1, 2. (α) Πώς διαφέρει η πολύτιμη ελπίδα των αληθινών Χριστιανών από την ελπίδα των ανθρώπων στον κόσμο του Σατανά; (β) Ποια σημαντικά ερωτήματα θα εξετάσουμε τώρα;

ΤΙ ΥΠΕΡΟΧΗ ελπίδα έχουν οι αληθινοί Χριστιανοί! Όλοι μας, είτε ανήκουμε στους χρισμένους είτε στα «άλλα πρόβατα», ελπίζουμε να δούμε την εκπλήρωση του αρχικού σκοπού του Θεού και τον αγιασμό του ονόματος του Ιεχωβά. (Ιωάν. 10:16· Ματθ. 6:9, 10) Αυτές είναι οι πιο ευγενείς προσδοκίες που μπορεί να τρέφει κάποιος άνθρωπος. Περιμένουμε με λαχτάρα την υποσχεμένη ανταμοιβή της αιώνιας ζωής, είτε ως μέρος των “νέων ουρανών” του Θεού είτε ως μέρος της “νέας γης” του. (2 Πέτρ. 3:13) Στο μεταξύ, ελπίζουμε για τη συνεχή αύξηση της πνευματικής ευημερίας του λαού του Θεού.

² Όσοι είναι μέρος του κόσμου του Σατανά έχουν και αυτοί κάποιο είδος ελπίδας, αλλά ίσως αμφιβάλλουν για το αν θα πραγματοποιηθεί ποτέ. Λόγου χάρη, εκατομμύρια παίκτες τυχερών παιχνιδιών μπορεί να ελπίζουν ότι θα κερδίσουν το λαχείο, αλλά δεν μπορούν να νιώθουν καθόλου βέβαιοι για αυτό. Η πραγματική πίστη, από την άλλη, είναι «η βεβαιωμένη προσδοκία» της Χριστιανικής μας ελπίδας. (Εβρ. 11:1) Ίσως αναρωτιέστε όμως: Πώς μπορεί η προσδοκία μας να γίνει πιο βέβαιη; Και πώς ωφελούμαστε όταν έχουμε ισχυρή πίστη στα όσα ελπίζουμε;

3. Σε ποιο γεγονός βασίζεται η αληθινή Χριστιανική πίστη;

³ Η πίστη δεν είναι μια ιδιότητα με την οποία γεννιούνται οι αμαρτωλοί άνθρωποι, ούτε είναι κάτι που αναπτύσσεται φυσιολογικά. Η Χριστιανική πίστη είναι το αποτέλεσμα της επενέργειας του αγίου πνεύματος του Θεού σε μια δεκτική καρδιά. (Γαλ. 5:22) Η Αγία Γραφή δεν λέει ότι ο Ιεχωβά έχει ή χρειάζεται πίστη. Επειδή ο Ιεχωβά είναι παντοδύναμος και πάνσοφος, τίποτα δεν μπορεί να τον εμποδίσει να εκπληρώσει τον σκοπό του. Ο ουράνιος Πατέρας μας είναι τόσο βέβαιος για την εκπλήρωση των υποσχεμένων ευλογιών του ώστε για εκείνον αποτελούν ήδη πραγματικότητα. Συνεπώς, λέει: «Έχουν πραγματοποιηθεί!» (Διαβάστε Αποκάλυψη 21:3-6) Η Χριστιανική πίστη πηγάζει από το γεγονός ότι ο Ιεχωβά είναι «ο πιστός Θεός», ο οποίος κάνει πάντα αυτό που υπόσχεται.—Δευτ. 7:9.

ΜΑΘΑΙΝΟΥΜΕ ΑΠΟ ΑΡΧΑΙΑ ΠΑΡΑΔΕΙΓΜΑΤΑ ΠΙΣΤΗΣ

4. Ποια ελπίδα έτρεφαν οι πιστοί άντρες και γυναίκες της προχριστιανικής εποχής;

⁴ Το 11ο κεφάλαιο της επιστολής προς τους Εβραίους απαριθμεί τα ονόματα 16 αντρών και γυναικών πίστης. Ο θεόπνευστος συγγραφέας αναφέρθηκε σε αυτούς και σε πολλούς άλλους σχετικά με τους οποίους «δόθηκε μαρτυρία . . . διαμέσου της πίστης τους». (Εβρ. 11:39) Όλοι αυτοί είχαν τη «βεβαιωμένη προσδοκία» ότι ο Θεός θα ήγειρε το υποσχεμένο «σπέρμα» ώστε να συντρίψει τον στασιασμό του Σατανά και να εκπληρώσει τον αρχικό σκοπό του Ιεχωβά. (Γέν. 3:15) Αυτά τα πιστά άτομα πέθαναν προτού το υποσχεμένο «σπέρμα», ο Ιησούς Χριστός, ανοίξει την οδό για την ουράνια ζωή. (Γαλ. 3:16) Εντούτοις, χάρη στις ακλόνητες υποσχέσεις του Ιεχωβά, θα αναστηθούν σε τέλεια ανθρώπινη ζωή σε έναν επίγειο παράδεισο.—Ψαλμ. 37:11· Ησ. 26:19· Ωσηέ 13:14.

5, 6. Σε τι εστίαζαν την ελπίδα τους ο Αβραάμ και η οικογένειά του, και πώς διατήρησαν ισχυρή πίστη; (Βλέπε εικόνα στην αρχή του άρθρου.)

