• Άγγελμα Ελπίδας για Αποκαρδιωμένους Αιχμαλώτους
    Η Προφητεία του Ησαΐα—Φως για Όλη την Ανθρωπότητα Β΄

    • 1. Περιγράψτε την κατάσταση των Ιουδαίων εξορίστων στη Βαβυλώνα.

      ΗΤΑΝ μια σκοτεινή περίοδος στην ιστορία του Ιούδα. Ο λαός με τον οποίο είχε συνάψει διαθήκη ο Θεός είχε εκτοπιστεί από την πατρίδα του, και τα μέλη του υπέφεραν τώρα αιχμάλωτα στη Βαβυλώνα. Είναι αλήθεια ότι τους είχε δοθεί κάποια ελευθερία για να ασχολούνται με τις καθημερινές τους δραστηριότητες. (Ιερεμίας 29:4-7) Μερικοί μάθαιναν τέχνες ή ασχολούνταν με εμπορικές επιχειρήσεις.a (Νεεμίας 3:8, 31, 32) Παρ’ όλα αυτά, η ζωή δεν ήταν εύκολη για τους Ιουδαίους αιχμαλώτους. Βρίσκονταν σε υποδούλωση, και από φυσική και από πνευματική άποψη. Ας δούμε πώς.

      2, 3. Πώς επηρέασε η εξορία τη λατρεία των Ιουδαίων προς τον Ιεχωβά;

      2 Όταν τα βαβυλωνιακά στρατεύματα κατέστρεψαν την Ιερουσαλήμ το 607 Π.Κ.Χ., δεν ερήμωσαν απλώς το έθνος, αλλά έπληξαν και την αληθινή λατρεία. Απογύμνωσαν και κατέστρεψαν το ναό του Ιεχωβά, και έπληξαν τη διευθέτηση του ιερατείου αιχμαλωτίζοντας μερικούς από τη φυλή του Λευί και θανατώνοντας άλλους. Χωρίς οίκο λατρείας, χωρίς θυσιαστήριο και χωρίς οργανωμένο ιερατείο, οι Ιουδαίοι αδυνατούσαν να προσφέρουν θυσίες στον αληθινό Θεό όπως προέβλεπε ο Νόμος.

      3 Οι πιστοί Ιουδαίοι μπορούσαν παρ’ όλα αυτά να διατηρούν τη θρησκευτική τους ταυτότητα με το να περιτέμνονται και να ακολουθούν το Νόμο όσο ήταν δυνατόν. Λόγου χάρη, μπορούσαν να απέχουν από απαγορευμένες τροφές και να τηρούν το Σάββατο. Ωστόσο, κάνοντάς το αυτό, διακινδύνευαν να υποστούν τον εμπαιγμό των αιχμαλωτιστών τους, διότι οι Βαβυλώνιοι θεωρούσαν ανόητες τις θρησκευτικές συνήθειες των Ιουδαίων. Η αποκαρδίωση των εξορίστων φαίνεται από τα λόγια του ψαλμωδού: «Δίπλα στους ποταμούς της Βαβυλώνας—εκεί καθήσαμε. Και κλάψαμε όταν θυμηθήκαμε τη Σιών. Στις λεύκες που υπήρχαν στο μέσο της κρεμάσαμε τις άρπες μας. Διότι εκεί οι αιχμαλωτιστές μας ζήτησαν να τους πούμε έναν ύμνο, και οι εμπαίκτες μας να τους ευφράνουμε: “Ψάλτε μας έναν από τους ύμνους της Σιών”».—Ψαλμός 137:1-3.

      4. Γιατί θα ήταν μάταιο να αποβλέπουν οι Ιουδαίοι σε άλλα έθνη για απελευθέρωση, αλλά σε ποιον μπορούσαν να στραφούν για βοήθεια;

      4 Σε ποιον, λοιπόν, μπορούσαν να στραφούν για παρηγοριά οι Ιουδαίοι αιχμάλωτοι; Από πού θα ερχόταν η σωτηρία τους; Σίγουρα όχι από τα γύρω έθνη! Όλα εκείνα τα έθνη ήταν ανίσχυρα μπροστά στα βαβυλωνιακά στρατεύματα, και πολλά διάκειντο εχθρικά προς τους Ιουδαίους. Αλλά η κατάσταση δεν ήταν απελπιστική. Ο Ιεχωβά, εναντίον του οποίου είχαν στασιάσει όταν ήταν ελεύθεροι, φιλεύσπλαχνα τους απηύθυνε μια ενθαρρυντική πρόσκληση, μολονότι βρίσκονταν στην εξορία.