Ένα Τόσο Μεγάλο Νέφος Μαρτύρων!

«Λοιπόν και ημείς, περικυκλωμένοι όντες υπό τοσούτου νέφους μαρτύρων, . . . ας τρέχωμεν μεθ’ υπομονής τον προκείμενον εις ημάς αγώνα».—ΕΒΡΑΙΟΥΣ 12:1.

1, 2. (α) Ποιο συμβολικό σκηνικό είχε ίσως στο μυαλό του ο Παύλος όταν έγραψε στους Εβραίους Χριστιανούς; (β) Γιατί οι Εβραίοι συγχριστιανοί χρειάζονταν ακλόνητη πίστη;

ΦΑΝΤΑΣΤΕΙΤΕ τον εαυτό σας σαν ένα δρομέα σε ένα στάδιο. Τρέχετε προς τα εμπρός, τεντώνοντας όλους τους μυς, και τα μάτια σας είναι καρφωμένα στο βραβείο. Αλλά τι θα πούμε για τους παρατηρητές των αγώνων; Αλήθεια, όλοι τους ήταν θριαμβευτές δρομείς! Δεν ήταν απλώς θεατές αλλά ενεργοί μάρτυρες με λόγια και έργα.

² Ο απόστολος Παύλος ίσως είχε ένα τέτοιο συμβολικό σκηνικό στο νου του όταν έγραψε στους Εβραίους Χριστιανούς (γύρω στο 61 μ.Χ.). Αυτοί χρειάζονταν ακλόνητη πίστη. (Εβραίους 10:32-39) Μόνο μέσω πίστης θα μπορούσαν να προσέξουν την προειδοποίηση του Ιησού να φύγουν όταν η Ιερουσαλήμ θα περικυκλωνόταν από στρατοπεδευμένες στρατιωτικές δυνάμεις (το 66 μ.Χ.) λίγα χρόνια πριν από την καταστροφή της από τα χέρια των Ρωμαίων (το 70 μ.Χ.). Η πίστη επίσης θα τους ενδυνάμωνε όταν θα διώκονταν «ένεκεν δικαιοσύνης».—Ματθαίος 5:10· Λουκάς 21:20-24.

3. Στο εδάφιο Εβραίους 12:1, ποια είναι ‘η ευκόλως εμπεριπλέκουσα ημάς αμαρτία’, και ποιον αγώνα προτρέπονται να τρέχουν οι Χριστιανοί με υπομονή;

³ Αφού ανασκόπησε προχριστιανικά έργα πίστης (στην επιστολή προς Εβραίους, κεφάλαιο 11), ο Παύλος πρότρεψε: «Λοιπόν και ημείς, περικυκλωμένοι όντες υπό τοσούτου νέφους μαρτύρων, ας απορρίψωμεν παν βάρος [που θα μας επιβάρυνε πνευματικά] και την ευκόλως εμπεριπλέκουσαν ημάς αμαρτίαν [έλλειψη πίστης], και ας τρέχωμεν μεθ’ υπομονής τον προκείμενον εις ημάς αγώνα [για αιώνια ζωή]». (Εβραίους 12:1) Η ανασκόπηση της πίστης σε δράση που κάνει ο Παύλος, τονίζει διάφορες πλευρές της και θα μας βοηθήσει, είτε είμαστε χρισμένοι Χριστιανοί που τρέχουμε τον αγώνα για αθανασία στους ουρανούς είτε είμαστε από τον ‘πολύ όχλο’ με το στόχο της αιώνιας ζωής στον παράδεισο στη γη. (Αποκάλυψις 7:4-10· Λουκάς 23:43· Ρωμαίους 8:16, 17) Αλλά τι ακριβώς είναι η πίστη; Ποιες είναι μερικές πλευρές αυτού του πνευματικού πολύτιμου λίθου; Και πώς θα ενεργούμε αν έχουμε πίστη; Καθώς αναζητάτε απαντήσεις σε αυτά τα ερωτήματα, παρακαλούμε διαβάστε τα παρατιθέμενα εδάφια από την επιστολή προς Εβραίους κεφάλαια 11 και 12 στην προσωπική και εκκλησιαστική μελέτη.

Τι Είναι η Πίστη

4. Τι είναι η πίστη;

⁴ Στην αρχή ο Παύλος έδωσε τον ορισμό της πίστης. (Διαβάστε Εβραίους 11:1-3.) Εν μέρει, η πίστη είναι «ελπιζομένων πεποίθησις [βεβαιωμένη προσδοκία ελπιζομένων πραγμάτων (ΜΝΚ)]». Το άτομο που έχει πίστη έχει μια εγγύηση ότι καθετί που υπόσχεται ο Θεός είναι σχεδόν εκπληρωμένο. Η πίστη είναι επίσης «βεβαίωσις πραγμάτων [φανερή απόδειξη πραγματικοτήτων (ΜΝΚ)] μη βλεπομένων». Η πειστική απόδειξη για πραγματικότητες που δεν βλέπονται είναι τόσο δυνατή ώστε λέγεται ότι η πίστη είναι ισοδύναμη με αυτή τη βεβαίωση.

5. Τι κατανοούμε μέσω πίστης;

⁵ Μέσω πίστης «έλαβον καλήν μαρτυρίαν οι πρεσβύτεροι» ότι ευχαρίστησαν τον Θεό. Επίσης, «δια πίστεως εννοούμεν ότι οι αιώνες [κατανοούμε ότι τα συστήματα πραγμάτων (ΜΝΚ)]»—η γη, ο ήλιος, η σελήνη, και τα αστέρια—«εκτίσθησαν με τον λόγον του Θεού, ώστε τα βλεπόμενα δεν έγειναν εκ φαινομένων». Έχουμε πειστεί ότι ο Ιεχωβά είναι ο Δημιουργός αυτών των πραγμάτων, αν και δεν μπορούμε να τον δούμε γιατί είναι ένα αόρατο Πνεύμα.—Γένεσις 1:1· Ιωάννης 4:24· Ρωμαίους 1:20.

Η Πίστη και ο ‘Παλαιός Κόσμος’

6. Γιατί ο Άβελ είχε την ‘πεποίθηση’ ότι τα προφητικά λόγια του Ιεχωβά για ‘το σπέρμα της γυναικός’ θα αποδεικνύονταν αληθινά;

⁶ Μια από τις πολλές πλευρές της πίστης είναι η εκτίμηση για την ανάγκη μιας θυσίας για τις αμαρτίες. (Διαβάστε Εβραίους 11:4.) Στον «παλαιόν κόσμον», ο Άβελ, ο δεύτερος γιος του πρώτου ανθρώπινου ζευγαριού, του Αδάμ και της Εύας έδειξε πίστη σε μια αιματηρή θυσία. (2 Πέτρου 2:5) Χωρίς αμφιβολία ο Άβελ διέκρινε στον εαυτό του τα θανατηφόρα αποτελέσματα της κληρονομημένης αμαρτίας. (Γένεσις 2:16, 17· 3:6, 7· Ρωμαίους 5:12) Είναι φανερό ότι παρατήρησε επίσης την εκπλήρωση της απόφασης του Θεού η οποία έφερε στον Αδάμ κοπιαστική εργασία και στην Εύα αρκετούς πόνους στη διάρκεια της εγκυμοσύνης της. (Γένεσις 3:16-19) Έτσι ο Άβελ είχε την ‘πεποίθηση’ ότι και τα άλλα πράγματα που είπε ο Ιεχωβά θα εκπληρώνονταν. Αυτά περιλάμβαναν και τα προφητικά λόγια προς τον αρχιαπατεώνα Σατανά όταν ο Θεός είπε στο φίδι: «Και έχθραν θέλω στήσει αναμέσον σού και της γυναικός, και αναμέσον του σπέρματός σου και του σπέρματος αυτής· αυτό θέλει σου συντρίψει την κεφαλήν, και συ θέλεις κεντήσει την πτέρναν αυτού».—Γένεσις 3:15.

