• Μαλακά Κοράλλια—Ανθόζωα της Θάλασσας
    Ξύπνα!—1989 | Μάρτιος 22

    • Αλλά έχετε ποτέ σκεφτεί ότι το κοράλλι μπορεί να είναι σαν ένα μαλακό, λεπτεπίλεπτο λουλούδι; Υπάρχουν διάφορες ποικιλίες μαλακών κοραλλιών, τα οποία, λόγω των ποικίλων σχημάτων και χρωμάτων τους, ονομάζονται ανθόζωα. Τα μαλακά κοράλλια έρχονται κι αυτά στη ζωή ως προνύμφες που κολυμπάνε, σπάνια όμως εκκρίνουν πολύ ανθρακικό ασβέστιο για να σχηματίσουν έτσι σκελετό. Αυτά λοιπόν τα σαρκώδη και δενδροειδή κοράλλια μπορούν να μεγαλώνουν πιο γρήγορα απ’ ό,τι τα λιθοκοράλλια και διακρίνονται από πολύ μικρότερη μονιμότητα.

      Ένα τέτοιο μαλακό κοράλλι έχει μεγάλο, ελαστικό και δενδροειδές σώμα, και ονομάζεται ανθόζωο επειδή μοιάζει με όμορφο λουλούδι, παρ’ όλο που το κοράλι είναι ζώο κι όχι φυτό. Το δενδροειδές κοράλλι στηρίζεται μονάχα με μικρές βελόνες ασβεστίτη (που μοιάζουν με αμύγδαλα κομμένα φέτες) και με υδραυλική πίεση μέσα στο σάρκινο ιστό του σώματός του. Αυτά τα κοράλλια απορροφούν νερό της θάλασσας για να δώσουν σχήμα στη σάρκα τους—πράγμα που μοιάζει κάπως με τα αερόστατα που γεμίζουν ζεστό αέρα—αλλά η πίεση του νερού δεν είναι μεγάλη ούτε το νερό είναι ζεστό. Ωστόσο, η πίεση είναι αρκετή έτσι ώστε, σε συνδυασμό με την επίδραση του εξωτερικού νερού, να στηρίζεται το σώμα και οι κλάδοι του. Λόγω της κατασκευής του, αυτή η ποικιλία κοραλλιού σπάνια ψηλώνει πάνω από ένα μέτρο και προτιμάει τις λιμνοθάλασσες και τα ήρεμα μέρη του ωκεανού.

      Όταν ‘φουσκώσουν’ και πάρουν το δενδροειδές σχήμα τους, αυτά τα δενδροειδή κοράλλια είναι πολύ όμορφα και θυμίζουν στον παρατηρητή ένα θαυμάσιο πολύχρωμο ανθόκηπο γεμάτο λεπτεπίλεπτα λουλούδια. Τα ημιδιαφανή ή διαφανή σώματά τους που αιχμαλωτίζουν το φως του περιβάλλοντος και το χρωματισμό του νερού δίνουν μεγάλη ευχαρίστηση στο μάτι, ενώ οι κλάδοι που τα στηρίζουν έχουν λευκούς, κίτρινους, χρυσαφί, ροζ ή μωβ πολύποδες.

      Ένα άλλο είδος μαλακού κοραλλιού είναι το κοράλλι-μαργαρίτα (daisy coral). Το κοράλλι-μαργαρίτα έχει πάρει αυτό το όνομα επειδή μοιάζει πάρα πολύ με τη συνονόματή του, τη μαργαρίτα. Υπάρχουν διάφορες ποικιλίες αυτού του είδους και ξεχωρίζουν η μια από την άλλη, από το πόσα «πέταλα» (πλοκάμια) έχουν γύρω από το στόμα του πολύποδα.

      Αυτά τα λεπτεπίλεπτα λευκά ή καφέ-λευκά κοράλλια δεν έχουν τόσα χρώματα όσα τα δενδροκοράλλια, αλλά είναι θαυμάσιο να παρατηρεί κανείς το μέγεθός τους, το μακρύ τους στέλεχος και το σχήμα τους, πάνω στον ύφαλο. Μια αποικία τέτοιων κοραλλιών μπορεί να μεγαλώσει και να αποκτήσει πλάτος 4 ως 6 μέτρα, και ο δύτης έχει το αίσθημα ότι παρατηρεί κυματιστούς λοφίσκους καλυμμένους με μαργαρίτες. Τα ρεύματα κινούν τους πολύποδες, δίνοντας την ψευδαίσθηση ότι το αεράκι κινεί τις μαργαρίτες, και τους κάνουν να ταλαντεύονται απαλά, ακριβώς όπως κινείται το νερό.