⁵ Το εδάφιο Εβραίους 11:13 λέει για κάποιους που έζησαν στην προχριστιανική εποχή: «Έχοντας πίστη πέθαναν όλοι αυτοί, αν και δεν έλαβαν την εκπλήρωση των υποσχέσεων, αλλά τις είδαν από μακριά και τις καλοδέχτηκαν». Ένας από αυτούς ήταν ο Αβραάμ. Διατηρούσε άραγε ξεκάθαρη στη διάνοιά του την ευτυχισμένη ελπίδα της ζωής υπό το υποσχεμένο «σπέρμα»; Ο Ιησούς έδωσε σαφή απάντηση σε αυτή την ερώτηση όταν είπε στους εναντίους του: «Ο Αβραάμ ο πατέρας σας ευφράνθηκε με την προοπτική να δει την ημέρα μου, και την είδε και χάρηκε». (Ιωάν. 8:56) Το ίδιο ίσχυε για τη Σάρρα, τον Ισαάκ, τον Ιακώβ και πολλούς άλλους που εστίαζαν την ελπίδα τους στη μελλοντική Βασιλεία, «της οποίας οικοδόμος και κατασκευαστής είναι ο Θεός».—Εβρ. 11:8-11.

⁶ Πώς διατήρησαν ο Αβραάμ και η οικογένειά του την πίστη τους ισχυρή; Πιθανότατα έμαθαν για τον Θεό ακούγοντας πιστά άτομα μεγαλύτερης ηλικίας, λαβαίνοντας θεϊκές αποκαλύψεις ή διαβάζοντας αξιόπιστα αρχαία κείμενα. Το πιο σημαντικό είναι ότι δεν ξέχασαν τα όσα είχαν μάθει αλλά θεωρούσαν πολύτιμες τις υποσχέσεις και τις απαιτήσεις του Θεού και έκαναν στοχασμούς γύρω από αυτές. Επειδή η ελπίδα τους ήταν τόσο βέβαιη, εκείνοι οι άντρες και οι γυναίκες ήταν έτοιμοι να υπομείνουν οποιαδήποτε κακουχία προκειμένου να παραμείνουν όσιοι στον Θεό.

7. Ποιες προμήθειες έχει κάνει με καλοσύνη ο Ιεχωβά για εμάς ώστε να αναπτύξουμε ισχυρή πίστη, και τι πρέπει να κάνουμε εμείς με αυτές;

⁷ Για να διατηρούμε την πίστη μας ισχυρή, ο Ιεχωβά μάς έχει προσφέρει με καλοσύνη ολόκληρο τον Λόγο του, την Αγία Γραφή. Προκειμένου να είμαστε “ευτυχισμένοι” και να “έχουμε επιτυχία”, πρέπει να διαβάζουμε τακτικά τον Λόγο του Θεού, αν είναι δυνατόν καθημερινά. (Ψαλμ. 1:1-3· διαβάστε Πράξεις 17:11) Κατόπιν, όπως οι λάτρεις του Ιεχωβά κατά την προχριστιανική εποχή, χρειάζεται να συνεχίσουμε να στοχαζόμαστε τις υποσχέσεις του Θεού και να είμαστε υπάκουοι στις απαιτήσεις του. Ο Ιεχωβά μάς έχει ευλογήσει επίσης με άφθονη πνευματική τροφή που μας παρέχεται μέσω “του πιστού και φρόνιμου δούλου”. (Ματθ. 24:45) Έτσι λοιπόν, θεωρώντας πολύτιμα τα όσα μαθαίνουμε από τις πνευματικές προμήθειες που έχει κάνει διαθέσιμες ο Ιεχωβά, θα είμαστε σαν τα αρχαία παραδείγματα πίστης που είχαν «βεβαιωμένη προσδοκία» για την ελπίδα της Βασιλείας.

8. Πώς μπορεί να ενισχύσει την πίστη μας η προσευχή;

⁸ Η προσευχή ήταν κάτι άλλο που έπαιξε ζωτικό ρόλο προκειμένου να διατηρήσουν την πίστη τους ισχυρή οι μάρτυρες της προχριστιανικής εποχής. Η πίστη τους ενισχυόταν καθώς γεύονταν τις απαντήσεις του Θεού στις προσευχές τους. (Νεεμ. 1:4, 11· Ψαλμ. 34:4, 15, 17· Δαν. 9:19-21) Και εμείς επίσης μπορούμε να εμπιστευόμαστε τις ανησυχίες μας στον Ιεχωβά, γνωρίζοντας ότι εκείνος θα μας ακούσει και θα μας ενισχύσει ώστε να υπομείνουμε με χαρά. Όταν παίρνουμε δε απάντηση στις προσευχές μας, η πίστη μας γίνεται πιο ισχυρή. (Διαβάστε 1 Ιωάννη 5:14, 15) Εφόσον η πίστη είναι πτυχή του καρπού του πνεύματος, χρειάζεται να “εξακολουθήσουμε να ζητάμε” το πνεύμα του Θεού, όπως μας παρότρυνε ο Ιησούς να κάνουμε.—Λουκ. 11:9, 13.

9. Εκτός από τον εαυτό μας, για ποιους άλλους πρέπει να προσευχόμαστε;

⁹ Οι προσευχές μας, όμως, δεν πρέπει να περιορίζονται μόνο στο να ζητάμε από τον Θεό προσωπική βοήθεια. Τα “θαυμαστά έργα” για τα οποία έχουμε την ευκαιρία να ευχαριστούμε και να αινούμε τον Ιεχωβά καθημερινά είναι “περισσότερα από όσα μπορούμε να διηγηθούμε”! (Ψαλμ. 40:5) Επιπρόσθετα, οι προσευχές μας πρέπει να φανερώνουν ότι “θυμόμαστε εκείνους που βρίσκονται σε δεσμά φυλάκισης σαν να είμαστε δέσμιοι μαζί τους”. Και πρέπει να προσευχόμαστε για την παγκόσμια αδελφότητά μας, ιδιαίτερα για «εκείνους που αναλαμβάνουν την ηγεσία μεταξύ [μας]». Η καρδιά μας συγκινείται όταν βλέπουμε πώς απαντάει ο Ιεχωβά στις ενωμένες προσευχές μας!—Εβρ. 13:3, 7.

