Σύντομα φτάνουν στην όμορφη και εύφορη πεδιάδα της Γεννησαρέτ, νότια της Καπερναούμ. Ρίχνουν άγκυρα και βγαίνουν στη στεριά. Ο κόσμος αναγνωρίζει τον Ιησού, και μαζί με άλλους από τη γύρω περιοχή τού φέρνουν τους αρρώστους. Όταν αυτοί αγγίζουν τα κρόσσια και μόνο από το εξωτερικό ρούχο του Ιησού, γίνονται τελείως καλά.

Στο μεταξύ, το πλήθος που είχε δει τον Ιησού να τρέφει θαυματουργικά χιλιάδες, διαπιστώνει ότι εκείνος έχει φύγει. Όταν λοιπόν έρχονται πλοιάρια από την Τιβεριάδα, επιβιβάζονται και πηγαίνουν στην Καπερναούμ για να τον βρουν. Μόλις τον βρίσκουν, ρωτούν: «Ραββί, πότε ήρθες εδώ;» (Ιωάννης 6:25) Ο Ιησούς τούς επιπλήττει και, όπως θα δούμε, έχει βάσιμους λόγους να το κάνει αυτό.

Στην ανατολική πλευρά της Θάλασσας της Γαλιλαίας, ο Ιησούς έθρεψε θαυματουργικά χιλιάδες και μετά έφυγε κρυφά επειδή ήθελαν να τον κάνουν βασιλιά. Εκείνη τη νύχτα, περπάτησε πάνω στη φουρτουνιασμένη θάλασσα και έσωσε τον Πέτρο, ο οποίος επίσης περπάτησε πάνω στο νερό αλλά άρχισε να βουλιάζει όταν η πίστη του κλονίστηκε. Επιπλέον, ο Ιησούς γαλήνεψε τον άνεμο, ίσως σώζοντας τους μαθητές του από ναυάγιο.

Τώρα ο Ιησούς βρίσκεται και πάλι στη δυτική πλευρά της θάλασσας, στα περίχωρα της Καπερναούμ. Εκείνοι τους οποίους έθρεψε θαυματουργικά τον βρίσκουν και τον ρωτούν: «Πότε ήρθες εδώ;» Ο Ιησούς τούς επιπλήττει και τους λέει ότι τον αναζητούν ελπίζοντας ότι θα τους ξαναδώσει να φάνε. Τους παροτρύνει να “εργάζονται, όχι για την τροφή που χάνεται, αλλά για την τροφή που παραμένει για αιώνια ζωή”. Τον ρωτούν λοιπόν: «Τι πρέπει να κάνουμε για να εκτελούμε τα έργα του Θεού;»​—Ιωάννης 6:25-28.

Εκείνοι μπορεί να έχουν κατά νου έργα που απαιτούνται από τον Νόμο, αλλά ο Ιησούς υποδεικνύει το έργο που έχει τη μέγιστη αξία: «Αυτό είναι το έργο του Θεού: Να εκδηλώνετε πίστη σε αυτόν που εκείνος έστειλε». Ο λαός, όμως, δεν εκδηλώνει τέτοια πίστη στον Ιησού, παρ’ όλα όσα έχει κάνει αυτός. Απαιτούν να τους παρουσιάσει ένα σημείο για να πιστέψουν σε αυτόν. «Τι έργο θα κάνεις;» ρωτούν. «Οι προπάτορές μας έφαγαν το μάννα στην έρημο, όπως είναι γραμμένο: “Τους έδωσε να φάνε ψωμί από τον ουρανό”».​—Ιωάννης 6:29-31· Ψαλμός 78:24.

Όσον αφορά το σημείο που του ζητούν, ο Ιησούς τούς κατευθύνει στην πραγματική Πηγή των θαυματουργικών προμηθειών: «Σας λέω: Δεν σας έδωσε ο Μωυσής το ψωμί από τον ουρανό, αλλά ο Πατέρας μου σας δίνει το αληθινό ψωμί από τον ουρανό. Επειδή το ψωμί του Θεού είναι αυτός που κατεβαίνει από τον ουρανό και δίνει ζωή στον κόσμο». Εκείνοι δεν αντιλαμβάνονται τι θέλει να τους πει και τον παρακαλούν: «Κύριε, δίνε μας πάντοτε αυτό το ψωμί». (Ιωάννης 6:32-34) Ποιο «ψωμί», όμως, εννοεί ο Ιησούς;

Ο ίδιος εξηγεί: «Εγώ είμαι το ψωμί της ζωής. Όποιος έρχεται σε εμένα δεν θα πεινάσει ποτέ, και όποιος εκδηλώνει πίστη σε εμένα δεν θα διψάσει ποτέ. Όπως σας είπα όμως, αν και με έχετε δει, δεν πιστεύετε. . . . Έχω κατεβεί από τον ουρανό για να κάνω, όχι το δικό μου θέλημα, αλλά το θέλημα εκείνου που με έστειλε. Αυτό είναι το θέλημα εκείνου που με έστειλε, να μη χάσω κανέναν από όλους αυτούς που μου έδωσε αλλά να τους αναστήσω την τελευταία ημέρα. Επειδή αυτό είναι το θέλημα του Πατέρα μου, να έχει αιώνια ζωή όποιος αναγνωρίζει τον Γιο και εκδηλώνει πίστη σε αυτόν».​—Ιωάννης 6:35-40.

