Ένα μεγάλο μέρος των κατοίκων του Περού ζει σε χωριουδάκια διασκορπισμένα στις Άνδεις και στη ζούγκλα που περιβάλλει τις πηγές του Αμαζονίου. Πώς θα μπορούσαν να φτάσουν τα καλά νέα σε αυτούς; Το 1971 μια οικογένεια Μαρτύρων από τις Ηνωμένες Πολιτείες πήγαν στο Περού για να επισκεφτούν τον ιεραπόστολο γιο τους, τον Τζο Λέιντιχ. Όταν συνειδητοποίησαν τον τεράστιο αριθμό χωριών που ήταν καταχωνιασμένα εδώ και εκεί στις κοιλάδες των βουνών, το ενδιαφέρον τους για αυτούς τους ανθρώπους τούς ώθησε να κάνουν κάτι. Έκαναν ενέργειες για να αποκτήσουν οι αδελφοί ένα αυτοκινούμενο τροχόσπιτο στην αρχή και κατόπιν άλλα δύο, καθώς και μηχανάκια ειδικά για δύσκολους δρόμους, που θα τα χρησιμοποιούσαν για παρατεταμένες αποστολές κηρύγματος σε αυτές τις απόμερες περιοχές.

Απαιτήθηκε αρκετή προσπάθεια για να συναχτούν τέτοια προβατοειδή άτομα στις εκκλησίες των Μαρτύρων του Ιεχωβά και να εκπαιδευτούν για να παίρνουν μέρος στην υπηρεσία του Ιεχωβά. Παραδείγματος χάρη, στην Αργεντινή, ο Ροσέντο Οχέιντα διένυε τακτικά 60 περίπου χιλιόμετρα από το Τζένεραλ Σαν Μαρτέν του Τσάκο για να διεξάγει μια συνάθροιση στο σπίτι του Αλεϊχάντρο Σοσόνγιουκ, ενός ενδιαφερόμενου ατόμου. Συχνά το ταξίδι αυτό διαρκούσε δέκα ώρες, και έκανε μέρος του με ποδήλατο, μέρος του περπατώντας, μερικές φορές περνώντας από νερά που έφταναν ως τις μασχάλες του. Έκανε αυτό το ταξίδι μια φορά το μήνα επί πέντε χρόνια και κάθε φορά έμενε μια εβδομάδα για να δώσει μαρτυρία στην περιοχή. Άξιζε τον κόπο; Ο ίδιος δεν αμφιβάλλει καθόλου επειδή το αποτέλεσμα ήταν μια χαρούμενη εκκλησία υμνητών του Ιεχωβά.