«ΘΑ ΔΟΚΙΜΑΣΤΕΙΤΕ»

Ο Ιωσήφ υπέβαλε τα αδέλφια του σε μια σειρά από δοκιμασίες με σκοπό να αποκαλύψει τι είχαν στην καρδιά τους. Άρχισε μιλώντας τους σκληρά, μέσω διερμηνέα, και κατηγορώντας τους ότι ήταν ξένοι κατάσκοποι. Για να υπερασπιστούν τον εαυτό τους, του είπαν για την οικογένειά τους​—αναφέροντας και το σημαντικό γεγονός ότι είχαν έναν μικρότερο αδελφό στο σπίτι. Ο Ιωσήφ προσπάθησε να κρύψει τον ενθουσιασμό του. Ήταν πράγματι ζωντανός ο μικρός του αδελφός; Τώρα, ο Ιωσήφ ήξερε πώς να συνεχίσει, και είπε: «Με αυτό θα δοκιμαστείτε» και κατόπιν πρόσθεσε ότι έπρεπε να δει εκείνον τον μικρότερο αδελφό. Τελικά, τους άφησε να επιστρέψουν στο σπίτι για να φέρουν τον μικρότερο αδελφό τους, με τον όρο ότι ένας από όλους θα δεχόταν να μείνει πίσω ως όμηρος.​—Γένεση 42:9-20.

Καθώς τα αδέλφια του συζητούσαν το ζήτημα, χωρίς να ξέρουν ότι ο Ιωσήφ μπορούσε να τους καταλάβει, κατηγορούσαν τον εαυτό τους για τη φρικτή αμαρτία που είχαν διαπράξει 20 χρόνια νωρίτερα. «Αναμφίβολα είμαστε ένοχοι για τον αδελφό μας», έλεγαν, «επειδή είδαμε τη στενοχώρια της ψυχής του όταν εκλιπαρούσε τη συμπόνια μας, αλλά εμείς δεν ακούσαμε. Να γιατί ήρθε πάνω μας αυτή η στενοχώρια». Ο Ιωσήφ κατάλαβε όσα έλεγαν, και πήγε πιο πέρα για να μη δουν τα δάκρυά του. (Γένεση 42:21-24) Ωστόσο, ήξερε ότι η αληθινή μετάνοια περιλαμβάνει πολύ περισσότερα από ένα απλό αίσθημα μεταμέλειας για τις συνέπειες μιας μοχθηρής πράξης. Έτσι λοιπόν, συνέχισε να τους δοκιμάζει.

Τους έστειλε στο σπίτι και κράτησε τον Συμεών αιχμάλωτο. Επίσης, έβαλε να κρύψουν χρήματα στα σακιά με τα τρόφιμα που θα έπαιρναν μαζί τους. Τα αδέλφια ταξίδεψαν ως το σπίτι, και έπεισαν μετά δυσκολίας τον Ιακώβ να τους αφήσει να πάρουν μαζί τους στην Αίγυπτο τον αγαπημένο του Βενιαμίν. Όταν έφτασαν στην Αίγυπτο, μίλησαν ανοιχτά στον οικονόμο του Ιωσήφ για τα χρήματα που είχαν βρει στα σακιά τους, και προσφέρθηκαν να τα επιστρέψουν. Αυτή η προσφορά ήταν αξιοθαύμαστη, αλλά ο Ιωσήφ ήθελε να έχει πληρέστερη εικόνα για τον αληθινό τους εαυτό. Έκανε ένα συμπόσιο για αυτούς, κρύβοντας με δυσκολία τη μεγάλη του συγκίνηση που έβλεπε τον Βενιαμίν. Κατόπιν, τους έστειλε πίσω στο σπίτι τους, και πάλι φορτωμένους τρόφιμα, αλλά αυτή τη φορά με ένα ασημένιο ποτήρι κρυμμένο στο σακί του Βενιαμίν.​—Γένεση 42:26–44:2.

Ο Ιωσήφ ενεργοποίησε το σχέδιό του. Έβαλε να κυνηγήσουν και να συλλάβουν τα αδέλφια του με την κατηγορία ότι έκλεψαν το ποτήρι. Όταν αυτό βρέθηκε στο σακί του Βενιαμίν, όλοι τους οδηγήθηκαν ενώπιον του Ιωσήφ. Τώρα ήταν η ευκαιρία να μάθει τι άνθρωποι ήταν τα αδέλφια του. Ο Ιούδας μίλησε εκ μέρους τους. Ικέτευσε για έλεος, φτάνοντας ακόμη και στο σημείο να προτείνει να γίνουν και οι 11 δούλοι στην Αίγυπτο. Ο Ιωσήφ απάντησε ότι μόνο ο Βενιαμίν έπρεπε να παραμείνει στην Αίγυπτο ως δούλος, και ότι οι υπόλοιποι έπρεπε να φύγουν.​—Γένεση 44:2-17.

