Εκείνοι που μπορούσαν να διαθέτουν τουλάχιστον το μισό τους χρόνο αποκλειστικά στο έργο του Κυρίου ενθαρρύνθηκαν να κάνουν αίτηση. Προκειμένου να συμβάλλει στα έξοδα για τις μετακινήσεις, το φαγητό, το ντύσιμο και τη στέγαση, η Φυλλαδική Εταιρία Σκοπιά της Σιών προμήθευε στους πρώτους βιβλιοπώλες Γραφικά έντυπα τα οποία θα μπορούσαν να δίνουν, όρισε τη μικρή συνεισφορά που θα μπορούσαν να ζητούν για τα έντυπα και είπε στους βιβλιοπώλες να κρατούν μέρος των χρημάτων που θα συγκέντρωναν με αυτόν τον τρόπο.

Κάλυψη των Υλικών Αναγκών

Πώς κάλυπταν τις υλικές τους ανάγκες; Η Άννα Πίτερσεν (αργότερα Ρέμερ), ολοχρόνια ευαγγελίστρια στη Δανία, θυμόταν: «Για τα καθημερινά έξοδα η βοήθεια ερχόταν από τα έντυπα που διαθέταμε, και δεν είχαμε μεγάλες ανάγκες. Αν είχαμε κάποια μεγαλύτερα έξοδα, αυτά πάντα καλύπτονταν με τον έναν ή με τον άλλον τρόπο. Οι αδελφές μάς έδιναν μερικά ρούχα, φορέματα ή πανωφόρια, και εμείς τα παίρναμε και τα φορούσαμε αμέσως, και έτσι ήμασταν καλοντυμένες. Επίσης, ορισμένους χειμώνες έκανα επί λίγους μήνες κάποια δουλειά γραφείου. . . . Ψωνίζοντας στις εκπτώσεις, μπορούσα να αγοράζω ό,τι ρούχα χρειαζόμουν για έναν ολόκληρο χρόνο. Τα πράγματα πήγαιναν πολύ καλά. Ποτέ δεν βρεθήκαμε σε ανάγκη». Τα υλικά πράγματα δεν αποτελούσαν το κύριο μέλημά τους. Η αγάπη τους για τον Ιεχωβά και για τις οδούς του ήταν σαν φωτιά που έκαιγε μέσα τους, και απλούστατα έπρεπε να την εκφράζουν.

Όταν χρειάζονταν κατάλυμα, νοίκιαζαν ένα φτηνό δωμάτιο για όσο καιρό επισκέπτονταν τους ανθρώπους στην περιοχή εκείνη. Μερικοί από αυτούς χρησιμοποιούσαν τροχόσπιτο—όχι τίποτα το πολυτελές, απλώς ένα μέρος για να κοιμούνται και να τρώνε. Άλλοι κοιμούνταν σε σκηνές επειδή μετακινούνταν από το ένα μέρος στο άλλο. Σε μερικά μέρη οι αδελφοί διευθετούσαν να υπάρχουν «καταυλισμοί σκαπανέων». Μερικές φορές οι Μάρτυρες της περιοχής διέθεταν κάποιο σπίτι, και ένα άτομο διοριζόταν για την επίβλεψη του σπιτιού. Οι σκαπανείς που υπηρετούσαν στην περιοχή εκείνη μπορούσαν να χρησιμοποιούν αυτό το κατάλυμα και συνέβαλλαν στα έξοδα που συνεπάγονταν.

Εκείνοι οι ολοχρόνιοι εργάτες δεν επέτρεπαν στην έλλειψη χρημάτων να σταθεί εμπόδιο στο να αποκτήσουν τα προβατοειδή άτομα Γραφικά έντυπα. Οι σκαπανείς συχνά αντάλλασσαν τα έντυπα με προϊόντα όπως πατάτες, βούτυρο, αβγά, φρούτα φρέσκα και κονσερβοποιημένα, κοτόπουλα, σαπούνι, και σχεδόν οτιδήποτε άλλο. Δεν γίνονταν πλούσιοι έτσι· αυτός ήταν ένας τρόπος για να βοηθούν τους ειλικρινείς ανθρώπους να λάβουν το άγγελμα της Βασιλείας, ενώ ταυτόχρονα κάλυπταν τις βασικές υλικές ανάγκες της ζωής, ώστε να μπορούν οι σκαπανείς να συνεχίσουν τη διακονία τους. Είχαν εμπιστοσύνη στην υπόσχεση που είχε δώσει ο Ιησούς πως, αν ‘εξακολουθούσαν να επιζητούν πρώτα τη βασιλεία και τη δικαιοσύνη [του Θεού]’, τότε θα τους παρέχονταν η αναγκαία τροφή και τα σκεπάσματα.—Ματθ. 6:33.