπων, περιλαμβανομένων και εκείνων που θα έχουν εγερθεί από τον τάφο μέσω ανάστασης από τους νεκρούς, θα έχουν θεραπευτεί. Τελικά, όλοι όσοι θα ζουν θα αντανακλούν τέλεια την εικόνα του Θεού. Επιτέλους, ο μεγάλος αγώνας που καταβάλλουμε για να κάνουμε το σωστό θα έχει τελειώσει. Η δυσαρμονία μεταξύ της λαχτάρας μας για ζωή και της παρούσας σκληρής πραγματικότητας του θανάτου θα έχει επίσης τελειώσει! Ναι, αυτή είναι η βέβαιη υπόσχεση του στοργικού Θεού μας: «Ο θάνατος δεν θα υπάρχει πια».—Αποκάλυψη 21:4· Πράξεις 24:15.

Είθε, λοιπόν, ποτέ να μην παραιτηθείτε από τη μάχη που διεξάγετε για να κάνετε το σωστό. Να δίνετε προσοχή στη θεϊκή νουθεσία: «Να αγωνίζεσαι τον καλό αγώνα της πίστης, να κρατήσεις γερά την αιώνια ζωή». Η ζωή στο νέο κόσμο του Θεού είναι αυτή που η Αγία Γραφή αποκαλεί «πραγματική ζωή».—1 Τιμόθεο 6:12, 19.

Είθε να φτάσετε στο σημείο να εκτιμήσετε την αλήθεια που εκφράζεται στην Αγία Γραφή: «Ο Ιεχωβά είναι ο Θεός. Αυτός μας έφτιαξε και όχι εμείς». Το να εκτιμήσουμε αυτή την αλήθεια αποτελεί ένα ζωτικό βήμα προς την απόκτηση των προσόντων για ζωή στο νέο κόσμο του Ιεχωβά που θα χαρακτηρίζεται από αγάπη και δικαιοσύνη.—Ψαλμός 100:3· 2 Πέτρου 3:13.