Ωστόσο, πλησιάζει ο καιρός για το Πάσχα του 33 Κ.Χ., και σύντομα ο Ιησούς μετακινείται ξανά. Διασχίζει τη Σαμάρεια και συνεχίζει το ταξίδι του μέχρι τη Γαλιλαία. Είναι η τελευταία φορά που επισκέπτεται αυτή την περιοχή πριν από το θάνατό του. Ενώ βρίσκονται στη Γαλιλαία, αυτός και οι μαθητές του πιθανόν να ενώνονται με άλλους που ταξιδεύουν προς την Ιερουσαλήμ για τη γιορτή του Πάσχα. Ακολουθούν τη διαδρομή που περνάει μέσα από την επαρχία της Περαίας, ανατολικά του Ιορδάνη ποταμού.

Στην αρχή του ταξιδιού, ενώ ο Ιησούς μπαίνει σε κάποιο χωριό, είτε στη Σαμάρεια είτε στη Γαλιλαία, τον συναντούν δέκα άντρες που έχουν λέπρα. Αυτή η φοβερή αρρώστια κατατρώγει σταδιακά τα μέρη του σώματος κάποιου—τα δάχτυλα των χεριών του, τα δάχτυλα των ποδιών του, τα αφτιά του, τη μύτη του και τα χείλη του. Για να μη μολυνθούν κι άλλοι, ο Νόμος του Θεού λέει σχετικά με το λεπρό: ‘Πρέπει να καλύψει το μουστάκι και να φωνάζει: «Ακάθαρτος, ακάθαρτος!» Όλες τις μέρες που η πληγή είναι πάνω του, θα είναι ακάθαρτος. . . . Πρέπει να μένει απομονωμένος’.

Οι δέκα λεπροί τηρούν τους περιορισμούς του Νόμου για τους λεπρούς και μένουν πολύ μακριά από τον Ιησού. Παρ’ όλα αυτά, φωνάζουν με δυνατή φωνή: ‘Ιησού, Δάσκαλε, ελέησέ μας!’

Βλέποντάς τους από απόσταση, ο Ιησούς τούς δίνει την εντολή: ‘Πηγαίνετε και δείξτε τον εαυτό σας στους ιερείς’. Ο Ιησούς το λέει αυτό επειδή ο Νόμος του Θεού εξουσιοδοτεί τους ιερείς να ανακηρύττουν θεραπευμένους τους λεπρούς που έχουν αναρρώσει από την αρρώστια τους. Μ’ αυτόν τον τρόπο τέτοια άτομα παίρνουν την έγκριση να ζήσουν ξανά με υγιείς ανθρώπους.

Οι δέκα λεπροί έχουν εμπιστοσύνη στις θαυματουργικές δυνάμεις του Ιησού. Έτσι, φεύγουν βιαστικά για να δουν τους ιερείς, μολονότι δεν έχουν ακόμη θεραπευτεί. Ενώ βρίσκονται στο δρόμο, η πίστη τους στον Ιησού ανταμείβεται. Αρχίζουν να βλέπουν και να νιώθουν ότι η υγεία τους αποκαταστάθηκε!

Εννιά από τους καθαρισμένους λεπρούς συνεχίζουν το δρόμο τους, αλλά ο άλλος λεπρός, ένας Σαμαρείτης, γυρίζει και ψάχνει να βρει τον Ιησού. Γιατί; Επειδή είναι πολύ ευγνώμων γι’ αυτό που του συνέβη. Υμνεί τον Θεό με δυνατή φωνή και, όταν βρίσκει τον Ιησού, πέφτει στα πόδια του ευχαριστώντας τον.

Απαντώντας, ο Ιησούς λέει: ‘Δέκα δεν καθαρίστηκαν; Πού είναι λοιπόν οι άλλοι εννιά; Κανείς δεν βρέθηκε να επιστρέψει για να δώσει δόξα στον Θεό, παρά αυτός ο αλλοεθνής;’

Κατόπιν λέει στον Σαμαρείτη: ‘Σήκω και πήγαινε στο δρόμο σου· η πίστη σου σ’ έκανε καλά’.

