22. Εν όψει αυτών των γεγονότων, ποια σχόλια έκανε ένας βιοχημικός;

²² Αυτά τα γεγονότα ώθησαν το βιοχημικό Ντ. Μπ. Γκάουερ να κάνει τα εξής σχόλια, όπως αναφέρει η Times του Κέντις της Αγγλίας: «Η αφήγηση της δημιουργίας στη Γένεση και η θεωρία της εξέλιξης δεν μπορούν να συμφιλιωθούν. Η μια πρέπει να είναι σωστή και η άλλη λάθος. Η ιστορία των απολιθωμάτων συμφώνησε με την αφήγηση της Γένεσης. Στα παλιότερα πετρώματα δεν βρίσκουμε μια σειρά απολιθωμάτων που να καλύπτουν τις βαθμιαίες αλλαγές από τα πιο πρωτόγονα πλάσματα σε αναπτυγμένες μορφές, αλλά μάλλον στα πιο παλιά πετρώματα, εμφανίστηκαν ξαφνικά τα αναπτυγμένα είδη. Μεταξύ όλων των ειδών δεν υπήρχαν καθόλου ενδιάμεσα απολιθώματα».²⁴

23. Τι συμπέρανε ένας ζωολόγος;

²³ Ο ζωολόγος Χάρολντ Κόφφιν συμπέρανε: «Αν η προοδευτική εξέλιξη από απλές σε πολύπλοκες μορφές είναι σωστή, θα έπρεπε να βρεθούν οι πρόγονοι αυτών των πλήρως αναπτυγμένων ζωντανών πλασμάτων στην Κάμβρια εποχή· αλλά δεν έχουν βρεθεί και οι επιστήμονες παραδέχονται ότι υπάρχει μικρή ελπίδα να βρεθούν ποτέ. Βασιζόμενοι μόνο στα γεγονότα και σε αυτά που πραγματικά έχουν βρεθεί μέσα στη γη, ταιριάζει καλύτερα η θεωρία για μια ξαφνική δημιουργική πράξη μέσω της οποίας εγκαταστάθηκαν οι μεγαλύτερες μορφές ζωής».²⁵

Συνεχιζόμενες Ξαφνικές Εμφανίσεις, Μικρές Αλλαγές

24. Είναι η μαρτυρία του αρχείου των απολιθωμάτων η ίδια στα στρώματα πάνω από την Κάμβρια περίοδο;

²⁴ Στα στρώματα που βρίσκονται πάνω από το Κάμβριο ξέσπασμα ζωής, το αρχείο των απολιθωμάτων επαναλαμβάνει την ίδια μαρτυρία: Νέα είδη ζώων και νέα είδη φυτών εμφανίζονται ξαφνικά, χωρίς να τα συνδέει τίποτα με κάποια από τις προηγούμενες μορφές ζωής. Και από τη στιγμή που εμφανίζονται, συνεχίζουν με μικρές αλλαγές. Το βιβλίο The New Evolutionary Timetable δηλώνει: «Το αρχείο αποκαλύπτει τώρα ότι τα είδη τυπικά επιζούν για εκατοντάδες χιλιάδες γενιές, ή ακόμη και εκατομμύρια ή περισσότερες, χωρίς να εξελίσσονται σημαντικά. . . . Μετά το ξεκίνημά τους, τα περισσότερα είδη υφίστανται μικρή εξέλιξη πριν εκλείψουν».²⁶

25. Ποια αξιοσημείωτη σταθερότητα έχουν δείξει τα έντομα;

²⁵ Για παράδειγμα, τα έντομα εμφανίστηκαν στο αρχείο των απολιθωμάτων ξαφνικά και σε αφθονία, χωρίς οποιουσδήποτε εξελισσόμενους προγόνους. Ούτε και έχουν αλλάξει πολύ, ακόμη και μέχρι σήμερα. Σχετικά με την ανεύρεση του απολιθώματος μιας μύγας που χρονολογήθηκε ότι είναι «40 εκατομμυρίων ετών», ο Δρ Τζωρτζ Πόιναρ ο νεότερος είπε: «Η εσωτερική ανατομία αυτών των πλασμάτων είναι αξιοσημείωτα όμοια με εκείνη που βρίσκουμε στις μύγες σήμερα. Τα φτερά, τα πόδια και το κεφάλι, ακόμη και τα κύτταρά τους, μοιάζουν πολύ με τα σημερινά».²⁷ Και μια είδηση στην εφημερίδα The Globe and Mail του Τορόντο έκανε το εξής σχόλιο: «Μετά από 40 εκατομμύρια χρόνια αγώνα για να ανεβούν την κλίμακα της εξέλιξης, δεν έχουν κάνει σχεδόν καμιά αισθητή πρόοδο».²⁸