ΑΡΝΗΘΗΚΑΝ ΝΑ ΣΥΜΒΙΒΑΣΤΟΥΝ

10. Ποια παραδείγματα υπηρετών του Θεού έχουμε οι οποίοι αρνήθηκαν να συμβιβάσουν την ακεραιότητά τους, και τι τους έδωσε τη δύναμη να το κάνουν αυτό;

¹⁰ Στο 11ο κεφάλαιο της επιστολής προς τους Εβραίους, ο απόστολος Παύλος περιγράφει τις δοκιμασίες που υπέμειναν πολλοί υπηρέτες του Θεού οι οποίοι δεν κατονομάζονται. Για παράδειγμα, αναφέρει γυναίκες πίστης που έχασαν τους γιους τους αλλά αργότερα τους έλαβαν μέσω ανάστασης. Έπειτα αναφέρει άλλους που «δεν δέχονταν απελευθέρωση με κάποιο λύτρο, για να φτάσουν σε καλύτερη ανάσταση». (Εβρ. 11:35) Αν και δεν μπορούμε να είμαστε σίγουροι ποιους είχε υπόψη του ο Παύλος, μερικοί, όπως ο Ναβουθέ και ο Ζαχαρίας, λιθοβολήθηκαν επειδή υπάκουσαν στον Θεό και έκαναν το θέλημά του. (1 Βασ. 21:3, 15· 2 Χρον. 24:20, 21) Ο Δανιήλ και οι σύντροφοί του είχαν ασφαλώς την ευκαιρία να “δεχτούν απελευθέρωση” συμβιβάζοντας την ακεραιότητά τους. Αντί για αυτό όμως, η πίστη τους στη δύναμη του Θεού τούς ικάνωσε, σαν να λέγαμε, να “φράξουν στόματα λιονταριών” και να “σταματήσουν τη δύναμη της φωτιάς”.—Εβρ. 11:33, 34· Δαν. 3:16-18, 20, 28· 6:13, 16, 21-23.

11. Ποιες δοκιμασίες υπέμειναν μερικοί προφήτες λόγω της πίστης τους;

¹¹ Λόγω της πίστης τους, προφήτες όπως ο Μιχαΐας και ο Ιερεμίας «έλαβαν τη δοκιμασία τους με εμπαιγμούς . . . και φυλακές». Άλλοι, όπως ο Ηλίας, «περιπλανήθηκαν σε ερήμους και βουνά και σπηλιές και φωλιές της γης». Όλοι τους υπέμειναν επειδή είχαν “βεβαιωμένη προσδοκία πραγμάτων για τα οποία έλπιζαν”.—Εβρ. 11:1, 36-38· 1 Βασ. 18:13· 22:24-27· Ιερ. 20:1, 2· 28:10, 11· 32:2.

12. Ποιος έθεσε το εξοχότερο παράδειγμα υπομονής κάτω από δοκιμασίες, και τι τον βοήθησε να το κάνει αυτό;

¹² Αφού αναφέρθηκε σε διάφορους άντρες και γυναίκες πίστης, ο Παύλος εστίασε την προσοχή στο εξοχότερο από όλα τα παραδείγματα​—τον Κύριό μας Ιησού Χριστό. «Για τη χαρά που είχε τεθεί μπροστά του», δηλώνει το εδάφιο Εβραίους 12:2, «αυτός υπέμεινε ξύλο βασανισμού, καταφρονώντας την ντροπή, και έχει καθήσει στα δεξιά του θρόνου του Θεού». Ασφαλώς, εμείς πρέπει να “αναλογιζόμαστε” το παράδειγμα πίστης που έθεσε ο Ιησούς μπροστά στις πιο σφοδρές δοκιμασίες. (Διαβάστε Εβραίους 12:3) Σαν τον Ιησού, οι πρώτοι Χριστιανοί μάρτυρες, όπως ο μαθητής Αντίπας, αρνήθηκαν να συμβιβάσουν την ακεραιότητά τους. (Αποκ. 2:13) Θα είχαν την ανταμοιβή της ανάστασης σε ουράνια ζωή​—κάτι που υπερέχει της “καλύτερης ανάστασης” στην οποία απέβλεπαν οι αρχαίοι άνθρωποι πίστης. (Εβρ. 11:35) Κάποια στιγμή μετά τη γέννηση της Βασιλείας το 1914, όλοι αυτοί οι πιστοί χρισμένοι, που κοιμούνταν τον ύπνο του θανάτου, εγέρθηκαν σε πνευματική ζωή στον ουρανό για να συμμετάσχουν με τον Ιησού στη διακυβέρνησή του επί της ανθρωπότητας.—Αποκ. 20:4.

