Ένας «Δούλος» που Είναι και Πιστός και Φρόνιμος

«Ποιος άραγε είναι ο πιστός και φρόνιμος δούλος τον οποίο ο κύριός του διόρισε υπεύθυνο στο υπηρετικό προσωπικό του;»—ΜΑΤΘΑΙΟΣ 24:45.

1, 2. Γιατί είναι ζωτικό να λαβαίνουμε τακτικά πνευματική τροφή σήμερα;

ΤΗΝ Τρίτη το απόγευμα, στις 11 Νισάν του 33 Κ.Χ., οι μαθητές του Ιησού έθεσαν ένα ερώτημα που έχει μεγάλη σημασία για εμάς σήμερα. Οι μαθητές ρώτησαν τον Ιησού: «Ποιο θα είναι το σημείο της παρουσίας σου και της τελικής περιόδου του συστήματος πραγμάτων;» Απαντώντας, ο Ιησούς εξήγγειλε μια σπουδαία προφητεία. Μίλησε για κάποια ταραχώδη περίοδο που θα στιγματιζόταν από πολέμους, πείνες, σεισμούς και αρρώστιες. Και αυτά θα ήταν απλώς η «αρχή βασανιστικών πόνων». Τα χειρότερα δεν θα είχαν έρθει ακόμη. Τι τρομακτική προοπτική!—Ματθαίος 24:3, 7, 8, 15-22· Λουκάς 21:10, 11.

² Από το 1914 και έπειτα, έχουν εκπληρωθεί οι περισσότερες πτυχές της προφητείας του Ιησού. Οι “βασανιστικοί πόνοι” έχουν κυριεύσει την ανθρωπότητα. Εντούτοις, οι αληθινοί Χριστιανοί δεν χρειάζεται να φοβούνται. Ο Ιησούς υποσχέθηκε ότι θα τους συντηρούσε με θρεπτική πνευματική τροφή. Εφόσον ο Ιησούς είναι τώρα στον ουρανό, πώς έχει διευθετήσει να λαβαίνουμε εμείς εδώ στη γη την πνευματική μας τροφή;

3. Ποιες διευθετήσεις έχει κάνει ο Ιησούς για να λαβαίνουμε “τροφή στον κατάλληλο καιρό”;

³ Ο ίδιος ο Ιησούς υπέδειξε την απάντηση σε αυτό το ερώτημα. Κατά την εξαγγελία της μεγάλης προφητείας του, ρώτησε: «Ποιος άραγε είναι ο πιστός και φρόνιμος δούλος τον οποίο ο κύριός του διόρισε υπεύθυνο στο υπηρετικό προσωπικό του για να τους δίνει την τροφή τους στον κατάλληλο καιρό;» Κατόπιν είπε: «Ευτυχισμένος είναι εκείνος ο δούλος αν ο κύριός του, όταν έρθει, τον βρει να ενεργεί έτσι! Αληθινά σας λέω: Θα τον διορίσει υπεύθυνο σε όλα τα υπάρχοντά του». (Ματθαίος 24:45-47) Ναι, θα υπήρχε ένας «δούλος» διορισμένος να παρέχει πνευματική τροφή, ένας «δούλος» που θα ήταν και πιστός και φρόνιμος. Ήταν άραγε εκείνος ο δούλος ένα συγκεκριμένο άτομο, κάποια διαδοχή ατόμων ή μήπως ήταν κάτι άλλο; Εφόσον ο πιστός δούλος προμηθεύει πνευματική τροφή την οποία έχουμε απόλυτη ανάγκη, είναι προς το συμφέρον μας να εξακριβώσουμε την απάντηση.

Ένα Άτομο ή Μια Τάξη;

4. Πώς γνωρίζουμε ότι «ο πιστός και φρόνιμος δούλος» δεν μπορεί να είναι ένα και μόνο άτομο;

⁴ «Ο πιστός και φρόνιμος δούλος» δεν μπορεί να είναι ένα και μόνο άτομο. Γιατί όχι; Επειδή ο δούλος άρχισε να παραθέτει πνευματική τροφή τον πρώτο αιώνα και, σύμφωνα με τον Ιησού, θα εξακολουθούσε να κάνει το ίδιο όταν θα έφτανε ο Κύριος το 1914. Αυτό θα σήμαινε ότι ένα άτομο θα υπηρετούσε πιστά επί περίπου 1.900 χρόνια. Ούτε ο Μαθουσάλα δεν έζησε τόσο πολύ!—Γένεση 5:27.

5. Εξηγήστε γιατί ο όρος «πιστός και φρόνιμος δούλος» δεν εφαρμόζεται στον κάθε Χριστιανό ατομικά.

⁵ Μήπως, λοιπόν, ο όρος «πιστός και φρόνιμος δούλος» θα μπορούσε να εφαρμοστεί γενικά στον κάθε Χριστιανό ατομικά; Είναι αλήθεια ότι όλοι οι Χριστιανοί πρέπει να είναι πιστοί και φρόνιμοι. Παρ’ όλα αυτά, είναι σαφές ότι ο Ιησούς είχε κάτι περισσότερο κατά νου όταν μίλησε για “τον πιστό και φρόνιμο δούλο”. Πώς το γνωρίζουμε αυτό; Επειδή είπε ότι “ο κύριος, όταν ερχόταν”, θα διόριζε το δούλο «υπεύθυνο σε όλα τα υπάρχοντά του». Πώς θα μπορούσε ο κάθε Χριστιανός ατομικά να τοποθετηθεί υπεύθυνος στα πάντα—σε «όλα» τα υπάρχοντα του Κυρίου; Αυτό θα ήταν αδύνατον!

6. Πώς προοριζόταν να λειτουργεί το έθνος του Ισραήλ ως «υπηρέτης», ή αλλιώς «δούλος», του Θεού;

⁶ Επομένως, το μόνο λογικό συμπέρασμα είναι ότι ο Ιησούς αναφερόταν σε κάποια ομάδα Χριστιανών ως τον “πιστό και φρόνιμο δούλο”. Μπορεί να υπάρξει ένας σύνθετος δούλος; Ναι. Εφτακόσια χρόνια πριν από τον Χριστό, ο Ιεχωβά αναφέρθηκε σε ολόκληρο το έθνος του Ισραήλ ως «μάρτυρές μου» και “υπηρέτη μου τον οποίο εξέλεξα”. (Ησαΐας 43:10) Κάθε μέλος του έθνους του Ισραήλ από το 1513 Π.Κ.Χ., οπότε δόθηκε ο Μωσαϊκός Νόμος, μέχρι την Πεντηκοστή του 33 Κ.Χ. αποτελούσε μέρος αυτής της τάξης του υπηρέτη. Οι περισσότεροι Ισραηλίτες δεν είχαν άμεση συμμετοχή στη διαχείριση των υποθέσεων του έθνους ή στο συντονισμό του προγράμματος χορήγησης πνευματικής τροφής σε αυτό. Ο Ιεχωβά χρησιμοποιούσε τους βασιλιάδες, τους κριτές, τους προφήτες, τους ιερείς και τους Λευίτες για να φέρνουν σε πέρας αυτά τα καθήκοντα. Μολαταύτα, ως έθνος, ο Ισραήλ έπρεπε να εκπροσωπεί την κυριαρχία του Ιεχωβά και να λέει τους αίνους του ανάμεσα στα έθνη. Κάθε Ισραηλίτης έπρεπε να είναι μάρτυρας του Ιεχωβά.—Δευτερονόμιο 26:19· Ησαΐας 43:21· Μαλαχίας 2:7· Ρωμαίους 3:1, 2.