26. Πώς τα φυτά και τα ζώα δείχνουν την ίδια σταθερότητα;

²⁶ Παρόμοια εικόνα υπάρχει και για τα φυτά. Μέσα στους βράχους έχουν βρεθεί απολιθώματα φύλλων πολλών δέντρων και θάμνων που δείχνουν πολύ μικρή διαφορά από τα φύλλα των ίδιων φυτών σήμερα: της δρυός, της καρυδιάς, της άσπρης καρυδιάς της Αμερικής, του σταφυλιού, της μαγνόλια, του φοίνικα και πολλών άλλων. Τα είδη των ζώων ακολουθούν το ίδιο πρότυπο. Οι πρόγονοι των ζώων που ζουν σήμερα εμφανίζονται στο αρχείο των απολιθωμάτων ξαφνικά και ήταν πολύ όμοιοι με τα αντίστοιχά τους που ζουν σήμερα. Υπάρχουν πολλές ποικιλίες, αλλά όλες εύκολα αναγνωρίζονται σαν το ίδιο «είδος». Το περιοδικό Discover σημειώνει ένα τέτοιο παράδειγμα: «Ο βασιλικός κάβουρας . . . υπήρξε πάνω στη γη ουσιαστικά χωρίς αλλαγές για 200 εκατομμύρια χρόνια».²⁹ Αυτά που εξαφανίστηκαν, ακολούθησαν επίσης το ίδιο πρότυπο. Οι δεινόσαυροι, για παράδειγμα, εμφανίζονται ξαφνικά στο αρχείο των απολιθωμάτων χωρίς ενδιάμεσους κρίκους με οποιουσδήποτε προγόνους πριν από αυτούς. Πολλαπλασιάστηκαν πάρα πολύ και κατόπιν εξαφανίστηκαν.

27. Τι λέει μια επιστημονική έκδοση για την εξελικτική «βελτίωση»;

²⁷ Στο σημείο αυτό το Bulletin του Μουσείου Φυσικής Ιστορίας του Σικάγου γράφει: «Τα είδη εμφανίζονται στη σειρά πολύ ξαφνικά, παρουσιάζουν μικρή ή καθόλου αλλαγή στη διάρκεια της ύπαρξής τους στο αρχείο και κατόπιν εξαφανίζονται απότομα από το αρχείο. Και δεν είναι πάντοτε σαφές, μάλιστα σπάνια είναι σαφές, ότι οι απόγονοι ήταν στην πραγματικότητα καλύτερα προσαρμοσμένοι από τους προγόνους τους. Με άλλα λόγια, είναι δύσκολο να διαπιστωθεί βιολογική βελτίωση».³⁰

Δεν Εμφανίζονται Μεταβατικά Χαρακτηριστικά

28. Έχουν βρεθεί ποτέ μεταβατικές μορφές οστών και οργάνων;