ΣΥΓΧΡΟΝΑ ΠΑΡΑΔΕΙΓΜΑΤΑ ΠΙΣΤΗΣ

13, 14. Ποιες δοκιμασίες αντιμετώπισε ο Ρούντολφ Γκράιχεν, και τι τον βοήθησε να υπομείνει;

¹³ Εκατομμύρια σύγχρονοι λάτρεις του Θεού ακολουθούν το παράδειγμα του Ιησού με το να διατηρούν την ελπίδα τους ξεκάθαρη στη διάνοιά τους και να μην επιτρέπουν στις δοκιμασίες να αποδυναμώνουν την πίστη τους. Σκεφτείτε το παράδειγμα του Ρούντολφ Γκράιχεν, ο οποίος γεννήθηκε στη Γερμανία το 1925. Ο Ρούντολφ θυμόταν κάποιους πίνακες ζωγραφικής με Βιβλικά θέματα που κρέμονταν στους τοίχους του σπιτιού του. «Ένας από τους πίνακες», έγραψε, «έδειχνε το λύκο με το αρνί, το κατσικάκι με τη λεοπάρδαλη, και το μοσχάρι με το λιοντάρι​—όλα μαζί ειρηνικά, και ένα αγοράκι να τα οδηγεί. . . . Αυτοί οι πίνακες έμειναν ανεξίτηλα χαραγμένοι στο μυαλό μου». (Ησ. 11:6-9) Παρά τα πολλά χρόνια βάναυσου διωγμού, πρώτα από τη ναζιστική Γκεστάπο και αργότερα από την κομμουνιστική Στάζι της Ανατολικής Γερμανίας, ο Ρούντολφ διατήρησε την ισχυρή του πίστη στον επίγειο παράδεισο.

¹⁴ Μια άλλη σφοδρή δοκιμασία που αντιμετώπισε ο Ρούντολφ ήταν η απώλεια της αγαπημένης του μητέρας, που πέθανε από τύφο στο στρατόπεδο συγκέντρωσης Ράβενσμπρικ. Επίσης, ο πατέρας του εξασθένησε στην πίστη σε τέτοιον βαθμό ώστε υπέγραψε μια δήλωση σύμφωνα με την οποία έπαυε να είναι Μάρτυρας του Ιεχωβά. Όταν ο Ρούντολφ απελευθερώθηκε από τη φυλακή, απόλαυσε το προνόμιο να υπηρετήσει ως επίσκοπος περιοχής και κατόπιν προσκλήθηκε στη Σχολή Γαλαάδ. Διορίστηκε ιεραπόστολος στη Χιλή, όπου υπηρέτησε και πάλι ως επίσκοπος περιοχής. Αλλά οι δοκιμασίες του δεν είχαν τελειώσει. Έναν χρόνο μετά τον γάμο του με την Πάτσι, που ήταν και αυτή ιεραπόστολος, πέθανε η κορούλα τους. Αργότερα, πέθανε και η αγαπημένη του σύζυγος, μόλις στα 43 της χρόνια. Ο Ρούντολφ υπέμεινε όλες αυτές τις δοκιμασίες και, παρότι ηλικιωμένος και φιλάσθενος, υπηρετούσε ως τακτικός σκαπανέας και πρεσβύτερος όταν εμφανίστηκε η βιογραφία του στη Σκοπιά 1 Αυγούστου 1997, σελίδες 20-25.^[1]

15. Ποια σύγχρονα παραδείγματα Μαρτύρων του Ιεχωβά έχουμε οι οποίοι υπομένουν με χαρά τον διωγμό;

¹⁵ Οι Μάρτυρες του Ιεχωβά εξακολουθούν να χαίρονται με την ελπίδα τους παρά τον έντονο και συνεχιζόμενο διωγμό. Λόγου χάρη, πολλοί αδελφοί και αδελφές μας είναι φυλακισμένοι στην Ερυθραία, στη Σιγκαπούρη και στη Νότια Κορέα, ως επί το πλείστον επειδή ενεργούν σε αρμονία με τα λόγια του Ιησού να μην παίρνουν σπαθί. (Ματθ. 26:52) Ανάμεσα σε αυτούς τους εκατοντάδες φυλακισμένους είναι ο Ισάκ, ο Νέγκεντε και ο Παύλος, οι οποίοι βρίσκονται σε σωφρονιστικό στρατόπεδο της Ερυθραίας πάνω από 20 χρόνια! Έχοντας στερηθεί την ελευθερία να στηρίξουν τους ηλικιωμένους γονείς τους και να παντρευτούν, αυτοί οι αδελφοί έχουν παραμείνει όσιοι παρά τη σφοδρή κακομεταχείριση. Η θετική όψη στα πρόσωπά τους, όπως φαίνεται στον ιστότοπό μας jw.org, δείχνει ότι έχουν διατηρήσει την πίστη τους ισχυρή. Ακόμα και οι δεσμοφύλακές τους πλέον τους σέβονται.

16. Πώς μπορεί να σας προστατέψει η ισχυρή πίστη;

¹⁶ Οι περισσότεροι υπηρέτες του Ιεχωβά δεν έχει χρειαστεί να υπομείνουν σφοδρό διωγμό. Οι δοκιμασίες της πίστης τους υπήρξαν διαφορετικές. Πολλοί χρειάστηκε να υπομείνουν φτώχεια ή υπέφεραν κατά τη διάρκεια εμφύλιων πολέμων ή φυσικών καταστροφών. Άλλοι μοιάζουν με τον Μωυσή και τους πατριάρχες επειδή έχουν απαρνηθεί μια ζωή με υλικές ανέσεις ή δόξα. Αγωνίζονται σκληρά ώστε να αντιστέκονται στον πειρασμό να ακολουθήσουν έναν υλιστικό, εγωκεντρικό τρόπο ζωής. Τι τους δίνει τη δύναμη να το κάνουν αυτό; Η αγάπη τους για τον Ιεχωβά και η ισχυρή τους πίστη στην υπόσχεση ότι εκείνος θα διορθώσει όλες τις αδικίες και θα ανταμείψει τους πιστούς υπηρέτες του με αιώνια ζωή σε έναν νέο κόσμο δικαιοσύνης.—Διαβάστε Ψαλμός 37:5, 7, 9, 29.

