• Βαπτιστήρια—Σιωπηλοί Μάρτυρες μιας Ξεχασμένης Συνήθειας
    Ξύπνα!—2007 | Σεπτέμβριος

    • Ορισμένα βαπτιστήρια, όπως αυτό της πόλης Μαριάνα, στην Κορσική, είχαν μάλιστα και έναν όμορφα διακοσμημένο θόλο πάνω από τη δεξαμενή. Το όνομα βαπτιστήριο αναφερόταν και στην ίδια τη δεξαμενή, η οποία μπορεί να ήταν τετράγωνη, στρογγυλή, εξαγωνική, στενόμακρη, σταυροειδής ή οκταγωνική. Όπως δείχνει το πλάτος και το βάθος τους, τα πρώτα βαπτιστήρια ήταν προφανώς σχεδιασμένα για βάφτισμα ενηλίκων. Γενικά, ήταν αρκετά μεγάλα ώστε να χωρούν τουλάχιστον δύο ανθρώπους. Στη Λυών, στην κεντροανατολική Γαλλία, λόγου χάρη, η δεξαμενή είχε πλάτος 3,25 μέτρα. Πολλές δεξαμενές είχαν σκαλιά​—συνήθως εφτά τον αριθμό—​τα οποία οδηγούσαν στο νερό.

      Η ύδρευση αποτελούσε ασφαλώς μεγάλο πρόβλημα για τους σχεδιαστές. Πολλά βαπτιστήρια οικοδομούνταν κοντά σε κάποια φυσική πηγή ή στα ερείπια θερμών λουτρών, όπως αυτό στη Νίκαια της νότιας Γαλλίας. Συνήθως το νερό διοχετευόταν μέσα και έξω από τις δεξαμενές μέσω σωλήνων. Σε άλλες περιπτώσεις κουβαλούσαν με τα χέρια το νερό της βροχής που είχε συλλεχθεί σε κάποια στέρνα.

      Το βαπτιστήριο του Αγίου Ιωάννη στο Πουατιέ, στη δυτική Γαλλία, το οποίο οικοδομήθηκε το 350 Κ.Χ. περίπου, απεικονίζει κατάλληλα το πώς έμοιαζε το «Χριστιανικό» βαπτιστήριο του τέταρτου αιώνα. Μέσα σε μια ορθογώνια αίθουσα, η οποία περιβαλλόταν από αρκετές πτέρυγες, υπήρχε μια μεγάλη οκταγωνική δεξαμενή με τρία σκαλιά. Η δεξαμενή έχει βάθος 1,41 μέτρα και πλάτος 2,15 μέτρα στο φαρδύτερο σημείο της. Ήταν συνδεδεμένη με ένα υδραγωγείο το οποίο έφερνε νερό στην πόλη από μια κοντινή πηγή.