7. (α) Πώς ο Άβελ έδειξε εκτίμηση για την ανάγκη μιας θυσίας για τις αμαρτίες; (β) Με ποιο τρόπο «ο Θεός έδωκε μαρτυρίαν περί των δώρων αυτού [του Άβελ]»;

⁷ Ο Άβελ έδειξε πίστη στο υποσχεμένο Σπέρμα παρουσιάζοντας στον Θεό μια θυσία ζώου η οποία μπορούσε να αντικαταστήσει εξεικονιστικά την ίδια τη ζωή του Άβελ. Αλλά ο άπιστος Κάιν, ο μεγαλύτερος αδελφός του, πρόσφερε αναίμακτους καρπούς από τη γη. Ως δολοφόνος, ο Κάιν έχυσε αργότερα το αίμα του Άβελ. (Γένεσις 4:1-8) Όμως ο Άβελ πέθανε γνωρίζοντας ότι ο Ιεχωβά τον θεώρησε δίκαιο, «επειδή ο Θεός έδωκε μαρτυρίαν περί των δώρων αυτού». Πώς; Με το να δεχτεί τη θυσία του Άβελ η οποία προσφέρθηκε με πίστη. Εξαιτίας της πίστης του και της θείας επιδοκιμασίας, για τα οποία το Εμπνευσμένο Υπόμνημα συνεχίζει να δίνει μαρτυρία, ‘αν και απέθανε, ο Άβελ εξακολουθεί να λαλεί’. Διέκρινε την ανάγκη μιας θυσίας για τις αμαρτίες. Έχετε εσείς πίστη στην ακόμη σπουδαιότερη λυτρωτική θυσία του Ιησού Χριστού;—1 Ιωάννου 2:1, 2· 3:23.

8. (α) Τι μαθαίνουμε για την πίστη από τη θαρραλέα μαρτυρία του Ενώχ; (β) Πώς «μετετέθη ο Ενώχ, δια να μη ίδη θάνατον»;

⁸ Η πίστη θα μας υποκινήσει να μιλούμε για το άγγελμα του Θεού με θάρρος. (Διαβάστε Εβραίους 11:5, 6.) Ο Ενώχ ένας από τους πρώτους μάρτυρες του Ιεχωβά προείπε θαρραλέα την εκτέλεση θείας κρίσης πάνω στους ασεβείς. (Ιούδα 14, 15) Χωρίς αμφιβολία οι εχθροί του Ενώχ έψαχναν να βρουν ευκαιρία για να τον σκοτώσουν, αλλά ο Θεός «μετέθεσεν αυτόν» έτσι ώστε δεν υπέφερε τους πόνους του θανάτου. (Γένεσις 5:24) Όμως πρώτα, «εμαρτυρήθη ότι ευηρέστησεν εις τον Θεόν». Πώς έγινε αυτό; «Δια πίστεως μετετέθη ο Ενώχ, δια να μη ίδη θάνατον». Παρόμοια, ο Παύλος μετατέθηκε, ή «ηρπάγη εις τον παράδεισον», όπως είναι φανερό με το να λάβει μια όραση του μελλοντικού πνευματικού παράδεισου της Χριστιανικής εκκλησίας. (2 Κορινθίους 12:1-4) Έτσι ο Ενώχ φαίνεται ότι απολάμβανε μια όραση του μελλοντικού επίγειου Παράδεισου όταν ο Ιεχωβά τον έβαλε να κοιμηθεί τον ύπνο του θανάτου, χωρίς βλάβη από τα χέρια των εχθρών. Για να ευχαριστήσουμε τον Θεό, όπως τον ευχαρίστησε ο Ενώχ, πρέπει να μιλούμε το άγγελμα του Θεού με θάρρος. (Πράξεις 4:29-31) Πρέπει επίσης να πιστεύουμε ότι ο Θεός υπάρχει και «γίνεται μισθαποδότης εις τους εκζητούντας αυτόν».

9. Πώς έδειξε η πορεία του Νώε ότι η πιστή τήρηση των εντολών του Θεού είναι μια άλλη πλευρά της πίστης;

⁹ Η πιστή τήρηση των εντολών του Θεού είναι μια άλλη πλευρά της πίστης. (Διαβάστε Εβραίους 11:7.) Ενεργώντας με πίστη, ο Νώε έκανε «κατά πάντα όσα προσέταξεν εις αυτόν ο Θεός». (Γένεσις 6:22· 7:16) Ο Νώε «ειδοποιηθείς θεόθεν περί των μη βλεπομένων έτι» πίστεψε τη δήλωση του Ιεχωβά ότι θα γινόταν ένας παγκόσμιος κατακλυσμός. Με πίστη και με φόβο γεμάτο σεβασμό για τον Θεό, ο Νώε «κατεσκεύασε κιβωτόν προς σωτηρίαν του οίκου αυτού». Με υπακοή και δίκαια έργα, καταδίκασε τον άπιστο κόσμο για τα πονηρά του έργα και έδειξε ότι άξιζε για καταστροφή.—Γένεσις 6:13-22.

10. Αν και ο Νώε κατασκεύαζε την κιβωτό, για ποια άλλη δραστηριότητα έβρισκε χρόνο;

¹⁰ Ο Νώε ήταν επίσης ένας από τους μάρτυρες του Ιεχωβά αφού ήταν ‘κήρυκας της δικαιοσύνης’. (2 Πέτρου 2:5) Αν και ήταν απασχολημένος με την κατασκευή της κιβωτού, έβρισκε χρόνο να κηρύττει, όπως κάνουν οι Μάρτυρες του Ιεχωβά σήμερα. Αληθινά, ο Νώε μιλούσε καθαρά με θάρρος σε εκείνους τους ανθρώπους πριν τον κατακλυσμό ως ένας κήρυκας της προειδοποίησης του Θεού, αλλά αυτοί «δεν ενόησαν, εωσού ήλθεν ο κατακλυσμός και εσήκωσε πάντας».—Ματθαίος 24:36-39.

Η Πίστη Ανάμεσα στους Πατριάρχες μετά τον Κατακλυσμό

11. (α) Πώς ο Αβραάμ έδειξε ότι η πίστη περιλαμβάνει πλήρη εμπιστοσύνη στις υποσχέσεις του Ιεχωβά; (β) Ποια ‘πόλη’ περίμενε ο Αβραάμ με πίστη;

¹¹ Η πίστη περιλαμβάνει πλήρη εμπιστοσύνη στις υποσχέσεις του Ιεχωβά. (Διαβάστε Εβραίους 11:8-12.) Μέσω πίστης ο Αβραάμ (Άβραμ) υπάκουσε στην εντολή του Θεού και έφυγε από την Ουρ των Χαλδαίων, μια πόλη που είχε πολλά να προσφέρει από υλική άποψη. Πίστεψε στην υπόσχεση του Ιεχωβά ότι «πάσαι αι φυλαί της γης» θα ευλογούνταν από αυτόν και ότι στο σπέρμα του θα δινόταν μια γη. (Γένεσις 12:1-9· 15:18-21) Ο γιος τού Αβραάμ ο Ισαάκ και ο εγγονός του ο Ιακώβ ήταν ‘συγκληρονόμοι της αυτής επαγγελίας’. Μέσω πίστης ο Αβραάμ «παρώκησεν εις την γην της επαγγελίας ως ξένην». Πρόσμενε με χαρά «την πόλιν την έχουσαν τα θεμέλια, της οποίας τεχνίτης και δημιουργός είναι ο Θεός». Ναι, ο Αβραάμ περίμενε την ουράνια Βασιλεία του Θεού κάτω από την οποία αυτός θα ανασταινόταν για ζωή πάνω στη γη. Κατέχει η Βασιλεία αυτή τη σπουδαία θέση στη ζωή σας;—Ματθαίος 6:33.

