Η αδελφή Ουλρίκε Κρόλοπ λέει: «Θυμάμαι πόση χαρά ένιωθα όταν μελετούσα ένα πνευματικό θέμα σε βάθος. Ο σύζυγός μου ήταν καλό παράδειγμα σε αυτό. Όποτε παίρναμε ένα νέο τεύχος του περιοδικού Η Σκοπιά, σταματούσε οτιδήποτε έκανε και το μελετούσε».

Η Ουλρίκε λέει: «Ο πρώτος Μάρτυρας που μετέδωσε το άγγελμα της Βασιλείας στην οικογένεια του συζύγου μου φορούσε ακόμα τη στολή του στρατοπέδου συγκέντρωσης! Προφανώς, άρχισε να κηρύττει αμέσως».

«Οι συνθήκες διαβίωσης στις πόλεις που είχαν βομβαρδιστεί ήταν φρικτές», λέει η Ουλρίκε. Πολλοί άνθρωποι ζούσαν μέσα στα ερείπια! Πώς τους έβρισκαν οι Μάρτυρες; «Κοιτούσαμε πού υπήρχε φως από κάποια λάμπα ή καπνός από κάποια σόμπα», αναφέρει η Ουλρίκε, που η οικογένειά της γνώρισε την αλήθεια μετά τον πόλεμο.