17. Τι είστε αποφασισμένοι να κάνετε, και τι θα εξεταστεί στο επόμενο άρθρο;

¹⁷ Σε αυτό το άρθρο, είδαμε πώς ο στοχασμός γύρω από τις υποσχέσεις του Θεού και η τακτική προσευχή θα διατηρούν την πίστη μας ισχυρή. Αυτό, με τη σειρά του, θα μας ικανώνει να υπομένουμε τις δοκιμασίες της πίστης καθώς εστιάζουμε στη Χριστιανική μας ελπίδα με «βεβαιωμένη προσδοκία».

1. Πώς πρέπει να βλέπουμε τη Χριστιανική πίστη;

Η ΧΡΙΣΤΙΑΝΙΚΗ πίστη είναι πολύτιμη ιδιότητα. Δεν την έχουν όλοι οι άνθρωποι. (2 Θεσ. 3:2) Ωστόσο, ο Ιεχωβά έχει δώσει στον κάθε λάτρη του ένα «μέτρο πίστης». (Ρωμ. 12:3· Γαλ. 5:22) Όλοι όσοι έχουν πίστη πρέπει να είναι βαθιά ευγνώμονες.

2, 3. (α) Ποιες ευλογίες είναι εφικτές για κάποιον που έχει πίστη; (β) Ποιες ερωτήσεις θα εξετάσουμε τώρα;

² Ο Ιησούς Χριστός είπε ότι ο ουράνιος Πατέρας του ελκύει ανθρώπους στον εαυτό Του μέσω του Γιου Του. (Ιωάν. 6:44, 65) Όταν ένα άτομο αποκτήσει πίστη στον Ιησού, γίνεται εφικτό να λάβει συγχώρηση για τις αμαρτίες του. Αυτό, στη συνέχεια, διανοίγει την προοπτική να απολαύσει αιώνια σχέση με τον Ιεχωβά. (Ρωμ. 6:23) Τι κάναμε για να αξίζουμε τέτοια θαυμάσια ευλογία; Ως αμαρτωλοί, το μόνο που μας αξίζει είναι ο θάνατος. (Ψαλμ. 103:10) Αλλά ο Ιεχωβά είδε μέσα μας τη δυνατότητα να κάνουμε το καλό. Με την παρ’ αξίαν καλοσύνη του, άνοιξε την καρδιά μας για να δεχτούμε τα καλά νέα. Αρχίσαμε λοιπόν να ασκούμε πίστη στον Ιησού με προοπτική την αιώνια ζωή.—Διαβάστε 1 Ιωάννη 4:9, 10.

³ Αλλά τι ακριβώς είναι η πίστη; Περιορίζεται στην εγκεφαλική αντίληψη των ευλογιών που μας επιφυλάσσει ο Θεός; Και κυρίως, με ποιους τρόπους πρέπει να ασκούμε την πίστη μας;

“ΝΑ ΑΣΚΕΙΤΕ ΠΙΣΤΗ ΜΕΣΑ ΣΤΗΝ ΚΑΡΔΙΑ ΣΑΣ”

4. Εξηγήστε γιατί η πίστη δεν είναι απλώς μια εγκεφαλική διαδικασία.

⁴ Η πίστη περιλαμβάνει πολύ περισσότερα από την εγκεφαλική κατανόηση του σκοπού του Θεού. Είναι μια ισχυρή κινητήρια δύναμη που ωθεί ένα άτομο να ενεργεί σε αρμονία με το θέλημα του Θεού. Η πίστη στο μέσο που προμήθευσε ο Θεός για σωτηρία υποκινεί το άτομο να μεταδίδει τα καλά νέα σε άλλους. Ο απόστολος Παύλος εξήγησε: «Αν διακηρύξεις δημόσια αυτόν “το λόγο που βρίσκεται στο στόμα σου”, ότι ο Ιησούς είναι Κύριος, και ασκήσεις πίστη μέσα στην καρδιά σου για το ότι ο Θεός τον ήγειρε από τους νεκρούς, θα σωθείς. Διότι με την καρδιά ασκεί κανείς πίστη για δικαιοσύνη, αλλά με το στόμα κάνει δημόσια διακήρυξη για σωτηρία».​—Ρωμ. 10:9, 10· 2 Κορ. 4:13.

5. Γιατί είναι τόσο σημαντική η πίστη, και πώς μπορούμε να τη διατηρούμε ισχυρή; Δώστε παράδειγμα.

⁵ Σαφώς, η προοπτική μας για αιώνια ζωή στον νέο κόσμο του Θεού εξαρτάται από το αν έχουμε πίστη και από το αν τη διατηρούμε ισχυρή. Η ανάγκη που υπάρχει να διατηρούμε την πίστη μας υγιή μπορεί να παρομοιαστεί με την ανάγκη ενός φυτού για νερό. Ανόμοια με ένα τεχνητό φυτό, η κατάσταση ενός ζωντανού φυτού μεταβάλλεται συνεχώς. Το ζωντανό φυτό είτε μαραίνεται λόγω έλλειψης νερού είτε συνεχίζει να ευδοκιμεί με τακτική πρόσληψη υγρασίας. Αν του λείψει το νερό που χρειάζεται, ένα φυτό που κάποτε ήταν υγιές τελικά θα πεθάνει. Το ίδιο ισχύει και με την πίστη μας. Θα μαραθεί και θα πεθάνει αν την παραμελήσουμε. (Λουκ. 22:32· Εβρ. 3:12) Αλλά αν της δίνουμε τη δέουσα προσοχή, η πίστη μας θα παραμένει ζωντανή και θα συνεχίσει να «μεγαλώνει», ενώ εμείς θα είμαστε «υγιείς στην πίστη».—2 Θεσ. 1:3· Τίτο 2:2.