Όταν διαβάζουμε για τη θεραπεία των δέκα λεπρών από τον Ιησού, πρέπει να παίρνουμε σοβαρά υπόψη μας το μάθημα που υπονοούσε η ερώτησή του: ‘Πού είναι λοιπόν οι άλλοι εννιά;’ Η αγνωμοσύνη που εκδήλωσαν οι εννιά είναι μια σοβαρή ατέλεια. Θα αποδειχθούμε εμείς ευγνώμονες, σαν τον Σαμαρείτη, για τα πράγματα που λαβαίνουμε από τον Θεό, στα οποία περιλαμβάνεται η βέβαιη υπόσχεση της αιώνιας ζωής στο δίκαιο νέο κόσμο του Θεού;

Όταν Αποκαλυφθεί ο Γιος του Ανθρώπου

ΕΝΩ ο Ιησούς βρίσκεται ακόμη βόρεια (ή στη Σαμάρεια ή στη Γαλιλαία), οι Φαρισαίοι τον ρωτούν για τον ερχομό της Βασιλείας. Πιστεύουν ότι η Βασιλεία θα έρθει με μεγάλη λαμπρότητα και τελετές, αλλά ο Ιησούς λέει: ‘Η βασιλεία του Θεού δεν έρχεται έτσι ώστε να είναι ολοφάνερη, ούτε θα πουν οι άνθρωποι: «Να, εδώ!» ή «Εκεί!» Γιατί, να, η βασιλεία του Θεού είναι ανάμεσά σας’.

Μερικές φορές, τα λόγια του Ιησού ‘ανάμεσά σας’ έχουν αποδοθεί ‘μέσα σας’. Έτσι, μερικοί νομίζουν ότι ο Ιησούς εννοούσε πως η Βασιλεία του Θεού βασιλεύει στις καρδιές των δούλων του Θεού. Αλλά είναι φανερό ότι η Βασιλεία του Θεού δεν βρίσκεται μέσα στις καρδιές αυτών των άπιστων Φαρισαίων, στους οποίους μιλάει ο Ιησούς. Ωστόσο, βρίσκεται ανάμεσά τους, αφού ο διορισμένος Βασιλιάς της Βασιλείας του Θεού, ο Ιησούς Χριστός, βρίσκεται μεταξύ τους.

Πιθανόν μετά την αναχώρηση των Φαρισαίων, ο Ιησούς συνεχίζει και λέει στους μαθητές του για τον ερχομό της Βασιλείας. Έχοντας υπόψη ιδιαίτερα τη μελλοντική του παρουσία με Βασιλική εξουσία, δίνει την προειδοποίηση: ‘Οι άνθρωποι θα σας πουν: «Να, εκεί!» ή «Να, εδώ!» Να μην πάτε ούτε να ακολουθήσετε [αυτούς τους ψεύτικους Μεσσίες]. Γιατί, όπως η αστραπή, με τη λάμψη της, ακτινοβολεί από ένα μέρος κάτω από τον ουρανό μέχρι ένα άλλο μέρος κάτω από τον ουρανό, έτσι θα είναι και ο Γιος του ανθρώπου’. Άρα, ο Ιησούς υποδηλώνει ότι, ακριβώς όπως η αστραπή είναι ορατή σε μια μεγάλη περιοχή, έτσι και οι αποδείξεις της παρουσίας του με Βασιλική εξουσία θα είναι καθαρά ορατές σε όλους εκείνους που θα επιθυμούν να τις παρατηρήσουν.

Κατόπιν, ο Ιησούς κάνει συγκρίσεις με αρχαία περιστατικά για να δείξει ποια θα είναι η στάση των ανθρώπων στη διάρκεια της μελλοντικής παρουσίας του. Ο ίδιος εξηγεί: ‘Επιπλέον, ακριβώς όπως συνέβη στις μέρες του Νώε, έτσι θα είναι επίσης στις μέρες του Γιου του ανθρώπου . . . Παρόμοια, ακριβώς όπως συνέβη στις μέρες του Λωτ: έτρωγαν, έπιναν, αγόραζαν, πουλούσαν, φύτευαν, έχτιζαν. Αλλά τη μέρα που βγήκε ο Λωτ από τα Σόδομα, έβρεξε φωτιά και θειάφι από τον ουρανό και τους κατέστρεψε όλους. Κατά τον ίδιο τρόπο θα συμβεί εκείνη τη μέρα, όταν αποκαλυφθεί ο Γιος του ανθρώπου’.