²⁸ Μια άλλη δυσκολία για την εξέλιξη είναι το γεγονός ότι πουθενά στο αρχείο των απολιθωμάτων δεν βρίσκονται ημιτελώς σχηματισμένα οστά ή όργανα που θα μπορούσαν να εκληφθούν σαν αρχή νέων χαρακτηριστικών. Για παράδειγμα, υπάρχουν απολιθώματα διάφορων τύπων φτερωτών πλασμάτων—πτηνών, νυχτερίδων, πτεροδακτύλων οι οποίοι εξαφανίστηκαν. Σύμφωνα με τη θεωρία της εξέλιξης, αυτά πρέπει να έχουν εξελιχτεί από μεταβατικούς προγόνους. Αλλά καμιά από τις μεταβατικές αυτές μορφές δεν έχει βρεθεί. Δεν υπάρχει ούτε η παραμικρή ένδειξη γι’ αυτές. Υπάρχουν μήπως απολιθώματα καμηλοπαρδάλεων με λαιμούς που να έχουν μάκρος τα δύο τρίτα ή τα τρία τέταρτα των σημερινών; Υπάρχουν κάποια απολιθώματα πτηνών των οποίων το ράμφος να εξελίσσεται από το σαγόνι ενός ερπετού; Υπάρχει καμιά απόδειξη απολιθωμάτων για ψάρια που να αποκτούν λεκάνη αμφίβιων, ή για πτερύγια ψαριών που να μεταβάλλονται σε άκρα αμφίβιων, πόδια και δάκτυλα; Το γεγονός είναι ότι η αναζήτηση τέτοιων αναπτυσσόμενων χαρακτηριστικών στο αρχείο των απολιθωμάτων αποδείχτηκε άκαρπη έρευνα.

29. Τι παραδέχονται τώρα οι εξελικτές για τις υποθετικές μεταβατικές μορφές;

²⁹ Το περιοδικό New Scientist παρατήρησε πως η εξέλιξη «προβλέπει ότι ένα πλήρες αρχείο απολιθωμάτων θα αποτελούνταν από διαδοχικές γενιές οργανισμών που θα έδειχναν συνεχή βαθμιαία αλλαγή για μακρές χρονικές περιόδους». Αλλά παραδέχτηκε: «Δυστυχώς, το αρχείο των απολιθωμάτων δεν ανταποκρίνεται σε αυτήν την προσδοκία, γιατί τα απολιθώματα των ξεχωριστών ειδών σπάνια συνδέονται το ένα με το άλλο με γνωστές ενδιάμεσες μορφές. . . . τα απολιθώματα των γνωστών ειδών εμφανίζονται πραγματικά χωρίς να εξελίσσονται ακόμα και για εκατομμύρια χρόνια».³¹ Και ο γενετιστής Στέμπινς γράφει: «Καμιά μεταβατική μορφή δεν είναι γνωστή ανάμεσα σε οποιεσδήποτε μεγάλες συνομοταξίες ζώων ή φυτών». Μιλάει για «τα μεγάλα κενά που υπάρχουν μεταξύ πολλών μεγάλων κατηγοριών οργανισμών».³² «Στην πραγματικότητα», παραδέχεται το βιβλίο The New Evolutionary Timetable, «το αρχείο των απολιθωμάτων δεν τεκμηριώνει με πειστικότητα ούτε μια απλή μετάβαση από ένα είδος σε κάποιο άλλο. Επιπλέον, τα είδη διάρκεσαν για καταπληκτικά μακρές χρονικές περιόδους».³³—Τα πλάγια γράμματα δικά μας.

30. Τι επιβεβαιώνει μια εκτεταμένη μελέτη;

³⁰ Αυτό συμφωνεί με την εκτεταμένη μελέτη που έγινε από τη Γεωλογική Εταιρία του Λονδίνου και τον Παλαιοντολογικό Σύνδεσμο της Αγγλίας. Ο καθηγητής της φυσικής ιστορίας Τζων Ν. Μουρ έκανε την εξής έκθεση για τα αποτελέσματα: «Περίπου 120 επιστήμονες, όλοι ειδικοί, ετοίμασαν 30 κεφάλαια σε μια μνημειώδη εργασία 800 και πλέον σελίδων για να παρουσιάσουν το αρχείο των απολιθωμάτων των φυτών και των ζώων, διαιρεμένων σε 2.500 ομάδες. . . . Κάθε μεγάλη μορφή ή είδος φυτών και ζώων φαίνεται να έχει μια ξεχωριστή και ευδιάκριτη ιστορία από όλες τις άλλες μορφές ή είδη! Οι ομάδες τόσο των φυτών όσο και των ζώων εμφανίζονται ξαφνικά στο αρχείο των απολιθωμάτων. . . . Φάλαινες, νυχτερίδες, άλογα, πρωτεύοντα θηλαστικά, ελέφαντες, λαγοί, σκίουροι, κλπ., όλα είναι τόσο ξεχωριστά όταν πρωτοεμφανίστηκαν, όσο είναι και τώρα. Δεν υπάρχει ίχνος κοινού προγόνου, πολύ λιγότερο συνδετικός κρίκος με οποιοδήποτε ερπετό, τον υποτιθέμενο πρόγονό τους». Ο Μουρ πρόσθεσε: «Δεν έχουν βρεθεί μεταβατικές μορφές στο αρχείο των απολιθωμάτων πιθανότατα επειδή δεν υπήρξαν καθόλου μεταβατικές μορφές σε κάποιο στάδιο απολιθωμάτων. Είναι πολύ πιθανό να μην έλαβαν ποτέ χώρα μεταβάσεις ανάμεσα σε είδη ζώων και/ή μεταβάσεις ανάμεσα σε είδη φυτών».³⁴