12. Επειδή η Σάρρα είχε πίστη στις υποσχέσεις του Ιεχωβά, τι συνέβη;

¹² Οι γυναίκες επίσης αυτών των θεοφοβούμενων πατριαρχών είχαν πίστη στις υποσχέσεις του Ιεχωβά. Για παράδειγμα, μέσω πίστης η γυναίκα του Αβραάμ η Σάρρα αν και ήταν στείρα μέχρι τα 90 της χρόνια και «παρά καιρόν ηλικίας», έλαβε δύναμη για «να συλλάβη σπέρμα . . . επειδή εστοχάσθη πιστόν τον [Θεό] υποσχεθέντα». Κάποτε, η Σάρρα γέννησε τον Ισαάκ. Έτσι από τον 100χρονο Αβραάμ, ‘μάλιστα νενεκρωμένο’ σχετικά με την αναπαραγωγή, τελικά «εγεννήθησαν [τέκνα (ΜΝΚ)] καθώς τα άστρα του ουρανού κατά το πλήθος».—Γένεσις 17:15-17· 18:11· 21:1-7.

13, 14. (α) Αν και ο Αβραάμ, ο Ισαάκ και ο Ιακώβ ‘δεν έλαβον τας επαγγελίας’, πώς αντέδρασαν; (β) Πώς μπορούμε να ωφεληθούμε από την εξέταση της οσιότητας των πατριαρχών στον Ιεχωβά ακόμη και αν δεν έχουμε δει την άμεση εκπλήρωση των υποσχέσεών του;

¹³ Η πίστη θα μας διατηρήσει όσιους στον Ιεχωβά ακόμη και αν δεν βλέπουμε την άμεση εκπλήρωση των υποσχέσεών του. (Διαβάστε Εβραίους 11:13-16.) Όλοι οι πιστοί πατριάρχες πέθαναν χωρίς να δουν την πλήρη εκπλήρωση των υποσχέσεων του Θεού σ’ αυτούς, «αλλά μακρόθεν ιδόντες αυτάς [τας επαγγελίας] και πεισθέντες και εγκολπωθέντες και ομολογήσαντες ότι είναι ξένοι και παρεπίδημοι επί της γης». Ναι, αυτοί έζησαν τη ζωή τους με πίστη, γιατί πέρασαν γενιές μέχρι να γίνει η Γη της Επαγγελίας ιδιοκτησία του σπέρματος του Αβραάμ.

¹⁴ Το γεγονός ότι αυτοί δεν ωφελήθηκαν από την εκπλήρωση των θείων υποσχέσεων στη διάρκεια της ζωής τους δεν πίκρανε τον Αβραάμ, τον Ισαάκ, και τον Ιακώβ και δεν τους έκανε να γίνουν αποστάτες. Δεν εγκατέλειψαν τον Ιεχωβά για να επιστρέψουν στην Ουρ, και να απορροφηθούν στις κοσμικές δραστηριότητες. (Παράβαλε Ιωάννης 17:16· 2 Τιμόθεον 4:10· Ιακώβου 1:27· 1 Ιωάννου 2:15-17.) Όχι, οι πατριάρχες εκείνοι ‘επιθυμούσαν’ μια πόλη πολύ καλύτερη από την Ουρ, «τουτέστιν επουράνιον». Έτσι ο Ιεχωβά «δεν επαισχύνεται αυτούς να λέγηται Θεός αυτών». Διατήρησαν την πίστη τους στον Υπέρτατο μέχρι το θάνατό τους και θα αναστηθούν σύντομα για ζωή πάνω στη γη, που είναι ένα μέρος της επικράτειας της ‘πόλης’, της Μεσσιανικής Βασιλείας του Θεού που ετοιμάστηκε γι’ αυτούς. Αλλά τι θα πούμε για σας; Ακόμη και αν έχετε ‘περιπατήσει εν τη αληθεία’ για χρόνια και έχετε γεράσει στην υπηρεσία του Ιεχωβά, πρέπει να διατηρείτε την εμπιστοσύνη σας στο υποσχεμένο του νέο σύστημα. (3 Ιωάννου 4· 2 Πέτρου 3:11-13) Τι ανταμοιβή θα λάβετε εσείς και οι πιστοί πατριάρχες για τέτοια πίστη!

15. (α) Τι ήταν εκείνο που έδωσε δύναμη στον Αβραάμ να φτάσει στο σημείο να προσφέρει τον Ισαάκ σαν θυσία; (β) Πώς πρέπει να επηρεάζεται η πίστη μας από το γεγονός που περιλαμβάνει τον Αβραάμ και τον Ισαάκ; (γ) Τι εξεικόνιζε προφητικά αυτό το γεγονός;

¹⁵ Η αναντίρρητη υπακοή στον Θεό είναι μια ζωτική πλευρά της πίστης. (Διαβάστε Εβραίους 11:17-19.) Επειδή ο Αβραάμ υπάκουσε στον Ιεχωβά χωρίς αντίρρηση, «προσέφερε τον Ισαάκ . . . τον μονογενή αυτού», το μοναδικό γιο που είχε από τη Σάρρα. Πώς μπορούσε να το κάνει αυτό ο Αβραάμ; Επειδή ‘εσυλλογίσθη ότι ο Θεός δύναται και εκ νεκρών να ανεγείρη [τον Ισαάκ]’, εάν χρειαζόταν, για να εκπληρώσει την υπόσχεση για ένα σπέρμα από αυτόν. Σε μια στιγμή το μαχαίρι που είχε στο χέρι του ο Αβραάμ θα είχε τερματίσει τη ζωή του Ισαάκ, αλλά η φωνή ενός αγγέλου το εμπόδισε αυτό. Έτσι, ο Αβραάμ «έλαβε, αυτόν οπίσω παραβολικώς» από το θάνατο. Παρόμοια θα πρέπει και εμείς να υποκινούμαστε να υπακούμε στον Θεό με πίστη ακόμη και αν βρίσκεται σε κίνδυνο η ζωή μας ή η ζωή των παιδιών μας. (1 Ιωάννου 5:3) Είναι επίσης αξιοσημείωτο, ότι τότε ο Αβραάμ και ο Ισαάκ απεικόνιζαν προφητικά πώς ο Ιεχωβά Θεός θα προμήθευε τον μονογενή του Γιο, τον Ιησού Χριστό, σαν αντίλυτρο έτσι ώστε εκείνοι οι οποίοι ασκούν πίστη σ’ αυτόν να έχουν αιώνια ζωή.—Γένεσις 22:1-19· Ιωάννης 3:16.

16. Σχετικά με τα παιδιά μας και την πίστη στις υποσχέσεις του Θεού, ποιο παράδειγμα έδωσαν οι πατριάρχες;

¹⁶ Εάν εμείς έχουμε πίστη, θα βοηθήσουμε τα παιδιά μας να θέτουν την ελπίδα τους στα πράγματα που υπόσχεται ο Θεός για το μέλλον. (Διαβάστε Εβραίους 11:20-22.) Η πίστη των πατριαρχών ήταν τόσο δυνατή ώστε αν και οι υποσχέσεις του Ιεχωβά σ’ αυτούς δεν εκπληρώθηκαν πλήρως στην εποχή τους, τις μετέδωσαν στα παιδιά τους σαν μια αγαπημένη κληρονομιά. Έτσι, «ο Ισαάκ ηυλόγησε τον Ιακώβ και τον Ησαύ περί των μελλόντων», και ο Ιακώβ πεθαίνοντας πρόφερε ευλογίες για τον Εφραΐμ και τον Μανασσή τους γιους του Ιωσήφ. Επειδή ο ίδιος ο Ιωσήφ είχε δυνατή πίστη ότι οι Ισραηλίτες θα έφευγαν από την Αίγυπτο για τη γη της επαγγελίας, έβαλε τους αδελφούς του να ορκιστούν ότι θα έπαιρναν τα κόκαλά του μαζί τους όταν θα έφευγαν. (Γένεσις 27:27-29, 38-40· 48:8-22· 50:24-26) Βοηθάτε εσείς την οικογένειά σας να αναπτύξει ανάλογη πίστη σε αυτά που έχει υποσχεθεί ο Ιεχωβά;

Η Πίστη Μάς Κάνει να Βάζουμε Πρώτο τον Θεό

17. Πώς ενήργησαν με πίστη οι γονείς του Μωυσή;

