Οι πρώτοι σπόροι της αλήθειας σπάρθηκαν από τον αδελφό Όλγκε Λαάλαντ, έναν ζηλωτή διάκονο από τη Γουαδελούπη. Το Δεκέμβριο του 1945, ο αδελφός αυτός ταξίδεψε για να επισκεφτεί τη μητέρα του και τους σαρκικούς του αδελφούς, που έμεναν κοντά στον ποταμό Μανά στην ενδοχώρα της Γαλλικής Γουιάνας. Για να φτάσει στο χωριό της μητέρας του απαιτούνταν ταξίδι αρκετών ημερών με κανό στο ποτάμι. Καθ’ οδόν, εκμεταλλευόταν τις στάσεις που έκαναν για να διανυκτερεύσουν—σε μικρές ανοιχτές παράγκες καλυμμένες με φοινικόκλαδα—προκειμένου να κηρύξει και να δώσει Γραφικά έντυπα. Όταν έφτασε στο χωριό της μητέρας του, το Ο Σουβνίρ, κήρυξε με χαρά στην οικογένειά του τα καλά νέα της Βασιλείας. Προς έκπληξη και στενοχώρια του, εκείνοι τον αποκάλεσαν δαίμονα. Μέσα σε αυτή την εχθρική ατμόσφαιρα, το 1946 γιόρτασε την Ανάμνηση του θανάτου του Ιησού με παρόντες μόνο τους νεαρούς αδελφούς του. Σύντομα η μητέρα του, επηρεασμένη από τον τοπικό ιερέα, τον έδιωξε φωνάζοντας: «Δεν μπορούν να ζουν μέσα στο σπίτι μου δαίμονες!» Η αρνητική της αντίδραση δεν εξασθένισε το ζήλο του.

Στο ταξίδι της επιστροφής, κήρυττε όταν έκαναν στάσεις στα ορυχεία χρυσού και στα ντεγκρά, δηλαδή στους εμπορικούς σταθμούς. Κάποια νύχτα αυτός και οι άλλοι επιβάτες κοιμούνταν σε μια καλύβα στην όχθη του ποταμού. Μια τροπική νεροποντή έριξε κάτω ένα τεράστιο δέντρο προκαλώντας τρομακτικό θόρυβο. Πανικοβλημένος, ο Όλγκε βούτηξε στο ποτάμι μη γνωρίζοντας ότι μέσα στο νερό υπήρχαν πολλά πιράνχας. Όταν βγήκε χωρίς να έχει πάθει τίποτα, οι άντρες που ήταν εκεί πίστεψαν ότι είχε σίγουρα θεϊκές δυνάμεις και άρχισαν να τον αντιμετωπίζουν με μεγάλο σεβασμό. Αυτό τους έκανε πιο δεκτικούς στο άγγελμα που μετέδιδε.

Τελικά ο αδελφός Λαάλαντ έφτασε στο Μανά, ένα χωριό 800 κατοίκων στις ακτές του Ατλαντικού. Στους έξι μήνες που έμεινε εκεί την πρώτη φορά, οργάνωσε συναθροίσεις και δίδασκε τακτικά σε δέκα άτομα τις Γραφικές αλήθειες οι οποίες φέρνουν την αληθινή ελευθερία. (Ιωάν. 8:32) Οι κάτοικοι του έβγαλαν το παρατσούκλι Περ Παλτό (Πάτερ Παλτό) επειδή συνήθιζε να φοράει ένα παλτό, σε αντίθεση με τον τοπικό ιερέα τον οποίο είχαν ονομάσει Πάτερ Φόρεμα. Αν και είχαν τελειώσει τα έντυπα του αδελφού Λαάλαντ, εκείνος έκανε δημόσιες ομιλίες και κήρυττε με ζήλο σε όλους όσους άκουγαν. Απέκτησε τη φήμη του δυναμικού ομιλητή, που δεν δίσταζε να κάνει έντονες συζητήσεις με τον τοπικό κλήρο.

Σχεδόν δύο χρόνια μετά την επίσκεψή του στη μητέρα του, ο αδελφός Λαάλαντ επέστρεψε στη Γουαδελούπη. Δεν βαφτίστηκε κανένας ως αποτέλεσμα του κηρύγματός του αλλά σπάρθηκαν πολλοί σπόροι. Η καρποφορία θα ερχόταν αργότερα.

[Εικόνα στη σελίδα 228]

Ο Όλγκε Λαάλαντ