Ο Ιησούς δεν λέει ότι οι άνθρωποι στις μέρες του Νώε και στις μέρες του Λωτ καταστράφηκαν απλώς και μόνο επειδή επιδίδονταν σε φυσιολογικές δραστηριότητες, όπως το να τρώνε, να πίνουν, να αγοράζουν, να πουλούν, να φυτεύουν και να χτίζουν. Ακόμη και ο Νώε και ο Λωτ και οι οικογένειές τους έκαναν αυτά τα πράγματα. Αλλά οι άλλοι ασχολούνταν με τέτοιες καθημερινές δραστηριότητες χωρίς να δίνουν καθόλου προσοχή στο θέλημα του Θεού, και αυτός ήταν ο λόγος για τον οποίο καταστράφηκαν. Για τον ίδιο λόγο θα καταστραφούν πολλοί άνθρωποι όταν αποκαλυφθεί ο Χριστός, στη διάρκεια της μεγάλης θλίψης που θα πλήξει αυτό το σύστημα πραγμάτων.

Τονίζοντας το ότι είναι σπουδαίο να ανταποκριθεί κανείς γρήγορα όταν δει τις αποδείξεις της μελλοντικής παρουσίας του με Βασιλική εξουσία, ο Ιησούς προσθέτει: ‘Εκείνη τη μέρα όποιος είναι πάνω στην ταράτσα του σπιτιού, αλλά τα πράγματά του είναι μέσα στο σπίτι, ας μην κατέβει να τα πάρει, και όποιος είναι έξω στο χωράφι, παρόμοια, ας μη γυρίσει στα πράγματα που είναι πίσω. Να θυμάστε τη γυναίκα του Λωτ’.

Όταν εμφανιστούν οι αποδείξεις της παρουσίας του Χριστού, οι άνθρωποι δεν θα πρέπει να αφήσουν την προσκόλληση στα υλικά τους αποκτήματα να τους εμποδίσει να αναλάβουν άμεση δράση. Είναι φανερό ότι, καθώς έβγαινε από τα Σόδομα, η γυναίκα του Λωτ κοίταξε προς τα πίσω, λαχταρώντας τα πράγματα που είχε εγκαταλείψει, κι έγινε στήλη από αλάτι.

Συνεχίζοντας να περιγράφει την κατάσταση που θα επικρατούσε στη διάρκεια της μελλοντικής του παρουσίας, ο Ιησούς λέει στους μαθητές του: ‘Εκείνη τη νύχτα δυο άντρες θα είναι σ’ ένα κρεβάτι· ο ένας θα παρθεί, αλλά ο άλλος θα εγκαταλειφθεί. Δυο γυναίκες θ’ αλέθουν στον ίδιο μύλο· η μια θα παρθεί, αλλά η άλλη θα εγκαταλειφθεί’.

Το να παρθεί κάποιος αντιστοιχεί με την ενέργεια που έκανε ο Νώε μπαίνοντας με την οικογένειά του στην κιβωτό, καθώς και με την ενέργεια που έκαναν οι άγγελοι βγάζοντας τον Λωτ και την οικογένειά του από τα Σόδομα. Σημαίνει σωτηρία. Από την άλλη μεριά, το να εγκαταλειφθεί κάποιος σημαίνει ότι θα υποστεί καταστροφή.

Σ’ αυτό το σημείο, οι μαθητές ρωτούν: ‘Πού, Κύριε;’

‘Όπου είναι το σώμα, εκεί θα μαζευτούν και οι αετοί’, απαντάει ο Ιησούς. Αυτοί που ‘παίρνονται’ για σωτηρία είναι σαν διορατικοί αετοί επειδή μαζεύονται στο ‘σώμα’. Το σώμα αναφέρεται στον αληθινό Χριστό, κατά την αόρατη παρουσία του με Βασιλική εξουσία, και στο πνευματικό συμπόσιο που παρέχει ο Ιεχωβά. Λουκάς 17:20-37· Γένεσις 19:26.

