Αβραάμ​—Ένα Παράδειγμα Πίστης

«[Ο Αβραάμ ήταν] ο πατέρας όλων εκείνων που έχουν πίστη».​—ΡΩΜΑΙΟΥΣ 4:11.

1, 2. (α) Πώς είναι γνωστός ο Αβραάμ μεταξύ των αληθινών Χριστιανών σήμερα; (β) Γιατί αποκαλείται ο Αβραάμ «ο πατέρας όλων εκείνων που έχουν πίστη»;

ΗΤΑΝ ο προπάτορας ενός ισχυρού έθνους, καθώς επίσης προφήτης, επιχειρηματίας και ηγέτης. Ωστόσο, μεταξύ των Χριστιανών σήμερα, είναι περισσότερο γνωστός για την ιδιότητα που υποκίνησε τον Ιεχωβά Θεό να τον θεωρεί φίλο του​—την ακλόνητη πίστη του. (Ησαΐας 41:8· Ιακώβου 2:23) Το όνομά του ήταν Αβραάμ, και η Γραφή τον αποκαλεί “πατέρα όλων εκείνων που έχουν πίστη”.​—Ρωμαίους 4:11.

² Μήπως δεν εκδήλωσαν πίστη διάφοροι άνθρωποι πριν από τον Αβραάμ, όπως ήταν ο Άβελ, ο Ενώχ και ο Νώε; Ναι, αλλά με τον Αβραάμ συνάφθηκε η διαθήκη για την ευλογία όλων των εθνών της γης. (Γένεση 22:18) Με αυτόν τον τρόπο εκείνος έγινε ο συμβολικός πατέρας όλων όσων θα έθεταν πίστη στο υποσχεμένο Σπέρμα. (Γαλάτες 3:8, 9) Κατά μία έννοια, ο Αβραάμ μπορεί να θεωρηθεί πατέρας μας, διότι η πίστη του χρησιμεύει ως παράδειγμα προς μίμηση. Ολόκληρη η ζωή του μπορεί να θεωρηθεί εκδήλωση πίστης, διότι αποτελούνταν από πολυάριθμες αντιξοότητες και δοκιμασίες. Μάλιστα, πολύ καιρό προτού αντιμετωπίσει ο Αβραάμ τη μεγαλύτερη δοκιμή της πίστης του, όπως θα μπορούσε να την αποκαλέσει κανείς​—την εντολή να προσφέρει το γιο του τον Ισαάκ ως θυσία—​απέδειξε την πίστη του σε πολλές μικρότερες δοκιμασίες. (Γένεση 22:1, 2) Ας εξετάσουμε τώρα μερικές από αυτές τις πρώτες δοκιμές πίστης και ας δούμε ποια μαθήματα μπορούν να μας διδάξουν σήμερα.

Η Εντολή να Φύγει από την Ουρ

3. Τι μας λέει η Γραφή για το παρελθόν του Άβραμ;

³ Η Γραφή μάς παρουσιάζει για πρώτη φορά τον Άβραμ (ο οποίος αργότερα έγινε γνωστός ως Αβραάμ) στο εδάφιο Γένεση 11:26, το οποίο λέει: «Ο Θάρα έζησε εβδομήντα χρόνια, μετά τα οποία έγινε πατέρας του Άβραμ, του Ναχώρ και του Αρράν». Ο Άβραμ ήταν απόγονος του θεοφοβούμενου Σημ. (Γένεση 11:10-24) Σύμφωνα με το εδάφιο Γένεση 11:31, ο Άβραμ ζούσε με την οικογένειά του στην ευημερούσα «Ουρ των Χαλδαίων», μια πόλη που βρισκόταν κάποτε ανατολικά του Ευφράτη Ποταμού.a Επομένως, δεν μεγάλωσε ως νομάδας που ζούσε σε σκηνές αλλά ως κάτοικος πόλης σε ένα μέρος που πρόσφερε πολλές πολυτέλειες. Στα παζάρια της Ουρ μπορούσε να αγοράσει κανείς εισαγόμενα αγαθά. Ασβεστωμένα σπίτια 14 δωματίων, με πλήρη υδραυλική εγκατάσταση, βρίσκονταν κατά μήκος των δρόμων της.

4. (α) Ποια σοβαρή πρόκληση αποτελούσε η Ουρ για τους λάτρεις του αληθινού Θεού; (β) Πώς οικοδόμησε πίστη στον Ιεχωβά ο Άβραμ;

⁴ Παρ’ όλα τα υλικά πλεονεκτήματα που πρόσφερε, η Ουρ αποτελούσε σοβαρή πρόκληση για οποιονδήποτε ήθελε να υπηρετεί τον αληθινό Θεό. Ήταν μια πόλη βυθισμένη στην ειδωλολατρία και στις δεισιδαιμονίες. Μάλιστα στο τοπίο δέσποζε ένα πανύψηλο ζιγκουράτ προς τιμήν του Νανά, του θεού της σελήνης. Αναμφίβολα, ο Άβραμ δεχόταν μεγάλες πιέσεις να συμμετάσχει σε αυτή την απαίσια λατρεία, και η πίεση ίσως να προερχόταν και από μερικούς συγγενείς. Σύμφωνα με κάποιες Ιουδαϊκές παραδόσεις, ο πατέρας του Άβραμ, ο Θάρα, ήταν και ο ίδιος κατασκευαστής ειδώλων. (Ιησούς του Ναυή 24:2, 14, 15) Όπως και αν είχαν τα πράγματα, ο Άβραμ δεν συμμετείχε στην εξαχρειωτική ψεύτικη λατρεία. Ο ηλικιωμένος προπάτοράς του, ο Σημ, ζούσε ακόμη και αναμφίβολα του μετέδιδε τη γνώση του για τον αληθινό Θεό. Ως αποτέλεσμα, ο Άβραμ έθεσε πίστη στον Ιεχωβά, όχι στον θεό Νανά!​—Γαλάτες 3:6.

Δοκιμή Πίστης

5. Ποια προσταγή και υπόσχεση έδωσε ο Θεός στον Άβραμ ενόσω βρισκόταν ακόμη στην Ουρ;

⁵ Η πίστη του Άβραμ επρόκειτο να δοκιμαστεί. Ο Θεός εμφανίστηκε σε αυτόν και πρόσταξε: «Βγες από τη χώρα σου και από τους συγγενείς σου και από το σπίτι του πατέρα σου και πήγαινε στη χώρα που θα σου δείξω· και εγώ θα σε κάνω μεγάλο έθνος και θα σε ευλογήσω και θα μεγαλύνω το όνομά σου· και εσύ να αποδειχτείς ευλογία. Και θα ευλογήσω εκείνους που σε ευλογούν, και εκείνον που σε καταριέται θα τον καταραστώ, και όλες οι οικογένειες της γης οπωσδήποτε θα φέρουν ευλογία στον εαυτό τους μέσω εσένα».​—Γένεση 12:1-3· Πράξεις 7:2, 3.