Ο Ιούδας υποκινήθηκε να απαντήσει με λόγια γεμάτα συναίσθημα: “Μόνο αυτός έχει απομείνει από τη μητέρα του, και ο πατέρας του τον αγαπάει”. Αυτά τα λόγια άγγιξαν τον Ιωσήφ επειδή ήταν ο μεγαλύτερος γιος της αγαπημένης συζύγου του Ιακώβ, της Ραχήλ, η οποία είχε πεθάνει στη γέννα του Βενιαμίν. Ο Ιωσήφ, όπως και ο πατέρας του, θυμόταν προφανώς με πολλή αγάπη τη Ραχήλ. Ίσως αυτή η σχέση τον έκανε να αγαπάει τον Βενιαμίν ακόμη περισσότερο.​—Γένεση 35:18-20· 44:20.

Ο Ιούδας συνέχισε εκλιπαρώντας τον Ιωσήφ να μην πάρει τον Βενιαμίν δούλο. Προσφέρθηκε μάλιστα να γίνει εκείνος δούλος αντί για τον Βενιαμίν. Και ολοκλήρωσε με αυτή τη σπαρακτική έκκληση: «Πώς μπορώ να ανεβώ στον πατέρα μου χωρίς να έχω το αγόρι μαζί μου και να συμβεί να δω τότε τη συμφορά που θα βρει τον πατέρα μου;» (Γένεση 44:18-34) Τώρα πια είχε επιτέλους αποδείξεις ότι μπροστά του βρισκόταν ένας αλλαγμένος άνθρωπος. Ο Ιούδας, όχι μόνο εκδήλωσε πνεύμα μετάνοιας, αλλά έδειξε αξιοθαύμαστη συμπόνια, ανιδιοτέλεια και σπλαχνικότητα.

Ο Ιωσήφ δεν άντεξε άλλο. Έπρεπε να δώσει διέξοδο στα συναισθήματα που κρατούσε μέσα του. Αφού έδιωξε όλους του υπηρέτες του, έκλαψε τόσο δυνατά που ακούστηκε μέχρι το παλάτι του Φαραώ. Τότε, επιτέλους, αποκάλυψε την ταυτότητά του: «Είμαι ο Ιωσήφ ο αδελφός σας». Αγκάλιασε τους έκπληκτους αδελφούς του και τους συγχώρησε με καλοσύνη για όλα όσα του είχαν κάνει. (Γένεση 45:1-15) Με αυτόν τον τρόπο αντανακλούσε τη διάθεση του Ιεχωβά, ο οποίος συγχωρεί απλόχερα. (Ψαλμός 86:5) Κάνουμε και εμείς το ίδιο;

Όταν ο Ιακώβ πέθανε σε ηλικία 147 χρονών, τα αδέλφια του Ιωσήφ φοβήθηκαν ότι ο πανίσχυρος αδελφός τους θα ζητούσε εκδίκηση. Αντί για αυτό όμως, ο Ιωσήφ τούς καθησύχασε στοργικά. Εδώ και καιρό πίστευε ότι, εφόσον ο Ιεχωβά βρισκόταν πίσω από τη μετακίνηση της οικογένειας στην Αίγυπτο, τα αδέλφια του έπρεπε να πάψουν να νιώθουν άσχημα για αυτό που συνέβη. Τώρα πρόσθεσε και την εξής ερώτηση: «Μήπως είμαι εγώ στη θέση του Θεού;» (Γένεση 15:13· 45:7, 8· 50:15-21) Ο Ιωσήφ θεωρούσε τον Ιεχωβά ως τον τέλειο Κριτή. Ποιος ήταν λοιπόν αυτός που θα τιμωρούσε εκείνους τους οποίους είχε συγχωρήσει ο Ιεχωβά;​—Εβραίους 10:30.

Μήπως κάποιες φορές δυσκολεύεστε να συγχωρήσετε; Μπορεί να είναι ιδιαίτερα δύσκολο όταν κάποιος μας έχει κάνει κακό εσκεμμένα. Αλλά αν συγχωρούμε από καρδιάς εκείνους που έχουν μετανιώσει αληθινά, θα συμβάλλουμε στο να επουλώνονται οι πληγές​—περιλαμβανομένων και των δικών μας πληγών. Και επιπλέον θα μιμούμαστε την πίστη του Ιωσήφ και το παράδειγμα του ελεήμονος Πατέρα του, του Ιεχωβά.