Η Ανάγκη για Προσευχή και για Ταπεινοφροσύνη

ΝΩΡΙΤΕΡΑ, όταν ο Ιησούς βρισκόταν στην Ιουδαία, είπε μια παραβολή σχετικά με το πόσο σπουδαίο είναι να δείχνουμε εμμονή στην προσευχή. Τώρα, στη διάρκεια του τελευταίου του ταξιδιού προς την Ιερουσαλήμ, δίνει και πάλι έμφαση στην ανάγκη να μη σταματάμε να προσευχόμαστε. Ο Ιησούς προφανώς βρίσκεται ακόμη στη Σαμάρεια ή στη Γαλιλαία όταν λέει στους μαθητές του την εξής επιπλέον παραβολή:

‘Σε μια πόλη υπήρχε κάποιος κριτής που τον Θεό δεν τον φοβόταν και άνθρωπο δεν σεβόταν. Αλλά σ’ εκείνη την πόλη υπήρχε μια χήρα που πήγαινε συνέχεια σ’ αυτόν, κι έλεγε: «Φρόντισε να βρω το δίκιο μου από τον αντίδικό μου». Για κάποιο διάστημα λοιπόν, εκείνος ήταν απρόθυμος, αλλά κατόπιν είπε μέσα του: «Αν και τον Θεό δεν τον φοβάμαι ούτε άνθρωπο σέβομαι, εν πάση περιπτώσει, επειδή αυτή η χήρα μού δημιουργεί συνέχεια προβλήματα, θα φροντίσω να βρει το δίκιο της, ώστε να μην έρχεται συνέχεια και μ’ ενοχλεί μέχρι να μ’ αποτελειώσει»’.

Κατόπιν, ο Ιησούς δείχνει την εφαρμογή της ιστορίας που ανέφερε λέγοντας: ‘Ακούστε τι είπε ο κριτής, αν κι ήταν άδικος! Δεν είναι λοιπόν βέβαιο πως ο Θεός θα φροντίσει να αποδοθεί δικαιοσύνη στους εκλεκτούς του που κράζουν προς αυτόν μέρα και νύχτα, μολονότι είναι μακρόθυμος προς αυτούς;’

Ο Ιησούς δεν έχει σκοπό να υπαινιχθεί ότι ο Ιεχωβά Θεός μοιάζει κάπως μ’ εκείνον τον άδικο κριτή. Αλλά, αν ακόμη κι ένας άδικος κριτής ανταποκρίνεται σε επίμονες παρακλήσεις, δεν πρέπει να υπάρχει καμιά αμφιβολία πως θα απαντήσει ο Θεός, που είναι απόλυτα δίκαιος και καλός, αν οι δούλοι του δεν σταματούν να προσεύχονται. Έτσι, ο Ιησούς συνεχίζει: ‘Σας λέω ότι ο Θεός θα φροντίσει να τους αποδοθεί δικαιοσύνη γρήγορα’.

Συχνά, δεν αποδίδεται δικαιοσύνη στους ταπεινούς και στους φτωχούς, ενώ αποδίδεται εύνοια στους δυνατούς και στους πλούσιους. Ωστόσο, ο Θεός, όχι μόνο θα φροντίσει να τιμωρηθούν δίκαια οι πονηροί, αλλά και θα φροντίσει να λάβουν οπωσδήποτε οι δούλοι του δίκαιη μεταχείριση με το να τους δώσει αιώνια ζωή. Αλλά πόσοι άνθρωποι πιστεύουν ακράδαντα ότι ο Θεός θα φροντίσει να αποδοθεί δικαιοσύνη γρήγορα;

Αναφερόμενος ειδικά στην πίστη που έχει σχέση με τη δύναμη της προσευχής, ο Ιησούς ρωτάει: ‘Όταν έρθει ο Γιος του ανθρώπου, θα βρει άραγε την πίστη στη γη;’ Αν και η ερώτηση μένει αναπάντητη, φαίνεται να υπονοείται πως δεν θα είναι κοινή αυτού του είδους η πίστη όταν έρθει ο Χριστός με Βασιλική εξουσία.