Η ΒΙΒΛΙΚΗ ΠΕΡΙΓΡΑΦΗ ΤΗΣ ΠΙΣΤΗΣ

6. Με ποιους δύο τρόπους περιγράφει την πίστη το εδάφιο Εβραίους 11:1;

⁶ Βρίσκουμε τη Βιβλική περιγραφή της πίστης στο εδάφιο Εβραίους 11:1. (Διαβάστε) Η πίστη εστιάζει σε δύο κατηγορίες πραγμάτων που δεν είναι ορατά σε εμάς: (1) Αυτά «για τα οποία ελπίζει κανείς»—κάτι που μπορεί να περιλαμβάνει μελλοντικά γεγονότα για τα οποία έχει δοθεί υπόσχεση ότι θα γίνουν αλλά δεν έχουν συμβεί ακόμα, όπως το τέλος κάθε κακίας και ο ερχόμενος νέος κόσμος. (2) “Πραγματικότητες τις οποίες όμως δεν βλέπουμε”. Σε αυτά τα συμφραζόμενα, η λέξη ἒλεγχος του πρωτότυπου κειμένου η οποία αποδίδεται «φανερή απόδειξη» αναφέρεται στην πειστική απόδειξη μιας αόρατης πραγματικότητας, όπως είναι η ύπαρξη του Ιεχωβά Θεού, του Ιησού Χριστού, των αγγέλων, και οι δραστηριότητες της ουράνιας Βασιλείας. (Εβρ. 11:3) Πώς αποδεικνύουμε ότι η ελπίδα μας είναι ζωντανή και ότι πιστεύουμε στα πράγματα που δεν βλέπουμε και για τα οποία μιλάει ο Λόγος του Θεού; Με τα λόγια και τις πράξεις μας—χωρίς τα οποία η πίστη μας δεν θα ήταν πλήρης.

7. Πώς μας βοηθάει το παράδειγμα του Νώε να κατανοήσουμε τι σημαίνει το να έχει κάποιος πίστη; (Βλέπε εικόνα στην αρχή του άρθρου.)

⁷ Το εδάφιο Εβραίους 11:7 τονίζει την πίστη του Νώε, ο οποίος, «αφού πρώτα του δόθηκε θεϊκή προειδοποίηση για πράγματα που δεν τα έβλεπε ακόμη, έδειξε θεοσεβή φόβο και κατασκεύασε μια κιβωτό για τη σωτηρία του σπιτικού του». Ο Νώε άσκησε την πίστη του κατασκευάζοντας τη γιγάντια κιβωτό. Χωρίς αμφιβολία, οι γείτονές του πρέπει να τον ρωτούσαν γιατί έφτιαχνε μια τόσο κολοσσιαία κατασκευή. Μήπως ο Νώε έμενε σιωπηλός ή τους έλεγε να κοιτάζουν τη δουλειά τους; Ούτε κατά διάνοια! Η πίστη του τον υποκινούσε να δίνει μαρτυρία με τόλμη και να προειδοποιεί τους συγχρόνους του για την επικείμενη κρίση του Θεού. Πιθανότατα, ο Νώε επαναλάμβανε στους ανθρώπους τα ίδια ακριβώς λόγια που του είχε πει ο Ιεχωβά: «Το τέλος κάθε σάρκας ήρθε ενώπιόν μου, επειδή η γη είναι γεμάτη βία εξαιτίας τους. . . . Εγώ φέρνω τον κατακλυσμό των νερών πάνω στη γη για να καταστρέψω κάτω από τους ουρανούς κάθε σάρκα στην οποία είναι ενεργός η δύναμη της ζωής. Καθετί που υπάρχει στη γη θα εκπνεύσει». Επίσης, ο Νώε σίγουρα εξηγούσε στους ανθρώπους ποιο ήταν το μόνο μέσο διαφυγής, επαναλαμβάνοντας την εντολή του Θεού: «Πρέπει να μπεις στην κιβωτό». Με αυτόν τον τρόπο, άσκησε περαιτέρω την πίστη του όντας “κήρυκας δικαιοσύνης”.—Γέν. 6:13, 17, 18· 2 Πέτρ. 2:5.

8. Τι εξήγησε ο μαθητής Ιάκωβος υπό θεϊκή έμπνευση σχετικά με τη σημασία της αληθινής Χριστιανικής πίστης;

⁸ Η επιστολή του Ιακώβου γράφτηκε πιθανότατα λίγο καιρό αφότου ο απόστολος Παύλος έγραψε τη θεόπνευστη περιγραφή της πίστης. Όπως και ο Παύλος, ο Ιάκωβος εξήγησε ότι η αληθινή Χριστιανική πίστη δεν έχει να κάνει απλώς με το να πιστεύει κάποιος—περιλαμβάνεται και δράση. «Δείξε μου την πίστη σου χωρίς τα έργα», έγραψε ο Ιάκωβος, «και εγώ θα σου δείξω την πίστη μου μέσω των έργων μου». (Ιακ. 2:18) Ο Ιάκωβος δείχνει στη συνέχεια τη σαφή διαφορά ανάμεσα στο να πιστεύει απλώς κάποιος και στο να ασκεί την πίστη του. Οι δαίμονες πιστεύουν ότι ο Θεός υπάρχει, αλλά δεν έχουν αληθινή πίστη. Απεναντίας, εργάζονται με απιστία εναντίον της εκπλήρωσης των σκοπών του Θεού. (Ιακ. 2:19, 20) Σε αντιδιαστολή με αυτό, αναφερόμενος σε έναν άλλον αρχαίο άνθρωπο πίστης, ο Ιάκωβος ρωτάει: «Δεν ανακηρύχτηκε δίκαιος μέσω έργων ο Αβραάμ ο πατέρας μας, αφού πρώτα πρόσφερε τον Ισαάκ το γιο του πάνω στο θυσιαστήριο; Βλέπεις ότι η πίστη του εργαζόταν μαζί με τα έργα του και μέσω των έργων του η πίστη του τελειοποιήθηκε». Έπειτα, για να τονίσει το σημείο ότι η πίστη πρέπει να γίνεται φανερή με έργα, ο Ιάκωβος προσθέτει: «Όπως το σώμα χωρίς πνεύμα είναι νεκρό, έτσι και η πίστη χωρίς έργα είναι νεκρή».—Ιακ. 2:21-23, 26.

