Προσέξτε τι έγραψε υπό θεϊκή έμπνευση ο απόστολος Παύλος σχεδόν 2.000 χρόνια αργότερα. Αναφερόμενος στην πίστη της Σάρρας και του Αβραάμ, είπε: «Αν . . . εξακολουθούσαν να θυμούνται εκείνον τον τόπο από τον οποίο είχαν φύγει, θα είχαν ευκαιρία να επιστρέψουν». (Εβραίους 11:8, 11, 15) Ούτε η Σάρρα ούτε ο Αβραάμ αναπολούσαν με νοσταλγία το παρελθόν. Αν ενέδιδαν σε έναν τέτοιον τρόπο σκέψης, μπορεί κάλλιστα να αποφάσιζαν να επιστρέψουν στο σπίτι τους. Στην Ουρ, όμως, θα έχαναν το εκπληκτικό προνόμιο που τους πρόσφερε ο Ιεχωβά. Και είναι βέβαιο ότι η θύμησή τους θα χανόταν, και δεν θα είχαν γίνει τα παραδείγματα πίστης που έχουν εμπνεύσει και αγγίξει εκατομμύρια καρδιές.

Αντί να κοιτάζει πίσω, η Σάρρα κοίταζε μπροστά. Εξακολούθησε λοιπόν να υποστηρίζει τον σύζυγό της κατά την παραμονή του σε εκείνη τη γη, βοηθώντας όποτε χρειαζόταν να μαζευτούν οι σκηνές, να μετακινηθούν τα κοπάδια και να στηθεί ξανά ο καταυλισμός. Υπέμενε όμως και άλλες δυσκολίες και αλλαγές. Ο Ιεχωβά ανανέωσε την υπόσχεσή του στον Αβραάμ​—αλλά για τη Σάρρα ούτε λέξη ακόμη!​—Γένεση 13:14-17· 15:5-7.

Τελικά, η Σάρρα αποφάσισε ότι είχε έρθει η στιγμή να μιλήσει στον Αβραάμ για ένα σχέδιο που σκεφτόταν καιρό. Φανταστείτε τα αντικρουόμενα συναισθήματα που ζωγραφίζονταν στο πρόσωπό της όταν είπε: «Δες, σε παρακαλώ! Ο Ιεχωβά με έχει αποκλείσει από το να κάνω παιδιά». Ύστερα ζήτησε από τον σύζυγό της να αποκτήσει παιδιά μέσω της υπηρέτριάς της, της Άγαρ. Μπορείτε να σκεφτείτε την οδύνη της Σάρρας καθώς το ζητούσε αυτό από τον σύζυγό της; Αυτό το αίτημα μπορεί να μας φαίνεται παράξενο σήμερα, αλλά εκείνον τον καιρό δεν ήταν ασυνήθιστο να παίρνει ένας άντρας δευτερεύουσα σύζυγο, ή αλλιώς παλλακίδα, για να αποκτήσει κληρονόμο.b Μήπως η Σάρρα θεώρησε ότι έτσι θα εκπληρωνόταν ο σκοπός που είχε ο Θεός να παραγάγει ένα έθνος με απογόνους του Αβραάμ; Όπως και να έχει, ήταν διατεθειμένη να κάνει μια μεγάλη θυσία. Πώς αντέδρασε ο Αβραάμ; Διαβάζουμε ότι «άκουσε τη φωνή της [Σάρρας]».​—Γένεση 16:1-3.

Μήπως η αφήγηση αφήνει να εννοηθεί ότι ο Ιεχωβά υποκίνησε τη Σάρρα να κάνει μια τέτοια προσφορά; Όχι. Αντιθέτως, η πρότασή της αποκαλύπτει πολύ ανθρώπινο τρόπο σκέψης. Η Σάρρα πίστευε ότι ο Θεός ευθυνόταν για τα προβλήματά της και ούτε καν μπορούσε να φανταστεί ότι εκείνος είχε κάποια άλλη λύση. Η λύση που έδωσε η ίδια θα της έφερνε πόνο και προβλήματα. Παρ’ όλα αυτά, η πρότασή της φανέρωνε αξιοθαύμαστη ανιδιοτέλεια. Σε έναν κόσμο που οι άνθρωποι βάζουν τόσο συχνά τις προσωπικές τους επιθυμίες πάνω από όλα τα άλλα, δεν μας εντυπωσιάζει το ανιδιοτελές πνεύμα της Σάρρας; Αν είμαστε και εμείς πρόθυμοι να βάζουμε τους σκοπούς του Θεού πάνω από προσωπικά συμφέροντα, θα μιμούμαστε την πίστη της Σάρρας.

Όταν ένας από τους αγγέλους επανέλαβε στον Αβραάμ την υπόσχεση του Θεού ότι η Σάρρα θα γεννούσε γιο, εκείνη δεν ήταν μπροστά αλλά άκουγε μέσα από τη σκηνή της. Η ιδέα ότι θα γεννούσε σε αυτή την ηλικία τής φάνηκε τόσο παράξενη ώστε δεν μπόρεσε να συγκρατηθεί​—γέλασε μέσα της, λέγοντας: «Τώρα που έχω πια φθαρεί, θα έχω άραγε ευχαρίστηση, τη στιγμή που και ο κύριός μου είναι γέρος;» Ο άγγελος διόρθωσε τη Σάρρα με την εξής εύστοχη ερώτηση: «Υπάρχει τίποτα που να είναι ιδιαίτερα δύσκολο για τον Ιεχωβά;» Η αντίδραση της Σάρρας ήταν φοβισμένη, αμυντική και πέρα για πέρα ανθρώπινη. Είπε αμέσως: «Δεν γέλασα!» Ο άγγελος αποκρίθηκε: «Όχι! Γέλασες».​—Γένεση 18:9-15.

Μήπως το ότι η Σάρρα γέλασε έδειχνε έλλειψη πίστης; Σε καμία περίπτωση. Η Αγία Γραφή λέει: «Μέσω πίστης και η ίδια η Σάρρα έλαβε δύναμη να συλλάβει σπέρμα, παρ’ όλο που είχε περάσει το όριο ηλικίας, επειδή θεώρησε πιστό εκείνον ο οποίος είχε δώσει την υπόσχεση». (Εβραίους 11:11) Η Σάρρα γνώριζε τον Ιεχωβά. Γνώριζε ότι εκείνος μπορεί να πραγματοποιήσει οποιαδήποτε υπόσχεση δώσει. Ποιος από εμάς δεν χρειάζεται περισσότερη πίστη αυτού του είδους; Πρέπει να γνωρίσουμε καλύτερα τον Θεό της Γραφής. Κάνοντάς το αυτό, θα διαπιστώσουμε ότι η Σάρρα δικαιολογημένα είχε τέτοια πίστη. Ο Ιεχωβά είναι στ’ αλήθεια πιστός και εκπληρώνει κάθε του υπόσχεση​—ενίοτε με τρόπους που μας ξαφνιάζουν και μας κάνουν να γελάμε με θαυμασμό ή δυσπιστία!