Ανάμεσα σ’ αυτούς που ακούν τον Ιησού υπάρχουν μερικοί οι οποίοι αισθάνονται μεγάλη σιγουριά για την πίστη τους. Εμπιστεύονται στον εαυτό τους, έχοντας την άποψη ότι είναι δίκαιοι, και περιφρονούν τους άλλους. Ακόμη και ορισμένοι μαθητές του Ιησού μπορεί να περιλαμβάνονται σ’ αυτούς. Έτσι, σ’ αυτά τα άτομα, εκείνος απευθύνει την ακόλουθη παραβολή:

‘Δυο άνθρωποι ανέβηκαν στο ναό για να προσευχηθούν, ο ένας ήταν Φαρισαίος κι ο άλλος τελώνης. Ο Φαρισαίος στάθηκε και άρχισε να προσεύχεται ως εξής σχετικά με τον εαυτό του: «Ω Θεέ, σ’ ευχαριστώ που δεν είμαι όπως οι άλλοι άνθρωποι, άρπαγες, άδικοι, μοιχοί, ή ακόμη κι όπως αυτός εδώ ο τελώνης. Νηστεύω δυο φορές την εβδομάδα, δίνω το δέκατο απ’ όλα όσα αποκτώ»’.

Οι Φαρισαίοι είναι γνωστοί για τις δημόσιες επιδείξεις δικαιοσύνης που κάνουν προκειμένου να εντυπωσιάζουν τους άλλους. Οι συνηθισμένες μέρες για τις νηστείες που έχουν επιβάλει οι ίδιοι στον εαυτό τους είναι η Δευτέρα και η Πέμπτη, και πληρώνουν σχολαστικά το δέκατο ακόμη και από τα μικρά βότανα του αγρού. Μερικούς μήνες νωρίτερα, στη διάρκεια της Γιορτής της Σκηνοπηγίας, η περιφρόνησή τους για τους κοινούς ανθρώπους είχε φανερωθεί όταν είπαν: ‘Αυτός ο όχλος που δεν ξέρει το Νόμο [δηλαδή, την ερμηνεία που δίνουν στο Νόμο οι Φαρισαίοι] είναι αναθεματισμένοι άνθρωποι’.

Συνεχίζοντας την παραβολή του, ο Ιησούς λέει σχετικά μ’ ένα τέτοιο ‘αναθεματισμένο’ άτομο: ‘Όμως ο τελώνης, που στεκόταν σε κάποια απόσταση, δεν ήθελε ούτε τα μάτια του να σηκώσει προς τον ουρανό, αλλά χτυπούσε συνέχεια το στήθος του λέγοντας: «Ω Θεέ, σπλαχνίσου με τον αμαρτωλό»’. Επειδή ο τελώνης αναγνώρισε ταπεινά τις αδυναμίες του, ο Ιησούς λέει: ‘Σας λέω, Αυτός ο άνθρωπος κατέβηκε στο σπίτι του έχοντας αποδειχθεί περισσότερο δίκαιος από εκείνον τον άνθρωπο· επειδή όποιος υψώνει τον εαυτό του θα ταπεινωθεί, αλλά εκείνος που ταπεινώνει τον εαυτό του θα υψωθεί’.

Μ’ αυτόν τον τρόπο, ο Ιησούς δίνει και πάλι έμφαση στην ανάγκη να είμαστε ταπεινόφρονες. Επειδή οι μαθητές του Ιησού έχουν μεγαλώσει σε μια κοινωνία όπου οι αυτοδικαιούμενοι Φαρισαίοι ασκούν τόσο μεγάλη επιρροή, και όπου η κοινωνική θέση και τάξη τονίζονται πάντα, δεν προκαλεί έκπληξη το γεγονός ότι ακόμη κι αυτοί επηρεάζονται. Ωστόσο, τι θαυμάσια μαθήματα σχετικά με την ταπεινοφροσύνη διδάσκει ο Ιησούς! Λουκάς 18:1-14· Ιωάννης 7:49.