Οι Ρωμαίοι είχαν μια παρόμοια τριάδα από θεές τις οποίες ονόμαζαν Πάρκες (Parcae).

Οι Ρωμαίοι και οι Έλληνες ενδιαφέρονταν ζωηρά να μάθουν το υποτιθέμενο πεπρωμένο τους. Γι’ αυτό, δανείστηκαν την αστρολογία και τη μαντεία από τη Βαβυλώνα, και τις ανέπτυξαν περαιτέρω. Οι Ρωμαίοι ονόμαζαν τα συμβάντα που χρησιμοποιούσαν για να προλέγουν το μέλλον πορτέντα, δηλαδή σημάδια. Τα μηνύματα που έδιναν αυτά τα σημάδια λέγονταν όμινα.

Στην προσπάθειά τους να μάθουν το μέλλον, οι Έλληνες και οι Ρωμαίοι χρησιμοποιούσαν ευρέως μάντεις ή μεσάζοντες. Υποτίθεται ότι μέσω αυτών οι θεοί επικοινωνούσαν με τους ανθρώπους. (Παράβαλε Πράξεις 16:16-19.) Ποιο ήταν το αποτέλεσμα αυτών των πεποιθήσεων; Ο φιλόσοφος Μπέρτραντ Ράσελ είπε: «Ο φόβος αντικατέστησε την ελπίδα· σκοπός της ζωής ήταν μάλλον να αποφύγει κάποιος την κακοτυχία παρά να πραγματοποιήσει κάτι θετικό και καλό». Παρόμοια ζητήματα έγιναν αντικείμενο αντιλογίας στο Χριστιανικό κόσμο.