Ένας «Υπηρέτης» Αποπέμπεται

7. Γιατί κρίθηκε το αρχαίο έθνος του Ισραήλ ακατάλληλο να είναι ο «υπηρέτης» του Θεού;

⁷ Εφόσον ο Ισραήλ ήταν ο «υπηρέτης» του Θεού πριν από αιώνες, μήπως ήταν επίσης ο δούλος για τον οποίο μίλησε ο Ιησούς; Όχι, διότι ο αρχαίος Ισραήλ δυστυχώς αποδείχτηκε ότι δεν ήταν ούτε πιστός ούτε φρόνιμος. Ο Παύλος συνοψίζει την κατάσταση παραθέτοντας τα λόγια του Ιεχωβά προς το έθνος: «Το όνομα του Θεού βλασφημείται εξαιτίας σας ανάμεσα στα έθνη». (Ρωμαίους 2:24) Πράγματι, ο Ισραήλ αποκορύφωσε μια μακρά ιστορία στασιασμού με το να απορρίψει τον Ιησού, οπότε τους απέρριψε και ο Ιεχωβά.—Ματθαίος 21:42, 43.

8. Πότε διορίστηκε ένας «υπηρέτης» σε αντικατάσταση του Ισραήλ, και κάτω από ποιες συνθήκες;

⁸ Αυτή η απιστία που επέδειξε ο «υπηρέτης», ο Ισραήλ, δεν σήμαινε ότι οι πιστοί λάτρεις θα στερούνταν για πάντα την πνευματική τροφή. Την Πεντηκοστή του 33 Κ.Χ., 50 ημέρες μετά την ανάσταση του Ιησού, εκχύθηκε άγιο πνεύμα σε 120 περίπου μαθητές του σε ένα ανώγειο στην Ιερουσαλήμ. Εκείνη τη στιγμή, γεννήθηκε ένα νέο έθνος. Όπως ήταν κατάλληλο, η γέννησή του έγινε δημόσια γνωστή όταν τα μέλη του άρχισαν να μιλάνε με τόλμη στους κατοίκους της Ιερουσαλήμ για «τα μεγαλεία του Θεού». (Πράξεις 2:11) Με αυτόν τον τρόπο, εκείνο το νέο έθνος, ένα πνευματικό έθνος, έγινε ο «υπηρέτης» που θα διακήρυττε τη δόξα του Ιεχωβά στα έθνη και θα παρείχε την τροφή στον κατάλληλο καιρό. (1 Πέτρου 2:9) Εύλογα, ονομάστηκε “ο Ισραήλ του Θεού”.—Γαλάτες 6:16.

9. (α) Ποιοι αποτελούν “τον πιστό και φρόνιμο δούλο”; (β) Ποιοι είναι το «υπηρετικό προσωπικό»;

⁹ Κάθε μέλος “του Ισραήλ του Θεού” είναι ένας αφιερωμένος, βαφτισμένος Χριστιανός, ο οποίος είναι χρισμένος με άγιο πνεύμα και έχει ουράνια ελπίδα. Επομένως, η έκφραση «πιστός και φρόνιμος δούλος» προσδιορίζει όλα τα μέλη εκείνου του χρισμένου πνευματικού έθνους ως ομάδα στη γη σε κάθε δεδομένη στιγμή από το 33 Κ.Χ. μέχρι τώρα, ακριβώς όπως κάθε Ισραηλίτης που ζούσε οποτεδήποτε από το 1513 Π.Κ.Χ. μέχρι την Πεντηκοστή του 33 Κ.Χ. αποτελούσε μέρος της προχριστιανικής τάξης του υπηρέτη. Ποιοι είναι, όμως, το «υπηρετικό προσωπικό» που τρέφεται πνευματικά από το δούλο; Τον πρώτο αιώνα Κ.Χ., κάθε Χριστιανός είχε την ουράνια ελπίδα. Συνεπώς, το υπηρετικό προσωπικό ήταν επίσης χρισμένοι Χριστιανοί, θεωρούμενοι, όχι ως ομάδα, αλλά ως άτομα. Όλοι, περιλαμβανομένων και όσων κατείχαν υπεύθυνες θέσεις στην εκκλησία, χρειάζονταν πνευματική τροφή από το δούλο.—1 Κορινθίους 12:12, 19-27· Εβραίους 5:11-13· 2 Πέτρου 3:15, 16.

«Στον Καθένα το Έργο Του»

10, 11. Πώς γνωρίζουμε ότι δεν έχει ανατεθεί το ίδιο έργο σε όλα τα μέλη της τάξης του δούλου;

¹⁰ Μολονότι “ο Ισραήλ του Θεού” είναι η τάξη του πιστού και φρόνιμου δούλου η οποία έχει διοριστεί να εκτελεί ένα έργο, κάθε μέλος έχει επίσης προσωπικές ευθύνες. Τα λόγια του Ιησού στο εδάφιο Μάρκος 13:34 το καθιστούν αυτό σαφές. Ο Ιησούς είπε: «Είναι σαν έναν άνθρωπο που ταξίδεψε σε ξένη χώρα, ο οποίος άφησε το σπίτι του και έδωσε την εξουσία στους δούλους του, στον καθένα το έργο του, και διέταξε το θυρωρό να είναι σε εγρήγορση». Άρα, κάθε μέλος της τάξης του δούλου έχει λάβει έναν διορισμό—να αυξάνει τα επίγεια υπάρχοντα του Χριστού. Αυτό το καθήκον το φέρνει σε πέρας σύμφωνα με τις δικές του ικανότητες και τις ευκαιρίες που του δίνονται.—Ματθαίος 25:14, 15.