31. Μήπως το αρχείο των απολιθωμάτων λέει τώρα κάτι διαφορετικό από εκείνο που έλεγε στις μέρες του Δαρβίνου;

³¹ Έτσι, ό,τι αλήθευε στις μέρες του Δαρβίνου αληθεύει ακριβώς και σήμερα. Οι αποδείξεις του αρχείου των απολιθωμάτων παραμένουν οι ίδιες, όπως είπε ο ζωολόγος Ντάρσυ Θόμψον πριν από μερικά χρόνια στο βιβλίο του On Growth and Form (Γύρω από την Ανάπτυξη και τη Μορφή): «Η Δαρβινική εξέλιξη δεν μας δίδαξε πώς τα πουλιά προήλθαν από τα ερπετά, τα θηλαστικά από προγενέστερα τετράποδα, τα τετράποδα από τα ψάρια, ούτε τα σπονδυλωτά από τα ασπόνδυλα. . . . η αναζήτηση ενδιάμεσων βαθμίδων που θα γεφυρώσουν τα κενά είναι μια μάταιη αναζήτηση, κι έτσι θα είναι για πάντα».³⁵

Τι θα Πούμε για το Άλογο;

32. Τι παρουσιάζεται συχνά σαν ένα κλασικό παράδειγμα εξέλιξης;

³² Ωστόσο, συχνά έχει λεχθεί ότι τουλάχιστον το άλογο είναι ένα κλασικό παράδειγμα εξέλιξης που βρίσκεται στο αρχείο των απολιθωμάτων. Όπως γράφει η The World Book Encyclopedia: «Τα άλογα είναι μεταξύ των πιο καλά τεκμηριωμένων παραδειγμάτων εξελικτικής ανάπτυξης».³⁶ Οι εικόνες που σχεδιάζονται γι’ αυτό το ζήτημα αρχίζουν από ένα πολύ μικρό ζώο και τελειώνουν σε ένα μεγάλο σημερινό άλογο. Αλλά μήπως το υποστηρίζουν πραγματικά αυτό οι αποδείξεις από τα απολιθώματα;

33. Υποστηρίζουν πραγματικά οι αποδείξεις των απολιθωμάτων την εξέλιξη του αλόγου;

³³ Η Encyclopædia Britannica κάνει το εξής σχόλιο: «Η εξέλιξη του αλόγου ποτέ δεν ακολούθησε ευθεία γραμμή».³⁷ Με άλλα λόγια, πουθενά δεν δείχνουν οι αποδείξεις των απολιθωμάτων κάποια βαθμιαία εξέλιξη από το μικρό ζώο στο μεγάλο άλογο. Ο εξελικτής Χίτσινγκ λέει γι’ αυτό το πρώτιστο εξελικτικό δείγμα: «Αυτό που κάποτε το παρίσταναν σαν απλό και άμεσο, είναι τώρα τόσο πολύπλοκο ώστε το να αποδεχτεί κανείς τη μια εκδοχή αντί της άλλης είναι περισσότερο ζήτημα πίστης παρά ορθολογιστικής εκλογής. Ο Ηώιππος που υποτίθεται ότι είναι το πιο παλιό άλογο, και για το οποίο λένε οι ειδικοί ότι έχει εκλείψει προ πολλού και μας είναι γνωστό μόνο από τα απολιθώματα, μπορεί στην πραγματικότητα να ζει και να υγιαίνει και να μην είναι διόλου άλογο—ίσως να είναι ένα δειλό ζώο στο μέγεθος της αλεπούς που καλείται δαμάν (ύραξ ή προκαβία) και που περιφέρεται στις Αφρικανικές θαμνώδεις εκτάσεις».³⁸