6. Γιατί απαιτούνταν πραγματική πίστη για να αφήσει ο Άβραμ την Ουρ;

⁶ Ο Άβραμ ήταν ηλικιωμένος και άτεκνος. Πώς θα μπορούσε να γίνει «μεγάλο έθνος»; Και πού ακριβώς βρισκόταν η γη στην οποία είχε λάβει την εντολή να πάει; Ο Θεός δεν του είπε τότε. Απαιτούνταν λοιπόν πραγματική πίστη για να αφήσει ο Άβραμ την ευημερούσα Ουρ και όλες τις ανέσεις της. Το βιβλίο Οικογένεια, Αγάπη και η Αγία Γραφή (Family, Love and the Bible) παρατηρεί σχετικά με τους αρχαίους καιρούς: «Η βαρύτερη από όλες τις τιμωρίες που θα μπορούσαν να επιβληθούν σε κάποιο μέλος οικογένειας που γινόταν ένοχο σοβαρού αδικήματος ήταν η εκδίωξή του, η αποστέρηση της ιδιότητάς του ως μέλους της οικογένειας. . . . Να γιατί ήταν τόσο εξαιρετική εκδήλωση ανεπιφύλακτης υπακοής και εμπιστοσύνης στον Θεό το ότι ο Αβραάμ, ακολουθώντας το θεϊκό κάλεσμα, άφησε, όχι μόνο τη χώρα του, αλλά και τους συγγενείς του».

7. Πώς θα μπορούσαν οι Χριστιανοί σήμερα να αντιμετωπίσουν δοκιμασίες σαν και αυτές που αντιμετώπισε ο Άβραμ;

⁷ Οι Χριστιανοί σήμερα μπορεί να αντιμετωπίσουν παρόμοιες δοκιμασίες. Όπως ο Άβραμ, και εμείς ίσως πιεζόμαστε να βάλουμε τα υλικά συμφέροντα πάνω από τα θεοκρατικά ζητήματα. (1 Ιωάννη 2:16) Μπορεί να αντιμετωπίζουμε εναντίωση από μη ομόπιστα μέλη της οικογένειάς μας, μεταξύ αυτών και από αποκομμένους συγγενείς, που ίσως προσπαθούν να μας δελεάσουν ώστε να συμμετάσχουμε σε ακατάλληλη συναναστροφή. (Ματθαίος 10:34-36· 1 Κορινθίους 5:11-13· 15:33) Σχετικά με αυτό, ο Άβραμ έθεσε ένα θαυμάσιο παράδειγμα για εμάς. Έβαλε τη φιλία με τον Ιεχωβά πάνω από οτιδήποτε άλλο​—ακόμη και από τους οικογενειακούς δεσμούς. Ο ίδιος δεν γνώριζε ακριβώς πώς, πότε ή πού θα εκπληρώνονταν οι υποσχέσεις του Θεού. Ωστόσο, ήταν πρόθυμος να διακυβεύσει τη ζωή του στηριζόμενος σε εκείνες τις υποσχέσεις. Τι θαυμάσια ενθάρρυνση μας παρέχει αυτό ώστε να θέτουμε τη Βασιλεία πρώτη στη δική μας ζωή σήμερα!​—Ματθαίος 6:33.

8. Ποια επίδραση άσκησε η πίστη του Άβραμ στα άμεσα μέλη της οικογένειάς του, και τι μπορούν να μάθουν οι Χριστιανοί από αυτό;

⁸ Τι θα λεχθεί για τα άμεσα μέλη της οικογένειας του Άβραμ; Προφανώς, η πίστη και η πεποίθηση του Άβραμ άσκησαν βαθιά επίδραση πάνω τους, διότι τόσο η σύζυγός του, η Σαραΐ, όσο και ο ορφανός ανιψιός του ονόματι Λωτ υποκινήθηκαν να υπακούσουν στο κάλεσμα του Θεού και να φύγουν από την Ουρ. Ο αδελφός του Άβραμ, ο Ναχώρ, και μερικά από τα παιδιά του έφυγαν αργότερα από την Ουρ και κατοίκησαν στη Χαρράν, όπου λάτρευαν τον Ιεχωβά. (Γένεση 24:1-4, 10, 31· 27:43· 29:4, 5) Μάλιστα ακόμη και ο πατέρας του Άβραμ, ο Θάρα, συμφώνησε να φύγει μαζί με το γιο του! Γι’ αυτό, η Γραφή αποδίδει σε εκείνον, ως κεφαλή της οικογένειας, τη μετακίνηση προς τη Χαναάν. (Γένεση 11:31) Μήπως θα μπορούσαμε και εμείς να έχουμε κάποια επιτυχία δίνοντας με διακριτικότητα μαρτυρία στους συγγενείς μας;

9. Ποιες προετοιμασίες είχε να κάνει ο Άβραμ για το ταξίδι του, και γιατί μπορεί να σήμαινε θυσίες αυτό;

⁹ Προτού ξεκινήσει το ταξίδι του, ο Άβραμ είχε πολλά να κάνει. Έπρεπε να πουλήσει περιουσιακά στοιχεία και αγαθά και να αγοράσει σκηνές, καμήλες, τρόφιμα και τον απαραίτητο εξοπλισμό. Ο Άβραμ μπορεί να υπέστη οικονομική απώλεια κάνοντας τέτοιες εσπευσμένες προετοιμασίες, αλλά υπάκουσε στον Ιεχωβά με χαρά. Πόσο αξιομνημόνευτη πρέπει να ήταν η ημέρα κατά την οποία ολοκληρώθηκαν οι προετοιμασίες και το καραβάνι του Άβραμ στάθηκε έξω από τα τείχη της Ουρ, έτοιμο για το ταξίδι! Ακολουθώντας την καμπή του Ευφράτη Ποταμού, το καραβάνι κατευθύνθηκε βορειοδυτικά. Ύστερα από εβδομάδες ταξιδιού, καλύπτοντας περίπου 1.000 χιλιόμετρα, έφτασε σε μια πόλη της βόρειας Μεσοποταμίας, τη Χαρράν, έναν κύριο σταθμό για τα καραβάνια.

10, 11. (α) Γιατί πιθανώς παρέμεινε ο Άβραμ στη Χαρράν για κάποιο χρονικό διάστημα; (β) Ποια ενθάρρυνση μπορεί να δοθεί στους Χριστιανούς που φροντίζουν ηλικιωμένους γονείς;

¹⁰ Ο Άβραμ εγκαταστάθηκε στη Χαρράν, πιθανώς υποκινούμενος από στοχαστικό ενδιαφέρον για τον ηλικιωμένο πατέρα του, τον Θάρα. (Λευιτικό 19:32) Πολλοί Χριστιανοί σήμερα έχουν παρόμοια το προνόμιο να φροντίζουν ηλικιωμένους ή άρρωστους γονείς, και μερικοί μάλιστα χρειάζεται να κάνουν προσαρμογές για να το καταφέρουν αυτό. Όταν είναι απαραίτητο κάτι τέτοιο, αυτά τα άτομα μπορούν να είναι βέβαια ότι οι στοργικές τους θυσίες είναι “ευπρόσδεκτες ενώπιον του Θεού”.​—1 Τιμόθεο 5:4.