Τα λόγια του προκαλούν αναστάτωση, και οι Ιουδαίοι αρχίζουν να γογγύζουν. Πώς είναι δυνατόν να ισχυρίζεται ο Ιησούς ότι είναι «το ψωμί που κατέβηκε από τον ουρανό»; (Ιωάννης 6:41) Για αυτούς, δεν είναι παρά ο γιος κάποιων συνηθισμένων ανθρώπων από τη Ναζαρέτ της Γαλιλαίας. Ρωτούν λοιπόν: «Δεν είναι αυτός ο Ιησούς, ο γιος του Ιωσήφ, του οποίου τον πατέρα και τη μητέρα γνωρίζουμε;»​—Ιωάννης 6:42.

Ο Ιησούς αποκρίνεται: «Σταματήστε να γογγύζετε μεταξύ σας. Κανείς δεν μπορεί να έρθει σε εμένα αν δεν τον ελκύσει ο Πατέρας που με έστειλε· και εγώ θα τον αναστήσω την τελευταία ημέρα. Είναι γραμμένο στους Προφήτες: “Όλοι θα διδάσκονται από τον Ιεχωβά”. Όποιος έχει ακούσει τον Πατέρα και έχει μάθει έρχεται σε εμένα. Όχι ότι έχει δει κανένας άνθρωπος τον Πατέρα· μόνο εκείνος που είναι από τον Θεό, αυτός έχει δει τον Πατέρα. Αληθινά, αληθινά σας λέω: Όποιος πιστεύει έχει αιώνια ζωή».​—Ιωάννης 6:43-47· Ησαΐας 54:13.

Παλιότερα, συνομιλώντας με τον Νικόδημο, ο Ιησούς έκανε λόγο για την αιώνια ζωή και τη συνέδεσε με την πίστη στον Γιο του ανθρώπου, λέγοντας: “Όποιος εκδηλώνει πίστη στον [μονογενή Γιο του Θεού] δεν θα καταστραφεί, αλλά θα έχει αιώνια ζωή”. (Ιωάννης 3:15, 16) Τώρα όμως, μιλώντας σε ένα πολύ μεγαλύτερο ακροατήριο, τους λέει ότι ο ίδιος παίζει κάποιον ρόλο στο να αποκτήσουν αιώνια ζωή, κάτι που δεν μπορεί να προσφέρει ούτε το μάννα ούτε το ψωμί που υπάρχει στη Γαλιλαία. Πώς μπορεί λοιπόν κάποιος να αποκτήσει αιώνια ζωή; Ο Ιησούς επαναλαμβάνει: «Εγώ είμαι το ψωμί της ζωής».​—Ιωάννης 6:48.

Αυτή η συζήτηση, σχετικά με το ψωμί από τον ουρανό, συνεχίζεται και αποκορυφώνεται όταν ο Ιησούς διδάσκει σε μια συναγωγή της Καπερναούμ.

Σε μια συναγωγή της Καπερναούμ, ο Ιησούς διδάσκει ότι είναι το αληθινό ψωμί από τον ουρανό. Τα σχόλιά του προφανώς συμπληρώνουν τα όσα είπε στους ανθρώπους που επέστρεψαν από την ανατολική πλευρά της Θάλασσας της Γαλιλαίας, δηλαδή εκείνους που έφαγαν από τα ψωμιά και τα ψάρια τα οποία τους έδωσε εκεί.

Ο Ιησούς συνεχίζει να αναπτύσσει το ίδιο θέμα, λέγοντας: «Οι προπάτορές σας έφαγαν το μάννα στην έρημο και εντούτοις πέθαναν». Αντίθετα, όπως εξηγεί: «Εγώ είμαι το ζωντανό ψωμί που κατέβηκε από τον ουρανό. Αν κανείς φάει από αυτό το ψωμί, θα ζήσει για πάντα· και το ψωμί που θα δώσω εγώ είναι η σάρκα μου προκειμένου να ζήσει ο κόσμος».​—Ιωάννης 6:48-51.