34, 35. (α) Γιατί μερικοί αμφισβητούν τώρα τη θέση του Ηώιππου; (β) Έχουν βρεθεί καθόλου εξελικτικοί πρόγονοι για τις ποικιλίες των απολιθωμάτων αλόγων;

³⁴ Το να τεθεί ο μικρός Ηώιππος ως πρόγονος του αλόγου είναι κάτι που ξεπερνάει τη φαντασία, ειδικά όταν έχουμε υπόψη αυτό που λέει το The New Evolutionary Timetable: «Ήταν μια γενική υπόθεση ότι [ο Ηώιππος] είχε αργά αλλά σταθερά μεταβληθεί σε κάποιο ζώο που έμοιαζε πληρέστερα με άλογο». Αλλά υποστηρίζουν τα γεγονότα αυτή την υπόθεση; «Τα απολιθωμένα είδη του [Ηώιππου] παρέχουν μικρή απόδειξη εξελικτικών μεταβολών», απαντάει το βιβλίο. Έτσι παραδέχεται, σχετικά με το αρχείο των απολιθωμάτων: «Αποτυχαίνει να κατοχυρώσει την πλήρη ιστορία της οικογένειας του αλόγου».³⁹

³⁵ Έτσι, μερικοί επιστήμονες λένε τώρα ότι ο μικρός Ηώιππος ποτέ δεν ήταν κάποιος τύπος αλόγου ή κάποιος πρόγονος αλόγου. Και κάθε τύπος απολιθωμάτων που τοποθετήθηκε στη γραμμή που οδηγούσε στο άλογο, έδειξε αξιοσημείωτη σταθερότητα, χωρίς μεταβατικές μορφές μεταξύ αυτού και άλλων ειδών που νόμιζαν ότι είναι εξελικτικοί πρόγονοι. Ούτε πρέπει να μας εκπλήσσει ότι υπάρχουν απολιθώματα αλόγων διαφορετικών μεγεθών και σχημάτων. Και σήμερα ακόμη, τα άλογα ποικίλλουν από τα πολύ μικρά πόνεϋ μέχρι τα μεγάλα άλογα που είναι για όργωμα. Όλα αυτά είναι ποικιλίες μέσα στην οικογένεια του αλόγου.

[Πλαίσιο/Εικόνες στις σελίδες 68, 69]

Τι Λένε οι Αποδείξεις των Απολιθωμάτων . . . σχετικά με την Προέλευση των Ζωντανών Οργανισμών

Για την Προέλευση της Ζωής:

«Για τα τρία τέταρτα τουλάχιστον του βιβλίου των αιώνων που είναι χαραγμένο στο φλοιό της γης οι σελίδες είναι άγραφες».—The World We Live In (Ο Κόσμος στον Οποίο Ζούμε)^γ

«Τα πρώτα στάδια . . . δεν είναι γνωστά· . . . κανένα ίχνος από αυτά δεν σώζεται».—Red Giants and White Dwarfs^δ

Για τη Ζωή των Πολυκύτταρων:

«Το πώς προήλθαν τα περισσότερα πολυκύτταρα ζώα και κατά πόσο αυτό το βήμα συνέβηκε μια ή περισσότερες φορές και με έναν ή περισσότερους τρόπους παραμένουν δύσκολα και διαρκώς αμφιλεγόμενα ερωτήματα τα οποία είναι . . . ‘σε τελευταία ανάλυση, εντελώς αδύνατον να απαντηθούν’».—Science^ε

«Το αρχείο των απολιθωμάτων δεν περιέχει ίχνη αυτών των προκαταρκτικών σταδίων της ανάπτυξης των πολυκύτταρων οργανισμών».—Red Giants and White Dwarfs^ς

Για τη Φυτική Ζωή:

«Οι περισσότεροι βοτανολόγοι αποβλέπουν στο αρχείο των απολιθωμάτων για διαφώτιση. Αλλά . . . δεν έχουν ανακαλύψει καμιά τέτοια βοήθεια. . . . Δεν υπάρχει απόδειξη για τους προγόνους».—The Natural History of Palms (Η Φυσική Ιστορία των Φοινίκων)^ζ

Για τα Έντομα:

«Το αρχείο των απολιθωμάτων δεν δίνει καμιά πληροφορία για την προέλευση των εντόμων».—Encyclopædia Britannica^η

«Δεν υπάρχουν γνωστά απολιθώματα που να δείχνουν πώς ήταν οι πρώτοι πρόγονοι των εντόμων».—The Insects (Τα Έντομα)^θ

Για τα Ζώα με Σπονδυλική Στήλη:

«Ωστόσο, τα υπολείμματα απολιθωμάτων δεν δίνουν καμιά πληροφορία για την προέλευση των σπονδυλωτών».—Encyclopædia Britannica^ι

Για τα Ψάρια:

«Από όσα γνωρίζουμε, κανένας ‘κρίκος’ δεν συνέδεε αυτά τα νέα ζώα με οποιαδήποτε προηγούμενη μορφή ζωής. Το ψάρι απλώς εμφανίστηκε».—Marvels & Mysteries of Our Animal World (Θαύματα και Μυστήρια του Ζωικού μας Κόσμου)^ια

Για τη Μετατροπή των Ψαριών σε Αμφίβια:

«Το πώς ή το γιατί το έκαναν αυτό πιθανώς ποτέ δεν θα το μάθουμε».—The Fishes (Τα Ψάρια)^ιβ

Για τη Μετατροπή των Αμφίβιων σε Ερπετά:

«Ένα από τα απογοητευτικά χαρακτηριστικά του αρχείου των απολιθωμάτων της ιστορίας των σπονδυλωτών είναι ότι δείχνει πολύ λίγα για την εξέλιξη των ερπετών στη διάρκεια των πρώτων σταδίων της ύπαρξής τους, όταν αναπτυσσόταν το αυγό με κέλυφος».—The Reptiles (Τα Ερπετά)^ιγ

Για τη Μετατροπή των Ερπετών σε Θηλαστικά:

«Δεν υπάρχει ελλείπων κρίκος [που να συνδέει] τα θηλαστικά και τα ερπετά».—The Reptiles^ιδ

«Τα απολιθώματα, δυστυχώς, αποκαλύπτουν πολύ λίγα πράγματα για τα πλάσματα που θεωρούμε ότι ήταν τα πρώτα γνήσια θηλαστικά».—The Mammals (Τα Θηλαστικά)^ιε

Για τη Μετατροπή των Ερπετών σε Πουλιά:

«Οι αποδείξεις για τη μετάβαση από τα ερπετά στα πουλιά είναι ακόμη πιο φτωχές».—Processes of Organic Evolution^ις

«Ως τώρα δεν βρέθηκε κανένα απολίθωμα οποιουδήποτε ερπετού που να μοιάζει με πουλί».—The World Book Encyclopedia^ιζ

Για τους Πιθήκους:

«Δυστυχώς, το αρχείο των απολιθωμάτων που θα μας καθιστούσε ικανούς να ανιχνεύσουμε την εμφάνιση των πιθήκων είναι ακόμη απελπιστικά ατελές».—The Primates (Τα Πρωτεύοντα Θηλαστικά)^ιη

«Οι σύγχρονοι πίθηκοι, για παράδειγμα, φαίνεται ότι ξεπήδησαν από το τίποτα. Δεν έχουν παρελθόν ούτε αρχείο απολιθωμάτων».—Science Digest^ιθ

Από τον Πίθηκο στον Άνθρωπο:

«Κανένα απολίθωμα ή άλλη φυσική απόδειξη δεν συνδέει άμεσα τον άνθρωπο με τον πίθηκο».—Science Digest^κ

«Η ανθρώπινη οικογένεια δεν αποτελείται από μια μεμονωμένη γραμμή καταγωγής που οδηγεί από μια πιθηκοειδή μορφή στο είδος μας».—The New Evolutionary Timetable^κα