¹¹ Επιπλέον, ο απόστολος Πέτρος είπε στους χρισμένους Χριστιανούς των ημερών του: «Ανάλογα με το χάρισμα που έλαβε ο καθένας, να το χρησιμοποιείτε στο να διακονείτε ο ένας τον άλλον ως καλοί οικονόμοι της παρ’ αξία καλοσύνης του Θεού η οποία εκδηλώνεται με ποικίλους τρόπους». (1 Πέτρου 4:10) Επομένως, αυτοί οι χρισμένοι έχουν την ευθύνη να διακονούν ο ένας τον άλλον χρησιμοποιώντας τα χαρίσματα που τους έδωσε ο Θεός. Επιπρόσθετα, τα λόγια του Πέτρου υποδηλώνουν ότι δεν θα είχαν όλοι οι Χριστιανοί τις ίδιες ικανότητες, τις ίδιες ευθύνες ή τα ίδια προνόμια. Ωστόσο, κάθε μέλος της τάξης του δούλου θα μπορούσε να συμβάλλει με κάποιον τρόπο στην αύξηση του πνευματικού έθνους. Πώς;

12. Πώς συνέβαλλε κάθε μέλος της τάξης του δούλου, είτε άντρας είτε γυναίκα, στην αύξηση του δούλου;

¹² Πρώτον, ο καθένας είχε την ευθύνη να είναι μάρτυρας του Ιεχωβά, κηρύττοντας τα καλά νέα της Βασιλείας. (Ησαΐας 43:10-12· Ματθαίος 24:14) Λίγο πριν την ανάληψή του στον ουρανό, ο Ιησούς παρήγγειλε σε όλους τους πιστούς μαθητές του, άντρες και γυναίκες, να είναι δάσκαλοι, λέγοντας: «Πηγαίνετε, λοιπόν, και κάντε μαθητές από όλα τα έθνη, βαφτίζοντάς τους στο όνομα του Πατέρα και του Γιου και του αγίου πνεύματος, διδάσκοντάς τους να τηρούν όλα όσα σας έχω παραγγείλει. Και εγώ είμαι μαζί σας όλες τις ημέρες μέχρι την τελική περίοδο του συστήματος πραγμάτων».—Ματθαίος 28:19, 20.

13. Ποιο προνόμιο απολάμβαναν όλοι οι χρισμένοι;

¹³ Όταν εντοπίζονταν καινούριοι μαθητές, έπρεπε να διδάσκονται προσεκτικά να τηρούν όλα όσα είχε παραγγείλει ο Χριστός στους μαθητές του. Με τον καιρό, τα άτομα που ανταποκρίνονταν αποκτούσαν τα προσόντα να διδάξουν άλλους. Η θρεπτική πνευματική τροφή γινόταν διαθέσιμη σε πιθανά μέλη της τάξης του δούλου σε πολλά έθνη. Όλοι οι χρισμένοι Χριστιανοί, άντρες και γυναίκες, συμμετείχαν στην εκπλήρωση της αποστολής για μαθήτευση. (Πράξεις 2:17, 18) Αυτό το έργο επρόκειτο να συνεχιστεί από την εποχή που ο δούλος άρχισε για πρώτη φορά το έργο του μέχρι το τέλος αυτού του συστήματος πραγμάτων.

14. Σε ποιους περιορίζονταν τα προνόμια διδασκαλίας μέσα στην εκκλησία, και πώς αισθάνονταν για αυτό οι πιστές χρισμένες γυναίκες;

¹⁴ Οι νεοβαφτισμένοι χρισμένοι γίνονταν μέλη του δούλου και, ανεξάρτητα από το ποιος τους είχε διδάξει αρχικά, συνέχιζαν να λαβαίνουν εκπαίδευση από μέλη της εκκλησίας τα οποία είχαν τα Γραφικά προσόντα για να υπηρετούν ως πρεσβύτεροι. (1 Τιμόθεο 3:1-7· Τίτο 1:6-9) Έτσι λοιπόν, αυτοί οι διορισμένοι άντρες είχαν το προνόμιο να συμβάλλουν στην αύξηση του έθνους με έναν ιδιαίτερο τρόπο. Οι πιστές χρισμένες Χριστιανές γυναίκες δεν δυσανασχετούσαν με το γεγονός ότι μόνο Χριστιανοί άντρες διορίζονταν να διδάσκουν στην εκκλησία. (1 Κορινθίους 14:34, 35) Απεναντίας, χαίρονταν καθώς ωφελούνταν από τη σκληρή εργασία των αντρών που ήταν μέλη της εκκλησίας και αισθάνονταν ευγνωμοσύνη για τα προνόμια που ήταν διαθέσιμα στις γυναίκες, όπως το να μεταδίδουν χαρμόσυνες ειδήσεις σε άλλους. Οι ζηλώτριες χρισμένες αδελφές σήμερα εκδηλώνουν την ίδια ταπεινή στάση, είτε οι διορισμένοι πρεσβύτεροι είναι από τους χρισμένους είτε όχι.

15. Ποια ήταν μία από τις κύριες πηγές πνευματικής τροφής τον πρώτο αιώνα, και ποιοι αναλάμβαναν την ηγεσία στη χορήγησή της;

¹⁵ Η θεμελιώδης πνευματική τροφή που χορηγούνταν τον πρώτο αιώνα προερχόταν κατευθείαν από την πένα των αποστόλων και των άλλων μαθητών που αναλάμβαναν την ηγεσία. Οι επιστολές τις οποίες έγραψαν αυτοί—ιδιαίτερα οι επιστολές που περιλαμβάνονται στα 27 θεόπνευστα βιβλία των Χριστιανικών Ελληνικών Γραφών—κυκλοφορούσαν μεταξύ των εκκλησιών και αναμφίβολα αποτελούσαν τη βάση για τη διδασκαλία που παρείχαν οι τοπικοί πρεσβύτεροι. Με αυτόν τον τρόπο, οι εκπρόσωποι του δούλου διένεμαν με πιστότητα πλούσια πνευματική τροφή στους ειλικρινείς Χριστιανούς. Η τάξη του δούλου τον πρώτο αιώνα αποδείχτηκε πιστή στην αποστολή της.

Ο «Δούλος» Έπειτα από 19 Αιώνες

16, 17. Πώς αποδείχτηκε η τάξη του δούλου πιστή στην εκπλήρωση του διορισμού της τα χρόνια μέχρι το 1914;

¹⁶ Τι θα λεχθεί για σήμερα; Όταν άρχισε η παρουσία του το 1914, βρήκε άραγε ο Ιησούς κάποια ομάδα χρισμένων Χριστιανών που διένεμαν πιστά τροφή στον κατάλληλο καιρό; Και βέβαια βρήκε. Αυτή η ομάδα προσδιοριζόταν εύκολα λόγω των καλών καρπών που παρήγε. (Ματθαίος 7:20) Έκτοτε, η ιστορία απέδειξε ότι αυτός ο προσδιορισμός ήταν ορθός.