¹¹ Πέρασε καιρός. «Οι ημέρες του Θάρα έφτασαν τα διακόσια πέντε χρόνια. Τότε ο Θάρα πέθανε στη Χαρράν». Ο Άβραμ σίγουρα λυπήθηκε για αυτή την απώλεια, αλλά όταν ολοκληρώθηκε η περίοδος του πένθους, αναχώρησε αμέσως. «Ο Άβραμ ήταν εβδομήντα πέντε χρονών όταν βγήκε από τη Χαρράν. Ο Άβραμ, λοιπόν, πήρε τη Σαραΐ, τη σύζυγό του, και τον Λωτ, το γιο του αδελφού του, και όλα τα αγαθά που είχαν συγκεντρώσει και τις ψυχές που είχαν αποκτήσει στη Χαρράν και βγήκαν να πάνε στη γη Χαναάν».​—Γένεση 11:32· 12:4, 5.

12. Τι έκανε ο Άβραμ ενόσω ζούσε στη Χαρράν;

¹² Είναι ενδιαφέρον να επισημανθεί ότι, ενόσω βρισκόταν στη Χαρράν, ο Άβραμ “συγκέντρωσε αγαθά”. Αν και είχε κάνει υλικές θυσίες για να φύγει από την Ουρ, ο Άβραμ έφυγε από τη Χαρράν πλούσιος. Σαφώς, αυτό οφειλόταν στην ευλογία του Θεού. (Εκκλησιαστής 5:19) Μολονότι ο Θεός δεν υπόσχεται πλούτη σε όλο το λαό του σήμερα, είναι πιστός στην υπόσχεση που έχει δώσει να προμηθεύει για τις ανάγκες όσων “αφήνουν σπίτια, αδελφούς ή αδελφές” για χάρη της Βασιλείας. (Μάρκος 10:29, 30) Επίσης, ο Άβραμ “απέκτησε ψυχές”, δηλαδή υπηρετικό προσωπικό. Το Ιεροσολυμιτικό Ταργκούμ και η Χαλδαϊκή Παράφραση λένε ότι ο Άβραμ “προσηλύτισε”. (Γένεση 18:19) Σας υποκινεί εσάς η πίστη σας να μιλάτε στους γείτονες, στους συνεργάτες ή στους συμμαθητές σας; Αντί να εγκατασταθεί εκεί μόνιμα και να ξεχάσει την εντολή του Θεού, ο Άβραμ είχε χρησιμοποιήσει το χρόνο του στη Χαρράν παραγωγικά. Τώρα, όμως, αυτός ο χρόνος είχε τελειώσει. «Τότε ο Άβραμ έφυγε, όπως ακριβώς του είχε πει ο Ιεχωβά».​—Γένεση 12:4.

Διαβαίνει τον Ευφράτη

13. Πότε διάβηκε ο Άβραμ τον Ευφράτη Ποταμό, και ποια ήταν η σημασία αυτής της ενέργειας;

¹³ Ο Άβραμ έπρεπε να ταξιδέψει και πάλι. Αφήνοντας τη Χαρράν, το καραβάνι του κατευθύνθηκε δυτικά, καλύπτοντας απόσταση περίπου 90 χιλιομέτρων. Ο Άβραμ ίσως να σταμάτησε σε κάποιο σημείο στον Ευφράτη απέναντι από το αρχαίο εμπορικό κέντρο της Χαρκεμίς. Αυτό ήταν ένα κύριο σημείο διάβασης για τα καραβάνια.b Πότε διάβηκε τον ποταμό το καραβάνι του Άβραμ; Η Γραφή δείχνει ότι αυτό έλαβε χώρα 430 χρόνια πριν από την Έξοδο των Ιουδαίων από την Αίγυπτο που έγινε στις 14 Νισάν του 1513 Π.Κ.Χ. Το εδάφιο Έξοδος 12:41 λέει: «Στο τέλος των τετρακοσίων τριάντα χρόνων, ναι, εκείνη ακριβώς την ημέρα όλα τα στρατεύματα του Ιεχωβά βγήκαν από τη γη της Αιγύπτου». Προφανώς, λοιπόν, η Αβραμιαία διαθήκη τέθηκε σε ισχύ στις 14 Νισάν του 1943 Π.Κ.Χ. όταν ο Άβραμ διάβηκε υπάκουα τον Ευφράτη.

14. (α) Τι μπορούσε να δει ο Άβραμ με τα μάτια της πίστης του; (β) Από ποια άποψη είναι ο λαός του Θεού σήμερα πιο ευλογημένος από ό,τι ο Άβραμ;

¹⁴ Ο Άβραμ είχε αφήσει πίσω του μια ευημερούσα πόλη. Ωστόσο, μπορούσε τώρα να οραματίζεται «την πόλη που έχει πραγματικά θεμέλια», μια δίκαιη κυβέρνηση για την ανθρωπότητα. (Εβραίους 11:10) Ναι, έχοντας λιγοστές μόνο πληροφορίες, ο Άβραμ είχε αρχίσει να διακρίνει το γενικό περίγραμμα του σκοπού που έχει ο Θεός να απολυτρώσει τη θνήσκουσα ανθρωπότητα. Σήμερα, εμείς είμαστε ευλογημένοι καθώς διαθέτουμε πολύ πιο διευρυμένη κατανόηση των σκοπών του Θεού από ό,τι ο Άβραμ. (Παροιμίες 4:18) Η «πόλη», δηλαδή η κυβέρνηση της Βασιλείας, για την οποία έλπιζε ο Άβραμ είναι τώρα πραγματικότητα​—καθώς έχει εγκαθιδρυθεί στους ουρανούς από το 1914. Δεν πρέπει, λοιπόν, να υποκινούμαστε σε πράξεις πίστης και εμπιστοσύνης στον Ιεχωβά;

Αρχίζει η Διαμονή στην Υποσχεμένη Γη

15, 16. (α) Γιατί απαιτούνταν θάρρος προκειμένου να χτίσει ο Άβραμ θυσιαστήριο για τον Ιεχωβά; (β) Πώς μπορούν οι Χριστιανοί σήμερα να είναι τολμηροί σαν τον Άβραμ;

¹⁵ Τα εδάφια Γένεση 12:5, 6 μας λένε: «Τελικά έφτασαν στη γη Χαναάν. Και ο Άβραμ διέσχισε τον τόπο ως την τοποθεσία της Συχέμ, κοντά στα μεγάλα δέντρα του Μορέχ». Η Συχέμ, η οποία ήταν 50 χιλιόμετρα βόρεια της Ιερουσαλήμ, βρισκόταν σε μια εύφορη κοιλάδα που έχει περιγραφεί ως ο «παράδεισος των αγίων τόπων». Εντούτοις, «εκείνον τον καιρό βρισκόταν σε αυτόν τον τόπο ο Χαναναίος». Εφόσον οι Χαναναίοι ήταν διεστραμμένοι από ηθική άποψη, ο Άβραμ θα χρειαζόταν να καταβάλει προσπάθειες για να προστατέψει την οικογένειά του από τη φθοροποιά επιρροή τους.​—Έξοδος 34:11-16.