¹⁷ Η πίστη μάς υποκινεί να βάζουμε τον Ιεχωβά και το λαό του μπροστά από οτιδήποτε έχει να προσφέρει αυτός ο κόσμος. (Διαβάστε Εβραίους 11:23-26.) Οι Ισραηλίτες ήταν δούλοι που χρειάζονταν απελευθέρωση από τη δουλεία στην Αίγυπτο όταν οι γονείς του Μωυσή ενήργησαν με πίστη. «Δεν εφοβήθησαν το διάταγμα του βασιλέως» να σκοτώνουν τα αρσενικά παιδιά των Εβραίων μόλις γεννιούνταν. Μάλλον, έκρυψαν τον Μωυσή για τρεις μήνες, και τελικά τον έβαλαν σ’ ένα σπάρτινο κιβώτιο ανάμεσα στις καλαμιές κοντά στην όχθη του Ποταμού Νείλου. Όταν τον βρήκε η κόρη του Φαραώ, «ανέθρεψεν αυτόν δια να ήναι υιός αυτής». Όμως πρώτα, ο Μωυσής γαλουχήθηκε και εκπαιδεύτηκε πνευματικά στο σπίτι τού πατέρα του και της μητέρας του, του Αμράμ και της Ιωχαβέδ. Μετά, ως ένα μέλος της οικογένειας του Φαραώ, «εδιδάχθη ο Μωυσής πάσαν την σοφίαν των Αιγυπτίων» και έγινε «δυνατός εν λόγοις και εν έργοις», με πολλές διανοητικές και σωματικές δυνατότητες.—Πράξεις 7:20-22· Έξοδος 2:1-10· 6:20.

18. Εξαιτίας της πίστης του, ποια θέση πήρε ο Μωυσής σχετικά με τη λατρεία του Ιεχωβά;

¹⁸ Ωστόσο, η Αιγυπτιακή εκπαίδευση και η υλική λαμπρότητα του παλατιού δεν έκαναν τον Μωυσή να εγκαταλείψει τη λατρεία του Ιεχωβά και να γίνει αποστάτης. Μάλλον, «δια πίστεως ο Μωυσής, αφού εμεγάλωσεν, ηρνήθη να λέγηται υιός της θυγατρός του Φαραώ», μια πορεία που φάνηκε όταν αυτός υπεράσπισε έναν Εβραίο αδελφό. (Έξοδος 2:11, 12) Ο Μωυσής διάλεξε «μάλλον να κακουχήται με τον λαόν του Θεού [με τους Ισραηλίτες που λάτρευαν και αυτοί τον Ιεχωβά] παρά να έχη πρόσκαιρον απόλαυσιν αμαρτίας». Αν είστε ένας βαφτισμένος δούλος του Ιεχωβά ο οποίος έχει ένα στερεό παρελθόν με κατάλληλη πνευματική εκπαίδευση, θα ακολουθούσατε το παράδειγμα του Μωυσή και θα παραμένατε σταθερός υπέρ της αληθινής λατρείας;

19. (α) Πώς φαίνεται ότι ο Μωυσής έβαζε τον Ιεχωβά και το λαό Του πρώτα στη ζωή; (β) Στην πληρωμή ποιας αμοιβής απέβλεπε ο Μωυσής;

¹⁹ Ο Μωυσής ταύτισε τη ζωή του με το λαό του Ιεχωβά «κρίνας τον υπέρ του Χριστού ονειδισμόν μεγαλήτερον πλούτον παρά τους εν Αιγύπτω θησαυρούς». Πολύ πιθανόν ο Μωυσής ‘έκρινε τον ονειδισμό να είναι ένας αρχαίος τύπος του Χριστού, ή Χρισμένου του Θεού, μεγαλύτερο πλούτο από τους θησαυρούς της Αιγύπτου’. Ως ένα μέλος της βασιλικής οικογένειας, μπορούσε να απολαμβάνει πλούτο και δόξα στην Αίγυπτο. Αλλά ασκούσε πίστη και «απέβλεπεν εις την μισθαποδοσίαν», αιώνια ζωή στη γη μέσω ανάστασης στο υποσχεμένο νέο σύστημα του Θεού.

20. Ποιο πράγμα από την πείρα του Μωυσή δείχνει ότι η πίστη μάς κάνει άφοβους ως δούλους του Ιεχωβά;

²⁰ Η πίστη μάς κάνει άφοβους γιατί εμπιστευόμαστε στον Ιεχωβά ως ελευθερωτή. (Διαβάστε Εβραίους 11:27-29.) Αφού άκουσε ο Φαραώ ότι ο Μωυσής είχε σκοτώσει έναν Αιγύπτιο, ήθελε να τον θανατώσει. «Αλλ’ ο Μωυσής έφυγεν από προσώπου του Φαραώ και κατώκησεν εν τη γη Μαδιάμ». (Έξοδος 2:11-15) Έτσι ο Παύλος φαίνεται ότι αναφέρεται στην Έξοδο των Εβραίων από την Αίγυπτο αργότερα, όταν λέει: «Δια πίστεως [ο Μωυσής] αφήκε την Αίγυπτον, μη φοβηθείς τον θυμόν του βασιλέως [ο οποίος τον απείλησε με θάνατο επειδή αντιπροσώπευε τον Θεό υπέρ του λαού Ισραήλ]· διότι ως βλέπων τον αόρατον ενεκαρτέρησε». (Έξοδος 10:28, 29) Αν και ο Μωυσής ποτέ δεν είδε τον Θεό στην πραγματικότητα, οι σχέσεις του Ιεχωβά μαζί του ήταν τόσο αληθινές ώστε αυτός ενεργούσε σαν να έβλεπε πραγματικά «τον αόρατον». (Έξοδος 33:20) Είναι τόσο δυνατή η σχέση σας με τον Ιεχωβά;—Ψαλμός 37:5· Παροιμίαι 16:3.

21. Σχετικά με την αναχώρηση του Ισραήλ από την Αίγυπτο, τι έγινε «δια πίστεως»;

²¹ Μόλις πριν από την αναχώρηση του Ισραήλ από την Αίγυπτο, «δια πίστεως [ο Μωυσής] έκαμε το πάσχα και την πρόσχυσιν του αίματος, δια να μη εγγίση αυτούς [τους Ισραηλίτες] ο εξολοθρεύων τα πρωτότοκα». Ναι, χρειαζόταν πίστη για να τηρήσει το Πάσχα με την πεποίθηση ότι τα πρωτότοκα των Ισραηλιτών θα σώζονταν ενώ τα πρωτότοκα των Αιγυπτίων θα πέθαιναν, και αυτή η πίστη ανταμείφτηκε. (Έξοδος 12:1-39) Επίσης «δια πίστεως [οι Ισραηλίτες] διέβησαν την Ερυθράν θάλασσαν ως δια ξηράς, την οποίαν δοκιμάσαντες οι Αιγύπτιοι κατεποντίσθησαν». Τι θαυμάσιος ελευθερωτής αποδείχθηκε ότι είναι ο Θεός! Και εξαιτίας αυτής της απελευθέρωσης, «εφοβήθη ο λαός τον Κύριον [Ιεχωβά (ΜΝΚ)], και επίστευσεν εις τον Κύριον [Ιεχωβά (ΜΝΚ)], και εις τον Μωυσήν τον θεράποντα αυτού».—Έξοδος 14:21-31.

22. Σχετικά με την πίστη, ποιες ερωτήσεις παραμένουν για εξέταση;

²² Η πίστη του Μωυσή και των πατριαρχών είναι πραγματικά ένα παράδειγμα για τους Μάρτυρες του Ιεχωβά σήμερα. Αλλά τι έγινε όταν ο Θεός πολιτεύτηκε περισσότερο με τους απογόνους του Αβραάμ ως ένα έθνος θεοκρατικά οργανωμένο; Τι μπορούμε να μάθουμε από άλλες πράξεις πίστης στους αρχαίους καιρούς;

«Των Οποίων Δεν Ήτο Άξιος ο Κόσμος»

«Ελιθοβολήθησαν, . . . επειράσθησαν, . . . των οποίων δεν ήτο άξιος ο κόσμος [ο κόσμος δεν ήταν άξιος να ’χει τέτοιους ανθρώπους (Νεοελληνική Δημοτική Μετάφραση)]».—ΕΒΡΑΙΟΥΣ 11:37, 38.

