«Για το φαινόμενο ότι μπορεί να καλλιεργηθεί βαμπάκι ενώ δεν μπορεί να μεγαλώσει σιτάρι είναι υπεύθυνες οι κυβερνήσεις και η τακτική που ακολουθούν οι κρατικές υπηρεσίες βοήθειας, μάλλον, πάρα η ίδια η βροχόπτωση», δηλώνει ο Λόυντ Τίμπερλεϊκ στο βιβλίο του Africa in Crisis (Η Αφρική σε Κρίση).

Βοήθεια για Ανάπτυξη;

Οι κυβερνήσεις του εξωτερικού και οι κρατικές υπηρεσίες βοήθειας προωθούν άλλα δαπανηρά προγράμματα. Όμως, σύμφωνα με το People, ένα περιοδικό που ασχολείται με την αναπτυξιακή πρόοδο, «αυτοί που τελικά ωφελούνται είναι οι εταιρίες, οι εμπειρογνώμονες και η οικονομία» των χωρών που προσφέρουν αυτήν τη βοήθεια. Αυτά τα προγράμματα είναι ελκυστικά, επειδή προσδίδουν μια μοντέρνα εμφάνιση στις Αφρικανικές χώρες και χρηματοδοτούνται από τεράστια δάνεια. Αυτό βοηθάει μερικές Αφρικανικές κυβερνήσεις να ικανοποιήσουν τους πλούσιους αστούς, οι οποίοι παρέχουν την απαραίτητη υποστήριξη για τη διατήρηση της κυβέρνησης στην εξουσία. Έτσι, στις Αφρικανικές πόλεις συναντούμε εντυπωσιακά ξενοδοχεία, πανεπιστήμια, αεροδρόμια, αυτοκινητόδρομους, αυτοκίνητα και πολυτέλειες, ενώ η επαρχία παραμερίζεται. Οι Αφρικανοί χωρικοί έχουν βγάλει ένα παρατσούκλι για τους πλούσιους συμπατριώτες τους που μένουν στην πόλη. Στη γλώσσα Σουαχίλι τους ονομάζουν Γουαμπέντζι, που σημαίνει «η φυλή Μερσεντές».

Τα πλεονάσματα σιτηρών που έχουν φτηνή τιμή δεν ωφελούν πάντοτε τους πεινασμένους Αφρικανούς. Μερικές φορές καταλήγουν στα χέρια άπληστων εμπόρων, ή οι κυβερνήσεις που τα παραλαμβάνουν τα πουλούν ακριβά για να ισοσκελίσουν τον προϋπολογισμό τους.

Πολλές Αφρικανικές κυβερνήσεις, για να ευχαριστήσουν τους κατοίκους των πόλεων, διατηρούν σε πολύ χαμηλά επίπεδα τις τιμές των αγροτικών προϊόντων. Αυτή η τακτική, σύμφωνα με το επιστημονικό περιοδικό Nature, έχει «συμβάλει δραστικά στη μείωση της γεωργίας, έχει αυξήσει την έλλειψη τροφίμων ανάμεσα σ’ αυτούς τους ίδιους τους αστικούς πληθυσμούς και την εξάρτηση από τις εισαγωγές τροφίμων της Αφρικής, μιας ηπείρου που είναι γόνιμη και ικανή να παράγει τροφή».