¹⁷ Όταν έφτασε ο Ιησούς, περίπου 5.000 άτομα που αποτελούσαν το υπηρετικό προσωπικό διέδιδαν τη Γραφική αλήθεια. Οι εργάτες ήταν λίγοι, αλλά ο δούλος χρησιμοποιούσε διάφορες ευρηματικές μεθόδους για να διαδώσει τα καλά νέα. (Ματθαίος 9:38) Παραδείγματος χάρη, έγιναν διευθετήσεις να δημοσιευτούν ομιλίες γύρω από Γραφικά θέματα μέχρι και σε 2.000 εφημερίδες. Με αυτόν τον τρόπο, η αλήθεια του Λόγου του Θεού έφτασε ταυτόχρονα σε δεκάδες χιλιάδες αναγνώστες. Εκτός αυτού, ετοιμάστηκε ένα οχτάωρο πρόγραμμα που συνδύαζε έγχρωμες διαφάνειες και κινούμενες εικόνες. Χάρη σε αυτή την πρωτοποριακή παρουσίαση, το άγγελμα της Γραφής, από την αρχή της Δημιουργίας ως το τέλος της Χιλιετούς Βασιλείας του Χριστού, μεταδόθηκε συνολικά σε πάνω από εννέα εκατομμύρια θεατές σε τρεις ηπείρους. Ένα άλλο μέσο που χρησιμοποιήθηκε ήταν τα έντυπα. Λόγου χάρη, το 1914 τυπώνονταν περίπου 50.000 αντίτυπα κάθε τεύχους αυτού του περιοδικού.

18. Πότε διόρισε ο Ιησούς το δούλο υπεύθυνο σε όλα τα υπάρχοντά του, και γιατί;

¹⁸ Ναι, όταν έφτασε ο Κύριος, βρήκε τον πιστό δούλο του να τρέφει ευσυνείδητα το υπηρετικό προσωπικό καθώς επίσης να κηρύττει τα καλά νέα. Μεγαλύτερες ευθύνες περίμεναν τώρα εκείνον το δούλο. Ο Ιησούς είπε: «Αληθινά σας λέω: Θα τον διορίσει υπεύθυνο σε όλα τα υπάρχοντά του». (Ματθαίος 24:47) Ο Ιησούς το έκανε αυτό το 1919, αφού πρώτα ο δούλος είχε περάσει μια περίοδο δοκιμής. Γιατί, όμως, έλαβε «ο πιστός και φρόνιμος δούλος» μεγαλύτερες ευθύνες; Επειδή τα υπάρχοντα του Κυρίου είχαν αυξηθεί. Ο Ιησούς έλαβε τη βασιλεία το 1914.

19. Εξηγήστε πώς έχουν καλυφτεί οι πνευματικές ανάγκες του “μεγάλου πλήθους”.

¹⁹ Ποια είναι τα υπάρχοντα στα οποία διόρισε υπεύθυνο ο νεοεστεμμένος Κύριος τον πιστό δούλο του; Όλα τα πνευματικά πράγματα που ανήκουν σε Αυτόν εδώ στη γη. Για παράδειγμα, δύο δεκαετίες μετά την ενθρόνιση του Χριστού το 1914, προσδιορίστηκε «ένα μεγάλο πλήθος» “άλλων προβάτων”. (Αποκάλυψη 7:9· Ιωάννης 10:16) Δεν επρόκειτο για χρισμένα μέλη “του Ισραήλ του Θεού”, αλλά για ειλικρινείς άντρες και γυναίκες με επίγεια ελπίδα, που αγαπούσαν τον Ιεχωβά και ήθελαν να τον υπηρετούν όπως και οι χρισμένοι. Στην ουσία, είπαν στον “πιστό και φρόνιμο δούλο”: «Θα πάμε με εσάς, γιατί ακούσαμε ότι ο Θεός είναι με εσάς». (Ζαχαρίας 8:23) Αυτοί οι νεοβαφτισμένοι Χριστιανοί λάβαιναν την ίδια πλούσια πνευματική τροφή όπως και το χρισμένο υπηρετικό προσωπικό, και έκτοτε οι δύο τάξεις μοιράζονται αυτό το πνευματικό τραπέζι. Τι ευλογία έχει αποδειχτεί αυτό για τα μέλη του “μεγάλου πλήθους”!

20. Ποιο ρόλο έχει παίξει το «μεγάλο πλήθος» στην αύξηση των υπαρχόντων του Κυρίου;

²⁰ Τα μέλη του “μεγάλου πλήθους” ενώθηκαν χαρούμενα με τη χρισμένη τάξη του δούλου ως κήρυκες των καλών νέων. Καθώς κήρυτταν, τα επίγεια υπάρχοντα του Κυρίου αυξάνονταν, με αποτέλεσμα να προστίθενται και άλλες ευθύνες στον “πιστό και φρόνιμο δούλο”. Επειδή ο αριθμός των εκζητητών της αλήθειας μεγάλωνε, απαιτούνταν επέκταση των εκτυπωτικών εγκαταστάσεων ώστε να ικανοποιηθεί η ζήτηση για Βιβλικά έντυπα. Ιδρύθηκαν γραφεία τμήματος των Μαρτύρων του Ιεχωβά στη μία χώρα μετά την άλλη. Στάλθηκαν ιεραπόστολοι «ως το πιο απομακρυσμένο μέρος της γης». (Πράξεις 1:8) Από πέντε χιλιάδες περίπου χρισμένους το 1914, οι τάξεις των υμνητών του Θεού έχουν αυξηθεί ξεπερνώντας τα έξι εκατομμύρια άτομα σήμερα, τα περισσότερα από τα οποία ανήκουν στο «μεγάλο πλήθος». Ναι, όντως, τα υπάρχοντα του Βασιλιά έχουν πολλαπλασιαστεί από τον καιρό της στέψης του το 1914!

21. Ποιες δύο παραβολές θα εξετάσουμε στην επόμενη μελέτη μας;

²¹ Όλα αυτά δείχνουν ότι ο δούλος έχει αποδειχτεί και «πιστός και φρόνιμος». Αφού ο Ιησούς μίλησε για “τον πιστό και φρόνιμο δούλο”, αμέσως μετά είπε δύο παραβολές που τόνιζαν αυτές τις ιδιότητες: την παραβολή των φρόνιμων και των ανόητων παρθένων και την παραβολή των ταλάντων. (Ματθαίος 25:1-30) Αυτό είναι εξαιρετικά ενδιαφέρον! Τι σημαίνουν οι συγκεκριμένες παραβολές για εμάς σήμερα; Αυτό το ερώτημα θα το εξετάσουμε στο επόμενο άρθρο.

“Ο Πιστός Δούλος” Περνάει τη Δοκιμή με Επιτυχία!

«Είναι ο προσδιορισμένος καιρός για να αρχίσει η κρίση από τον οίκο του Θεού».—1 ΠΕΤΡΟΥ 4:17.

1. Τι διαπίστωσε ο Ιησούς όταν επιθεώρησε το “δούλο”;

ΤΗΝ Πεντηκοστή του 33 Κ.Χ., ο Ιησούς διόρισε έναν “δούλο” ο οποίος θα προμήθευε τροφή στον κατάλληλο καιρό για το «υπηρετικό προσωπικό» του. Το 1914, ο Ιησούς ενθρονίστηκε ως Βασιλιάς, και γρήγορα έφτασε ο καιρός να επιθεωρήσει εκείνον το “δούλο”. Διαπίστωσε ότι ο «δούλος» είχε ως επί το πλείστον αποδειχτεί «πιστός και φρόνιμος». Γι’ αυτό, τον διόρισε «υπεύθυνο σε όλα τα υπάρχοντά του». (Ματθαίος 24:45-47) Ωστόσο, υπήρχε και ένας κακός δούλος, ο οποίος δεν ήταν ούτε πιστός ούτε φρόνιμος.