1, 2. Κάτω από ποιες περιστάσεις διατήρησαν ακεραιότητα οι μάρτυρες του Ιεχωβά των αρχαίων χρόνων, και πώς επηρεάζουν οι πράξεις τους τούς δούλους του Θεού σήμερα;

ΟΙ ΜΑΡΤΥΡΕΣ ΤΟΥ ΙΕΧΩΒΑ στους αρχαίους καιρούς διατήρησαν την ακεραιότητά τους στον Θεό παρά τις πολλές δοκιμασίες που τους έφερε η άδικη ανθρώπινη κοινωνία. Για παράδειγμα, δούλοι του Θεού λιθοβολήθηκαν και σφάχτηκαν. Υπέφεραν κακομεταχείριση και θλίψη. Όμως δεν κλονίστηκε η πίστη τους. Σίγουρα λοιπόν, όπως είπε ο απόστολος Παύλος: «Ο κόσμος δεν ήταν άξιος να ’χει τέτοιους ανθρώπους».—Εβραίους 11:37, 38, Νεοελληνική Δημοτική Μετάφραση.

² Οι πράξεις των ευσεβών ανθρώπων πριν από τον κατακλυσμό, των πατριαρχών, και του Μωυσή που εμπνέουν πίστη, παρακινούν τους σύγχρονους μάρτυρες του Ιεχωβά να υπηρετούν τον Θεό με πίστη. Αλλά τι θα πούμε για τους άλλους που αναφέρονται στην προς Εβραίους επιστολή κεφάλαια 11 και 12; Πώς μπορούμε να ωφεληθούμε εξετάζοντας τις πλευρές της πίστης τους;

Η Πίστη των Κριτών, των Βασιλιάδων, και των Προφητών

3. Πώς δείχνουν τα γεγονότα που περιλαμβάνουν την Ιεριχώ και τη Ραάβ ότι η πίστη πρέπει να αποδεικνύεται με έργα;

³ Η πίστη δεν είναι απλή πεποίθηση· πρέπει να αποδεικνύεται με έργα ή πράξεις. (Διαβάστε Εβραίους 11:30, 31.) Μετά το θάνατο του Μωυσή, η πίστη έφερε στους Ισραηλίτες τη μια νίκη μετά την άλλη στη Χαναάν, αλλά αυτό απαιτούσε προσπάθεια από μέρους τους. Για παράδειγμα, μέσω της πίστης του Ιησού του Ναυή και άλλων «έπεσον τα τείχη της Ιεριχώ, αφού εκυκλώθησαν επί επτά ημέρας». Αλλά «δια πίστεως η πόρνη Ραάβ δεν συναπωλέσθη με τους απειθήσαντας [τους άπιστους κατοίκους της Ιεριχώ]». Γιατί; ‘Επειδή δέχτηκε τους [Ισραηλίτες] κατασκόπους ειρηνικά’, αποδεικνύοντας την πίστη της με το να τους κρύψει από τους Χαναναίους. Η πίστη της Ραάβ είχε μια στερεή βάση σε αυτά που άκουγε ότι «ο Κύριος [Ιεχωβά (ΜΝΚ)] εξήρανε τα ύδατα της Ερυθράς θαλάσσης» μπροστά από τους Ισραηλίτες και τους χάρισε τη νίκη όταν πολέμησαν εναντίον των Αμορραίων βασιλιάδων Σηών και Ωγ. Η Ραάβ έκανε τις κατάλληλες ηθικές αλλαγές και ευλογήθηκε για την ενεργή πίστη της με το να διαφυλαχτεί μαζί με την οικογένειά της όταν έπεσε η Ιεριχώ και με το να γίνει μια από τους πρόγονους του Ιησού Χριστού.—Ιησούς του Ναυή 2:1-11· 6:20-23· Ματθαίος 1:1, 5· Ιακώβου 2:24-26.

4. Τι τονίζουν οι εμπειρίες του Γεδεών και του Βαράκ σχετικά με το να δείχνουμε πίστη όταν βρισκόμαστε μπροστά σε κίνδυνο;

⁴ Η πίστη φαίνεται από την πλήρη εμπιστοσύνη στον Ιεχωβά όταν βρισκόμαστε μπροστά σε κίνδυνο. (Διαβάστε Εβραίους 11:32.) Ο Παύλος αναγνώριζε ότι δεν θα τον έφτανε ο χρόνος αν θα μιλούσε για τους «Γεδεών, Βαράκ τε και Σαμψών και Ιεφθάε, Δαβίδ τε και Σαμουήλ και των προφητών», τα κατορθώματα των οποίων έδωσαν άφθονη απόδειξη της πίστης και της εμπιστοσύνης στον Θεό σε επικίνδυνες καταστάσεις. Έτσι, με πίστη και με μια ομάδα 300 αντρών μόνο, ο Κριτής Γεδεών ενισχύθηκε από τον Θεό για να συντρίψει τη στρατιωτική δύναμη των καταπιεστικών Μαδιανιτών. (Κριταί 7:1-25) Αφού ενθαρρύνθηκε από την προφήτισσα Δεβόρρα, ο Κριτής Βαράκ με μια δύναμη πεζικού 10.000 ελαφρά εξοπλισμένων αντρών νίκησε τις πολύ μεγαλύτερες δυνάμεις του Βασιλιά Ιαβείν που περιλάμβαναν 900 σιδερόφρακτες στρατιωτικές άμαξες που ήταν κάτω από τις διαταγές του Σισάρα.—Κριταί 4:1–5:31.

5. Με ποιους τρόπους εκδήλωσε πίστη ο Σαμψών και ο Ιεφθάε που ήταν απόδειξη πλήρους εμπιστοσύνης στον Ιεχωβά;

⁵ Ένα άλλο παράδειγμα πίστης από την περίοδο των κριτών του Ισραήλ ήταν ο Σαμψών, ένας δυνατός εχθρός εναντίον των Φιλισταίων. Είναι αλήθεια ότι τελικά έγινε αιχμάλωτός τους αφού τον τύφλωσαν. Αλλά ο Σαμψών σκότωσε πολλούς από αυτούς όταν έριξε τις κολόνες του οίκου στον οποίο αυτοί προσέφεραν μια μεγάλη θυσία στον ψεύτικο θεό τους τον Δαγών. Ναι, ο Σαμψών πέθανε με εκείνους τους Φιλισταίους αλλά δεν αυτοκτόνησε από απόγνωση. Με πίστη εμπιστεύθηκε στον Ιεχωβά και προσευχήθηκε σε αυτόν για τη δύναμη που χρειαζόταν για να εκδικηθεί εκείνους τους εχθρούς του Θεού και του λαού Του. (Κριταί 16:18-30) Ο Ιεφθάε, στον οποίο ο Ιεχωβά χάρισε τη νίκη εναντίον των Αμμωνιτών, εκδήλωσε επίσης πίστη η οποία απέδειξε την πλήρη εμπιστοσύνη του στον Ιεχωβά. Μόνο με τέτοια πίστη μπορούσε να εκπληρώσει την ευχή του στον Θεό να αφιερώσει την κόρη του στην υπηρεσία του Ιεχωβά και να μείνει παρθένα για πάντα.—Κριταί 11:29-40.