¹⁶ Για δεύτερη φορά, «ο . . . Ιεχωβά εμφανίστηκε στον Άβραμ και είπε: “Στο σπέρμα σου πρόκειται να δώσω αυτή τη γη”». Πόσο συναρπαστικό ήταν αυτό! Ασφαλώς, ο Άβραμ χρειαζόταν πίστη ώστε να χαίρεται για κάτι που θα απολάμβαναν μόνο οι μελλοντικοί απόγονοί του. Εντούτοις, ανταποκρινόμενος ο Άβραμ «έχτισε εκεί ένα θυσιαστήριο για τον Ιεχωβά, ο οποίος είχε εμφανιστεί σε αυτόν». (Γένεση 12:7) Κάποιος Βιβλικός λόγιος αναφέρει: «Η οικοδόμηση θυσιαστηρίου στη γη ήταν στην πραγματικότητα ένας τρόπος με τον οποίο έδειχνε ότι την έπαιρνε στην κατοχή του με βάση ένα δικαίωμα εξασφαλισμένο για την άσκηση της πίστης του». Το χτίσιμο ενός τέτοιου θυσιαστηρίου ήταν επίσης θαρραλέα ενέργεια. Χωρίς αμφιβολία, αυτό το θυσιαστήριο ανήκε στο είδος που καθορίστηκε αργότερα στη διαθήκη του Νόμου, αποτελούμενο από ακατέργαστες (απελέκητες) πέτρες. (Έξοδος 20:24, 25) Θα διέφερε πολύ στην εμφάνιση από τα θυσιαστήρια που χρησιμοποιούσαν οι Χαναναίοι. Έτσι λοιπόν, ο Άβραμ πήρε με τόλμη δημόσια στάση ως λάτρης του αληθινού Θεού, του Ιεχωβά, εκθέτοντας τον εαυτό του σε κακόβουλη διάθεση, ίσως δε και σε σωματικό κίνδυνο. Τι θα λεχθεί για εμάς σήμερα; Μήπως κάποιοι από εμάς​—ιδίως νεαρά άτομα—​διστάζουμε να κάνουμε γνωστό στους γείτονες ή στους συμμαθητές μας ότι λατρεύουμε τον Ιεχωβά; Είθε το παράδειγμα τόλμης που έθεσε ο Άβραμ να ενθαρρύνει όλους εμάς να νιώθουμε υπερήφανοι για το ότι είμαστε υπηρέτες του Ιεχωβά!

17. Πώς αποδείχτηκε ο Άβραμ κήρυκας του ονόματος του Θεού, και τι υπενθυμίζει αυτό στους Χριστιανούς σήμερα;

¹⁷ Όπου και αν πήγαινε ο Άβραμ, η λατρεία του Ιεχωβά είχε πάντα προτεραιότητα. «Αργότερα μετακινήθηκε από εκεί προς την ορεινή περιοχή ανατολικά της Βαιθήλ και έστησε τη σκηνή του έχοντας τη Βαιθήλ στα δυτικά και τη Γαι στα ανατολικά. Τότε έχτισε εκεί ένα θυσιαστήριο για τον Ιεχωβά και άρχισε να επικαλείται το όνομα του Ιεχωβά». (Γένεση 12:8) Η εβραϊκή φράση που αποδίδεται «επικαλείται το όνομα» σημαίνει επίσης «διακηρύττει (κηρύττει) το όνομα». Αναμφίβολα, ο Άβραμ διακήρυττε με τόλμη το όνομα του Ιεχωβά ανάμεσα στους Χαναναίους γείτονές του. (Γένεση 14:22-24) Αυτό μας υπενθυμίζει το καθήκον που έχουμε να συμμετέχουμε όσο το δυνατόν περισσότερο στη «δημόσια διακήρυξη για το όνομά του» σήμερα.​—Εβραίους 13:15· Ρωμαίους 10:10.

18. Ποια ήταν η σχέση του Άβραμ με τους κατοίκους της Χαναάν;

¹⁸ Ο Άβραμ δεν έμεινε πολύ σε κανένα από αυτά τα μέρη. «Μετά ο Άβραμ μάζεψε τις σκηνές, πηγαίνοντας κατόπιν από κατασκήνωση σε κατασκήνωση προς τη Νεγκέμπ»​—την ημιάνυδρη περιοχή νότια των βουνών του Ιούδα. (Γένεση 12:9) Παραμένοντας συνεχώς σε κίνηση και δείχνοντας σαφώς ότι ήταν λάτρης του Ιεχωβά σε κάθε καινούρια τοποθεσία, ο Άβραμ και το σπιτικό του «διακήρυξαν δημόσια ότι ήταν ξένοι και προσωρινοί κάτοικοι στη χώρα». (Εβραίους 11:13) Όλο αυτό το διάστημα, απέφευγαν τη στενή σχέση με τους ειδωλολάτρες γείτονές τους. Οι Χριστιανοί σήμερα πρέπει, παρόμοια, να εξακολουθήσουν να “μην είναι μέρος του κόσμου”. (Ιωάννης 17:16) Αν και είμαστε καλοσυνάτοι και ευγενικοί προς τους γείτονες και τους συνεργάτες μας, προσέχουμε να μην εμπλακούμε σε συμπεριφορά που αντανακλά το πνεύμα του κόσμου ο οποίος είναι αποξενωμένος από τον Θεό.​—Εφεσίους 2:2, 3.

19. (α) Γιατί θα πρέπει να έθετε προκλήσεις για τον Άβραμ και τη Σαραΐ η νομαδική ζωή; (β) Ποιες άλλες προκλήσεις διαγράφονταν απειλητικά στον ορίζοντα για τον Άβραμ;

¹⁹ Ας μην ξεχνάμε ότι η προσαρμογή στις κακουχίες της νομαδικής ζωής δεν θα ήταν εύκολη ούτε για τον Άβραμ ούτε για τη Σαραΐ. Έτρωγαν αυτά που παρήγαν τα ποίμνιά τους και όχι τρόφιμα αγορασμένα σε κάποιο από τα πλούσια παζάρια της Ουρ. Ζούσαν σε σκηνές και όχι σε ένα καλοχτισμένο σπίτι. (Εβραίους 11:9) Οι ημέρες του Άβραμ ήταν γεμάτες δραστηριότητα. Είχε πολλά να κάνει καθώς επέβλεπε τα ποίμνιά του και τους υπηρέτες του. Η Σαραΐ αναμφίβολα επέβλεπε τις εργασίες που έκαναν κατά παράδοση οι γυναίκες σε αυτόν τον πολιτισμό: ζύμωναν αλεύρι, έψηναν ψωμί, έγνεθαν μαλλί, έραβαν ρούχα. (Γένεση 18:6, 7· 2 Βασιλέων 23:7· Παροιμίες 31:19· Ιεζεκιήλ 13:18) Ωστόσο, καινούριες δοκιμασίες διαγράφονταν απειλητικά στον ορίζοντα. Ο Άβραμ και το σπιτικό του δεν θα αργούσαν να αντιμετωπίσουν μια κατάσταση που θα έθετε σε κίνδυνο τη ζωή τους! Θα αποδεικνυόταν η πίστη του Άβραμ αντάξια της πρόκλησης;

Να Έχετε Πίστη σαν του Αβραάμ!