Την άνοιξη του 30 Κ.Χ., ο Ιησούς είπε στον Νικόδημο ότι ο Θεός αγάπησε τον κόσμο τόσο πολύ ώστε έδωσε τον Γιο του ως Σωτήρα. Τώρα, ο Ιησούς τονίζει ότι είναι ανάγκη να φάει κάποιος από τη σάρκα του εκδηλώνοντας πίστη στη θυσία που θα κάνει. Μόνο έτσι θα λάβει αιώνια ζωή.

Ωστόσο, ο κόσμος ενοχλείται με τα λόγια του Ιησού. «Πώς μπορεί αυτός να μας δώσει να φάμε τη σάρκα του;» ρωτούν. (Ιωάννης 6:52) Ο Ιησούς θέλει να καταλάβουν ότι τα λόγια του έχουν μεταφορική σημασία, όχι κυριολεκτική. Με τα όσα λέει στη συνέχεια δείχνει αυτό ακριβώς.

«Αν δεν φάτε τη σάρκα του Γιου του ανθρώπου και δεν πιείτε το αίμα του, δεν έχετε ζωή μέσα σας. Όποιος τρώει τη σάρκα μου και πίνει το αίμα μου έχει αιώνια ζωή, . . . διότι η σάρκα μου είναι αληθινή τροφή και το αίμα μου είναι αληθινό ποτό. Όποιος τρώει τη σάρκα μου και πίνει το αίμα μου παραμένει σε ενότητα με εμένα».​—Ιωάννης 6:53-56.

Φανταστείτε πόσο πρέπει να θίγονται οι Ιουδαίοι με αυτά που ακούν! Ίσως νομίζουν ότι ο Ιησούς τούς προτρέπει να γίνουν κανίβαλοι ή να παραβιάσουν τον νόμο του Θεού που απαγορεύει την κατανάλωση αίματος. (Γένεση 9:4· Λευιτικό 17:10, 11) Ο Ιησούς, όμως, δεν εννοεί ότι πρέπει κυριολεκτικά να φάνε σάρκα ή να πιουν αίμα. Δείχνει ότι όλοι όσοι θέλουν αιώνια ζωή πρέπει να εκδηλώσουν πίστη στη θυσία που θα κάνει όταν προσφέρει το τέλειο ανθρώπινο σώμα του και χύσει το αίμα του. Εντούτοις, ακόμη και πολλοί μαθητές του δεν καταλαβαίνουν αυτή τη διδασκαλία. Μερικοί αντιδρούν λέγοντας: «Αυτά τα λόγια είναι συνταρακτικά· ποιος μπορεί να τα ακούει;»​—Ιωάννης 6:60.

Επειδή ο Ιησούς αντιλαμβάνεται ότι μερικοί μαθητές του γογγύζουν, ρωτάει: «Αυτό σας σκανδαλίζει; Τότε τι θα γίνει αν δείτε τον Γιο του ανθρώπου να ανεβαίνει εκεί που ήταν πριν; . . . Τα λόγια που εγώ σας έχω πει είναι πνεύμα και είναι ζωή. Αλλά υπάρχουν μερικοί από εσάς που δεν πιστεύουν». Τότε πολλοί μαθητές φεύγουν και παύουν να τον ακολουθούν.​—Ιωάννης 6:61-64.

Ο Ιησούς λοιπόν απευθύνει στους 12 αποστόλους του το ερώτημα: «Μήπως θέλετε να πάτε και εσείς;» Ο Πέτρος απαντάει: «Κύριε, σε ποιον να πάμε; Εσύ έχεις λόγια αιώνιας ζωής. Εμείς έχουμε πιστέψει και έχουμε γνωρίσει ότι εσύ είσαι ο Άγιος του Θεού». (Ιωάννης 6:67-69) Τα λόγια του δείχνουν μεγάλη οσιότητα, μολονότι αυτή τη στιγμή ο Πέτρος και οι άλλοι απόστολοι δεν καταλαβαίνουν πλήρως τι διδάσκει ο Ιησούς σχετικά με αυτό το ζήτημα!

Παρότι η απάντηση του Πέτρου ικανοποιεί τον Ιησού, εκείνος παρατηρεί: «Εγώ δεν διάλεξα εσάς τους δώδεκα; Και όμως, ένας από εσάς είναι συκοφάντης». (Ιωάννης 6:70) Ο Ιησούς μιλάει για τον Ιούδα τον Ισκαριώτη. Ίσως αυτή τη στιγμή διακρίνει ότι ο Ιούδας αρχίζει να ακολουθεί εσφαλμένη πορεία.

Παρ’ όλα αυτά, ο Ιησούς χαίρεται βλέποντας ότι ο Πέτρος και οι άλλοι απόστολοι δεν επηρεάζονται ώστε να πάψουν να τον ακολουθούν και να συμμετέχουν στο ζωοσωτήριο έργο του.