«Ο Κακός Εκείνος Δούλος»

2, 3. Από πού προήλθε «ο κακός εκείνος δούλος», και πώς αναπτύχθηκε;

² Ο Ιησούς μίλησε για τον κακό δούλο αμέσως μετά την αναφορά του στον “πιστό και φρόνιμο δούλο”, λέγοντας: «Αν πει ο κακός εκείνος δούλος μέσα στην καρδιά του: “Ο κύριός μου καθυστερεί”, και αρχίσει να χτυπάει τους συνδούλους του και να τρώει και να πίνει με τους αδιόρθωτους μέθυσους, ο κύριος εκείνου του δούλου θα έρθει μια ημέρα που αυτός δεν περιμένει και μια ώρα που αυτός δεν γνωρίζει, και θα τον τιμωρήσει με τη μεγαλύτερη αυστηρότητα και θα του ορίσει το μέρος του με τους υποκριτές. Εκεί θα είναι το κλάμα του και το τρίξιμο των δοντιών του». (Ματθαίος 24:48-51) Η έκφραση «ο κακός εκείνος δούλος» στρέφει την προσοχή μας στα προηγούμενα λόγια του Ιησού σχετικά με τον πιστό και φρόνιμο δούλο. Ναι, ο “κακός δούλος” προήλθε από τις τάξεις του πιστού δούλου.a Πώς συνέβη αυτό;

³ Πριν από το 1914, πολλά μέλη της πιστής τάξης του δούλου είχαν μεγάλες ελπίδες να συναντήσουν εκείνο το έτος τον Γαμπρό στον ουρανό, αλλά οι ελπίδες τους διαψεύστηκαν. Εξαιτίας αυτού του γεγονότος, καθώς και άλλων εξελίξεων, πολλοί απογοητεύτηκαν και κάποιοι ανέπτυξαν πικρόχολη διάθεση. Μερικοί από αυτούς άρχισαν να “χτυπούν” φραστικά τους πρώην αδελφούς τους και να συναναστρέφονται με «τους αδιόρθωτους μέθυσους», τις θρησκευτικές ομάδες του Χριστιανικού κόσμου.—Ησαΐας 28:1-3· 32:6.

4. Πώς πολιτεύτηκε ο Ιησούς με τον “κακό δούλο” και με όλους όσους έχουν εκδηλώσει το ίδιο πνεύμα;

⁴ Αυτοί οι πρώην Χριστιανοί προσδιορίστηκαν τελικά ως ο “κακός δούλος”, και ο Ιησούς τούς τιμώρησε με «τη μεγαλύτερη αυστηρότητα». Πώς; Τους απέρριψε, και αυτοί έχασαν την ουράνια ελπίδα τους. Εντούτοις, δεν καταστράφηκαν αμέσως. Κατ’ αρχάς, έπρεπε να υποστούν μια περίοδο κατά την οποία θα έκλαιγαν και θα έτριζαν τα δόντια «στο σκοτάδι» έξω από τη Χριστιανική εκκλησία. (Ματθαίος 8:12) Μετά τις πρώτες εκείνες ημέρες, και κάποιοι άλλοι χρισμένοι έχουν εκδηλώσει παρόμοιο κακό πνεύμα, ταυτιζόμενοι με τον “κακό δούλο”. Μερικά από τα «άλλα πρόβατα» έχουν μιμηθεί την απιστία τους. (Ιωάννης 10:16) Όλοι αυτοί οι εχθροί του Χριστού καταλήγουν «έξω», στο ίδιο πνευματικό «σκοτάδι».

5. Πώς αντέδρασε ο πιστός και φρόνιμος δούλος, σε αντίθεση με τον “κακό δούλο”;

⁵ Εντούτοις, ο πιστός και φρόνιμος δούλος πέρασε τις ίδιες δοκιμές όπως και «ο κακός εκείνος δούλος». Αυτοί, όμως, αντί να αναπτύξουν πικρόχολη διάθεση, διορθώθηκαν. (2 Κορινθίους 13:11) Η αγάπη τους για τον Ιεχωβά και τους αδελφούς τους ενισχύθηκε. Ως αποτέλεσμα, έχουν αποδειχτεί «στύλος και στήριγμα της αλήθειας» σε αυτές τις ταραχώδεις «τελευταίες ημέρες».—1 Τιμόθεο 3:15· 2 Τιμόθεο 3:1.

Φρόνιμες και Ανόητες Παρθένες

6. (α) Πώς έδειξε ο Ιησούς παραστατικά τη φρόνηση της πιστής τάξης του δούλου του; (β) Πριν από το 1914, ποιο άγγελμα διακήρυτταν οι χρισμένοι Χριστιανοί;

⁶ Αφού μίλησε για “τον κακό εκείνο δούλο”, ο Ιησούς είπε δύο παραβολές προκειμένου να δείξει γιατί κάποιοι χρισμένοι Χριστιανοί θα αποδεικνύονταν πιστοί και φρόνιμοι, ενώ άλλοι όχι.b Για να δείξει παραστατικά τη φρόνηση, είπε: «Η βασιλεία των ουρανών θα ομοιωθεί με δέκα παρθένες που πήραν τα λυχνάρια τους και βγήκαν να συναντήσουν το γαμπρό. Πέντε από αυτές ήταν ανόητες και πέντε ήταν φρόνιμες. Διότι οι ανόητες πήραν τα λυχνάρια τους αλλά δεν πήραν λάδι μαζί τους, ενώ οι φρόνιμες πήραν λάδι στα δοχεία τους μαζί με τα λυχνάρια τους». (Ματθαίος 25:1-4) Οι δέκα παρθένες μάς θυμίζουν τους χρισμένους Χριστιανούς πριν από το 1914. Αυτοί είχαν υπολογίσει ότι ο γαμπρός, ο Ιησούς Χριστός, επρόκειτο να κάνει την εμφάνισή του σύντομα. Γι’ αυτό, «βγήκαν» να τον συναντήσουν, κηρύττοντας με τόλμη ότι «οι προσδιορισμένοι καιροί των εθνών» θα έληγαν το 1914.—Λουκάς 21:24.