«Εκείνοι που είναι προσκολλημένοι στην πίστη, αυτοί είναι γιοι του Αβραάμ».​—ΓΑΛΑΤΕΣ 3:7.

1. Πώς χειρίστηκε ο Άβραμ μια καινούρια δοκιμασία στη Χαναάν;

Ο ΑΒΡΑΜ είχε εγκαταλείψει μια άνετη ζωή στην Ουρ υπακούοντας στην εντολή του Ιεχωβά. Οι δυσκολίες τις οποίες αντιμετώπισε στα χρόνια που ακολούθησαν ήταν απλώς το προοίμιο της δοκιμασίας πίστης που υπέστη στην Αίγυπτο. Η Γραφική αφήγηση λέει: «Και έγινε πείνα σε αυτή τη γη». Πόσο εύκολο θα ήταν για τον Άβραμ να αγανακτήσει με την κατάστασή του! Απεναντίας, εκείνος έκανε πρακτικές ενέργειες για να καλύψει τις ανάγκες της οικογένειάς του. «Ο Άβραμ κατέβηκε στην Αίγυπτο για να κατοικήσει εκεί ως πάροικος, επειδή η πείνα ήταν μεγάλη σε αυτή τη γη». Το μεγάλο σπιτικό του Άβραμ δύσκολα θα περνούσε απαρατήρητο στην Αίγυπτο. Άραγε, θα αποδεικνυόταν ο Ιεχωβά πιστός στις υποσχέσεις του και θα προστάτευε τον Άβραμ από βλάβη;​—Γένεση 12:10· Έξοδος 16:2, 3.

2, 3. (α) Γιατί απέκρυψε ο Άβραμ την πραγματική ταυτότητα της συζύγου του; (β) Αντιμετωπίζοντας την κατάσταση, πώς συμπεριφέρθηκε ο Άβραμ στη σύζυγό του;

² Στα εδάφια Γένεση 12:11-13 διαβάζουμε: «Μόλις πλησίαζε να μπει στην Αίγυπτο, είπε στη Σαραΐ τη σύζυγό του: “Δες, σε παρακαλώ! Ξέρω καλά ότι είσαι γυναίκα με όμορφη εμφάνιση. Έτσι λοιπόν, είναι βέβαιο ότι οι Αιγύπτιοι θα σε δουν και θα πουν: «Αυτή είναι σύζυγός του». Και ασφαλώς εμένα θα με σκοτώσουν, ενώ εσένα θα σε αφήσουν να ζήσεις. Σε παρακαλώ, πες ότι είσαι αδελφή μου, ώστε χάρη σε εσένα να πάνε καλά τα πράγματα για εμένα, και είναι σίγουρο ότι η ψυχή μου θα ζήσει χάρη σε εσένα”». Αν και η Σαραΐ ήταν πάνω από 65 χρονών, παρέμενε εντυπωσιακά όμορφη. Αυτό έθετε σε κίνδυνο τη ζωή του Άβραμ.a (Γένεση 12:4, 5· 17:17) Το σπουδαιότερο είναι ότι διακυβεύονταν τα συμφέροντα του Ιεχωβά, διότι εκείνος είχε πει πως μέσω του σπέρματος του Άβραμ όλα τα έθνη της γης θα έφερναν ευλογία στον εαυτό τους. (Γένεση 12:2, 3, 7) Εφόσον ο Άβραμ εξακολουθούσε να είναι άτεκνος, ήταν πολύ σημαντικό να παραμείνει ζωντανός.

³ Ο Άβραμ είπε στη σύζυγό του να χρησιμοποιήσουν ένα τέχνασμα για το οποίο είχαν συμφωνήσει νωρίτερα, δηλαδή να πουν ότι ήταν αδελφή του. Προσέξτε ότι, αν και είχε πατριαρχική εξουσία, δεν καταχράστηκε τη θέση του, αλλά ζήτησε τη συνεργασία και την υποστήριξή της. (Γένεση 12:11-13· 20:13) Με αυτό, ο Άβραμ έθεσε ένα θαυμάσιο παράδειγμα που υποκινεί τους συζύγους να ασκούν στοργική ηγεσία, και η Σαραΐ, δείχνοντας την υποταγή της, αποτελεί παράδειγμα για τις συζύγους σήμερα.​—Εφεσίους 5:23-28· Κολοσσαείς 4:6.

4. Πώς πρέπει να συμπεριφέρονται σήμερα οι πιστοί υπηρέτες του Θεού όταν κινδυνεύει η ζωή των αδελφών τους;

⁴ Η Σαραΐ μπορούσε να πει ότι ήταν αδελφή του Άβραμ επειδή πράγματι ήταν ετεροθαλής αδελφή του. (Γένεση 20:12) Επιπλέον, ο ίδιος δεν ήταν υποχρεωμένος να αποκαλύψει πληροφορίες σε ανθρώπους που δεν τις δικαιούνταν. (Ματθαίος 7:6) Οι πιστοί υπηρέτες του Θεού στους σύγχρονους καιρούς δίνουν προσοχή στην εντολή της Γραφής να είναι έντιμοι. (Εβραίους 13:18) Παραδείγματος χάρη, ποτέ δεν θα ψεύδονταν έχοντας ορκιστεί σε κάποιο δικαστήριο. Όταν όμως κινδυνεύει είτε κατά γράμμα είτε από πνευματική άποψη η ζωή των αδελφών τους, όπως σε καιρούς διωγμού ή εμφύλιων ταραχών, δίνουν προσοχή στη συμβουλή του Ιησού να είναι «προσεκτικοί σαν τα φίδια και εντούτοις αθώοι σαν τα περιστέρια».​—Ματθαίος 10:16· βλέπε Σκοπιά 1 Νοεμβρίου 1996, σελίδα 18, παράγραφος 19.

5. Γιατί ήταν η Σαραΐ πρόθυμη να συμμορφωθεί με το αίτημα του Άβραμ;

⁵ Πώς ανταποκρίθηκε η Σαραΐ στο αίτημα του Άβραμ; Ο απόστολος Πέτρος περιγράφει γυναίκες σαν αυτήν ως άτομα που «έλπιζαν στον Θεό». Συνεπώς, η Σαραΐ μπορούσε να αντιληφθεί τα πνευματικά ζητήματα που περιλαμβάνονταν. Εκτός αυτού, αγαπούσε και σεβόταν το σύζυγό της. Έτσι λοιπόν, η Σαραΐ επέλεξε να “υποταχθεί στο σύζυγό της” και να κρύψει το ότι ήταν παντρεμένη. (1 Πέτρου 3:5) Ασφαλώς, αυτό την εξέθεσε σε κινδύνους. «Μόλις . . . μπήκε ο Άβραμ στην Αίγυπτο, είδαν οι Αιγύπτιοι τη γυναίκα, ότι ήταν πολύ όμορφη. Και οι άρχοντες του Φαραώ επίσης την είδαν και άρχισαν να την επαινούν στον Φαραώ, ώστε η γυναίκα οδηγήθηκε στην κατοικία του Φαραώ».​—Γένεση 12:14, 15.