9, 10. Πώς μας βοηθάει ο απόστολος Ιωάννης να κατανοήσουμε πόσο σημαντικό είναι να ασκούμε την πίστη μας;

⁹ Τρεις και πλέον δεκαετίες αργότερα, ο απόστολος Ιωάννης έγραψε το Ευαγγέλιό του και τρεις επιστολές. Αντιλαμβανόταν άραγε τη βαθιά σημασία της αληθινής Χριστιανικής πίστης όπως την είχαν εξηγήσει υπό θεϊκή έμπνευση άλλοι Βιβλικοί συγγραφείς; Ο ίδιος χρησιμοποίησε το ρήμα του πρωτότυπου κειμένου που μερικές φορές αποδίδεται «ασκώ πίστη» περισσότερο από οποιονδήποτε άλλον Βιβλικό συγγραφέα.

¹⁰ Για παράδειγμα, ο Ιωάννης εξήγησε: «Αυτός που ασκεί πίστη στον Γιο έχει αιώνια ζωή· αυτός που παρακούει τον Γιο δεν θα δει ζωή, αλλά η οργή του Θεού μένει πάνω του». (Ιωάν. 3:36) Η Χριστιανική πίστη περιλαμβάνει την εκδήλωση υπακοής στις εντολές του Ιησού. Ο Ιωάννης παρέθεσε πολλές φορές λόγια του Ιησού τα οποία δείχνουν ότι η άσκηση πίστης είναι μια διαρκής διαδικασία.—Ιωάν. 3:16· 6:29, 40· 11:25, 26· 14:1, 12.

11. Πώς μπορούμε να δείχνουμε εκτίμηση για το ότι γνωρίζουμε την αλήθεια;

¹¹ Πόσο ευγνώμονες πρέπει να είμαστε που ο Ιεχωβά χρησιμοποίησε το άγιο πνεύμα του για να μας αποκαλύψει την αλήθεια και να μας δώσει τη δυνατότητα να ασκούμε πίστη στα καλά νέα! (Διαβάστε Λουκάς 10:21) Δεν πρέπει ποτέ να πάψουμε να ευχαριστούμε τον Ιεχωβά για το ότι μας έλκυσε στον εαυτό του μέσω του Γιου του, “του Πρώτιστου Παράγοντα και Τελειοποιητή της πίστης μας”. (Εβρ. 12:2) Προκειμένου να δείχνουμε την εκτίμησή μας για αυτή την παρ’ αξίαν καλοσύνη, πρέπει να συνεχίζουμε να ενισχύουμε την πίστη μας μέσω προσευχής και μελέτης του Λόγου του Θεού.—Εφεσ. 6:18· 1 Πέτρ. 2:2.

12. Με ποιους τρόπους πρέπει να ασκούμε την πίστη μας;

¹² Είναι απαραίτητο να συνεχίσουμε να ασκούμε την πίστη μας στις υποσχέσεις του Ιεχωβά. Πρέπει να το κάνουμε αυτό με τρόπους οι οποίοι είναι ολοφάνεροι στους άλλους. Λόγου χάρη, συνεχίζουμε να κηρύττουμε σχετικά με τη Βασιλεία του Θεού και να συμμετέχουμε στο έργο μαθήτευσης. Συνεχίζουμε επίσης να εργαζόμαστε «το καλό προς όλους αλλά κυρίως προς εκείνους με τους οποίους είμαστε συγγενείς στην πίστη». (Γαλ. 6:10) Και εργαζόμαστε σκληρά να “βγάλουμε από πάνω μας την παλιά προσωπικότητα με τις συνήθειές της”, φυλαγόμενοι από οτιδήποτε θα μπορούσε να μας εξασθενίσει πνευματικά.—Κολ. 3:5, 8-10.

Η ΠΙΣΤΗ ΣΤΟΝ ΘΕΟ ΕΙΝΑΙ ΜΕΡΟΣ ΤΟΥ ΘΕΜΕΛΙΟΥ ΜΑΣ

13. Πόσο σημαντική είναι η «πίστη προς τον Θεό», με τι παρομοιάζεται, και γιατί;

¹³ «Χωρίς πίστη», δηλώνει η Γραφή, “είναι αδύνατον να ευαρεστήσει κανείς τον Θεό, γιατί εκείνος που τον πλησιάζει πρέπει να πιστέψει ότι αυτός υπάρχει και ότι γίνεται μισθαποδότης σε εκείνους που τον αναζητούν ένθερμα”. (Εβρ. 11:6) Ο Λόγος του Θεού περιγράφει την «πίστη προς τον Θεό» ως μέρος του “θεμελίου” το οποίο είναι απαραίτητο ώστε κάποιος να γίνει και να παραμείνει αληθινός Χριστιανός. (Εβρ. 6:1) Πάνω σε αυτό το θεμέλιο, οι Χριστιανοί πρέπει να “εφοδιάζουν την πίστη τους” με άλλες σημαντικές ιδιότητες προκειμένου να “κρατήσουν τον εαυτό τους στην αγάπη του Θεού”.—Διαβάστε 2 Πέτρου 1:5-7· Ιούδα 20, 21.