7. Πότε και γιατί «κοιμήθηκαν», σαν να λέγαμε, οι χρισμένοι Χριστιανοί;

⁷ Είχαν δίκιο. Οι προσδιορισμένοι καιροί των εθνών έληξαν πράγματι το 1914, και η Βασιλεία του Θεού υπό τον Χριστό Ιησού άρχισε να κυβερνάει. Αλλά αυτό συνέβαινε στους αόρατους ουρανούς. Στη γη, η ανθρωπότητα άρχισε να υφίσταται προειπωμένα «αλίμονο». (Αποκάλυψη 12:10, 12) Ακολούθησε μια εποχή δοκιμασιών. Μη έχοντας σαφή αντίληψη των πραγμάτων, οι χρισμένοι Χριστιανοί νόμισαν ότι «ο γαμπρός καθυστερούσε». Βρισκόμενοι σε σύγχυση και αντιμετωπίζοντας εχθρότητα από τον κόσμο, επιβράδυναν σε γενικές γραμμές το ρυθμό τους και στην ουσία σταμάτησαν το οργανωμένο δημόσιο έργο κηρύγματος. Σαν τις παρθένες της παραβολής, “νύσταξαν και κοιμήθηκαν” από πνευματική άποψη, όπως έκαναν οι άπιστοι καθ’ ομολογία Χριστιανοί μετά το θάνατο των αποστόλων του Ιησού.—Ματθαίος 25:5· Αποκάλυψη 11:7, 8· 12:17.

8. Τι οδήγησε στην κραυγή: «Να ο γαμπρός!», και τι είχε φτάσει ο καιρός να κάνουν οι χρισμένοι Χριστιανοί;

⁸ Κατόπιν, το 1919, συνέβη κάτι το αναπάντεχο. Διαβάζουμε: «Στη μέση ακριβώς της νύχτας ακούστηκε μια κραυγή: “Να ο γαμπρός! Βγείτε να τον συναντήσετε”. Τότε όλες εκείνες οι παρθένες σηκώθηκαν και τακτοποίησαν τα λυχνάρια τους». (Ματθαίος 25:6, 7) Ακριβώς όταν τα πράγματα φαίνονταν πιο ζοφερά παρά ποτέ, ακούστηκε ένα κάλεσμα σε δράση! Το 1918, ο Ιησούς, «ο αγγελιοφόρος της διαθήκης», είχε έρθει στον πνευματικό ναό του Ιεχωβά για να επιθεωρήσει και να καθαρίσει την εκκλησία του Θεού. (Μαλαχίας 3:1) Τώρα, οι χρισμένοι Χριστιανοί έπρεπε να βγουν και να τον συναντήσουν στις επίγειες αυλές αυτού του ναού. Είχε φτάσει ο καιρός να “εκπέμψουν φως”.—Ησαΐας 60:1· Φιλιππησίους 2:14, 15.

9, 10. Το 1919, γιατί ήταν μερικοί Χριστιανοί “φρόνιμοι” και μερικοί “ανόητοι”;

⁹ Αλλά μια στιγμή! Στην παραβολή, μερικές από τις κοπέλες αντιμετώπιζαν ένα πρόβλημα. Ο Ιησούς συνέχισε: «Οι ανόητες είπαν στις φρόνιμες: “Δώστε μας λίγο από το λάδι σας, επειδή τα λυχνάρια μας κοντεύουν να σβήσουν”». (Ματθαίος 25:8) Χωρίς λάδι, τα λυχνάρια δεν θα φώτιζαν. Έτσι λοιπόν, το λάδι στα λυχνάρια μάς θυμίζει το Λόγο της αλήθειας του Θεού και το άγιο πνεύμα του, τα οποία δίνουν στους αληθινούς λάτρεις την ικανότητα να είναι φορείς φωτός. (Ψαλμός 119:130· Δανιήλ 5:14) Πριν από το 1919, οι φρόνιμοι χρισμένοι Χριστιανοί είχαν επιζητήσει με επιμέλεια να διακρίνουν το θέλημα του Θεού για αυτούς, παρά την προσωρινή εξασθενημένη τους κατάσταση. Επομένως, όταν ακούστηκε το κάλεσμα να εκπέμψουν φως, ήταν έτοιμοι.—2 Τιμόθεο 4:2· Εβραίους 10:24, 25.

¹⁰ Εντούτοις, ορισμένοι χρισμένοι δεν ήταν διατεθειμένοι να κάνουν θυσίες ή να καταβάλουν προσωπικές προσπάθειες—αν και επιθυμούσαν διακαώς να είναι μαζί με τον Γαμπρό. Όταν, λοιπόν, έφτασε ο καιρός να δραστηριοποιηθούν στο κήρυγμα των καλών νέων, δεν ήταν έτοιμοι. (Ματθαίος 24:14) Προσπάθησαν μάλιστα να επιβραδύνουν τους ζηλωτές συντρόφους τους, ζητώντας τους, στην ουσία, μέρος του αποθέματός τους σε λάδι. Στην παραβολή του Ιησού, πώς απάντησαν οι φρόνιμες παρθένες; Είπαν: «Ίσως να μην αρκέσει για εμάς και εσάς. Πηγαίνετε καλύτερα σε εκείνους που το πουλούν και αγοράστε για τον εαυτό σας». (Ματθαίος 25:9) Παρόμοια, οι όσιοι χρισμένοι Χριστιανοί το 1919 αρνήθηκαν να κάνουν οτιδήποτε θα ελάττωνε τη δική τους ικανότητα να είναι φορείς φωτός. Έτσι λοιπόν, πέρασαν την επιθεώρηση με επιτυχία.

11. Τι συνέβη στις ανόητες παρθένες;

¹¹ Ο Ιησούς καταλήγει: «Ενώ [οι ανόητες παρθένες] έφευγαν για να αγοράσουν, έφτασε ο γαμπρός, και οι παρθένες που ήταν έτοιμες μπήκαν μαζί του στο γαμήλιο συμπόσιο· και η πόρτα έκλεισε. Ύστερα ήρθαν και οι υπόλοιπες παρθένες, λέγοντας: “Κύριε, κύριε, άνοιξέ μας!” Απαντώντας αυτός είπε: “Σας λέω την αλήθεια, δεν σας γνωρίζω”». (Ματθαίος 25:10-12) Ναι, μερικοί ήταν απροετοίμαστοι για την άφιξη του Γαμπρού. Γι’ αυτό, απέτυχαν στην επιθεώρηση και έχασαν την ευκαιρία να παρευρεθούν στο ουράνιο γαμήλιο συμπόσιο. Πόσο τραγικό ήταν αυτό!