Ο Ιεχωβά Παρέχει Σωτηρία

6, 7. Σε ποια δυσάρεστη κατάσταση βρέθηκαν ο Άβραμ και η Σαραΐ, και πώς έσωσε ο Ιεχωβά τη Σαραΐ;

⁶ Πόσο δυσάρεστο πρέπει να ήταν αυτό για τον Άβραμ και τη Σαραΐ! Φαινόταν ότι η Σαραΐ επρόκειτο να βιαστεί. Επιπλέον, ο Φαραώ, μη γνωρίζοντας ότι η Σαραΐ στην πραγματικότητα ήταν παντρεμένη, έδωσε πλούσια δώρα στον Άβραμ, ώστε «αυτός απέκτησε πρόβατα και βόδια και γαϊδούρια και υπηρέτες και υπηρέτριες και θηλυκά γαϊδούρια και καμήλες».b (Γένεση 12:16) Τι περιφρόνηση πρέπει να ένιωθε ο Άβραμ για αυτά τα δώρα! Όσο άσχημα και αν φαίνονταν τα πράγματα, ο Ιεχωβά δεν είχε εγκαταλείψει τον Άβραμ.

⁷ «Κατόπιν ο Ιεχωβά άγγιξε τον Φαραώ και το σπιτικό του με μεγάλες πληγές εξαιτίας της Σαραΐ, της συζύγου του Άβραμ». (Γένεση 12:17) Με κάποιον τρόπο που δεν διευκρινίζεται αποκαλύφτηκε στον Φαραώ η πραγματική αιτία αυτών των “πληγών”. Εκείνος αντέδρασε άμεσα: «Τότε ο Φαραώ κάλεσε τον Άβραμ και είπε: “Τι είναι αυτό που μου έκανες; Γιατί δεν μου είπες ότι είναι σύζυγός σου; Γιατί είπες: «Είναι αδελφή μου», και εγώ ήμουν έτοιμος να την πάρω σύζυγό μου; Και τώρα, να η σύζυγός σου. Πάρε την και φύγε!” Και ο Φαραώ έδωσε εντολές σε μερικούς άντρες σχετικά με αυτόν, και εκείνοι συνόδευσαν αυτόν και τη σύζυγό του και όλα όσα είχε».​—Γένεση 12:18-20· Ψαλμός 105:14, 15.

8. Τι είδους προστασία υπόσχεται ο Ιεχωβά στους Χριστιανούς σήμερα;

⁸ Σήμερα, ο Ιεχωβά δεν μας εγγυάται προστασία από τις οδυνηρές συνέπειες του θανάτου, του εγκλήματος, της πείνας ή των φυσικών καταστροφών. Έχουμε την υπόσχεση ότι ο Ιεχωβά θα προσφέρει πάντοτε προστασία από πράγματα που μπορούν να θέσουν σε κίνδυνο την πνευματικότητά μας. (Ψαλμός 91:1-4) Το κάνει αυτό πρωτίστως παρέχοντάς μας επίκαιρες προειδοποιήσεις μέσω του Λόγου του και “του πιστού και φρόνιμου δούλου”. (Ματθαίος 24:45) Τι θα λεχθεί για την απειλή του θανάτου εξαιτίας διωγμού; Μολονότι μπορεί να επιτραπεί να πεθάνουν κάποια άτομα, ο Θεός ποτέ δεν θα επιτρέψει να αφανιστεί ο λαός του ως σύνολο. (Ψαλμός 116:15) Και αν μερικά πιστά άτομα χάσουν τη ζωή τους, μπορούμε να είμαστε βέβαιοι ότι θα αναστηθούν.​—Ιωάννης 5:28, 29.

Θυσίες για τη Διατήρηση της Ειρήνης

9. Τι δείχνει ότι ο Άβραμ μετακινούνταν συνεχώς ενόσω βρισκόταν στη Χαναάν;

⁹ Εφόσον η πείνα στη Χαναάν προφανώς είχε τελειώσει, «ο Άβραμ ανέβηκε από την Αίγυπτο, αυτός και η σύζυγός του και όλα όσα είχε, και ο Λωτ μαζί του, και πήγε προς τη Νεγκέμπ [την ημιάνυδρη περιοχή νότια των βουνών του Ιούδα]. Και ο Άβραμ είχε κοπάδια και ασήμι και χρυσάφι σε μεγάλη αφθονία». (Γένεση 13:1, 2) Ως εκ τούτου, οι ντόπιοι θα τον θεωρούσαν άνθρωπο με δύναμη και επιρροή, έναν ισχυρό αρχηγό. (Γένεση 23:6) Ο Άβραμ δεν είχε καμία επιθυμία να εγκατασταθεί εκεί και να αναμειχθεί στην πολιτική των Χαναναίων. Απεναντίας, «κατασκηνώνοντας από τόπο σε τόπο πήγε από τη Νεγκέμπ προς τη Βαιθήλ, στη θέση όπου ήταν η σκηνή του στην αρχή, ανάμεσα στη Βαιθήλ και στη Γαι». Όπως πάντα, ο Άβραμ έδινε προτεραιότητα στη λατρεία του Ιεχωβά οπουδήποτε και αν πήγαινε.​—Γένεση 13:3, 4.

10. Ποιο πρόβλημα ανέκυψε ανάμεσα στους βοσκούς του Άβραμ και του Λωτ, και γιατί ήταν σημαντικό να λυθεί γρήγορα;

¹⁰ «Αλλά και ο Λωτ επίσης, που πήγαινε μαζί με τον Άβραμ, είχε στην ιδιοκτησία του πρόβατα και βόδια και σκηνές. Ο τόπος, λοιπόν, δεν τους επέτρεπε να κατοικούν όλοι μαζί, επειδή τα αγαθά τους είχαν γίνει πολλά και δεν μπορούσαν να κατοικούν όλοι μαζί. Και συνέβη φιλονικία ανάμεσα στους βοσκούς των ζώων του Άβραμ και στους βοσκούς των ζώων του Λωτ· και εκείνον τον καιρό κατοικούσε σε αυτόν τον τόπο ο Χαναναίος και ο Φερεζαίος». (Γένεση 13:5-7) Ο τόπος δεν πρόσφερε αρκετό νερό και βοσκή για να συντηρούνται τα ποίμνια και του Άβραμ και του Λωτ. Έτσι λοιπόν, δημιουργήθηκε ένταση και άσχημα αισθήματα ανάμεσα στους βοσκούς. Τέτοιες διαμάχες δεν άρμοζαν σε λάτρεις του αληθινού Θεού. Αν συνεχίζονταν οι προστριβές, θα μπορούσε να επέλθει οριστική ρήξη. Πώς θα χειριζόταν λοιπόν ο Άβραμ αυτή την κατάσταση; Εκείνος είχε υιοθετήσει τον Λωτ μετά το θάνατο του πατέρα του Λωτ, και πιθανώς τον είχε αναθρέψει σαν δικό του παιδί. Ως ο μεγαλύτερος από τους δύο, δεν δικαιούνταν ο Άβραμ να πάρει το καλύτερο;