6. Πώς έδειξε ο Δαβίδ την πίστη του;

⁶ Αξιοσημείωτος επίσης για την πίστη του ήταν ο Δαβίδ. Ήταν ακόμα νεαρός όταν αντιμετώπισε τον Φιλισταίο γίγαντα Γολιάθ. «Συ έρχεσαι εναντίον μου με ρομφαίαν και δόρυ και ασπίδα», είπε ο Δαβίδ, «εγώ δε έρχομαι εναντίον σου εν τω ονόματι του Κυρίου [Ιεχωβά (ΜΝΚ)] των δυνάμεων». Ναι, ο Δαβίδ εμπιστεύτηκε στον Θεό, σκότωσε τον πανύψηλο Φιλισταίο, και προχώρησε για να γίνει ένας γενναίος πολεμιστής-βασιλιάς που πολεμούσε για τα συμφέροντα του λαού του Θεού. Και εξαιτίας της πίστης του ο Δαβίδ ήταν ένας άντρας κατά την καρδιά του Ιεχωβά. (1 Σαμουήλ 17:4, 45-51· Πράξεις 13:22) Σε ολόκληρη τη ζωή τους, ο Σαμουήλ και οι άλλοι προφήτες εκδήλωσαν επίσης μεγάλη πίστη και πλήρη εμπιστοσύνη στον Θεό. (1 Σαμουήλ 1:19-28· 7:15-17) Τι θαυμάσια παραδείγματα είναι αυτά για τους σύγχρονους δούλους του Ιεχωβά, νέους και ηλικιωμένους!

7. (α) Ποιοι «δια της πίστεως κατεπολέμησαν βασιλείας»; (β) Ποιοι «ειργάσθησαν δικαιοσύνην» μέσω πίστης;

⁷ Με πίστη μπορούμε να αντιμετωπίσουμε με επιτυχία όλες τις δοκιμασίες της ακεραιότητας και να πετύχουμε οτιδήποτε είναι σε αρμονία με το θείο θέλημα. (Διαβάστε Εβραίους 11:33, 34.) Όταν ο Παύλος παρέθεσε περισσότερα έργα πίστης, είναι φανερό ότι είχε στο νου του τους Εβραίους κριτές, βασιλιάδες, και προφήτες, γιατί είχε μόλις αναφέρει τέτοιου είδους άντρες. «Δια πίστεως» αυτοί οι κριτές όπως ο Γεδεών και ο Ιεφθάε «κατεπολέμησαν βασιλείας». Το ίδιο έκανε και ο Βασιλιάς Δαβίδ, ο οποίος υπέταξε τους Φιλισταίους, τους Μωαβίτες, τους Σύριους, τους Εδωμίτες, και άλλους. (2 Σαμουήλ 8:1-14) Επίσης μέσω πίστης, δίκαιοι κριτές «ειργάσθησαν δικαιοσύνην», και η δίκαιη συμβουλή του Σαμουήλ και άλλων προφητών υποκίνησε τουλάχιστον μερικούς να αποφύγουν ή να εγκαταλείψουν την πορεία της αδικοπραγίας.—1 Σαμουήλ 12:20-25· Ησαΐας 1:10-20.

8. Ποια υπόσχεση δόθηκε στον Δαβίδ και σε τι οδήγησε αυτή;

⁸ Ο Δαβίδ ήταν ένας από αυτούς οι οποίοι μέσω πίστης «επέτυχον τας επαγγελίας». Ο Ιεχωβά του υποσχέθηκε: «Ο θρόνος σου θέλει είσθαι εστερεωμένος εις τον αιώνα». (2 Σαμουήλ 7:11-16) Και ο Θεός τήρησε εκείνη την υπόσχεση όταν ίδρυσε τη Μεσσιανική Βασιλεία το 1914.—Ησαΐας 9:6, 7· Δανιήλ 7:13, 14.

9. Κάτω από ποιες περιστάσεις «έφραξαν στόματα λεόντων» μέσω πίστης;

⁹ Ο προφήτης Δανιήλ με επιτυχία αντιμετώπισε μια δοκιμασία ακεραιότητας όταν συνέχισε να προσεύχεται στον Θεό σύμφωνα με την καθημερινή του συνήθεια παρά τον απαγορευτικό νόμο του βασιλιά. Με την πίστη ενός τηρητή ακεραιότητας, ο Δανιήλ έτσι ‘έφραξε στόματα λεόντων’ με την έννοια ότι ο Ιεχωβά τον διαφύλαξε ζωντανό στο λάκκο των λεόντων μέσα στον οποίο τον είχαν ρίξει.—Δανιήλ 6:4-23.

10. Ποιοι «έσβεσαν δύναμιν πυρός» μέσω πίστης, και ποια δυνατότητα μας δίνει μια ανάλογη πίστη;

¹⁰ Οι Εβραίοι φίλοι του Δανιήλ και τηρητές ακεραιότητας Σεδράχ, Μισάχ, και Αβδέ-νεγώ, στην πραγματικότητα «έσβεσαν δύναμιν πυρός». Όταν απειλήθηκαν με θάνατο σε ένα πολύ θερμασμένο καμίνι, είπαν στο Βασιλιά Ναβουχοδονόσορ ότι, είτε τους έσωζε ο Θεός τους είτε όχι, αυτοί δεν θα υπηρετούσαν τους θεούς του Βαβυλώνιου αυτοκράτορα ούτε θα λάτρευαν την εικόνα που είχε στήσει. Ο Ιεχωβά δεν έσβησε τη φωτιά σε εκείνο το καμίνι, αλλά φρόντισε να μη βλάψει τους τρεις Εβραίους. (Δανιήλ 3:1-30) Μια ανάλογη πίστη μάς δίνει τη δυνατότητα να διατηρούμε την ακεραιότητα στον Θεό μέχρι το σημείο πιθανού θανάτου στα χέρια των εχθρών.—Αποκάλυψις 2:10.

11. (α) Μέσω πίστης, ποιοι «έφυγον στόματα μαχαίρας»; (β) Ποιοι «ενεδυναμώθησαν» μέσω πίστης; (γ) Ποιοι «έγιναν ισχυροί εν πολέμω» και «έτρεψαν εις φυγήν στρατεύματα αλλοτρίων»;

¹¹ Ο Δαβίδ ‘έφυγε στόματα μαχαίρας’ των αντρών του Βασιλιά Σαούλ. (1 Σαμουήλ 19:9-17) Οι προφήτες Ηλίας και Ελισσαιέ ξέφυγαν επίσης το θάνατο από ‘μάχαιρα’. (1 Βασιλέων 19:1-3· 2 Βασιλέων 6:11-23) Αλλά ποιοι ‘ενεδυναμώθησαν από ασθενείας δια πίστεως’; Ναι, ο Γεδεών θεωρούσε τον εαυτό του και τους άντρες του πολύ αδύναμους για να σώσουν τον Ισραήλ από τους Μαδιανίτες. Αλλά όμως ‘ενεδυναμώθη’ από τον Θεό, ο οποίος του έδωσε τη νίκη, και μάλιστα μόνο με 300 άντρες! (Κριταί 6:14-16· 7:2-7, 22) «Από ασθενείας» όταν τα μαλλιά του ήταν κουρεμένα, ο Σαμψών ‘ενεδυναμώθη’ από τον Ιεχωβά και προκάλεσε το θάνατο πολλών Φιλισταίων. (Κριταί 16:19-21, 28-30· παράβαλε Κριταί 15:13-19.) Ο Παύλος ίσως σκέφτηκε επίσης το Βασιλιά Εζεκία ως κάποιον που ‘ενεδυναμώθη’ από μια αδύναμη στρατιωτική και ακόμη φυσική κατάσταση. (Ησαΐας 37:1–38:22) Ανάμεσα στους δούλους του Θεού οι οποίοι «έγειναν ισχυροί εν πολέμω» ήταν ο Κριτής Ιεφθάε και ο Βασιλιάς Δαβίδ. (Κριταί 11:32, 33· 2 Σαμουήλ 22:1, 2, 30-38) Και εκείνοι οι οποίοι «έτρεψαν εις φυγήν στρατεύματα αλλοτρίων» περιλαμβάνουν τον Κριτή Βαράκ. (Κριταί 4:14-16) Όλα αυτά τα κατορθώματα θα πρέπει να μας πείσουν ότι με πίστη μπορούμε να αντιμετωπίσουμε με επιτυχία οποιαδήποτε δοκιμασία της ακεραιότητάς μας και ότι μπορούμε να κατορθώσουμε καθετί που είναι σε συμφωνία με το θέλημα του Ιεχωβά.