14, 15. Συγκρινόμενη με την αγάπη, πόσο σημαντική είναι η πίστη;

¹⁴ Οι Χριστιανοί Βιβλικοί συγγραφείς έδωσαν έμφαση στη σπουδαιότητα της πίστης κάνοντας εκατοντάδες αναφορές σε αυτήν. Καμιά άλλη Χριστιανική ιδιότητα δεν μνημονεύεται τόσο συχνά. Μήπως αυτό σημαίνει ότι η πίστη είναι η πιο σημαντική Χριστιανική ιδιότητα;

¹⁵ Συγκρίνοντας την πίστη με την αγάπη, ο Παύλος έγραψε: «Αν έχω όλη την πίστη ώστε να μετατοπίζω βουνά αλλά δεν έχω αγάπη, δεν είμαι τίποτα». (1 Κορ. 13:2) Ο Ιησούς τόνισε τη σημαντικότατη ιδιότητα της αγάπης για τον Θεό όταν απάντησε στην ερώτηση: «Ποια είναι η μεγαλύτερη εντολή στο Νόμο;» (Ματθ. 22:35-40) Η αγάπη εμπερικλείει πολλές απαραίτητες Χριστιανικές ιδιότητες, περιλαμβανομένης και της πίστης. «Η αγάπη», δηλώνει η Γραφή, «πιστεύει τα πάντα». Έχει πίστη στα πράγματα που έχει πει ο Θεός στον Λόγο της αλήθειας του.—1 Κορ. 13:4, 7.

16, 17. Πώς τονίζονται μαζί στις Γραφές η πίστη και η αγάπη, αλλά ποιο είναι το μεγαλύτερο από αυτά, και γιατί;

¹⁶ Λόγω της σπουδαιότητας που έχει η πίστη και η αγάπη, οι Χριστιανοί Βιβλικοί συγγραφείς τόνισαν επανειλημμένα τις δύο αυτές ιδιότητες μαζί, συχνά στην ίδια πρόταση ή φράση. Ο Παύλος παρότρυνε τους αδελφούς του να “φορούν το θώρακα της πίστης και της αγάπης”. (1 Θεσ. 5:8) Ο Πέτρος έγραψε: “Μολονότι δεν είδατε ποτέ [τον Ιησού], τον αγαπάτε. Μολονότι δεν τον βλέπετε προς το παρόν, εντούτοις ασκείτε πίστη σε αυτόν”. (1 Πέτρ. 1:8) Ο Ιάκωβος ρώτησε τους χρισμένους αδελφούς του: «Δεν εξέλεξε ο Θεός αυτούς που είναι φτωχοί όσον αφορά τον κόσμο για να είναι πλούσιοι σε πίστη και κληρονόμοι της βασιλείας, την οποία υποσχέθηκε σε εκείνους που τον αγαπούν;» (Ιακ. 2:5) Ο Ιωάννης έγραψε: «Αυτή είναι η εντολή του [Θεού]: Να έχουμε πίστη στο όνομα του Γιου του, του Ιησού Χριστού, και να αγαπάμε ο ένας τον άλλον».—1 Ιωάν. 3:23.

¹⁷ Αν και η πίστη είναι απαραίτητη, κάποιες πτυχές αυτής της ιδιότητας θα παρέλθουν όταν δούμε την εκπλήρωση των υποσχέσεων του Θεού και βιώσουμε ως πραγματικότητα τη Χριστιανική μας ελπίδα. Αλλά η ανάγκη να αυξάνουμε την αγάπη μας για τον Θεό και τον πλησίον μας δεν θα πάψει ποτέ να υφίσταται. Γι’ αυτό και ο Παύλος μπορούσε να γράψει: «Και τώρα μένει η πίστη, η ελπίδα, η αγάπη, αυτά τα τρία· αλλά το μεγαλύτερο από αυτά είναι η αγάπη».—1 Κορ. 13:13.

ΜΙΑ ΔΥΝΑΜΙΚΗ ΕΚΔΗΛΩΣΗ ΠΙΣΤΗΣ

18, 19. Ποια δυναμική εκδήλωση πίστης βλέπουμε σήμερα, και ποιος αξίζει την τιμή για αυτό;

¹⁸ Στις μέρες μας, ο λαός του Ιεχωβά ασκεί την πίστη του στην εγκαθιδρυμένη Βασιλεία του Θεού. Ως αποτέλεσμα, έχει αναπτυχθεί ένας παγκόσμιος πνευματικός παράδεισος που αριθμεί πάνω από οχτώ εκατομμύρια κατοίκους. Είναι ένα μέρος όπου αφθονεί ο καρπός του πνεύματος του Θεού. (Γαλ. 5:22, 23) Τι δυναμική εκδήλωση αληθινής Χριστιανικής πίστης και αγάπης!

¹⁹ Η τιμή για αυτό δεν ανήκει σε κανέναν άνθρωπο. Πρόκειται για κάτι που έχει επιτελεστεί από τον Θεό μας. Αυτό το υπέροχο έργο θα γίνει «για τον Ιεχωβά κάτι το φημισμένο, σημείο που θα παραμείνει στον αιώνα». (Ησ. 55:13) Μάλιστα, είναι «δώρο του Θεού» το ότι “σωζόμαστε μέσω πίστης”. (Εφεσ. 2:8) Ο πνευματικός μας παράδεισος θα συνεχίσει να μεγαλώνει και να ακμάζει μέχρι να γεμίσει ολόκληρη η γη με τέλειους, δίκαιους και ευτυχισμένους ανθρώπους προς αιώνιο αίνο του ονόματος του Ιεχωβά. Είθε να συνεχίσουμε να ασκούμε την πίστη μας στις υποσχέσεις του Ιεχωβά!