11, 12. Ποια γενναιόδωρη προσφορά έκανε ο Άβραμ στον Λωτ, και γιατί ήταν άσοφη η επιλογή του Λωτ;

¹¹ Ωστόσο, «ο Άβραμ είπε στον Λωτ: “Σε παρακαλώ, ας μην υπάρχει φιλονικία ανάμεσα σε εμένα και σε εσένα, και ανάμεσα στους βοσκούς μου και στους βοσκούς σου, γιατί είμαστε αδελφοί. Δεν είναι όλος ο τόπος στη διάθεσή σου; Σε παρακαλώ, χωρίσου από εμένα. Αν εσύ πας αριστερά, τότε εγώ θα πάω δεξιά· αλλά αν εσύ πας δεξιά, τότε εγώ θα πάω αριστερά”». Κοντά στη Βαιθήλ υπάρχει κάποιο μέρος που το έχουν αποκαλέσει «ένα από τα σημεία με την καλύτερη θέα στην Παλαιστίνη». Από εκεί, ίσως, «ο Λωτ . . . σήκωσε τα μάτια του και είδε όλη την Περιφέρεια του Ιορδάνη, ότι ήταν ολόκληρη μια περιοχή με άφθονα νερά (προτού ο Ιεχωβά καταστρέψει τα Σόδομα και τα Γόμορρα) σαν τον κήπο του Ιεχωβά, σαν τη γη της Αιγύπτου, μέχρι τη Σηγώρ».​—Γένεση 13:8-10.

¹² Μολονότι η Γραφή περιγράφει τον Λωτ ως «δίκαιο», για κάποιον λόγο εκείνος δεν έδειξε υποταγή στον Άβραμ στο συγκεκριμένο ζήτημα ούτε και φαίνεται να ζήτησε τη συμβουλή αυτού του ανθρώπου που ήταν μεγαλύτερός του σε ηλικία. (2 Πέτρου 2:7) «Ο Λωτ διάλεξε όλη την Περιφέρεια του Ιορδάνη, και ο Λωτ μετέφερε την κατασκήνωσή του στα ανατολικά. Έτσι λοιπόν, χώρισαν ο ένας από τον άλλον. Ο Άβραμ κατοίκησε στη γη Χαναάν, αλλά ο Λωτ κατοίκησε ανάμεσα στις πόλεις της Περιφέρειας. Τελικά κατασκήνωσε κοντά στα Σόδομα». (Γένεση 13:11, 12) Τα Σόδομα ήταν πλούσια πόλη και πρόσφεραν πολλά υλικά οφέλη. (Ιεζεκιήλ 16:49, 50) Αν και η επιλογή του Λωτ ίσως φαινόταν σοφή από υλική άποψη, ήταν κακή από πνευματική άποψη. Γιατί; Επειδή «οι άντρες των Σοδόμων ήταν κακοί και αμάρταναν χονδροειδώς εναντίον του Ιεχωβά», λέει το εδάφιο Γένεση 13:13. Η απόφαση του Λωτ να μετακομίσει εκεί θα έφερνε τελικά μεγάλη δυστυχία στην οικογένειά του.

13. Πώς βοηθάει το παράδειγμα του Άβραμ τους Χριστιανούς που θα ήταν δυνατόν να εμπλακούν σε κάποια οικονομική διένεξη;

¹³ Ο Άβραμ, όμως, έδειξε πίστη στην υπόσχεση του Ιεχωβά ότι το σπέρμα του θα έπαιρνε τελικά στην κατοχή του ολόκληρο τον τόπο. Δεν φιλονίκησε για ένα μικρό τμήμα του. Δείχνοντας γενναιοδωρία, ενήργησε σε αρμονία με την αρχή που διατυπώθηκε αργότερα στο εδάφιο 1 Κορινθίους 10:24: «Ο καθένας ας επιζητεί, όχι το δικό του συμφέρον, αλλά του άλλου». Αυτό αποτελεί καλή υπενθύμιση για όσους θα ήταν δυνατόν να εμπλακούν σε κάποια οικονομική διένεξη με έναν ομόπιστο. Αντί να ακολουθήσουν τη συμβουλή των εδαφίων Ματθαίος 18:15-17, μερικοί έχουν πάει τους αδελφούς τους στο δικαστήριο. (1 Κορινθίους 6:1, 7) Το παράδειγμα του Άβραμ δείχνει ότι είναι καλύτερο να υποστούμε οικονομική απώλεια παρά να φέρουμε μομφή στο όνομα του Ιεχωβά ή να διαταράξουμε την ειρήνη της Χριστιανικής εκκλησίας.​—Ιακώβου 3:18.

14. Πώς επρόκειτο να ευλογηθεί ο Άβραμ για τη γενναιοδωρία του;

¹⁴ Ο Άβραμ επρόκειτο να ευλογηθεί για τη γενναιοδωρία του. Ο Θεός διακήρυξε: «Θα καταστήσω το σπέρμα σου σαν τους κόκκους του χώματος της γης, ώστε αν κάποιος μπορούσε να μετρήσει τους κόκκους του χώματος της γης, τότε θα μπορούσε να αριθμηθεί το σπέρμα σου». Πόσο ενθαρρυντική πρέπει να ήταν αυτή η αποκάλυψη για τον άτεκνο Άβραμ! Κατόπιν, ο Θεός πρόσταξε: «Σήκω, περιηγήσου αυτή τη γη κατά μήκος και κατά πλάτος, επειδή σε εσένα πρόκειται να τη δώσω». (Γένεση 13:16, 17) Όχι, δεν θα επιτρεπόταν στον Άβραμ να κατασταλάξει στην άνεση κάποιας πόλης. Έπρεπε να παραμείνει χωρισμένος από τους Χαναναίους. Οι Χριστιανοί σήμερα πρέπει, παρόμοια, να μένουν χωρισμένοι από τον κόσμο. Δεν θεωρούν τον εαυτό τους ανώτερο από τους άλλους, αλλά δεν συναναστρέφονται στενά με οποιαδήποτε άτομα που θα μπορούσαν να τους δελεάσουν για να αναμειχθούν σε αντιγραφική διαγωγή.​—1 Πέτρου 4:3, 4.