Η Παραβολή των Ταλάντων

12. (α) Τι χρησιμοποίησε ο Ιησούς για να δείξει παραστατικά την πιστότητα; (β) Ποιος ήταν ο άνθρωπος ο οποίος «πήγε σε ξένη χώρα»;

¹² Αφού έδειξε παραστατικά τη φρόνηση, ο Ιησούς στη συνέχεια έδειξε παραστατικά την πιστότητα, λέγοντας: «Είναι όπως όταν ένας άνθρωπος, που επρόκειτο να ταξιδέψει σε ξένη χώρα, κάλεσε τους δούλους του και τους ανέθεσε τα υπάρχοντά του. Και σε έναν έδωσε πέντε τάλαντα, σε άλλον δύο, σε κάποιον άλλον ένα, στον καθένα σύμφωνα με την ικανότητά του, και πήγε σε ξένη χώρα». (Ματθαίος 25:14, 15) Ο άνθρωπος στην παραβολή είναι ο ίδιος ο Ιησούς, ο οποίος «πήγε σε ξένη χώρα» όταν αναλήφθηκε στον ουρανό το έτος 33 Κ.Χ. Αλλά πριν από την ανάληψή του, ο Ιησούς ανέθεσε «τα υπάρχοντά του» στους πιστούς μαθητές του. Πώς;

13. Πώς προετοίμασε ο Ιησούς έναν μεγάλο αγρό δραστηριότητας και εξουσιοδότησε τους «δούλους» του να κάνουν εμπόριο;

¹³ Στη διάρκεια της επίγειας διακονίας του, ο Ιησούς άρχισε να προετοιμάζει έναν μεγάλο αγρό δραστηριότητας κηρύττοντας τα καλά νέα της Βασιλείας σε όλη τη γη του Ισραήλ. (Ματθαίος 9:35-38) Προτού “πάει σε ξένη χώρα”, εμπιστεύτηκε αυτόν τον αγρό στους πιστούς μαθητές του, λέγοντας: «Πηγαίνετε, λοιπόν, και κάντε μαθητές από όλα τα έθνη, βαφτίζοντάς τους στο όνομα του Πατέρα και του Γιου και του αγίου πνεύματος, διδάσκοντάς τους να τηρούν όλα όσα σας έχω παραγγείλει». (Ματθαίος 28:18-20) Με αυτά τα λόγια, ο Ιησούς εξουσιοδότησε τους «δούλους» του να κάνουν εμπόριο μέχρι την επάνοδό του, “ο καθένας σύμφωνα με την ικανότητά του”.

14. Γιατί δεν αναμενόταν από όλους να κάνουν εμπόριο στον ίδιο βαθμό;

¹⁴ Αυτή η φράση αφήνει να εννοηθεί ότι δεν είχαν όλοι οι Χριστιανοί του πρώτου αιώνα τις ίδιες περιστάσεις ή δυνατότητες. Μερικοί, όπως ο Παύλος και ο Τιμόθεος, ήταν ελεύθεροι να έχουν την πληρέστερη δυνατή συμμετοχή στο έργο κηρύγματος και διδασκαλίας. Οι περιστάσεις κάποιων άλλων μπορεί να περιόριζαν σημαντικά την ελευθερία δράσης τους. Για παράδειγμα, μερικοί Χριστιανοί ήταν δούλοι, ενώ άλλοι ήταν άρρωστοι, ηλικιωμένοι ή είχαν οικογενειακές ευθύνες. Φυσικά, ορισμένα εκκλησιαστικά προνόμια δεν ήταν διαθέσιμα σε όλους τους μαθητές. Οι χρισμένες γυναίκες και μερικοί χρισμένοι άντρες δεν δίδασκαν στην εκκλησία. (1 Κορινθίους 14:34· 1 Τιμόθεο 3:1· Ιακώβου 3:1) Παρ’ όλα αυτά, όποια και αν ήταν η προσωπική τους κατάσταση, όλοι οι χρισμένοι μαθητές του Χριστού—άντρες και γυναίκες—είχαν το διορισμό να κάνουν εμπόριο, δηλαδή να χρησιμοποιούν κατάλληλα τις ευκαιρίες και τις περιστάσεις τους στη Χριστιανική διακονία. Τα άτομα που αποτελούν το σύγχρονο αντίστοιχό τους κάνουν το ίδιο.

Ο Καιρός της Επιθεώρησης Ξεκινάει!

15, 16. (α) Πότε έφτασε ο καιρός της τακτοποίησης των λογαριασμών; (β) Ποιες νέες ευκαιρίες δόθηκαν στους πιστούς για να “κάνουν εμπόριο”;

¹⁵ Η παραβολή συνεχίζει: «Έπειτα από πολύ καιρό, ήρθε ο κύριος εκείνων των δούλων και τακτοποίησε τους λογαριασμούς μαζί τους». (Ματθαίος 25:19) Το 1914—οπωσδήποτε πολύ καιρό μετά το 33 Κ.Χ.—ο Χριστός Ιησούς άρχισε τη βασιλική του παρουσία. Ύστερα από τριάμισι χρόνια, το 1918, ήρθε στον πνευματικό ναό του Θεού και εκπλήρωσε τα λόγια του Πέτρου: «Είναι ο προσδιορισμένος καιρός για να αρχίσει η κρίση από τον οίκο του Θεού». (1 Πέτρου 4:17· Μαλαχίας 3:1) Είχε φτάσει ο καιρός της τακτοποίησης των λογαριασμών.

¹⁶ Τι είχαν κάνει οι δούλοι, οι χρισμένοι αδελφοί του Ιησού, με τα «τάλαντα» του Βασιλιά; Από το 33 Κ.Χ. και έπειτα, περιλαμβανομένων των ετών μέχρι το 1914, πολλοί είχαν εργαστεί σκληρά στο «εμπόριο» του Ιησού. (Ματθαίος 25:16) Ακόμη και κατά τη διάρκεια του πρώτου παγκόσμιου πολέμου, είχαν εκδηλώσει σφοδρή επιθυμία να υπηρετούν τον Κύριο. Τώρα ήταν κατάλληλο να δοθούν στους πιστούς νέες ευκαιρίες για να “κάνουν εμπόριο”. Είχε φτάσει ο καιρός του τέλους αυτού του συστήματος πραγμάτων. Τα καλά νέα έπρεπε να κηρυχτούν σε όλο τον κόσμο. «Ο θερισμός της γης» έπρεπε να θεριστεί. (Αποκάλυψη 14:6, 7, 14-16) Τα τελευταία μέλη της τάξης του σιταριού έπρεπε να εντοπιστούν και «ένα μεγάλο πλήθος» άλλων προβάτων έπρεπε να συναχθεί.—Αποκάλυψη 7:9· Ματθαίος 13:24-30.

17. Πώς “μπήκαν στη χαρά του κυρίου τους” οι πιστοί χρισμένοι Χριστιανοί;

¹⁷ Ο καιρός του θερισμού είναι χαρωπή περίοδος. (Ψαλμός 126:6) Εύλογα, λοιπόν, όταν το 1919 ο Ιησούς ανέθεσε στους πιστούς χρισμένους αδελφούς του αυξημένες ευθύνες, είπε: «Ήσουν πιστός σε λίγα. Θα σε διορίσω σε πολλά. Μπες στη χαρά του κυρίου σου». (Ματθαίος 25:21, 23) Επιπλέον, η χαρά που αισθανόταν ο Κύριος ως νεοενθρονισμένος Βασιλιάς της Βασιλείας του Θεού ξεπερνάει τη φαντασία μας. (Ψαλμός 45:1, 2, 6, 7) Η πιστή τάξη του δούλου συμμερίζεται αυτή τη χαρά εκπροσωπώντας τον Βασιλιά και αυξάνοντας τα συμφέροντά του στη γη. (2 Κορινθίους 5:20) Η ευχαρίστησή τους διαφαίνεται στα προφητικά λόγια του εδαφίου Ησαΐας 61:10: «Θα αγάλλομαι οπωσδήποτε σε σχέση με τον Ιεχωβά. Η ψυχή μου θα χαίρεται σε σχέση με τον Θεό μου. Διότι αυτός με έντυσε με τα ενδύματα της σωτηρίας».