Άλλοι με Παραδειγματική Πίστη

12. (α) Ποιες ‘γυναίκες έλαβαν τους νεκρούς αυτών αναστηθέντας’; (β) Με ποιο τρόπο θα είναι ‘καλύτερη’ η ανάσταση ορισμένων αντρών πίστης;

¹² Η πίστη περιλαμβάνει την πεποίθηση για την ανάσταση, μια ελπίδα η οποία μας βοηθά να διατηρήσουμε την ακεραιότητά μας στον Θεό. (Διαβάστε Εβραίους 11:35.) Εξαιτίας της πίστης, «έλαβον γυναίκες τους νεκρούς αυτών αναστηθέντας». Με πίστη και με δύναμη από τον Θεό, ο Ηλίας ανέστησε το γιο της χήρας στα Σαρεπτά και ο Ελισσαιέ έφερε στη ζωή το παιδί της Σουναμίτισσας. (1 Βασιλέων 17:17-24· 2 Βασιλέων 4:17-37) «Άλλοι δε εβασανίσθησαν [κατά γράμμα, ‘ξυλοκοπήθηκαν’], μη δεχθέντες την απολύτρωσιν, δια να αξιωθώσι καλητέρας αναστάσεως». Είναι φανερό ότι αυτοί οι μάρτυρες του Ιεχωβά των οποίων τα ονόματα δεν αναφέρονται στις Γραφές ξυλοκοπήθηκαν μέχρι θανάτου, επειδή δεν ήθελαν να δεχτούν απελευθέρωση η οποία απαιτούσε να συμβιβάσουν την πίστη τους. Η ανάστασή τους θα είναι ‘καλύτερη’ γιατί δεν θα χρειαστεί να πεθάνουν και πάλι (όπως έγινε με αυτούς που αναστήθηκαν από τον Ηλία και τον Ελισσαιέ), και θα γίνει στη Βασιλική κυβέρνηση του Ιησού Χριστού, του ‘Αιώνιου Πατέρα’ του οποίου το αντίλυτρο προμήθευσε την ευκαιρία για ατέλειωτη ζωή πάνω στη γη.—Ησαΐας 9:6· Ιωάννης 5:28, 29.

13. (α) Ποιοι υπέφεραν από «εμπαιγμούς και μάστιγας»; (β) Ποιοι είχαν την εμπειρία με «δεσμά και φυλακήν»;

¹³ Αν έχουμε πίστη, θα μπορούμε να υπομένουμε διωγμό. (Διαβάστε Εβραίους 11:36-38.) Όταν διωκόμαστε, είναι βοηθητικό να θυμηθούμε την ελπίδα της ανάστασης και να αντιληφτούμε ότι ο Θεός μπορεί να μας στηρίξει όπως έκανε με άλλους οι οποίοι «εδοκίμασαν [ή, έλαβαν δοκιμασία της πίστης τους με] εμπαιγμούς και μάστιγας, έτι δε και δεσμά και φυλακήν». Οι Ισραηλίτες «έσκωπτον [χλεύαζαν (ΜΝΚ)] τους προφήτας αυτού, εωσού η οργή του Κυρίου [Ιεχωβά (ΜΝΚ)] ανέβη κατά του λαού αυτού». (2 Χρονικών 36:15, 16) Μέσω πίστης, ο Μιχαΐας, ο Ελισσαιέ, και άλλοι δούλοι του Θεού υπέμειναν «εμπαιγμούς». (1 Βασιλέων 22:24· 2 Βασιλέων 2:23, 24· Ψαλμός 42:3) Οι ‘μάστιγες’ ήταν γνωστές στην περίοδο των βασιλιάδων και των προφητών του Ισραήλ, και εχθροί «επάταξαν» τον Ιερεμία, χωρίς αυτό να σημαίνει ότι τον χαστούκισαν απλώς σαν προσβολή. «Δεσμά και φυλακήν» ίσως μας θυμίζουν τις εμπειρίες του καθώς επίσης και τις εμπειρίες των προφητών Μιχαΐα και Ανανί. (Ιερεμίας 20:1, 2· 37:15· 1 Βασιλέων 12:11· 22:26, 27· 2 Χρονικών 16:7-10) Επειδή οι σύγχρονοι μάρτυρες του Ιεχωβά έχουν παρόμοια πίστη, μπορούν να υπομείνουν ανάλογα παθήματα «δια την δικαιοσύνην».—1 Πέτρου 3:14.

14. (α) Ποιος ήταν ανάμεσα σε εκείνους που «ελιθοβολήθησαν»; (β) Ποιος μπορεί να ‘πριονίστηκε’;

¹⁴ «Ελιθοβολήθησαν», είπε ο Παύλος. Ένας τέτοιος άντρας πίστης ήταν ο Ζαχαρίας, ο γιος του ιερέα Ιωδαέ. Γεμάτος από το πνεύμα του Θεού, μίλησε άφοβα εναντίον των αποστατών του Ιούδα. Το αποτέλεσμα; Με διαταγή του Βασιλιά Ιωάς, συνωμότες τον λιθοβόλησαν μέχρι θανάτου στην αυλή του οίκου του Ιεχωβά. (2 Χρονικών 24:20-22· Ματθαίος 23:33-35) Ο Παύλος πρόσθεσε: «Επριονίσθησαν, επειράσθησαν». Ίσως σκέφτηκε τον προφήτη Μιχαΐα ως έναν από εκείνους οι οποίοι «επειράσθησαν», και σύμφωνα με ανεπιβεβαίωτες Ιουδαϊκές παραδόσεις ο Ησαΐας πριονίστηκε στα δυο, στη διάρκεια της βασιλείας του Βασιλιά Μανασσή.—1 Βασιλέων 22:24-28.

15. Ποιοι υπέφεραν «κακουχούμενοι» και «πλανώμενοι εν ερημίαις»;

¹⁵ Άλλοι «με σφαγήν μαχαίρας απέθανον», όπως για παράδειγμα, οι προφήτες του Θεού στην εποχή του Ηλία τους οποίους «εθανάτωσαν εν ρομφαία» στις μέρες του ασεβή Βασιλιά Αχαάβ. (1 Βασιλέων 19:9, 10) Ο Ηλίας και ο Ελισσαιέ ήταν ανάμεσα σ’ εκείνους οι οποίοι με πίστη «περιεπλανήθησαν με δέρματα προβάτων, με δέρματα αιγών· υστερούμενοι, θλιβόμενοι, κακουχούμενοι». (1 Βασιλέων 19:5-8, 19· 2 Βασιλέων 1:8· 2:13· παράβαλε Ιερεμίας 38:6.) Εκείνοι οι «πλανώμενοι εν ερημίαις και όρεσι και σπηλαίοις και ταις τρύπαις της γης» ως αντικείμενα διωγμού πρέπει να περιλαμβάνουν όχι μόνο τον Ηλία και τον Ελισσαιέ αλλά επίσης τους 100 προφήτες τους οποίους ο Οβαδία έκρυψε ανά 50 σε μια σπηλιά, προμηθεύοντάς τους ψωμί και νερό όταν η ειδωλολάτρισσα Βασίλισσα Ιεζάβελ άρχισε να ‘εξολοθρεύει τους προφήτας του Κυρίου’. (1 Βασιλέων 18:4, 13· 2 Βασιλέων 2:13· 6:13, 30, 31) Τι τηρητές ακεραιότητας! Δεν είναι παράδοξο που ο Παύλος είπε: «Των οποίων δεν ήτο άξιος ο κόσμος [η ασεβής ανθρώπινη κοινωνία]»!