15. (α) Ποια σημασία μπορεί να είχαν οι περιηγήσεις του Άβραμ; (β) Τι παράδειγμα έθεσε ο Άβραμ για τις οικογένειες των Χριστιανών σήμερα;

¹⁵ Στους Βιβλικούς χρόνους, προτού πάρει κάποιος στην κατοχή του ένα κομμάτι γης, δικαιούνταν να το επιθεωρήσει. Επομένως, η περιήγηση μπορεί να χρησίμευε ως συνεχής υπενθύμιση για το ότι αυτός ο τόπος θα ανήκε κάποτε στους απογόνους του Άβραμ. Υπάκουα, «ο Άβραμ . . . συνέχισε να ζει σε σκηνές. Αργότερα ήρθε και κατοίκησε ανάμεσα στα μεγάλα δέντρα της Μαμβρή, τα οποία είναι στη Χεβρών· και εκεί έχτισε ένα θυσιαστήριο για τον Ιεχωβά». (Γένεση 13:18) Ο Άβραμ έδειξε και πάλι ότι έδινε την άμεση προτεραιότητα στη λατρεία. Έχει η οικογενειακή μελέτη, η οικογενειακή προσευχή και η παρακολούθηση των συναθροίσεων άμεση προτεραιότητα στη δική σας οικογένεια;

Ο Εχθρός Επιτίθεται

16. (α) Γιατί έχουν δυσοίωνη χροιά τα εναρκτήρια λόγια του εδαφίου Γένεση 14:1; (β) Για ποιο λόγο έγινε η εισβολή των τεσσάρων βασιλιάδων της Ανατολής;

¹⁶ «Στις ημέρες, λοιπόν, του Αμραφέλ, βασιλιά της Σεναάρ, του Αριώχ, βασιλιά της Ελλασάρ, του Χοδολλογομόρ, βασιλιά του Ελάμ,c και του Τιδάλ, βασιλιά της Γκογίμ, αυτοί έκαναν πόλεμο». Στην πρωτότυπη εβραϊκή, τα εναρκτήρια λόγια («Στις ημέρες, λοιπόν, του . . . ») έχουν δυσοίωνη χροιά, στρέφοντας την προσοχή «σε μια περίοδο δοκιμασίας που τερματίζεται με ευλογία». (Γένεση 14:1, 2, υποσημείωση στη ΜΝΚ) Η δοκιμασία άρχισε όταν αυτοί οι τέσσερις βασιλιάδες της Ανατολής έκαναν μια σαρωτική εισβολή στη Χαναάν με τα στρατεύματά τους. Ποιος ήταν ο σκοπός τους; Να καταπνίξουν το στασιασμό πέντε πόλεων: των Σοδόμων, των Γομόρρων, της Αδμά, της Ζεβωγίμ και της Βελά. Συντρίβοντας κάθε αντίσταση, «προέλασαν ως σύμμαχοι προς την Κοιλάδα Σιδδίμ, δηλαδή την Αλμυρή Θάλασσα». Ο Λωτ και η οικογένειά του ζούσαν εκεί κοντά.​—Γένεση 14:3-7.

17. Γιατί αποτέλεσε δοκιμή πίστης για τον Άβραμ η αιχμαλώτιση του Λωτ;

¹⁷ Οι Χαναναίοι βασιλιάδες πρόβαλαν λυσσαλέα αντίσταση στους εισβολείς, αλλά υπέστησαν ταπεινωτική ήττα. «Τότε οι νικητές πήραν όλα τα αγαθά των Σοδόμων και των Γομόρρων και όλη την τροφή τους και έφυγαν. Πήραν επίσης τον Λωτ, το γιο του αδελφού του Άβραμ, και τα αγαθά του και συνέχισαν το δρόμο τους. Αυτός κατοικούσε τότε στα Σόδομα». Οι ειδήσεις σχετικά με αυτά τα συνταρακτικά γεγονότα έφτασαν στον Άβραμ σύντομα: «Κατόπιν ένας άνθρωπος που είχε διαφύγει ήρθε και τα είπε αυτά στον Άβραμ τον Εβραίο. Αυτός τότε κατασκήνωνε ανάμεσα στα μεγάλα δέντρα του Μαμβρή του Αμορραίου, του αδελφού του Εσχώλ και αδελφού του Ανέρ· και αυτοί είχαν συνθήκη με τον Άβραμ. Έτσι ο Άβραμ άκουσε ότι ο αδελφός του είχε αιχμαλωτιστεί». (Γένεση 14:8-14) Τι δοκιμή πίστης! Θα έτρεφε ο Άβραμ άσχημα αισθήματα για τον ανιψιό του επειδή εκείνος είχε πάρει την καλύτερη γη; Θυμηθείτε, επίσης, ότι αυτοί οι εισβολείς έρχονταν από την πατρίδα του, τη Σεναάρ. Το να κινηθεί εναντίον τους θα κατέστρεφε κάθε πιθανότητα να επιστρέψει ποτέ στη χώρα του. Επιπλέον, τι μπορούσε να κάνει ο Άβραμ εναντίον ενός στρατού τον οποίο δεν μπόρεσαν να νικήσουν οι ενωμένες δυνάμεις της Χαναάν;

18, 19. (α) Πώς μπόρεσε ο Άβραμ να σώσει τον Λωτ; (β) Ποιος έλαβε την τιμή για αυτή τη νίκη;

¹⁸ Και πάλι, ο Άβραμ έθεσε την ανεπιφύλακτη εμπιστοσύνη του στον Ιεχωβά. «Τότε συγκέντρωσε τους εκπαιδευμένους άντρες του, τριακόσιους δεκαοχτώ δούλους γεννημένους στο σπιτικό του, και έσπευσε σε καταδίωξη μέχρι τη Δαν. Και τη νύχτα χώρισε τις δυνάμεις του, αυτός και οι δούλοι του, εναντίον τους, και έτσι τους νίκησε και εξακολούθησε να τους καταδιώκει μέχρι τη Χοβά, η οποία είναι βόρεια της Δαμασκού. Και πήρε πίσω όλα τα αγαθά, και επίσης πήρε πίσω τον Λωτ, τον αδελφό του, και τα αγαθά του, καθώς και τις γυναίκες και το λαό». (Γένεση 14:14-16) Δείχνοντας ισχυρή πίστη στον Ιεχωβά, ο Άβραμ οδήγησε στη νίκη τις δυνάμεις του, οι οποίες υστερούσαν πάρα πολύ από αριθμητική άποψη, και έσωσε τον Λωτ και την οικογένειά του. Κατόπιν, ο Άβραμ συνάντησε τον Μελχισεδέκ, το βασιλιά-ιερέα της Σαλήμ. «Ο Μελχισεδέκ, ο βασιλιάς της Σαλήμ, έφερε έξω ψωμί και κρασί· και αυτός ήταν ιερέας του Υψίστου Θεού. Κατόπιν τον ευλόγησε και είπε: “Ευλογημένος να είναι ο Άβραμ από τον Ύψιστο Θεό, Αυτόν που έκανε τον ουρανό και τη γη· και ευλογημένος να είναι ο Ύψιστος Θεός, που παρέδωσε τους δυνάστες σου στο χέρι σου!” Τότε ο Άβραμ τού έδωσε ένα δέκατο από το καθετί».​—Γένεση 14:18-20.

¹⁹ Ναι, στον Ιεχωβά ανήκε η νίκη. Λόγω της πίστης του, ο Άβραμ είδε και πάλι τη σωτηρία του Ιεχωβά. Ο λαός του Θεού σήμερα δεν συμμετέχει σε κατά γράμμα πόλεμο, αλλά αντιμετωπίζει πολλές δοκιμασίες και προκλήσεις. Το επόμενο άρθρο μας θα δείξει πώς μπορεί να μας βοηθήσει το παράδειγμα του Άβραμ να τα βγάζουμε πέρα με αυτές.