18. Γιατί δεν πέρασαν ορισμένοι την επιθεώρηση με επιτυχία, και ποιο ήταν το αποτέλεσμα;

¹⁸ Δυστυχώς, ορισμένοι δεν πέρασαν την επιθεώρηση με επιτυχία. Διαβάζουμε: «Ήρθε αυτός που είχε λάβει το ένα τάλαντο και είπε: “Κύριε, σε ήξερα ότι είσαι απαιτητικός άνθρωπος, που θερίζεις όπου δεν έσπειρες και μαζεύεις όπου δεν λίχνισες. Φοβήθηκα, λοιπόν, και πήγα και έκρυψα το τάλαντό σου στο έδαφος. Ορίστε, έχεις αυτό που είναι δικό σου”». (Ματθαίος 25:24, 25) Παρόμοια, μερικοί χρισμένοι Χριστιανοί δεν είχαν κάνει «εμπόριο». Πριν από το 1914 δεν μετέδιδαν με ενθουσιασμό την ελπίδα τους σε άλλους και ούτε ήθελαν να αρχίσουν να κάνουν κάτι τέτοιο το 1919. Πώς αντέδρασε ο Ιησούς στη θρασύτητά τους; Τους αφαίρεσε όλα τους τα προνόμια. Αυτοί “πετάχτηκαν έξω στο σκοτάδι, όπου θα ήταν το κλάμα και το τρίξιμο των δοντιών τους”.—Ματθαίος 25:28, 30.

Η Επιθεώρηση Συνεχίζεται

19. Πώς συνεχίζεται η διαδικασία της επιθεώρησης, και τι είναι αποφασισμένοι να κάνουν όλοι οι χρισμένοι Χριστιανοί;

¹⁹ Φυσικά, οι περισσότεροι από εκείνους που επρόκειτο να γίνουν χρισμένοι δούλοι του Χριστού στη διάρκεια του καιρού του τέλους δεν υπηρετούσαν ακόμη τον Ιεχωβά όταν ο Ιησούς άρχισε την επιθεώρησή του το 1918. Μήπως έχασαν την επιθεώρηση; Κάθε άλλο. Η διαδικασία της επιθεώρησης απλώς άρχισε το 1918/1919, όταν ο πιστός και φρόνιμος δούλος ως τάξη πέρασε τη δοκιμή με επιτυχία. Ως άτομα, οι χρισμένοι Χριστιανοί συνεχίζουν να επιθεωρούνται μέχρι να σφραγιστούν οριστικά. (Αποκάλυψη 7:1-3) Επειδή το συνειδητοποιούν αυτό, οι χρισμένοι αδελφοί του Χριστού είναι αποφασισμένοι να εξακολουθήσουν να “κάνουν εμπόριο” πιστά. Είναι αποφασισμένοι να είναι φρόνιμοι, διατηρώντας άφθονο απόθεμα λαδιού ώστε το φως να φέγγει λαμπρό. Γνωρίζουν ότι όταν ο καθένας ολοκληρώσει την πορεία της ζωής του με πιστότητα, ο Ιησούς θα τον δεχτεί στην ουράνια κατοικία.—Ματθαίος 24:13· Ιωάννης 14:2-4· 1 Κορινθίους 15:50, 51.

20. (α) Τι είναι αποφασισμένα να κάνουν σήμερα τα άλλα πρόβατα; (β) Τι γνωρίζουν οι χρισμένοι Χριστιανοί;

²⁰ Τα μέλη του μεγάλου πλήθους των άλλων προβάτων έχουν μιμηθεί τους χρισμένους αδελφούς τους. Καταλαβαίνουν πως η γνώση τους γύρω από τους σκοπούς του Θεού συνεπάγεται μεγάλη ευθύνη. (Ιεζεκιήλ 3:17-21) Γι’ αυτό, με τη βοήθεια του Λόγου του Ιεχωβά και του αγίου πνεύματος, διατηρούν και αυτοί άφθονο το απόθεμά τους σε λάδι μέσω μελέτης και συναναστροφής. Αφήνουν δε το φως τους να λάμπει, συμμετέχοντας στο έργο κηρύγματος και διδασκαλίας και “κάνοντας εμπόριο” έτσι μαζί με τους χρισμένους αδελφούς τους. Μολαταύτα, οι χρισμένοι Χριστιανοί γνωρίζουν καλά ότι τα τάλαντα τοποθετήθηκαν στα δικά τους χέρια. Αυτοί πρέπει να δίνουν λογαριασμό για τον τρόπο με τον οποίο γίνεται η διαχείριση των υπαρχόντων του Κυρίου στη γη. Αν και λίγοι αριθμητικά, δεν μπορούν να μεταθέσουν την ευθύνη τους στο μεγάλο πλήθος. Έχοντας αυτό υπόψη, ο πιστός και φρόνιμος δούλος συνεχίζει να αναλαμβάνει την ηγεσία στη διεξαγωγή του εμπορίου του Βασιλιά, ευγνώμων για την υποστήριξη των αφοσιωμένων μελών του μεγάλου πλήθους. Αυτοί αναγνωρίζουν την ευθύνη που έχουν οι χρισμένοι αδελφοί τους και θεωρούν προνόμιό τους να εργάζονται υπό την επίβλεψή τους.

21. Ποια παραίνεση εφαρμόζεται σε όλους τους Χριστιανούς από το διάστημα πριν από το 1919 μέχρι τις ημέρες μας;

²¹ Συνεπώς, μολονότι αυτές οι δύο παραβολές διασαφηνίζουν γεγονότα που συνέβησαν το 1919 ή εκεί γύρω, κατά βάση εφαρμόζονται σε όλους τους αληθινούς Χριστιανούς καθ’ όλη τη διάρκεια των τελευταίων ημερών. Ως εκ τούτου, αν και η παραίνεση που έδωσε ο Ιησούς στο τέλος της παραβολής για τις δέκα παρθένες εφαρμόζεται κατά πρώτον στους χρισμένους Χριστιανούς πριν από το 1919, κατά βάση εξακολουθεί να εφαρμόζεται σε κάθε Χριστιανό. Είθε, λοιπόν, όλοι μας να πάρουμε στα σοβαρά τα λόγια του Ιησού: «Γι’ αυτό, να είστε σε εγρήγορση, επειδή δεν γνωρίζετε ούτε την ημέρα ούτε την ώρα».—Ματθαίος 25:13.

[Υποσημειώσεις]