16. (α) Γιατί «δεν απήλαυσαν την επαγγελίαν» οι μάρτυρες του Ιεχωβά πριν από τη Χριστιανική εποχή; (β) Σε τι πρέπει να αναφέρεται το να «λάβωσι την τελειότηταν» οι μάρτυρες του Ιεχωβά των προχριστιανικών χρόνων;

¹⁶ Η πίστη μάς δίνει την απόλυτη βεβαιότητα ότι όλοι όσοι αγαπούν τον Θεό θα ‘απολαύσουν την επαγγελίαν’ στον κατάλληλο καιρό του. (Διαβάστε Εβραίους 11:39, 40.) Οι τηρητές ακεραιότητας της προχριστιανικής εποχής «έλαβον καλήν μαρτυρίαν δια της πίστεως», που τώρα είναι ένα θέμα του Γραφικού υπομνήματος. Αλλά δεν έχουν ακόμα ‘απολαύσει την επαγγελίαν’ του Θεού διαμέσου μιας επίγειας ανάστασης με την προοπτική αιώνιας ζωής κάτω από την εξουσία της Βασιλείας. Γιατί; «Δια να μη λάβωσι την τελειότητα χωρίς» τους χρισμένους ακολούθους του Χριστού, για τους οποίους «ο Θεός προέβλεψε καλήτερόν τι»—αθάνατη ουράνια ζωή και το προνόμιο να συμβασιλεύσουν με τον Χριστό Ιησού. Με την ανάστασή τους, που άρχισε μετά την ίδρυση της Βασιλείας στο 1914, οι χρισμένοι Χριστιανοί ‘έλαβαν την τελειότητα’ στους ουρανούς πριν αναστηθούν στη γη οι μάρτυρες του Ιεχωβά της προχριστιανικής εποχής. (1 Κορινθίους 15:50-57· Αποκάλυψις 12:1-5) Γι’ αυτούς τους πρώτους μάρτυρες, το να ‘λάβουν την τελειότητα’ πρέπει να αναφέρεται στην επίγεια ανάστασή τους, στην τελική ‘ελευθερία τους από τη δουλεία της φθοράς’, και στην απόκτηση ανθρώπινης τελειότητας από μέρους τους μέσω των υπηρεσιών του Αρχιερέα Ιησού Χριστού και των 144.000 ουράνιων υφιερέων του στη διάρκεια της Χιλιετούς Βασιλείας του.—Ρωμαίους 8:20, 21· Εβραίους 7:26· Αποκάλυψις 14:1· 20:4-6.

Αποβλέπετε στον Τελειωτή της Πίστης Μας

17, 18. (α) Για να επιτύχουμε στον αγώνα μας για αιώνια ζωή, τι πρέπει να κάνουμε; (β) Πώς είναι ο Ιησούς Χριστός ο ‘Τελειωτής της πίστης μας’;

¹⁷ Αφού συζήτησε τις πράξεις των μαρτύρων του Ιεχωβά της προχριστιανικής εποχής, ο Παύλος τόνισε το πρώτιστο παράδειγμα πίστης. (Διαβάστε Εβραίους 12:1-3.) Τι πηγή ενθάρρυνσης είναι να είμαστε ‘περικυκλωμένοι από ένα τόσο μεγάλο νέφος μαρτύρων’! Αυτό μας υποκινεί να απαλλαχτούμε από κάθε βάρος το οποίο θα μπορούσε να εμποδίσει την πνευματική μας πρόοδο. Μας βοηθά να αποφεύγουμε την αμαρτία της απώλειας ή έλλειψης της πίστης και να τρέχουμε με υπομονή τον Χριστιανικό αγώνα για την αιώνια ζωή. Εντούτοις για να πετύχουμε το στόχο μας, πρέπει να κάνουμε κάτι περισσότερο. Αλλά τι είναι αυτό;

¹⁸ Για να πετύχουμε στον αγώνα μας για αιώνια ζωή στο νέο σύστημα του Θεού, πρέπει να ‘αποβλέπουμε στον Ιησού, τον Αρχηγό και Τελειωτή της πίστης μας’. Η πίστη του Αβραάμ και άλλων τηρητών ακεραιότητας οι οποίοι έζησαν πριν από την επίγεια διακονία του Ιησού Χριστού ήταν ατελής, ελλιπής, αφού τότε δεν κατανοούσαν τις προφητείες για τον Μεσσία που δεν είχαν εκπληρωθεί ακόμα. (Παράβαλε 1 Πέτρου 1:10-12.) Αλλά με τη γέννηση, τη διακονία, το θάνατο, και την ανάσταση του Ιησού, εκπληρώθηκαν πολλές Μεσσιανικές προφητείες. Έτσι η πίστη με μια τέλεια έννοια «ήλθεν» μέσω του Ιησού Χριστού. (Γαλάτας 3:24, 25) Εκτός από αυτό, από την ουράνια θέση του ο Ιησούς συνέχισε να είναι ο Τελειωτής της πίστης των ακολούθων του, όπως όταν εξέχυσε πάνω τους το άγιο πνεύμα την Πεντηκοστή του 33 μ.Χ. και με τις αποκαλύψεις οι οποίες προοδευτικά ανέπτυξαν την πίστη τους. (Πράξεις 2:32, 33· Ρωμαίους 10:17· Αποκάλυψις 1:1, 2· 22:16) Πόσο ευγνώμονες είμαστε γι’ αυτόν τον ‘Πιστό Μάρτυρα’, αυτόν τον «Αρχηγόν» των Μαρτύρων του Ιεχωβά!—Αποκάλυψις 1:5· Ματθαίος 23:10.

19. Γιατί θα πρέπει να ‘συλλογιστούμε’ τον Ιησού;

¹⁹ Αφού δεν είναι εύκολο να υπομένουμε τις κατηγορίες των άπιστων, ο Παύλος προέτρεψε: «Διότι συλλογίσθητε τον [Ιησού] υπομείναντα υπό των αμαρτωλών τοιαύτην αντιλογίαν εις εαυτόν, δια να μη αποκάμητε χαυνούμενοι κατά τας ψυχάς σας». Αληθινά, αν κρατούμε τα μάτια μας καρφωμένα στον ‘Πιστό Μάρτυρα’, τον Ιησού Χριστό, ποτέ δεν θα κουραστούμε να κάνουμε το θέλημα του Θεού.—Ιωάννης 4:34.

20. Ποια είναι μερικά πράγματα που μάθατε για την πίστη από την εξέταση των εδαφίων Εβραίους 11:1–12:3.

²⁰ Από το ‘μεγάλο νέφος των μαρτύρων’ μαθαίνουμε πολλά για τις πλευρές της πίστης. Για παράδειγμα, πίστη όπως του Άβελ αυξάνει την εκτίμησή μας για τη θυσία του Ιησού. Η αληθινή πίστη μάς κάνει θαρραλέους μάρτυρες ακόμη και σαν τον Ενώχ ο οποίος μίλησε με θάρρος το άγγελμα του Ιεχωβά. Σχετικά με τον Νώε, η πίστη μας μάς υποκινεί να ακολουθούμε προσεκτικά τις εντολές του Θεού και να υπηρετούμε ως κήρυκες της δικαιοσύνης. Η πίστη του Αβραάμ μας εντυπώνει την ανάγκη να υπακούμε τον Θεό και να εμπιστευόμαστε στις υποσχέσεις Του, ακόμη και αν μερικές από αυτές δεν έχουν ακόμα εκπληρωθεί. Το παράδειγμα του Μωυσή δείχνει ότι η πίστη μάς δίνει τη δυνατότητα να παραμένουμε ακηλίδωτοι από αυτόν τον κόσμο και να είμαστε όσιοι με το λαό του Ιεχωβά. Τα κατορθώματα των κριτών, των βασιλιάδων, και των προφητών του Ισραήλ αποδεικνύουν ότι η πίστη στον Θεό μπορεί να μας στηρίξει σε καιρό διωγμού και δοκιμασιών. Και πόσο ευγνώμονες είμαστε που το μέγιστο παράδειγμα του Ιησού Χριστού κάνει την πίστη μας σταθερή και ακλόνητη! Γι’ αυτό, με τον Ιησού ως Αρχηγό μας και με τη δύναμη του Θεού μας, ας συνεχίσουμε να εκδηλώνουμε διαρκή πίστη ως Μάρτυρες του Ιεχωβά.