Ο πορτοκαλοκόκκινος καρπός του ελαιοφοίνικα παράγει δύο τύπους λαδιού. Και οι δύο αυτοί τύποι χρησιμοποιούνται σε ποικιλία προϊόντων, μερικά από τα οποία ίσως χρησιμοποιείτε και εσείς. Πριν αναφερθούμε σε αυτά τα προϊόντα, ας επισκεφτούμε ένα ελαιοποιείο και ας δούμε πώς εξάγεται το λάδι.

Παραγωγή του Χρυσού Υγρού

Φτάνοντας στο ελαιοποιείο, μας υποδέχεται ο ξεναγός μας και μπαίνουμε μέσα μαζί. Ολόγυρά μας λειτουργούν βαριά μηχανήματα. Το πρώτο βήμα για την επεξεργασία του καρπού του ελαιοφοίνικα είναι, όπως μας εξηγεί ο ξεναγός, η τοποθέτησή του σε έναν τεράστιο κυλινδρικό φούρνο ο οποίος λειτουργεί με ατμό. Σε κάθε τσαμπί υπάρχουν περίπου 200 καρποί οι οποίοι έχουν μέγεθος χουρμά και είναι κολλημένοι ο ένας δίπλα στον άλλον. Ο φούρνος αυτός αποστειρώνει τους καρπούς και τους βοηθάει να ξεκολλήσουν κάπως από το τσαμπί.

Το επόμενο βήμα είναι η απόσπαση των καρπών από το τσαμπί με τη βοήθεια της λεγόμενης απορραγιστικής μηχανής. Οι αποχωρισμένοι καρποί στέλνονται κατόπιν σε ένα τεράστιο αλεστικό μηχάνημα, στο οποίο το εξωτερικό σαρκώδες τμήμα του καρπού ξεχωρίζεται από τον πυρήνα του. Αυτή η ινώδης εξωτερική σάρκα συνθλίβεται έπειτα σε ένα τεράστιο πιεστήριο από όπου παράγεται το ακατέργαστο φοινικέλαιο. Αφού καθαριστεί και ραφιναριστεί, το φοινικέλαιο είναι έτοιμο να διοχετευτεί στην αγορά.

Υπάρχει, όμως, και ένας δεύτερος τύπος λαδιού. Αυτός προέρχεται από τον πυρήνα του καρπού. Ο πυρήνας του καρπού του ελαιοφοίνικα πρέπει πρώτα να σπάσει για να βγει το ενδοσπέρμιο. Στη συνέχεια, τα ενδοσπέρμια αυτά συνθλίβονται για να απελευθερώσουν το δικό τους πολύτιμο υγρό. Αυτό το λάδι ονομάζεται φοινικοπυρηνέλαιο.

Τα υπολείμματα από την επεξεργασία των ενδοσπέρμιων χρησιμοποιούνται για την παρασκευή θρεπτικών ζωοτροφών. Παρόμοια, τα τσαμπιά που έχουν απογυμνωθεί από τους καρπούς ρίχνονται στους αγρούς για να προστατέψουν και να εμπλουτίσουν το έδαφος. Οι ίνες των καρπών και τα θρύμματα των πυρήνων ανακυκλώνονται και αυτά και χρησιμοποιούνται ως καύσιμη ύλη για τους λέβητες των ελαιοποιείων. Τι παραγωγική επεξεργασία!

Δύο Τόνοι την Ημέρα με τα Χέρια

Ντουπ . . . ντουπ. Ντουπ . . . ντουπ! Η ατμόσφαιρα γεμίζει από τον ήχο των τσαμπιών που πέφτουν καθώς οι εργάτες της φυτείας μαζεύουν τους καρπούς του ελαιοφοίνικα. Πώς φτάνουν αυτούς τους καρπούς που βρίσκονται τόσο ψηλά στα δέντρα;

Χρησιμοποιώντας μια κοφτερή καμπυλωτή λεπίδα η οποία είναι στερεωμένη στο άκρο ενός κονταριού με αυξομειούμενο μήκος, οι εργάτες κόβουν τον καρπό από δέντρα τα οποία μερικές φορές έχουν το ύψος τετραώροφου κτιρίου. Ο κάθε εργάτης μαζεύει κατά μέσο όρο 80 έως 100 τσαμπιά την ημέρα και τα κουβαλάει στην άκρη του δρόμου όπου γίνεται η παραλαβή τους. Εφόσον το κάθε τσαμπί ζυγίζει περίπου 25 κιλά, αυτό σημαίνει ότι θα σηκώσει πολύ μεγάλο βάρος μέχρι να τελειώσει! Χρειάζονται τεσσερισήμισι τόνοι καρπού για να παραχθεί ένας τόνος φοινικέλαιου.